In het Westen zijn de christelijke en katholieke symbolen en begrippen stilletjes aan op het achterplan aan het geraken en hebben nog weinig invloed op het dagelijkse leven. Van de betekenis en oorsprong van Kerst, aswoensdag, vasten, Pasen enz heeft de jeugd van tegenwoordig geen kaas meer gegeten. Zelfs de oudere generatie ziet de voordelen van het verdwijnen van de verplichting om de wekelijkse zondagsmis bij te wonen (liever op tv kijken als men zin heeft), of om op aswoensdag een askruisje op zijn voorhoofd te gaan halen, of rond pasen eens in de biechtstoel kruipen om door een raster aan een vreemde man 'zonden' tegen de kerkelijke leer, tegen zijn medemens, tegen de maatschappij op te biechten, of om op palmzondag een gewijde palmtak in huis te halen als herdenking aan de martelgang van Jezus naar de Calvarieberg enzovoort enzoverder. De jeugd kent nu de 'ramadan', het suikerfeest, het offerfeest, de verplichte reis naar Mekka, de discussies over besnijdenis van vrouwen en mannen, een hoofddoek dragen voor de vrouwen, het alcholverbod en het eten van 'halhal' of 'reine' voedingswaren en vlees. Op een paar decennia zijn we overgestapt naar een seculiere, humanistische, ontkerkelijkte, wereldlijke maatschappij, althans degenen die zich vroeger 'katholiek' noemden. Het is de neergang van het belang van een religieuze levenshouding in het Westen. Wat blijft over van het religieuze leven? De kerkgang en vieringen bij belangrijke momenten in het leven: doop, communie, huwelijk, dood. (*). En natuurlijk de plezante vieringen die de familie bijeenbrengt, zoals Kerst, met versierde dennenboom en kerstal met de figuren, zonder de verhalen erbij. De vele schranspartijen, stoeten en cavalcades ook niet vergeten natuurlijk, al hebben die hun oorspronkelijke betekenis al lang verloren, zoals karnaval en vandaag 'halfvasten'. De dag dat in Lombardsijde de 61e 'Ezelcavalcade' uitgaat. Het tijdstip is goed gekozen want in de 40 dagen vastentijd mag men zich na 20 dagen weer eens te goed doen aan allerlei lekkers. Maar in deze kustgemeente heeft men er een herdenking van gemaakt voor alle vissers en boeren die hun koopwaar van verse vis, vlees en groenten op hun ezels naar de naburige gemeenten brachten of naar de grote stad Oostende. Een kleurrijke stoet, een vrolijke parade met prachtige kostuums, muziek, praalwagens, dansers en natuurlijk de geladen ezels die naar hun standbeeld "Bébèr" op de markt gaan kijken. Tot morgen
(*)Wat ik hier allemaal schrijf, zijn natuurlijk mijn bedenkingen, ervaringen en vaststellingen. Er is een blog (± 115, bij de top 200) van Karel D'Huyvetter, 'Kroniek', daar zijn diepgaandere en correctere teksten verschenen. Maar zoals jullie ongetwijfeld wel weten zijn er onnoemelijk veel interessante blogs te vinden en te lezen op seniorennet.
Er is een jarige in de familie. Veertien lentes telt nr 7 in de rij van mijn kleinkinderen. Met een zeer mooie naam. Die doet me denken aan de geschiedenis van de grootste overstroming ooit in de geschiedenis van de mensheid. De man die aan de zondvloed kon ontkomen, met heel zijn hebben en houden door in een zelf gebouwde woonboot, 'De Ark', de woeste baren, regen, wind en water te trotseren, 'Noah'. Hopelijk trotseert hij de figuurlijke woeste baren die op zijn levensweg kunnen komen. Zijn naam doet vermoeden dat dàt wel zal lukken.
