Sinds corona ben ik toch meer op de kleintjes aan het letten, voor voeding en andere verbruiksgoederen. Sedert vorig jaar is er ook de schrik voor electriciteit- en gasrekeningen bij gekomen. Er is ons ook weer ingepompt dat ons gemak van verwarming en verlichting niet zo maar vanzelfsprekend is en dat daar een prijs tegenover staat. De oorlog in Oekraïne is niet alleen slecht voor de toevoer van granen maar ook voor het gas dat via pijpleidingen uit hun ondergrond naar hier wordt getransporteerd. Dus geen verbruik bv van lampen als dat niet nodig, zo weinig mogelijk stand-by zetten van allerlei apparatuur, de thermostaat een graadje lager zetten. Langs de andere kant word ik wel verplicht meer energie te verbruiken door allerlei officiële instanties om alles electronisch te verrichten: bankzaken, betalingen, briefwisseling met overheid, briefwisseling tout court, communicatie enz. Zonder meer en meer electriciteitsverbruik in ons land redden we het niet meer. Gevolg: zoveel mogelijk bezuiningen door geen onnodig licht te laten branden of aan te steken, weer zoals vroeger 'op de tast' lopen, leren blindelings te bewegen in mijn huis door alles ordentelijk te houden en onnodige attributen zoals matten, te verwijderen. Sfeer moet er in deze donkere tijd van het jaar wel zijn, de lampadairs hebben allemaal ledlampjes gekregen met aangepaste sterkte naargelaang ze voor het lezen of gewoon voor de gezelligheid moeten dienen. Omdat ik nooit de rolluiken laat zakken op mijn slaapkamer, hebik het geluk licht te hebben van de straatlantaarns en mijn e-reader geeft verlichte tekst. Ik kan met mijn hand op mijn zieltje beweren dat ik spaarzaam ben met het gebruik van electriciteit. Gisterennacht was dat tot in het absurde, met veel verbruik van elentriek achteraf. Na wat woelen in bed, dacht ik: begot, ik ben vergeten de nagels van mijn tenen te knippen en die irriteren mij. Zonder te verlichten ga ik naar de badkamer, waar ik alles op de tast kan vinden wat ik nodig heb en begin mijn pedicure op de rand van mijn bed met de straatlantaarns als licht. Halfslapend deed ik dit hygiënische werkje en knipte een stuk van mijn teen mee! Ik moest wel mijn licht aandoen omdat ik pijn kreeg en bloedde als een kalf!!!. Het heeft me 2u verlichting gekost vooraleer het bloed gestelpt was en pleisters rond mijn teentje had gedaan. Moraal van het verhaal, niet alles is te doen in het halfduister en volgende keer, mijn teentjes verzorgen vooraleer in bed te kruipen. En dan denk ik vandaag, moet ik daar nu zo oud voor geworden zijn om bijna mijn teen te amputeren omdat ik te zuinig op de verlichting was?
Vandaag zijn ook de 10 kanshebbers als 'nieuw woord van het jaar 2023' voorgesteld: bullebakbaas, X'en, pyjamatoerist, hittefit, nepobaby, donutfusie, graaiflatie, tiktokjustitie, schermapneu, vreugdebier. Stemmen kan tot 18 december via de website Van Dale. Gebruiken we nog de woorden van 2022 'klimaatklevers', 2021 'knaldrang' of van 2020 'knuffelcontact'? Ik denk het niet. Tot morgen
Ik heb gisteren het feestgedruis van de familie gemist, vandaag doe ik dat op kleine schaal eens over in mijn huis. Een gezellige babbel met de buurvrouw, een lekkere koffie en koekje erbij en een alcoholvrije aperitief om de tongen los te maken. Onze tongen waren bijna bevrozen door het winterse weer, die moeten we terug even losmaken. En de spreuk van vandaag op de feestdag van de patrones van de brandweerlui, begrafenisondernemers en mijnwerkers luidt: als Sinte Barbara wil, staat de vriezeman stil. En zo gebeurt het. De enige nieuwigheid die ik in de nieuwsgaring vind, is dat ik de kleren die ik eventueel zou kopen en waar er een label 'made in China' genaaid is, eerst moet wassen vooraleer te dragen. Er zijn of zouden kankerverwekkende stoffen in verwerkt zijn. Er staat niet bij waarom: is het de draad, de bewerking, de kleurstoffen, die deel uitmaken van het kledingstuk of de verpakking waarin het zich bevindt? Verdere gegevens ontbreken. Buiten de klimaatmars in Brussel, die ik niet echt een groot succes noem, is er weinig gebeurt dit weekend. Ik denk dat het iets te koud was om door de straten van de hoofdstad te lopen ofwel gingen de mensen liever eens de sneeuw in de Ardennnen opzoeken om de latten onder de schoenen te doen en wat winter-en sneeuwpret te ervaren. Natuurlijk is er het voortdurend oorlogsgewoel in Oekraïne en Midden-Oosten. Dat telt iedere dag meer en meer slachtoffers, verdriet en hopeloosheid van de bewoners. Prachtige landen, streken, die gewoonweg kapotgeschoten worden, zonder rekening te houden met de gewone burgers die enkel in vrede naast elkaar willen leven. Hier zeuren en klagen we over elkaar, de Walen, Vlamingen en Brusselaars. Maar we gebruiken woorden en komen tot compromissen om vreedzaam naast elkaar te leven. Zo zou het overal moeten zijn ipv elkaar met munitie, kanonnen en raketten te bestoken. Het water tussen de mensen kan toch nooit zo diep zijn dat een gesprek onmogelijk is. Om wat rust te brengen in mijn brein, luister ik even naar een topduo, dat in zijn liedjes zich dezelfde vragen stelt, Miek en Roel, met "De grote Revolutie", "Koop een geweer". Maar ook "Bang om oud te zijn", met vooral het zinnetje 'ik heb nog nooit de tijd gevreesd, die rimpels in mijn huid zal maken'. Tot morgen
