De Baureihe VT 23 en VT 24 later als Baureihe 624 en 634 waren driedelig diesel treinstel voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
De treinen waren gestationeerd in Bw Trier, Bw Braunschweig, Bw Frankfurt, Bw Nürnberg en Bw Osnabrück.
de 624 668-0 in Herne foto : MPW57
Het treinstel werd in 1959 door de Deutschen Bundesbahn besteld bij MAN Nürnberg en bij Wagonfabrik Uerdingen. Beide ondernemingen bouwden elk twee drie delig prototype treinen.
Sinds 4 januari 2005 zijn een aantal uit Osnabrück afkomstige treinen verkocht aan de Polskie Koleje Panstwowe (PKP). Deze gebruikt de motorwagens met aangeduid SA 110 en de tussenrijtuigen met aangeduid SA 112.
de 624 662-01 in blauw-beige versie auteur : Klaus Jähne CC 3.0
Het treinstel bestaat uit twee koprijtuigen met dieselhydraulische aandrijving en een motorloze tussenrijtuig. Typerend aan deze trein is de toepassing van aan beide kopeinden van buffers met schroef koppelingen. Tussen de motorwagens en tussen rijtuigen bevinden zich Scharfenberg koppelingen. Een aantal treinen werd in 1969 voorzien van luchtvering en werd vernummerd in Baureihe 634.
de 624 668-01 in groen-witte versie auteur : Klaus Jähne CC 3.0
Fabrikanten : MAN Nürnberg, DUEWAG Uerdingen Lengte over buffers : 79,5 m Maxsnelheid : 120 km/h Dienstgewicht : 112,7 t Aandrijving : diesel hydraulisch Vermogen : 2x331 Kw Bouwjaar : prototype:1961, serie :1964-1968
De Baureihe 612 ook wel Regio Swinger genoemd is een tweedelig dieselhydraulisch treinstel uitgerust met kantelbaktechniek voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
De trein werd ontworpen voor het regionaal personenvervoer op trajecten met veel bochten. De treinen van het type Regio Swinger is de voortzetting van het type BR 611. Deze treinen werden door technische problemen niet verder gebouwd. De bij deze treinen gebruikte technologie werd door ADtranz verder ontwikkeld.
De trein is opgebouwd uit een aluminium frame met een frontdeel van GVK. Typerend aan deze trein is de toepassing van aan beide kopeinden van een Scharfenbergkoppeling. Om meer comfort op lange afstand te bieden werd kantelbak techniek toegepast. Deze treinen kunnen tot vier stuks gecombineerd rijden. De treinen zijn uitgerust met luchtvering.
In tegenstelling van de kantelbak techniek van Fiat zijn deze treinen uitgerust met een elektronisch geleide techniek ontwikkeld waarbij de hoeken van drie draaistellen gemeten word. Bij de treinen zorgt een computer er voor dat door een hydraulisch systeem de hoek van een bocht tot 8° wordt vergroot.
Sinds 21 oktober 2009 rijden de treinen van de Baureihen 611 en 612 na optreden van functie storingen zonder kantelbak techniek. Het gevolg hiervan zijn oplopende vertragingen in de dienstuitvoering.
De Baureihe 611 is een tweedelig dieselhydraulisch treinstel uitgerust met kantelbaktechniek voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
de 611 510-2 in Schaffhausen foto : Jan Oosterhuis
De trein werd ontworpen voor het regionaal personenvervoer op trajecten met veel bochten. De treinen van dit type zijn een ontwikkeling van ADtranz op basis van de BR 610. Hierbij is geen gebruik gemaakt van de door FIAT ontwikkelde kantelbak techniek.
een 611 op doorrit in Untertürkheim (Stuttgart) foto : Uwe Schnell
In tegenstelling van de kantelbak techniek van Fiat zijn deze treinen uitgerust met een elektronisch geleide techniek ontwikkeld waarbij de hoeken van drie draaistellen gemeten word. Bij de treinen zorgt een computer er voor dat door een hydraulisch systeem de hoek van een bocht tot 8° wordt vergroot.
Sinds 21 oktober 2009 rijden de treinen van de Baureihen 611 en 612 na optreden van functie storingen zonder kantelbak techniek. Het gevolg hiervan zijn oplopende vertragingen in de dienstuitvoering.
