De geschiedenis en het leven van de koningskinderen van ons land, sinds zijn ontstaan 1830-31, is er een van glitter, glamour en geluk naar buitenuit. Binnenin de familie is het van een schrijnende tristesse met veel maitresses en verwaarlozing van de echte vrouw en kroost. Voorzien is dat het slippertje van Albert, met verstrekkende gevolgen, toch wel het laatste kan genoemd worden in de koninklijke setting. Van ver kon ik ruiken dat zijn buitenechtelijke dochter, zijn erkenning niet alleen wilde om een officiële vader en familienaam te hebben, maar vooral te kunnen delen in zijn erfenis. De vetpotten van haar stiefvader, een rijke industrieel, was met de scheiding van haar moeder van deze Belg, voor haar gesloten en vervlogen. Het koekoekskind werd uit het testament geschrapt en mocht alleen nog eventjes zijn naam dragen om het kind niet te zéér te traumatiseren. Opgevoed in rijkdom, maar zonder enige voorziening op rijkdom die zo broodnodig is in die kringen, was de optie: onomstotelijk bewijzen dat ze de dochter van een koning was. Uitdrukkelijk werd door haarzelf en haar entourage gezegd dat 'geld' niet de reden was, wel dat ze erkenning wilde krijgen voor haar bestaan. Maar de kunstenares-prinses heeft het geldelijke geluk niet aan haar zijde. Wegens een onbekend verleden en gebrek aan een job, is man-lief haar manager voor zowel de verkoop als de tentoonstelling van haar creaties. Brengt dat veel op? Geen enkel idee. Wel laat ze in een recente brief aan de regering weten, dat ze gediscrimineerd wordt ten opzichte van de andere kinderen van de ex-vorst: ze krijgt weinig uitnodigingen voor officiële gelegenheden in tegenstelling tot haar halfzus- en broer, en krijgt geen enkele functie. Het is haar niet te doen om een dotatie in de wacht te slepen!!. Waarschijnlijk heeft ze nog geen enkele documentaire gezien of teksten gelezen van de machtswissel in 1993. Toen bedong haar koninklijke vader bij de regering een inkomen voor de kroonprins en zijn 2 andere kinderen. In ruil voor werken die het welzijn van het land konden bevorderen kregen ze geld, met voorlegging van de kostenstaat en uitgaven. Nu is er een andere koning en die heeft zelf genoeg kinderen om hem te vertegenwoordigen, inhuldigingen te doen, bezoeken af te leggen. De kunstenares is overbodig. De DNA-test zorgt niet voor een verhoopt inkomen en zijn erfenis zal ook wel al in strikte intimiteit geregeld zijn. Dat puurde ik als opvallendste bericht op een zondagmorgen. Nu is het tijd om mijn croissantjes te bakken. Altijd lekker op zondag, zeker de geur van het bakken. Tot morgen
Goede morgen, pijltje is speaking again!. Ik moet meedoen met de tijd en af en toe er eens een Engels begrip tussen lappen. Vooral als er niet veel te vertellen en te zeggen valt. Ik weet niet hoe je deze winterse tijd kan noemen. In de zomer is dat komkomertijd. Zo genoemd door een té veel aan die groenten, en de eentonigheid van die komkommers als troef. Een omschrijving van een tijd met weinig nieuwswaarde op het nationale en internationale vlak. Naar analogie van die vakantiemaanden zou ik deze tijd van het jaar, de 'kolentijd' noemen. Dat is niet zo'n eentonige groentenbenaming als die zomerse vrucht, en geeft toch een beetje nuance, ondanks het gebrek aan iets anders. Je hebt ze in alle geuren, kleuren, vormen en smaken, zoals bloemkool, rode-groene-witte kool en zelfs met een Italiaans naampje 'broccoli'. Zelfs de dikke weekendkrant heeft geen nieuw nieuws te melden en herkauwt alle gebeurtenissen van de laatste weken en dagen met een ander gezichtspunt of een nieuwe analyse van de feiten. Het is voor mij ook een stille tijd. Het enige wat er is, zijn de intermezzo's van het weer, blauwe- en grijze luchten wisselen elkaar af, droogte en nattigheid ook. Maar de eerste tekenen van nieuw leven begint zich ook al aan te kondigen, de sneeuwklokjes zijn al met hun groen kopke zichtbaar. Maar met de regenvlagen en een wind die weeral vlot de 80 km/u bereikt, zal er buiten niet veel gedaan worden. Wel een paar keer met de hond een toerken doen en tussenin is het amusement binnenshuis. Me misschien nog eens verdiepen in het boek "Windows 10 voor senioren (voor dummies)", altijd een aanrader als ik iets niet vind en mijn vrienden niet ter beschikking staan. Ik kan natuurlijk ook een puzzelke op de PC maken, een boek lezen of wat TV kijken. Mogelijkheden genoeg om deze natte winderige dag door te komen. Tot morgen