Ik kan niet anders dan beginnen met het refrein van de "Eerste sneeuw". Eén van de wondermooie liedjes van zanger-kleinkunstenaar Jan De Wilde: "Ik werd heel langzaam wakker, wreef m'n ogen uit (x2), Ik kon het niet geloven, maar voor de vensterruit, viel zacht naar beneden, de eerste sneeuw". De warme stem van de zanger doet vergeten dat het buiten ijzig koud is, met een schrale wind, op de koop toe. Alhoewel het feestgedruis is in de familie, zal ik meevieren terwijl ik thuisblijf. De afstand naar het feestpaleis is iets te groot. De hond zou alleen moeten achterblijven, en dat krijg ik niet over mijn hart. Twee uur heen rijden, een feestmaal, gebabbel en getetter en luisteren gedurende enige tijd, en dan terug twee uur rijden naar huis, is momenteel voor mijnen fysiek, onbegonnen werk. Binnenkort komen de 'zilveren' jubilarissen naar hier en dan zullen we dat uitgebreid vieren, weliswaar met enige uitstel. Dat is dan het nadeel van wat 'verder' uit elkaar wonen. Maar zoals ik wel eens lees in de blogs, ben ik niet de enige bij wie dat het geval is. Ik zal seffens op hun gezondheid enen drinken, alcoholvrij natuurlijk. En zo zal het weekend in alle rust verder verlopen, zoals ik het gewoon ben. Me eens verdiepen in het meest recente nieuws. Dat gaat trouwens in eerste instantie over het winterweer, zowel hier als in de omringende landen, vnl dan Duitsland. Een aanrader is: blijf thuis!. Er zijn trouwens al verschillende ongevallen gesignaleerd op de spekgladde wegen, vooral in West-Vlaanderen. Verder in het nieuws zijn er weer de dodelijke aanslagen in Parijs, onze kerncentrales die weer eens langer open mogen blijven, en een Paus die ziek is. Verder het gesjoemel met de olijfolie, de gewone goedkope zonnebloemolie uit Bulgarije die als dure Griekse 'extra vierge' verkocht wordt. Ook natuurlijk weer aandacht voor een schandaalboek over de Britse Royals: "Endgame = Eindstrijd". Geschreven door Omid Scobie, die het einde ziet komen van het Britse Koningshuis en verklapt wie over de kleur van de huid van baby Archie zoveel vragen had. Voilà, in het kort mijn leesvoer dit weekend zowel nog te lezen in de weekendkrant als op het internet. Eindigen doe ik nog met een wintersong van Queen, " A Winter's Tale": It's Winter-fall, read sky are gleaming, sea-gulls are flyin' over, smoking chimney-tops, am I dreaming am I dreaming....... Tot morgen
In Blankenberge en Bredene is het al ploeteren door de sneeuw. Hier zijn er enkele vlokjes gevallen maar het was hoofdzakelijk natte sneeuw en die is niet zo aangenaam of mooi om te zien. Maar ik heb sneeuwvoeten en dat wil toch zeggen dat er wel vlokjes op komst zijn. Dat klinkt misschien raar, maar mijn voeten zijn de beste voorspellers en barometers voor sneeuwval. Een winterlandschap is toch mooi om naar te kijken, zelfs om de sneeuw eens onder mijn voeten te horen kraken. Ik wil vooral ook dat Raziel eens kan genieten van die koude en zich eens kan verstoppen in het witte landschap. De winter begint pas, en is het niet vandaag dat het witte winterlandschap komt, er zullen nog genoeg vriesdagen en misschien ook sneeuwdagen komen. Ik verlang geen Ardens landschap, met al die skiërs en langlaufers, maar gewoon eens op een wit strand lopen heeft ook zijn charmes. Het zal ook zo stilaan tijd worden om mijn mezenbollen aan de takken van de bomen te hangen, want de vogels zullen niet veel eten meer vinden op de grond. Ik moet die wel stevig vastmaken want vorig jaar heeft de hond, door zijn lenigheid en salto's, enkele bollen bemachtigd, opgepeuzeld en er goed ziek van geweest. Voor de rest is het vandaag op radio, tv en in de krant, aandacht voor de blijvende vetes onder de volkeren die tot oorlogen en gevechten leiden. De klimaattop in Dubai, waar deftige sprekers weer allerlei doemscenarios voorstellen en loze beloften uiten, net zoals de politici van ons 30.600 km² groot land. En voor mij is het nu tijd om mijn krantenpuzzels op te lossen en mijn woordle 5 en 6. Tot morgen
De meteorologische wintertijd valt met de deur in huis. Geen ontkomen aan de vriestemperaturen, want momenteel is het nog altijd maar -1°C. De daken zien wit, bedekt met een laagje poedersneeuw dat deze nacht gevallen is, en een bevrozen grasveldje. Ik zie één eenzame Japanse kriek hangen aan een bladloze kerselaar. Die zijn de vogels vergeten op te peuzelen. Ik zal maar zeggen dat ik meteen een mini rode kerstbol in een boom heb hangen, die de sfeer van kerst moet oproepen. Meer aan kerstversieringen in mijn huis en tuin, zal er niet komen. Ik geniet van de lichtjes die de buren rondom hun huizen en in hun sparren hangen. Het is vandaag de feestdag van Sint Elooi, de patroon van de metalurgisten. Die brengt meteen ook wat spreuken mee, met een ware toekomstvoorspelling. De ergste is: als Sint Eligius met ijs begint, wil hij drie maanden dat tot vrind!. Een betere: als het op deze dag begint te vriezen, dan krijgen we 4 weken vorst voor de kiezen!. Maar zowaar, een eerste zonnestraal piept door de wolken.
Ik heb toch één en ander over het hoofd gezien, toen ik alles wilde weten over de Vlaamse Canon. Er is blijkbaar ook een 'literaire canon' opgemaakt in 2005? 2016?. Dat kwam ik te weten toen ik, naar aanleiding van de 100e verjaardag van het overlijden van Virginie Loveling (1836-1923) las, dat zij een plek verdient in de ' Vlaamse literaire canon'. Ik kende deze schrijfster niet en heb me onledig gehouden met alles van haar op te zoeken. Dat is toch een gat in mijn leescultuur dat ik Virginie totaal niet kende. Haar boeken zijn van een hoogstaand niveau en nog altijd zeer goed leesbaar en interessant volgens de critici. Boeken als "Sophie", "Erfelijk Belast", "Revolverschot",.....en gedichten (allemaal heruitgegeven) zouden best in die canon opgenomen worden, want ze voldoet aan al de criteria daarvoor nodig; 1)werken oorspronkelijk in het Nederlands geschreven, 2) voor volwassen lezerspubliek geschreven, 3) minstens 25 jaar geleden gepubliceerd, 4) de auteur is overleden. Men wilde deze lijst maken om wat essentiële boeken en auteurs uit de Nederlandstalige literatuur voor te stellen. Alle leerlingen van toen, en alle leerlingen van nu, krijgen dezelfde romans en gedichten voorgeschoteld. Ik vind dat een plezante gedachte dat we allemaal op tijd en stond hetzelfde onder ogen kregen/krijgen. Dat is dan eens niet veranderd in het onderwijs.
