Een vrije vrijdag, maar geen 'vrij' dag, althans niet voor mij. Volgens mijn geliefde broer moet ik ook niet meer denken en hopen dat ik nog een vrijer zal tegenkomen. Dat beweert hij nadat ik vertelde wat ik allemaal rond mij hangen had, vooraleer ik nog eens het laken en donsdeken er bovenop legde. Géén enkele man wil zoveel lichaamsbedekking verwijderen, vooraleer aan een vrijpartijtje te beginnen, zoveel geduld heeft geen enkele heer om het vrijen in gang te zetten. Ik zal mijn broer maar geloven, want hij is ook al 70+ en weet blijkbaar nog van wanten. Op deze vrije vrijdag zal het voor mij geen vrije dag zijn. Ik heb bezoek. Ze zijn hier uitgeput binnengevallen na een autorit van 3 u in file rijden om 150 km af te leggen. Het is geen pretje meer om mama of oma te bezoeken aan zee. Men is rapper aan de Costa Brava dan aan de Noordzee. Het kan ook bijna niet anders met maar één autostrade naar het verlofparadijs bij uitstek voor kortere vakantieverblijven. Met een heerlijke 17° en een licht briesje is het hier werkelijk aangenaam vertoeven en dat vinden veel landgenoten die de hitte van het asfalt niet willen opsnuiven. Vandaag moeten jullie tevereden zijn met dit korte berichtje, ik moet mijn gasten entertainen. Koken ga ik niet meer doen. Vanavond is het ons beproefd recept: uit eten gaan en dan liefst met garnaalkroketten, sla, tomaat, citoenschijfje en echte frieten op ons bord!. Eerst is er de bespreking van de uitgave van het "Letterbuffet 2", dat me pas in handen gegeven werd door 'de vrienden'. Dit keer was het uitgangspunt van het boekje: een schilderijtje met een 'kamper' op. Ik heb weer mijn best gedaan om een mooi verhaaltje te schrijven over dat vakantievehikel. Ik heb geput uit mijn eigen droom ooit eens een grote toer te doen in Europa met dit huisje op wielen. Maar ik niet alleen, ze konden 30 vrienden/vriendinnen aanzetten om daar een mooi verhaal rond te spinnen; waargebeurd, verzonnen of gedroomd.Tot morgen
Alles is nog stil buiten. Dat is meestal zo als een feestdag midden in de week valt. Nochtans zal er in veel huishoudens een drukte van jewelste zijn bij de belangrijke 'kinderfeesten' die rond deze tijd plaatsvinden: Eerste/Plechtige Communie of een Lentefeest. Cadeautjes of centen zijn in aantocht voor de 7-of 12jarigen. Tegelijkertijd is er veel werk voor de ouders als die gans de familie hebben uitgenodigd om mee te vieren om de kinderen zoveel mogelijk nuttige of onnodige geschenken te geven. Maar plezant is zo'n feest altijd en hopelijk op het einde van de dag is er geen sprake van zatte nonkels of tantes.
Eigenaardig! Op 1 mei vieren we de 'Dag van de Arbeid'. Met speeches, optochten en andere bijeenkomsten. Vooral de leden en partijbonzen van 'Vooruit' zijn daar de haantjes de voorste in en ook de PVDA. Hier en daar duiken er ook leden van Groen of andere gezindten op in de vele stoeten die met vlag en wimpel door de straten marcheren en ondertussen de "Internationale" zingen. Niemand met 'oranje' kleuren of groene hesjes lopen daarin mee. Hun dag is vandaag "Rerum Novarum", genoemd naar de Encycliek van Paus Leo XIII (1810-1903). Daarin wilde de Paus een antwoord vinden en geven over de positie van de Kerk in het moderne denken, vooral met tijdens de industriële revolutie: rechtvaardig loon, recht op eigendom, solidariteit met de zwakkeren. Eigenlijk thema's die nog altijd actueel zijn en de inhoud zijn en blijven van de 'sociaal katholieke leer'. Ik overpeinsde de gelijklopende delen van deze 2 dagen, speciaal voor de werkende mens ingesteld. Allebei zijn ze gekenmerkt door bol, hol en vol van speeches te zijn, en optochten met de belangrijkste tenoren of sopranen van de partij. Meteen vroeg ik me af 2 dingen af: 1) is het mogelijk dat deze speciale dagen ooit eens op dezelfde dag zullen gevierd worden, kort gezegd kan het dat 1 mei en Hemelvaartsdag ooit eens samenvallen? Aangezien Hemelvaartsdag ten vroegste op 30 april kan vallen en ten laatste op 3 juni, is het best mogelijk dat alle politieke strekkingen eens eensgezind met dezelfde eisen door de straten marcheren met vlag, wimpels en fanfaren. Ik denk dat weinigen van ons dàt zullen meemaken. We zullen het belang ervan aan onze nakomelingen moeten meegeven want het samenvallen zal pas plaatsvinden op 1 mei 2160. Volgende vraag: 2) Is er voor Rerum Novarum ook een speciaal lied gecomponeerd zoals op 1 mei waar de deelnemers aan de optochten de "Internationale" zingen?. Een tekst van de communard Eugène Pottier (1816-1887) en de muziek/melodie van de Belgische componist Pierre De Geyter (19848-1932). Het werd een beetje zoeken en kwam uit bij "De marktzanger in ere hersteld" een groep met 3 leden, Johan Morris, Marc Justaert en Jos Debraekeleer, die zich tot doel hebben gesteld de liederen, hun teksten en muziek van 1900-1950 in ere te herstellen. Tot hiertoe telt hun repertoire al meer dan 500 liederen en treden her en der op in het hele Vlaamse land. Rond 1910 werd het "Lied van de Christen Werkman" verspreid. De tekst is de moeite om te lezen, maar te lang om hier weer te geven. Er staan pareltjes in hun liedboek. Tot morgen
Na wat krachtvoer te hebben binnengslagen, begin ik aan mijn cijfers, letters, woorden en hopelijk komt daar dan een deftig, leuk en leerzaam essay uit tevoorschijn. Ik heb mijn boodschappen gedaan. Het was ontzettend druk in de winkel met koppeltjes senioren die allemaal veel bezoek verwachten of zullen krijgen de volgende dagen. De karren werden volgeladen met drank (frisdrank, bier en wijn), pistolets en sandwiches die luchtdicht verpakt waren en de charcuterie- en kaasafdeling was ook bijna geplunderd. Er is zalig weer voorspeld en hier zal er ook wel wat volk over de vloer komen. Maar nu to the point met de bedenkingen van de dag. Het is niet alleen de dag dat ik mijn Eerste (1955) en Plechtige (1960) Communie herdenk. Maar er gaan ook verschillende stemmen op, om van 8 mei terug een officiële feestdag te maken om het einde van de 2e Wereldoorlog te blijven herdenken. Niet alleen het gebruik van bloemenkransen te leggen aan de monumenten van de 'Onbekende Soldaat' en een bezoek, van de weinige Oud-Stijders die er nog zijn, aan het Fort van Breendonk. Men moet terug het belang van herinneringseducatie onderstrepen en vooral het anti-fascisme benadrukken. In Nederland is dat nog een groots opgevoerde herdenking aan Den Dam in Amsterdam en een concert op de avond van deze feestdag, bijgewoond door leden van de koninklijke familie. De laatste jaren is dat vooral een show van hun, van oorsprong Latijns-Amerikaanse, koningin. Die maakt er een punt van om met de allerlaatste nieuwe trends op modegebied uit te pakken en te pronken en in zee te gaan met de duurste coututiers van het moment. Ze wil alle aandacht naar zich toetrekken. Gaat haar dochter dezelfde weg op? Of ziet ze het koninginneschap met wat meer opleiding tegemoet? Of is ze gewoonweg tevreden met hetgeen ze nu kent en hoopt ze op een entourage dat haar wel voldoende zal instrueren zoals de ministers, adviseurs, secretarissen? In ieder geval haar opleiding ziet er nogal dubieus uit. Maar ze gaat haar onkostenpremie van 1,5 miljoen euro wel opnemen vanaf 2025, omdat ze wat meer representatiewerken gaat uitvoeren, een eigen huishouding op poten wil zetten in haar eigen paleis want dat van haar ouders is niet groot genoeg. Haar echte wedde van 300.000€ moet ze nog niet hebben dit jaar. Enfin ja, in ieder geval is Europa een goede voedingsbodem voor koninginnen. De monarchiën maken deze eeuw kennis met veel belangrijke vrouwen. Zowel in Spanje, Nederland, Zweden is er een vrouw die voor deze belanrijke post in aanmerking komt. Ik mag natuurlijk onze eigen kroonprinses niet vergeten, die toch wel een bolleboos blijkt te zijn. Na de kleuterklassen, de lagere school en het lager middelbaar onder de kerktoren te hebben doorlopen, is ze met haar verstand op de internationale toer gestapt. Zo veel mogelijk kennis vergaren, contacten leggen over heel de wereld en ons land een uitschijning en allure geven, die de gewone burger van pas kan komen. Dat was mijn nieuws van de dag. Tot morgen
