Moet je jong zijn om van alles te beleven of mee te maken? Ik denk het niet. Ik ben ternauwernood aan een internet ramp ontsnapt!!!. Zoals eerder gemeld waren er wat probleempjes, vooral met de e-mail. Vanalles geprobeerd, zoals alle would-be experten van de pc's doen, maar niks lukte. Gelukkig kwamen mijn altijd reddende engelen dit weekend naar zee. Na veel gezwoeg, geprobeer en zoeken, werd gevonden wat er gebeurd was: mijn e-mail adres was gehackt. Gelukkig heeft mijn vriend, samen met de internetprovider, alles in orde kunnen maken. Het heeft toch wel een paar uur van hun vrij weekend gekost om mij te helpen en dat verdiende wat lekkere 'manon' pralines. Zelfs een middle aged woman moet bij de pinken blijven en leren wat te doen bij grote of kleine rampen: zonder schroom specialisten raadplegen of hulp inroepen. Ik moet zeggen dat ik toch eventjes van mijn melk was toen het woord 'gehackt' uitgesproken werd. Een ander accident gebeurde dan deze morgen, dat me ook weeral van mijn melk bracht. Ik verheugde me zeer om de laatste sneetjes rozijnenbrood met boerenbrood op te eten, toen er buiten een vreselijk lawaai was. Ik stond zonder na te denken op om te kijken wat er gebeurde maar besefte plots, dat dàt de uitgelezen gelegenheid was voor de hond om de eerste te zijn om het ontbijt te verorberen. Geen erg, zal je zeggen, maar rozijnen kunnen wel dodelijk zijn voor mijn viervoeter. Nu moet ik hem wel gans de dag goed in het oog houden of er geen tekenen van vergiftiging of ziek zijn, te zien zijn. Ik heb voor alle zekerheid maar zijn paperassen al klaargelegd moest ik de veearts moeten bellen. Het is goed weer, ik kan met hem buiten zitten en zo in het oog houden, en ondertussen boeken lezen uit mijn alsmaar uitbreidende bibliotheek, ook dank zij mijn vrienden. Een spannend weekend is het ondertussen wel al geweest. Tot morgen
Een ochtend verloopt bij mij zo'n beetje in een vast stramien. Opstaan, mezelf fatsoeneren na een nachtje goed slapen, naar beneden gaan waar de hond al ongeduldig op mij zit te wachten om naar buiten te crossen. Ik volg hem dan schoorvoetend om de krant uit de brievenbus te halen. Ik kijk dan eens naar omhoog om de richting van de wind en de wolken te voelen en te zien en dan op mijn gemaksken naar binnen om een goei tas straffe koffie te drinken vooraleer de krant open te slaan. Geen koffie gedronken, noch krant gelezen want de buurvrouw stond mij op te wachten. Het dekzeil van haar moto was gestolen! en 'en plus' was er een bezichtiging van haar appartement dat ze huurt en nu te koop staat. Ze was een beetje in alle staten. Al mijn gewoonten werden op een hoopje gegooid om te luisteren. Zo gaat dat nu eenmaal in het leven, mensen moeten voorrang krijgen. De discours worden altijd buiten gevoerd en gelukkig is er nu een "Été Indien", zo mooi bezongen door Joe Dassin (1938-1980), in aantocht. Zo'n 'été indien' krijgt verschillende namen afhankelijk van het tijdstip in de herfst dat het er aan zit te komen. Nu is het gewoon een nazomertje, eind september is het een sint-michielszomer en begin oktober is het een 'oudewijvenzomer'. Dat is dan de vertaling van het Duitse 'altweibersommer'. Volgens Elmar Seebold (Duits filoloog) zou dat verwijzen naar de 2e jeugd van vrouwen van middelbare leeftijd die 'als voorbarig en kortstondig' werd beschouwd. Ga ik dat geloven? Bijlange niet, in beleef al een eeuwigheid mijn tweede jeugd, en mijn middelbare