De Baureihe 610, ook wel Pendolino genoemd, is een tweedelig diesel elektrisch treinstel uitgerust met kantelbaktechniek voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
De treinen zijn uitgerust met een kantelbak techniek van Fiat bestaande uit onder meer een Gyroscoop die er voor zorgt dat er in de bochten de hoek van de bocht een hydraulisch systeem versterkt word tot 8°.
De trein werd ontworpen voor het regionaal personenvervoer op trajecten met veel bochten. De Deutsche Bahn verstrekte een opdracht aan het consortium MAN, Duewag en MBB voor de ontwikkeling van geschikte treinen. Hiervoor werd de door FIAT ontwikkelde kantelbak techniek gebruikt.
de 610 505-0 in station Marktredwitz auteur : onbekend CC 3.0
De trein is opgebouwd uit een aluminium frame. Typerend aan deze trein is de toepassing van aan beide kopeinden van een Scharfenbergkoppeling. Om meer comfort op lange afstand te bieden werd kantelbak techniek toegepast. Deze treinen kunnen tot vier stuks gecombineerd rijden. De treinen zijn uitgerust met luchtvering. Voor de elektrische tractie word van GTO technologie gebruik gemaakt.
De Desiro Main Line, ook bekend als Baureihe 460, is een driedelig elektrisch treinstel, een zogenaamde lichtgewichttrein met lagevloerdeel voor het regionaal personenvervoer voor trans regio Deutsche Regionalbahn GmbH (TDR). Het acroniem Desiro ML staat voor Desiro MainLine. Het treinstel wordt als Desiro ML geleverd aan NMBS.
de Desiro ML tijdens Inno Trans 2008 foto : wiki05
De Desiro Main Line is een treinstel ontwikkeld als onderdeel van de Desiro serie. Na een gewonnen aanbesteding plaatste trans regio in 2006 bij Siemens Mobility een order voor de bouw van 17 driedelige treinstellen.
De Desiro Main Line is modulair opgebouwd uit een aluminium frame met een frontdeel van GVK. Alle rijtuigen hebben een lagevloerdeel. De fabrikant biedt het treinstel aan met elektrische aandrijving. Het treinstel kan met twee tussenrijtuigen worden verlengd.
de 460 507-7 tijdens training voor cabinepersoneel in Bonn CS gebruiker : Qualle CC 3.0
Op 4 mei 2006 werd bekend dat trans regio vanaf 14 december 2008 het regionaal personenvervoer op de Linker Rheinstrecke overneemt van de Deutsche Bahn. De treindiensten worden uitgevoerd met elektrische treinstellen van het type Siemens Desiro ML van de Baureihe 460 die voor een lange periode zijn geleaset bij Angel Trains.
De raad van de bestuur van de NMBS heeft beslist om 305 elektrische motorstellen aan te kopen bij het Duitse Siemens. 95 van deze stellen zijn specifiek bedoeld voor het GEN-project (Gewestelijk Expres Net). Met een waarde van 1,291 miljard euro is dit het grootste investeringsdossier ooit voor de NMBS.
De 305 stellen van Siemens zijn van het type "Desiro ML" en zijn goed voor in totaal 85.400 zitplaatsen. De treinen worden geleverd in het voorjaar van 2011 en eind 2016, aan een tempo van 5 tot 8 stellen per maand.
foto-impressie van de Desiro ML in Brussel bron : Siemens
Fabrikanten : Siemens Mobility Lengte over buffers : 70,9 m Maxsnelheid : 160 km/h Dienstgewicht : 132 t Aandrijving : 8 motoren Vermogen : 2600 Kw Bouwjaar : 2007 tot --
De Baureihe 442 en Baureihe 443 ook wel Talent 2 genoemd is een elektrisch treinstel, een zogenaamde lichtgewichttrein met lagevloer deel van de 2e generatie voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
de 442 212-7 tijdens Inno Trans 2008 foto : wiki05
De Talent 2 is gebaseerd op de Talent van Bombardier Transportation. Bombardier ontwikkelde de Talent verder en gaf hier de naam Talent 2 aan. Het acroniem Talent staat voor Talbot leichter Nahverkehrstriebwagen.
Op 2 februari 2007 werd door Deutsche Bahn (DB) een raamverdrag getekend voor een order van 321 eenheden type Talent 2.
