Sancties tegen Israël en erkennen van Palestijnse Staat. Het compromis dat uit de bus kwam om de vrede binnen de federale en Vlaamse en waarschijnlijk alle andere regeringen die dit land rijk is, overeind te houden. Géén van de premiers wil nu al zijn job kwijt zijn, en dus doen ze een beetje water in hun wijn om vooral in België belangrijk te kunnen blijven. Want zeg nu zelf, wat maakt dat de internationale gemeenschap (UNO, VS, Rusland, China, India ....) uit dat er enkele miljoenen (11milj - de kinderen) mensen, dit voorstel lanceren. Het wordt nu 'genocide' genoemd, burgers die van Palestijnse afkomst zijn en in de Gaza streek wonen. Gebombardeerd door Israël maar ook hun eigen Hamas niet kunnen betrouwen en vertrouwen om geen gewelddaden te plegen. Het  is een schrijnende situatie in het Middellandse Zee bekken. Minstens zo schrijnend maar op een ander vlak en in onze hoofdstad is het relaas en de docu over de Basisschool Balder in de gemeente Sint Gillis in Brussel. De wanhoop en ontmoediging die uit de woorden en houding van de leerkrachten sprak om een groep jongeren het Nederlands en rekenen aan te leren. Maar evenzeer sprak er onbegrip uit de ogen van de jongeren die geen snars begrepen van de lessen in een taal die ze thuis niet spraken  maar evenzeer niet hoorden buiten de schoolpoorten. En wat moesten ze nu met Vlaams dat enkel in de klas gesproken werd en helemaal niet op de speelplaats die maar zo groot was als een living zonder dak. Waarom moesten ze leren rekenen en weten dat 25.000 min 100 = 24.900? De klas zat vol 'arabieren' zo noemden ze zichzelf, die daarbij dan nog uit totaal verschillende regio's van de wereld kwamen en niet eens dezelfde taal spraken thuis. Daar werd dan maar gemakshalve Frans aangeleerd en gesproken door de ouders. Ik had wel compassie met de leerkrachten die echt hun uiterste best deden om die kinderen voor te bereiden op een toekomst in ons land, waar onderwijs een belangrijk deel van uitmaakt. Maar onderwijs is een begrip dat noch bij de ouders noch bij de kinderen een betekenis van belang heeft. De juffen vechten tegen de bierkaai, om het Vlaams aan de diverse nationaliteiten, aan te leren. Het Vlaams in de Brusselse maatschappij integreren, lukt nog niet bij de 'geboren' Belgen, laat staan bij de vreemdelingen die hier een nieuw leven willen opbouwen. Daarvoor moeten ze niet in onze hoofdstad zijn, wel in een gemeenschap die hen naast de leerplicht ook een sociaal en cultureel leven aanbiedt om hen vertrouwd te maken in ons Belgisch leven en mentaliteit. Nog niet alles zal daarover gezegd zijn. Dat is voor een volgende keer. Ik moet voortmaken, want ik heb seffens mijnen koffieklasj. Tot morgen