En dan nu: KOERS. Het wielerseizoen is al een tijdje bezig maar vanaf vandaag begint eigenlijk het serieuzer werk en de grotere competities. Vandaag wordt de eerste van de 5 grote koersmonumenten gereden. Er is, Milaan- San Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs- Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik, de Ronde van Lombardije. De lenteklassieker bij uitstek, La Primavera, genoemd, de Lenteklassieker. Hij wordt ook wel de Sint Jozefklassieker genoemd omdat hij verreden wordt op de zaterdag die het dichtste bij de feestdag van Sint Jozef, 19 maart is, ligt. De koers vertrekt vanuit het industriële hart van Noord-Italië, Milaan, naar de mondaine badplaats aan de Italiaanse Riviera, 298km verderop. Vandaag is het spijtige dat het op de commerciële zenders wordt uitgezonden want de reklame tussenin doet toch afbreuk aan het sportieve dat een koers toch zou moeten zijn. De rekordhouder met 7 overwinningen blijft nog altijd Eddy Merckx en ik denk dat het nog een tijdje zo zal blijven. De Italianen daarentegen, hebben nochthans de meeste overwinningen geboekt, op verre afstand gevolgd door de Belgen. Voilà, dan ga ik me nu klaarmaken om een middag koers kijken. Dat wil zeggen dat ik eerst mijn hondje zijn spelletjes moet gunnen vooraleer me in de zetel te draperen. Fijne namiddag. Tot morgen
Voraleer me een watergolf te laten zetten, ga ik altijd even kijken op de dijk, het strand en de baren van de zee. Het was al een drukte van jewelste, want het kalme en stille seizoen nadert zijn einde. De bars evenals de cabines of de verkleedhokjes worden geplaceerd op het strand in het zand. De brasseries en restaurants zetten den dijk weer vol met terrassen om de mensen toch maar te verleiden buitenshuis te eten en te drinken of anders gezegd te consumeren. En na een uurtje ontspannen zitten en keuvelen bij de coiffeur heb ik mooiere golven in mijn witte haar dan de zee vandaag. En bijna al huppelend met mijn propere kapsel van springende lokken, keer ik terug naar mijn klein bijouke dat geduldig op mij zit te wachten en weeral omhoogspringt van vreugde als hij me ziet binnenkomen. Zo veel liefdesblijken verdient dan wel een extra snoepje. En als ik dan gegeten heb en een lekkere koffie heb gedronken bekijk ik de krant nog eens zorgvuldig. Eens dat gedaan en weten dat ik niks vergeten te lezen heb, bekijk ik de andere items eens op mijn pc, waar ik dikwijls een herinnering aan heb. Vandaag springt de naam van Rudolf Noerejev (1938-1993) er werkelijk bovenuit. Een man waar veel over geschreven, verteld en gefilmd is. Geboren op een trein ter hoogte van Irkoetsk, balletdanser, vluchteling, en samen met Margot Fonteyn (1919-1991) het mooiste klassieke danskoppel ooit. Ik heb ze nooit in levende lijve zien optreden enkel opnames van "Het Zwanenmeer" van Tsjaikovki zien uitvoeren, alsook "Giselle" en "De schone slaapster". Allemaal gezien op de beeldbuis. Nu kijk ik dikwijls eens naar "Les Ballets Trocadero de Monte Carlo". Een volledig mannelijk draggezelschap, die zowel de mannelijke als de vrouwelijke rollen in de romantische en klassieke balletuitvoeringen, voor hun rekening nemen. Met tutu's en balletslippers in roze, zoals vereist voor de vrouwelijke ballerina's, wervelen ze over de scene met af en toe een 'faut pas' natuurlijk die hun optredens hilarisch maakt. Er wordt veel opgetreden voor schoolgaande jeugd om hun warm te maken voor dit kunstgenre (dansen), zowel als deelnemer of kijker. De bedoeling daarbij is dat een glimlach of een lachbui niet uit den boze is voor een balletvoorstelling maar iedereen laten genieten van dans zonder met ernstige en triestige gezichten het te moeten aanschouwen. Goed om eens om een andere mop te moeten lachen dan die van Gaston en Leo, die nu hun eigen musical krijgen. Tot morgen