leeftijd is verre van eindig en is niet kortstondig te noemen. Maar terug naar mijn routine van de morgen, ontbijten na mijn klapke met de buurvrouw. Het is wel zo, als ik iets lekkers vind, is het voor mij moeilijk om 'gematigd' te blijven of het nu voor ijskreem is of iets anders. Dat iets anders was deze morgen 'rozijnenbrood met boerenboter'. Tja, moeilijk te stoppen met smeren en eten zeker als er veel rozijnen in zitten! Ik denk niet dat ik buiten mijn dagelijkse portie yoghurt vandaag niets anders zal moeten nuttigen!. Het spreekwoord 'overdaad schaadt' moet ik toch eens proberen uit mijn gewoontes en woordenschat te schrappen en gematigdheid voor 'alles' in mijn vaandel te voeren. Mijn krant heb ik dus nog niet gelezen, dat zullen dan alleen de tv programma's bekijken zijn en morgen de andere lektuur. Ik heb gisteren weer iets verkeerds gedaan bij 'outlook' zodat ik geen e-mails meer kan krijgen, openen of lezen. Ik moet weer mijn eigen speurder van mijn eigen fouten zijn om alles weer conform de regels van microsoft te krijgen. Ik klik veel te graag op de toetsen en zo klik ik nogal licht eens verkeerd. Tot morgen
Ik geloof nu echt dat de herfst op 1 september begint. Zeker als ik 's morgens om 8 u mijn licht moet aansteken om de krant te lezen. De zomer heeft zijn valies gepakt en is naar elders vertrokken. Niet alleen de zon pakte zijn biezen, ik zag deze morgen ook ontelbare toeristen hun auto's vullen met de vakantiespullen en plastiek zakken met vuil goed en plastiek zakken gevuld met de overschotjes van het vakantie-eten. Windstil is het en bijgevolg zal de regen wel voor een hele tijd blijven hangen boven ons land. Gelukkig kon ik tussen twee regenvlagen door met mijn vers gekrulde haren huiswaarts keren. De rest van de dag zal binnenblijven zijn, zelfs de hond maakt geen aanstalten om buiten te spelen. Dat zal duren tot zijn vrienden hier toekomen. Dan kan hij niet vlug genoeg zijn aaitje in ontvangst gaan nemen. Ik haast me dan ook wel naar buiten om mijn klapke te doen. Maar als het blijft regenen is dat een activiteit voor morgen. Ondertussen lees ik wel in mijn readertje. Ik heb een tijdje geleden besloten de boeken volgens het alfabet te lezen, met name van de schrijvers. Zo heb ik Aspe (1953-2021) gelezen en dat beviel me niet erg. Dan van Robert Bryndza, Jo Claes en nu van Julian Barnes. Van die laatste schrijver ben ik nu "Alsof het voorbij is", aan het lezen. Heel goed geschreven, maar ofwel moet ik terug naar school toe gaan om te verstaan wat hij schrijft op blz 10 ofwel een verklarend woordenboek naast mij leggen, ofwel wikipedia aanzetten. Ik ben nog niet slim genoeg om 'pseudozelotische enthousiaste bulderen', 'responsarium', cryptofascistische', hedonistische chaos', 'meritocratisch'.... zomaar te weten wat ze betekenen. Het is een beetje zoals het gebruik van de nieuwe woorden van Van Dale, ik heb er extra uitleg bij nodig want uit de zinnen vóór of na, waarin die geleerde filosofische woorden staan, kan ik niet altijd opmaken wat ze betekenen. Eens daar doorgeworsteld is het een aangenaam leesboek over een ouder wordende man die geteisterd wordt door 'melancholie, spijt en rouw' dixit een recensie van De Morgen. En gisteren leerde ik bij Switch ook een nieuw woord: eversellers. Tijdloze boeken zoals de "Bijbel" er een is of "Alice in Wonderland" van Lewis Caroll (1832-1898). In de muziek spreekt men dan van een "evergreens" en zo zijn er wel meer dan duizend. Elvis Presley (1935-1977) heeft er verschillende, Vera Lynn (1917-2020) met "We'll meet again". Maar omdat het de verjaardag is van Barry Gibb vermeld ik ook het onsterfelijke lied uit mijn jeugd van The BeeGee's, "Massachusetts" en zeker "Saturday Night Fever". Tot morgen