Ik heb zo de indruk dat we echt wel geregeerd worden door miljardairs die gans het land willen bezitten, naar hun wensen en inzichten willen besturen en het liefst alle wetten aan hun laars zouden lappen en zelfs afschaffen. Lieve vriendelijk mensen zijn het, zolang ze hun zin krijgen. Gevaarlijke individuen om ze tegen te werken. Hun verontwaardiging is groot en ze zijn werkelijk in hun gat gebeten als men aan hun 'goede' bedoelingen, als men aan hun ideeën, en investeringen durft te twijfelen. Hopelijk wordt er eens een halt toegeroepen aan hun grootheidswaan en onoverwinnelijk gevoel. Ze moeten inzien dat ze dezelfde rechten en plichten hebben als elke andere Belg in een dorp, gemeente, stad, provincie en gewest. Tot morgen
Het was moeilijk uit bed te komen, deze morgen. Maar allez, de zon scheen en de poetshulp kwam. Er was geen reden, om niet uit bed te stappen. Alle daken zagen wit en mijn grasperkje ook. De hond maakte geen aanstalten om in dat bevroren gras te springen, we dus waren beiden vlug binnen. Deze namiddag ben ik boodschappen gaan doen. Ik dacht dat het vrij rustig zou zijn op een donderdagnamiddag, maar dat was verkeerd gedacht. Nochtans was deze laatste namiddag van de herfst in duistere nevelen en mist gehuld. Misschien dat daarom al die oudere koppeltjes boodschappen gingen doen, hun koffietje drinken en van de proevertjes proeven. Langs alle rekken en gangen eens lopen en op die manier zichzelf van een heuse lekkere kosteloze uitstap voorzagen. Veel karren waren gevuld met slechts 1 item. Ik heb mijn voorraad wel aangevuld en ook voor de hond zijn eten meegebracht. We kunnen op onze beide oren slapen, we zullen niet van honger omkomen. want het spreekwoord zegt: als't vriest in november, sneeuwt't in december. Daar zal wel eens een stukje waarheid in kunnen zitten en dan is buiten komen een gevaarlijke bezigheid. Ik ben al eens gevallen op een spekgladde ondergrond, geen tweede keer in mijn leven. De herfst heeft gedaan wat hij normaliter doet, regenen, wind, storm die alle bladjes van de bomen blazen. Nu is het wachten wat de winter ons zal brengen. En ondertussen heb ik gezien dat Jonathan Swift (1667-1745) een prozaschrijver, dichter, satiricus en pamfletist (een beroep dat toen nog bestond) een paar mooie citaten heeft waar ik het volkomen mee eens ben. "Oorlog, dat gekke spel, dat de wereld zo graag speelt". Niks nieuws onder de zon, nietwaar? "De beste dokters ter wereld zijn Dr Dieet, Dr Rustig en Dr Vrolijk" Mijn dieet is vandaag 'tompouce' en een kiwi. Je kan toch moeilijk zeggen dat dit ongezond is: fruit en een pudding tussen koekjes. Met de volgende zin zullen de senioren hem ook gelijk geven, "iedereen wil lang leven, maar niemand wil oud zijn". Als laatste is er een waarheid als een koe voor mij: "als ik een boek lees, of dat het nu een wijs of dwaas boek is, is het net alsof het leeft en tegen me praat". Nu is het tijd voor mijn versnaperingen. Tot morgen
Ik belandde gisterenavond bij 'De Afspraak'. Een beetje up to date nieuws en wat extra duiding kan nooit kwaad. De gasten die er waren komen niet zo dikwijls aan bod, vooral niet onze Federale Minister van Energie. Die kwam naar aanleiding van de UNO conferentie van 30/11-05/12/2023 in de Verenigde Arabische Emiraten. Het is een slim mens (afrikaniste en juriste) maar op mij komt ze altijd over als een 'grijze' muis met het 'grote gelijk'. De 'Conference of the Parties', al aan zijn 28e editie toe, anders gezegd 'De Klimaatconferentie in Dubai', die morgen begint, was een gelegenheid voor Phara om Tine eens aan de tand te voelen. Ik schoof bijna uit mijn zetel toen ik de grootte van onze delegatie onder haar leiding vernam: 150 man/vrouw van allerlei pluimage gaan de bijna 70-80.000 deelnemers vervoegen. Al die delegaties van meer dan 100 landen, gaan daar niet te voet naar toe, komen van over de hele wereld naar dat schatrijke staatje, eens praten hoe we het milieu en klimaatveranderingen het best bestrijden. Men geraakt niet per kameel, bus, auto, trein, schip in Dubai, enkel via de lucht. Hoeveel vliegtuigen en privé jets zijn dat niet die van heinde en verre door de lucht gaan zoeven en verontreiniging veroorzaken?. De vraag waarom er zovelen op kosten van de belastingbetaler nodig zijn voor die onderhandelingen, werd mooi terzijde geschoven met het antwoord dat het er niet eens zo veel zijn als van Denemarken, met een vergelijkbare bevolkingsaantal en die sturen er 300 man/vrouw op af, om te negocieren. En ons Tineke van Heule gaat er een week verblijven en netwerken met al de andere delegatieleden van overal ter wereld. Dat is nodig om deals af te sluiten voor de transitie naar groene energie. Om als brave burger het milieu niet te belasten laat men de auto thuis en doet men aan thuiswerken met videoconferenties. Ik zal maar denken: het is eens de gelegenheid voor die 150 delegatieleden, een mooi, warm, rijk land te bezoeken dat niet in orde is voor de naleving van de mensenrechten, en privé te duur is om te bezoeken. Slotsom: geld dicteert de wereld, klimaat en milieu.
