Veel regen is er niet gevallen deze nacht, maar laat ons zeggen dat iedere druppel welkom was. Het is Palmzondag, de laatste zondag van de vasten, al doen de kristenen dat niet zo serieus en secuur als de moslims. Maar Palmzondag is de herdenking van Jezus' intrede in Jeruzalem en de start van de Goede Week, met Witte Donderdag (vertrek van de kerkklokken), Goede Vrijdag en Paaszaterdag. Vervolgens op Paaszondag, de Verrijzenis van Jezus. We vieren die Verrijzenis met de terugkomst van de klokken met veel gebeier en gooien, her en der chocoladen eitjes rond, want de echte kippeneieren zijn té duur geworden om er mee te smossen. Dàt staat er deze week allemaal op het programma van de katholieke mens. De wonderen zijn inderdaad nog niet de wereld uit en dat was gisteren ook weer eens te zien. Een schatrijk selfmade zakenman, Willy Naessens (1993-2025), werd bijna als een heilige 'ter aarde besteld'. Het was een staatsbegrafenis waardig voor deze paardenliefhebber. Zelfs een politie-escorte vergezelde en begeleide de rouwstoet, bestaande uit de familie en Willy in een lijkwagen (getrokken door 4 Friese zwarte paarden en getooid met een rouwkleed op hun rug), naar de Kerk en de eeuwige jachtvelden. De speeches waren een lofzang op zijn leven. Waarschijnlijk wel terecht als je als molenaarsknecht op 14 jarige leeftijd, het schopt tot eigenaar/CEO van meer dan 50 bedrijven in diverse sectoren. Ik bied mijn medeleven aan, aan de familie en vrienden van deze uitzonderlijke man, die ook voor de vrouwen een speciale dag voorzag op Waregem Koerse: Hoedjesdag.
Ik heb eigenlijk niets meer te vertellen, ik ga stoppen met dit schrijfwerk op zondag. Het is voor de rest van de dag wassen, plassen en strijken en tussenin naar de Koers kijken. Niet van paarden maar van renners in 'De Hel van het Noorden'. Zoals steeds mag de beste winnen en hoop ik op Wout.Tot morgen
Here we go again, op deze prachtige zonovergoten zaterdagmorgen. De krant net op tijd in de brievenbus om een gezellige start van de dag te hebben, samen met de vers gezette straffe koffie, boterhammekes en reep chocolade. Alles is weer rustig in huis. Ik heb nog niet opgeruimd nadat de gasten vertrokken zijn, maar de was en de plas gaan niet lopen. En ik en mijn kapoentje moeten nog wat bekomen van het bezoek. Het KMI zegt dat er vanaf morgen wat regen op komst is, dan is het toch binnenblijven geblazen en heb ik tijd genoeg om alles weer in orde te brengen voor de volgende logees.
Doordat Klara weer een nobele onbekende componiste voorstelt, Elena Firsova, voer ik mijn eigenste belangrijkste zangeres ten tonele: Montserrat Caballé (1933-2018). Eigenlijk noemde ze voluit 'Maria de Montserrat Viviana Conceptión Caballé i Folc'. Haar ouders beloofden, indien ze gezond en wel geboren werd, haar de naam van het benedictijnerklooster van de gemeente Monistrol de Monserrat, te geven. Een bedevaartsoord in de bergen van Catalonië, waar de 'Zwarte Madonna van Montserrat' vereerd wordt. Zij was een Spaanse sopraan en operazangeres, met een geweldig repetoire. Ze bracht de 'Zarzuela', een Spaanse opera en operette genre weer onder de aandacht. Daarin zij er twee genres te onderscheiden, 1) de barokzarzuela, zijn de komische muziektheaterstukken die geïntroduceerd werden op het koninklijk jachtslot, Palacio Real de la Zarzuela, van Filips IV van Spanje (1605-1665). 2) de romantische zarzuela in de periode van 1850-1950, met een onderscheid van 'de género grande' (3 actes, duurtijd soms 4u) en de 'género chico' (eenakters). Naast haar diverse grote rollen in de grote producties van klassieke opera's, is ze bij de jeugd en bij de bevolking in het algemeen, bekend geworden met haar optredens, samen met Freddie Mercury (1946-1991) met het lied "Barcelona". Zarzuela is ook een bekend en typisch Catalaanse visschotel met zeevruchten, en op elk menu in de restaurants van Catalonië te vinden is, maar dat eten heeft ze niet bezongen, alleen gegeten. Voilà, ik heb eerst een 'sneuveltekst' van mijn blog geschreven en het door mij goedgekeurde essay kunnen jullie in de voorgaande regels lezen. Nu ga ik zelf nog wat lezen in de zon. Tot morgen
Einde van de driedaagse logeerpartij van mijn dochter en co. Een laatste garnaalkroket gaan eten en dat smaakte ons weer zo goed als altijd. Ik ben grote kuis aan het doen in mijn kasten: kledijstoffen, kleren maat38, schoenen maat 39. De realiteit moet ik onder ogen zien en zeggen, 'je krijgt een gezegende leeftijd en de maatjes en modellen die in de kasten hangen en liggen, zullen nooit meer passen'. Ik heb ook een heel ander leven gekregen, zelfbewust gekozen. Geen uitgaans leven meer op hoge hakken en smalle rokjes, maar een dagdagelijkse kledij van fleece en comfort broeken en schoenen. Het is tijd om er eens een grote schoonmaak in te doen. Dat weet ik allang natuurlijk, maar ik wil niks wegsmijten of in kledingcontainers smijten. Daarvoor heb ik al die kledingstukken veel betaald en te lang bewaard . Mijn stofjes en naai-toebehoren heb ik vorige maand aan de zus van mijn schoondochter kunnen geven. Nu verteld mijn kleinzoon dat hij zijn eigen, te krappe, kleding op 'vinted' zet. Goed idee, dacht ik. Samen met hem hebben we vanalles uitgezocht dat te koop kon worden aangeboden. Ik heb al een eerste lading pulls en jassen meegegeven die hij te koop kan aanbieden. De euro's die hij ermee verdient zijn voor hem. En ik zag hem glunderen en het euroteken in zijn ogen verschijnen. Nu moet hij alles inpakken en fotograferen. Dat is een goede bezigheid voor de tweede vakantieweek van het paasverlof.
De vrienden zijn ook toegekomen, er zullen nog wel wat babbels volgen de komende dagen.