Ondanks dat ik met een fris gekruld hoofdje aan mijn dagelijkse oefeningen begon, heb ik er niet veel van terecht gebracht. Dat gebeurt af en toe wel eens, zelfs bij de besten. En soit, ik kan niet alle dagen even slim zijn. Maar ik ben wel altijd wakker en present op mijn afspraken, wat niet van de leden van het parlement kan gezegd worden. Waarschijnlijk geen vervoer voorhanden door de staking van de vervoersmaatschappij. En ja, stel dat ze allemaal met de auto waren geweest, waar moest dan hun automobiel gestationneerd worden? Dus, een lege kamer van volksvertegenwoordging en dus kon er niet gestemd worden. Ik zal dan met een belangrijker item voor de dag komen. Het kleurinstituut Pantone, heeft de kleur voor 2024 bekend gemaakt: Peach Fuzz, een mengeling van zalmkleur met perzik en oranje tinten. Een lichtere kleur dan het 'magenta' van 2023, een paarsroodachtige kleur, eentje waarvan er geen enkel deeltje voorkomt in de regenboog. Cyclaam en fuchsia zijn kleurnuances van magenta. Een andere nieuwigheid is er op culinairgebied, meer bepaald in de afdeling brood en lekkere aanverwanten. Dit is werkelijk 'zoete broodjes' bakken. Bestaat al sinds 1495 bij de bakkers in Milaan toen Toni voor de Milanese hertog een broodje bakte en de rest van Italië volgde. Stilaan verdringt ook hier de 'Panettone' de 'kerststollen' uit de etalages. Blijkbaar is de 'Pane di Tone' of het brood van Toni, een tijdrovende en moeilijke bereiding. Zonder gist, maar met desem, moet het 2 maal rijzen en rusten. De eerste keer is de duurtijd 12uur en de tweede 7uur. Het is bijna een cake door de aanwezigheid van boter en eigeel. Zit ook verpakt in een kartonneke en blijven net zoals de 'stollen' enkele weken goed eetbaar. De panettone is lekker gemaakt met citrusfruit en rozijnen, de stollen met rozijnen en marsepein. Ik zal eens op zoek gaan naar de 'panettone' en ze qua prijs en smaak eens vergelijken met de stollen, waar ik deze tijd van het jaar zo verlekkerd op ben. Ondertussen laat ik weer eens een gouwe ouwe uit de boxen knallen, weliswaar een lied met een wrange ondertoon: "Fly Away Little Paraquayos" van de George Baker Selection. Blijft een aangrijpend lied zelfs na 50 jaar. Tot morgen
Eerst wat schrijven vooraleer mijn middagmaal te verorberen. Het is niets meer of minder, dan een ijzige dag zonder dat het vriest(4°C). Een gure wind slaat om de oren, en doen me vlug binnengaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik blij ben dat ik voor mijn 'werk' me niet moet verplaatsen. Niet alleen omdat het koud is buiten maar ook doordat, tegenwoordig, met het openbaar vervoer nergens meer is te komen. Op korte tijd laat de NMBS de forenzen een paar keer in de kou staan. Met als gevolg weer lange files op de weg, ongelukken en ongmakken. Sinds corona is er gelukkig geïnvesteerd in thuiswerkjobs, maar dat geldt alleen voor de administratief bedienden, ambtenaren en niet voor de technici en arbeiders die niet vanachter een bureau al het werk en handenarbeid kunnen doen. Een toepasselijk citaat van een 'vroege' socialist, marxist, stalinist, Maxim Gorki (1868-1936): "Als werken aangenaam is, is leven vreugdevol. Als werken een plicht is, is het leven, slavernij". Blijkbaar is dat een parool voor de spoorbeambten, ze zijn nooit tevreden en de werkwilligen zijn er altijd de dupe van. Ik moet eerlijk toegeven dat ik echt niet weet waarrond het conflict draait bij de spoorwegwerkers. Ik heb me er nog nooit in verdiept, omdat vroeger en nu voor mijn werkzaamheden nooit afhankelijk ben geweest van trein, tram of bus. Zou er een oplossing gevonden worden moest, zoals in de video van CD&V, 'the beast' terug aan het roer staan van een regering? Of is dat een reklamestunt met AI en wishful thinking? Geen idee, maar Jean-Luc was in ieder geval een bekwaam regeringsleider, waar iedereen toch wel rekening mee hield en dokterde de meest onwaarschijnlijke oplossingen uit voor gelijk welke onenigheid, confrontatie, tweespalt of wrijving. De laatste zin vandaag geef ik aan de titel van een lied van Louis Prima (1910-1978): "Buona Sera". Tot morgen
