Iedere dag verdwijnt er wel ergens iemand die door velen zal gemist worden. Rijk of arm, het overlijden van een geliefde, is altijd een 'in'trieste periode voor de nabestaanden. De achterblijvers moeten hun leven reorganiseren, wat bij de ene al beter lukt dan bij de andere. Marie Jeanne zal nooit meer haar naam horen galmen in het kasteel, alles zal er rustig blijven. Gelukkig was zijn overlijden op 31 maart, en niet op één april. Anders had dat nog voor een grap kunnen doorgaan en hadden er weer veel jokes rond zijn persoon kunnen verteld worden.
Het is natuurlijk een grappendag, hopelijk val ik niet ten prooi aan een of andere frats van een onverlaat. Sommigen kunnen dat misschien plezant vinden om wat grappen en grollen uit te halen met familie, vrienden, kennissen en collega's, maar ik zie daar niet altijd het plezante ervan in. Naturlijk zijn er altijd mensen die een grap kunnen uithalen waarin een ganse bevolking kan geloven. Zoals de eerste grap vertelt in het BBC-programma 'Panorama'. Toen de spaghetti in 1957 nog een exotisch gerecht was, vertelde de verslaggever dat de 'oogst' van de spaghettislierten aan de spaghettiboom, die groeide en bloeide in Zwitserland, uitzonderlijk goed gelukt was door het uitblijven van de vijand van de spaghettieboeren, de korenworm. Na het drogen van de slierten in de alpenweides onder de alpenzon, zou er weer een grote uitvoer naar het buitenland kunnen volgen van dit exotisch gerecht. Menigeen belde later naar de BBC, met de vraag waar ze die spaghettiboom konden kopen. Dat is volgens mij een voorbeeld van een geslaagde grap, die niemand pijn doet maar velen voor 'aap' kan zetten. Ik ben eens curieus of ik de grap van VRT of in mijn krant kan ontdekken. Voor de rest is er niks speciaals te vermelden op deze speciale dag. Tot morgen
Ik heb slecht geslapen deze nacht. Ik heb mijn was opgeplooid, naar de sterren gekeken en alle combinaties van de cijfertjes op mijn wekker zien veranderen. Dat komt door een zéér emotionele video call met mijn zoon. Voor hem is het grote probleem, de afstand tussen ons beiden. In de beginjaren dat ik hier woonde had men 1u15 tot 1u30 nodig om vanuit het binnenland tot hier te komen en de 160 km te overbruggen. Nu is dat ruim 2u, met files, opstoppingen, omleidingen, werken enz. Iedereen heeft er een hekel aan om die verplaatsing te doen en de ene wil dan wel blijven overnachten en de andere kan in een ander bed niet slapen en houdt niet van de zee. Voor hen allen, is er maar één oplossing en die wil ik voor het moment nog niet in overweging nemen. Mijn tijd aan de 'kust' is nog niet voorbij maar zij beginnen stilletjesaan last te krijgen van het 'lege nest' syndroom; kinderen die op kot gaan om te studeren en hun overgebleven tijd verdelen tussen uitgaan, vrienden opzoeken, sporten en als allerlaatste met hun ouders eens een klapke willen doen nadat ze de was hebben afgezet. Niets nieuws onder de zon natuurlijk, maar plots beseffen ze dat er nog iemand op aarde loopt met wie ze wat tijd kunnen spenderen om de leegte op te vullen. En ja, dan komt de vaststelling dat er wel een heel grote gaap ligt tussen mijn en hun huizen. Daar heb ik deze nacht mijn gedachten over laten gaan want een smeekbede van een kind, hoe oud ook, laat niemand onberoerd. De grote vraag die dan op mijn lippen ligt: hoeveel tijd gaan ze voor mij voorzien per week? Eén taske koffie? Dat zal hier vandaag wel meerdere kopjes zijn want de buurvrouw komt deze namiddag om uitgebreid te palaveren over de gang van zaken in de straat en de gemeente. Maar voordien ga ik een beetje rouwen om de mooie "Dr Kildare", "Shogun" en Kardinaal Ralf de Bricassart uit de "Doornvogels" oftewel Richard Chamberlain (1934-2025). Prachtige tv-series die altijd een vleugje romantiek in huis brachten. Een mooie man, trouwens die veel vrouwen hun hartje sneller deed kloppen. Ook van mij trouwens.
Vandaag is er dan nog een speciale verjaardag: de oprichting van Child Focus, telefoonnr 116000. De vader van de verdwenen Julie Lejeune richtte deze "Stichting voor terugvinden vermiste kinderen en sexuele uitbuiting van kinderen" op. Die werd functioneel op 31 maart 1998 onder het voorzitterschap van Koningin Paola en nu Koningin Mathilde. Dat in de nasleep van de affaire Dutroux en de dode meisjes.
Nu ga ik me wat opsmukken voor het bezoek dat seffens komt. Tot morgen
Zomeruur! Waarom ze dat niet afschaffen gaat mijn petje te boven. Alles is weer een uur verschoven en dat is toch weer een hele aanpassing. Ik ben, bij manier van spreken, overal té laat voor. Gelukkig heb ik gisterenavond nog al mijn wekkers op het zomeruur gezet zodat ik duidelijk merk dat het al een uur later is dan ik dacht. Ik heb toch nogal wat klokjes in huis die ik manueel moet aanpassen omdat die nog stammen uit de tijd dat niks gecomputeriseerd was: een staande klok, een oude gsm, keukenklok en mijn inwendige klok. Vandaag zijn er 2 belangrijke afspraken voorzien: koers en optocht. Gent-Wevelgem , een belangrijke voorjaarswielerklassieker in onze contreien van à peu près 250 km. Hellingen, onverharde stroken, kasseien, alle soorten wegen die ons Vlaanderen rijk is moeten de renners passeren en trotseren. En dat in alle weer en wind. Het weer zal misschien droog en zonnig blijven maar er staat wel een stevige westenwind die de koers misschien kan bepalen door het peloton in waaiers doen uiteen vallen. Als ik geen goesting zou hebben om naar de 'Ezelscavalcade' in Lombardsijde te gaan kijken, is er toch koers op teevee. Want in Lombardsijde is er niet alleen een legerkazerne maar ook nog altijd wat 'ezelkwekerijen'. Deze gemeente is fier op 'zijn' ezels getuige daarvan is "Bébèr" een kunstwerk van Patrick Steen uit 1999 en gemaakt van oud ijzer en onderdelen van afgedankte landbouwmachines. Dat alleen is al de moeite van het bekijken waard. Jean Marie Dedecker groeide er op en ook voormalig wielergod Freddie Maertens.
