Zoals zovelen heb ik op nieuwjaarsdag vele goede voornemens gemaakt, een to do-lijstje om gezond en fit te blijven om mij een lang, gelukkig, gezond leven te bezorgen. Vandaag is het dag 100 van 2022 en tijd om een balans op te maken wat er met al die goede voornemens gebeurd is en waar ze gebleven zijn. Spijtige conclusie: niets!. Het zal niet bij mij alleen zijn, dat de woorden verdwijnen als sneeuw onder de zon. Ik heb mezelf gisterenavond in bed, voorgenomen om er wél werk van te maken. Daar ben ik deze morgen mee begonnen. Ik heb een oude en goede gewoonte terug opgenomen. Direct bij het opstaan erop uit trekken met de hond, richting strand en zee. We hebben er allebei ongeloofelijk deugd van gehad. En hoewel velen spuwen op dat plastieken schoeisel, de crocs zijn ideaal om strandwandelingen te doen en pootje te baden met de hond. Het is dan rustig, geen andere of weinig wandelaars te zien en de hond is blij geen andere beesten tegen te komen. Een ander goed voornemen ben ik gisterenavond al begonnen. Terug het 'intermittent fastingsysteem' in gang zetten: 16u enkel water, koffie of thee nuttigen, 8u normale maaltijden. Ik ben verplicht om mezelf in het oog te houden want er loopt geen kat naast mij die 'stop' zegt als ik nog een koekske pak. Dat was de laatste tijd weer even uit de hand aan het lopen. Ik ben content van mijn zondagmorgen. Dan ga ik nu verder met enkele filosofische vragen. 17) zit er vooruitgang in kunst? 18) moet kunst mooi zijn? 19) is schoonheid altijd persoonlijk? 20) waarom zijn er dingen? 21) hebben we een vrije wil? 22) wat is ons bewustzijn? 23) wat is de relatie tussen 'tijd' en 'zijn' van dingen en van ons? 24) hoe weet je of dat wat jij ervaart hetzelfde is wat anderen ervaren? 25) zijn er universele waarden en normen? 26) wat is het verschil tussen geloven en weten? 27) kunnen we weten hoe het is om een vleermuis te zijn? Dat zijn de vragen voor vandaag en dan ga ik nu over tot de orde van de dag op deze feestdag van Ezechiël, die samen met Jesaja en Jeremia de 3 belangrijkste profeten zijn uit het Oude Testament. Die heeft natuurlijk van onze voorouders een spreuk gekregen: zaait ge op Sint Ezechiël, zeker lukt de vlasschaard wel. En daar heeft Stijn Streuvels (1871-1969) een boek over geschreven, "De Vlasschaard". Een generatiekloof en dus een generatieconflict tussen een vader en zoon op den boerenbuiten. En voor de rest van deze zondag, is er koers op Hollandse bodem en zal er veel gezever zijn in alle nieuwsprogramma's over de eerste ronde van de 'Élections Présidentielles' bij de Zuiderburen. Ik zal weer, de vele exit polls, gevolgen, vooruitbeschouwingen enz horen. Hier passen Franse liedjes uit de oude doos: Aline, Kathy en Capri. Tot morgen
Ik ben levend, bruisend, sprankelend anders en kort gezegd, spitant. Dat moet wel op de 'Dag van de Filosofie'. En dus heb ik wat huiswerk gedaan om geen 'toogfilosofe' te worden genoemd. Alhoewel....aan een toog en in de kranten, worden de meeste filosofische vragen gesteld, de meest absurde vaststellingen gedaan en de meeste wijsheden verkondigt die een glimlach kunnen teweegbrengen. Zoals daar zijn: het is verbazingwekkend dat de hoeveelheid nieuws dat elke dag in de wereld gebeurt altijd precies in de krant past, zei Jerry Seinfeld. "Oudere mensen moeten geen gezond voedsel eten, ze hebben alle conserveringsmiddelen nodig die ze kunnen krijgen", beweert Robert Orben. "Ik was aan het eten in een Chinees restaurant in het centrum. Er was een gerecht genaamd 'Moeder en Kind Reünie'. Het is 'kip met eieren'. Dat moet ik hebben" zei Paul Simon. "Luiheid is niets meer dan rusten vóór je moe wordt" zei Jules Renard(1864-1910). "Een voordeel van tegen jezelf praten, is dat je weet dat er tenminste één iemand is die luistert" een gezegde van Franklin P Jones (1908-1980). Maar de echte filosofie, houden van wijsheid en graag voor slim en wijs aanzien worden, houdt de mensen al bezig sinds de 6e eeuw v C. De grote namen zijn Pythagoras, Socrates, Plato, Boeddha, Confucius, Theresa van Avilla. Bij onze Belgische vrouwen noem ik Patricia De Martelaere (1959-2009), Alicia Gescinska. De rest noem ik niet, want de lijst is eindeloos. Wel wil ik beginnen met de vragen te schrijven waar de filosofie zich zoal mee bezighoudt. Ik heb 106 vragen gevonden en zal er iedere dag wel wat noteren. Misschien, als de lezers niet weten waarover een boompje op te zetten, kunnen ze deze eerste vragen als eens voorleggen aan de geprekspartners. 