Een dag zonder nieuwswaarde, zoals men dat al eens gezapig aankondigt. Alhoewel, 'zonder nieuws' is een verkeerd beeld want een dag zonder wat nieuws is er nooit. Er gebeurt altijd wel wat op onze 'blue planet'. Met nieuws bedoelt men meestal geen 'goed' nieuws': oorlogen, bombardementen, aanvallen, pandemiën, veroordelingen, gevangennemingen, overstromingen en nog talloze andere vreselijke toestanden en onrechtvaardigheden. Vandaag de dag wordt nieuws in ons land beheersd door, gelukkig en weliswaar vredige, naderende verkiezingen. We luisteren weeral eens naar de uitleg van de politieke programma's en de mooie beloftes die daar traditiegetrouw bijhoren. Maar altijd bij beloftes en positieve vooruitzichten, blijven. Ook nooit tevreden is het lerarenkorps en hun vakbonden, die nog maar eens gaan staken. Deze bevolkingsgroep denkt nooit aan hetgeen ze de ouders en kinderen aandoen met hun acties. Volgens dat ik begrepen heb, zouden ze nu staken om paal en perk te stellen aan de willekeur van de directeur bij het opstellen van het lesuurrooster!. Een ander nieuwsitem dat me eerst een glimlach bezorgde maar daarna toch de ernst ervan deed inzien: alcoholcontole bij de 'petanque-wedstrijden'. Geen glaasje pastis meer in de hand, geen duvel meer langs de zijkant. Men hanteert nu de slogan: weg-met-het-biertje-bij-de-ballen. Een nultolerantie voor alcoholgebruik tijdens de competitie, erger dan de BOB-controle in het verkeer. De uitleg en de reden: iemand die redelijk onvast op zijn benen staat kan al eens een wedstrijdbal van 700-800gr in de verkeerde richting smijten en zo een persoon raken in plaats van de cochonnet, met alle ongelukkige en nadelige gevolgen vandien. Beperkingen en wetten, verboden van vele dingen zijn we ondertussen wel gewoon geworden in ons Verenigd Europa. In 1824 dirigeerde Beethoven (1770-1827) voor de eerste maal zijn 9e Symphonie met het prachtige "Ode an die Freude" van Friedrich Schiller (1759-1805). Het Europese Volkslied, maar 'veel Vreugde' is er in ons continent niet te vinden met de betogingen, de stakingen, bezettingen. Er is een algemeen ongenoegen dat zich manifesteert in al de geledingen van de maatschappij. Zo blijven de klaroenblazers van de The Last Post, onder de Menenpoort nog altijd hun nut tonen: de mensen er op attent blijven maken dat 'vrede' een werkwoord van iedere dag is. Ondanks, dat iedereen er wat lacherig over doet, die liedjeswedstrijden en andere competities tonen aan dat we toch, met al onze verschillen in Europa, elkaar een vredevol optreden voor de televisie wensen, elkaars talenten erkennen en er miljoenen Europeanen, ondanks al hun verschillen, naar hetezlfde programma kijken. Ook de klassieke muziekwereld erkent dat de wereld niet alleen maar kommer en kwel is. De 'Koningin Elisabethwedstrijd' is weer begonnen. Ditmaal vraagt de 'violist' alle aandacht. Er stuurden 290 muzikanten een video in van hun kunnen. Er werden 63 violisten (33vrouwen, 30 mannen) afkomstig uit 21 landen waaronder één Belgische, geselecteerd om hun virtuositeit voor een livepubliek te demonstreren. Voilà, dat was mijn nieuws van de dag, een mengeling van positief en negatief, van goed en kwaad, want zo zit de mens en de wereld toch in elkaar. Tot morgen
Feest! Niet elders maar ten huize van Pijltje, dat eigenlijk 'Rondinella' noemt of Italiaanse zwaluw. En hier woont dus het feestvarken: de lagotto romagnolo, genaamd 'Raziel di sole e terra', kortweg witte krullenbol 'Raziel' genaamd. Zes jaar wordt deze Italiaanse waterhond die geen allergiën veroorzaakt bij mensen, zeer speels en onnozel blijft, die me soms doet steigeren, me doet lachen, me doet opstaan, me doet bewegen en vooral er voor zorgt dat ik mijn manieren hou en aan tafel mijn maaltijden nuttig. Dan pas begint hij ook zijn dinerkes op te knabbelen enfin, zijn brokken. Omdat ik niet wil dat hij verhongerd, zet ik me 3x per dag aan de keukentafel om mijn ontbijt, middag- of avondmaal te gebruiken. Hij heeft ook verschillende trucjes om me van tafel te krijgen om onderwijl mijn teljoor leeg te eten. Het is een lepe snoodaard, van geen kleintje vervaard, die me nooit doet huilen maar altijd doet lachen om zijn gewiekstheid. Vandaag krijgt hij een extra 'knook' om hem bezig te houden. Ik heb wel geschreven dat ik een 'witte' hond heb, maar dat is alleen te zien als hij pas van de trimster komt. Anders hangt er, zoals nu, een zanderige kleur over zijn krullen. De zandkleur is afhankelijk van waar hij gelopen heeft of gecrosst: strandkleur of modderkleur. Het is geen mens, maar toch is hij mijn compagnon de route. Zijn voorganger was Baziel, van hetzelfde merk, en een heel ander beestje. Maar hun liefde van water en de zee, is hetzelfde. Omdat het vandaag 'Internationale Anti Dieet Dag', zal er door ons niet gelet worden op een kremmeke min of meer. We zijn er alletwee tuk op. Mary Evans Young besliste in 1992 dat het genoeg was met al die diëten die als paddestoelen uit de grond schoten en de mensen alsmaar ongelukkiger maakten om te kunnen voldoen aan het silhouet van een 'geraamte met vel' over. En op 6 mei ontstond zo de 'No Diet Day'. Iedereen die daaraan meedoet draagt een 'lichtblauw lintje'. Ik doe daaraan mee maar ik heb geen lichtblauw lintje en ga daarvoor niet naar Nieuwpoort of Oostende trammen om bij de confectie-retailer Veritas, lint te gaan halen. In feite doe ik iedere dag mee met deze speciale 'no diet day'. Er zijn zó vele lekkere dingen te eten, en het leven is zo kort, dat ik ook culinair plezier wil hebben aan mijn leven. Ik moet eerlijk zijn, die lekkere dingen zijn bereid door anderen dan ik: een chefkok, een patissier, een traiteur. Zelf bak ik er niet veel meer van. Een éénpersoonsgezin is moeilijk te besturen op eetgebied en kent enkel de eiergerechten, de tomaten en het witloof. Tot morgen
"How do you do?" een liedje uit 1971 van Mouth & MacNeal. Ik vind dat het past op deze zondag, ditmaal zijn naam waardig. Mensen komen buiten en komen elkaar tegen, hebben tijd voor een klapke als het goed weer is en vragen "hoe ist?". Het met een liedje vragen is veel leuker en geeft de mensen meteen ook een smile op deze 'Internationale Dag van de Lach'. Lachen moet je niet altijd om een 'joke' doen, maar gewoon omdat iets plezant is zoals een zon die schijnt en je verwarmt. Of de aanschaf van geraniums/pelargoniums dat ik straks ga doen. Of gewoon om een leuke en idiote gedachte of om een plezant boek waar het plezante niet altijd van te vertellen valt. Of om de zotte fratsen van mijn hond. Zelfs op mijn eentje heb ik af en toe een gulle lach. Maar soms mis ik wel even de kwinkslagen en de slappe lach van in gezelschap zijn. En toeval of niet, vandaag was het Vlaamse woord van de dag "onnozeliteit". En dat wil ik af en toe nog wel hebben en ook nog eens onnozel zijn en doen. Ik zoek zelf wel mijn vrolijke momenten in het leven van iedere dag.