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminiumframe. Door de lichte bouwconstructie en de vele deuren kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering.
De NordWestBahn had in maart 2008 de aanbesteding van de S-Bahn Bremen voor de periode van december 2010 tot 2021 gewonnen.
Op 25 september 2008 bestelde en plaatste de NordWestBahn een order bij Alstom LHB voor totaal 36 drie- en vijfdelige treinstellen van het type Coradia Continental. Voor het onderhoud aan de treinstellen zal in Bremerhaven een werkplaats worden gebouwd.
De Baureihe 440 en 441, ook wel Alstom Coradia Continental genoemd, is een elektrisch treinstel voor het regionaal personenvervoer.
de 440 010-7 foto : Benedikt Dohmen
De Baureihe 440 is afgeleid van de Alstom Coradia LIREX. Dit treinstel is een zogenaamde lichtgewichttrein met een lagevloer over de hele lengte. Het acroniem LIREX staat voor Leichter, innovativer Regionalexpress.
De Baureihe 440 had op 18 juli 2009 op het traject Augsburg - München, Ulm, Donauwörth en Treuchtlingen als Fugger-Express de primeur in Duitsland.
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminiumframe. Door de lichte bouwconstructie en de vele deuren kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering.
De NordWestBahn had in maart 2008 de aanbesteding van de S-Bahn Bremen voor de periode van december 2010 tot 2021 gewonnen.
Op 25 september 2008 bestelde plaatste de NordWestBahn een order bij Alstom LHB voor totaal 36 drie- en vijfdelige treinstellen van het type Coradia Continental. Voor het onderhoud aan de treinstellen zal in Bremerhaven een werkplaats worden gebouwd.
gekoppelde drie-delige 440's foto : Gerhard Schneider nahverkehr-franken
Fabrikanten : Alstom Transport Deutschland, Werk Salzgitter Lengte over buffers : 54,2 m (3-delig), 70,9m(4-delig), 87m(5-delig) Maxsnelheid : 160 km/h Dienstgewicht : 112/160 t Aandrijving : ? motoren Vermogen : 2160/2880 Kw Bouwjaar : 2008
De Baureihe 430, voorheen ET 30, ook wel Eierkopfe genoemd, is een driedelig elektrisch treinstel voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
twee 430's in Essen Hbf foto : Benedikt Dohmen CC 3.0
De treinen werden in 1950 besteld voor het lokaal personenvervoer, de voorloper van de S-Bahn Rhein-Ruhr. De treinen werden in 1955 door de Deutsche Bundesbahn in dienst gesteld. Tussen 1980en 1985 werden alle treinen afgevoerd.
een rode 430 in bahnhof Willebadessen foto : Volker Credé CC 3.0
Deze trein is opgebouwd uit een stalen frame. Voor het splitsen en combineren werden de treinen voorzien van Scharfenbergkoppelingen. Deze treinen konden tot drie stuks gecombineerd rijden.
De Baureihe 426 ook wel Erdbeerkörbchen of Babyquietschie genoemd is een tweedelig elektrisch treinstel met lagevloer deel voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
een 426 in Plochingen bahnhof foto : onbekend
Het treinstel werd door het consortium van Siemens Transportation Systems en Bombardier en DWA ontworpen, ontwikkeld en gebouwd voor S-Bahn en regionaal personenvervoer. Hieruit werd de Baureihe 425 ontwikkeld, de vier-delige variant van dat treinstel. Het treinstel van de Baureihe 423 werd ontwikkeld voor andere S-Bahn netten en de Baureihe 424 werd ontwikkeld voor de S-Bahn Hannover.
BR 426 in Plochingen auteur : Juergen G (?) CC 3.0
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Door de aanwezigheid van veel deuren en de lichte bouw kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot vier eenheden gekoppeld worden.
Bahnhof Oberammergau auteur : M.Münkenwarf
Fabrikanten : Adtranz, Siemens, Bombardier, DWA Lengte over buffers : 36,5 m Maxsnelheid : 160 km/h Dienstgewicht : 63,2 t Aandrijving : 4 motoren Vermogen : 1175 Kw Bouwjaar : 1999
De Baureihe 425 is een vierdelig elektrisch treinstel met lagevloer deel voor het lokaal personenvervoer en voor het regionaal personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB).