Klara spreekt over Patricia De Almeida. Een Portugese componiste, die de metafoor van 'de vlinder' van rups, pop en cocon naar een prachtig beestje, gebruikt om haar muziek aan op te hangen. Maar die kan niet optornen tegen onze eigenste 'La Esterella', Ester lambrechts (1919-2021) die "Oh Lieve Vrouwen toren" met haar basstem doet rillen en beven. Bij de filosofische kalender lees ik: "De tegenwoordige vergoddelijking van de verstandigheid, is de afgoderij van deze tijd". Ik vind dat de Deense filosoof Søren Kiekegaard (1813-1855) hier meer dan gelijk heeft. Tot morgen
Geloof het of niet, we beleven vandaag al de 100e dag van het nieuwe jaar. Zó vlug gaat de tijd. Voor de verandering zal er deze dag eens geen zon schijnen en is het vreselijk fris buiten. Dat belet mijn gasten niet op stap te gaan om de gezonde zoute zeelucht op te snuiven. Dat is een fantastisch geneesmiddel als je last hebt van een sneuverink. Hem et daarbij nog een valling opgeschjeird ook. Deze namiddag staat voor hen, dan een bowlinguurtje op het programma. Ik blijf dan gezellig met mijn sloeber thuis zitten, eens naar het nieuws kijken. Eigenlijk meer om te horen wat de strapasten van den oranje Donald weer zijn. Die mens jaagt gans de wereld de stuipen en den daver op het lijf. Het filosofie citaat van vandaag komt dan weer eens van pas: "Bestaan is ongemak", also sprach Emil Cioran (1911-1995) een Roemeens-Frans filosoof.Bij Klara is het weer een en al treurnis met de weergave van "Satires", werk Berthe di Vito-Delvaux (1915-2005) een componiste die de Belgische folklore in noten wist weer te geven, wordt erbij geschreven. Ik ging daan maar eens vergeten grootheden bekijken van de Belgische-Vlaams muziek. Ik kwam Lily Castel en Jacque Raymond tegen. Hun grootste prestatie was Nicole en Hugo vervangen op het Eurosongfestival van 1971 met "Goeiemorgen, morgen" en waar ze 14e eindigden. Recenter was er Loic Nottet, die het er beter vanaf bracht en 4e werd met zijn lied,"Rythm Inside". Vandaag is Loic jarig, 29. Nu ga ik de tafel dekken want mijn dochter en schoonzoon zijn op komst. Tot morgen
Het zal waarschijnlijk een korte blog worden. Voor de 2e dag op rij, geen gedrukte gazet. Groot nieuws en roddelnieuws valt er dus niet te rapen. Links en rechts zie ik wel wat VRTnews verschijnen maar dat is niet hetzelfde nieuws als ik wil lezen. Het enige dat men van het officiële nieuws kan vertellen is dat het waarschijnlijk geen 'fake' nieuws is. Men promoot dan wel de digitale krant, maar dat is niet hetzelfde als het nieuws op papier lezen. Ik had dan gisteren ook geen TV programma's en op goedvallend uit heb ik dan maar naar canvas gekeken over de Space Shuttle Colombia. Een boeiende documentaire waar ik gisteren het eerste deel van zag. Dan zijn mijn andere lijstjes wel van belang. Zo weet ik dat op deze dag in 1835 onze meest beruchte en beroemde koning geboren is, Leopold II (1835-1909). Omdat hij zijn 3 dochters geen frank gunde van zijn kapitaal, paleizen en andere bouwwerken, bracht hij alles onder in de 'koninklijke schenking', zodat er niks kon verkocht worden door zijn verkwistend vrouwvolk en ook uit terleurstelling geen officiële mannelijke afstammeling te hebben. De paleizen moesten wel ter beschikking blijven van de toekomstige Belgische koningen. Zodoende kan Filip toch in het Paleis van Laken wonen en ook resideren in Brussel. Controverse is nog altijd niet vreemd aan deze lang geleden overleden vorst. Zijn terreurbewind in zijn privé Congo Vrijstaat, tot Congo overgedragen werd aan België, zorgt nog altijd voor tweespalt met vóór en tegenstanders. In ieder geval zijn er van deze bouwheer nog impossante bouwwerken te vinden, de Koninklijke Gaanderijen in Oostende, de Koninklijke Serres in Laken, het Justitiepaleis, de Basiliek van Koekelberg, de Zoo van Antwerpen, en de kathedraal van het station in Antwerpen en nog zoveel meer.
Ik heb weer iemand moeten zoeken die ik ken, want Klara houdt het bij een 'piano concerto' van Denise Tolkowsky (1918-1991) bekend en bemind door Koningin Fabiola(1928-2014). Ik vond een zanger die over een meisje zingt, Paul Severs (1948-2019) en ik denk dan dat het liedje voor mij is: "Zeg 'ns meisje". Bij de filosofie vind ik dan weer een mooi citaat van Ludwig Wittgenstein (1889-1951): "Als iemand naar de hemel kijkt en tegen me zegt: 'ik denk dat het gaat regenen, dus ik besta,' dan begrijp ik hem niet." Ik geef hem gelijk want "je pense donc se suis" (René Descartes, 1596-1650) is correct. Bij regen besta ik niet, dan kruip ik gewoonweg in mijn nestje om mijn wonden te likken. Tot morgen
Geen krant vandaag! Op het eerste zicht is er niet veel speciaals gebeurd, alleen zijn onze premier en onze minister van het leger, met de trein naar Oekraïne gesjeesd. Het kan toch niet dat we miljarden euro's hulp moeten geven zonder met eigen ogen te aanschouwen waarom dat nodig is. Maar regeringsleden maken nu eenmaal graag reisjes en liefst zo ver mogelijk en al zeker naar plaatsen waar er nooit familievakanties zullen doorgaan. Veel landen hebben een biezondere geschiedenis en de premier is een historicus die misschien ten tijde van de USSR dat land al eens bezocht als jonkman. Spijtig is natuurlijk dat die miljarden die wegeschonken worden, deels gespijsd worden door ons belastinggeld. En gisteren heeft hartpatiënt Jean Marie de eed afgelegd als burgemeester van Middelkerke. Goed voor hem dat hij weer wat werk heeft al zal het nog op een zeer traag tempo zijn. Maar een handtekeningske hier en daar onder een papier zetten is toch geen zwaar werk. Voorlopig moeten ze hem in Brussel missen. Ik denk niet dat daar iemand rouwig om is. Zelf heb ik gisteren ook weer mijn lesje gehad. Crocs zijn uit den boze geworden voor mij. Het zijn veel te lichte schoenen die me soms doen vergeten mijn voeten op te heffen voor een obstakel. Ik heb weer eens kunnen kennismaken met mijn stenen trap. Wat schaafwonden en bloeduitstortingen zijn weeral het gevolg. Ik was nochtans een gelukkige madam gisteren want ik had voor het eerst mijn shorts aangedaan en ze pasten nog perfect. Vandaag is het weer een trainingsbroek, niet om te trainen maar om gemakkelijk te zitten en geen druk op de schaafwonden te hebben. Ik grijp terug naar mijn oude schoenen die me niet doen vergeten dat ik mijn voeten moet opheffen omte stappen en om treden op te gaan. Nooit te oud om te leren nietwaar? Het gebeurt dan dikwijls wel met schade en schande. Maar de hond bleef wel bij mij zitten tot ik weer stevig op mijn benen stond.