Aan zee zijn toch veel winkels open op zondag. Ik moet naast de bloemen en brood en ander lekkers, nog verjaardagskaartjes gaan halen voor de jarigen volgende week. Vandaag is mijn 8e kleinkind en 3e kleindochter jarig. Op de tonen van Paul Van Vliet (1935-2023) zijn liedje over "Meisjes van Dertien" die een pubermeisje en haar gevoelens bezingt, wens ik haar een gelukkige 13e verjaardag op deze zonnige dag. Dat de kaartjes, zelfs meer dan een week op voorhand gepost, niet toekomen is wel jammer. Maar ik heb een jaartje geleden de e-cards ontdekt en heb deze morgen nog vlug een aangepast kaartje gestuurd, zodat ze toch nog een leuk berichtje krijgt van haar 'oma-zee'. Ik ga mijn boodschappen doen. Tot morgen
Omdat ik geen inspiratie heb om een mooie titel aan deze dag te geven, noem ik hem maar zoals hij bij iedereen bekend is: de 6e dag van een week. Klusjesdag voor de enen en boodschappendag voor een ander. Moest het nu een beetje beter van weer en temperatuur zijn, dan zou ik eens nadenken om mee te doen aan de 'Internationale Dag voor Naakt Tuinieren'. Blijkbaar is dat heel gezond om doen, wat arbeid verrichten in de kledij die God ons gegeven heeft: ons vel. Het is zoals in het sprookje "De kleren van de Keizer" opgetekend door Hans Christian Anderson (1805-1875), paraderen met 'niks'. Omdat ik de buren en passanten niet voor het hoofd wil stoten, beperk ik mijn 'naturel' door met blote voeten in het natte gras te lopen, wat blijkbaar enorm gezond is. Alles waar het woord 'gezond' vóór en voor, staat wil ik wel eens uitproberen en met blote voeten op mijn vochtige pelouse lopen, kan nu eenmaal niet ongezond zijn. Ik beschouw het als een gezonde en hygiënische voetwassing en massage. Ondertussen is de hemel weer aan het betrekken. Er is geen sprake van Middellandse Zee temperaturen maar van een frisse 13°C. De zuidenwind brengt nog niet de verhoopte warmte naar onze contreien. Waarom zitten we zoveel te praten en te kniezen over dat weer, de kilte, kou, nattigheid en gebrek aan zon?. Ik heb daar vooraleer in slaap te vallen eens diep over nagedacht. De Belgen en de Vlamingen in het biezonder, zijn altijd al zeurders geweest over té nat, té droog, té koud en té warm. Dat alles wordt nog eens versterkt door het eeuwigdurende gepalaver over verandering van klimaat, milieu en stijging van de temperatuur van de oceanen en op aarde. Dat alles voelen we hier niet direct op onze vierkante kilometers bewoonbare oppervlakte. Komt daar ook nog bij dat we heel graag zagen al ontbreekt het ons aan weinig of niets. Dus ik ga stoppen met zeggen dat er weer een hevige wind opsteekt, die ons wel de zuiderse wolken brengt maar niet de verhoopte warme temperaturen. De zon schijnt nog wat flauwkes en daar ga ik samen met woeffie nog wat van profiteren vooraleer de volgende drache er is om alles nat te maken. Tot morgen
Awel, ik ben weeral gezond wakker geworden. Oef! Nu is het in spanning wachten wat deze nieuwe dag voor mij in petto heeft. Lang duurt dat niet. Terug de coltrui met lange mouwen, kousen, broek met lange pijpen en de paraplu uit de garderobe halen. Niet getreurd, ik heb me voorgenomen, de leuze die Tijs Vanneste poneerde in het programma "Niks te zien", eigen te maken: "ik heb besloten om gelukkig te zijn". Hopelijk kan ik tot mijn laatste levenssnik die woorden blijven zeggen. Dan maakt het niet uit of de zon schijnt of dat er grijze regenwolken zijn, dan is het iedere dag 'vrijheid, blijheid'. Dan kan ik zonder meer het liedje van Sandra Kim zingen: J'aime La Vie. Het mag natuurlijk niet bij "Parole, Parole" van Dalida (1933-1987) blijven, ik moet daar zelf ook een inspanning voor leveren en alles met een roze bril bekijken. Want het is wel zo, na regen komt er zonneschijn en dat zal vandaag niet anders zijn. Wat ik wel geleerd heb de laatste tijd en ook wel zal blijven doen, is van ieder zonnestraaltje te genieten, naar buiten lopen en die natuurlijke warmte omarmen. Of ik dat nieuwe programma nu een human interest programma moet noemen of een reisgids, weet ik nog zonet niet. Dat zal de tijd uitwijzen. Het is easy going, easy listening en dat is al niet slecht voor een avondprogramma. Spijtig dat het lawaai van "Amai, zeg wauw!" van Otto Jan erna komt. Dat programma is op zich niet slecht, maar de presentator roept graag, spreekt soms een onduidelijk Nederlands brabbeltaaltje dat me noodzaakt teletekst aan te zetten om alles te begrijpen wat deze halve Belg te vertellen heeft.