Ik had me geprepareerd om een paar uur naar de wondermooie blauwe maan te kunnen kijken ttz ik had me al een warme pyjama aangetrokken en mijn dikste peignoir aangedaan, om buiten de grote maan en saturnus te kunnen bewonderen. Helaas, een zwaar onweer trok over mijn dorp en het was binnen en achter het glas dat ik naar de bliksemschikten keek. Het zal voor een andere keer zijn dat ik een reuzengroot janneke maan kan bewonderen. Ik ben dan maar vroeg in bed gekropen want donderdag is het poetsdag en dan moet ik paraat zijn. Ik wil dan ook vroeg genoeg op zijn om eerst nog een stukje van de krant lezen vooraleer de hulp hier is. En warempel, door een overlijdensbericht moest ik aan mijn moeder denken. Ik had niet geweten wie Nina Watripont (1935-2023) was, moest er onder die naam niet 'Rina Pia' gestaan hebben. Mijn moeder was een fan van deze zangeres die voornamelijk optrad met het orkest van Francis Bay van de BRT. Ik heb haar liedjes wel opgezocht want zomaar voor de vuist weg haar belangrijkste successen van de jaren 1950-1960 te kunnen opnoemen lukte natuurlijk niet. Ik heb wel een glimlach gehad toen ik luisterde en keek op youtube naar de houding en gebaren bij het liedje "Er speelt een orgel" en een lach bij "De Jodelende Koe". Verdrijft direct het sombere van de dag.
Meteen is het vandaag ook weeral de laatste vakantiedag voor de schoolgaande jeugd. De meeste kinderen volgen het gewone gemeentelijke-, stads- of vrij onderwijs, maar een deel zal toch ook wel het Freinet of Montessori onderwijs volgen. Célestin Freinet (1896-1966) was een onderwijzer uit Nice, die zag dat de kinderen dikwijls ongemotiveerd in de klas zaten. Hij ging met de kinderen van de lagere school op pad, liet hen verslagjes maken van hetgeen er gebeurd en te zien was en zo werd de school niet alleen een plaats waar leerstof werd aangeboden in boeken maar een plaats waar op een creatieve manier en praktisch gericht onderwijs werd gegeven. Maria Montessori (1870-1952), een arts en pedagoge lanceerde de slogan, "help mij het zelf te doen". Zij begon bij het kind zelf, dat zijn natuurlijke drang tot zelfontplooiing aangaf. Volgens haar, moeten opvoeding en onderwijs inspelen op de behoeften van het kind op een bepaald moment. Daar moet de opvoeding en onderwijs op inspelen en op die momenten de juiste omgeving creëren en de juiste materialen daarvoor aanbieden. Welk onderwijs zou ik voor mezelf nu kiezen? Waarschijnlijk Montessori, mijn interesse gaat op dit moment gezien mijn leeftijd, uit naar het correcte gebruik van mijn portable en ik ben 'rijp' voor een diepgaande studie van de pc. Die zal ik deze winter wel proberen volgen. Tot morgen
Een gelukkige verjaardag voor mijn jongste zoon. Maar wat is 'jong' nietwaar? Ondertussen is dat ook 44 jaar geleden dat ik in het moederhuis lag met een borelingske van ocharme 2,100 kg. Daardoor mocht hij wat langer op de pediatrie blijven. Nu schat ik dat dàt manneke 1,8 meter groot is en een goeie 70 kg weegt!. De dag heeft hij, naar ik vernam, met koffiekoeken ingezet. De ijskreem zal voor deze namiddag zijn, daar is hij even verzot op als zijn moeder.
