Al de bomen en struiken die deze zomer het moeilijk hadden om de droogte te overleven, zijn nu als eerste al hun bladerdek al verloren. Of ze gaan bekomen van de droogte en het ruwe weer is maar de vraag. Daarvoor moeten we eerst nog de winter doorkomen. En ja, het was stormachtig met als grote troostprijs, gezonde luchtkwaliteit. Het hevige winderige weer is nog niet gedaan, maar de wind is toch al meer dan 20 km/u verminderd in snelheid en is westenwind geworden. Het is ietsiepietsie frisser dan gisteren. Wel is er weinig regen gevallen in vergelijking met andere stormachtige dagen. En zoals steeds, hondenbaasjes moeten altijd, weer en wind trotseren om hun oogappels een noodzakelijk hygiënisch uitje te geven.
De "Zondag" zat in de brievenbus. Iedereen kijkt hoopvol uit naar 'Hamas' om te zien of er vrede in het Midden Oosten kan komen. Laat ons in ieder geval hopen dat uiteindelijk iedereen eens zijn gezond verstand gebruikt, zowel de leiders van Israël als de Palestijnen. Alleen moet dat niet uitdraaien op een 'Nobelprijs voor de Vrede' voor Trump. Dat zou een flagrante fout zijn van het Comité. Een man die de wereld overal in rep en roer zet, behalve in dat gebied, verdient geen onderscheiding. Uiteindelijk is Mr Orange alleen maar pro Israël omwille van zijn Joodse schoonzoon. De volgende weken zullen er wel antwoorden komen op de voorstellen. In ieder geval is het vandaag weer uitkijken wie de volgende Europese kampioen wordt in het wielrennen. Hoe graag ik ook het Belgische volkslied hoor spelen op de podia, ik heb toch liever een andere winnaar dan Remco. Als hij niet wint, zullen de mecaniciens weer een verkeerde pin in zijn zadel gestoken hebben of diëtisten weer onaangepaste voeding in zijn bevoorradingsbag hebben gestoken. Enfin, als hij niet wint is het altijd een ander zijn schuld en van die uitspraken hou ik echt niet. Maar het is dus weer om grotendeels binnen door te komen, ik zal wel kijken. Voor de rest heb ik niks nieuws te vermelden. Tot morgen
Het is lichtjes onstuimig weer om niet te zeggen 'stormachtig'. Gelukkig zonder veel nattigheid erbij zodat ik toch een droge krant had deze morgen. De hond wordt er enigszins onrustig van door al de geuren die naar zijn neusgaten komen toegevlogen. Ik ga wel iets meer buiten nu, zodat hij met zijn neus in de lucht kan lopen in plaats van te snuffelen op de grond. Ik gun hem dat pleziertje op deze 'Werelddierendag', het is tenslotte toch de feestdag van de grote dierenvriend Sint Franciscus van Assissi (1181-1226).De uitloper van storm Amy doet ook mijn witte pluimen alle kanten opvliegen. Er is geen beginnen aan er een mooie coupe van te maken. De wind in de haren, dat is ook gezellig vooral als die niet té koud is. Maar het is zuidwestenwind en dat valt qua temperatuur nogal mee. Op stap gaan zit er niet in, denk ik. Het zal binnen mijn domeintje zijn dat woeffie en ik ons zullen verplaatsen en genieten van de zuivere lucht. Maar dergelijk weer doet me weeral het nut inzien van een 'fleece' trui aan te hebben. Ideaal voor binnen en buitenlopen zonder telkens weer een kledingstuk aan of uit te moeten doen. Voor mij is dat dé uitvinding voor kledingcomfort en onderhoudsvriendelijkheid, van de laatste jaren. Maar ik zie door de vensters de bomen heen en weer waaien en hun bladeren verliezen: de herfst is werkelijk ingezet.
Gisteren kwam dan de mededeling van het overlijden van Hyacinth Bucket-Bouquet, Patricia Routledge (1929-2025). "Keeping Up Appearances ", is zo een tv-serie die de tijd overstijgt, net zoals "De Kampioenen". Ik kan er naar kijken en blijven kijken. De 4 bloemenzusjes, Daisy, Rose, Violet, die doldwaze dagdagelijkse dingen doen onder leiding van de uppersister Hyacinth. Geregeld worden de episodes op een of andere televisiezender uitgezonden en dat is het beste slaapmutsje dat er is, een glimlach.
