De laatste dag van de week is zijn naam waardig: plein soleil, een zon-overgoten-dag. Alles kan eens opgewarmd worden door de grote stoof die aan die blauwe koepel haar warmtestralen overal heen zendt. Van 's morgens tot 's avonds zal ik vandaag een zonnebril, , nodig hebben. Een big smile hoort daarbij. En...als je vandaag niet wilt treuren, doe het dan gewoon niet...Aldus F. van der Sluis op citatennet. Ook weer de gevreesde pasperiode van zomerkledij is in aantocht. Misschien dat de shorts iets meer zullen spannen, maar dat is dan te wijten aan het uitzetten en krimpen door ouderdom!. Gelukkig kan ik op mijn leeftijd nog vertellen over een grande dame van de Nederlandse kleinkunst: Martine Bijl (1948-2019). Dat was iemand die ik toch niet zomaar mag vergeten. Zangeres, actrice, schrijfster, cabaretière, comedienne, met liedjes zoals; Het Bloemendaalse Bos (1966), Makelaar van Schagen (1966), Hoe zou't met Rosa zijn (1980). Ik herinner haar ook van de vele spotjes op tv voor de 'Hak' conserven, temidden van de velden opgenomen. Een fijne mevrouw die ook door Louis Neefs (1937-1980) bezongen werd in zijn lied "Martine". Allemaal prettige liedjes om op een zonnige zondagmorgen te beluisteren.
Ik denk niet dat de uitdrukking 'hebt ge in Geel gezeten' nog gangbaar is. Schertsend werd dat gezegd zoals 'van lotje getikt' 'een beetje raar doen' weer te geven. Sinds meer dan 700 jaar kent men in de stad Geel, de 'Barmhartige Stede' een uniek systeem van opvang van psychisch kwetsbare mensen in gastgezinnen. De aanvraag bij de UNESCO om dit te erkennen als immaterieel erfgoed is binnen gebracht bij deze wereldorganisatie. De patroonheilige van deze plaats is Sint Dymfna, een schone jonkvrouwe. Zij weigerde haar vader, een koning in Ierland, te trouwen en vluchtte naar de Kempen, regio Zammel -Westerlo- Geel. Door spionnen gelokalisseerd kwam de koning naar onze contreien afgezakt. In een vlaag van krankzinnigheid, woede, verdriet, zinsverbijstering, onthoofde hij zijn mooie prinses toen ze nogmaals weigerde op zijn huwelijksaanbod in te gaan. Een echte gebeurtenis in de 7e eeuw voorgevallen en in 1247 werd dit verhaal in het Latijn opgetekend. Sindsdien komt men van heinde en verre om bij deze heilige een negendaagse gebedsoefening te doen om genezing te vragen bij psychisch lijden. Omdat er soms zo vele wachtende waren om de novene aan te vangen, zochten de pelgrims onderdak bij de inwoners van de gemeente. Zo is deze verpleging en verzorging in huiselijke kring van psychiatrische patiënten begonnen. Nog altijd zijn er in Geel en de gemeenten errond een 150-200 gastgezinnen om psychisch kwetsbare mensen, op te vangen. Nu zijn allen erkend door de Staat. Een uniek geneesmiddel, niet in een fabriek te maken. Maar enkel een warm hart van mensen, die mensen een hand willen geven om overeind te blijven om verder gezond verder te kunnen leven.