Ik heb zodanig goed geslapen deze nacht dat ik 'moe' ben van zo goed te slapen. Geeuwen is de eerste uren van de dag mijn belangrijkste bezigheid. Dat zou eigenlijk niet mogen op deze "Dag van de Thuiswerker" wat onomstotelijk altijd mijn werkplaats en bezigheid is. Geeuwen is geen bezigheid die tot thuisarbeid kan gerekend worden. Door een woordje in mijn eerste zin, dan begon mijn zoektocht in mijn nog resterende spraakkunstboeken. Een leervak op school, ingedramd vanaf het eerste studiejaar tot het zesde middelbaar, en daar zat ik dan aan mijn geïmproviseerde bureau na te denken over de trappen van vergelijking van "moe". Moest ik schrijven 'ik ben moeier (comparatief of vergrotende trap) door op te staan'? Of is dat 'moeist' (superlatief of overtreffende trap)? Is het 'moeër','moest', 'moeder', 'meer moe', 'meest moe', 'het moest', 'moede', 'moeder' of 'meest vermoede', 'vermoeid', 'vermoeider' of het 'meest vermoeid'? Mijn ogen waren nog niet goed open en ik zat al met een serieus dilemma om een correcte Nederlandse tekst te schrijven die kon aangeven 'hoe moe ik wel niet uit mijn bed was gestapt'. Troost jullie allemaal lezers, ik ben er ondertussen wakker van geworden en moet mij geen zorgen meer maken over de vergelijkende trappen. Mijn moeite is op slag verdwenen toen ik de poetsdienst moest helpen kuisen.
De 2 meest verdienende burgers van dit land, wilden nog een graantje extra uit de belastingkas, gespijst door de gewone mens. 'Onterecht' zoals nu blijkt, maar geen van de 2 krijgt het schaamrood op zijn wangen. Integendeel, ze zoeken nog uit waarom die uitbetaling van die maandelijkse bonus, een vergissing zou zijn. Ze willen geen euro kwijt raken uit 'hun' hoorn van overvloed, ze zouden eens tot 'armoe' kunnen vervallen en van een normaal pensioen, zoals Jan met de pet, moeten leven!. Ik ben ook een Belgische burger en even Vlaams als Herman en Siegfried, maar ik zou op geen clementie moeten rekenen als er een subsidie, belastingkorting of welke verkeerde berekening dan ook, aan mij gegeven was. Binnen de kortste keren zou ik alles moeten terugstorten met eventueel nog verwijlinteresten ook. Iedereen is gelijk voor de wet maar de ene is toch blijkbaar wat 'gelijker' dan de andere.
Om te eindigen nog een mooi gezegde. Echte liefde is zoals wiskunde: er is altijd een oplossing, maar het kan eeuwigheid duren voor je deze gevonden hebt. Nu genieten van de zon. Tot morgen
Veertien jaar geleden was er een belangrijke kennismaking op deze dag. Ik leerde toen het hondenras 'lagotto romagnolo' oftewel 'Italiaanse waterhond', kennen. Ik mocht op bezoek gaan bij de fokkers in Nederland en zien hoe mijn toekomstige huisgenoot eruit zag. Ik had al kennis gemaakt met vele hondenrassen, allemaal uit het asiel gehaald, maar ik wilde nu eens een puppie hebben. Meer nog, een hondje in huis halen dat bijna geen allergiën bij mensen veroorzaakte. Dat was belangrijk omdat een kleinkind, met allergische reacties voor vele zaken o.a. honden, ook bij mij op vakantie kon komen. Een paar weken later kwam Baziel († 2018) bij mij wonen. Nu heb ik sinds bijna 5 jaar (gekomen op 23/06/2018) Raziel bij mij. Hetzelfde ras en toch totaal anders. We leven tesamen een goed en rustig leven en zien wat iedere dag voor nieuws brengt. Voor de hond probeer ik iedere dag hetzelfde te doen, veel buiten, veel springen, op tijd en stond wat drinken en eten en regelmatig een kouwbeentje van buffelhuid. Dan is hij gerust. Veeleisend is hij dus niet. Ik ben niet zo rap tevreden gesteld natuurlijk. Iedere dag is mijn