Het is de betere dag van het weekend, zegt Frank, en ik geloof hem op zijn woord. Er is wat wind, het is 6°C, wat wolkjes hier en daar met veel blauw tussendoor en een gele bol aan het firmament. Het is ook leuk om zien dat de mezenbollen niet alleen voedsel zijn voor de mezen maar dat er een variatie aan kleine vogeltjes de zaadjes komen pikken. Een rustige start van 2023. Geen grote nieuwskoppen te horen of te lezen. Dat is ook te zien bij Van Dale. Het jaar is té nieuw denk ik om een 'inspanning te leveren' om den 'dikken' nog wat aan te dikken. Op het wereldtoneel is niks interessants gebeurd tenzij die 15 stembeurten voor een 'speaker' in het 'Huis van Afgevaardigden' buiten beschouwing gelaten. Men vindt geen woord dat hier in de Lage Landen daarvoor bruikbaar zou zijn. 'On speaking terms again' is hier al ingeburgerd, daar moet de redactie niet mee voor de pinnen komen. Ik heb dan maar eens gekeken wat de 'heiligheid' me te bieden had. Een verbazing van formaat bij de Heilige van onze hoofdstad. Dat is Goule-Gudule, beter gekend als Sint Goedele van Brussel. Eigenlijk was ze al heilig bij haar conceptie, om het zo vriendelijk te zeggen. Haar vader was Sint Witger, haar moeder was Sint Amelberga, haar zus was Reinhildis van Kontich en haar broer Emebertus van Cambrai. Ze werd grootgebracht in het klooster van haar tante, Sint Geertuida van Nijvel, als kluizenares. Dit alles geschiedde in de 7e-8e eeuw in Ham bij Aalst of Hamme in Brabant. Nu zou er gebeld worden naar de 'hulplijn voor huiselijk geweld, misbruik en kindermishandeling' of 'Kind en Gezin' erop afsturen (als ze al grondig zouden willen controleren want er schort wat aan die organisatie) of 'Slachtofferhulp' contacteren. Genoeg ernst voor een zondagmorgen. Muziek brengt vrolijkheid en goedgezindheid zeker op een verjaardag van 3 muzikale grootheden. Elvis Presley (1935-1977) en dit keer kies ik eens voor zijn kerst-ep uit 1957, met tradionele Christmas Carols en Gospelsongs: "Peace in the Valley", "Take my Hand, Precious Lord", "Santa Claus is back in Town". David Bowie (1947-2016) heeft ook een kerstplaat in zijn repertoire opgenomen, "Peace on Earth/Little Drummer Boy". Maar het liefst van al hoor ik zijn duetten met Mick Jagger,"Dancing in the Street" of met Tina Turner "Tonight" maar zeker en vast met Queen, "Under Pressure". Als laatste levende legende, zangeres van verschillende titelsongs van de Bond-films: Shirley Bassey. "Goldfinger", "Diamonds are Forever", "Moonraker". Andere hits zijn "Big Spender", "This is My Life". Voldoende muziek voor een zondagmorgen. Eventjes tijd voor de 'betere' zin, zoals Stephen Hawking (1942-2017), natuurkundige, wiskindige, kosmoloog er een paar liet optekenen: "We zijn nu allemaal verbonden via het internet, zoals neuronen in een reusachtig brein." en ook "Ik ben gewoon een kind dat nooit ouder geworden is. Ik blijf nog steeds die 'hoe' en 'waarom' vragen stellen. Af en toe vind ik een antwoord". Als laatste citaat: "ok ben niet bang voor de dood, maar heb geen haast op te sterven". Tot morgen
Een druilerige, winderige zaterdag. En als ik dan buiten kom hoor ik de bomen zingen of is het kreunen onder de sterke windstoten? Kort gezegd, nog geen lenteweer. Maar de sneeuwklokjes staan volop in bloei, de krokussen steken al boven de grond en ook de narcissen komen weer tevoorschijn. Het is natuurlijk niet zo koud voor putje winter, 10°C. De dagen lengen, maar het is meestal 's avonds dat het wat langer licht blijft. De voorjaarsbloeiers profiteren het meest van die kleine minuutjes meer daglicht. Van mij mag de winter op deze manier verder blijven kabbelen en mij richting lente voeren. Week I van dit veelbelovende nieuwe