Paul Simon herinnerde me deze morgen met zijn liedje "It's late in the evening"(1980) dat we gisterenavond té laat naar bed zijn gegaan. Bij sommige programma's, ditmaal opnames, vergeet de mens al eens de tijd in het oog te houden. Met een tasje straffe koffie méér dan gewoonlijk, neem ik plaats aan mijn desk om mijn gedachten weer aan het 'net' toe te vertrouwen en een stuk van de geschiedenis te worden van de 29e mei 2021. Want dat is het toch nietwaar, wie schrijft die blijft! Niet dqt ik weer zulke interessante zaken te vertellen heb, maar 'niets' zeggen staat niet in mijn woordenboek. En iets vinden om mijn gedachten over te laten dwalen en er opmerkingen over te maken, vind ik altijd. Zoals in het 'nieuws'; er is in Frankrijk een hele controverse en commotie ontstaan aangaande 'borstvoeding' geven in het openbaar. In 'la Douce France' kreeg een zogende vrouw een klap in haar gezicht omwille van het stiekem ontbloten van een borst om haar huilende baby van voeding te voorzien. Wat moet je anders doen als je uren in de rij moet staan om een pakje op te halen en met een hongerige baby op je arm staat aan te schuiven? Niemand die het ter plaatse voor de vrouw opnam. Nadien op het 'net' via Twitter, Facebook, and so on, wel natuurlijk, anoniem en massaal met hashtag #iwanttobreastfree. Iedereen kent natuurlijk de hilarische video van de Queen-leden bij het nummer,"I want to break free". Een goed gebruik van de song en titel om iets duidelijk te maken. Zo struin ik iedere dag het internet af om kleine wetenswaardigheden te vinden, die er niet toe doen om ze te kennen maar plezant zijn om er eens over te lezen of mijn bedenkingen er over te maken. Ik vind geen verklaring voor mijn fascinatie van de 'heiligen van de dag'. Ik ben wel katholiek groot gebracht, heb op internaat bij nonnen gezeten, ik vul iedere dag de vragen (4) van 'BeterBijbel' in, steek af en toe een noveenkaars aan in een of ander heiligdom, en dat is het zo wat. Ik kan mezelf toch moeilijk als een pilarenbijtster omschrijven. Toch bedenk ik telkens waar ze al die namen van de heiligen wiens feestdag het op een dag is, vandaan halen. Wenkbrauwen fronsen doe ik bij; Conon Iconium en Konon, Restitutus van Rome, Sisinus van Médol, en ga zo maar door. Ze leefden in rumoerige tijden, conflicten en hadden nog geen UN-Vredesmacht die de zwakkeren beschermt en het voor ze opneemt. Een vredesmacht, opgericht in 1948, die probeert anderen hun vrijheid terug te geven. Vandaag is het een dag dat de ruim 3000 blauwhelmen herdacht worden die tijdens de uitvoering van hun missie om het leven kwamen.
De hond heeft buiten in de modder gespeeld. Nu heb ik niet alleen een 'strand' in mijn huis, maar ook de nodige teelaarde voor mijn geraniums! Een poetsbeurt zit eraan te komen vooraleer ik kan genieten van de zon, wat ik zeker ga doen vandaag!
Het is vandaag mijn uitgaansdag. Dan besteed ik al iets meer aandacht aan kledij en opmaak. Niet dat ik er uitzonderlijke inspanningen voor lever of een gigantische hoop zalfjes over mijn gezicht wrijf, nee, het is mijn snoetje eens beter bekijken en de haartjes en oneffenheden proberen weg te werken. Het is de dag van de kapper en die mensen bestuderen je het beste van allemaal. Ik wil van hen geen afkeurende blikken ontmoeten of een suggestie voor een 'peeling' horen. Daarna was het pure fun. Met de hond en mijn blokker richting zee stappen om een flinke poot te baden. Acht poten stapten over het strand en lieten sporen achter in het zand. Een overheerlijke zaligheid, een massage voor voeten en kuiten. De hond springt over de baartjes zoals de konijntjes huppelen en geniet zichtbaar van het zeewater. De zee heeft geen woeste baren vandaag, het zijn kleine golfjes. Ondertussen moeten we wel het 'hindernissenparcours' doen om niet op de grote kwallen te trappen, de vele schelpen vermijden die venijnig in de voeten kunnen prikken, en over het schuim van de zee springen vooraleer in het water te geraken. Natuurlijk blijft er weer een hoop zand in hondjes pels steken. Zo brengt mijn lieverdje, het strand mee naar huis. Het is een aangename lentedag, op de valreep van de lente. Thuis zal er een vervolg aan gebreid worden door het stukje tuin dat treffelijk, is te frequenteren.