Het treinstel werd door het consortium van Siemens Transportation Systems en Bombardier en DWA ontworpen, ontwikkeld en gebouwd voor S-Bahn en regionaal personenvervoer. Het treinstel van de Baureihe 423 werd ontwikkeld voor andere S-Bahn netten.
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Door de aanwezigheid van veel deuren en de lichte bouw kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot vier eenheden gekoppeld worden.
De treinen 425 150 tot 425 155 zijn uitgerust met klaptreden voor het gebruik op de S-Bahn en regionaal personenvervoer rond Hannover.
Doordat de productie van de Baureihe 424 werd stop gezet werden voor de vijfde serie: 425 271 - 425 283 voor de S-Bahn Hannover besteld.
Na de opening van de Spoorlijn Tiergartentunnel inclusief Berlin Hauptbahnhof op 26 mei 2006 werd tot en met 9 juli 2006 (WK voetbal 2006) een treindienst met treinen van de Baureihe 423 en Baureihe 425 ingelegd tussen Berlin Südkreuz over Bahnhöfe Berlin Potsdamer Platz en Berlin Hauptbahnhof tot Bahnhof Berlin-Gesundbrunnen.
De Baureihe 424 is een vierdelig elektrisch treinstel met lagevloer deel voor de het lokaal personenvervoer van de S-Bahn Hannover van de Deutsche Bahn (DB).
Het treinstel werd door het consortium van Siemens Transportation Systems en Bombardier en DWA ontworpen, ontwikkeld en gebouwd voor S-Bahn en regionaal personenvervoer. Het treinstel van de Baureihe 423 werd ontwikkeld voor andere S-Bahn netten. Hieruit werd de Baureihe 425 en Baureihe 426 ontwikkeld voor het regionaal personenvervoer.
gekoppelde 424 537-9 foto : Christian Immler CC 3.0
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Door de aanwezigheid van veel deuren en de lichte bouw kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot vier eenheden gekoppeld worden.
Het treinstel werd door het consortium van Siemens Transportation Systems en Bombardier en DWA ontworpen, ontwikkeld en gebouwd voor S-Bahn en regionaal personenvervoer. Het treinstel van de Baureihe 424 werd ontwikkeld voor S-Bahn Hannover.
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Door de aanwezigheid van veel deuren en de lichte bouw kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot vier eenheden gekoppeld worden.
passagiersruimte van de 423 auteur : Stefan CC 3.0
Fabrikanten : Adtranz, Alstom LHB, ABB, Bombardier Lengte over buffers : 67,4 m Maxsnelheid : 140 km/h Dienstgewicht : 105 t Aandrijving : 8 motoren Vermogen : 2352 Kw Bouwjaar : 1998 tot 2000
De Deutsche Bahn AG (DB) gaf in 2005 een opdracht voor de bouw van 84 treinstellen aan het consortium van Bombardier en Alstom. In 2009 werd de vervolg opdracht van 32 treinstellen geplaatst. De aflevering van het eerste treinstel was in november 2008 en loopt tot oktober 2010. De vervolg order loopt tot eind 2011. Dan zijn er 116 treinstellen afgeleverd.
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Door de aanwezigheid van veel deuren en de lichte bouw kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het front is uitgebreind met kreukelzonde. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot vier eenheden gekoppeld worden.
De 422 528-0 auteur : Dietmar Brämert Lokrundschau
Fabrikanten : Bombardier, Alstom Lengte over buffers : 69,4 m Maxsnelheid : 140 km/h Dienstgewicht : 112 t Aandrijving : 8 motoren Vermogen : 2352 Kw Bouwjaar : 2007 tot 2011
Museumtreinstel 420 001 auteur : Michael Heimerl CC 3.0
De Baureihe 420 en Baureihe 421 is een elektrisch treinstel bestemd voor het lokaal personenvervoer van een aantal S-Bahn-netten van de Deutsche Bahn (DB).
