'Veel praten, weinig zeggen' is dat hetzelfde als 'veel letters, weinig woorden'? Geen idee, maar misschien geeft me iemand wel eens een antwoord op die vraag. Desalniettemin, antwoord of niet, ga ik me op deze zondag toch eens goed amuseren met letters en woorden. Het woord van de dag 'startensklaar' gaf de aanzet. Een onwaar verhaaltje schrijven met Vlaamse woorden beginnend met de letter 's'. De vraag is natuurlijk: kan ik een samenhangend essay= probeersel, ervan maken dat toch een beetje inhoud heeft en niet louter een opeenvolgen van typisch Vlaamse woorden is? Ik maak van alles het beste in mijn leven, dus hiervan ook. Ik ben echt wel een sjansaar, ik woon waar ik echt wilde wonen in een sjiek huis. Maar 's morgens begin ik zoals iedereen, in mijn slaapkleed en mijn sletsen. Beneden staat mijn kleine sloeber al te wachten om buiten te gaan. Mijn schuflet neem ik niet mee, hij luistert naar mijn stem. Mijn schup laat ik ook nog op haar plaats staan en al zeker mijn schaar want het is nog veel te vroeg om de haag te scheren. Terug naar binnen, waar de lucht al even goed is als buiten want ik smoor niet meer. Dat is veel geld in mijn sacoche gestoken. Tenandere, ik heb gevoelige sinussen, heb rap een sneuvering en een snotvalling, schone lucht is belangrijk. In de keuken, vooraleer mijn stute te eten, het stopsel van de fles fruitsap doen, met een soeplepel mijn yoghurt eten en dan wat om te sneukelen. De radio wat stiller zetten want ik heb alles gehoord wat ik moest weten. Mijn schatje kan het niet nalaten van te smossen, weeral opkuis! Soit, ik heb er tijd voor. Dan mijn huis wakker maken voor de dag: de stoors opzij schuiven. Ik heb de stof aan de lopende meter gekocht, ze zelf gemaakt met mijn stikmachien. Maar eerst liet ik de schrijnwerker de sjambrans nakijken vooraleer ik ze vastmaakte. Na dat alles is het tijd om me te soigneren. Met een sponshandoek me afdrogen, na een doucheke. Schminken doe ik niet, dat spaart tijd. Zeker en vast een soutien aandoen, want alles laten hangen heeft geen zicht meer. Ik moet me vandaag spoeien want seffens moet ik naar de schouwing. Dat zal weer een spannende dag worden. Gelukkig heeft mijn slee een servostuur, dat vergemakkelijkt het manoeuvreren. Ik ga geen spel maken als er een gatje in de kaart is. Een klein beetje schrik heb ik wel van die controleurs, ze hebben altijd gelijk zeker als ze zeggen dat mijn sarzebuize niet goed meer is. Dan maar op weg naar een staminee. Onderweg passeer ik een voetbalveld en daar zie ik al die sjotters staan met die dikke scheenlappen rond hun benen. Dat doet me aan mijn jongens denken toen ze nog klein waren. Ik heb dit alles eerst in het klad met een stylo geschreven want een scherper voor mijn potloden heb ik niet meer!
Is het een mooi verhaaltje en leesbaar? Dat was mijn zondagmorgen met letters en woorden met 's'.