In mijn eigen verjaardagskalender kom ik Paul Verlaine (1844-1896) tegen, een Frans dichter wiens gedichten ook veel op muziek werden gezet door de Franse troubadours. Maar zijn naam wordt ook gebruikt in een liedje van Julien Clerc, "Hélène" met de zin, die ik voor mezelf ook kan gebruiken: "je ne suis pas Verlaine, mais je t' écris quand même, ....". Dat is nr 1 in mijn kalender. De volgende belangrijke persoon is Vincent Van Gogh (1853-1890), een getroubleerd figuur die prachtige schilderijen maakte maar de wereld beseft dat pas na zijn overlijden. De "Zonnebloemen" passen perfect van kleur in deze periode maar zijn wel zomerbloeiers. Hij ligt heel pittoresk begraven op het kerkhof van Auvers-sur-Oise met zijn geliefkoosde broer Theo aan zijn zijde. De innige verbondenheid tussen hen beiden wordt gesymboliseerd door de aanplant van 'klimop' die de graven van de broeders verbindt. Zo, dat was het voor de eerste dag met het zomeruur. Tot morgen
Ik was op een treffelijk uur uitgeslapen wakker geworden en toch gebeurde alles op ralenti deze morgen. Geen idee hoe dat komt, maar ik ben buiten gaan zitten om te genieten van vogelgezang. Je voelt aan alles dat er nieuw leven op komst is buiten. Ik hoor hier gefluit, gepiep, krakend lawaai, geroep, gekrijs, kortom alle soorten communicatie van vogels. De ene zingt al wat mooier dan de andere, maar het is een lokroep van de mannetjes naar de vrouwtjes om samen een nestje te bouwen om hun kroost uit te breiden. En voor dat nestje bouwen maak ik heel veel ruzies mee in de tuin, zoals vroeger al eens geschreven, maar hoor ik ook prachtig gezang. Ik ben dus ook veel te laat om de zonsverduistering te aanschouwen. Daar zat ik absoluut niet op te wachten. Ik ben al blij dat ze schijnt en die 'hap eruit' moest er voor mij niet zijn. De aarde, de zon en de planeten houden geen rekening met de wensen van de mensen. Dat ondervinden ze ook weeral in Mayanmar en Thailand, waar een zware aardbeving waarschijnlijk duizenden doden heeft veroorzaakt. De heropbouw van het land zal zeker weer een zware klus worden. Zo blijven de mensen maar heropbouwen wat vernietigd werd, is het niet door natuurrampen waar we machteloos tegenover staan, dan is het wel door de vernietigingen van de oorlogen die we toch zouden kunnen vermijden.
Klara stelt vandaag eens een interssante vrouw voor: de Belgisch-Britse componiste en pianiste, Poldowski, echte naam Irene Wieniawska (1879-1932). Een bewogen leven heeft ze gehad en een korte biografie verteld haar malheurs. Ze kende ook Nellie Melba (1861-1931), voor wie Auguste Escoffier (1846-1935) zijn lekkere dessert 'Pêche Melba' bedacht. Verder kende ze ook Koningin Elisabeth (1876-1965) die haar vroeg terug te komen naar Brussel om daar haar muziek te laten horen.
De filosofie had gisteren een goed citaat: "Mijn eerste handeling uit vrije wil, zal zijn, te geloven in het bestaan van een vrije wil" aldus schreef William James (1842-1910). Maar een beter beschrijving van een etiket dat we allemaal in onze kledij vinden is geschreven door Louis Verbeeck (1932-2017), vader van de cursiefjes: MADE: larve die veel voorkomt in Hong Kong. Tot morgen
Een ekster en een kauw waren aan het ruziën over een stokje dat een onderdeel van hun nest moest worden. Niettegenstaande er honderden takjes in de tuin liggen, moest het dat ene stokje zijn waar ze hun oogjes lieten op vallen. Soit, dieren zijn net als mensen, datgene wat een ander heeft is altijd beter en willen ze dus ook hebben. Ik heb dan maar een liedje gezongen dat ze ook kennen "Chirpy chirpy cheep cheep" van de band 'Middle of the Road'. En de naam hebben de leden toen gekozen omdat 'middle of the road' muziek brengt dat door iedere muziekliefhebber kan geapprecieerd worden. Vandaag ook jarig, is Lady Gaga, die haar inspiratie voor haar naam vond bij Queen en hun "Radio Gaga". Allemaal bekenden en niet zoals de componisten en zangeressen die Klara voorstelt. Vandaag componiste Emilie Mayer (1812-1883), waar ik dus ook nog nooit van gehoord heb. Natuurlijk is de intentie van Klara bewonderswaardig en lovenswaardig: de vrouwelijke muzikanten eens aandacht geven en voor te stellen aan het grote publiek. Veel opnames van hun muzikale gedrochten heb ik tot hietoe nog niet gevonden en kan dus geen oordeel vellen of de "8 Symphonieën" van Emilie even mooi zijn als die van Van Beethoven 1770-1827).
In de krant bladzijden vol over 'spiking', over leerkrachten in het onderwijs zonder het juiste diploma, de portretten van De Wever. Alles over de VIP's die in de tenten genieten van een sterrenmenu dat 'prijzig' te noemen is, ondertussen zaakjes regelen en als het effe kan, kijken naar de renners die de 'E3 Saxo Classic' fietsen en voorbijflitsen. Ik weet nog niet of ik ga kijken, het wordt uitgezonden op de commerciële zender en ik ben niet tuk op de reklame noch op de weetjes en feitjes en stem van Michel. Voor de rest heb ik niet veel inspiratie meer. Het is mijn derde blog nadat de 2 vorige in het niets verdwenen door een fout bij de seniorennet, die plots niet beveiligd was. Tot morgen
Gisterenavond was het een wolkenloze heldere hemel vol met sterren en planeten en daartussen een rustig voorbij glijdend ISS om 20u15. Ik vind dat nog altijd wonderbaarlijk om te zien en wuif dan ook telkens naar de astronauten die hun leven en tijd spenderen op hoge hoogten. De app "wat zie ik aan de hemel" is een handige handleiding als ik 's avonds met de hond nog buiten ga. Ik kijk altijd omhoog en die app zegt me wat ik kan waarnemen wanneer en waar. Ondertussen is het weeral middag en de krant heeft het nog altijd over het alsmaar meer uitdeinende schandaal van de behandeling van ouderen in de rusthuizen. Daar is maar 1 woord voor: wraakroepend. Hopelijk is het alleen maar gebeurd waar de 4 jongeren gewerkt en stage gedaan hebben en is het geen algemeen fenomeen in rusthuizen om ouderen te kleineren, te intimideren, te kwetsen, te mishandelen en te misbruiken. Dat zou pas rampzalig zijn, want iedere senior heeft niet de kans of gelegenheid zijn 'oude dag' te slijten in huiselijke kring.