De drie proeftreinen hadden verschillende kleuren. De 420 001 werd crème/oranje, de 420 002 werd crème/lichtblauw en de 420 003 werd crème/kanarierood. De treinen voor de S-Bahn München kregen de kleur crème/lichtblauw, de treinen voor de andere S-Bahn werden crème/oranje.
de 420 002-8 in het Deutschen Museum Verkehrszentrum München auteur : Work by User:Mattes Mattes
Het treinstel vormde in 1972 tijdens de Olympische Spelen de spil in het personenvervoer van München. Hiervoor werden ook treinen van dit type geleend van de S-Bahn Rhein-Ruhr, de S-Bahn Frankfurt, de S-Bahn Rhein-Main en de Stuttgarter S-Bahn.
Het eerste treinstel de 420 001 is tegenwoordig een actief museumtreinstel. Met dit treinstel worden toeristische uitstapjes gemaakt. Een deel van de 420 002 is in het Verkehrszentrum des Deutschen Museums in München (Schwanthalerhöhe) opgesteld.
420 met gemoderniseerde binnenruimte auteur : Mde(de) CC 3.0 Duitsland
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Van de eerste dertig treinen hebben de koprijtuigen een stalen frame. Door de aanwezigheid van veel deuren en de lichte bouw kunnen in korte tijd veel passagiers worden vervoerd. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot vier eenheden gekoppeld worden.
Na een ombouw van treinen uit de 7e serie in AW Krefeld-Oppum met inbouw van onder meer klimaatregeling, automatisch sluitende deuren en doorkijkvensters tussen de rijtuigen.
De treinen werden sinds 10 april 2006 ingezet op het traject van de S1, S4 en S7. Door dat inmiddels 4 treinen buiten dienst zijn gesteld mag het project 420 plus als mislukt worden beschouwd.
Fabrikanten : MAN werk Nürnberg, WMD werk Donauwörth, later als MBB werk Donauwörth, LHB werk Salzgitter, O&K werk Dortmund, Rathgeber werk München, Uerdingen werk Uerdingen, WU werk Berlin Lengte over buffers : 67,4 m Maxsnelheid : 120 km/h Dienstgewicht : 138,8 t Aandrijving : 12 motoren Vermogen : 2400 Kw Bouwjaar : 1969 tot 1997
De Baureihe 403.0 en Baureihe 404, ook wel Donald Duck genoemd, was een vierdelig elektrisch treinstel voor het langeafstandspersonenvervoer met uitsluitend eerste klas van de Deutsche Bahn (DB).
DB Baureihe 403 Lufthansa-Airportexpress auteur : Benedikt Dohmen CC 3.0
De opdracht tot de bouw van dit type treinen werd op 24 mei 1970 verstrekt aan de spoorwegindustrie. Op 2 maart 1973 werd het eerste treinstel aan de Deutsche Bahn (DB) afgeleverd. Als basis voor deze trein diende de Baureihe 420. Door de invoer van de tweede klas in de Intercity-treinen werden deze treinen werkloos. De treinen werden nog een aantal jaren verhuurd aan de Lufthansa als extra treinen voor het personenvervoer van luchtvaartpassagiers. In 1993 werden de treinen uit de dienst genomen en in 2001 verkocht aan Prignitzer Eisenbahn (PEG).
DB403.0 auteur : Jan Oosterhuis
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Het treinstel bestond uit vier rijtuigen met aandrijving. Typerend aan deze trein is de toepassing van Scharfenberg koppelingen aan alle eind van iedere motorwagen en tussen motorwagen. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot twee eenheden gekoppeld worden. Dit was van wege het hoge stroom verbruik niet op elk traject toegestaan.
De Lufthansa Airport Express toestemming : Deutsches Bundesarchiv CC 3.0 Duitsland
Fabrikanten : LHB werk Salzgitter,MBB werk München-Ottobrunn,M.A.N. werk Nürnberg,AEG,BBC,Siemens Lengte over buffers : 109,2 m Maxsnelheid : 200 km/h Dienstgewicht : 235,7t Aandrijving : 4 traktiemotoren Vermogen : 3840 Kw Bouwjaar : 1972
Buareihe 403 ICE3 auteur : Sebastian Terfloth CC 3.0
Sinds 2000 wordt het nieuwste model van de ICE-familie, de ICE 3 (BR 403), in de reguliere dienst ingezet. Deze kan maximaal 330 km/h rijden en grotere stijgingen aan (4% in plaats van 2%) dan zijn voorgangers. Om het daarvoor noodzakelijke aandrijfvermogen te kunnen onderbrengen, heeft de trein geen motorwagen zoals zijn voorgangers, maar zijn de elektrische installatie en motoren (8000 kW) geheel onder de vloer ondergebracht. De eerste, derde, zesde en achtste bak worden met vier motoren van ieder 500 kW aangedreven. DB Fernverkehr bezit 37 treinstellen van het type ICE 3.