Het is de 'Internationale Dag van de Persvrijheid' en daar kan niet genoeg aandacht aan besteed worden. De pers en dan vooral de journalisten moeten ons iedere dag behoeden voor 'fake news' dat zo vlug de wereld rond gaat en voor veel onheil kan zorgen. Ze zijn dikwijls zelf het slachtoffer van aanvallen op hun leven, hun persoon, hun integriteit, worden dikwijls gevangen genomen, worden dikwijls vermoord omwille van het uitbrengen van de realiteit en werkelijkheid. Vooral dictatoriale regimes hebben een hekel aan de vrijheid die journalisten genieten om verslag uit te brengen van gebeurtenissen die voorvallen in landen waar de bewoners de mond gesnoerd wordt. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat er in ons land, omzeggens geen censuur bestaat op de verslaggeving van gebeurtenissen op het publieke domein. Alles wat nadelig is voor personen en instellingen kan onderzocht en gepubliceerd worden.
Eindigen, omdat er gebeld wordt, doe ik met het liedje van Mary Hopkin, "Knock, knock, who's there?" Tot morgen
2 mei is een belangrijke dag in mijn leven. In 1974 was het de geboorte van mijn 2e kind, 49cm lang. Droog aan de haak woog dat manneke 2,800kg. Vandaag een bonk van + 1m80 en +80kg. Het eerste deel van zijn leven is met deze verjaardag ook voorbij. De bakens zijn uitgezet voor de volgende, hopelijk ook gezonde 50 jaren. Zo komt er voor iedereen een keerpunt in het leven. Ik denk niet dat hij blij is met zijn halve eeuw, maar het is voor iedereen te nemen, en er vrede mee te hebben, tenslotte is het maar een cijfer, en hetgeen er gisteren was, is er vandaag ook nog. Hij zal wel een feestje brouwen en hopelijk niet meer denken aan een 'motocyclette met power' om zich terug jeugdig en onbezonnen te wanen. ik wens hem geen nadelige gevolgen of grillen van een om de hoek loerende penopauze. Nog vele gelukkige jaren, zoontjelief!
Wat is de meest opvallende krantentitel vandaag? Man die na 30jaar bekent dat hij zijn vrouw zelf heeft begraven. Een onvoorstelbaar gebeuren en in een korte zin weergegeven, met nog heel veel vragen en voer voor psychologen om de psyche van deze man te doorgronden. Stom toeval ligt aan de basis van de ontdekking van het lichaam. Geen vlucht naar Spanje of elders voor de vrouw, moeder, zus, maar een put in haar tuin. Verjaring van deze misdaad ligt in het verschiet, de 78 jarige man zal door de speurders duchtig aan de tand gevoeld worden zodat dit raadsel voor eind november 2024 is opgelost.
Nog een belangrijk man dat de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt: Werner Loens. Een man die jarenlang in volledige anonimiteit zijn belangrijke job van fooddeskundige, aan de kant schuift en nu aan moeders tafel moet eten wat de pot schaft. 38jaar lang was hij een bepalende factor om Michelinsterren uit te delen en te laten drukken in de rode eetbijbel. In een beknopte samenvatting van zijn jaren als hoofdinspecteur heeft hij 8500 restaurants bezocht en het belangrijkste menu naar binnen gewerkt. Op zijn minst evalueerde hij, en passant, ook 3700 hotels en hun bedden om er een label aan te kunnen geven.
Op 2 mei 1934 werd Etienne Vermeersch geboren. Deze Hoogleraar aan de RUG was filosoof, ethicus, filoloog, septicus, opiniemaker en verkoos in 2019, zelf over zijn leven en dood te beslissen. Schreef boeken, essays en bijgevolg zijn er voldoende quotes van hem bekend, zoals: "Mensen die in astrologie geloven? Je zou ze onmiddellijk 30 punten IQ moeten aftrekken!". Omdat ik slim wil blijven en mijn IQ wil behouden ga ik vanaf vandaag geen 'sterrenbeeldenhoroscopen' meer lezen, niet meer geloven in geluks-of ongelukscijfers, geen waarde meer hechten aan ontmoetingen met zwarte katers, maar onder ladders lopen ga ik toch niet doen. Tot morgen
Dag van de Arbeid: betekent dat 'dat je moet werken' of 'dat je de luiaard mag uithangen'? Nee, het weer is te fantastisch om binnen de luiwammes uit te hangen. Het zal werken in de tuin zijn en uitrusten op een mijn bank in het zonnetje. Ik heb er lang genoeg moeten op wachten om in shorts, korte mouwen en blootvoets te kunnen rondlopen. Ondertussen zal ik genieten van mijn 'miskoop' van gisteren. Ik heb me, tegen mijn eigen principes in, laten ringeloren aan mijn poortje. Koop nooit aan de deur, is een heilige slogan, tot er iemand me wakker belt bij mijn siësta en ik slaapdronken ga kijken welke snoodaard mijn dutje onderbroken heeft. Een ijsjesman, die met creme glace, deur aan deur ging bellen met zijn dozen vers hoeve-ijs. Wie kan daar nu nee opzeggen? Vooral dan ook nog eens als je bij een aankoop van 12 potjes één liter vanille-ijs gratis krijgt + een folder met de tarieven voor een volgende bestelling. Aankoop gedaan, een té dure aankoop weliswaar, maar ja voor een ijsje... Eens goed wakker, bekijk ik eindelijk wat ik contant betaald heb: 33€. Gigantisch veel geld voor wat creme glace. Maar ja, t'is hoeveijs, met verse melk gemaakt. Ik had de rekening van maandag liggen van de Colruyt en daar kostte de vanille-ijscreme voor 2,5l, "2,99 €". In de folder van het ambachtelijk roomijs kost dezelfde hoeveelheid en soort 22€!!!!. Hoe graag ik onze boeren en onze andere zelfstandigen ook wil steunen, eenzelfde product met een prijs x 10, is voor mij toch een beetje te veel van overdrijving. Einde verhaal voor vers hoeve-ijs, maar ik zal het me wel laten smaken en denken dat ik een super de luxe coupe aan het binnenspelen ben. De plastieken potjes van de melange-coupen, zal ik afwassen en gebruiken om mijn diepvries rodevruchtenmengeling in porties te verdelen. Altijd gemakkelijk. Maar één mei is natuurlijk ook de dag van de toespraken van de sossen, met allerlei beloften zeker nu de verkiezingen eraan komen. En waar kunnen ze de mensen altijd mee verleiden? Niet alleen met ijsjes natuurlijk maar met 'geld'. Weer een eis die nooit waar te maken is: 500€ extra zodat het minimum inkomen 2500€ bruto zal bedragen, een zoethoudertje noem ik dat of een oogverblinding. De liberalen komen dan met een tegenargument van 500€ surplus voor de pensioenen van degenen die een volle loopbaan hebben gehad, ze hebben er tenslotte zovele jaren voor afgedragen. Dan zal het pensioen van de senatoren toch wat lager moeten worden om aan die beloftes te kunnen voldoen. Het zijn niet alleen de politici die eens moeten blozen bij dergelijke nooit uitvoerbare vooruitzichten en de opgewonden speeches. Blijkbaar kan, als resultaat van een wetenschappelijke universitaire studie, ook het pluimvee en met name dan de kippen, een rode kleur krijgen als ze opgewonden of boos zijn. Ik ga zorgen dat ik mijn rode 'ergernis' kleur kwijt raak met zonnestralen. Dat was mijn één mei geschrijf. Tot morgen