En kijk eens naar de cijfers van mijn titel: 123. Nog zoveel dagen te gaan in 2023 en ik zit nog altijd op de zomer te wachten en te snakken naar wat warme en droge dagen. Rondom België gebeurt er van alles op weergebied en hier maken we echt de Belgische zomer mee, pure frisse wisselvalligheid. De uitersten die de ons omringende landen meemaken hoeven we hier natuurlijk niet te hebben, maar een betere temperatuur dan de huidige 16°C zou toch plezant zijn. Ik heb gisteren wel de bloedmaan kunnen zien, maar er was een beetje nevel rond. Volgende ochtend (31/08) is er nog eens een supermaan te zien, dit maal noemt dan, blue moon. Dat is zo mooi bezongen door 'The Marcels' in 1961 met "Blue Moon". Nog altijd heerlijk om te horen.
Van Dale is ook weer uit verlof gekomen en noteert 'medeschepsellijkheid'. Dit woord om aan te geven dat men niet alleen 'medemenselijk' moet zijn maar dat men rekening moet houden met alle schepselen van de wereld. Niet alleen de 'mensen' zijn belangrijk, maar zeker en vast ook de dieren. Het Vlaamse woordenboek zette dan weer 'leer' in the picture. Niet de leer van een religie of het bewerkt vel van een dier, wel de 'ladder' of 'trapladder'. Sinds mijn schoonzusje bij het peren plukken van de 'ladder' gevallen is en daardoor met een 'plaat' in haar bovenbeen zit opgezadeld, wil ze van dit klimmiddel niet meer horen en laat ze de peren gewoon in de boom hangen als voedsel voor de vogels.
Sinds ik ooit in een ver verleden de trilogie films "Sissi" gezien heb, ben ik gebiologeerd door de geschiedenis van alles wat met de Habsburgers, de Wittelsbachers, de 'Van' Beieren en de 'In' Beieren te maken heeft. Vandaag kwam ik de naam tegen van Ludovika van Beieren (1808-1892). Wie is dat nu weer hoor ik jullie vragen? Wel zij is de moeder van "Sissi- Elisabeth" (1837-1898) maar tevens de grootmoeder van onze Koningin Elisabeth (1876-1965) vrouw van Koning Albert I (1875-1934). Onze koningin was een dochter van Karel Theodoor von Wittelsbach, Hertog 'in' Beieren(1839-1909), Gäckl (haantje), een zoon van Ludovika. Hij werd doctor honoris causa in de ooggeneeskunde. Zijn kliniek Augenklinik Herzog Carl Theodor bestaat nog steeds en is in München gevestigd. Hij was liberaal gezind en tegen ceremonieel protocol. Dat zijn toch wel gegevens die hij op zijn kinderen heeft overgebracht. Zie de koningin tijdens de WO I, als verpleegster haar steentje trachtte bij te dragen. Voilà, dat was de geschiedenisles vandaag. Tot morgen
Maanrock 2023 is weeral succesvol afgesloten. Niet minder dan 100.000 bezoekers op de teller. Bij de eerste edities van dit festival (1996) stond ik te hossen, te springen, te zingen eigenlijk roepen met mijn vriendinnen op de Grote Markt van Mechelen. En wat krijg ik nu toegestuurd via instagram? Mijn kleindochters die met hun vriendinnen staan te hossen, te springen, te zingen eigenlijk roepen met hun vriendinnen op de Grote Markt van Mechelen. Ditmaal op de liedjes van Pommelien en Niels. Ergens op de achtergrond moeten ook nog mijn kinderen en andere kids gelopen hebben. Drie generaties die hetzelfde plezier beleven op dezelfde plaats om eens uit de bol te gaan en er een gezellige namiddag of avond van maken. Meteen rezen de vragen: wanneer zal ik weten dat ik 'oud' ben?, wanneer zal ik me 'oud' voelen?, wanneer zal ik denken dat ik 'oud' ben? en zeker, wanneer zal ik 'oud' zijn? Vast staat in ieder geval dat ik tot de 'derde leeftijd' behoor, daar bestaat geen twijfel over, de cijfers van mijn geboortejaar