Laatste dag van werkweek 17. Zoals gisteren gezegd, gedaan en geschreven, heb ik weeral als een roosje geslapen. En zo roos als een baby oogt na zijn dutje, zag ik er ook uit als ik opstond en in de spiegel keek. Natuurlijk verdwijnt dat mooie babykleurtje als sneeuw voor de zon, eens dat alles weer terug in zijn plooi valt. Met 8°C  middagtemperatuur, kan ik moeilijk zeggen dat de lente op komst is. De lucht geeft een palet aan grijze tinten, niet met wattenvlokken deze keer maar voor de verandering eens in streepjes. Tot hiertoe, op een paar druppeltjes na, is het droog gebleven. Wel is door al die regen en wind, de dijk en het strand schoongeveegd en gekuisd. Dat ligt er allemaal proper bij om onze Waalse vrienden gedurende veertien dagen te verwelkomen. Het is wel raar dat de verlofperiode in ons land zo opgedeeld wordt in Noord en Zuid. In de ons omringende landen gebeurt dat al veel langer dat 'les departements', 'provincies', 'Bundesländer' enz. op andere tijdstippen verlof nemen. Maar nu is het toch even wennen voor iedereen omdat het toeristische seizoen hier nu eigenlijk al met Pasen al begint en stopt met het novemberverlof. De Walen komen vandaag al en dan komen die vrije dagen en verlengde weekends er van mei ook aan. Of er meer verbruikstoerisme gaat komen, is nog af te wachten voor de zelfstandigen hier aan de kust. Geen probleem natuurlijk eens dat de zon van de partij is, anders is het maar een triestig boeltje voor de strandbars en terrassen. Er zullen toch weer veel vakanties geboekt worden naar de zonnige streken voor strandvakanties. Maar als men wat meer wil zien van een land of ons eigen land zal er veel gebruik gemaakt worden van de toeristische gidsen met alle info om een geslaagde reis of uitstap te ondernemen. De bekendste zijn natuurlijk 'Trotter', Lonely Planet', 'Rough Guides', maar er zijn ook leuke exemplaren zoals '365 dagen onderweg' van Floortje Dessing of 'Solo Reizen' van Liesbet Rasker. Natuurlijk kan je ook op goed geluk eens een leuke uitstap maken in je omgeving. Wat ik vandaag wel ontdekte was (waarschijnlijk) een van de eerste verslagen van reisjes. De Italiaanse dichter Francesco Petrarca (1304-1374) beschreef in zijn gebundelde correspondentie, de  "Epistolæ Familiares", zijn toeristische uitstappen. Het meest bekende is de beschrijving van de "Beklimming van de Mont Ventoux" in 1336, a piedi naturalmente, a cavallo kon het natuurlijk ook zijn. Koeien zullen ze daar niet tegengekomen zijn, het is een kale berg en het is Frankrijk, waar die koebeesten het beste voedsel krijgen om daarna opgepeuzeld te worden. Niet zo in Hindoe-India, waar eenieder en alles moet wijken voor die graatmagere runderen. Ze zijn al met meer dan 5 miljoen. Die beesten kunnen gaan, lopen en staan waar ze willen. Deze heilige dieren hebben zelfs een eigen ambulancedienst gekregen, met  verzorging in speciale klinieken. De mensen kunnen er alleen maar naar kijken, want zo veel luxe is er voor de doodgewone Indiër niet weggelegd. Tot morgen