krant al anders bij manier van spreken. Ik ben ook tuk op wat afwisseling in eten en drinken en in de regen ga ik niet graag buiten. Voor mode heeft mijn huisgenoot weinig belangstelling, enkel telt een gemakkelijke coupe van zijn krulletjes, broske. Mode spreekt me als vrouw wel aan. Ik ben niet meer zo'n modefreak als vroeger (toen ik mijn kledij naar de nieuwste modetrends zelf maakte met behulp van de 'Burda' patronen), maar nieuwe trends wil ik nog altijd graag eens goed bekijken of ze me van dienst kunnen zijn. Tja, ik zag de mannequin die de 'snit en naad' van Ann Demeulemeester voorstelde. Ik moet zeggen, goedkoper kan het niet zijn. Een oud wit gordijn rond mijn heupen draperen en gebruiken als pareo. Het ingenieuze van dit zomerse ensemble zit hem in de bustehouder, als men deze constructie tenminste zo kan noemen. Een grote witte 'veer' van de meeuwen op het strand gaan zoeken die vastmaken of kleven aan een mondmasker. De elastiekjes langs de zijkanten, die normaal voor de oren voorzien zijn, nu gebruiken om aan ieder rekkertje een veter te bevestigen om die dan op de rug te knopen, zodat de gigantische pluim vooraan op zijn plaats blijft zitten. Dat moet wel, want om zedig te zijn moeten de tepels bedekt worden, de rest van de boezem mag iederen zien, wat met deze couture dus gebeurt. Het is de nieuwste vorm beha voor een bikini. Ik zal deze zomer mijn ogen de kost geven als ik op het strand zal zitten of ik geen pluimen zie rondlopen. Zelf hou ik het liever allemaal bedekt, ik denk dat het voor het zicht van de toeristen en mijn eigen ego ook beter is. En nu ga ik de raad volgen van de slaapspecialisten: op de noen een powernap doen. Tot morgen
De meteorologen hebben gisteren niet meegedeeld dat het vandaag een nog zottere wind zou zijn. Een wind precies uit alle richtingen. Ik ben blij dat ik wat steviger op mijn poten sta, wat bij mijn mager hondje niet het geval is. Zelfs al heeft hij 4 poten, het blijft voor hem moeilijk om daarop zijn evenwicht te vinden en rechtop te blijven staan tegen de snelheid die de felle zuidwestenwind produceert, 80 km/u en rukwinden die nog wat meer tempo hebben. Voorlopig wel een droge wind wat al bij al beter is dan dat hij ook nog nattigheid zou brengen. Maar 'nat van de tranen' zijn mijn ogen wel. Na 36 jaar dienstbaarheid aan de gemeenschap, door ons het juiste weerbericht van de 'dag zelf' te geven en de waarschijnlijke voorzieningen voor de volgende dagen, is bij de VRT iedereen gelijk voor de wet. Populair of niet, het wettelijk pensioen wordt voor iedereen in acht genomen of je nu Linda. Michel of Frank noemt. Maar onze Frank was een ijverig baasje en vertikte het, de hem jaarlijks toegewezen rustdagen allemaal op te nemen. Verlofdagen mogen bij een overheidsnstelling niet uitbetaald worden maar moeten 'opgenomen' worden. En zo kan onze Frankie zelfs 5 maanden eerder al, van zijn lange congé genieten. Net zoals Armand zijn 'straalstroom' en 'rode lippenstift' naliet, heeft Frank ook een nalatenschap. 'Ochtendgrijs' en 'winterprik' zijn woorden die opgenomen zijn in Van Dale. En nu is het uitkijken of Sabine alleen de weerkaarten zal bespreken met Bram als inspringer of dat er een heel nieuwe ploeg het dagelijkse weerbericht zal lezen. En wil je Frank eens horen zingen als jonge knaap? Luister dan naar "De Vogel" van Tim Visterin (1940-2018). In het vergezellend kinderkoortje zit ook het hemelse stemmetje van klein Frankje verborgen. Dat was echt het onvoorziene nieuws van de dag. Maar sinds mensenheugenis is het vandaag 'π', '3,14', 'pi' dag. Ik heb even mijn wiskundig geheugen moeten opfrissen, want reken- meet- wiskunde is behalve optellen en aftrekken