Klara geeft weer aandacht aan iemand die ik niet ken, dus zocht ik naar een vergeten grootheid wiens naam toch een betekenis gaf aan de grootste liedjeswedstrijd ter wereld, Eurospongfestival van 1959. De tijd dat ieder land in zijn eigenste taal een liedje ten gehore bracht en ermee kon winnen. Dat deed ook Teddy Scholten (1926-2010) met " n'Beetje": verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je. Je hart kwam wel eens meer op 'n ideetje. Dat speet je, maar ach, weet je, soms vergeet wel een beetje gauw je eedje van trouw". Het liedje werd vertaald in Frans 'un p'tit peu', Duits 'sei ehrlich', Italiaans 'un poco' en Zweeds 'om voren'. Van Engels geen sprake destijds, dat was gewoon een landelijke taal en nog niet universeel. Daarom komen de woorden van de filosoof van vandaag zo van pas "Alles Stroomt" alles is voortdurend in verandering zei ooit Heraclitus in de 6eEeuw vóór Christus. Tot morgen
'De Ronde' heeft weer getoond dat het de belangrijkste koers in ons Vlaamse en Belgische Land is. Twee wereldkampioenen hebben geschiedenis geschreven door de Taaienberg, De Oude Kwaremont, De Molenberg, de Berendries enz te hebben overwonnen zonder voet aan de grond te zetten: onze eigenste Lotte en de fameuze Tadej. De vrouwelijke kampioene won deze prachtige wedstrijd voor de 3e keer, haar mannelijke collega, voor de tweede keer. Ik denk dat op het parcours de helft van de Vlaamse bewoners had postgevat om de renners aan te moedigen en vooruit te roepen, de andere helft van de bewoners zat voor de beeldbuis de wedstrijd te volgen. De stralende zon was de wielergoden en -godinnen goed gezind. En het waren brave supporters die langs de kant van de weg stonden. Geen noemenswaardige incidenten, weinig valpartijen, een faire wedstrijd en de beste hebben gewonnen, geen discussie mogelijk. Ondertussen heb ik genoten van de sightseeing op teevee, naar de schoonheid van ons Vlakke Land en de wondermooie Vlaamse heuvels. Eerlijk gezegd, ik denk dat we in een Paradijs op Aarde leven. Toch zeker als de zon schijnt en dat doet ze nu toch al dagen aan een stuk. Het is een echte compensatie voor de weken van grijsheid en kilte.
Aritoteles (384vC-322vC), wordt wel eens de 'Vader van alle wetenschappen' genoemd en staat garant voor het volgende citaat: "de natuur doet niets voor niets en niets te veel". Klara stelt eindelijk eens iemand voor die ik ken: Patti Smith, bijgenaamd 'the Godmother of Punk'. Met één belangrijk nummer dat ze nu in de USA moeten zingen tijdens de protestmarsen tegen het beleid van de Trump-regering: People have the power. Maar vandaag luister ik liever eens naar een liedje van Connie Vandenbos (1937-2002) met als titel "Weet je wat we doen" en ik schrijf de 3e strofe: "......weet je wat we doen, we gaan een dagje schuil. Buurman wast z'n wagen, die van ons mag vuil. 't Gras blijft ongemaais, de heg blijft ongesnoeid. Ik pak een boek dat boeit, maar niet vermoeid.........". Tot morgen
Dé dag die ofwel een stukje sportgeschiedenis zal schrijven of gewoonweg een steengoede winnaar zal leveren. Ieder die als eerste over de streep rijdt van deze wielerwedstijd is een kanjer te noemen. Zon en wind trotseren gedurende 270 km is niet voor iedereen wegelegd al dachten gisteren de toeristen op de fiets dat zonder training, deze afstand wel te doen is. Twee bekochten hun inspanningen met de dood en een derde is in het ziekenhuis aan het herstellen. Het zijn sportmensen, echte atleten, bulderend van het fietstalent die deze rit over berg en dal tot een goed einde kunnen brengen. Natuurlijk hoop ik dat een echte Flandrien zal winnen, maar de exploten van Mathieu zijn ook niet min en stiekem hoop ik, dat hij het record van 3x de Ronde te winnen kan verpulveren en er 4 zeges van kan maken. Spijtig genoeg voor Wout, die fysiek niet meer de 100% is van enkele jaren geleden, een beetje té veel tuimelpertes en breuken achter zijn naam kan zetten. In se waren ze in de beginperiode aan elkaar gewaagd en vol sportieve ambitie om iedere wedstrijd onder hun beiden uit te vechten. Maar het lot heeft er anders over beschikt. Ik hoop alleen maar op een mooie sportieve wedstrijd.