vertellen me dat. Natuurlijk zijn er ook geen vlotte en wiegende heupbewegingen meer, en de danssteps zijn ook niet meer even elegant als ze vroeger waren. Mijn stem is al wat meer schor en kan nog moeilijker de toon houden. Voor de rest voel ik me nog altijd, soms een snotaap en een meisje dat plezier kan hebben in iets stiekems doen, niettegenstaande er niemand is om me iets te verbieden of op mijn vingers te tikken zoals een extra ijsje of mars eten. Nen grote uitgaander ben ik nooit geweest maar het was altijd leutig om met vriendinnen eens op stap te gaan, een pint te drinken tijdens Parkpop op donderdagavond in de Kruidtuin. Nu blijf ik thuis voor al die evenementen, zelfs hier aan de kust, omdat het lawaai een beetje te oorverdovend is. Ik vind dat niet erg, elk seizoen van mijn leven heeft zijn interesses die primeren. Als jagger zit ik in de herfst en ik vind dat best een aangenaam seizoen met mooie kleuren in de natuur. En van de natuur ga ik nog wat genieten nu de zon ook aanwezig is. Mijn e-reader neem ik mee (wat is dat een prachtig geschenk geweest) en de hond als gezelschap.Tot morgen
Het is een heel rare zomer geweest. Eentje dat niet echt een vakantiegevoel gaf. Het hele jaar is eigenlijk al anders geweest dan gewoonlijk, zodanig zelfs dat ik nog altijd het gevoel krijg dat het jaar 2023 nog moet beginnen en we zijn al duidelijk op weg naar 2024. Maar gisteren was ik vergeten dat het einde van de zomer gevierd werd door de 'redders', die de hele zomer over gans de Belgische kust instonden voor de veiligheid van de strandgangers en badgasten. Alle redders waren hier aanwezig, behalve die van Blankenberge (de bloemenstoet aldaar). Impressionant is dan de fakkeltocht die ze 's avonds doen, lopend met hun toorts in de branding van de zee. Als afsluiter van hun werkzaamheden is er het vuurwerk op het strand van Westende-Bad. Daarna hebben ze nog een feestje natuurlijk. Dat 'redderschap' wordt ook dikwijls doorgegeven binnen de families, van vader op zoon, van moeders op dochters. Het smeed een ijzeren band tussen de leden die hun vakantie opofferen om het veilig te houden voor iedereen. Nog tot half september zijn ze aanwezig om bij eventueel tropisch warme dagen nog paraat te staan voor de zeezwemmers. En dan mag ik terug met woeffie op het strand en daar kijk ik echt wel naar uit. Pootje baden voor bazinneke en over de 'baartjes' springen voor mijn hondje. Voor mij begint dan de vakantie!
Had de 'gedoodverfde winnaar' van de Spaanse Ritten koers 'the first stage' gewonnen, dan had het 'haantje de voorste' nooit gekraaid naar de avondlijke en regenomstandigheden van die ploegentijdrit. Maar slechts als 4e over de streep komen met een ploeg die speciaal voor hem samensgesteld was, was een ongeziene blamage op zijn blazoen. De volgende dagen kijk ik weeral uit naar de volgende woorden van deze winnaar in spe.
Gisteren was er dan ook een donderslag bij heldere hemel: een VRT coryfee die zo maar pardoes van zijn sokkel valt. Er zijn de laatste maanden wel verschillende van die eigenverklaarde VIP's, al dan niet verplicht, van de beeldbuis verdwenen, maar nooit op een dergelijke manier die iedereen met verstomming slaagt. Dat het gerecht maar zijn werk doet en een eigen 'inspecteur' aan het werk zet om deze onverkwikkelijke affaire te onderzoeken. Want volgens Gerrit van de Linde (1808-1858) alias De Schoolmeester: "De wolken worden in 't Westen, hoe langer hoe dikker. Daar is zeker iets, dat ik niet noemen zal, aan de knikker". Tot morgen