Wat heb ik vandaag nog te melden? Saturninus, Filomenus, Ethelwin, Cuthbert, Jutta, Dionysus zijn allemaal heiligen van de dag die in het niets verdwijnen met de belangrijkste man vandaag: Sint Pannekoek. De heilige bij de gratie Gods ontstaan uit de pen van Jan Kruis (1933-2017) en een eigen leven is gaan leiden (zie voorgaande jaren). Vandaag is het lekker smullen van pannenkoeken en dus niet alleen op Maria Lichtmis, 2februari. Nog namen die allemaal verdwenen zijn en waar ik geen jaartallen bij schrijf: Nathalie Wood uit 'West Side Story', Cary Grant uit 'To Catch a Thief', George Harrison, ex Beatle zingend 'My Sweet Lord'. Maar vandaag zet ik muziek op van Luc De Vos (1962-2014) met z'n onvergetelijke "Mia". Iedere week in herinnering gebracht door 1 zinnetje: "Sterren komen, sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan....". Tot morgen
Ik was deze morgen zo gelukkig toen ik door mijn slaapkamerraam een hemelsblauwe lucht zag en een grote gele zon. Maar toen ik buitenkwam werd ik omver geblazen door een felle en onaangename noordoostenwind. Als men dan de berichten gehoord heeft over de blizzard die in het oosten van Europa raast, slaagt de schrik rond mijn hart dat die een oversteek naar het westen zou maken. Het is nu middag en de temperatuur gaat hier niet boven de 1°C. Men kan gerust stellen dat dergelijke temperatuur aan zee niet gebruikelijk is en dat het samen met die schrale wind, ijskoud aanvoelt. Muts, sjaal en handschoenen zijn binnen handbereik als ik buiten ga en dikke kousen heb ik deze morgen ook al aangedaan. Vestimentair heb ik al zo veel laagjes aan dat ik er bijna uitzie als een michelinmadammeke. Spijtig genoeg komen er ook al grijze wolken opzetten en die voorspellen niet veel goeds voor deze namiddag. Maar ik ben al blij dat ik de zon gezien heb en ik heb met de hond ook al een balspelletje gedaan. Die had echt wel wat beweging nodig na de regendag van gisteren. Men heeft mij wel al eens gezegd dat ik niet té veel over het weer mag schrijven. Dat is wel zo, maar je kan niet ontkennen dat als je gepensionneerd bent de activiteiten enorm afhankelijk zijn van de weersgesteldheid. Er is nooit meer een 'moet' om buiten te gaan, te wandelen, in de tuin te werken, te werken, te leren, te lezen, te koken, te kuisen, te slapen, op te staan. Daarom is een hond, een heel nuttig gezelschap. De werkzaamheden die een senior doet, is omdat die het zichzelf oplegt en zichzelf verplicht om te werken fysiek of psychisch. De fierheid van de mens om zichzelf nog nuttig te noemen. En vandaag is het vuilzakkendag. En met dat koude weer en gebrek aan toeristen, zijn de meeuwen weer in grote getalle aanwezig om te proberen die afvalzakken open te krijgen. Ik moet werkelijk op de uitkijk staan of ze geen aanval doen op die zak en alles over de straat spreiden. Ik heb hier wel geleerd de zakken niet op de begane grond te zetten, de etensresten goed te verpakken, maar die beestjes zijn slim en kennen alle truken van de foor om aan voedsel te geraken. Dus zolang de kar niet alles opgehaald heeft is het regelmatig buiten gaan kijken en de vogels de stuipen op het lijf te jagen zodat ze verdwijnen, in de hoop natuurlijk dat ze nooit meer terugkomen. En zo heeft een mens een bezigheid, zonder dat men dat als bezigheid beschouwd. Ik ga nog eens de kou trotseren, voor de hond nog eens met een balleke gooien en kijken of die vogels verdwenen zijn. Tot morgen
Het zal een kostelijke dag worden door het verbruik van electriciteit. Om toch van wat licht te kunnen genieten zullen er gedurende vele uren lampen branden. Het zijn dan wel ledlampen, die duur zijn in aanschaf maar goedkoper in gebruik, ze hebben toch elentric nodig om te branden. En volgens de bewegende beelden die het KMI uitzendt, ziet het er naar uit dat het een hele dag een grijze en natte bedoening zal zijn. Want om 8u17 is de zon opgestaan en om 16u43 zou de zon al doodop zijn zonder één lichtstraaltje te laten zien. Spijtig genoeg is er ook overvloedige regen en dat is echt wel slecht nieuws voor mensen die aan het IJzerbekken en dus Bachten de Kupe wonen. Het lukt daar met een slakkengangetje dat mensen terug naar hun hebben en houden kunnen keren. En dan kan er met veel moeite grote kuis gedaan worden, in een huis waar de muren doordrengt zijn met water en smurrie. Maar we zijn mensen en hebben een uitzonderlijk aanpassingsvermogen. Dat moet ook wel als men in het noordelijk halfrond woont, daar gaat het van snikheet naar ijskoud, van uitzonderlijk droog naar uitzonderlijk nat. Dergelijk weer is niet goed voor de inspiratie, zelfs mijn oefeningen waren beneden alle peil. Alleen natuurlijk de Bijbelvragen gaan prima, maar die geven dan ook altijd suggestieve vragen. Het zal een dag van weinig bewegen worden, zelfs de hond laat zich pramen om naar buiten te gaan. Een rustige dag, met een lampje dat brandt, een boekje, en dan in de zetel met een fleeceke. Dat noemt men dan de 'herfstdagen'. Tot morgen
De wind komt uit het Noordzeegat. Dat is echt wel heel gezonde lucht dat ik nu kan inademen. Echter komt er meteen ook vochtige lucht naar hier en dat is dan weer slecht voor mijn knoken. Over het weer kan er altijd wel gepalaverd worden, het is nooit eentonig en iedere dag wat anders. Dat kan van de vele nieuwsberichten overal te lande en ter wereld niet gezegd worden. Oorlog, gijzelaars, vernietigde steden en de bevolking op de drift. Zoals de grote ijsschots die losgekomen is van de zeebodem waar ze sinds 1986 was vastgeklonken toen ze van het Antarctische Schiereiland was losgekomen. En het is niet zo maar een ijsplaat. Ze is 4000km² groot. Om een idee te hebben van die omvang: bijna zo groot als de oppervlakte van Oost- en West Vlaanderen samen. Men denkt dat ze via de Weddellzee naar de Zuidelijke Oceaan zal drijven en misschien op weg is naar de Britse Zuid-Georgia Eilandengroep en de Zuidelijke Sandwicheilanden. Dat zou voor de unieke fauna en flora van die zuiderse eilanden een grote ramp zijn, om niet te zeggen 'funest'. Ik neem er dan maar een atlas bij, want de wereld en zijn omvang zijn moeilijke begrippen geworden als je, zoals ik, in een landje woont dat een speldekop groot is op de wereldkaart en het ook niet meer verlaat. Dat eiland ligt 4 cm van Zuid Afrika (op papier) en is op 20-25 man na, nagenoeg onbewoond. De broedplaats voor pinguins en andere dieren die in barre en koude omstandigheden kunnen leven. Naar dààr zou dat natte koude geweld, op afstevenen. Waarschijnlijk zal dat nog een vervolg krijgen.