Zéér lang achter ons, liggen de 'zondagen' en het 'Ter Kerke' gaan op deze 'dag des Heren'. Nu gebeuren die uitstappen sporadisch, meestal enkel bij speciale gelegenheden: doop, communies, huwelijken, overlijden. Vroeger was het voor elke rechtgeaarde Rooms Katholiek, een verplichting om op zondag de misviering bij te wonen. Zo erg was dat op zich niet wel het 'sermoen' van de pastoor dat erbij hoorde. De preek ging over vanalles en nog wat. Meestal ook niet te begrijpen waar mijnheer pastoor zijn inspiratie haalde om een essay te schrijven en dan voor te lezen vanop de preekstoel. Ik dacht daaraan omdat het woord van de dag 'sermoen' is. In de tijden van de pastoors op de preekstoel, werd een zondagse preek gebruikt om de goegemeente toe te spreken, hun fouten openbaar te maken, onderricht te geven en terecht te wijzen. Nu gebruikt men nog 'een preek geven' om eens iets duidelijker te maken, of omdat iemand die iets mispeuterd heeft een terechtwijzing te geven. Eerlijk gezegd, we zijn wel een ontkerkelijkt volk geworden en mijnheer pastoor heeft niet meer alle wijsheid in pacht. We lezen en luisteren nu naar de filosofen, zoals naar Kristof van Rossem, master in de religiewetenschappen en filosofie. Zin citaat staat vandaag in de kalender: "Een probleem is een confrontatie met jezelf en dus een bron van wijsheid.". Bij Klara is het onbekenden voor mij troef. Daarom zoek ik zelf maar de klassiekers op in een bepaald muzikaal genre. Zoals de 'First Lady of Country Music' Tammy Wynette (1942-1998) en haar prachtig nummer "Stand by your man". Tot morgen
Het is weekend en er zat weer een hele hoop papier in de brievenbus dat me voor het weekend van lectuur voorziet. Ik hou van dat geritsel van papier vandaar dat ik de papieren versie van mijn krant wil hebben en niet die te lezen op de PC. Het nieuws dat gedrukt staat te lezen is voor mij 'nieuws'. Ik krijg op de pc wel de updates van eventueel dringend nieuws, maar die info is genoeg om digitaal te lezen. Wel krijg ik sinds een tweetal weken iedere avond rond 19u30 een mail, vol met spellekes die 'Het Nieuwsblad' nog eens extra doorstuurt. Ik vind dat eerlijk gezegd wel goed, zo ben ik niet meer van de teevee afhankelijk om mijn avond gezellig en alleen door te brengen. En deze ochtend heb ik een lekker ontbijt gehad: rozijnenboterhammen met goei gezouten boter!. Vroeger werd dat 'boereboter' genoemd. In ieder geval zolang mijn vader leefde ging die bij een boer zijn verse boter halen en mengde er thuis zelf zout onder, naargelang zijn smaak. Eens dat de boer gestopt was met 'boeren', kwam de melkboer ons iedere week de verse melkproducten brengen. Eigenlijk ben ik al gans mijn leven een grootverbruiker geweest van 'melk' onder al zijn vormen, en dat smaakt me nog steeds byzonder goed. De zaterdag dient bij mij ook om mijn rekeningen te betalen, als die er al zijn natuurlijk. De meeste worden automatisch afgerekend maar voor sommigen heb ik toch nog graag eens een papieren versie. Meer bepaald om een goed overzicht te krijgen aan wat en hoe ik mijn geld besteed. Doordat ik heel lang een huishoudagenda van het "Wit Gele Kruis" vol heb gekrabbeld met zelfs de kleinste uitgave, zitten het soort uitgaven en het tijdstip nog goed in mijn geheugen. Maar het 'gewoon' winkelen is ontzettend duur geworden en die uitgaven zijn nog niet in mijn hersencomputer opgeslagen. Het is nog iedere keer verschieten van de prijs als ik mijn boodschappen heb gedaan en de rekening moet betalen. Nochtans gebruik ik geen exclusieve zaken zoals sterke drank, bier, kaviaar enz. Wat de verhoging van de invoertaksen gaan teweegbrengen, daar heb ik het raden naar. Ik heb geen zicht op al hetgeen, vooral dan voeding, uit de US we gebruiken. Dat zal nog even afwachten zijn. Ik weet wel dat eigenlijk bijna alles aan eten (groenten, fruit, vlees, vis en het meel voor ons dagelijks brood) ingevoerd wordt en dat er weinig of niks nog van eigen bodem komt. Het zou best weer veranderen en terug leren de groenten en fruit van het seizoen te gebruiken en geen sla of aardbeien op het bord te leggen in de winter. Niks speciaals te vinden in mijn kalenders en bijgevolg vanuit die kant van info, niks te melden. Tot morgen
Een echte zomerse dag, 22°C en een licht briesje. Ideaal weer om buiten te vertoeven. Ik heb al binnengezeten bij de kapper en ook mijn inspectie van de dijk gedaan. Alles ligt er keurig bij. De strandcabines zijn uniform dit jaar, allemaal even hoog en breed en een verzorgd dakje er bovenop. De strandbars zijn ook geplaceerd en de terrassen van de cafés en brasseries vervolledigen het aantal gelegenheden om de dorst te lessen. Alles is weer in gereedheid gebracht om de vakantiegangers te ontvangen en te plezieren. Door het mooie weer zal er vanaf deze avond wel een toeloop zijn van toeristen. Alhoewel dat misschien "De Ronde" wat roet in het eten kan gooien. Veel mensen willen die toch wel live meemaken en langs het parcours hun favorieten wat toeroepen. Ik stel nu ook mijn boodschappen doen, uit. Ik ga niet rondhangen in een warenhuis terwijl het buiten zo'n zalig weer is. En ja, wat brengt het nieuws de dag van vandaag? "Honderden miljarden in rook opgegaan" door de beslissing van Trump op 'Liberation Day'. Duizenden die in Leuven protesteren tegen de uitspraak van de verkrachtingszaak van een studente en het parket dat beroep aantekent tegen het vonnis. Dan is er ook nog een 'ethische feministische pornofilm' op komst met als titel "Mama's maken porno". Dat moet als tegenhanger dienen voor de vele bloot en seksfilms die door mannen gemaakt worden en dus niet feministisch en ethisch zijn te noemen. Waarom verbaasd me het niet dat de initiatiefneemsters 4 actrices zijn die een beetje bloot niet schuwen en best tevreden zijn over hun rijpere lichaam: Cath Luyten, Sylvia Van Driessche, Joke Devynck en Katja Retsin.