Dag op dag is er ook nu weer luchtvaartnieuws. Allebei toch onschuldig, dacht ik. De wereld keek in 1987 verbaasd op toen het sportvliegtuigje van Mathias Rust, een 18 jarige Duitser, anoniem het luchtruim van vele landen kon doorkruisen, vooraleer zijn vliegtuigje op het Rode Plein in Moskou kon parkeren. Volgens zijn zeggen, deed hij die stunt om mensen vrede te brengen. Hij droomde van een wereld die hij 'Lagonia' noemde en waar communisten en kapitalisten vreedzaam naast elkaar konden leven. Daarna kwam hij meestal negatief in het nieuws met financiële schandaaltjes. Maar vandaag in Brussel en wijde omgeving, hoorden de bewoners het allen in Keulen donderen. De resterende vloot F-16's vloog galant door de geluidsmuur met overdonderd lawaai. Dat is zo lang geleden dat het een middagnieuws item werd.
Ik heb ook eens naar de foto van Jan Zonder Vrees (1371-1419), Hertog van Bourgondië, gekeken. Ik zal zelden iets over het uiterlijk van een mens schrijven, maar dit was echt wel een lelijke aristocraat. Buiten het feit dat we gans zijn geschiedenis moesten leren in de lessen 'geschiedenis van de Middeleeuwen', connecteer ik hem nu vooral met eten en drinken. De Franse burgeroorlog die hij ontketende onthoud ik alleen door de gerechten die de namen van de ruziënde partijen en streken vernoemen: het lekkere vleesgerecht 'Boeuf Bourguignon', de lekkere cognac van Armagnac, een dessert op basis van Chartreuse. Al die heerlijkheden komen vandaag niet op mijn tafel. Het is gewoon Vlaamse kost vanavond: friet met biefstuk, tomaatjes en een overschotje van de bloemkool van gisteren.
Het zag er een doodgewone dag uit deze morgen. Ik ben vroeg opgestaan om de stellingbouwers een warm welkom te geven. De krant is er al om 6u en dan passeert de tijd razendsnel. Veel nieuws was er niet te rapen. Veertig pagina's hetzelfde van gisteren behalve de tv-programma's en de opgave van een zelfverklaard groot talent in de eerste rittenkoers die hij reed. Om 9u was er nog altijd geen camion gekomen, noch afbrekers van het ijzeren corset. Eventjes gebeld naar de firma, en alles is weer uitgesteld tot maandag, zonder verwittiging!!!. Weg zijn mijn dromen om de tuin een poetsbeurt te geven, weg is mijn droom om dit weekend rustig in de tuin te zitten. Ik zal maar schrijven: de cursus omgaan met teleurstellingen, gaat vanavond wederom niet door. Dan moet ik mijn goocheltruc met de chocolade maar bovenhalen om me op te monteren: ik kan de chocolade in mijn mond laten verdwijnen en het op mijn heupen weer tevoorschijn laten komen! Vandaag zal ik mijn potten met geraniums of pelargoniums zo je wilt, reeds vullen en te keur en te pronk zetten. Dat zullen ze wel doen want 'fuchsia' is hun kleur. Ze zullen dan pas volgende week hun definitieve plaatsje krijgen, maar dan heb ik toch al wat kleur in mijn omgeving. Ondanks het mooie weer, veel zon, heb ik een dipje. Weerom verlies ik het geloof dat mensen doen wat ze beloven. Soms weten ze echt niet wat een impact loze woorden hebben. Maar ja, woorden zijn goedkoop, men is vlug van een lastige klant verlost als het aan de telefoon gebeurd. De laatste 6 maanden heb ik met ontgoochelingen leren omgaan, leugens van werkelijkheid leren onderscheiden. Telkens weer trap ik er toch in, als ik een lief woord hoor en een echt gemeende (zo hoor ik het althans) belofte. Dan geloof ik weer de mensen. Maar evenveel keren kom ik bedrogen uit, zoals vandaag ook weer gebleken. Spijtig genoeg kan ik niet eigenhandig een stelling afbreken, daar zijn vaklui voor nodig. Maar allez, de zon schijnt, het is wat warmer en het is droog. Een zitje met een boek in de zon zal mijn humeur ten goede komen en de lieve woorden van mijn blokker ook. Tot morgen