jaar, loopt al op zijn einde. Wat is mijn balans van deze eerste 7 dagen? week? Negatief, omdat ik een paar dagen in de lappenmand heb gelegen. Positief, omdat ik echte hulp heb gekregen om alle moeilijkheden met een 'lastigaard', te kunnen trotseren. Dat is heel veel waard. Daarom heb ik ook weer kunnen zoeken naar een item dat enkele dagen kan meegaan in mijn blog. Het is natuurlijk nog altijd de maand van de bezoeken afleggen, recepties, eerste vergaderingen of bijeenkomsten van het jaar en dan zijn er de onvermijdelijke gesprekken en te zoeken onderwerpen om een gesprek gaande te houden. Ik heb een 100-tal vragen gevonden, die met een ja-nee te beantwoorden zijn als je geen zin in een verder gesprek hebt, maar je kan er uiteraard ook een hele discussie rond breien. Iedere dag een paar vraagjes. 1) is wereldvrede mogelijk? 2) ben je bang in het donker? 3) ben je blij met je naam? 4) ben je een avondmens? 5) ben je een optimist? Genoeg voor vandaag, morgen andere en betere misschien. Maar omdat muziek ook belangrijk is in het leven ben ik eens op zoek gegaan naar Vlaamse bijna vergeten zangers/zangeressen. Overal zijn er weeral lijstjes te horen van de meest succesvolle liedjes van de 'eighties over the nineties to the nillies' zowel op radio als tv. Mijn keuze viel in eerste instantie op de folkgroep "Ishtar". Zij vertegenwoordigden ons land in 2008 op het Eurovisiesongfestival met een lied in een verzonnen taal: "O Julissi". De zangeres van de band, Soetkin Baptist, staat weer in de belangstelling door het programma van Annemie Struijf, "Het Hoge Noorden" met name Noorwegen. De zangeres woont er al een aantal jaren en geeft nu zanglessen in scholen, conservatoria en is ook dirigente bij zangkoren. En dan kwam ik bij Dirk Blanchart terecht, een Vlaamse rockzanger en gitarist, die het mooie "No Regrets" in 1990 de wereld instuurde. Het is een van mijn favoriete nummers en staat dan ook op mijn playlist. En omdat er zoveel wind is vandaag, vergeet ik Vanessa Chinitor niet. Zij zong voor ons land in The Eurovisoncontest van 1999, "Like The Wind". Ik vind dat geen slecht nummer al werd ze maar 12e en ex æquo met the Uk en 38 punten. Tot morgen
Ik begin aan de vierde jaargang van mijn blog, "een meisje van 1948", dat tekent met 'pijltje'. Dat zal vandaag voor de 1093e keer gebeuren. Ik ben wel een beetje fier op die schrijfsels die ik iedere dag weer produceer. Soms zitten er goede verhaaltjes bij, soms trekken ze op niets en is het een woordspielerei te noemen maar doorgaans zijn ze perfect leesbaar. De beginzin is ditmaal het vertrek van mijn gasten richting binnenland. Binnen 6 weken zijn ze hier terug. Op die manier zal het nieuwe jaar ook weer vlug een 'oudjaar' worden. De kinderen bezoeken me in de verlofperiodes van de kids en zo gebeurt het dat ik niet per dag tel maar met weken. Een goede babbel, lekker eten, commentaar geven op het nieuws allerhande en op hetgeen er op de buis te zien was. En dear Jan Peumans, die 72 kaarsjes op zijn taart krijgt, zal Sven op sterk water zetten om volgend jaar weer present te zijn in de Chalet in Vielsalm. De beste voorzitter van de alom geprezen jury, die beslissen welke verdienstelijke medeburger een belangrijke award van "Vrede op Aarde" krijgt. En vandaag is het Driekoningen. Her en der lopen en bellen verklede kinderen met een gekleurde ster, aan de deuren om een snoepje of een cent te krijgen. De zogenaamde mini Melchiors, Balthazars of Caspars. Om zeker te zijn van een goede gift als ze bellemannnetje spelen, draaien ze vrolijk met hun ster en zingen daarbij de 'Driekoningsliedjes' zoals : 1) Driekoningen, Driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed, mijnen ouwe is versleten, mijn moeder mag het niet weten, ons vader heeft het geld al op de toonbank gelegd. 