Laatste dag van leven met aprilse grillen. Hopelijk weet het 'weer' dat ook en krijgen we wat temperaturen die de lente alle eer aandoen. Ondanks dat er veel gezaagd is over regen, wind en koude, hebben mijn voorjaarsbloeiers prachtige bloemen geleverd. Ze waren allemaal een beetje hun tijd vooruit. Zoals nu de azalea's en de rododendrons ook al in volle bloei staan en op hun schema vooruitlopen. Af en toe moet er ook gezegd worden wat goed is geweest. Vanochtend werd ik verwelkomt door schaapjes, niet in mijn wei maar aan de hemel. Toch weeral een voorbode van wat nattigheid. De temperatuur daarentegen is al zeer goed, 16°C. en zou tot 18° kunnen stijgen. Dan is al de kilte verdwenen. De coltruien kunnen proper gewassen in de kast gelegd worden tot de volgende herfst. Mijn armen en benen snakken naar wat zonlicht en warmte. Veel nieuws is er niet te rapen, de verkiezingen zijn in aantocht, de programma's van de partijen worden weer aan de kiezer voorgelegd alsook de mooie beloftes. Vooral voor de ouders van kinderen met een lichte of zware handicap zijn de tijden weer 'pijnlijk' te noemen. 700 kinderen die geen school vinden om zich te ontplooien en een minister die zegt dat er té vlug een etiket op een kind gekleefd wordt, want dergelijk aantal 'met achterstand', is een beetje moeilijk te geloven voor hem. Zo wil men dit falikant onderwijsbeleid vergoelijken en zitten de ouders wel met de handen in het haar om een plaats te vinden die hun kinderen de best mogelijke begeleiding geeft bij hun handicap om zelfstandig te kunnen leven. De kinderen zitten al zonder vervoer en nu nog eens zonder onderwijs en begeleiding. Enfin, 'Vooruit' wil terug de minister van onderwijs leveren na het debacle van de richtlijnen van de laatste jaren. Lezen en schrijven, tellen en rekenen, moet men nog altijd als een menselijke vaardigheid bezien en die moet iedereen in dit land kunnen en kennen. Natuurlijk zijn de apps op smartphone en wikipedia en andere zoekmachines op pc, handige hulpmiddelen maar ze mogen onze eigen innerlijke computer niet verwaarlozen. Denken, nadenken, onderzoeken, ontdekken, zijn echt wel menselijke eigenschappen die ontspruiten uit de beginselen van 1,2,3... en abc. Soms vergeet men dat weleens. Onderwijs is zo belangrijk voor elk kind, maar is er daarom een leerplicht nodig vanaf 3 jaar? Eens zien welk besluit ze daarover gaan nemen. Natuurlijk zijn er de laatste dagen ook al veel woorden gezegd en geschreven over de ontdekking van de stoffelijke resten van een 'verdwenen' vrouw. Ze zat dus niet in Spanje maar onder de grond bij de buren. Nu kan het onderzoek echt beginnen naar wie, wat, waar, de antwoorden voor de familie en dan kan het rouwproces voor de naasten beginnen. Tot morgen
Vannacht eens terug een schitterende sterrenhemel gezien. Geen wolkje was er te bespeuren. Ik kijk graag naar omhoog en speur graag de hemel af naar ongewone dingen. Iedere avond/nacht ben ik, voordat ik slapen ga, nog even buiten met de hond om nog mijn laatste stappen van de dag te zetten. En ondertussen kijk ik graag naar omhoog. Door me te laten leiden door de app 'Wat zie ik aan de hemel', kan ik de planeten al herkennen en weet ik ook wanneer het ISS passeert. Maar voor de sterren te herkennen, daar heb ik geen kaas van gegeten. Sinds het lager onderwijs blijft het voor mij nog altijd een zoeken om de 'grote en kleine beer' te vinden of de poolster te onderscheiden. Met of zonder naam, de sterren geven een mooi spektakel aan de duister hemel. Eigenlijk zou ik best eens naar één van de vele Observatoria, Planetaria of Volkssterrenwachten moeten gaan om wat instructies te krijgen. Ik moet me zelfs niet ver verplaatsen want in Oostende is er 'Astropolis' dat niet alleen een sterrenwacht is maar ook uitleg over de ruimtevaart geeft. Het goede nieuws van de dag is, dat die wolkenloze hemel er ook nog deze morgen was en er een grote zon me welkom heette op deze nieuwe dag. Maar nu zit ik nog altijd in pyjama en mijn peignoir aan, omdat ik op dit uur nog niet kan uitmaken of ik nu een coltrui met lange mouwen moet aandoen of een polooke met korte mouwen. Ik wil me geen 3 keer omkleden. Het is nu 12°C en dat is toch nog wat fris om met blote armen rond te lopen. Het zal dus straks op zijn minst een giletke zijn om te dragen bovenop een shirt. Ik moet me wat deftig aankleden om mijn boodschappen te doen en met dit mooie weer zal zullen er weinig winkelaars zijn en dus zal het in een snel tempo gebeuren. Het is vandaag ook de 'Internationale Dag van de Dans'. Het is gepermitteerd om vandaag al huppelend en dansend op de tonen van de rumba, samba en chachacha door de straten te gaan. Hoe graag ik ook zou dansen, ik moet het meer hebben van heupwiegen en armbewegingen. Alle dansen heb ik gedanst, behalve de 'tango', die kon nooit mijn hart bekoren. Als je nu de tango op tv ziet 'dansen' is dat meer een gymnastiek oefening dan gracieus over de dansvloer glijden. Nen slow op één tegel zou wel nog altijd gaan, die vraagt niet veel moeite en inspanningen van de gewrichten en brengt warmte in het hart, zeker als dan "Du" van Peter Maffay gespeeld wordt. Natuurlijk word op deze dag het klassieke ballet vernoemd. Daar heb ik niet veel affectie mee behalve als ik kan kijken naar "les Ballets Trocadero de Monaco", dan komt er een big smile on my face en geniet van de uitvoering van de "stervende zwaan". Ik ga mezelf opkuisen en boodschappen doen. Tot morgen
Zal ik nat worden vandaag? Waarschijnlijk niet. Zal ik omvergeblazen worden vandaag? Waarschijnlijk wel. Ik heb weeral bewondering voor mijn bomen, die elk weer trotseren en even fier als altijd in mijn tuin staan te groeien en te bloeien, welk weertype het ook is. Kort gezegd, er is weeral een droge stormwind op komst. Gisteren kreeg ik een Be-Alert in de mailbox om alles wat los zat weer vast te maken zodat ik geen ongelukken heb op deze 'Internationale Dag van de Veiligheid op het Werk'. Op 28 april 2005 besliste de 'International Labour Organistion dat er een World Day for Safety & Health at Work' moest plaatsvinden om het belang van veiligheid als prioriteit te handhaven bij elk soort werk dat er moet gebeuren. Zelfs de bloggers moeten voorzien in hun veiligheid door op een goeie stoel of op een speciale bureaustoel plaats te nemen die niet uit elkaar valt en een pc die op een stevige tafel of bureau staat. Omdat ik waarschijnlijk lid ben van de "Vrouwencongregatie 'Dochters van de Wijsheid' gesticht door de predikant Louis-Marie Grignon de Montfort (†1716)" neem ik deze waarschuwing ter harte en sla ik dergelijke raadgevingen nooit in de wind. Ik heb een controle uitgevoerd in de tuin en de bloempotten (die vorige keer omvergewaaid waren) wat steviger vast te zetten. Ondanks de stevige zuidenwind