Zo af en toe wijst iemand me er eens op dat ik eens wat beter moet kijken naar iemand die onlangs in de belangstelling stond. Het is waar dat ik eens moest kijken naar de Nobelprijswinnaar Literatuur in  2022. Een vrouw, een Française, Annie Ernaux. Auteur van een 20-tal boeken, zeer leesbaar, met eenvoudige woorden, zinnen, teksten en uit haar leven gegrepen en met haar persoonlijke ervaringen. Dat alles geschreven zonder een té veel 'ik' te gebruiken. Vandaar ook dat citaten en quotes die uit haar boeken werden gehaald, iedereen kan gebruiken. Ik noteer er een paar omdat ik ze in mijn mémoires ook zou kunnen gebruiken. Dit zal mijn blog zijn voor vandaag. "Ik begon een literair wezen van mezelf te maken, iemand die leeft alsof haar ervaringen ooit zouden worden opgeschreven". "Als ik schrijf, heb ik niet de indruk in mij te kijken, ik kijk in een herinnering" = A la recherche du temps perdu??  Proust (1871-1922) "Ik besef dat ik een deel van mezelf heb achtergelaten op een plek waar ik waarschijnlijk nooit meer zal terugkomen". En als laatste, waar de senioren zich zeker en vast kunnen in vinden: "Oud worden is vervagen, is transparant worden". De bespreking van 'de kip en het ei' uit mijn letterzoeker is voor een volgende keer. Rap nog meegedeeld dat onze 'straatkip Carmen' nog geen vidé is geworden. Ze paradeert, een Carmen waardig, nog altid door onze straatjes. Tot morgen