De vaste geplogenheden van de dag. Ik respecteer momenteel punctueel mijn ingestelde dagindeling. De Tour is bezig en die neemt toch wat uurtjes in beslag. Om dat evenement goed te kunnen volgen en al mijn andere interesses en werkzaamheden te doen, is er een strikte dagindeling vereist. Ik heb iedere dag lectuur en een hond die ik moet entertainen. Ik ben nu verplicht een uurrooster aan te maken om alles klaar te hebben binnen een bestek van 24u. Dat klinkt alsof het vele vele uren zijn maar mijn rust en slaapuren zijn daar ook inbegrepen, ook de momenten om de innerlijke mens te verzorgen. Mijn 'vrije'actieve uren zijn er dus niet zoveel als het getal 24 doet vermoeden. Nu begin ik aan de uren voorzien om te schrijven. De pc opstarten en beginnen met 'mail':connectivity met de outside world is natuurlijk very important. VRT News lezen is ook belangrijk al luister ik 's morgens graag een half uurtje naar de radio, in de hoop een goed liedje te horen. Vandaag had ik geluk: Vaya Con Dios met 'Heading for a fall'. De stem van Dani Klein blijft imponeren. Dan begint mijn zoektocht naar plezante dingen en wetenswaardigheden. Kritiek of slecht nieuws hoef ik niet iedere dag in mijn blog te hebben. Natuurlijk zou ik het liefst iedere dag een 'good news show' willen maken maar dat is dan ook niet de realiteit van het leven. Want deze nacht had ik bijna een slachtoffer gemaakt van mijn nieuwsgierigheid naar het hemelruim en mijn turen naar de maan, sterren en planeten. Ik had Kermit, mijn tuinkikker bijna vertrappeld! Godzijdank, hief ik bijtijds mijn voet terug op zodat mijn volle gewicht niet op zijn tere lijfje terecht kwam. Een liefhebber van een maaltijd met kikkerbilletjes, zoals mijn vriendelijke buurman suggereerde bij overlijden van het beestje, ben ik niet. Kermit kan iedere nacht het tuinpadje oversteken en ik zal stekskes tussen mijn vermoeide ogen steken om hem op te merken. Ik had 'woke' (verleden tijd van 'wake')moeten zijn, alert, wakker, moeten zijn. Maar in die betekenis kan ik het woord van de dag niet gebruiken. Wokabulaire, wokabularium (Pools), wokabulary (Engels). Het is een porte-manteauwoord van 'woke' en 'vocabulaire'. Een 'woke'woordenboek. Het is een jargon van de 'woke' mensen, die op hun hoede zijn en bewust, voor alle onrechtvaardigheden. Ontstaan in USA, 2014 na de moord op Michael Brown. The Black Lives Matters beweging, riep de 'woke' mensen op 'to stay woke' dus alert en wakker voor al het maatschappelijk, sociaal, raciaal, seksueel onrecht. Wokeness ziet men meestal alleen bij de jongeren. Maatschappijkritisch zijn, alert voor onrecht, maar niet om het zo maar te zijn, dan is het ook verkeerd .
RSC Anderlecht, tja, er valt niet veel meer over te vertellen na al de perikelen van het laatste jaar. Alleen kunnen ze echt wel eens een goede heilige gebruiken. Wie kunnen ze dan beter bidden en smeken voor betere resultaten dan de dorpsheilige; Guido Van Anderlecht, patroonheilige van de gemeente Anderlecht waar dat voetbalploegske gehuisvest is en er een grasmat heeft. Hij wordt aanroepen door kosters en klokkenluiders (niet het type Julian Assange).
Een dag die in het geheugen blijft geprent als 'Nine Eleven'. De Twin Towers in New York die vernietigd werden door kamikaze piloten en voor een reeks gevolgen zorgde die nog altijd niet opgelost zijn, zoals ISS, vluchtelingen, ontheemden. Vele duizende slachtoffers op de dag zelf en nog meer onheil en doden nadien. Een andere bloedige 11/09 in 1973. Een bloedige staatsgreep in Chili, met de dood of zelfmoord van Salvator Allende (1908-1973), socialistisch president sinds 1970. Vandaag ook de verjaardag van de minst vriendelijke koningin die ik gekend heb: Paola, geboren in Italië in 1937 en zou sinds 1959 toch België graag moeten zien. Maar nee, ondanks de melk en de honing die ze krijgt in ons landje ziet ze er altijd ontevreden uit. Dat zal er niet op beteren nu Delphine haar eisen kenbaar heeft gemaakt. Als kind leefde ze in luxe en overvloed. Maar de clan van haar naam heeft de rangen gesloten en draait niet meer op voor de kosten van levensonderhoud van de bastaard van haar stiefvader. Nu moet ze door het leven gaan als kunstenares van papier-maché beelden en andere objecten. Aangezien een kunstenaar pas rijk is na zijn/haar dood, moeten er andere bronnen van inkomsten gegenereerd worden. Wat is er dan beter dan een koning aanspreken om zijn naam, faam en rijkdom met het 'bewijs' van een slippertje te delen? Albert heeft de laatste jaren al veel plezier beleefd aan de gevolgen van zijn jaren van ontspanning. De geneugten van de lol komen als een boemerang terug in zijn nu, rustiger, vaarwater. Ondertussen zal Paola maar zuurtjes blijven kauwen en de zuurpruim blijven uithangen. Het komt in de beste families voor!
Er is volk op de wereld dat zichzelf héél graag ziet. Vooral op hun lichaam zijn ze fier. Zó trots dat ze het niet kunnen laten er selfies van te nemen en door te sturen ter bewondering naar vrienden en kennissen. Maar oh wee, als er een onbekende die foto's kan bekijken! Dan is de wereld plots te klein en de verontwaarding héél groot. Advokaten moeten er aan te pas komen om de gluurders een halt toe te roepen en hun terecht te wijzen voor hun onbeschoftheid naar de naakte bekende te kijken.