Kennen jullie Barbara Strozzi, Jacqueline Fontyn, Iva Bittovà? Ik ook niet. Nochtans zouden dat bekende vrouwen in de muziekwereld (zangeressen, muzikanten, componisten) zijn, volgens de agenda van Klara. Ik ben een andere naam tegengekomen in mijn eigen lijstje. Een miskend zanger, Hugo Dellas (1938-2021). Ik ken maar één liedje van hem, maar dat vind ik dan ook wondermooi "Torens van babel". Dat is hetgeen er nu in de wereld gebeurd, naast elkaar praten en elkaar niet kunnen en willen verstaan. De filosofie kalender brengt een citaat dat op veel van de bloggers en andere schrijvers van toepassing kan zijn en al zeker op mij: "Ik schrijf om een leven te redden. Waarschijnlijk het mijne". Dat schreef Clarice Lispector (1920-1977), een Braziliaanse journaliste en schrijfster. De zon schijnt en staat aan een wolkenloze hemel en dus ga ik nog wat vitamines A en D opslaan en met een boekske in mijn hoekske zitten. Tot morgen
Wat zon, wat wolken en een goede bries uit noordwestelijke richtingen. Ideaal weer, zo blijkt, voor de examenvluchten van de aspirant-piloten. Ik denk dat men dat 'up and cool down' noemt: korte vluchtjes op beperkte hoogte en korte afstanden. Dat is dan een lawaaierige vlucht van vertek in Oostende, rond Middelkerke tot de IJzer in Nieuwpoort en terug naar Oostende. Een examen moet natuurlijk ook gebeuren voordat men zo'n belangrijk beroep kan uitoefenen, zoals mensen in de lucht verplaatsen op grote afstanden. Het is wel de moeite om zo'n laagvlieger te zien en horen passeren. Gelukkig ben ik niet de enige Canvas en VRT liefhebber, dat heb ik bij mijn blogs ook al meermalen ontdekt. Ik kijk niet naar de commerciële zenders omdat ik geen reklame wil zien en horen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het perse slechte programma's zijn maar ik ben allergisch aan de onderbrekingen voor al die advertenties. Voor mijn telefoons heb ik dus ook dat nieuwe nummer ingevoerd om geen reklameboodschappen meer te krijgen. Hopelijk werkt dat. Voor mijn pc staan die nummers al in 'spam', die berichten krijg ik niet meer. En natuurlijk was er onder de vrouwen gisteren weer getater over de Chinese webwinkels. Over Amazon, Zalando, Bol.com enz spreekt men niet, nochtans zijn dat minstens even grote concurrenten voor de detailhandel als Shein en Temu. Natuurlijk komen die van onze westerse leefwereld en dat zijn geen schadelijke producten(!!!). Ja natuurlijk, de winkelstraten kennen een ongeloofelijk grote leegstand, maar dat heeft niks te maken met de online business. Daar is de grote boosdoener de huurprijs van een handelspand. Op de Meir in Antwerpen bedraagt de huur (buiten de kosten) 1.650€ /m²/per jaar. Degene die zo'n pand huurt (meestal van vastgoedmagnaten) is verplicht zijn producten duurder te afficheren, alleen al om de huur te kunnen betalen. Het zijn dus sowieso al duurdere producten en hebben daarom insé geen betere kwaliteit. Komt daarbij, als men kijkt naar 'made in' staat er meestal China, Laos, Korea,...De baas van die, bv kledingstukken, is een paar maand ervoor naar de Oosterse fabrieken gevlogen om zijn etiketjes daar af te leveren om mee in de stiksels te stikken. Aan de oorsprong, in de fabriek, is de kostprijs voor een pulleke amper of nog niet, 5€ en dan begint men aan de toeslag en winsten. Men heeft nu wel over de kostprijs van de villa van Marcske gesproken maar zijn buurman is niemand minder dan de eigenaar van het merk en winkels van 'C&A'. Een populair merk, dat nog aanvaard wordt in de kringloopwinkels omwille van de betere kwaliteit dan Shein en Temu. Van het moment dat de gewone mens de weg naar het profijt heeft gevonden steekt het etablissement zijn stekels uit om hun eigen winst niet te verliezen, al is dat met kwaadsprekerij en verdachtmakingen. Enfin, genoeg gezaagd, ieder doet met de inhoud van zijn eigen portemonnee wat hij wil, maar voor te spenderen is het toch uitkijken geblazen voor kledij, voeding en zovele dagdagelijkse producten. Tot morgen
"Visite, visite, een huis vol visite..." zong Lenny Kuhr in 1975, en ik heb dat vandaag en gehad. Oude vrienden van in de studententijd zijn nog eens langsgekomen. Babbel, babbel, kwebbel, kwebbel en zo zijn de uren voorbij gevlogen net als onze jaren. Zo zijn ook de jaren van de 'Originele K3's, Karen, Kristel en Katleen, voorbij gevlogen. Dat beseffen ook die tieners van weleer, en het was nu of nooit eens op het podium de dansjes en liedjes van toen te brengen. In een mum van tijd zijn er 300.000 tickets de deuren buitengevlogen. Mij zegt het niet zoveel want mijn kinderen waren al te oud om met die rage van "Alle kleuren van de regenboog" mee te doen. Mijn kinderen waren van de Smurfentijd en Vader Abraham (Pierre Kartner 1935-2022). En mijn jonge jaren waren doorspekt met liedjes van Marva. Nu nog zing ik wel "Herinneringen" of "Liedje van de Zee" of "Een eiland in groen en blauw" en nu pas ontdekt een liedje dat over "Een kleine witte hond" gaat. Niet alleen die zoetegevooisde Vlaamse liedjes streelden mijn oren maar ook "Give Peace a Chance" dat te horen was tijdens de sitins van Yoko Ono en John Lennon (1940-1980) in Amsterdam en later in Montreal. De bedoeling van dat geweldloos protest en verzet was om de 'wereldvrede' te promoten. Het heeft niet veel geholpen. Overal, over de wereld verspreidt, zijn er nog oorlogen. Al is hun protest van destijds voor vrede in Vietnam, wel uitgekomen. Tot morgen
Een nieuwe week is van start gegaan, niet met blitse kleuren (wel in de tuin) maar een beetje kil en grijs. Groot nieuws in de kranten! De paus is huswaarts gekeerd en bedankte een fan in het publiek die hem bijna dagelijks 'gele' bloemen had bezorgd. Groot nieuws dat Mr Coucke de duurste villa van Knokke tot zijn eigendom mag rekenen. Hij heeft daar we 30 mlj € voor veil gehad + een exclusieve toegang tot het Knokse golfterrein. Wat was er nog aan groot nieuws? De originele K3 bezetting gaan een paar optredens doen in het Sportpaleis en zetten zo nog maar eens een neus naar Marcel Van Tilt, toen hij hen klaar voor een kinderprogramma noemde en 'gehakt van fijne vleeswaren' in 1999. Nog groot nieuws was er voor de happy few die naar het 'Tech-en Innovatiefestival (650€) in Puurs waren afgezakt. Mits een toeslag (195€) konden ze daar op zondagavond een avondje 'Oprah Winfrey luisteren' meemaken en een champagne receptie achteraf. Degenen die er waren, waren zéér lovend en in extase om haar woorden, inhoud en leven. Oprah is dan ook een op en top Amerikaanse zakenvrouw met een miljardenbezit. Met veel poeha werd ook de nieuwe reeks van "De Mol" aangekondigd. Na 5 minuten hield ik het al voor bekeken en die flitsende uitzending kon me voor de rest van den avond niet bekoren. Ik heb dan maar naar de compilatie van "Taboe" gekeken en "De Ideale Wereld". Toen was mijn avond voorbij.