heb ik het opvallend rustig, want de hond is geen liefhebber van zware luchtverplaatsingen die zijn flappies tot achter zijn kop gooien. Hij zaagt niet om met de bal te spelen of buiten te gaan. Tot zover de weersgesteldheid en zijn gevolgen voor het leven op een zondag. Zoals ik al dikwijls gezegd, geschreven en vermeld heb, doe ik iedere dag mijn woordoefeningen van Nederlands, Engels, Frans, Duits en ook opfrissingsoefeningen van de Bijbel. De laatste tijd maak ik veel fouten in mijn Franse taal, ondanks het feit dat ik weer regelmatig een mondje Frans babbel en brabbel. Ik besloot dus terug de taaloefeningen van 'Duolingo' te doen, om extra oefeningen te kunnen doen en mijn Frans weer naar een aanvaardbaar niveau op te krikken. Alleen moest ik daar een tijdsduur voor mijn oefenstonde bij geven. Dat zorgt zo voor een dwingend karakter waar ik als gepensioneerde allergisch voor ben. Maar fouten maken is ook niet plezant voor mijn talentrots. Ik moet mijn ego eens opzij zetten en 10 minuten van mijn kostbare tijd voozien in deze, soms enerverende, oefeningen. Maar ik kan het niet maken te stuntelen tegenover mijn buurvrouwen bij wie en met wie, ik graag een woordje Frans placeer. Mijn regel die ik nog altijd hanteer, ik probeer niets te vergeten van wat ik ooit geleerd heb de voorbie 75 jaar. Tot morgen
Nog net op tijd buiten om geen vodje als krant te hebben. Een weekendkrant zou ik niet graag missen, want dat is toch lectuur voor 2 dagen met artikels die in de week geen plek krijgen om te verschijnen. Meestal gaat het dan om beschouwingen van minder belangrijke items maar die wel deel uitmaken van het dagdagelijkse leven van de Vlaming of andere bewoners van dit aardse rijk. Ieder land heeft wel een soap serie op tv die dan ook nog eens doorverkocht wordt aan ontelbare teevee-zenders omwille van de weinige kost in aankoop en uitzending. De ene soap gaat ontzettend traag, de andere soap krijgt te maken met ontzettend veel personnages, een andere soap moet het hebben van de panoramische zichten, een andere moet het hebben over de zakelijke beslommeringen, soms gaat het over de vele perikelen in de families, maar onschuldig zijn ze minder en minder aan het worden. Seks, drugs en rock'n roll steken ook hier in die brave familieseries de kop op. En daar wordt vandaag een beetje kritiek op geleverd in de weekendeditie van de krant en dan voornamelijk over de soap 'Thuis'. Aan mij zijn al die dagdagelijkse verhalen niet besteed, al zijn er een overvloed om vanaf 's morgens te bekijken van overal ter wereld en op alle zenders: The bold and the beautiful, Eastenders, Neighbours, Sturm der Liebe, Familie,.... Eigenlijk ken ik geen één personage van die reeksen behalve dan Simonneke en Frank omdat die zo dikwijls buiten hun reeks ten tonele worden gebracht. Ik heb een hekel aan series, zeker dan degene die ik iedere dag zou moeten bekijken om te kunnen volgen. Meestal neem ik ook vervolgdetectieves op om ze naderhand in één keer te bekijken. Tv en hun programmatie is toch een moeilijk gegeven om iedereen tevreden te kunnen stellen. Het moet voor een ganse bevolking dienen en dat is zeer moeilijk te voldoen. Gisteren heb ik gekeken naar "Comedy Casino" en dat brengt toch wat luchtigheid op het einde van de dag. Het is ook "De Dag van de Filosofie" over met de nadruk dit jaar op "chaos", zoals nogal dikwijls die series blijk geven. En al die personages in die soaps kunnen een antwoord op "de dingen des levens" geven, elke situatie op te lossen, iedere ziekte te genezen, elke relatie een goede draai te geven, enz. Daarom vind ik het gezegde van ene Amerikaanse vier sterren admiraal van de marine, Hyman Rickover (1900-1986) zeer goed: "grote geesten praten over ideeën, matige geesten over gebeurtenissen, kleine geesten over mensen". In Nederland is er weer eens een groot straatfeest n.a.v. de verjaardag van de koning. Het gaat niet zozeer om om Willem Alexander die 57 jaar wordt, maar meer om de outfits van zijn 4 vrouwen en de vrouwelijke familieleden van de vorst. Daar ga ik nu naar kijken. Tot morgen
Laatste dag van werkweek 17. Zoals gisteren gezegd, gedaan en geschreven, heb ik weeral als een roosje geslapen. En zo roos als een baby oogt na zijn dutje, zag ik er ook uit als ik opstond en in de spiegel keek. Natuurlijk verdwijnt dat mooie babykleurtje als sneeuw voor de zon, eens dat alles weer terug in zijn plooi valt. Met 8°C middagtemperatuur, kan ik moeilijk zeggen dat de lente op komst is. De lucht geeft een palet aan grijze tinten, niet met wattenvlokken deze keer maar voor de verandering eens in streepjes. Tot hiertoe, op een paar druppeltjes na, is het droog gebleven. Wel is door al die regen en wind, de dijk en het strand schoongeveegd en gekuisd. Dat ligt er allemaal proper bij om onze Waalse vrienden gedurende veertien dagen te verwelkomen. Het is wel raar dat de verlofperiode in ons land zo opgedeeld wordt in Noord en Zuid. In de ons omringende landen gebeurt dat al veel langer dat 'les departements', 'provincies', 'Bundesländer' enz. op andere tijdstippen verlof nemen. Maar nu is het toch even wennen voor iedereen omdat het toeristische seizoen hier nu eigenlijk al met Pasen al begint en stopt met het novemberverlof. De Walen komen vandaag al en dan komen die vrije dagen en verlengde weekends er van mei ook aan. Of er meer verbruikstoerisme gaat komen, is nog af te wachten voor de zelfstandigen hier aan de kust. Geen probleem natuurlijk eens dat de zon van de partij is, anders is het maar een triestig boeltje voor de strandbars en terrassen. Er zullen toch weer veel vakanties geboekt worden naar de zonnige streken voor strandvakanties. Maar als men wat meer wil zien van een land of ons eigen land zal er veel gebruik gemaakt worden van de toeristische gidsen met alle info om een geslaagde reis of uitstap te ondernemen. De bekendste zijn natuurlijk 'Trotter', Lonely Planet', 'Rough Guides', maar er zijn ook leuke exemplaren zoals '365 dagen onderweg' van Floortje Dessing of 'Solo Reizen' van Liesbet Rasker. Natuurlijk kan je ook op goed geluk eens een leuke uitstap maken in je omgeving. Wat ik vandaag wel ontdekte was (waarschijnlijk) een van de eerste verslagen van reisjes. De Italiaanse dichter Francesco Petrarca (1304-1374) beschreef in zijn gebundelde correspondentie, de "Epistolæ Familiares", zijn toeristische uitstappen. Het meest bekende is de beschrijving van de "Beklimming van de Mont Ventoux" in 1336, a piedi naturalmente, a cavallo kon het natuurlijk ook zijn. Koeien zullen ze daar niet tegengekomen zijn, het is een kale berg en het is Frankrijk, waar die koebeesten het beste voedsel krijgen om daarna opgepeuzeld te worden. Niet zo in Hindoe-India, waar eenieder en alles moet wijken voor die graatmagere runderen. Ze zijn al met meer dan 5 miljoen. Die beesten kunnen gaan, lopen en staan waar ze willen. Deze heilige dieren hebben zelfs een eigen ambulancedienst gekregen, met verzorging in speciale klinieken. De mensen kunnen er alleen maar naar kijken, want zo veel luxe is er voor de doodgewone Indiër niet weggelegd. Tot morgen