Vorige week heb ik nagenoeg geen boodschappen gedaan en dan is het een voordeel aan de kust te wonen. Veel voedingswinkels zijn open in het weekend, al sluiten er daar sommige 3 dagen voor in de week. Maar enkele grootwarenhuizen zijn toch iedere dag van 8u-20u open. Dat is handig als ik soms eens een specialeke wil hebben. Dat is Olifant 'Jumbo', niet mijn favoriete winkelplek, maar soms breekt nood wet. Het is de 2e maal dat ik die winkel betreed en direct weet ik weer waarom ik die Nederlandse aanpak verfoei. Alles met heel hel en fel licht, muziek, en een zoeken naar de producten die prachtig geëtaleerd zijn, me van jot nar jer sturen, maar mij niet uitnodigen om iets aan te schaffen. De yoghurt heb ik meegebracht omdat er eentje was dat ik wilde proeven: met sinaasappel. Moest ik vandaag 'actie' willen ondernemen, die goedkope winkel met allerlei snuisterijen is ook open op zondag, maar die laat ik links liggen. Aan prullaria heb ik geen behoefte vandaag. Dan is er de 'euro'winkel nog, waar ik voor de hond de snoepjes ga halen, omdat ze daar een uitgebreide keuze hebben en mijn poezelig diertje ook wel eens een ander lekkernijtje wil hebben. Enfin, dat denk ik maar. Straks komen ze de gevel wat repareren. Het is afsluiten voor deze zondag. Tot morgen
Ondanks het woeste buiige weer zijn er tussen de vlagen door ook prachtige natuurfenomenen te zien aan de hemel: regenbogen!. Het is een troostprijs die de goden ons geven om deze dagen toch nog wat schoonheid te geven. Tenandere, in de Bijbel houdt de verschijning van de regenboog na of tijdens de regen, de belofte van God in. Hij stuurde de regenboog als belofte aan de mensheid, gedaan na de 'zondvloed' en de 'Ark Van Noë', nooit meer zo'n vloed te sturen om de wereld te verwoesten. De 'regenboog' is daar om ons aan die belofte, door een Opperwezen gedaan, te herinneren. Een symbolische betekenis van Gods belofte van 'liefde, hoop en troost'. En als je dikwijls een regenboog ziet mag men ervan op aan dat de engelen zich bezighouden met je wensen. En mooi is zo'n halve cirkel wel, met betekenisvolle kleuren (van buiten naar binnen): rood staat voor passie, oranje voor creativiteit, geel voor vreugde, groen voor balans, blauw voor communicatie, indigo voor intuïtie en paars voor spritualiteit. Het zijn de 7 basiskleuren. Die schone kleurrijke bogen worden dikwijls bezongen zoals door K3 in hun lied "Alle kleuren van de Regenboog". Ook bekend is het lied uit "The Wizard of Oz", "Over the Rainbow" uit 1938. Bekender is natuurlijk "She's like a Rainbow" uit 1967 van The Rolling Stones. Het is natuurlijk niet anders dan een optisch effect door de breking en weerspiegeling van licht in de waterdruppels. Dat was dan mijn les natuurkunde en die wijsheid haal ik zoals gewoonlijk van het internet. Ik moest mijn geheugen eens opfrissen na het zien van al die kleuren aan de hemel. De lessen 'natuurkunde' zitten al heel ver in mijn geheugen, dat is dus ook al meer dan een halve eeuw geleden. Maar er is vandaag ook een heilige met heel veel weerspreuken; Catharina van Alexandrië († 310): Doet Sinte Katrien haar wite mantel aan, ze blijft er zeven weken mee rondgaan. Of nog: St Katrien in't wit gekleed, zeven weken ons leed. Ook nog: vriest het op Sint Katrien, dan vriest het nog zes weken nadien. Gelukkig zijn dat de spreuken die in de Ardennen gelden vandaag en niet in Vlaanderen.Tot morgen
Ik had deze morgen mijn volle gewicht nodig om tegen de hevige wind op te tornen en op de zeedijk te geraken. De zee zien ging niet van een leien dakje. Maar het was de moeite waard, want zo'n omstuimige zee zien, is toch een inspanning waard. En het waren echte schuimende koppen op de golven. Het is blijkbaar nog geen storm te noemen met windkracht 6-7 beaufort, maar zal enkel al voor een stormtij zorgen vanavond. Bij vloed zal het water extra hoog aan land komen en het een beetje gevaarlijk maken om op dijk en strand te lopen. Daarmee zal er een eerste test komen of de nieuwe strandbescherming, bestand is tegen het natuurgeweld. Mijn hoofd was goed ingepakt om dat schouwspel van wind en water te bekijken en nog beter verpakt als ik van de kapper kwam om mijn kunstmatige krullen toch wat in mijn haar te houden. Maar ik hou wel van de wind, zelfs als daardoor mijn vers gekrulde lokken weer 'pijltjes' haar worden. Maar de hond zien lopen in dit winderige weer is echt wel goddelijk. Met de neus in de lucht om al die geuren op te snuiven, de flappies naar achteren, geniet hij evenzeer als ik van een winderige wandeling. Nu is de temperatuur nog niet zo koud, 7°C is nog te doen om een toertje in de wind te maken. Het is nog herfstmaand en het herfstweer is er ook. De bladjes zijn bijna allemaal van de struiken en bomen gevallen, en ze beginnen er kaal en doods bij te staan. Weeral wachtend op een nieuwe lente in 2024. Maar eerst nog de winter trotseren en hopelijk brengt die niet veel nattigheid meer. Water is er genoeg uit de hemel gevallen. De mensen van de Westhoek zijn nog altijd herstellende van de gruwelijke overstromingen. Alles ligt er nog nat bij, binnenkort misschien allemaal beschimmeld omdat de zon de kracht niet meer heeft om alles te laten drogen. Hopelijk voor iedereen dat de 'vorst' nog lang op zich laat wachten. Want dat zou pas rampzalig zijn, moest die nu al in het land komen. We hebben in dit werelddeel het spel van de 4 seizoenen. En ondanks alle voorspellingen van verandering van klimaat en milieu en de stijgende warmte op onze planeet, maken we een herfst, een winter, een lente en zomer mee, met alle kenmerken die deze periodes eigen zijn.