Klara heeft het over een Finse saxofoniste Linda Frederiksson, lid van de Finse jazzscene. Niet aan mij besteed, dus. De filosofie kalender heeft het over Søren Kierkegaard (1813-1855), een Deens protestans theoloog, filosoof en cultuurcriticus, die op de schilderijen staat afgebeeld met een pruilenmondje zoals Trump dat ook laat zien. Uit zijn boek "Wat de liefde doet" komt volgend citaat: "Je vriend, je geliefde, je kind, of wie er verder voorwerp van je liefde is, heeft er recht op dat die liefde geuit wordt". Ik zou zeggen, pak elkaar eens goed vast en zeg 'I love you'. IK ga nu wat mondvoorraad halen. Tot morgen
De wonderen zijn dus toch nog niet de wereld uit. De wonderbaarlijke verrijzenis van onze Paus, weliswaar 3 weken té vroeg om van een echte Pasen (Jezus verrezen uit de dood) te kunnen spreken. Franciscus, die op sterven na dood was, keert terug naar de bewoonde wereld en zal er straks, vanachter een venster weliswaar, de bezoekers van het Sint Pietersplein, begroeten. De medische wereld heeft zijn uiterste best gedaan om de kerkvader terug te brengen waar hij thuis hoort: Vaticaanstad en de pauselijke vertrekken. Ik heb me de afgelopen dagen dan ook dikwijls afgevraagd wat 'besturen' voor de Paus en de Kerk inhoud. Een 88-jarige, CEO zijnde, van zo'n belangrijke organisatie, is toch niet min. Zijn er belangrijke beslissingen te nemen en wie is dan de Plaatsvervanger (paus van Christus op aarde) van de Plaatsvervanger, die de beslissingen neemt? De Kerkleider is gekozen door het episcopaat om tot zijn laatste ademsnik in welke menselijke omstandigheden ook, de bezieler en verdediger van het geloof te zijn. Maar is het nog verantwoord om die regel te blijven volhouden als het hoofd van de Kerk niet meer bij machte is om fysiek en mentaal de grote baas te zijn? Dan is het toch maar een zielige vertoning zoals indertijd met Karol Wojtyla of Paus Johannes Paulus II (1920-2005). Maar nu is er overal ter wereld weer enorme blijdschap van de gelovigen en misschien een binnenmonds vloeken van al die kardinalen en bischoppen die misschien gehoopt hadden om een bank vooruit te komen. Feest zal er zijn met chocolade-eieren en ook wel met pluizige gele kuikentjes om de terugkomst te vieren. De kleuren van Vaticaanstad zijn immers geel en wit en deze tijd van het jaar zijn die kleuren overvloedig aanwezig zelfs in mijn tuin.
Gisteren heb ik dan genoten van een spannende laatste 50km van de grote oude lentekoers (sinds 1907). Een titanen gevecht tussen de 3 tenoren van de koers: Van der Poel, Ganna en Pogacar. De eerst genoemde ging met de fles 'spumante' aan de haal en wat zakgeld. Zelf kijk ik graag naar de reportages omwille van de herinnering bv aan een reis, in dit geval met mijn ouders naar Alassio. Een fotootje in het centrum van die stad met mijn lief en een welpentijgertje in mijn armen, getuigd van een vrolijke tijd in 1968. Tijdens de vakantie van mijn ouders probeerden ze telkens een reis te ondernemen die hen naar plaatsen bracht die mijn vader kende van de koersen of de losplaatsen van de duiven.
Op zaterdagavond wordt ik ook altijd goedgezind van het feelgood programma "De Droomfabriek". Gisteren weer enkele leuke items zoals een vader die zijn 'strafstudie' toch nog moest inhalen, de kids die een bekende van Ketnet als babysit wilden en Tars, die door een brief van zijn moeder aan de 'droomfabriek' kon mee 'drummen' met Bazart. Daar heb ik dan meer van genoten dan de voorgestelde jazzdrumster Terri Lyne Carrington van Klara. Tot morgen
Vandaag zal er geen warmterecord gebroken worden. Wel is er een goed voelbare zuidoosten wind waar de trekvogels van gebruik maken om van het zuiden terug naar hun nesten te vliegen in ons land of nog noordelijker gelegen broedplaatsen. Ik zag deze morgen een eerste 'V' formatie overvliegen. Ik kon moeilijk uitmaken welke vogels het waren, waarschijnlijk ganzen of reigers, ze leken iets te klein voor een ooievaar. Een zwaluw heb ik nog niet kunnen spotten. Ik ben geen spotster, ik heb zelfs geen verrekijker, wat toch wel een noodzakelijk iets is om vogels te observeren. In ieder geval kunnen we niet anders dan beweren dat de 'lente' in het land is. Ik ben dan wel geen lentekindje maar de kleurenpracht van de lente vind ik magisch en van kleuren gaat er niks boven het geel, roze, blauw, paars, wit van de typische voorjaarsbloeiers. Het is toch het mooiste seizoen van het jaar. Veel nieuws heb ik niet te melden vandaag. Mijn kalenders gaan wel de oosterse toer op. "Spiritual Mandala" van de Japanse componiste Yu Kuwabara. Men schrijft dat men in haar composities de keelklanken hoort van de boedhistische monniken. Bij de filosofie gebruikt men de woorden van de een 'Wanshishibiao' of in het Nederlands 'een voorbeeld voor alle leraren, Confucius (551vC-479vC), de Chinese filosoof en politicus bij uitstek: "mooie woorden zijn zelden tekenen van medemenselijkheid". Bon, dat was het wat mij betreft, alles voor vandaag. Wel staat er nog een oeroude wielerklassieker op het programma: Milaan- San Remo. Bijna 300 km koers waarvan de laatste 50km echt gekoerst wordt om te winnen. Tot morgen
Ik hoop dat ieder van ons, een zo lang mogelijk gezond, gelukkig en zelfstandig leven kan leiden in zijn eigen gekozen habitat. Het 'leiden' kan anders wel uitdraaien op een 'lijden' waar dikwijls geen mens weet van heeft omdat de betrokkenen niet meer mondig zijn of afhankelijk voor een menselijk bestaan zijn van alle soorten hulpverleners. Laat me wel zeggen, dat de meeste verzorgers een goede inborst hebben en de meeste centra, de meest kwetsbaren in hun verdere leven een menswaardig bestaan willen bezorgen en geven. Maar rotte appels vindt men overal. Dikwijls zijn de senioren toch slachtoffer van de omstandigheden zoals ten tijde van de Covid, toen vele ouderen geen bezoek mochten krijgen en alleen hun laatste dagen en uren doorbrachten met mensen in plastieken verpakking. Toen was er verbod op contact met familie. Nu hebben, blijkbaar velen, te maken met allerlei vernederingen. Hoe lang zijn deze praktijken al bezig ? Hopelijk kan dit allemaal, zowel door directie als politie, uitgepluisd worden om paal en perk te stellen aan deze praktijken tegenover weerloze mensen.