niet meer mijn bezigheid en al zeker niet meer de omtrek van een cirkel berekenen. En dat getal heeft men er sinds mensenheugenis voor nodig. Archimedes (287vC-212 vC) is een van de eerste bekende wiskundige die het erkende. Dat is de Griek die ooit 'eurika' riep. Sindsdien zijn allerlei geleerden bezig om de hoeveelheid cijfers na de komma van deze wiskundige constante, die niet in een breuk te vervatten is en een oneindig getal is, uit te zoeken. Deze feestdag is op Amerikaanse leest geschoeid omdat daar de maand (3) vóór de dag (14) komt. Men heeft wel al uitgevlooid dat voor gewone werkzaamheden tot 11 cijfers na de komma voldoende is. Maar voor berekeningen in het universum zijn 38 cijfers na de komma na nauwkeuriger. Het meest perfecte Pi moment was, maart 14, in 1592 om 6u 53 minuten en 58 seconden. Al hadden de mensen van toen geen besef van dit historische moment. In 2021 is men er ingeslaagd met een supersterk computer tot 62,8 biljoen cijfers na de 3,....te geraken. In de USA eet men vandaag de 'pi(e) taart met allerlei cijfertjes bestrooid. Tot morgen
Een stevige zuidwestenwind bevestigen de woorden van de weermannen: we bevinden ons in een sterk windveld. Maar het is ook zoals de krant vermeld: het weer jojoot, vandaag 17°C en morgen 8°C. We hebben bij manier van spreken een 'olifantenvel' dat alle weertypes en temperaturen aankan. Het is het weer voor een zuidwester op mijn hoofd te zetten, zo'n imperiabiliséhoedje met lintjes onder de kin, nekbescherming en hoog opslaande rand aan de voorkant van de hoed. Alle schippers staan met de gele geoliede versie afgebeeld op posters en foto's. Natuurlijk is een weerbestendige, ondoorlatende, waterafstotende, waterproof versie van een regenjas nodig voor de stoere binken die op zee hun geld moeten verdienen. Het is de ideale kledij om in een natte omgeving te werken, te varen op een boot of zelfs te wandelen op het strand bij dit onstuimige weer. Het ergelijke is wel dat de bootvluchtelingen dergelijke uitrusting niet krijgen. Een plastieken zak is hun enige bescherming om niet doornat en verkleumd van de kou te worden op woelige en koude zeeën. De woorden over de 'behandeling' van de bootvluchtelingen door de Britse regering uitgesproken, schoten bij sportanalist Gary Lineker in het verkeerde keelgat. Kreeg door zijn tweet van bezwaren over de behandeling van mensen, prompt de wind van voren door de directie van de de BBC, en kon opstappen. Hoe deze gerenomeerde zender, die neutraliteit ten opzichte van conservatief/labour hoog in het vaandel voert, zich uit dergelijke blunder zal herstellen, is de grote vraag.
Maar vandaag vergeet ik onze 'dagelijkse' Jeroen niet. De man die me terug deed goesting krijgen om te koken. Na jàààààren geen kookpotten te hebben vuilgemaakt kwam het verlangen om ze uit de kast te halen en te koken weer, toen hij zijn gerecht "gekookte patatten, rode kool met appeltjes en een uitje en de echte Vlaamse worsten" als 'kost' presenteerde. Hij mag van mij gerust zijn 45 kaarsjes uitblazen en dat hij nog lang mag tonen hoe eenvoudig en lekker eten wel kan zijn. Ik denk wel dat hij een liedje van Ferre Grignard (1939-1982) kan appreciëren om vandaag door de boxen te laten galmen. Keuze uit "Ring ring I've got to sing", "My crucified Jesus" maar met dit weer zal het wel "Drunken sailor"zijn. Misschien lust hij om op zijn verjaardag wel een "Duvel" te drinken. Eén van de erfgenamen van het familiebedrijf Moortgat uit Breendonk deelgemeente van Puurs/Sint Amands, ziet meer heil in acteren dan in brouwen en is te zien bij de VRT reeks "Dertigers". Geen nood er zijn genoeg nazaten die het gouden vocht zullen blijven produceren. Tot morgen