Natuurlijk heb ik ieder jaar al geschreven over de Goed Heilig Man, natuurlijk heb ik gisteren mijn sloefje klaargezet aan de schouw en natuurlijk heb ik er zelf marsepein en speculoos moeten inleggen. Het is het feest van de kinderen en de gelovigen van de sprookjes die op deze dag, Sinterklaas, Roetpiet en Slecht Weer Vandaag verwelkomen. Ik hoor daar eerlijk gezegd ook nog een stukje bij. Ik wil graag mijn kinderhart nog wat houden en in sprookjes en legendes geloven. En deze man is het oerbeeld van legendes en verhalen. Zelfs zijn leven is omgeven met wonderbaarlijke gebeurtenissen. Geboren in Patara, Lycië, aan de Zuid-kust van het huidige Turkije ca 280 nC, overleden in Myra, het huidige Demre, Turkije ca 350 nC. Zo zou hij de dag na zijn geboorte al rechtop in zijn badje hebben gestaan. Als baby dronk hij elke dag moedermelk op vaste tijden behalve op woensdag en op vrijdag, dan dronk hij enkel 's avonds. Hij heeft dit systeem heel zijn leven volgehouden maar of dat ook al die jaren met moedermelk geschiedde, staat niet in zijn biografie. Ontelbaar zijn de verhalen en legendes waarom hij de patroonheilige is van de kinderen, schippers en kooplui. Legende van: 1) de 3 meisjes 2) stilt de storm 3) wordt bisschop 4) Spiridon van Kos 5) koren 6) redt de zeelui 7) verdrijft duivels en boze geesten 8) redt 3 ter dood veroordeelden en 3 gevangenen 9) Nicolaas en Cossianus 10) bedrogen Joodse geldschieter 11) de rijke Jood 12) 3 studenten. Het is de moeite om ze eens stuk voor stuk te lezen. Dan ben je niet verbaasd dat hij al eeuwen (sinds de 4eE) gekend en erkend is als kindervriend. Natuurlijk heeft hij de laatste jaren wat concurentie gekregen van Sint Maarten. Zeker van Santa Claus, een verbastering van zijn naam in Amerika. Gevierd op de vooravond van Kerstmis dank zij de reklame campagne van de frisdranken gigant Coca Cola en hun kamions en paardensleeën. Hier is het dan simpelweg de Kerstman geworden. Natuurlijk zijn er verschillende liedjes die de kinderen aanleren ter gelegenheid van deze grootse geschenkendag. Maar satire programma's mogen er ook eens zijn over deze "Oude Man met grijze baard". Het beste in dat genre is opgevoerd tijdens het programma "Magesien" op TV1, in de seizoenen 1968-1970. Toen stond ook iedereen al op zijn strepen en mocht er met sommige heilige huisjes niet gelachen worden en werden maar één keer uitgezonden, zoals het Sint Niklaaslied dat gezongen werd door Eddy Wally, met de koorleden Leo Rozenstraten, Walter Capiau en Johny Voners en geïnterviewd door Jan Van Rompaey (te vinden op internet). Hilarisch is dat je ziet aan het gezicht en hoort aan de uitspraak van Eddy, dat hij niet bergrijpt wat hij ten gehore brengt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een ernstig persoon ben maar satire kan appreciëren. Spijtig dat er buiten de IDW op canvas, niet dikwijls aandacht gegeven wordt aan dergelijk genre van humor. Ik ga nu wat marespeinen patatjes eten dat heb ik zelf gekocht en in mijn sloefje gelegd. Tot morgen
Sinds corona ben ik toch meer op de kleintjes aan het letten, voor voeding en andere verbruiksgoederen. Sedert vorig jaar is er ook de schrik voor electriciteit- en gasrekeningen bij gekomen. Er is ons ook weer ingepompt dat ons gemak van verwarming en verlichting niet zo maar vanzelfsprekend is en dat daar een prijs tegenover staat. De oorlog in Oekraïne is niet alleen slecht voor de toevoer van granen maar ook voor het gas dat via pijpleidingen uit hun ondergrond naar hier wordt getransporteerd. Dus geen verbruik bv van lampen als dat niet nodig, zo weinig mogelijk stand-by zetten van allerlei apparatuur, de thermostaat een graadje lager zetten. Langs de andere kant word ik wel verplicht meer energie te verbruiken door allerlei officiële instanties om alles electronisch te verrichten: bankzaken, betalingen, briefwisseling met overheid, briefwisseling tout court, communicatie enz. Zonder meer en meer electriciteitsverbruik in ons land redden we het niet meer. Gevolg: zoveel mogelijk bezuiningen door geen onnodig licht te laten branden of aan te steken, weer zoals