Groot nieuws was er bij het verkiezen van een nieuwe CEO bi het belangrijke IOC: een eerste maal dat een vrouw aan het hoofd staat van deze immens belangrijke organisatie en nog wel een Afrikaanse. Men kan stellen 'dubbel revolutionair'en consternatie alom. Na 131 jaar mannenbeleid in deze sportieve organisatie is de 41 jarige Zimbabwaanse Kirsty Coventry verkozen als leidster van het Internationale Olympisch Comité. Zelfs al in de eerste stemronde, wat ook al een unicum is. Ik wens haar alle geluk toe bij deze nieuwe uitdaging in haar leven.
Ik heb mijn grootste twijfels over de 23°C die we vandaag zouden halen. Er is een nevelige zon hier en heel wat wind. Op Sahara-zand zit ik hier niet te wachten. Door afbraakwerken en renovaties in de omgeving, krijg ik hier steengruisstof genoeg over mij. En er is geen regen op komst die al het zand kan neerslaan. Het is met gesloten vensters en deuren zitten om mijn huis een beetje stofvrij te houden, nu het gisteren is opgeboend. Nochtans, een beetje water zouden alle plantjes en bloemekes wel kunnen gebruiken, want ze hebben dorst.
Niet uit mijn kalenders haal ik volgende componist. Het is dan ook geen vrouw want Klara wil enkel vrouwen vermelden en ons leren kennen. In Groot Brittannië is Judith Weir wel een bekende componiste, vooral voor muziek die ze schrijft voor officiële gelegenheden, maar ik verkies op deze verjaardag van een eeuwen geleden geboren Duits componist Johan Sebastian Bach (1685-1750) te vernoemen. Mooi zijn zijn "Brandenburgse Concerten" en vooral deze tijd van het jaar dikwijls ten gehore gebracht zijn "Matthäus Passion". Prachtig als men dat kan beluisteren in een kerkgebouw. Ook de filosoof uit de kalender, Arthur Schopenhauer(1788-1860) citeer ik niet wel een Chinese waarheid: "Stromend water bederft niet". Tot morgen
Je moet jullie voorhoofd niet fronsen: het is vandaag de 'Internationale Geluksdag'. Iedereen zou het geluk moeten uitstralen op deze 20e dag van maart toen om 10u01 de echte lente begon met een stralende zon en echte lentetemperatturen. Bonjour mes amis, het is ook de 'Internationale Dag van de Francofonie'. Af en toe eens een woordje Frans placeren is goed om de 2e landstaal niet te vergeten en dat kan alleen maar als men de taal blijft oefenen. Er wonen wat Walen en Brusselaars in de omgeving, dat is goed om af en mijn kennis van de taal van Molière, te oefenen. Ik maak ook nog mijn 'Beter Frans' oefeningen. Ik ben, om het zo te zeggen, bijna een volleerde Franskiljon, die vloeiend 'Frans met haar op' kan spreken. Maar vandaag is het ook 'Wereldverteldag' en mijn verhaaltjes hoeven daarom niet zo groots te zijn als die van Henrik Ibsen (1828-1906) die boeken vol kon neerpennen. In de 19e eeuw was schrijver zijnde een uitzonderlijk vermoeiende bezigheid. Alle ideeën en verhaallijnen met potloood, pen of ganzeveer op kostbaar papier zetten, en dan maar hopen dat een drukkerij ze in boekvorm wilde drukken. Het is altijd wel mijn wens geweest om een echte schrijfster te zijn, maar God heeft mij dat talent niet gegeven. Hij gaf me wel 500 woorden, zelf uit te kiezen per dag, waar ik een vertellingske mag van maken, en dat grijp ik met beide handen aan. Iedereen wil wel iets doen om Israël eens het vuur aan de schenen te leggen, om aan te tonen dat het ver over de schreef gaat met zijn bombardementen op weerloze mensen, bv een boycot van Jaffa-fruit, of conserven die ginds ingeblikt zijn, wat blijkbaar toch al gebeurt. Daarom bekeek ik eens de reklamefolder die gisteren in de brievenbus zat. Constatering: vooral groenten, fruit en vleeswaren zijn ingevoerde producten, zoals aardappelen (USA), meloenen (Honduras), bloemkool (Spanje en Frankrijk), champignons (Nederland) en dan nog een variabel aantal landen voor allerlei andere verse waren, behalve uit België. Natuurlijk kan het niet van hier komen, hier wordt kostbare landbouwgrond opgeofferd voor er een bos van te maken. Zoals nu, omdat het Zoniënwoud een aantal vierkante meters moet afstaan om de ring rond Brussel te uit te breiden. De wetten zijn nu eenmaal zo gemaakt dat als ze een oppervlakte van een bos weg doen, men ergens anders een bos van dezelfde grote moet voorzien. En wat is er dan simpeler dan een patattengrond vol met zgn inheemse bomen en struiken vol te zetten in plaats van bouwgrond ervoor op te offeren? En eens er een bos staat, zal het men wel verplaatsen naar elders, zoals men gedaan heeft met het 'Witte Kinderbos' van de E19. Geen componistes of muzikanten noch filosofen uit de kalenders, wel eens een mooi liedje van Vera Lynn (1917-2020): "We'll meet again" en dat is tomorrow. Tot morgen