Deze nacht heb ik niet naar sterren en planeten gekeken maar plezier beleefd aan de verspringende lichtjes van mijn wekker!. Ik ben sinds mijn pensionering niet echt een fan van horloges en klokken maar als de schellen niet voor mijn ogen vallen, is een wekker in het oog houden een plezante bezigheid. Al die verspringende rode cijfertjes, in stokjes weergegeven, is facinerend om naar te kijken. Zeker die, die een speciale opeenvolging van getallen hebben. Een minuut lang kijken naar 01.23, of 02.02 enzoverder. De tijd gaat per minuut eigenlijk nogal vlug voorbij. Nadeel is wel dat ik er niet moe van word en telkens naar een volgende speciale reeks uitkijk. Anders plooi ik al mijn was op als 'klaas vaak' lang op zich laat wachten, maar dat was al gedaan. Enfin, de nacht is voorbijgegaan met gewoonweg te rusten en klaar en paraat te staan tegen dat de poetshulp kwam. Nu is het zaak de ganse dag wakker te blijven, dan val ik deze avond zonder problemen in een deugddoende slaap. Vandaag zijn het de spreuken rond de Evangelist Marcus, die ons waarschuwen voor misoogsten, voornamelijk van fruit: want als het regent op Sint Marc, geen krieken, pruimen, appels, noten noch druiven. Vandaar dat men zegt op deze dag, plant uw bomen, bonen en pitten en ga naar de kerk. Dat zijn maar 2 gezegdes, maar er zijn er méér dan 20 te vinden over deze schrijver van teksten voor 'Het Nieuwe Testament'. Ik denk dat deze dag er ook gekomen is ter vervanging van de Robigalia. Een offerfeest (schaap en teef) om de kwaadaardige geest van de Romeinse god Robigus tevreden te stellen en alzo de gewassen te behoeden voor schimmelziektes en graanroest. Het grootste nieuws komt eigenlijk uit Parijs, meer bepaald de coté van Montmartre. Daar heeft de legendarische showtempel "De Moulin Rouge" twee van zijn 4 wieken verloren en de helft van zijn 'molen' ttz 'Mou'. Dit 'Paleis van de Dans en de Vrouw' viert dit najaar zijn 135e bestaan. Daartegen zal alles wel hersteld zijn want dat vraagt niet zo'n secuur werk en als de 'Notre Dame de Paris'.
De verkiezingen komen in het vizier en meteen ook de hoge ontslagvergoedingen van federale en Vlaamse parlementariërs die er de brui aan geven of niet meer verkozen raken. Het federale parlement voorziet een potje van 14 miljoen € om dat allemaal te finacieren, het Vlaamse parlement legt daar 4,8mlj voor opzij. Federaal krijgt een gestopte politieker max 48 maanden een vergoeding van ± 8.500€ en forfaitaire vergoeding, Vlaanderen geeft max 6-24 maanden ± 11.600€. Dat alles staat toch wel in schril contrast wat de werknemers bij Van Hool zouden krijgen bij ontslag: max 33 weken loon! Awel, de politici kunnen met geld dat ze oprapen eens naar "An Island in the Sun", zo mooi bezongen door Harry Belafonte (1927-2023), voor de werknemers in Koningshooikt is het lied "Jamaica Farewell" van dezelfde zanger van toepassing. Tot morgen
Mijn broer is jarig!. Dat ukkie van ± 1m80 mag vandaag 72 kaarsjes uitblazen. Hij zal er veel asem voor nodig hebben vooraleer hij een 'spie' van die chocolade verjaardagstaart zal kunnen eten. Cava zal er niet meer bij gedronken worden, want die is ook al schandalig duur geworden door de warmte en misoogsten in Spanje. Tegenwoordig kan je op een feest kiezen voor één duur ingrediënt: cacaobonen of Spaanse bubbels. Voor broertje-lief zal het uitdraaien op een stevige pint van eigen bodem. Voor de rest gaat het zéér goed met hem, na zijn rugoperatie. Hij is nog wel in revalidatie, maar zo kan hij zijn nieuwe jaar toch pijnvrij beginnen in zijn nieuwe woonst. Nog vele gelukkige en sportieve jaren, wens ik hem. Of hij ooit een Flandrien zal worden, betwijfel ik wel. Bij deze weersgesteldheden is het nodig om een echte Flandrien te zijn als je buiten enige activiteit wil doen. Bestand moet men zijn tegen koude, wind, regen als men wil wandelen, joggen, lopen of fietsen. Geen van die activiteiten is me op het lijf geschreven. Het vergt veel creativiteit om deze periode door te komen. Buiten een paar korte verplaatsingskes met de hond, is het voornamelijk een 'binnen' bezigheid zoeken. Om die eentonigheid te doorbreken heb ik wel veel fantasie nodig. Ik verplaats me dus regelmatig in mijn huis om wat te lezen, zodat als ik opkijk toch telkens een ander zicht voor mijn ogen heb. Dat helpt. Ook spoei ik me naar buiten als er een zonnestraal waar te nemen is, om van die hemelse warmte te kunnen genieten. Eigenaardig genoeg heb ik een weerzin van tv gekregen, dat is echt wel een passieve bezigheid die me niet gelukkig maakt. Alleen tijdens mijn korte middag siësta, zet ik de beeldbuis eens aan, als wiegeliedje voor mijn middagdutje. De hond heeft er nood aan en ik ook. Voor de rest is het geduld oefenen tot er een 15°C op de buitentermometer staat. Momenteel is dat een koele 7°C. Veel wereldnieuws is er ook niet. Alleen de stormloop van toeristen naar het warme Tenerife, die de eilandbewoners tot protestbetogingen aanzetten. Met 2 miljoen inwoners worden ze jaarlijks door 14 miljoen toeristen overspoeld. Ik weet uit ervaring wat hier gebeurt tijdens de vakanties en dat is maar een fractie van de toeloop die de warme oorden meemaken. Iedereen uit de gematigde gebieden snakt naar warmte en droogte, maar meestal gaat die overspoeling van toeristen gepaard met vuiligheid, baldadigheden en weinig respect voor de plaatselijke bevolking en natuur. Binnenkort zal men overal wel een 'inkom' moeten betalen om het leefbaar te houden voor de bewoners zoals al gebeurt bv in Venetië, Dubrovnik, Mont Saint Michel,... Ik hanteer wel het principe, goed of slecht weer: Oost West, Thuis best. Tot morgen