Ik sluit af met een citaat van een Franse detectieve schrijver, maar liefst 175 verhalen heeft hij geschreven met zijn rechercheur, 'Commisaris San-Antonio' en ik kende hem niet: Frédéric Dard (1921-2000): "We denken dat sommige mensen 'intelligent' zijn, terwijl dat ze alleen maar een goed geheugen hebben". Ik denk dat het soms ook voor mij kan gelden: mijn geheugen en wikipedia zijn een goede combinatie om mijn blog te schrijven. Tot morgen
Geen poetshulp vandaag. Ik vind dat niet eens zo erg, ik zal wel mijn plan trekken. Het is toch alleen maar wat stof dat hier ligt, bezorgt door de felle oostenwind. Dat is rap opgeruimd. Geen modderpoten in mijn huis want het is toch al een paar weken ontzettend droog. Commotie genoeg over de uitspraak van de rechter over de student die geen straf moet ondergaan. Maar de publieke opinie nagelt hem aan het kruis. Gisterenavond was er uitleg en commentaar op alle zenders om duiding te geven over dat arrest dat de 24j. man te horen had gekregen. Ik vind het een eigenaardige zaak. Aangezien de juffrouw naar de politie stapte om aangifte te doen van 'een verkrachting' is er wel degelijk sprake geweest van ontoelaatbare sexuele handelingen zonder wederzijdse toestemming en talentrijk of niet, er is een strafmaat voorzien voor dergelijk vergrijp. De kronkels van de rechtbanken en advocatuur is voor een leek onverstaanbaar. Ik zal het er maar ophouden en dat het verdict correct geweest is met een eigenaardige uitleg voor de beslissing. Onbegrijpelijk is ook voor mij de meisjes/vrouwen die naar Nederland afreizen om daar een abortus te ondergaan bij een zwangerschap van 22 weken. Die fætus is ondertussen wel ± 28 cm en geen samenraapsel meer van cellen maar een bijna mensje, dat weliswaar nog niet levensvatbaar is buiten de baarmoeder. In België is de toelaatbare grens 14 weken zwangerschap. In ons land, bijna in alle West-Europese landen, is er van alles voorhanden om zwangerschap te voorkomen: de pil, morning after pil, spiraaltje, condoom enz. en toch zijn er nog veel ongewenste zwangerschappen die dan meestal eindigen in een zwangerschapsonderbreking. Ik zelf vind abortus nog altijd een moreel moeilijk te verklaren zaak. Alle begrip voor omstandigheden die er toe kunnen leiden om die handeling te doen maar blijkbaar is het een passe partout geworden om ongebreidelde seks te hebben zonder de nodige voorzorgen te nemen of de consequenties te aanvaarden. Liever een medische ingreep, in een achteraf schuurtje of in een medisch kabinet, dan voorzichtig te zijn. Het is vandaag exact 35 jaar geleden dat een man, Koning Boudewijn, (1930- 1993) één dag zijn kroon opzij zette om de 'wet op toelating van abortus' niet te hoeven tekenen. Hij had ernstige gewetensbezwaren en abortus druiste in tegen zijn principe 'eerbied voor alle leven', en dit vanuit zijn godsdienstig oogpunt en om privé redenen. De regering Martens verklaarde hem voor een paar uur onbekwaam en in de onmogelijkheid om te regeren zodat hij de wet niet hoefde te ondertekenen. Eind goed, al goed, de 'wet op abortus' werd voor een deel uit de penalisering gehaald om zo de vrouwen kans te geven, in ieder geval 'baas in eigen buik' te zijn. Niet genoeg blijkbaar want men gaat op medische excursie naar Nederland.
En ja, wat de 'liberation day' wet van Trump gaat teweegbrengen, is nog een open vraag. Het zal wel een golf van importheffingen teweeg brengen en ons leven weer wat duurder maken. Tot morgen
Een jarige in de familie!. Mijn schoonzusje krijgt er een jaartje bij, 72 lentes, 72 kaarjes mag ze uitblazen en 72 bloemekes mag ze tellen in haren boeké. Het is mooi weer om volop te kunnen genieten van deze dag. Alhoewel, hier is het van de zon genieten achter glas want er staat toch wel een gure noordoostenwind. Gelukkig heb ik veel glas om achter te zitten, en veel boeken om te lezen. Maar deze morgen heb ik toch al een beetje onkruid verwijderd op een plekje in de luwte. Mijn parasolvoet heb ik ook al klaargezet maar de parasol er nog niet op gemonteerd gezien de felle windstoten. Een ligbed ga ik niet meer klaarzetten in de tuin gezien mijn ervaring van vorig jaar bij het gebruik ervan: ik moest mij eraf laten rollen, want gewoon rechtkomen van 20cm hoogte lukte niet meer. Gelukkig waren er takken in mijn omgeving om me er aan op te trekken. Het was toen inderdaad 'Mieke hou je vast aan de takken van de bomen...' niet voor de wind maar omwille van mijn stramme en stugge spieren. Het is niet meer liggen in de zon, maar zitten. Ik vind dat absoluut niet erg. Ook op het strand neem ik nu mijn zeteltje mee, want plat op mijn buik of rug kan ik nog wel liggen maar rechtkomen niet meer. Mijn bedhoogte en salonzetels hebben al lang de obligatoire 50 cm hoge poten om vlot en elegant recht te staan.
Het "Groene Boekje" zal in 2026 de laatste papieren druk meemaken. Iedereen vindt het gemakkelijker om via de "woordenlijst.org" de juistheid van de schrijfwijze een woord na gaan, dan het "Groene Boekje" open te slaan. Ik doe dat ook of via Google een woord opzoeken. Nochtans zal ik het woordenboekje niet van mijn bureau verwijderen, evenmin mijn "Vlaams-Nederlands woordenboek". Want iedereen weet wel dat het Vlaams soms behoorlijk van het Hollands kan verschillen.
Ik denk dat er velen het met mij eens zullen zijn en het schandalig vinden wat de rechter besliste over de strafmaat van de student die een studente verkrachtte. Géén straf, géén strafblad omwille van de "getalendeerde jongeman"!!!. Verkrachting is verkrachting en heeft niks met intellect en talenten vandoen, alleen maar met driften die de jongeman niet kon bedwingen. Gelukkig heeft de unief hem 'voorlopig' geschorst want wat ben je in een maatschappij met een dokter/gynæcoloog die zijn handen niet van de vrouwen kan afhouden om zijn seksuele lusten op bot te vieren. Het is een regelrechte schande in de rechtspraak, zelfs met de voorhanden zijnde bewijzen (sperma) een opschorting van straf en een vrijspraak te geven. Dat is geen jongeman die in de maatschappij ten dienste van de bevolking moet staan.
Niet in de filosofie kalender vond ik dit citaat, wel in een ander boekje en van een onbekende wijsgeer: "Leef het leven in de breedte, want de lengte ken je niet". Tot morgen
Iedere dag verdwijnt er wel ergens iemand die door velen zal gemist worden. Rijk of arm, het overlijden van een geliefde, is altijd een 'in'trieste periode voor de nabestaanden. De achterblijvers moeten hun leven reorganiseren, wat bij de ene al beter lukt dan bij de andere. Marie Jeanne zal nooit meer haar naam horen galmen in het kasteel, alles zal er rustig blijven. Gelukkig was zijn overlijden op 31 maart, en niet op één april. Anders had dat nog voor een grap kunnen doorgaan en hadden er weer veel jokes rond zijn persoon kunnen verteld worden.