1) waar is het universum van gemaakt? 2) wat was er eerst? 3) zijn er andere werelden? 4) wat maakt ons mens? 5) hebben we een ziel? 6) wat maakt ons anders dan andere dieren? 7) hebben dieren rechten? 8) kunnen dieren redeneren? 9) hebben alleen mensen een geest? 10) wat maakt het dat we geen mensen willen eten? 11) wat is tijd? 12) bestaat het verleden? 13) zal de geschiedenis ooit ten einde komen? 14) is tijdreizen begripsmatg mogelijk? 15) wat is kunst? 16) wat maakt 'iets' kunst? Nog 90 vragen te gaan. Nog een kort weerbericht van George Carlin (1937-2008), "weersverwachting voor vanavond: donker". Nog een apropos voor de kruiswoordraadseloplossers: kea. Dat wordt meestal omschreven als een op een papegaai lijkende roofvogel in Nieuw-Zeeland, maar eigenlijk is het een Hawaïaanse meisjesnaam. Soms zegt men ook al eens 'het huishouden' van Kea en dan bedoelt men het huishouden van een slonzige en slordige vrouw. Tot morgen
De wind is gaan liggen, bloemen en plantjes proberen terug recht te staan. Dat zal wel lukken als ze niet volledig geknakt en gehavend uit het brute natuurgeweld van de laatste twee dagen zijn gekomen. De krant brengt bladzijden vol sinistere verhalen van de oorlogsmisdaden in Oost Europa. Ziekelijk zijn de mensen die dergelijke gewelddaden op hun geweten willen hebben. Wat bezield toch een man die een mensenleven als een te verwaarlozen object beschouwd? Het meedogenloze van regimes die al eeuwen Rusland kenmerken of het nu het tsarisme noemt, communisme, of absolute monarchie of dictatuur van het proletariaat, de Russische vlag kleurt al langer dan vandaag bloedrood voor de gewone mens. De korte tijd van de 'glasnost' of openheid en de 'perestrojka' of hervormingen uit de jaren '80 is al lang opgeborgen en begraven. De huidige leider probeert voor de buitenwereld nog de elementen van een democratisch systeem te tonen, zoals de 'Doema' en verkiezingen, maar dat zijn gewoonweg dekmantels voor een authentieke autocratie met alle uitwassen vandien zoals corruptie op zeer hoog niveau, controle op rechtbanken, media, bedrijven en financiële instellingen. Men kan nu wel stellen dat er nooit een einde gekomen is aan de 'Koude Oorlog' tussen Rusland en het Westen. Zelfs 'den dikke' of Van Dale gebruikt deze situatie om alsmaar meer nieuwe woorden te spuwen die op een precaire situatie alludeert voor menigeen: schuldpauzeknop (uitstellen van betalingen voor een korte periode) en Oekraïneclausule (aanpassingen van offertes voor het duurder worden van grondstoffen). Niet alleen corona heeft ons door elkaar geschut maar ook een oorlog zogenaamd 'ver' van ons bed. Beiden hebben een enorme impact op ons dagelijkse leven: van masker dragen tot voeding en verwarming. Een meer 'menselijke' premier (aanbeden door het etablishment en vergruisd door het proletariaat) in The United Kingdom, zal vandaag wel een bloemeke vinden voor haar bronzen standbeeld, waarvan ze opmerkte: I might have prefered iron, but bronze will do! ... Barones Margaret Thatcher (1925-2013). Haar regeerperiode werd gekenmerkt door de Falklandoorlog, de mijnwerkersstaking, een IRA-aanslag. Meryl Streep vertolkt haar op grandioze wijze in de film uit 2011: The Iron Lady. Vandaag ook nog een figuur dat altijd over de lippen komt omdat hij veel geld waard is. Zelfs gegarandeert meer miljoenen opbrengt dan het aantal voornamen