Vlaams woord van de dag: jobdag. Een dag dat een werkgever de deuren van zijn bedrijf openzet om mensen te lokken om daar te komen werken. Ik ben mijn eigen werkgever en ik heb mezelf al lang geleden aangeworven om in mijn bedrijf/huishouden te komen werken. Als baas ben ik content met de arbeider, ik dus. Ik klus de ganse dag door. Ik ben een manusje-van-alles, doe alle karweitjes die er moeten gedaan worden met een minimum aan morren. In één persoon dus, een gelukkige baas met een gelukkige werknemer. Het woord van gisteren was 'opbrengsteigendom'. Het is de eigendom die het opbrengt me erin te laten wonen. Ik ben geen moeilijk mens, dus de eigendom is tevreden dat ik erin woon en ik ook. Wat zijn we weer gelukkige mensen vandaag!
Ongebruikelijk en ongewoon, begin ik vandaag met een interview dat Paus Franciscus gaf aan de schrijver, columist en oprichter van The International Slow Food Foundation, Carlo Petrini. De Paus zegt: een onverdraagzame moraal, die het bestaan van genot verwerpt, wil ik niet. Dat is een foute interpretatie van de christelijke boodschap. Die visie heeft in de loop van de geschiedenis heel wat schade berokkend, schade die je tot op de dag van vandaag in bepaalde gevallen nog altijd ziet en voelt. Dus zegt de Paus: culinair genot én eetplezier is nodig om onze gezondheid goed te houden, sexueel plezier en genot is er om de liefde mooier te maken en de voortplanting van het menselijk ras te verzekeren. God heeft 'genot' geschapen en dat moeten we inzien. Een mooie boodschap van onze Paus. Die dit jaar nog opmerkelijke daden gesteld heeft nl het openstellen van het geheime archief van Pius XII. Eugenio Pacelli (1876-1958) was Paus van 1939-1958. Een zeer omstreden periode, met de Nazi's en Holocaust. Veel vragen zijn er gerezen over zijn houding gedurende deze oorlogstijd. Had hij kunnen ingrijpen in de jodenvervolging, waarom heeft hij nooit dat helse regime openlijk veroordeeld? Aan 200 wetenschappers, waaronder Jan De Volder, kerkhistoricus aan de KULeuven, is toelating gegeven om de 16 miljoen documenten in te kijken en te bestuderen. Een werk van lange adem!
Maar God heeft niet alleen 'genot' en 'klaarheid' geschapen, ook de fauna en flora. Volgens een Griekse legende, heeft God bij de schepping alle planten een naam gegeven. Toen hij dacht klaar te zijn riep er een héél klein blauw bloempje: oh Heer, vergeet mij niet! Zo zul je heten, zei de Heer toen. Myosotis, muizenoortje. Maar in alle talen is het 'vergeet-mij-nietje, forget-me-not, vergessenmeinnicht, ne m'oubliez pas, als voornaamste. Een bloemeke dat centraal staat bij 'bloemen tegen vergeten' (Alzheimer, Dementie). Een schoon fris blauw bloemeke met geel hartje dat bloeit in april-mei. Hoe ben ik nu bij dit alles gekomen? Eenvoudigweg door het woord van de dag bij Van Dale: verspil-mij-nietje. Dat is dan een product dat met korting verkocht wordt omdat de houdbaarheidsdatum bereikt is. Het is een goed woord en van mij mag dat blijven. Maar in coronatijden ontspruiten er aan de fantasie van de mensen wel meer woorden. Bij dit alles moet je 'frank' niet meer vallen als je iets begrijpt maar wel 'een coronakwartje'. En al die uitnodigingen voor party's die voorzien waren en niet meer doorgaan zijn nu 'ontuitgenodigd'. Worden allemaal ongedaan gemaakt, zoals de communiefeesten waar ik nu niet bij kan zijn. Het werkwoord van dit bijvoeglijk naamwoord bestaat nog niet, maar binnenkort zal er ook wel 'ontuitnodigen' in den Dikke komen. Dat waren mijn uitgeschreven hersenspinsels voor vandaag, de andere webben, die van de spinnen, heb ik met een ragebol uit mijn huis weggedaan. Het is herfst, ze zijn er in grote getale weer, zowel binnen als buiten.