Ik heb boodschappen gedaan want mijn blokker komt weer terug. Voor hij naar huis gaat stellen we het menu op, zodat ik weet wat er in mijn karretje moet liggen. Dat is gemakkelijk voor mij en heerlijk voor hem. Want zo is het bij velen, thuis bij mama is een andere keuken dan bij oma. Vandaag is het een gemakkelijke keuken, gewoon een gerecht in de oven steken. Keuze genoeg natuurlijk; lasagne, pizza, quiche, zeg maar de 'zuiderse gerechten'. Met de piekuurtrein komt hij naar zee getuft. Hij is geen liefhebber van het autovervoer en komt liever met trein en tram naar zijn grootje, die eigenlijk al goed aan het krimpen is. Ze zouden me dus beter 'kleintje' noemen, maar oma is ook goed. Maar in de zomer is dat echt wel verwarrend, want al die kids roepen op hun 'oma'. Veranderen van naam kan niet meer, al zijn er toch een viertal die 'oma-zee' roepen. Dat onderscheid me dan weer van de grote hoop grootmama's. En spijtig genoeg is de Koningin Elisabethwedstrijd weeral aan zijn finale week toe. Met maar 6 finalisten is er weinig variatie in de gekozen werken. Tweemaal Johannes Brahms (1833-1897) met concerto nr 2, tweemaal concerto nr 3 van Sergej Rachmaninov (1873-1943), concerto nr 2 van Sergej Prokofjev (1891-1953) en tot slot nog het concerto nr 1 van Pjotr Tsjaikovski (1840-1893) dat werd gespeeld op de eerste avond van de finaleweek. Deskundige commentaar over de pianisten, hun kunnen en pianospel laat ik over aan de commentatoren. Ik ben tevreden met live naar de werken te luisteren en ervan te kunnen genieten in mijn zetel. Het opgelegde werk, dat wel een mooie en liefelijke titel heeft, vind ik maar niks. Het is van de hand van Bruno Mantovani (°1974): D'un jardin féérique. Tot zover nieuws over dit muzikale Concours Reine Elisabeth. Ik heb een paar jaar als vrije student de cursussen filosofie gevolgd in Leuven. Ik heb daar met veel filosofen kennis gemaakt. Bekende, minder bekenden, omstreden en al wat daartussen ligt. Leren nadenken over 'stof' 'zijn' 'werkelijkheid''tijd' en nog zoveel meer. In de humaniora spreekt men over Aristoteles, Plato, soms al eens over de Middeleeuwse filosofen, wat modernere, Kerkvaders enz. Allemaal interessante denkers, die me toch andere visies over woorden, leven, zingeving en zoveel meer gaven. Vandaag kwam ik weer Martin Heidegger (1889-1976) tegen. Met zijn werk "Zijn en Tijd" geschreven in 1927, heeft hij indruk gemaakt op mij. Hij probeerde een antwoord te vinden op de vraag: 'hoe de mens in zijn alledaagsheid, vrij zou kunnen zijn'. Na W.O. II is hij verguisd omwille van zijn openlijke sympathiën voor het Derde Rijk en zijn leiders. Als mens was hij niet juist, maar als denker was hij goed. Hij hechtte weinig belang aan de biografische gegevens en achtergronden van 'denkers'. Zijn uitspraak daarover: 'Aristoteles is geboren, werkte en is gestorven, laten we ons nu op zijn denken toeleggen'. Deze uitspraak is van toepassing op hemzelf. Wat zegde hij nog: 'het meest zorgwekkende in onze zorgelijke tijd, is, dat we nog niet aan het nadenken zijn!'.