Hier ben ik weer met de babbel van de dag. Eerst en vooral, ik breng de zon en een lichte zuiderse bries mee en wat lentetemperaturen. Goed dus voor alle bloggers die fietsen, wandelen, wat werkzaamheden in de tuin willen doen of gewoonweg volop willen genieten van deze zomerse dag. En Sint Jozef, voedstervader of voogd, brengt ook zijn spreuken mee. Voor de landbouwers, de boeren van vroeger: Sint Joseph schoon en goed, een vruchtbaar jaar verhopen doet. Voor iedereen de volgende spreuk op 19 maart: zoals de wind waait op sint Jozef, zo waait hij een heel jaar!. Vandaag is dat dus warme zuidenwind, dat belooft dus voor de volgende dagen. Natuurlijk, wie zijn er ook terug present: de muggen. Ik vervloek, al mag dat eigenlijk niet, Noah, die van elk diertje 2 exemplaren op zijn ark meenam en dus ook van die vermaledijde muggen. Het idee rijpt in mij om deze zoemende beestjes ver weg te houden door specifieke planten onder mijn slapkamerraam te laten groeien en bloeien: kattenkruid, lavendel, rozemarijn, goudsbloem zelfs een tabaksplant die mooie bloemen geeft. Natuurlijk kan ik ook een citroengeranium naast mijn bed zetten. Datis weeral goed om weten om bij een volgende bezoek aan een tuincentra eens naar die plantjes uit te kijken. Vrolijk om zien was de terugkeer van de astronauten, die bij hun plons in de zee verwelkomt werden door de dolfijnen. Je zou voor minder een big smile on your face krijgen. Blijkbaar is het gesprek tussen oost en west, meer een oosterse aangelegenheid geweest. Poetin kon beter met de taal van het westen overweg dan Trump met die van het oosten. Dat is natuurlijk wel een algemeen gekend euvel van de Amerikanen, die kennen enkel Amerikaans en weigeren andere talen te leren spreken, zelfs het Engels. Enfin, voor de show zal de rode telefoon nog wel eens rinkelen in The Oval Office. Hij zou beter, met al zijn grootsprakerigheid zorgenvoor vrede in het Midden Oosten, maar dat blijft hiertoe toch maar alleen met woorden te lukken en niet met daden. Natuurlijk is er een grote Joodse lobby in de USA en geen Palestijnse die invloed zou kunnen uitoefenen. Het handelsverkeer naar Israël is ook zeer groot en bijna onbestaande naar de Palestijnen. Er zal geen haast gemaakt worden met het stoppen van de bombardementen op huizen en kampen van burgers. Ook Europa kijkt alleen maar naar Oekraïne en laat Gaza aan zijn lot over. Het is wel al mooi dat BV's al eens het heft in handen willen nemen, maar wat stellen de protesten van 138 mensen voor tegen de lethargie van de Europese Staten. Het Aards Paradijs, de Tuin van Eden, ooit en waarschijnlijk in de regio Iran-Irak-Syrië-Libanon-Etiopië enz en tussen Tigris, Eufraat, de Nijl en de Ganges gevestigd, is samen met de slang en de appel verdwenen en heeft ons dit tranendal bezorgd. Eigenaardig genoeg is er een uitspraak Samuel Beckett (1906-1989) in de filosoofkalender opgenomen die van toepassing zou kunnen zijn: "Faal opnieuw. Faal beter". Tot morgen
Een kleizoon is jarig!. De jonge gast viert vandaag zijn 16e verjaardag en is er wat fier op. De eerste jaren van volwassenheid zijn in zicht! Misschien hoopt hij stiekem wel een brommer te krijgen om zijn verplaatsingen van/naar school gemotoriseerd te kunnen doen. Dat hoor ik wel wat later.
Nadat ik wakker geworden ben en gedaan heb wat moest en moet gebeuren is het de beurt aan de hond. Beiden konden we genieten van een frisse geurige zonnige morgenstond. Ook het huis moet wakker gemaakt worden: gordijnen open doen, rolluiken naar boven trekken, nog een overgebleven glas naar de keuken brengen, koffie maken en een venster op de zuidkant eens openzetten. Alles en iedereen moet genieten van de eerste zonnestralen van de dag. De krant bloklettert natuurlijk het overlijden, dat toch wel verwacht was, van Rob de Nijs (1942-2025). Ik heb gisterenavond naar de Nederlandse zender gekeken die al een uitgebreid interview van Rob en Ivo Niehe uitzond. Ik heb dan ook naar al zijn mooie liedjes kunnen luisteren. Ze waren niet allemaal monsterhits, maar soms heel ontroerend, met mooie teksten gezongen door een warme stem. Een overzicht was het van een leven vol muziek gedurende 60 jaar. Vanavond is er dan een docu over zijn leven op VRT. Als het niet te laat is, kijk ik ernaar. Ook vanavond zal ik wel weer kijken naar deel 2 van Steve Stevaert (1954-2015), dat was een fascinerend man. Ook als het kan naar de kwis "De dag van vandaag". Dat leverde werkelijk een beetje hilariteit op, toen de dochter des huizes, op de vraag wat ze met het monsterbedrag van de quizz gingen doen, het ludieke antwoord gaf: aan de belastingen geven!. Belangrijk nieuws is er dan weer voor de astronauten, die in 2024 een bezoekje van een week wilden brengen aan het ISS en het zagen uitlopen tot de tijd van een zwangerschap, 9 maanden. Hopelijk keren ze vandaag weer veilig naar hun heimat. Vandaag zou er ook nog een belangrijk telefoongesprek plaatsvinden tussen oost en west, Poetin aan de lijn met Trump. Ze kunnen misschien het liedje van K3 zingen: "Wie heb ik aan de lijn, hallo, hallo". Geen één van mijn kalenders, eeuwigdurende of nieuwe per jaar, biedt een lied, een gezegde of spreuk die de moeite van herhalen waard is. Maar zelfs als er iets was wat me aansprak, zou ik dit keer het laatste woord geven aan Rob. Er is keuze genoeg om een mooi liedje uit zijn repertoire te kiezen: Ritme van de regen, Jan Klaassen de Trompetter, Dag Zuster Ursula, Malle Babbe, Zondag, Banger Hart, Het werd zomer, Zet een Kaars voor je Raam Vannacht,....Tot morgen
