|
Ik heb een krant gehad, of hetgeen men toch een krant zou noemen. Een mager gazetje om me tevreden te stellen dat ik toch de teevee programmatie kan bekijken, de uitslagen van de tijdrit van gisteren en voor de rest komkommernieuws. De drukpersen waren uitgevallen in de drukkerijen, al wordt dat tegenwoordig niet meer gedrukt zoals men dat vroeger deed. Alles is comutergestuurd en de teksten gaan rechtstreeks van de computer naar lay-out, de grote papierenrollen en geknipt op formaat. Is het de krantenjongen niet die uitvalt dan zijn het wel de machines die kortsluiting krijgen. Ik heb als kind gewoond in een straat waar een beetje van alles was te vinden: een kruidenier die "Poeders Het Witte Kruis" verkocht waarvan de fabricage achter de hoek was in de 'Laboratoria Tuypens', 2 beenhouwers, een bakker, een juwelier, een advokaat, een dokter, toen was er ook al een dieetwinkel, een kaaswinkel en melkproducten, een winkel van kachels en stoven, een café 'Oud Rhetorica' waar ik leerde 'Boerenjongens' te drinken (zelf maken is rozijnen laten weken op brandewijn met toevoeging van kaneel en kruidnagel), een café waar Ferre Grignard al eens optrad met zijn "Drunken Sailor", een kinderkledingwinkel, een radiowinkel, een electriciteitswinkel, 2 breigoedfabrieken en 2 drukkerijen. Eén post WOII rechtover de Sint Niklaaskerk en een godsdienstige naam kreeg "Drukkerij Sinte Marie" (was brasserie geworden en ook al ter ziele gegaan) en één van in Jesuskes tijd waar de tijd had blijven stilstaan. Begonnen rond de jaren 1920 en gestopt waarschijnlijk 1968 en hun archief werd in 1985 overgedragen aan de Koninklijke Oudheidkundige kring van het Land van Waas. Ik kwam graag in de drukkerijen waar potlood en papier in allerlei kleuren, diktes, groottes en vormen te vinden waren, leien met griffels, ook schriftjes met ruitjes, lijntjes, rechthoeken en zonder, millimeterpapier, tekenboeken, los en gekleurd papier, kladschriften. In de drukkerij vond ik dan de bakken met de letters of de drukker die nieuwe moest maken, kortom alles wat mijn hartje wenste want toen was ik ook al bezeten door schrijven. Al zijn overschot werd toen gebruikt om confetti van te maken en uitgedeeld aan de buren om de processie kleuren als die door de straten trok. Nu ja, ik heb geen overschot meer aan papier en de processies trekken er alleen nog in grote steden op uit, waar men dan moet inschrijven en betalen voor een zitje op de eerste rij. ik schrijf nu alles met het lettertype dat ik kan kiezen uit een menu, de grootte, tekstkleur, met of zonder emoticons en heb ik mijn printer bij de hand. Geen papierverspilling meer en weer een boom die mocht blijven leven. Maar met spijt in het hart kijk ik nu eens naar de straat van mijn kindertijd waar dat alles is uit verdwenen en andere doelen heeft gekregen. Evolutie.Tot morgen
|
"/>