gekoppelde BR 403 auteur : Klaus Jähne (Kjunix) CC 2.0 Duitsland
De Deutsche Bahn (DB) bestelde in juli 1994 als gevolg van een verdrag uit 1993 voor het langeafstands pertsonenvervoer 50 treinen van de toenmalige serie ICE 2.2. Ook werden er 13 treinen besteld voor het grensoverschrijdend personenvervoer.
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. Het treinstel is uitgerust met luchtvering. Er kunnen tot drie eenheden gekoppeld worden. Er kan ook ook gecombineerd worden met treinen van het type 406 en van het type 407.
Buareihe 403 ICE3 eerste klasse auteur : Sebastian Terfloth CC 3.0
Fabrikanten : Siemens, Bombardier Lengte : 200,84 m Maxsnelheid : 330 km/h op wisselstroom Maxsnelheid : 220 km/h op gelijkstroom Dienstgewicht : 409t Aandrijving : 16 motoren Trekkracht : 300 kN Vermogen : 8000 Kw (wisselstroom) Vermogen : 4000 Kw (gelijkstroom) Bouwjaar : 1997
De Baureihe 4023, ook wel Talent genoemd is een treinstel, een zogenaamde lichtgewichttrein met lagevloer deel voor het regionaal personenvervoer voor de Österreichische Bundesbahnen (OBB).
een 4023 Talent van de OBB auteur : Salzburger
De Österreichische Bundesbahnen (OBB) bestelde 11 treinstellen bij Bombardier.
Typerend aan dit treinstel is door de toepassing van Scharfenbergkoppeling de spitse neus met het grote voorruit. De zijwanden zijn niet zoals de meeste railvoertuigen vlak gemaakt maar hebben een kleine ronding. De trein heeft meestal een eenvoudig interieur. De treinstellen zijn uitgerust met luchtvering.
interieur 4023 Talent
De treinen worden van de Baureihe 4023 door de Österreichische Bundesbahnen (OBB) ingezet op de volgende trajecten.
- S-Bahnen te Salzburg - Golling - Salzburg - Freilassing - Freilassing - Berchtesgaden (tot 13 december 2009)
4023 drie-delig auteur : onbekend
Fabrikanten : Bombardier Lengte over buffers : 51.120 mm (drie-delig) Maxsnelheid : 140 km/h Gewicht : 80t Aandrijving : 4 motoren Vermogen : 1440 Kw Bouwjaar : 2003
de 402 025-5 in Bönn Airport auteur : Mike Stephan
De Baureihe 402 is een elektrische motorwagen voor het langeafstands-personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB). Één motorwagen vormt samen met 6 tussenrijtuigen van de Baureihen 805, 806 en 807 en een stuurstandrijtuig Baureihe 808 één ICE 2-treinstel. De Br 402 is niet uitwisselbaar met de motorwagen (Baureihe 401) en de tussenrijtuigen van de Baureihen 801, 802, 803 en 804 van de ICE 1 en wordt daar waarnodig mee gecombineerd.
binnenzicht ICE2 1ste klasse auteur : Reinhard Kraasch CC 3.0
De treinstellen zijn gebaseerd op een projectstudie van de toenmalige Deutsche Bundesbahn uit 1992, waarin de eisen voor de tweede generatie ICE vastgelegd zijn. Deze waren nodig voor de in 1998 in bedrijf genomen hogesnelheidslijn Hannover-Berlijn en voor enkele trajecten waarop een ICE 1 met 700+ zitplaatsen niet economisch was. De inschrijvingsgegevens werden eind 1992 aan de industrie voorgelegd; januari 1993 startte de formele inschrijving. 17 Augustus 1993 (andere bronnen: 13 augustus) bestelde de Bundesbahn 60 ICE 2 treinstellen bij een consortium onder leiding van Siemens met AEG, ABB Daimler Benz Transportation (later Adtranz) en Deutschen Waggonbau (DWA). De treinstellen zouden vanaf eind 1996 uitgeleverd worden. Daarnaast werden twee reserve motorwagens en één stuurstandwagen besteld.