Het is natuurlijk een grappendag, hopelijk val ik niet ten prooi aan een of andere frats van een onverlaat. Sommigen kunnen dat misschien plezant vinden om wat grappen en grollen uit te halen met familie, vrienden, kennissen en collega's, maar ik zie daar niet altijd het plezante ervan in. Naturlijk zijn er altijd mensen die een grap kunnen uithalen waarin een ganse bevolking kan geloven. Zoals de eerste grap vertelt in het BBC-programma 'Panorama'. Toen de spaghetti in 1957 nog een exotisch gerecht was, vertelde de verslaggever dat de 'oogst' van de spaghettislierten aan de spaghettiboom, die groeide en bloeide in Zwitserland, uitzonderlijk goed gelukt was door het uitblijven van de vijand van de spaghettieboeren, de korenworm. Na het drogen van de slierten in de alpenweides onder de alpenzon, zou er weer een grote uitvoer naar het buitenland kunnen volgen van dit exotisch gerecht. Menigeen belde later naar de BBC, met de vraag waar ze die spaghettiboom konden kopen. Dat is volgens mij een voorbeeld van een geslaagde grap, die niemand pijn doet maar velen voor 'aap' kan zetten. Ik ben eens curieus of ik de grap van VRT of in mijn krant kan ontdekken. Voor de rest is er niks speciaals te vermelden op deze speciale dag. Tot morgen
Ik heb slecht geslapen deze nacht. Ik heb mijn was opgeplooid, naar de sterren gekeken en alle combinaties van de cijfertjes op mijn wekker zien veranderen. Dat komt door een zéér emotionele video call met mijn zoon. Voor hem is het grote probleem, de afstand tussen ons beiden. In de beginjaren dat ik hier woonde had men 1u15 tot 1u30 nodig om vanuit het binnenland tot hier te komen en de 160 km te overbruggen. Nu is dat ruim 2u, met files, opstoppingen, omleidingen, werken enz. Iedereen heeft er een hekel aan om die verplaatsing te doen en de ene wil dan wel blijven overnachten en de andere kan in een ander bed niet slapen en houdt niet van de zee. Voor hen allen, is er maar één oplossing en die wil ik voor het moment nog niet in overweging nemen. Mijn tijd aan de 'kust' is nog niet voorbij maar zij beginnen stilletjesaan last te krijgen van het 'lege nest' syndroom; kinderen die op kot gaan om te studeren en hun overgebleven tijd verdelen tussen uitgaan, vrienden opzoeken, sporten en als allerlaatste met hun ouders eens een klapke willen doen nadat ze de was hebben afgezet. Niets nieuws onder de zon natuurlijk, maar plots beseffen ze dat er nog iemand op aarde loopt met wie ze wat tijd kunnen spenderen om de leegte op te vullen. En ja, dan komt de vaststelling dat er wel een heel grote gaap ligt tussen mijn en hun huizen. Daar heb ik deze nacht mijn gedachten over laten gaan want een smeekbede van een kind, hoe oud ook, laat niemand onberoerd. De grote vraag die dan op mijn lippen ligt: hoeveel tijd gaan ze voor mij voorzien per week? Eén taske koffie? Dat zal hier vandaag wel meerdere kopjes zijn want de buurvrouw komt deze namiddag om uitgebreid te palaveren over de gang van zaken in de straat en de gemeente. Maar voordien ga ik een beetje rouwen om de mooie "Dr Kildare", "Shogun" en Kardinaal Ralf de Bricassart uit de "Doornvogels" oftewel Richard Chamberlain (1934-2025). Prachtige tv-series die altijd een vleugje romantiek in huis brachten. Een mooie man, trouwens die veel vrouwen hun hartje sneller deed kloppen. Ook van mij trouwens.
Vandaag is er dan nog een speciale verjaardag: de oprichting van Child Focus, telefoonnr 116000. De vader van de verdwenen Julie Lejeune richtte deze "Stichting voor terugvinden vermiste kinderen en sexuele uitbuiting van kinderen" op. Die werd functioneel op 31 maart 1998 onder het voorzitterschap van Koningin Paola en nu Koningin Mathilde. Dat in de nasleep van de affaire Dutroux en de dode meisjes.
Nu ga ik me wat opsmukken voor het bezoek dat seffens komt. Tot morgen
Zomeruur! Waarom ze dat niet afschaffen gaat mijn petje te boven. Alles is weer een uur verschoven en dat is toch weer een hele aanpassing. Ik ben, bij manier van spreken, overal té laat voor. Gelukkig heb ik gisterenavond nog al mijn wekkers op het zomeruur gezet zodat ik duidelijk merk dat het al een uur later is dan ik dacht. Ik heb toch nogal wat klokjes in huis die ik manueel moet aanpassen omdat die nog stammen uit de tijd dat niks gecomputeriseerd was: een staande klok, een oude gsm, keukenklok en mijn inwendige klok. Vandaag zijn er 2 belangrijke afspraken voorzien: koers en optocht. Gent-Wevelgem , een belangrijke voorjaarswielerklassieker in onze contreien van à peu près 250 km. Hellingen, onverharde stroken, kasseien, alle soorten wegen die ons Vlaanderen rijk is moeten de renners passeren en trotseren. En dat in alle weer en wind. Het weer zal misschien droog en zonnig blijven maar er staat wel een stevige westenwind die de koers misschien kan bepalen door het peloton in waaiers doen uiteen vallen. Als ik geen goesting zou hebben om naar de 'Ezelscavalcade' in Lombardsijde te gaan kijken, is er toch koers op teevee. Want in Lombardsijde is er niet alleen een legerkazerne maar ook nog altijd wat 'ezelkwekerijen'. Deze gemeente is fier op 'zijn' ezels getuige daarvan is "Bébèr" een kunstwerk van Patrick Steen uit 1999 en gemaakt van oud ijzer en onderdelen van afgedankte landbouwmachines. Dat alleen is al de moeite van het bekijken waard. Jean Marie Dedecker groeide er op en ook voormalig wielergod Freddie Maertens.