die hij bezit: 'Pablo' Diego José Franciscode Paula Juan Nepomuceno Maria de los Remedios Cipriano de la Santisima Trinidad Ruiz y 'Picasso' (1881-1973). Ik ken één dochter van hem de 'parfumeuze' Paloma Picasso. Zij ontwikkelde een fantastisch parfum en afgeleide geurige watertjes, die heel goed bij mijn huid pasten. Ik heb dat jààààààren gebruikt, nu nog sporadisch. Slecht en rampzalig nieuws kwam er voor veel kindjes: geen eitjes uit Aarlen. Geen nood, geen schrik, lieve kinderkes, de paaseitjes komen van de klokken van Rome en die zijn nog niet vertrokken. Nog eventjes geduld dan krijg je volgende week voldoende tikkeneikes waar je niet ziek van wordt. Tot morgen
Stormschade Vlaanderen gaf vandaag vanaf 08u deze morgen tot morgen 02u, code geel. Het komt door de wind. Wat zegt het spreekwoord: als je uien in je eten vindt, is er kans op harde wind. Ja, ja. Maar ik ga dromen van de 20°C die ze voor volgende week voorspellen. Waarschijnlijk wel met een zeebriesje dat de 7 beaufort van vandaag zal vervangen. Onze weerman noemt april een 'scharniermaand' tussen winter en zomer. Dat klopt als een bus, het is april, de lente dus en dat is een jaargetijde dat geprangd zit tussen die 2 seizoenen. Gelijk hoe hij het noemen wilt, ik heb er maar 3 woorden voor: 'Slecht Weer Vandaag' en daarmee bedoel ik niet het paard van Sinterklaas. Ander item dat aandacht kreeg op de radio was een studie aan de KUL naar het sollicitatiegedrag van de werknemers tijdens de coronacrisis. Het resultaat: veel meer mensen hadden zin en hebben het ook gedaan, van arbeidsplaats veranderen. De grote uitzondering van deze regel is de bevolkingsgroep der gepensioneerden. Niet minder dan 2,5 mlj Belgen, zijn gedoemd om, tot het einde van hun dagen, als beroep 'gepensioneerd' te moeten blijven invullen. Ook al zou de meerderheid een andere bezigheid willen schrijven en dat statuut veranderen. Dat kan niet, dat mag niet, dat past niet. Ik, en met mij dus de vele 65+, moeten in hun eigen bezoldigde, al noemt men dat pensioen, interessante bezigheden voorzien. Dus kijk ik, zoals elke dag, wie ik me vandaag zou moeten herinneren die de moeite was, de afgelopen decennia of eeuwen. Ik kom een schilder tegen die een belangrijke jeugdherinnering oproept: de Griek Domenikos Theotokopoulos (1541-1614). Die verhuisde naar Spanje en werd door iedereen El Greco genoemd, wat een beetje eenvoudiger is om uit te spreken. Hij is gekend omwille van zijn religieuze werken, portretten en veelal in donkere kleuren. Ik had een vriendje dat byzonder artistiek talent had en schilderen was zijn passie. Hij volgde lessen in Sint Lucas in Brussel. Aangezien hij verschillende tekeningen en schilderijen als taken had gekregen, vroeg hij of ik er één van wilde. Ik natuurlijk blij en kreeg een replica van "Zicht op Toledo" van de Griek. Erger was het dat ik er ook voor moest betalen, want verf en canvas kostte geld. Het was prijzig voor een tienerbudget, 100 Bfr = 2,5 € en een hele hap uit mijn spaarpot. Ik kreeg er wel nog een eigen compositie bij. De 2 schilderijtjes hangen in de logeerkamer en doen me aan de tijd van mij en de schilder denken. Maar dikwijls krijg ik ook suggesties van lezers. Zoals gisteren, dat ik niet te hoog van de toren moest blazen omdat ik al 2 jaar aan het bloggen ben. In Zweden is onlangs Dagny Carlsson (1912-2022) overleden. Niets speciaals denken jullie, op 110 jaar overlijden wel meer mensen. Maar op 99 jarige leeftijd volgde ze de lessen 'computeren'. Sindsdien was ze de bekendste blogster en influencer van Zweden. Een voorbeeld om na te streven. Dus nog 36 jaar gezond van lijf en leden, en belangrijk gezond in het hoofdje, te gaan. Tot morgen