Vandaag zal ik weer muziek van Queen en Freddie Mercury (1946-1991) beluisteren. Het is al 32 jaar geleden dat deze flamboyante zanger en entertainer door aids het leven liet. Maar zijn muziek blijft bestaan en weerstaat alle geesten en tanden des tijds. Maar 32 jaar geleden was er ook een aardbeving in het politieke landschap, even groot als dat van eergisteren in Nederland. 'Zwarte Zondag' bij de verkiezingen in 1991, toen het Vlaams Blok met een monsterscore alle andere partijen overtroefde. En toen kwam er ook het 'Cordon Sanitaire' waardoor niemand samen met nu, het 'Vlaams belang' een rgering wil vormen. Tot morgen
Mijnen puf is om 12 u al opgebruikt, het is poetsdag. Eenmaal je een poetshulp in huis haalt ben je verplicht die dag te kuisen. Ik kan zo maar niet switchen van dag, donderdagvoormiddag is voor eeuwig en altijd de dag dat er zal schoongemaakt worden. Het is dan een gezamelijk project, waarbij de ene het zwaardere poetswerk op zich neemt en ik het lichtere. Dat wil zeggen, de bezoekster de keuken , living, gang enz, en ik de slaapkamer en de badkamer. Mijn armen willen niet zo goed meer mee wegens de peesscheur aan mijn sleutelbeen en schouder. Ook door een hernia die een paar zenuwen van mijn hand gekneusd heeft en niet meer goedgekomen is na de operatie. Vandaar dat donderdag een vermoeiende en soms pijnlijke dag kan zijn. De andere dagen van de week vlieg ik door het leven al heb ik geen vleugels. Sinds gisterenavond gaat het nieuws over niets anders dan de onverwachte uitslag van de verkiezingen in Nederland. Het minste wat men kan zeggen is dat het 'Vlaams Belang' zich verkneukeld en zelf al de 'V' van 'victorie' in zijn ogen ziet verschijnen. De "Partij voor Vrijheid", de PVV (niet de Belgische oude liberale Partij voor Vrijheid en Vooruitgang) van Geert Wilders komt, tot verbazing van velen, als grote winnaar uit de stembusslag. Al jaren voert de Nederlandse PVV dezelfde thema's in zijn propaganda folders: asiel en migratie, zero tolerance, geen islam scholen, geen hoofddoeken. Nederland moet terug voor de Nederlanders zijn, Nederlandse cultuur op de eerste plaats en het belangrijkste, Nederland moet terug voor de authentieke bevolking zijn en niet voor de allochtonen. Het laat zich raden dat het een lange periode zal duren eer er een nieuwe regering aan de slag zal zal kunnen gaan. Premier Rutte zal nog eventjes in het harnas moeten blijven waar hij zo graag wil uit ontsnappen. Gaan deze verkiezingen invloed hebben op onze verkiezingen binnen een 7 tal maanden? Geen idee. Tot morgen
Op 22 november zijn er twee gebeurtenissen en mensen die ieder jaar weerkeren omdat ze wel belangrijk zijn geweest en nog zijn. En nee, ik begin niet met JFK, maar met Sinte Cecilia († 229). De patroonheilige van de muziek, een kunst die me iedere dag nauw aan het hart ligt. Hoeveel, harmonieën, muziekgezelschappen en fanfares dragen haar naam niet? Ze is de patrones van de muzikanten, zangers, componisten, dirigenten. Ze heeft zelfs een weerspreuk: de dag aan Sint Cecilia gewijd, is de maatstaf voor de wintertijd. En vandaag is dat lichtbewolkt, rustig weer en droog!!!. Maar om bij de muziek te blijven en er de klassen, scholen, leerjaren, leerlingen, leraren en hun moeilijkheden er bij te nemen, zeker nu er het programma op Canvsas uitgezonden wordt, "Hoe was het op school?", is er een mooie quote van Siegfried E van Praag (1899-2002): een klas is als een orkest, een goede dirigent apprecieert er alle instrumenten. De muziek even aan de kant zetten, want vandaag is het precies 60 jaar geleden dat de wereld even stilstond bij een politieke moord. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963) legde er het loodje door een loodje. Duizende keren zijn de beelden van de fatale schoten vertoond, en toch blijft het nog altijd een gigantisch raadsel wie ze gelost heeft en wie de opdrachtgever(s) zou(den) kunnen zijn. Speculaties, gissingen maar geen enkele voorgestelde mogelijke oplossing of dader is bevredigend. Een charmante veertiger, een womanizer met aan zijn zijde een mooie vrouw met een roos chanelle pakje met roze toque op haar mooie haren, rijden in een open limousine naar hun afspraak in Dallas. Dat was spijtig genoeg met 'pietje de dood'. Het beeld van de weduwe met het bebloede pakje blijft beklijvend om te zien. Ook de manier waarop ze een minuut na de officiële vastgestelde dood van haar man behandeld wordt, is verbijsterend: persona non grata, opzij geschoven zonder pardon. Niemand die haar opvangt na de shock van het in de auto blijven zitten naast haar dode man wiens afgeschoten hoofd ze op haar schoot heeft gelegd. De eedaflegging in het presidentiële vliegtuig van een cowboy uit Texas, die de weduwe op afstand houdt, haar geen blik waardig gunt en haar alleen laat na de traumatische gebeurtenissen van die dag. Maar ze stond er met een ongeziene waardigheid, een vrouw die heel wat te verduren heeft gehad zowel vóór als na die fatale dag. Ieder jaar opnieuw wordt de moord herdacht. Dezelfde dag was er ook een schrijver aan zijn eindstation gekomen, Aldous Huxley (1894-1963), de schrijver van "The Brave New World". Komt dat dichterbij met al de zever of is het echt van de AI, de Artificiële Intelligentie, die voor ons alles zal beslissen? Op consultatie bij de robot voor ziekte, want dat zou de eerste zijn die practisch voor een gewoon consult vervangbaar is. Wait and see, zegt men dikwijls. Tot morgen
"Crocodile Rock" van Elton John, zorgde er voor dat ik direct bij de pinken was. Mijn nachtrust is onderbroken geweest door een hevige plensbui met dikke regendruppels die op mijn slaapkamervenster tikten met veel lawaai. Ik moest opstaan om de venster te sluiten, dat aan de noord-oostenkant is, open stond, en vandaar kwamen de buien. Met een onderbroken slaap ben ik 's morgens niet rap van de fitsten en zo een up-tempo nummer komt dan goed van pas. Het is 'Wereld Televisiedag' en sinds 1996 word dat kastje eens extra in de aandacht gezet. Ik zal vandaag, gezien het natte en kille weer, wel de kijkbuis wat vroeger aanzetten. Temeer omdat het noodzakelijk is mijn Duitse taal weer wat bij te spijkeren. Mijn 'Nu Beter Duits' oefenigen nopen mij daartoe. Het resultaat van mijn oefeningen zijn ondermaats en aangezien ik het meeste Duits (vervoegingen en woordenschat) geleerd heb van de "Sissi"-films 1, 2 en 3 moet ik die dvd's eens terug bekijken. Heeldere conversaties kan ik zo nazeggen, met de juiste uitspraak en intonatie. Het is lang geleden dat ik naar die good-feeling films van een rampzalig leven heb gekeken, maar die romantiek en mooie plaatjes helpen om het grijze weer niet te zien en te vergeten dat de hoofdrolspelers (zowel de echte als de acteurs) het niet simpel hadden in hun leven. Mijn ander passe-partout film voor eentonige donkere luchten, "Under the Tuscan Sun", is voor een andere keer. Natuurlijk doe ik mee aan de Wereld-Hallo-Dag, in het leven geroepen door de UNO, om de wereldvrede te bevorderen. Goede intenties genoeg bij het instellen van deze dag 45 jaar geleden, maar wereldvrede is er nog niet van gekomen. Ik zal wel mijn steentje bijdragen om 'hallo' te zeggen aan minstens 10 mensen. Waarschijnlijk gebeurt dat niet in levende lijve, maar ik bereik wel het aantal als ik 'hallo' zeg aan mijn lezers, 'hallo' aan alle bloggers, 'hallo' aan mijn gesprekspartners aan telefoon en gsm. Voilà, ik heb mijn steentje bijgedragen voor de wereldvrede.