Altijd een heel gedoe als woefie ook naar de dokter moet. Zoals voor mezelf en ook voor mijn auto er een jaarlijkse check-up nodig is, ontsnapt mijn hond ook niet aan een jaarlijkse medische keuring. Dat was vandaag. Woefie, witje, snuffel, doggie, blaffie.....alle bijnamen kan ik hem wel geven. Maar de veearts zegde: aha een Spaanse waterhond? Ha neen, hondje niet affronteren! Het is een Italiaan, komende van de streek Romagna. Een echte snuffel en truffelhond. Veelal ingezet om drugs op te sporen en de culinaire lekkernijen in de grond te zoeken. Plotseling moest ik aan een oud eurovisielied denken: Zwei Kleiner Italiener, uit 1962, gezongen door Conny Froboess. Wat vond ik dat toen een mooi liedje, zelfs nu nog als ik er zo naar luister. Pretentieloos en een gemakkelijk deuntje, zo kan je deze eurovisie-evergreen noemen. Maar mijn hondje is tiptop in orde, met een ideaal gewicht. Ingeënt en alle noodzakelijke pilletjes om ongewenste beestjes ver weg te houden. Hij kan weer ongestoord in duinenzand en grasperken ravotten zoveel hij wil.
De wielerliefhebbers zullen ook weer blij zijn, want terug van 7 jaar weggeweest uit de wedstrijden: de Rodania-tune. Een overeenkomst met het management van de wedstrijden zorgt er voor dat de eerste vier noten van de 5e Symfonie van Beethoven, ro-da-ni-a luidkeels kan meegeroepen worden door de omstaanders. Het zijn wel de bekendste vier noten van het aardrijk. Veel gebruikt als herkenningsmelodie van luisterprogramma's zoals tijdens W.O.II op de BBC. In morse-code zijn deze muzieknoten: kort-kort-kort-lang en was het de V van vrede, en met de gespreide ring-en middenvinger het bekende V teken geworden. Winston Churchill (1874-1965) maakte als eerste gebruik van dit symbool. Nu gemeengoed geworden, herkent en erkent in heel de wereld. Deze symfonie noemde Van Beethoven, 'Noodlotsymfonie'. Maar evengoed kan het noodlot overwonnen worden, zegde hij er vlug bij. Wat dan ook gebleken is.
Een ander puntje dat ik las in de krant: een computergigant is op zoek en heeft waarschijnlijk al gevonden: de laptop, pc, zonder toetsenbord. Alles met touchscreen, weg typemachine, weg fysiek een woord kloppen op het scherm. Er is een patent aangevraagd, eerlangs zal het wel voorgesteld worden en in het commerciële circuit komen. Dat is eigenlijk een beetje een kleine ramp. Ik moet echt iedere dag geweldige oefeningen doen met mijn vingers om ze niet stram en stijf te laten worden. De aanslagen op mijn toetsenbord vond ik echt ideale gymnastiek om er serieuze beweging in te krijgen en ze soepel te houden. Het zal nog wel niet voor morgen zijn, maar als er sprake van is, wil dat toch zeggen: kijk maar uit naar een andere beweging. Misschien moet ik dan eens terug piano gaan spelen en de 4 eerste noten van de 5e symfonie als oefening nemen en mooi spelen? Nog niet zo'n slecht idee, dan kan ik ook 'Die Zwei Italiener' eens spelen en mijn stem eens oefenen. Die moet ook af en toe gesmeerd worden.
Bij vlagen ben ik geniaal, alleen is het vandaag windstil! Een zin die ik al lang wilde schrijven maar nog nooit van pas kwam. Vandaag dus wel en moet ik op zoek naar andere inspiratiebronnen om wijsheden te etaleren. De krant helpt me gewoonlijk maar vandaag heb ik tot p.14 moeten wachten vooraleer ik iets leesbaars tegenkwam en dan nog. Na de bladzijden met Vivaldi, scholen, rusthuizen, rechtszaken, voetbal, Covid-19, een slaapprobleem artikel. Iets meer te weten komen over slaap kan altijd nuttig zijn. Niks, nada, niente, zero, rien. Dan maar andere items aanboren en leentjebuur spelen om ideeën, hele en halve waarheden van mijn medemens van gisteren en vandaag te gebruiken en naar mijn hand te zetten. Omdat velen zeggen dat ik een eenling , een clarisse, een contemplatief leven leid, een heremiet of eremita ben geworden, ga ik in die richting wat zoeken. Maar velen zeggen ook dat ik een sterke vrouw ben. Aangezien ik geen spierballen heb en niet groot ben, moeten ze wat anders bedoelen. Ik dus op zoek wat dat inhoudt. Algauw vond ik een beschrijving van mezelf. Een sterke vrouw: houdt van zichzelf, is niet afhankelijk van anderen, is attent en kan compassie hebben, toont haar emoties, weet hoe ze gelukkig moet worden, investeert in persoonlijke groei, en geeft en deelt liefde (dat staat weliswaar op een laag pitje). Voor degenen die dat ook willen en nog niet zijn, hier zijn de adviezen: jezelf op de 1e plaats zetten, in jezelf geloven, assertief zijn, tevreden zijn met jezelf, goed voor jezelf zorgen en volg je dromen. Aan allen succes gewenst. Onderweg kwam ik ook Alexander Pope (1688-1744) een Engels dichter tegen, die me toch weer een les in nederigheid geeft met zijn verschillende gezegdes en quotes: 1) Onverdiende lof is een vermomd verwijt. 2) Iedereen heeft precies zoveel ijdelheid als het hem aan verstand ontbreekt. 3) Zij die lof verdienen kunnen best een verwijt verdragen.