Het is spijtig dat ik de kleur grijs niet graag zie, anders zou ik nogal in mijn nopjes zijn de laatste dagen. Zelfs in mijn kleerkast hangen er maar een paar stukken met een tint van grijs tot zwart. Af en toe zijn er toch gelegenheden die deze kleur vereisen. Het is geen unicum, want sinds het ontstaan van mijn blog weet ik dat het dag op dag, hetzelfde grijs is met evenveel wind en regen. Niet panikeren dus, de bloemen en planten hebben regen nodig om goed te gedijen, vooraleer de zon weer de grond gaat uitdrogen en Frank begint te zagen over het grondwaterpeil. Dit is dè tijd van het jaar om lekker te roddelen. Natuurlijk weet ik nooit iets uit de eerste hand van de internationale jetset, beau monde of al wat prinselijk en adellijk nieuws betreft. Dat wil niet zeggen dat ik daarom mijn gedacht over die mensen of hun activiteiten moet inslikken. Vandaar dat het gebeurt in mijn blog want de enige toehoorder en simpel publiek is mijn viervoeter en die geeft geen knijt om wat die schone wereld doet. Om de haverklap is er wel iets te horen over die mensen en slag om slinger staat er in de boekskes wel iets over te lezen. Meestal lees ik die rioolpers bij de kapper maar vandaag staat er ook wat nieuws in de krant. Over kunstenares Delphine die haar 3-delige reeks over haar leven verkocht krijgt aan verschillende zenders in verschillende landen en daarvoor speciaal het Festival van Cannes frequenteerde om nog wat meer publiek te zoeken dat geïnteresserd is in haar levensverhaal. Ook heuglijk nieuws is er uit Amerika waar er een huwelijk tussen kinderen van les nouveaux riches zal plaatsvinden. Een kind van ex-voetballer David Beckham en zijn vrouw ex-spice girl Victoria Adams. Hun 23-jarige zoon 'Brooklyn' huwt met een nog rijkere vrouw van 27. Voorwaarde van toekomstig schoonpapa die zijn vermogen (1,5 miljard dollar) niet op het spel wil zetten door een eventuele gevolgde echtscheiding: trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Het wordt een eenvoudige plechtigheid van 3,5 miljoen dollar. Er zit wel al een haar in de boter want niemand op het huwlijksfeest draagt een creatie van La Victoria, tot haar groot verdriet. Ik hoop van harte dat er nooit het liedje "Plaisir d'amour ne dure q'un moment, chagrin d'amour dure toute la vie..." gaat volgen. Meer dan 25 vertolkers zijn er van dit liedje te vinden van Charles Trenet(1913-2001) tot Nana Mouskouri, vertalingen en zang van Elvis Presley (1935-1977) tot Joan Baez. Iedereen wil zijn eigen 'chagrin d'amour' bezingen met een tekst die zo oud is als de straat. Geschreven in een van de fabels, de novelle "Célestine", van Jean Pierre Claris de Florian (1755-1794) en van noten voorzien door Jean-Paul-Égide Martini né Johann Paul Ægidius Schwarzendorf (1741-1816). Charles Trenet verwoordde het zo: "Longtemps, longtemps, longtemps, après les poètes ont disparu, leurs chansons courent encore dans les rues. La foule les chante un peu distrait, en ignorant le nom de l'auteur." Tot morgen
Het is zo een van die zeldzame dagen dat ik niet weet wat te vertellen. De triestheid van de beelden en reportages over het Europese oorlogsgebied maken me droevig. Het grijze weer helpt dan niet om tot een andere stemming over te gaan, het benadrukt zelfs die sfeer. Zeker als ik dan zie dat er het in 1957 op deze dag 22,1°C was. En als ervaringsdeskunde op deze dag gewijd aan de 'ervaringsdeskundige' (vooral dan over mezelf), weet ik wat ik nodig heb om uit dit grijze dal te stappen. Ik vind een uitspraak van een Amerikaanse voetballer en coach, Darell Royal (1924-2012): "Denk positief, als je in een vijver bent gevallen, tast dan in je zakken of er vis in zit". Dat zal ik dan maar doen, maar ik heb geen vijver en dus moet ik naar iets anders op zoek gaan om me in een goede luim te brengen. Als ervaringsdeskundige over mezelf weet ik wat me terug in 'the good mood' kan brengen naast pateekes eten. Ik vestig mijn aandacht op muziek. Muziek verzacht de zeden, zegt iedereen. En dus ben ik weer diep in mijn geheugen gaan spitten wie van de oude gloriën en ééndagshits, ik nog niet in mijn muzieklijstje had staan. Ik weet dat er een jaar was dat er veel songs