Terwijl ik gisterenavond urenlang aan het sjouwelen was met een vriendin aan de telefoon, bedachten we voor onszelf een nieuwe naam: kakelkiekens. Deze morgen is deze kakelkip, pijltje genaamd, aan het schrijven. Zelfs op een zeer winderige ochtend. De flappies van woefie zwieren naar achteren, terwijl hij de neus in de lucht steekt. Zo'n weer brengt altijd verleidelijke geurtjes mee. Donderdag zal het ijzeren corset rondom mijn huis weggenomen worden. Ik heb eens een rondgang door de tuin gedaan en het is echt een triestige aanblik. De koude die me belette in de tuin te werken en de stellingen die in de weg stonden om de tuin in orde te houden, hebben als resultaat: verwaarlozing van mijn tuintje waar ik zo fier op was!. Meteen is ook duidelijk hoe vlug de natuur zijn plek weer opeist. Hetgeen ik dus onkruid noem, overwoekert en neemt de plaats in van de cultivars. Er zou toch een beetje warmer weer in aantocht zijn. Er zal hard moeten gewerkt worden om terug een kleine oase te krijgen. Wat zong Raymond Van Het Groenenwoud deze ochtend? "Trek het je niet aan, x4. Dat zal onze jonge wielrenner, ook wel zeggen na zijn desastreuze passage in de bergen van het mooie Italië. Valse bescheidenheid kenmerkt hem meestal maar nu was de afgang toch wel groot te noemen. Met koers is dat hetzelfde als té laat komen op een afspraak. Bij 5' over tijd, dan ben je niet vroeg genoeg vertrokken. Bij een half uur overtijd kan je de obstakels onderweg de schuld geven en kom je er met de glimlach vanaf. Zo ook bij de wielrenners, geen excuus voor verlies aan de meet met een banddikte, maar een half uur kan men verklaren door een 'off day'. Misschien een troostje het zo te bekijken. En wat te denken van de feestvierders in Brugge? Jongeren mogen geen fuif organiseren maar voetbalfans mogen feesten als de beesten omdat dàt het beste van het slechtste kwaad was om de meute onder controle te houden!!! Sommige beslissingen van burgemeester en politie zijn onbegrijpelijk en een kaakslag voor al degenen die zich aan de regels en wetten houden. En dan.... Het meest bizarre wat ik deze morgen las: dode man gevonden in poot van dinosaurus. Een heel merkwaardig verhaal dat voorgevallen is in de Spaanse stad, Santa Coloma de Gramenet, in Catalonië. Op een pleintje staat als decoratiestuk, een dinosaurus, van respectabele grootte. Op de rug van dit beest zijn openingen. Men vermoed dat de man op het beest gekropen is, zijn gsm heeft laten vallen en dat de ongelukkige geprobeerd heeft om op zijn buik zijn toestelletje terug te bemachtigen. Waarschijnlijk naar beneden gegeleden en zijn hoofd bezeerd, buiten westen geraakt. Toevallige passanten namen een vreemde geur waar en verwittigden de autoriteiten. In één van de poten van de sculptuur werd dan de lugubere ontdekking gedaan: een lijk in ontbinding. Ik wil geen dino's met dikke poten tegenkomen, want ik zal aan dit verhaal moeten denken. Tot morgen