Verder is er goede hoop dat Hamas het vredesplan en voorstel van Netanyahu en Trump goed zal lezen en een paar punten van het plan wil inwilligen. Laat ons hopen dat er een einde komt aan die zware schermutselingen die alleen maar ellende voor de bewoners van Gaza heeft gebracht. Dan is er nog Oekraïne en de vele brandhaarden in Africa, die maar niet geblust geraken. Er zijn nog zovele plaatsen op de wereld die zuchten en kreunen onder de oorlogsellende en waar niet meer over gesproken wordt. Dat was het voor de eerste dag van het weekend. Tot morgen
De sterke Humberto, regerend over de oceaan, geeft zijn winderig en regenachtig stokje door aan de zwakkere Amy. Het stokje van heersen wordt ook in Luxemburg doorgegeven: Groothertog Henri en zijn gade Maria Theresa, geven de scepter door aan hun oudste zoon Guillaume die een Belgische prinses als groothertogin heeft: Stephanie. Dat gebeurde natuurlijk niet in anonimiteit maar in aanwezigheid van de royals van Europa en de politici van het kleine belastingparadijsje. Een feestje zal er wel gegeven worden want al die hoge gasten zijn weer prachtig uitgedost om dit heugelijke moment extra glans te geven. Men benadrukt ook wel dat de nieuwe hertogin meer bijval krijgt bij het grote publiek dan haar Cubaanse temperamentvolle schoonmoeder, die als een furie door het hertogelijke paleis raasde. De ene gaat in goede gezondheid genieten van zijn pensioen en de andere begint op 44 jarige leeftijd te werken voor zijn pensioen. Het gaat hun beiden goed.
Vandaag is het voor mij een belangrijke dag: de verjaardag van mijn oudste kleinkind: 24 jaar. Het is ook mijn enige metekindje van de kleinkinderen. Ons samenzijn is altijd gezellig zonder anderen erbij en onze etentjes worden stilaan legendarisch.
In de krant lees ik over een wraakroepend voorval dat met geen enkel excuus valt goed te praten; een dementerend man ((69j) die 12u in een tillift boven een toilet bleef hangen en het met zijn dood bekocht. Wie wil er tegenwoordig nog naar een WZC gaan? Behalve de gigantische kostprijs is er een gigantisch gebrek aan goede minimale verzorging van de ouderen die soms niet anders kunnen dan naar een rusthuis te gaan om diverse redenen. Ik hoop dat dergelijk leed me bespaard blijft en dat ik lang genoeg en hopelijk tot het einde van mijn dagen, zelfstandig kan blijven en zijn. Ik wil niet van Marleen terug naar baby Marleentje gaan.
Dan is er ook nog het geval 'Coucke' beter bekend als Markske, die naast een deel van Wallonië, met name Durbuy, ook de parel aan de Belgische kust niet De Haan of Bredene maar Knokke-Heist, aan zijn imperium wil toevoegen. Ditmaal niet met een nieuw hotel, maar met uitgebreide sportmogelijkheden. De padel-hype is nog niet voorbij. Samen met een voetballer wordt vandaag in Westkapelle een heus padelcomplex geopend met 9 padelterreinen, petanquebanen, een clubhuis met zonneterras en cafetaria. Tout le beau monde zal daar ook weer te vinden zijn. In Oostende daarentegen ziet de Groep Versluys enkele njets verschijnen voor hun woontorens. Ze hebben enkele jaren geleden, grond van de stad Oostende gekocht op Oosteroever, om daar nog een paar woonblokken neer te poten. Het eergelijke aan al die grootse projecten is dat het meestal niet de bevolking ten goed komt maar enkel de investeerders. Het spaarboekske brengt niks meer op, het geld moet toch opbrengen en dus maar wat torens zetten op plaatsen waar de mensen in katzwijm voor vallen; een verblijfaan de kust met zicht op zee. Door het 'Duinendecreet' is het niet meer mogelijk om de duinen te vernielen, dus.....torens. Tot morgen
Niks nieuws onder de zon en ze schijnt toch weeral, al is het licht gesluierd. Voorlopig geen klagen van het weer en dat is best aangenaam als de poetsdag er is. Vensters en deuren kunnen open en alles verfrist direct en het droogt allemaal wat vlugger. Maar ik had me wel overslapen, en de hond ook. De poetshulp stond al voor mijn hekken als ik naar beneden kwam. Blijkbaar heb ik een beetje herfstmoeheid, het vallen van het blad weegt blijkbaar hard op mijn schouders. 's Morgens is het ook al wat later licht en dan word ik ook wat later wakker omdat ik graag leef op de tonen van de natuur. De wekker op mijn nachtkastje staat er alleen opdat ik het uur zou weten, niet om me wakker te maken. Alle afspraken die ik moet maken, probeer ik dan ook na tienen te plaatsen en vóór 17u. Ik ga mijn wekker nog niet wegsmijten, je weet maar nooit dat ik hem nog eens nodig heb, al zegt iedereen voor de opruiming van het huis: hetgeen je 2 jaar niet gebruikt heb, zal je nooit meer gebruiken. Dat zou betekenen dat ik hem na 15 jaar ongebruikt, gerust in de vuilbak zou mogen kieperen.