In mijn eigen verjaardagskalender kom ik Paul Verlaine (1844-1896) tegen, een Frans dichter wiens gedichten ook veel op muziek werden gezet door de Franse troubadours. Maar zijn naam wordt ook gebruikt in een liedje van Julien Clerc, "Hélène" met de zin, die ik voor mezelf ook kan gebruiken: "je ne suis pas Verlaine, mais je t' écris quand même, ....". Dat is nr 1 in mijn kalender. De volgende belangrijke persoon is Vincent Van Gogh (1853-1890), een getroubleerd figuur die prachtige schilderijen maakte maar de wereld beseft dat pas na zijn overlijden. De "Zonnebloemen" passen perfect van kleur in deze periode maar zijn wel zomerbloeiers. Hij ligt heel pittoresk begraven op het kerkhof van Auvers-sur-Oise met zijn geliefkoosde broer Theo aan zijn zijde. De innige verbondenheid tussen hen beiden wordt gesymboliseerd door de aanplant van 'klimop' die de graven van de broeders verbindt. Zo, dat was het voor de eerste dag met het zomeruur. Tot morgen
Ik was op een treffelijk uur uitgeslapen wakker geworden en toch gebeurde alles op ralenti deze morgen. Geen idee hoe dat komt, maar ik ben buiten gaan zitten om te genieten van vogelgezang. Je voelt aan alles dat er nieuw leven op komst is buiten. Ik hoor hier gefluit, gepiep, krakend lawaai, geroep, gekrijs, kortom alle soorten communicatie van vogels. De ene zingt al wat mooier dan de andere, maar het is een lokroep van de mannetjes naar de vrouwtjes om samen een nestje te bouwen om hun kroost uit te breiden. En voor dat nestje bouwen maak ik heel veel ruzies mee in de tuin, zoals vroeger al eens geschreven, maar hoor ik ook prachtig gezang. Ik ben dus ook veel te laat om de zonsverduistering te aanschouwen. Daar zat ik absoluut niet op te wachten. Ik ben al blij dat ze schijnt en die 'hap eruit' moest er voor mij niet zijn. De aarde, de zon en de planeten houden geen rekening met de wensen van de mensen. Dat ondervinden ze ook weeral in Mayanmar en Thailand, waar een zware aardbeving waarschijnlijk duizenden doden heeft veroorzaakt. De heropbouw van het land zal zeker weer een zware klus worden. Zo blijven de mensen maar heropbouwen wat vernietigd werd, is het niet door natuurrampen waar we machteloos tegenover staan, dan is het wel door de vernietigingen van de oorlogen die we toch zouden kunnen vermijden.
Klara stelt vandaag eens een interssante vrouw voor: de Belgisch-Britse componiste en pianiste, Poldowski, echte naam Irene Wieniawska (1879-1932). Een bewogen leven heeft ze gehad en een korte biografie verteld haar malheurs. Ze kende ook Nellie Melba (1861-1931), voor wie Auguste Escoffier (1846-1935) zijn lekkere dessert 'Pêche Melba' bedacht. Verder kende ze ook Koningin Elisabeth (1876-1965) die haar vroeg terug te komen naar Brussel om daar haar muziek te laten horen.
De filosofie had gisteren een goed citaat: "Mijn eerste handeling uit vrije wil, zal zijn, te geloven in het bestaan van een vrije wil" aldus schreef William James (1842-1910). Maar een beter beschrijving van een etiket dat we allemaal in onze kledij vinden is geschreven door Louis Verbeeck (1932-2017), vader van de cursiefjes: MADE: larve die veel voorkomt in Hong Kong. Tot morgen
Een ekster en een kauw waren aan het ruziën over een stokje dat een onderdeel van hun nest moest worden. Niettegenstaande er honderden takjes in de tuin liggen, moest het dat ene stokje zijn waar ze hun oogjes lieten op vallen. Soit, dieren zijn net als mensen, datgene wat een ander heeft is altijd beter en willen ze dus ook hebben. Ik heb dan maar een liedje gezongen dat ze ook kennen "Chirpy chirpy cheep cheep" van de band 'Middle of the Road'. En de naam hebben de leden toen gekozen omdat 'middle of the road' muziek brengt dat door iedere muziekliefhebber kan geapprecieerd worden. Vandaag ook jarig, is Lady Gaga, die haar inspiratie voor haar naam vond bij Queen en hun "Radio Gaga". Allemaal bekenden en niet zoals de componisten en zangeressen die Klara voorstelt. Vandaag componiste Emilie Mayer (1812-1883), waar ik dus ook nog nooit van gehoord heb. Natuurlijk is de intentie van Klara bewonderswaardig en lovenswaardig: de vrouwelijke muzikanten eens aandacht geven en voor te stellen aan het grote publiek. Veel opnames van hun muzikale gedrochten heb ik tot hietoe nog niet gevonden en kan dus geen oordeel vellen of de "8 Symphonieën" van Emilie even mooi zijn als die van Van Beethoven 1770-1827).
In de krant bladzijden vol over 'spiking', over leerkrachten in het onderwijs zonder het juiste diploma, de portretten van De Wever. Alles over de VIP's die in de tenten genieten van een sterrenmenu dat 'prijzig' te noemen is, ondertussen zaakjes regelen en als het effe kan, kijken naar de renners die de 'E3 Saxo Classic' fietsen en voorbijflitsen. Ik weet nog niet of ik ga kijken, het wordt uitgezonden op de commerciële zender en ik ben niet tuk op de reklame noch op de weetjes en feitjes en stem van Michel. Voor de rest heb ik niet veel inspiratie meer. Het is mijn derde blog nadat de 2 vorige in het niets verdwenen door een fout bij de seniorennet, die plots niet beveiligd was. Tot morgen
Gisterenavond was het een wolkenloze heldere hemel vol met sterren en planeten en daartussen een rustig voorbij glijdend ISS om 20u15. Ik vind dat nog altijd wonderbaarlijk om te zien en wuif dan ook telkens naar de astronauten die hun leven en tijd spenderen op hoge hoogten. De app "wat zie ik aan de hemel" is een handige handleiding als ik 's avonds met de hond nog buiten ga. Ik kijk altijd omhoog en die app zegt me wat ik kan waarnemen wanneer en waar. Ondertussen is het weeral middag en de krant heeft het nog altijd over het alsmaar meer uitdeinende schandaal van de behandeling van ouderen in de rusthuizen. Daar is maar 1 woord voor: wraakroepend. Hopelijk is het alleen maar gebeurd waar de 4 jongeren gewerkt en stage gedaan hebben en is het geen algemeen fenomeen in rusthuizen om ouderen te kleineren, te intimideren, te kwetsen, te mishandelen en te misbruiken. Dat zou pas rampzalig zijn, want iedere senior heeft niet de kans of gelegenheid zijn 'oude dag' te slijten in huiselijke kring.
