"Visite, visite, een huis vol visite..." zong Lenny Kuhr in 1975, en ik heb dat vandaag en gehad. Oude vrienden van in de studententijd zijn nog eens langsgekomen. Babbel, babbel, kwebbel, kwebbel en zo zijn de uren voorbij gevlogen net als onze jaren. Zo zijn ook de jaren van de 'Originele K3's, Karen, Kristel en Katleen, voorbij gevlogen. Dat beseffen ook die tieners van weleer, en het was nu of nooit eens op het podium de dansjes en liedjes van toen te brengen. In een mum van tijd zijn er 300.000 tickets de deuren buitengevlogen. Mij zegt het niet zoveel want mijn kinderen waren al te oud om met die rage van "Alle kleuren van de regenboog" mee te doen. Mijn kinderen waren van de Smurfentijd en Vader Abraham (Pierre Kartner 1935-2022). En mijn jonge jaren waren doorspekt met liedjes van Marva. Nu nog zing ik wel "Herinneringen" of "Liedje van de Zee" of "Een eiland in groen en blauw" en nu pas ontdekt een liedje dat over "Een kleine witte hond" gaat. Niet alleen die zoetegevooisde Vlaamse liedjes streelden mijn oren maar ook "Give Peace a Chance" dat te horen was tijdens de sitins van Yoko Ono en John Lennon (1940-1980) in Amsterdam en later in Montreal. De bedoeling van dat geweldloos protest en verzet was om de 'wereldvrede' te promoten. Het heeft niet veel geholpen. Overal, over de wereld verspreidt, zijn er nog oorlogen. Al is hun protest van destijds voor vrede in Vietnam, wel uitgekomen. Tot morgen