Twee mooie citaten voor vandaag. Eentje van een Chinese filosoof, Tsjang-Tse (±369vC-286vC): het hoogste geluk is, niet weten wat geluk betekent. Van Aristoteles (384vC-322vC) zijn er vele gezegdes waaronder deze in de filosofiescheurkalender: een voortreffelijk karakter kiest altijd de middenweg. Met deze wijsheden sluit ik vandaag mijn blog af en ga nog wat van de zon genieten. Tot morgen
Eerste dag van de tiende maand van het jaar. Ik moet zeggen dat het een aangename dag is qua temperatuur. Dus heb ik me voor de laatste keer tot volgende zomer 'ijscreme' in mijn boodschappenmandje , karretje, gelegd in het grootwarenhuis: banana split, mokka en vanille. Nog een laatste keer wat extra verboden en ongezonde lekkernijen ingeslagen. Maar het was ongeloofelijk rustig in de winkels waar ik inkopen moest doen. Voor de hond had ik ook een boodschappenlijstje, dat is te vinden in een andere winkel. Het is hier een aangenaam shoppingcenter waar alle grootwarenhuizen dicht bijeen staan en op voetafstand van het ene naar het andere kan gegaan worden. Er is ook een nieuwe bloemen-plantenwinkel gekomen, de vorige was ook een keten en waarschijnlijk failliet gegaan. Buiten de creme glace heb ik geen inkopen gedaan die niet nodig waren. Dat is een hele prestatie en dat verdient een pluim op mijn hoed. En mijn hoed heb ik terug bovengehaald om buiten in het zonnetje te zitten want de parasol heb ik opgeborgen. Zo erg zal de zon wel niet meer stralen maar mijn witte haren en roos teer velleke op mijn hoofd, vragen toch bescherming. Het zal wel een beetje een tv-namiddag worden want de Europese Kampioenschappen wielrennen gaan van start en wel met tijdrijden. Ik wil wel weten wie de beste is.
Vandaag zijn er ook 7 groepen die deze dag uitgeroepen hebben tot hun speciale dag. Er zijn er maar 2 die me interesseren. Het is de 'Internationale Dag van de Ouderen' en ik kan niet onkennen dat ik tot die groep behoor. Maar ja, wat is 'ouder'. Daar staat volgens mij geen leeftijd op want bij manier van spreken is men 'ouder' na de dag van zijn geboorte en iedere volgende dag is men 'ouder' aan het worden. Voor mij is dat ouder worden al ongeveer 27.800 dagen aan de gang, een aardig cijfer. Belangrijk is de speciale aandacht vandaag voor 'Wereldkoffiedag'. Wat zou ik zijn zonder mijn heerlijk dampende kopje koffie in de morgen? Zelfs overdag smaakt mij dat het beste van alle dranken en zeker na een koud dessertje dat ik nu ga binnenspelen. Tot morgen
De krant was in ieder geval op tijd, en heb met plezier aan mijn ontbijttafel gezeten.Het is ook een belangrijke dag voor mijn schoonzoon die vandaag, als zijn longinhoud groot genoeg is, 55 kaarsjes mag uitblazen. Het is prachtig weer en ze kunnen met z'n allen rustig buiten tafelen. Gelukkige verjaardag.