Kennen jullie Barbara Strozzi, Jacqueline Fontyn, Iva Bittovà? Ik ook niet. Nochtans zouden dat bekende vrouwen in de muziekwereld (zangeressen, muzikanten, componisten) zijn, volgens de agenda van Klara. Ik ben een andere naam tegengekomen in mijn eigen lijstje. Een miskend zanger, Hugo Dellas (1938-2021). Ik ken maar één liedje van hem, maar dat vind ik dan ook wondermooi "Torens van babel". Dat is hetgeen er nu in de wereld gebeurd, naast elkaar praten en elkaar niet kunnen en willen verstaan. De filosofie kalender brengt een citaat dat op veel van de bloggers en andere schrijvers van toepassing kan zijn en al zeker op mij: "Ik schrijf om een leven te redden. Waarschijnlijk het mijne". Dat schreef Clarice Lispector (1920-1977), een Braziliaanse journaliste en schrijfster. De zon schijnt en staat aan een wolkenloze hemel en dus ga ik nog wat vitamines A en D opslaan en met een boekske in mijn hoekske zitten. Tot morgen
Wat zon, wat wolken en een goede bries uit noordwestelijke richtingen. Ideaal weer, zo blijkt, voor de examenvluchten van de aspirant-piloten. Ik denk dat men dat 'up and cool down' noemt: korte vluchtjes op beperkte hoogte en korte afstanden. Dat is dan een lawaaierige vlucht van vertek in Oostende, rond Middelkerke tot de IJzer in Nieuwpoort en terug naar Oostende. Een examen moet natuurlijk ook gebeuren voordat men zo'n belangrijk beroep kan uitoefenen, zoals mensen in de lucht verplaatsen op grote afstanden. Het is wel de moeite om zo'n laagvlieger te zien en horen passeren. Gelukkig ben ik niet de enige Canvas en VRT liefhebber, dat heb ik bij mijn blogs ook al meermalen ontdekt. Ik kijk niet naar de commerciële zenders omdat ik geen reklame wil zien en horen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het perse slechte programma's zijn maar ik ben allergisch aan de onderbrekingen voor al die advertenties. Voor mijn telefoons heb ik dus ook dat nieuwe nummer ingevoerd om geen reklameboodschappen meer te krijgen. Hopelijk werkt dat. Voor mijn pc staan die nummers al in 'spam', die berichten krijg ik niet meer. En natuurlijk was er onder de vrouwen gisteren weer getater over de Chinese webwinkels. Over Amazon, Zalando, Bol.com enz spreekt men niet, nochtans zijn dat minstens even grote concurrenten voor de detailhandel als Shein en Temu. Natuurlijk komen die van onze westerse leefwereld en dat zijn geen schadelijke producten(!!!). Ja natuurlijk, de winkelstraten kennen een ongeloofelijk grote leegstand, maar dat heeft niks te maken met de online business. Daar is de grote boosdoener de huurprijs van een handelspand. Op de Meir in Antwerpen bedraagt de huur (buiten de kosten) 1.650€ /m²/per jaar. Degene die zo'n pand huurt (meestal van vastgoedmagnaten) is verplicht zijn producten duurder te afficheren, alleen al om de huur te kunnen betalen. Het zijn dus sowieso al duurdere producten en hebben daarom insé geen betere kwaliteit. Komt daarbij, als men kijkt naar 'made in' staat er meestal China, Laos, Korea,...De baas van die, bv kledingstukken, is een paar maand ervoor naar de Oosterse fabrieken gevlogen om zijn etiketjes daar af te leveren om mee in de stiksels te stikken. Aan de oorsprong, in de fabriek, is de kostprijs voor een pulleke amper of nog niet, 5€ en dan begint men aan de toeslag en winsten. Men heeft nu wel over de kostprijs van de villa van Marcske gesproken maar zijn buurman is niemand minder dan de eigenaar van het merk en winkels van 'C&A'. Een populair merk, dat nog aanvaard wordt in de kringloopwinkels omwille van de betere kwaliteit dan Shein en Temu. Van het moment dat de gewone mens de weg naar het profijt heeft gevonden steekt het etablissement zijn stekels uit om hun eigen winst niet te verliezen, al is dat met kwaadsprekerij en verdachtmakingen. Enfin, genoeg gezaagd, ieder doet met de inhoud van zijn eigen portemonnee wat hij wil, maar voor te spenderen is het toch uitkijken geblazen voor kledij, voeding en zovele dagdagelijkse producten. Tot morgen
"Visite, visite, een huis vol visite..." zong Lenny Kuhr in 1975, en ik heb dat vandaag en gehad. Oude vrienden van in de studententijd zijn nog eens langsgekomen. Babbel, babbel, kwebbel, kwebbel en zo zijn de uren voorbij gevlogen net als onze jaren. Zo zijn ook de jaren van de 'Originele K3's, Karen, Kristel en Katleen, voorbij gevlogen. Dat beseffen ook die tieners van weleer, en het was nu of nooit eens op het podium de dansjes en liedjes van toen te brengen. In een mum van tijd zijn er 300.000 tickets de deuren buitengevlogen. Mij zegt het niet zoveel want mijn kinderen waren al te oud om met die rage van "Alle kleuren van de regenboog" mee te doen. Mijn kinderen waren van de Smurfentijd en Vader Abraham (Pierre Kartner 1935-2022). En mijn jonge jaren waren doorspekt met liedjes van Marva. Nu nog zing ik wel "Herinneringen" of "Liedje van de Zee" of "Een eiland in groen en blauw" en nu pas ontdekt een liedje dat over "Een kleine witte hond" gaat. Niet alleen die zoetegevooisde Vlaamse liedjes streelden mijn oren maar ook "Give Peace a Chance" dat te horen was tijdens de sitins van Yoko Ono en John Lennon (1940-1980) in Amsterdam en later in Montreal. De bedoeling van dat geweldloos protest en verzet was om de 'wereldvrede' te promoten. Het heeft niet veel geholpen. Overal, over de wereld verspreidt, zijn er nog oorlogen. Al is hun protest van destijds voor vrede in Vietnam, wel uitgekomen. Tot morgen