Gedaan met schrijven voor vandaag, Sissi neemt al mijn tijd in beslag. Tot morgen
"Paddestoelen groeien op vochtige plaatsen. Daarom hebben ze ook de vorm van een regenscherm" schreef Alphonse Allais (1854-1906). Dat kan niet kloppen, dacht ik, het zal eerder omgekeerd zijn. Een reden om eens de paraplu van dichterbij te gaan bekijken, nu dat het zo'n onmisbaar attribuut geworden is in mijn leven. Eigenlijk in het leven van iedereen, moet ik zeggen. Zo'n 3500 jaar geleden, maakten de Egyptische en de volkeren van het Midden-Oosten al gebruik van de palmbladen, gebonden aan een stok, om zich te beschermen tegen de zon. Toen was er in die contreien ook geen sprake van regen als ik de geschiedenisboeken en de bijbel (tot aan Noe) mag geloven. Maar ongeveer tegelijkertijd, dus in 1100vC kenden de Chinezen al een waterdichte paraplu die bovendien opvouwbaar was. Ze hielden het truukje geheim. Zo kennen we trouwens de Chinezen. In Europa lieten de Europese vrouwen zich jarenlang inspireren door de Egyptische parasol. Dit hoofdbeschermende doek verdween na de val van het Romeinse rijk uit het straatbeeld, maar bleef wel bestaan in het Oosten. Maar mode wordt dikwijls gedicteerd door de hogere klasse en zo begon de Franse koning Louis XIII (1601-1643) in 1637 te paraderen met een paraplu: een exemplaar met een in olie gedrenkte doek, gespannen over 'baleinen'* en verbonden met een stok met handvat. Dat moest hem en zijn kleren beschermen tegen de Parijse regen. Waarschijnlijk was één van de hovelingen een Chinees tegengekomen die hem dit truukje leerde kennen. Industriële spionage zou dat nu genoemd worden. Enfin, sindsdien is dit gebruiksvoorwerp niet meer uit het straatbeeld te denken. Eerst was het een statussymbool door de bourgeoisie dames gebruikt als parasol om geen gekleurde teint te krijgen. Jean Marius ontwierp rond 1710 een plooibaar exemplaar en Jonas Hanway (1712-1786) zorgde er samen met de bolhoed ervoor dat ook de mannen dit als noodzakelijk accessoire gingen gebruiken. Parasol komt trouwens van het Italiaans, parare = weren en sole = zon. Het woord werd overgenomen in het Frans waar de termen 'paraplu' en 'parasol' wettelijk werden vastgelegd in 1760. Deze woorden werden gewoonweg overgenomen in het Nederlands tot we er regenschermen van maakten. Rond dit gebruiksvoorwerp is er ook veel bijgeloof ontstaan. De meest gangbare schrijf ik hier neer: 1) als een vrouw haar gevallen paraplu opraapt zou ze een oude vrijster worden, 2) een paraplu op een tafel of bed neerleggen zou de kwade geesten uitlokken om zich eronder te verschuilen, 3) maar het belangrijkste voor ons, de senioren, is: laat je paraplu niet vallen want dat zou leiden tot verlies van verstand en geheugen!. *Oorspronkelijk werden de baleinen van de baardwalvissen gebruikt. Niet alleen voor parasol/plu maar ook voor korsetten en hoepelrokken. Tot morgen
De regen en wind ben ik ondertussen gewoon geworden. Alleen spijtig dat alles nat is in de tuin en dat de hond na zijn balspelletje, met modderpoten binnen probeert te komen. Er bestaan wel bottinnekes voor honden maar ik heb ze niet in mijn bezit. Iedere keer is het zijn kussenzooltjes proper maken en daar is hij geen voorstander van. In ieder geval probeert hij er ook een spelletje van te maken. Maar omdat hij altijd vlugger is dan ik en probeert te ontsnappen aan die poetsbeurt, heb ik overal die speciaal witte katoenen dweilen met Belgische vlag in geborduurd, gelegd om zijn vuile poten niet door heel het huis te hebben. Ik heb hem toch al kunnen bewegen om enige tijd op die dweilen te zitten. Een hond met karaktertje, daar doe ik zo maar niet mee wat ik wil, maar is het rekening houden met zijn willetje. En gisteren heb ik ook weer bezoek gehad van mijn vrienden, die brachten niet alleen vlaaien mee, maar ook nog eens 78 boeken op mijn e-reader. Ik ben weer gewapend om de korte en soms koude en natte winterdagen, zonder verveling door te komen. In de winter nemen hun bezoekjes ook af en zijn er de foto's, berichtjes en mailtjes ter compensatie. Gelukkig bestaat dat allemaal. En vandaag is het 'internationale mannendag' en altijd op 19 november. Het kan niet zijn dat de vrouwen 2 dagen in the picture staan, en de mannen, geen speciale dag zouden toegewezen krijgen om hun problemen eens te bespreken. Het is in geen geval een ludieke tegenhanger van de vrouwendagen op 08-03 en 11-11. Het is dag waar rond maatschappelijke thema's gewerkt wordt, waar gezondheid en de gelijkheid van man en vrouw centraal staan. Er is aandacht voor positieve rolmodellen, aandacht voor discriminatie van de man, verbeteren van de man-vrouw relatie, bevorderen van gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En zoals jullie uit al die thema's kunnen constateren, is er werk aan de winkel. Een ander belangrijke dag is het vandaag voor mijn nachtelijke observatie: ISS bestaat 25 jaar. Ongeloofelijk dat die kleine bewegende stip die ik soms waarneem, in werkelijkheid zo groot is als een voetbalveld. Het beweegt van West→ Oost aan een snelheid van ± 28.000 km/u. De toer rond de aarde duurt circa 91 minuten en daardoor kan het 16 maal rond daarde cirkelen per dag. Dat alles gebeurt zo'n 400 km boven ons hoofd. Allerlei onderzoeken worden in dat vliegende lab gedaan en afhankelijk van de tijd van het jaar, door 2 tot maximaal 7 astronouten die aan boord leven. Onze eigenste Frank de Winne woonde 2X in het ISS, eenmaal gedurende 7 dagen en de tweede keer voor 6 maanden. Sinds Frank zweefde rondom de aarde, kijk ik iedere dag op de site 'wat zie ik aan de hemel'. Daar staan de passages van het labo genoteerd. Gegarandeerd dat ik 's avonds een passage niet gauw zal missen als ze zichtbaar is en op een convenabel uur plaatsvindt. Even zwaaien en de mannen goedenacht wensen en dan zelf mijn beddenbak inkruipen. Tot morgen
Hallo, ik ben er terug. Het leed is weeral geleden. Dat is het goede aan die verdomde hoofdpijnen, het komt en gaat. Eens de crisis voorbij, is er geen vuiltje aan de lucht. Ik hoop oprecht voor Ani, dat ze dat binnenkort ook kan schrijven.