binnenzicht passagiersruimte in stuurwagen auteur : L.Willms CC 3.0
Midden 1995 werd de eerste motorwagen in München in bedrijf genomen. 13 December werd het eerste tussenrijtuig bij AEG in Nürnberg geïntroduceerd. 6 September 1996 volgde in München de eerste roll-out van een volledig lang treinstel bestaande uit twee motorwagens, 9 tussenrijtuigen en een stuurstandrijtuig. De ICE 2-treinstellen werden vanaf de overgang naar de nieuwe dienstregeling op 26 september 1996 in dienst gesteld. De normale samenstelling bestaat uit een motorwagen, 6 tussenrijtuigen en een stuurstandrijtuig. Dit word ook wel Halbzüge (halve trein) genoemd.
402 normale samenstelling auteur : Sebastian Terfloth CC 3.0
Fabrikanten : Siemens, Adtranz e.a. Lengte over buffers : 20.560 mm Maxsnelheid : 280 km/h Gewicht : 77,5t Aandrijving : 4 motoren Trekkracht : 200 kN Vermogen : 4800 Kw Bouwjaar : 1995 tot 1997
de 401 002-1 in Munchen Hbf auteur : Urmelbeauftragter CC 3.0
De Baureihe 401 is een elektrische motorwagen voor het langeafstands-personenvervoer van de Deutsche Bahn (DB). Twee motorwagens 401.0 en 401.5 vormen samen met max. 14 tussenwagens (normaal 12 tussenwagens) van de types Br 801, Br 802, Br 803 en Br 804 één ICE treinstel. De opdracht voor de ontwikkeling van de ICE-motorwagens werd in maart 1986 openbaar gemaakt, tegen het eind van het jaar waren de opdrachten vergeven. In september 1987 bestelde de Deutsche Bundesbahn 82 motorwagens. Daarvan waren alleen de tien op 13 januari 1987 door minister van verkeer Werner Dollinger toegezegde treinstellen zeker.
de 401 072-4 in Frankfurt am Mai Hbf auteur : Thomas Wolf (Der Wolf im Wald) CC 2.5
Het treinstel is opgebouwd uit een aluminium frame. De motorwagen bestaat uit een bestuurders- en een machineruimte. De bestuurdersruimte bevat een plaats voor de machinist met primaire bedieningselementen, een bijrijdersplaats en achter de machinist een paneel met secundaire bedieningselementen. De machineruimte bevat - aan weerszijde van een middengang, die van een deur in de cockpit naar de achterste (in bedrijf zelden gebruikte) uitgang van de motorwagen loopt - de motoren en agregaten.
Beide draaistellen zijn aangedreven. Het actief vermogen van elk van de vier uitwendig geventileerde motoren ligt op 1.250 kW, het UIC-normvermogen van een motorwagen bedraagt 4.800 kW, het grootste koppel ligt op 200kN. Het aandrijfsysteem komt overeen met het in de DE 2500 en de InterCityExperimental geteste principe van de driefasige asynchrone motor, die bij de ICE 1 samen met de aandrijving en de remmen tussen het draaistel en het chassis opgehangen zijn. De motorwagens zijn een directe doorontwikkeling van de locomotieven van Baureihe 120.
De motorwagens van de eerste serie waren voorzien van conventionele omvormers. Vanaf de tweede serie werd gebruik gemaakt van GTO-thyristors die verantwoordelijk zijn voor de karakteristieke "melodie" bij het wegrijden. Het gewicht van de motorwagens daalde door het gebruik van de GTO-thyristors met ruim twee ton.
de 401 573-1 na ongeval in Zwitserland auteur : Christoph Meyer Trainsworld
De capaciteit van de transformatoren is ongeveer 7,6 MVA. De transformatoren hebben een normcapaciteit van 5,2 MVA, waarvan 4,5 MVA voor tractie en 700 kVA voor verwarming, airconditioning en andere hulpsystemen beschikbaar is. De wieldiameter loopt van 1.040 mm (nieuw) tot 950 mm (afgesleten).