vroeger 'op de tast' lopen, leren blindelings te bewegen in mijn huis door alles ordentelijk te houden en onnodige attributen zoals matten, te verwijderen. Sfeer moet er in deze donkere tijd van het jaar wel zijn, de lampadairs hebben allemaal ledlampjes gekregen met aangepaste sterkte naargelaang ze voor het lezen of gewoon voor de gezelligheid moeten dienen. Omdat ik nooit de rolluiken laat zakken op mijn slaapkamer, hebik het geluk licht te hebben van de straatlantaarns en mijn e-reader geeft verlichte tekst. Ik kan met mijn hand op mijn zieltje beweren dat ik spaarzaam ben met het gebruik van electriciteit. Gisterennacht was dat tot in het absurde, met veel verbruik van elentriek achteraf. Na wat woelen in bed, dacht ik: begot, ik ben vergeten de nagels van mijn tenen te knippen en die irriteren mij. Zonder te verlichten ga ik naar de badkamer, waar ik alles op de tast kan vinden wat ik nodig heb en begin mijn pedicure op de rand van mijn bed met de straatlantaarns als licht. Halfslapend deed ik dit hygiënische werkje en knipte een stuk van mijn teen mee! Ik moest wel mijn licht aandoen omdat ik pijn kreeg en bloedde als een kalf!!!. Het heeft me 2u verlichting gekost vooraleer het bloed gestelpt was en pleisters rond mijn teentje had gedaan. Moraal van het verhaal, niet alles is te doen in het halfduister en volgende keer, mijn teentjes verzorgen vooraleer in bed te kruipen. En dan denk ik vandaag, moet ik daar nu zo oud voor geworden zijn om bijna mijn teen te amputeren omdat ik te zuinig op de verlichting was?
Vandaag zijn ook de 10 kanshebbers als 'nieuw woord van het jaar 2023' voorgesteld: bullebakbaas, X'en, pyjamatoerist, hittefit, nepobaby, donutfusie, graaiflatie, tiktokjustitie, schermapneu, vreugdebier. Stemmen kan tot 18 december via de website Van Dale. Gebruiken we nog de woorden van 2022 'klimaatklevers', 2021 'knaldrang' of van 2020 'knuffelcontact'? Ik denk het niet. Tot morgen
Ik heb gisteren het feestgedruis van de familie gemist, vandaag doe ik dat op kleine schaal eens over in mijn huis. Een gezellige babbel met de buurvrouw, een lekkere koffie en koekje erbij en een alcoholvrije aperitief om de tongen los te maken. Onze tongen waren bijna bevrozen door het winterse weer, die moeten we terug even losmaken. En de spreuk van vandaag op de feestdag van de patrones van de brandweerlui, begrafenisondernemers en mijnwerkers luidt: als Sinte Barbara wil, staat de vriezeman stil. En zo gebeurt het. De enige nieuwigheid die ik in de nieuwsgaring vind, is dat ik de kleren die ik eventueel zou kopen en waar er een label 'made in China' genaaid is, eerst moet wassen vooraleer te dragen. Er zijn of zouden kankerverwekkende stoffen in verwerkt zijn. Er staat niet bij waarom: is het de draad, de bewerking, de kleurstoffen, die deel uitmaken van het kledingstuk of de verpakking waarin het zich bevindt? Verdere gegevens ontbreken. Buiten de klimaatmars in Brussel, die ik niet echt een groot succes noem, is er weinig gebeurt dit weekend. Ik denk dat het iets te koud was om door de straten van de hoofdstad te lopen ofwel gingen de mensen liever eens de sneeuw in de Ardennnen opzoeken om de latten onder de schoenen te doen en wat winter-en sneeuwpret te ervaren. Natuurlijk is er het voortdurend oorlogsgewoel in Oekraïne en Midden-Oosten. Dat telt iedere dag meer en meer slachtoffers, verdriet en hopeloosheid van de bewoners. Prachtige landen, streken, die gewoonweg kapotgeschoten worden, zonder rekening te houden met de gewone burgers die enkel in vrede naast elkaar willen leven. Hier zeuren en klagen we over elkaar, de Walen, Vlamingen en Brusselaars. Maar we gebruiken woorden en komen tot compromissen om vreedzaam naast elkaar te leven. Zo zou het overal moeten zijn ipv elkaar met munitie, kanonnen en raketten te bestoken. Het water tussen de mensen kan toch nooit zo diep zijn dat een gesprek onmogelijk is. Om wat rust te brengen in mijn brein, luister ik even naar een topduo, dat in zijn liedjes zich dezelfde vragen stelt, Miek en Roel, met "De grote Revolutie", "Koop een geweer". Maar ook "Bang om oud te zijn", met vooral het zinnetje 'ik heb nog nooit de tijd gevreesd, die rimpels in mijn huid zal maken'. Tot morgen