2) Wij komen van het Oosten, wij komen van ver, a la beline postiljon, wij hebben gezongen voor dit huis, a la beline postiljon, van cher ami tot in de knie, wij zijn drie koningskinderen, sa pater trok naar Vendelo ma chère amie!!. Dat zijn zowat de enige liedjes die ik me nog herinner. Er zijn er een heleboel meer, afhankelijk van de streek, dorp of gemeente waar je woont. Stilaan zal ook dit folkloristisch gezang verdwijnen voor andere plezante bezigheden die instaan voor het amusement van kleine en grote kinderen: de kleine om te krijgen, de grote om te geven. Ik ga niet zingen vandaag, mijn stembanden hebben rust nodig na het getater van de laatste dagen. Nog een beetje opruimen, nagenieten van het bezoek en me bezondigen aan de overgebleven zoetigheden. De hond is al aan zijn grote rustperiode begonnen en ik ga zijn voorbeeld volgen. Tot morgen
De griepspuit heeft me gisteren enkele uren buiten strijd gehouden. Merci, op dat vlak gaat het goed, en nu maar hopen dat, na al de voorzieningen die ik genomen heb, corona, griep en andere ongewenste bezoekers, mijn huisje voorbij zullen gaan. Maar een ander herstel is ook nodig geworden en dat lukt ook niet meer zonder hulp van een goede dokter en een pilletje. Zo is het inderdaad, als oudere, als vrouw en als alleenstaande ben ik niet vrijgesteld van zorgen. Pensioen is ook niet het synoniem van een onbezorgd, onbekommerd eeuwigdurend verlof. Nee, de vrijheid is er wel, maar het ouder worden brengt ook allerlei kwaaltjes die nooit meer verdwijnen en soms best wel hinderlijk kunnen zijn. En 'op rust' zijn mag ook niet te letterlijk genomen worden, er moet nog altijd 'geleefd' worden. Het vraagt veel inspanningen om dat zinvol te doen en dat zinvol is voor eenieder een andere invulling. Maar een dipje, een beetje depri komt niet zomaar opduiken. Het stak af en toe in mijn leven de kop op, maar telkens vond ik terug mijn evenwicht, zij het dikwijls met compromissen sluiten en een percentje minder mezelf zijn als resultaat. En nu dat ik mijn 'ik' bijna volledig had opzij gezet en bijna opgebruikt was, was er maar een klein triggertje nodig om geconfronteerd te worden met een depressie, een burn on, nog net geen burn out. Het was ploeteren, voortdoen en alle 'niet noodzakelijke' activiteiten wegwuiven. Het was een vervreemden van mezelf. Tot ik besefte dat, 4 dagen rondlopen in nachtkledij zonder ziek te zijn, geen gezond leven etaleerde maar dat er iets grondigs fout was met mij. Gelukkig kan ik hulp vinden om me weer op de been te helpen, een goed gesprek, wat chemisch stuff gedurende een paar maanden en ik kan weer de hort op. En ook de babbels met dichte familie doen deugd. Iedere dag weer beter. Tot morgen
Het griepvaccin van gisteren speelt me parten. Dus waarschijnlijk vandaag geen tekstje dierbare bloggers. Ik spaar mijn energie want deze namiddag komen kinderen en kids. Tot morgen
Zo af en toe wijst iemand me er eens op dat ik eens wat beter moet kijken naar iemand die onlangs in de belangstelling stond. Het is waar dat ik eens moest kijken naar de Nobelprijswinnaar Literatuur in 2022. Een vrouw, een Française, Annie Ernaux. Auteur van een 20-tal boeken, zeer leesbaar, met eenvoudige woorden, zinnen, teksten en uit haar leven gegrepen en met haar persoonlijke ervaringen. Dat alles geschreven zonder een té veel 'ik' te gebruiken. Vandaar ook dat citaten en quotes die uit haar boeken werden gehaald, iedereen kan gebruiken. Ik noteer er een paar omdat ik ze in mijn mémoires ook zou kunnen gebruiken. Dit zal mijn blog zijn voor vandaag. "Ik begon een literair wezen van mezelf te maken, iemand