Op donderdagavond, bij 'De Afspraak', was weerman David aanwezig, die een heel voorzichtige voorspelling van het winterweer durfde doen: zacht, regenachtig, winderig. Ik kan niet anders zeggen dat we er vandaag al een voorproefje van krijgen. Ik ben wel bezorgd voor de mensen die in het IJzerbekken wonen en die al met hun hebben en houden, en hun voeten in het water staan. Omdat de regenbuien minder intens zijn, kan het overtollige water wat in de bodem zakken en met wat straffere pompen richting IJzer en verder naar de zee gepompt worden. Maar ik hoop voor de bewoners van Bachten de Kupe, dat de regeringen eens werk maken om oplossingen te vinden zodat dergelijke catastrofes zich niet meer kunnen voordoen. Maar voor mens en dier, zal dat morgen niet opgelost zijn. Ondertussen blijft het leed bij veel West-Vlamingen duren. De koning mag dan wel eens komen kijken en zijn compassie uitdrukken voor het meemaken van dergelijke toestanden en de belofte om bij droogte een hoeveijsje te komen eten, dat alles brengt op korte termijn geen aarde aan de dijk. Daarvoor moeten er veel ministers eens uit hun krammen schieten. Het nadeel: het is een weinig bevolkt gebied, veel landbouwers in uitgestrekte vlaktes, die weinig stemmen opleveren bij de volgende verkiezingen. En heel de landbouwsector wordt al stiefmoederlijk behandeld in Brussel. Want de partijen hebben andere gesels te verduren: plassers op openbaar domeinen na consumptie van té veel drank van een Theo en een Quickie, iemand die liever baas speelt in eigen stad zoals Bartje. En nu beauty boy Connor die zijn mond niet kon houden en luidop sprak over onderwerpen waar zijn hart van overloopt: discriminatie, rascisme tegenover bevolkingsgroepen en seksisme. Want hoe luid het spreekwoord; alleen kinderen en dronkaards spreken de waarheid!!. Maar ik hoop echt dat al die partij geschillen eens aan de kant gezet worden en doen waarvoor ze gekozen zijn: zorgen dat iedere burger van dit land het goed heeft en niet alleen in de provincie Antwerpen. Nu geen geklaag meer, want vandaag meert Goedheilig Man Sint Niklaas aan, aan de kaaien van De Schelde. Samen met zijn Pieten, Conchita, Ramon, Kneta Kieschijf, Professor Vanden Uytleg, Van Zon, kapitein Paelinckx en nog veel meer interessante figuren. Het zou toch droog moeten zijn de paar uur die de Sint nodig heeft om aan wal te komen. Want weet wel, hij heeft toch al een moeilijke tocht achter de rug met de vele stormen die Hij deze maand heeft moeten trotseren om hier te komen. Vanaf 13u30 zit ik aan mijn beeldbuis gekluisterd om alles goed te kunnen horen en zien. Ik ben tenslotte toch nog een 'meisje'. Al is pijltje van 1948, in sprookjes, verhaaltjes en legendes wil ik af en toe nog geloven. Tot morgen
'Internationale Dag van de Verdraagzaamheid', dat mag werkelijk ieder jaar eens onder de aandacht gebracht worden in een wereld waar men het zo moeilijk heeft te aanvaarden hoe en wat anderen zijn en doen. De Unesco riep deze dag in 1995 in het leven, met de idee dat oorlog kan vermeden worden als mensen elkaars cultuur en geloof beter gaan begrijpen! Van deze welgemeende en goedbedoelde speciale dag, komt er niks in huis. Ondertussen begrijpt men elkaar minder en minder, worden er gevechten en oorlogen gevoerd om een zienswijze door te drukken en op te leggen aan anderen of om grondgebieden toe te eigenen. Men zou beter op deze 'Dag van de Filosofie', ook door de Unesco in het leven geroepen maar in 2002. Om zoals ze het omschrijven 'eens totally flabergasted' te worden, en eens te reflecteren om te reflecteren. Dat vraagt tijd natuurlijk, maar vraagt minder tijd en is minder vernietigend dan gevechten te voeren zonder een woord te zeggen, en alleen maar een alles overheersende vernielzucht ten toon te spreiden. Zonder dat men met elkaar eens gesproken heeft om oplossingen te zoeken die oorzaak zijn van het conflict. Het is altijd kop tegen kei. Ook in schoolverband zou men lessen 'filosofie' moeten inlassen. Het helpt de jongeren eens te brainstormen over de 'zin van het bestaan', het stimuleert hen om na te denken over alles wat een maatschappij nodig heeft, zoals democratie, vrijheid, welvaart en geluk. Ik ben zelf geen filosofe, er zijn er genoeg op de blogs van seniorennet te vinden, in de categorie 'filosofie'. Sommige van die essays zijn werkelijk de moeite van het lezen waard. Over hun teksten kan al eens een boompje opgezet worden. Filosofie is een eeuwenoude kunst van het nadenken, en dàt ons onderscheid van andere diersoorten. Ik zit zo eens graag na te denken, meestal gebeurt dat terwijl ik buiten zit; wat mijmeren, over leven en dood, ziekte en gezondheid, maar vooral ook het geluk dat ik nog iedere dag ondervind om er gewoonweg 'te zijn'. Het citaat van de dag verwoord dat wel goed: "jaren weten meer dan boekskes". Enige verwarring ontstond er bij mij toen ik de naam van de auteur controleerde. Ik vond eerst de eerwaarde heer George Herbert (1593-1633), maar toen waren er zeker nog geen boekskes. Citatennet was een beetje fout en vergat de famillienaam van de schrijver : George Herbert Mead (1863-1931), een socioloog en filosoof. Dat trok er wat meer op om dat gezegde te noteren. Voor de rest hoop ik dat de regen niet overvloedig gaat neerkomen, want er zijn al veel landgenoten die dik in de miserie zitten door de wateroverlast. En iedere druppel is voor de mensen, een druppel te veel. Tot morgen