waren die me aangenaam in de oren klonken. Zo vond ik Dirk Blanchart terug met zijn Groove Quartet en "No regrets". Het klonk in mijn oren nog even mooi als toen. Ook Yvonne Keeley in duet met Scott Fitzgerald brachten nog eens "If I had words". Leyers, Michiels and Soulsister was ik ook al vergeten in mijn lijstje op te nemen met hun hit: "The way to your heart". De band The Radios ontbraken nog op mijn playlist. Ik koos dan maar "I'm into folk". Zelfs Axelle Red kwam pas nu in mijn gedachten met "Sensualité" en "Kennedy Boulevard". En deze namiddag, als ik dan een puzzeltje van 210 stuks op mijn pc maak, laat ik mijn lijstje afdraaien. Ik zing dan luidkeels mee. De luisteraar van dienst, mijn hond, kent toch het verschil niet tussen juist zingen en vals. Dat afspelen is toch duizend keer beter dan telkens te moeten opstaan om een ander plaatje op te leggen. Natuurlijk heb ik ook gans die collectie van muziek niet ter mijner beschikking. Veel vinylplaten met klassieke muziek en CD's met de grote bekenden, wiens hele repertoire nooit tegensteekt om naar te luisteren. Maar mijn lijst heeft zo het voordeel dat ik een mix kan doen van eendagsvliegen en gevestigde waarden. Zichzelf kennen en weten wat te doen bij welke gemoedsgesteldheid, heeft toch zo zijn voordelen. En dat gebeurt pas na jaren met veel vallen en opstaan. Tot morgen
"Had ik gelijk of had ik gelijk" zei Bernard Theofiel Waterslaeghers, alias BTW uit de Kampioenen. Een uitdrukking die Bernard gebruikte en die spontaan populair werd ondanks dat het personage op niet al te veel steun kon rekenen bij het publiek. BTW had, ondanks het minder sympathieke personage toch verschillende catchfrases die nog dikwijls gebruikt worden, zoals; geestig heel geestig, welkom bij Bij Mij, wat ik zelf doe doe ik beter, en ook, zeker weten. Maar voilà sè, had ik gelijk of had ik gelijk, het is gisteren gebeurt zoals ik geschreven heb: de eerste die de eindmeet passeerde was de winnaar!!. En iedereen zal het wel beamen, het was een fantastische koers die ongemeen spannend werd in de laatste 200 m. Geschiedenis werd er geschreven in de Ronde voor Vrouwen, die voor het eerst georganiseerd werd: de Belgische Kampioene won, in de trui met de nationale kleuren, deze prachtige wielerwedstrijd. Een sportdag kan echt schoon zijn. En 's avonds greep me "Lost Luggage" weeral bij de keel, evenals de vrienschap van de renners uit " Het Scheldepeloton". In schril contrast stond deze 'dag van de wielergekte' met de gruwel die ontdekt werd in het oorlogsgebied van Oekraïne. De mensen die er nog verblijven zijn nog voor jaren getraumatiseerd. Wie kan die wreedheid, barbaarsheid toch stoppen? Op deze 'Internationale Dag van Aandacht voor Mijnen' ontdekt men dat het terugtrekkende Russische leger, op verschillende plaatsen nog gauw wat landmijnen plaatste om het normale leven te ontzenuwen. Ik duim maar dat ons Belgenland een 'seef plees' blijft, een phonetisch geschreven 'safe place' of een 'veilige plaats' om te leven voor groot en klein, oud en jong, ziek of gezond, arm of rijk.
Eis je teveel aandacht van je gezin of medemensen? Dan vertoon je waarschijnlijk, weer een nieuw lang Hollands woord, het "bodemlozeputsyndroom". Dat krijg je, volgens de Nederlanders, als er te weing aandacht aan je werd geschonken toen je nog een klein ukkie pukkie was. Op volwassen leeftijd wil je dan compensatie hebben en aandacht van Jan en klein Peerke. Dat staat dan weer tegenover een normaal woord in Vlaanderen dat eens aandacht verdient: Damar. Nee nee, je moet niet denken dat ik een 't' vergeten ben en dat het over warm ondergoed zou gaan in de tijd van de aprilse grillen. Het is een Franse afkorting van, maar ook in België gebruikt: Dame de la Marine. Met andere woorden het gaat over leden van de marinevrouwenafdeling. Damars zijn dus vrouwelijke beroepsvrijwilligers bij de marine en geen warm hemdje of broekje of pyjama. Tot morgen