Hallo luitjes allemaal!. Ik ben weer klaar om een nieuwe 'werk'week aan te vatten. Het is niet omdat het buiten grijs en kil is, dat ik misnoegd en slecht geluimd aan mijn dag moet beginnen. Integendeel, een blij gemoed verdrijft de donkere wolken. Ik hou ervan om van die kleine, niets terzake doende weetjes te zoeken. Echt van die alledaagse onbenullige dingen, die toch ooit zijn moeten uitgevonden worden en dat we al lang en in't breed vergeten zijn dat er ooit iemand was die daar uren en dagen aan besteed heeft om er iets practisch van te maken. Neem nu dat onnozele elastiekje, zowel voor de onderbroek als om een bosje bloemen bijeen te houden. Nadat Charles Goodyear (1800-1860) in 1831 het vulkaniseren van de rubber bedacht en meteen zorgde voor een oneindige reeks van mogelijkheden voor het gebruik dit sap. De ene na de andere uitvinding volgde van de onverslijtbare fiets-en autobanden tot het onnozelste elastiekje waar Stephen Perry (?-?) in 1845 een patent op nam. Meer is er over die vent niet te weten en op het eerste zicht zou je denken dat het de tenniskampioen van Wimbledom, Fred Perry (1909-1995) was. Die blijft nog overal te zien toen hij als zakenman de tenniskledij en andere sportieve uitrustingen, van een lauwerkrans voorzag. Voila, geschiedenis van een onnozel en bijna onmisbaar elastiekje. En vanavond begint er weer een nieuwe jaargang van het spelprogramma "De Mol". Ik kijk daar niet naar, wel naar de 'mollen' die het grasveld van mijn buren teisteren en het gazon van hoopjes aarde voorzien die niemand in zijn tuin wil hebben. Omdat het de tuin van een tweede verblijver is, zullen de mollen er nog lang kunnen zitten en de tuinen van de vaste bewoners wel met rust laten. Bij de filosofen is er een citaat van de Fransman Bruno Latour (1947-2022) dat ons allemaal op de vingers tikt: "Het heeft er alle schijn van dat wij degenen zijn geworden, die dertig of veertig jaar geleden, actie hadden kunnen ondernemen - en niets hebben gedaan." Komt uit het boek "Oog in oog met Gaia" in verband met de klimaatsverandering. Bij Klara stelt men Maddalena Lombardini Sirmen (1745-1816) voor, een begaafde violiste en zangeres. maar niet zo gekend als ons aller Margriet Hermans. Vandaag mag ze 71 kaarsjes uitblazen en dat zal haar wel lukken. Ik luister naar, een beetje vergeten up-tempo song, "Laissez rouler le bon temps, Jacqueline". Tot morgen
Zondag en halfweg maart. Een stralende zon die door de aangevoerde koude lucht, toch geen warmte geeft. Wel als ik achter glas in het zonnetje zit, dan is het echt wel zalig weer. Ik zie ook dat alle voorjaarsbloeiers, ribes, brem en forsytia, klaarstaan om bij de eerste warme dag te bloeien en mijn ogen te plezieren. De paasbloemen, die ieder jaar talrijker worden, staan klaar om van mijn tuin een gigantisch geel boeket te maken. Ieder jaar schenkt me dat veel vreugde en plezier. Daarna de wilde hyacinten, al is het hier geen paars tapijt zoals in het Hallerbos. maar dat komt nog wel als ik lang genoeg leef om dat nog mee te maken. Dan is het weer hortensia, azalea, rododendron en geranium/pelargoniumtijd. Dat is het plezante aan de seizoenen, nooit 3 maanden eentonigheid afgezien van een paar winterweken. De sneeuwklokjes en de krokusjes zijn uitgebloemd, maar de knollen laat ik aandikken door het groene lover te laten staan. Dat garandeert me volgend jaar weer meer winterbloemekes. Als de tuinman dan weer mijn grasakker min of meer in orde gebracht heeft, is het hier weer een aards paradijs om met plezier in te vertoeven. Maar ja, met mijn hondje zal ik niet meer over een mooie pelouse kunnen beschikken. Ik zal al blij zijn als de putten weer gevuld zijn zodat ik niet meer struikel of val. De beeldbuis was gisterenavond rustgevend. Er zijn een paar mooie dromen uitgekomen in de "Droomfabriek". Een mevrouw die in haar slaapkamer nog eens kon kijken en dank zij de brandweer eens een buurtje loer kon zijn, een man met een gepimpte scootsmobiel in Ferrari-rode kleuren, een huwelijksfeest van geliefden uit een woonunit en een tweelingenfeest. Dat was echt wel hartverwarmende zaterdagavondtelevisie. De filosofen bieden weinig inspiratie om er commentaar op te geven. Bij Klara is er de voorstelling van de Noorse volksmuziek componiste en pianiste, Agathe Backer Grøndahl (1847-1907) als tegengewicht voor Edvard Grieg (1843-1907) die met zijn "Peer Gynt-suites" en Noorse volksmuziek hoge toppen scoorde. Dat is het voor vandaag. Ik ga verder lezen in het boek van SJ Bennett, "De moord op Buckingham Palace" en wel achter glas in de zon. Een prettige dag voor iedereen.Tot morgen
Een leuk zonnig weertje, toch achter glas. Maar wel ijzig koud buiten met een noordoostenwind (+ 50km/u) die geen deugd doe aan lijf en leden. Terug dikke sokken aan, een dikke pull en een sjaal waarmee ik ook mijn oren kan bedekken als ik buiten ga. Maar een blauwe lucht zien door het venster maakt toch ook veel goed. En wat is er weer gedenkwaardigs gebeurd met onze miljardair en ministeres. Zoals vele miljardairs, is ook de eigenaar van de Boerentoren in Antwerpen niet vies van lobbywerk, de wetten, als het nodig is om zijn ego te strelen, aan zijn laars te lappen en zijn zin door te drijven. Hij wil er een nog hoger bouwwerk van maken dan het al is en daarvoor heeft hij al verschillende architecten aangesproken en plannen laten tekenen. Nu gooit toch wel een vroegere burgemeester van de 'koekenstad' olie op het vuur door te zeggen dat de ondergrond van de Boerentoren onstabiel is en dat het gebouw, om gered te worden, in de staat moet terugkeren van het oorspronkelijke gebouw uit 1931. Bijgevolg: de kop met KBC erop, moet eraf. Het spijtige voor Huts: er mag niks nieuws in de plaats komen. Een ferme streep door de rekening van onze Ferdinand, die alzo niet boven de Onze Lieve Vrouwe Toren kan uitstijgen met een groter bouwwerk voor de stad. Wordt natuurlijk vervolgd, want waar moet hij nu met zijn kunstcollectie voor het grote publiek naartoe?. Ander speciaal nieuws vond ik wel de schoolreis van onze Minister van Onderwijs, Zuhal Demir. Naar Engeland, en daar positief te blijven stilstaan om