Ik 'begost' mijn dag met een goede ademhalingsoefening en met de eerste regel van een gedicht, schrijver onbekend, verschenen in het 'Antwerps Liedboek' van 1544: "Het daghet in het Oosten, het lichtet overal". Ik vind dat nog altijd een prachtige zin om te zeggen dat de zon in het Oosten opkomt en een nieuwe dag aankondigt. Niet voor de Middeleeuwse freule, over wie dit lied gaat. Zij treft bij dageraad, haar geliefde dood aan en vervoegd daarom de nonnen in het klooster. Vandaag een dag zonder zon, waarschijnlijk, want aan de kust slaat het weer rap om, net zoals een kameleon snel van kleur kan veranderen. Zolang het peil van het grondwater onvoldoende is, zoals de specialisten ter zake verkondigen, zal ik over de regen niet klagen en zagen. Tenandere, het is mijn recup-dag na het bezoek van gisteren en ik blijf sowieso binnen. Ook na mijn tweede vaccinatie is 'hoofdpijn' mijn deel geworden. Het zal een hele langzame dag worden. Dat neemt niet weg dat ik toch wil schrijven. Het is een belangrijke dag in de popgeschiedenis. De verjaardag van "Nobelprijswinnaar voor Literatuur", eigenaar van de "Medal of Freedom", eigenaar van een "Oscar", eigenaar van een "Grammy Award" en schrijver componist van vele songs: Bob Dylan, 80 lentes. You hate him or love him!. Ik vind de titel die VRT News bedacht goed gekozen,"Muzieklegende Bob Dylan wordt 80: ongewilde held of humorloze verkouden kraai?". Ik had het niet beter kunnen zeggen en af en toe moet men gebruik maken van de inspiratie van anderen. Hij bracht vernieuwing in muziek en tekst. Dikwijls wordt gezegd dat hij de popmuziek 'hersenen' gaf. De eerste jaren hoorde men sociaal-politiek commentaar, soms met absurde humor en een 'stream of consciousness' of een noteren van vele indrukken. Zijn 'teksten' toonden een literaire belezenheid, gaande van de bijbel Shakespeare, Dante enz. De thema's die hij beschrijft en bezingt zijn universeel en eeuwenoud: 1) schuld, boete en verlossing 2) liefde en lijden 3) innerlijkheid en onthechting. Men heeft hem proberen linken aan allerlei organisaties, hem boegbeeld willen maken van de onrust in de Amerikaanse samenleving. Maar hij heeft zich steeds proberen distanciëren van elke vorm van 'idolendom'. Hij heeft een aversie gekweekt tegen op een voetstuk geplaatst te worden, een verzet tegen bewieroking van zijn oeuvre. Zijn 'muziek' vond in vele genres zijn oorsprong en maakte gebruik van de klanken van: folk, countryblues, rock-'n-roll, rockabilly, jazz, swing, Broadway en ook Keltische ballades. Met gitaar en mondharmonica zien de mensen hem op de bühne staan en zingt hij zijn songs vol overgave: Like a Rolling Stone, I want You, Lay Lady Lay, Knockin'on heavens Door, Blowin' in the Wind, The Times They are Changing. Alle teksten zijn nog actueel te noemen. Over zijn nasale stemgeluid wil ik het niet hebben, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Nu ga ik een lekkere koffiekoek met fijn parelsuiker eten. Dat zal smaken!
, nodig hebben. Een big smile hoort daarbij. En...als je vandaag niet wilt treuren, doe het dan gewoon niet...Aldus F. van der Sluis op citatennet. Ook weer de gevreesde pasperiode van zomerkledij is in aantocht. Misschien dat de shorts iets meer zullen spannen, maar dat is dan te wijten aan het uitzetten en krimpen door ouderdom!. Gelukkig kan ik op mijn leeftijd nog vertellen over een grande dame van de Nederlandse kleinkunst: Martine Bijl (1948-2019). Dat was iemand die ik toch niet zomaar mag vergeten. Zangeres, actrice, schrijfster, cabaretière, comedienne, met liedjes zoals; Het Bloemendaalse Bos (1966), Makelaar van Schagen (1966), Hoe zou't met Rosa zijn (1980). Ik herinner haar ook van de vele spotjes op tv voor de 'Hak' conserven, temidden van de velden opgenomen. Een fijne mevrouw die ook door Louis Neefs (1937-1980) bezongen werd in zijn lied "Martine". Allemaal prettige liedjes om op een zonnige zondagmorgen te beluisteren. 