De motorwagens hebben aan de voorkant een Scharfenbergkoppeling, die met een klep is afgedekt en uitsluitend voor het verslepen gebruikt wordt. In tegenstelling tot de andere ICE-treinstellen is een koppeling van ICE 1-treinstellen niet voorzien. De motorwagens van de ICE 2 (Baureihe 402) zijn te combineren met de tussenwagens van de ICE 1 en worden bij materieelgebrek dan ook samen met ICE 1-treinstellen ingezet. Bij het bestellen van de ICE 2-treinstellen werden ook twee motorwagens voor de ICE 1 besteld (402 045 en 402 046).
De voor het verkeer naar Zwitserland bedoelde motorwagens zijn door middel van een tweede stroomafnemer volgens Zwitserse norm en het Zwitserse treinbeïnvloedingssysteem Integra-Signum voor het bedrijf in Zwitserland toegerust.
De motorwagens 401 0xx worden normaalgesproken gekoppeld met een eerste-klasserijtuig, de motorwagen met nummer 401 5xx aan een rijtuig van de tweede klasse.
bestuurderscabine van de 401 auteur : Sebastian Terfloth CC 3.0
Fabrikanten : AEG, ABB, Henschel, Krauss-Maffei, Krupp, Siemens e.a. Lengte over buffers : 20.554 mm Lengte (14 wagens) : 410,70 m Maxsnelheid : 280 km/h Gewicht : 80,4t / 78t Aandrijving : 4 motoren Trekkracht : 200 kN Vermogen : 4800 Kw Bouwjaar : 1989 tot 1993
de 232 283-2 in een rangeerstation in Venlo auteur en gebruiker : Doco CC 2.0 Duitsland
Oorspronkelijk gebouwd vanaf 1970 in de toenmalige Sovjet-Unie zijn deze locomotieven van de zogenaamde Baureihe 130 (DB AG: 230), BR 131 (231), BR 132 (232, 233, 234 en 241) en BR 142 (242) naar de DDR geïmporteerd en in dienst gesteld bij de Duitse spoorwegen. Dit type locomotieven (3000pk 120km/h) heeft als bijnaam Ludmilla. De RN232 (RN staat voor Railion Nederland) is een serie van 12 stuks locomotieven die zijn omgebouwd voor het uitvoeren van goederenvervoer in Nederland, en ook tussen Nederland en Duitsland. Overigens komen deze locs niet structureel meer in Nederland sinds het einde van 2008.
De 232'ers zijn als V300 in het Oekraïense Loehansk gebouwd in samenwerking met de Deutsche Reichsbahn als doorontwikkeling van de vanaf 1966 aan de DDR geleverde V200 later BR120 Taiga trommel. De leverserie is in de tijd duidelijk in groepen verdeeld om zo een einde te maken aan de type-wildgroei binnen de V300 serie. De V300 werd in het begin geleverd als 140km/h snelle goederenloc die als universeel machine geleverd had moeten worden, dit door het ontbreken van de gevraagde verwarmingsgenerator voor de boordspanning in het personenvervoer.
Later na de Duitse eenwording (Wende) is het Ludmilla verhaal van de BR232, 234, 241, 232.9 pas actueel geworden voor het westelijk deel van Duitsland en in Nederland met de komst van de BR241 en de BR232.9-serie naar Oberhausen.
Als toegewezen hoofd-onderhoudswerkplaats, die gespecialiseerd is in Ludmillas, is op dit moment depot Cottbus, hier wordt al het revisie-, grootonderhouds- en het gespecialiseerde reparatiewerk uitgevoerd aan alle nog rijdende Ludmillas. Het klein onderhoud en de servicewerkzaamheden zijn verdeeld over meerdere kleine BWs in Duitsland waarbij de locomotieven die in het Duitse Ruhrgebied rondrijden zijn ingedeeld bij depot Oberhausen Osterfeld.
ongeluk met 232's op 15/16 mei 1987 nabij het station Schwartzkolm auteur : Weisflog, Rainer, toelating Bundesarchiv CC 3.0
Fabrikant : Lokomotivfabrik Lugansk Lengte over buffers : 20,8 m Maxsnelheid : 100-140 km/h Aslast : 20,8t Gewicht : 124,7t Aandrijving : dieselelectrisch Trekkracht : 333-343 kN Vermogen : 2200-2940 Kw In dienst : 1970 tot heden
(2) 
persfoto 