In 1995 stelde de UNESCO een zeer belangrijke dag in: Wereldboekendag. Deze datum is niet lukraak gekozen, geboorte en sterfdag van William Shakespeare (1564-1616) en waarschijnlijk ook de sterfdag 22 of 23 april van Miguel de Cervantes (1547-1616). De ene als de grootste Engelse schrijver geroemd, de andere als de grootste schrijver-fantast ter wereld. In Catalonië viert men ook de feestdag van Sint Joris met de Draak en geeft men op deze dag aan beste vrienden en geliefden een boek (niet noodzakelijk "Don Quichote") en een roos. De roos geven de mannen sinds 1914 aan de geliefden, het boek geven sinds 1930 de vrouwen aan de mannen. Men treft in Barcelona dan ook heel veel boekenstandjes en bloemenkraampjes aan, op deze dag. Ook in andere steden van deze regio. Maar deze Valentijnsdag avant la lettre wordt in de streek al sinds 1465 in ere gehouden. Ik leef niet in dat Spaanse gebied, voor mij is alleen belangrijk dat 'het' boek eens in 'the picture' staat alsook de auteurs en de auteursrechten. Al van kindsafaan waren letters fascinerend voor mij. Ik was verzot op boeken, met de woorden en de verhalen erin. Ik denk dat mijn eerste boekjes de "Tiny" reeks was. Er staan er nog wel een paar voor mijn geest, maar daar herinner ik me noch de titel noch de schrijver van. De krant was ook favoriete lectuur en ik heb dezelfde krant nog altijd waar mijn vader me leerde in lezen: Het Nieuwsblad. De leesmicrobe heb ik maar aan één kind kunnen doorgeven, mijn dochter. Die heeft alles gelezen wat er in huis aan lectuur was en hetgeen ze voor haar leeftijd uitgeleend kreeg in de bib. Ik kan zelfs zeggen, toen er geen ongelezen boeken meer voorhanden waren, begon ze de encyclopedie te lezen. Iedere dag in haar bed een paar bladzijden tot de 26 delen waren uitgelezen. Ze heeft er een degelijke algemene kennis aan overgehouden!!. Deze zomer moet ik heel mijn bibliotheek eens herschikken, zeker nu ik veel gebruik maak van mijn e-reader. Alle boeken eens van de schappen nemen en eens uitkloppen zodat er het stof eens kan uitvallen. Ik moet nog uitmaken hoe ik ze terug ga rangschikken, per schrijver, per onderwerp, per grote, per thema...Daarvoor moet het echt wel eens goed weer zijn, want dat is een klus die in één keer moet gedaan worden en niet 'in schuifkes'(Vlaamse woord van de dag). Ik kan natuurlijk niet eindigen zonder een gezegde van "Don Quichote" te citeren dat toepasselijk is voor een blog: "De pen is de tong van de geest" zegde Don Quichote, maar schreef Miguel de Cervantes. Natuurlijk reserveer ik vandaag de laatste zin, aan het bekendste citaat van William Shakespeare: Bestaan of niet bestaan, dat moet je, je afvragen. En omdat het ook de 'Internationale Dag van de Engelse Taal' is, noteer ik deze quote in de originele tekst: "To be or not to be: that is the question". Tot morgen
Begin week 17, en ik kreeg eventjes wat hagelbollekes op mijn koppeke. Het is wat men 'duveltjesweer' noemt: wat zon, wat wolken en af en toe wat nattigheid onder welke vorm dan ook. 'Dag van de Aarde', die al langer meegaat dan het menselijke ras, al heel wat heeft meegemmaakt en de vraag is gaat ze haar veerkkracht blijven houden om ons allemaal in leven te houden? We moeten er toch een beetje meer respect voor hebben want het ene na het andere voedingsproduct krijgt te lijden onder veranderingen van milieu en klimaat. Zo komt er protest van de boeren, vooral uit West-Afrika, die de wereld voorzien van cacaobonen. Oogsten mislukken, plagen teisteren de planten en de boeren hebben niet genoeg middelen om dat allemaal te bestrijden. De eerste maal dat een Wereldcacaoconferentie plaatsvind in ons land is dus een belangrijke bijeenkomst, nu dat de sector moeilijke tijden heeft. De prijs van de bonen schieten de hoogte in, maar het geld gaat meestal naar de voedselindustriereuzen. Ik ben een liefhebber van chocolade en hoop dat er een oplossing uit die vergadering komen, maar ik twijfel of de boeren zullen meegenieten van het eventuele akkoord en prijsstijgingen.
Ik wil niet leven van mijn herinneringen maar af en toe komen die naar voor door een hedendaags voorval: de hond die mijn vitaminesupplementen van mijn bord neemt als ik eventjes rechtsta. Helpen ze bij hem? Zo te zien niet, want hij ligt al uren aan mijn voeten! Moet ik ze dan blijven nemen? Ik zal maar voortdoen zoals ik bezig ben met het innemen van een vitaminecomplex en gingko biloba (zoals de Chinezen al eeuwen doen). Enfin, dat voorval deed me herinneren aan mijn dochter toen ze enkele jaren oud was. Ze sneusde graag in mijn nachtkastschuifjes waar alles lag om aan geboortespreiding te doen, en ze probeerde alles uit wat er in lag. Op een bepaalde dag zag ik dat ze mijn strips met anticonceptiepillen had opgegeten (geen idee hoeveel) en belde ik in volle paniek naar het antigifcentrum die me voorstelden mijn gynecoloog te raadplegen. Na mijn uitleg antwoordde die heel laconiek: wel Marleen, deze maand kan je in ieder geval gerust zijn, maar geef ze wel voldoende water te drinken zodat de substanties verdunnen!!! Mijn dochter heeft me zo ook eens doen blozen in de wachtzaal van de huisarts. Het duurde vrij lang en opeens begon ze ballonnen op te blazen. Ik dacht, maar allee, waar haalt ze die nu vandaan want die heb ik haar toch niet gegeven!. Tot ik zag dat ze de condooms mee had en ze een voor een uit hun bescherming haalde en ze met plezier opblaasde!. Daar krijg je echt rode kaken van! Iedereen kan zo wel wat anekdotes vertellen die ze met de kinderen beleefden. Nu moet ik even alert zijn voor al die kleine dingetjes met een hond, die echt te curieus is naar al hetgeen er op baasje's teljoor ligt. Tot morgen
"Wil april niet vertrouwen, hij is en blijft de ouwe. Nu lacht hij met zonnegloren, dan met hagelstenen om de oren." Eén van de vele spreuken en gezegdes over deze grasmaand. Mijn voordeur is aan de noordkant en bij het proberen buitengaan word ik bijna terug binnen geblazen. De lente is de laatste tijd ver te zoeken. Ik heb bewondering voor alle levende wezens die altijd buiten zijn, alles ondergaan en op tijd en stond weer doen waar ze voor gekend zijn. De bloesems die wachten met af te waaien tot er een klein vruchtje te zien is, de vogels die diep verscholen in de bomen of struiken een nestje bouwen om hun vogeltjes op te vangen, de bloemen die wachten met afknappen tot ze uitgebloemd zijn. Het zijn sterke wortels die deze schepsels hebben. Hoe zwaar ook het weer is met noordenwind of uit andere windstreken, ze knappen misschien af maar volgend jaar zijn ze er weer met hun volle pracht. Ik heb een hekel om planten en bloemen te kortwieken om in een vaas in huis te laten belanden. Vandaag weer mijn volle respect voor de atleten op de fiets die door weer en wind de laatste voorjaarsklassieker gaan betwisten. Heuveltje op en af in de Ardennen, vechtend tegen de wind, koude, ijsregen en hagelbollen. Niet alleen de winnaar verdient mijn respect, maar al degenen die om den brode 'La Doyenne', of de ouderdomsdeken van de koersen, uitrijden. Het is dan wel een Waalse wedstrijd, maar het zal een Flandrien zijn die wint. Niettegenstaande het de 'Internationale Dag van de Creativiteit'is, is mijn creativiteit voor vandaag opgebruikt. Ik zal voor de rest van de dag gebruik maken van de creativiteit van anderen zoals tv-programma's bekijken die ik gemist heb, en woorden van anderen tot mij nemen. Dat wil zeggen dat ik het na 313 woorden voor gezien hou vandaag. Tot morgen