hetgeen de onderwijswereld hier al jaar en dag geleden heeft afgeschaft: straffen, discipline, beleefdheid, huistaken, schoolactiviteiten, orde, netheid en uniform. Tja, 't kan verkeren, zei Bredero (1585-1618). Ik heb in den hoek moeten staan, soms zelfs daarbij op mijn knieën zittend, iedere dag 'goeden morgen of goede middag' zeggen aan de lerares, op een rij zwijgend naar de klas gaan of buiten gaan, uniform dragen zodat iedereen er proper en verzorgd bijliep, van elke les die we kregen een huistaak maken, geen briefjes van dokter binnenbrengen om niet te moeten deelnemen aan de turnoefeningen of de zwemlessen. Allemaal feiten en voorvallen in mijn jeugd, die ze bewonderde in de aanpak van de bezochte school. Hetgeen vroeger in de scholen aangeboden werd, moet nu allemaal gebeuren na de schooluren en zo zijn er nu conservatoria nodig voor muziek en mooi spreken, tekenen, voetbalvelden en sporttempels om te volleyballen, basket, turnen.... Alles komt terug nietwaar? Dat is het voor vandaag, tot zondag. Tot morgen
Eindelijk ben ik aan schrijven toe gekomen. Het was een beetje een drukke voormiddag en ook een deel van de namiddag. Dan moet ik toch een beetje pauze houden. Kapper, boodschappen doen, en met de tuinman bespreken hoe we de ravage van de hond in de tuin, gaan oplossen. Dus ja, zo is het rap 17 u op deze dag van 'Pi' ofsymbool 'π' of het getal 3,14 dat tot oneindige cijfers na de komma gaat. Sinds Archimdes (287v C-212 v C) is er een vrij nauwkeurige benadering gekomen en iedere eeuw wat meer en meer. Pi is de verhouding van de omtrek van een cirkel en de diameter. Sommige computerprogramma's zijn er op ingesteld om dit getal te voorzien van zoveel mogelijk cijfers na de komma. De meeste cijfers na de komma via een computer werden gevonden door een Zwitsers team. Ze vonden het record van 62,8 biljoen cijfers na de komma in 108 dagen en 9u. Je ziet dat er mensen zich met zottere dingen bezighouden dan met blogs te schrijven. Qua datum is er één dag in de geschiedenis die tot hietoe de meeste cijfers na de komma van Pi had al hadden de levenden van toen nauwelijks een idee daarvan. Het is wel nodig de Amerikaanse schrijfwijze van dagaanduiding gebruiken, nl de maand vóór de dag. Dat heugelijke feit was op 3, 14 in 1592 om 6u53 en 58 sec. Dan kom je toch al aan 11 cijfers na de komma. Tot zover de wiskundeles die zeker gekend was door Albert Einstein (1879-1955) wiens geboortedag het vandaag is en ook door Stephen Hawkings (1942-2018) wiens sterfdag het vandaag is. Maar het is ook de verjaardag van een zeer bekende levende zanger: Herman Van Veen. Hij bereikt de gezegende leeftijd van 80 jaar. Het is moeilijk om uit zijn rijke repertoire een liedje te kiezen. Iets meer dan 3000 songs staan op zijn naam en toch ga ik kiezen voor "A la Berline Postiljon". Dat hoor ik liever dan de muziek van de voorgestelde op de scheurkalender, de in Duitsland levende Zuid-Koreaanse, componiste Unsuk Chin. Klara zoekt ze soms nogal ver, maar ik heb er wel wat extra leeswerk mee en de teksten zijn alleszins beter dan die van de "Druivelaar". Bij de filosofie- scheurkalender heb ik toch al een paar fijne citaten gelezen zoals ook die van vandaag, die Ingrid Bayens zegde tijdens een interview in 2023. Waarschijnlijk met met miljardairs zoals Elon Musk en vele anderen in het achterhoofd: "Niemand wordt superrijk in zijn eentje, zonder hulp van de maatschappij". Tot morgen
De filosofie probeert me op te peppen met: "Alles zal goed zijn". Dat is een deel van een antwoord dat de Middelengelse mystica Juliana van Norwich (1342-1416) van Jezus kreeg toen ze halfdood in visionaire toestand was. Zij kreeg 15 visioenen op 8 mei in 1373 en eentje nog de volgende dag. Die werden beschreven in haar boek, "Sixteen Revelations of Divine Love". Haar grote vraag was, waarom staat God toe dat de mensen zoveel slechte dingen doen? Het zal niet goed komen met de wereld, concludeerde zij (toen al). Daarop antwoordde Jezus in haar visioen: "Er moet wel zonde bestaan, maar alles zal goed zijn". Dat hopen we allemaal. Iedere grote leider heeft weer zijn militaire pak aangetrokken om indruk te maken, behalve Mister Oranje, die we nog nooit in een militair plunje gezien hebben, zelfs niet toen hij oorlogstaal sprak. Wel natuurlijk zijn uniform, blauw kostuum, en wit hemd versiert met rode of blauwe das. Net te vergeten, zijn hoofd bedekt met zijn 'rood' klakske. Dat is nodig om zijn blonde bles te beschermen en in vorm te houden. Sinds november is deze blonde Amerikaanse Adonis niet uit het nieuws verdwenen. Zelensky heeft waarschijnlijk geen gewoon pak en Poetin zagen we gisteren weer in camouflage pak verschijnen. Het ziet er naar uit dat het een handelsoorlog zal worden. Toch altijd beter dan bombardementen en beschietingen die vele mensenlevens eisen.
In het Gemelli-ziekenhuis in Rome zal er wel taart op het menu verschijnen met een heerlijke capuccino erbij. Iedereen zal vieren dat Jorge Mario Bergoglio, beter gekend onder de roepnaam Paus Franciscus, vandaag al 12 jaar op de Stoel van Sint Petrus zit. Maar sinds een paar weken is dat een beetje een wankel item geworden.
Zowel gisteren als vandaag waren de twee musicologen voorgesteld door Klara, Grazyna Bacewicz (1909-1969) en Pascale Criton twee nobele onbekende componisten voor mij.
Nu moet ik dringend boodschappen doen, want mijn kasten zijn weer leeg, en dat is een zeer triestige aanblik.Tot morgen