Nog even het woord van de dag meegeven en het bijhorende spreekwoord: schouw. 'Als hij de rook uit haar schouw ziet komen, is hij al in de wolken'= stapelverliefd zijn. Natuurlijk mag ik de beroemdste schouw ter wereld niet vergeten: in het Vaticaan. Alleen gebruikt bij een pauskeuze. Zwarte rook: er moet opnieuw vergaderd worden en gestemd. Witte rook: hoezee hoera, er komt een nieuwe paus aan.
Ik kan niet altijd spitsvondig uit de hoek komen of iets nieuws bedenken. Mijn leven is ook dermate simpel dat ik er maar af en toe iets onderhoudends en ludieks over kan schrijven. Maar zie, de krant catapulteerde mij naar mijn kinderjaren. Om in the flow van Fredddie Mercury en dit weekend te blijven; Those are the days of our lives, je kan de klok niet terugdraaien, je kunt de tijd niet terugdraaien. Is dat niet jammer? Ik zou zo graag op een achtbaan zitten van de tijd, naar toen het leven nog een spel was (vertaling)...Zaterdag zou Freddie, 74 jaar geworden zijn. Het weekend is besteed geweest aan het beluisteren van Queen muziek en ook om nieuwe uitvoeringen te ontdekken. Dat gebeurde ook met het live optreden van de groep op een festival in Brazilië in 1985. Het stadion met 100.000 mensen zong, begeleid met de gitaar van Brian May en de summiere zang tussenin van Freddie: Love of my Live. Kiekenvel kreeg ik ervan, bultjes op mijn armen en haartjes rechtop. Enfin, dat wilde ik eigenlijk niet zeggen maar wel wat ik te weten kwam in het dagblad en waarom ik op een achtbaan wilde zitten richting ongeveer 10jaar. Wie had ooit gedacht dat ik nog eens over Pui(y)velde zou schrijven, of over De Kwakkel? Mijn vader en mijn familie zijn afkomstig van De Kwakkel, een gehucht van St Pauwels, een straat verwijdert van Puivelde, waar dan ook een tante woonde. Zoals het de gewoonte was, kwam de familie samen als er kermis was in gehucht, dorp, gemeente of stad. Dan werden de geplogenheden van de plaats in ere gehouden. In Puivelde, het dorp van St Job (uit de bijbel) was er ieder jaar een koers en een kermis en taart. Allemaal op dezelfde dag, nl de 2e zondag van mei. Vooraleer van het lekkers te eten of op de paardenmolen te zitten moest er eerst voor Sint Job gebeden worden (aanroepen voor alle huidziekten): 3x rond de kerk gaan met een paternoster in de hand. Tijdens de koers was het supporteren voor de plaatselijke renner, Albert Van Vlierberghe (1942-1991). Ik ging af en toe ook bij mijn tante logeren die rechtover de kerk woonde. Nonkel, neven en nichten waren gedoemd om de klok te luiden voor de erediensten en ik mocht dan mee in de klokkentoren als attractie. Klokken luiden, aan de zware touwen hangen en je laten omhoog trekken tot in de nok van de toren!!!Vandaag heb ik het verschil geleerd tussen: luiden, beieren, kleppen en slaan. Ook dat de klokken luider zijn afhankelijk van het gewicht en iedere noot ook zijn eigen gewicht heeft. Bij 'luiden', de klok gaat heen en weer en de klepel gaat tegen de zijkanten. Bij 'beieren' is een stilhangende klok en de klepel beweegt naar de klokwand. Als je van 'kleppen' spreekt, gaat de klok heen en weer en de klepel raakt één zijde . Tenslotte 'slaan', de klok hangt stil en wordt door een hamer aangeslagen. Toch goed dat ik nu met kennis van zaken weet wat ik als kind in de klokkentoren deed: luiden.