Vandaag is er geen goed nieuws op de voorpagina van de krant. Werkloosheid, overlijdens van jonge mensen en wat oudere, ruzie op een golfwedstrijd en 'horror' op stages in de verzorgende sector. Over dat laatste wil ik alleen zeggen dat zoiets al gangbaar was in mijnen tijd (meer dan 50 jaar geleden). De vuilste en naarste werkzaamheden op een afdeling werden voorbehouden voor de stagiairs, een gesprek met een verpleegster mocht niet laat staan er een koffietje mee te drinken op den dienst. Nu komen al die studenten er mee naar buiten omdat stages doen 'praktische lessen' zijn en ze die beneden hun waardigheid vinden. Ook de mentaliteit van de studenten is veranderd. Van de eerste studiedag of praktijkdag is men geen verzorgende of verpleegster, al denken sommige eerstejaars dat wel. Klusjes op een medische zijn niet dikwijls aangenaam en zullen dat nooit worden en toch moeten ze gebeuren (bedpannen proper maken, mensen verorgen, bedden verversen, eten opdienen.... Men vergeet tegenwoordig nogal eens dat men voor elk verantwoordelijk beroep, onderaan de keten moet begonnen worden om een inzicht te krijgen van de werking aan de top. Verder op de eerste pagina: enen Trump die naarstig bezig is om de 'Nobelprijs voor Vrede' in 2025, aan zijn CV toe te voegen. Natuurlijk is het onontbeerlijk de 'Vrede in het Midden Oosten' te bewerkstelligen want voor die pogingen zijn er al dikwijls 'Internationale Vredesprijzen' uitgereikt. Jammer genoeg bleek geen enkele poging voor 'vrede' het langer dan een paar maanden vol te maken. Maar Donalds poging voor een vredesinitiatief komt in de maand vóór de bekendmaking van de gelukkigen die ten eeuwigen dage geroemd worden voor hun pogingen om vrede in de wereld te krijgen. Natuurlijk hangt er ook een geldprijs (± 1 miljoen US dollar) vast aan deze 'eer' en dat laat Mr President ook niet onberoerd zelfs al is hij biljonair.
Middag is al ruimschoots gepasseerd. Ik ga wat eten vooraleer van de zon te profiteren. Tot morgen
Dat er concurrentie moet spelen in de 'Vrije Markt Economie' zoals die er is in West Europa, dat is zeer goed. Dat er dan voor de laagste bieding van een offerte gekozen wordt is dan zeker niet abnormaal zeker als men dan dezelfde dienstverlening garandeert. Dat Bpost misschien duurder was dan degene die nu de krantenbedeling doet is waarschijnlijk de reden dat er geopteerd werd voor een onbekende leverancier van de dagelijkse krant. Maar het is geen dagelijkse krant meer, al betaal ik ervoor om die iedere dag tussen 06-10u in mijn brievenbus te krijgen. Nu is het iedere dag opstaan en buitengaan in de verwachting mijn leesvoer aan te treffen om mijn honger van mijn brein en ogen te stillen net zoals ik iedere morgen koffie en brood nodig heb om de dag goed te beginnen. Vandaag weer noppes in de brievenbus. Ik krijg een punthoofd van de perikelen rond de levering van mijn dierbare gazet. Ik vraag me dus met recht en reden af wanneer mijn '2 ontbijten' weer eens zullen samenvallen, zodat ik goedgemutst mijn activiteiten van de dag kan aanvangen, zonder dat ik eerst 10.000 stappen heb gezet zoals een kieken zonder kop. Commentaar op het nieuws heb ik niet, al ben ik wel gelukkig dat Tadej wereldkampioen is geworden. Het zal een verhaaltje worden uit mijn 'memory lane'. Tenandere, sommigen zitten daar ook op te wachten. Ditmaal over uitgaan in de beste omstandigheden, met alles erop en eraan. Het kwam weer eigenaardig ter sprake met de vrienden; opruiming van badkamerkastjes. Eigenlijk staan er in mijn kastjes vrij weinig producten. Ik heb een hekel aan al dat gedoe om er jonger uit te zien die je kleren dan ook nog eens smerig maken. Ik hou het op water en zeep om me fris, proper en jong te voelen. Maar één grote uitzondering heb ik wel en dat zal ik nooit wegdoen; doosjes, potjes en flacons gevuld met parfum van 'Paloma Picasso'. Dochter van de flamboyante schilder Pablo Picasso (1881-1973) en zijn minnares Françoise Gilot (1921-2023). Toen de tijd van de etentjes, theater- en muziekvoorstellingen, kort gezegd het uitgaansleven er aan kwam, met mensen van allerlei slag, was het belangrijk om me uren en uren goed te voelen zonder dat ik naar de spiegel van het toilet moest lopen om me bij te werken. Ik wilde een speciaal geurtje rondom me creeën zonder gebruik te maken van sprays en andere deodorants. Na veel staaltjes te hebben uitgeprobeerd en druppels van parfum op me te laten spuiten, kwam ik bij Paloma uit, waarvan de geur echt wel compatibel was met mijn lijfgeur. Een hele voorbereiding als ik ergens naartoe moest dat een beetje officieel was. Alle procucten gebruikte ik, van badschuim, melk, eau de toilette, eau de parfum en parfum! Tot mijn 50e en dan was er verandering in mijn hormoonspiegel en pasten die producten niet meer op mijn lijf. Ik ben nooit aan een andere zoektocht van geurtjes begonnen en de overschot van toen staan nog altijd in de badkamerkastjes, mooi te wezen met hier en daar nog wat inhoud in. Tot morgen