die leeft alsof haar ervaringen ooit zouden worden opgeschreven". "Als ik schrijf, heb ik niet de indruk in mij te kijken, ik kijk in een herinnering" = A la recherche du temps perdu?? Proust (1871-1922) "Ik besef dat ik een deel van mezelf heb achtergelaten op een plek waar ik waarschijnlijk nooit meer zal terugkomen". En als laatste, waar de senioren zich zeker en vast kunnen in vinden: "Oud worden is vervagen, is transparant worden". De bespreking van 'de kip en het ei' uit mijn letterzoeker is voor een volgende keer. Rap nog meegedeeld dat onze 'straatkip Carmen' nog geen vidé is geworden. Ze paradeert, een Carmen waardig, nog altid door onze straatjes. Tot morgen
Ondanks de sneeuwklokjes die al bloeien en de warme temperaturen die aan lente doen denken, blijft het 's morgens nog lang duren vooraleer het licht wordt. Ik vergeet, zoals zovelen denk ik, dat we nog altijd in putje winter vertoeven. Natuurlijk is het aangenaam om op deze manier de wintermaanden door te komen en niet aan de stookkosten te moeten denken. Minder plezant evenwel is het feit dat er al muggen zijn, dat het ongedierte massaal aanwezig blijft en de tuin blijft teisteren. Het is rondlopen met een zakje en telkens ik een snoodaard aan mijn planten zie, het bladje verwijderen met de boosdoener erop en in een plastiek zak steken en meegeven met de vuilkar. Maar de wintermaanden hebben ook nog hun charme doordat ik mezenbollen opgehangen heb. Roodborstjes, mussen, kwikstaartjes en ander kleine vliegende diertjes, komen zo voor mijn ogen de graantjes proeven. Toch altijd een schouwspel en leuk om te zien. Ook moet ik eens uitkijken naar de 'scholekster'. In 2023 wordt 'Het Jaar van de Scholekster'. Een waadvogel die hier aan onze kust leeft: een rode bek en lange poten, en leeft van hetgeen er op het strand te vinden is, mossels, kokkels, schelpen. Ook hij heeft bescherming nodig want zijn leefgebied wordt bedreigd. Deze zwart-wit gevederde vogels kunnen echt wel een gezegende leeftijd krijgen. Zo had men in 1982 een mannetje geringd in hun leefgebied aan de IJzermonding. Datzelfde vogeltje kwam een team ornithologen terug tegen in hetzelfde natuurgebied in december 2016. Uitzonderlijk mag het wel genoemd worden dat men na 35 jaar datzelfde vogeltje nog eens kan spotten in goede gezondheid. Gaat men het vogeltje nog eens waarnemen? Een ander dier dat de aandacht vraagt en niet omdat het gaat uitsterven: mister rabbit. Maar het is, als je de Chinese dierenriem aanhangig zijt, het Jaar van Het Konijn. In tegenstelling tot de Westerse astrologie met de maanden, telt de 12-jarige cyclus van de dieren, die voorkomen in de Chinese dierenriem, met het geboortejaar. Ik ben een 'rat' omdat ik geboren ben in 1948, al ben ik hier een 'kreeft'omdat ik op 22 juni jarig ben. Nog tot 22 januari zitten we evenwel nog in het 'jaar van de tijger'. Ik zal dat verhaaltje wel vervolgen bij de start van het Chinese Nieuwjaar. In 2023 wil men ook voor een belangrijk voedingsmiddel even aandacht vragen: gierst. Behoort tot de grassenfamilie zoals gerst, haver, rogge, tarwe, rijst...Een graangewas met kleine korrel, die gebruikt wordt voor meel, griesmeel, vlokken, popcorn en soms ook vogelzaad. Is een zeer belangrijk voedselgewas in Afrika en Azië en vroeger ook in Europa. Men wil dit jaar de belangrijkheid van dit gewas eens onderstrepen door het eens in de kijker te zetten, vooral omdat het zeer gemakkelijk te telen is, een goede voedingsbron en glutenvrij. Voilà, het nieuwe jaar is ingezet met wat weetjes die ik vandaag gelezen heb. Nu zoek ik alleen nog een project waarbij ik vanalles moet opzoeken en dan iedere dag een paar regels in mijn blog aan kan wijden. Tot morgen
