Extra speurders voor onderzoek naar Bende van Nijvel: “470 interessante tips binnengekomen”

Er wordt een nieuw onderzoeksplan uitgewerkt en het aantal speurders zal van 11 naar 30 personen stijgen, zei Geens tijdens een gedachtewisseling over de stand van zaken in het dossier.  Eind oktober kreeg het onderzoeksteam van vijf speurders er al vijf onderzoekers van de federale gerechtelijke politie bij en vier speurders van het Comité P, het comité dat toezicht houdt op de politiediensten. Nu zullen er ook misdaadanalisten aan het team worden toegevoegd.

De uitbreiding kadert ook in een nieuw onderzoeksplan, opgesteld door de onderzoeksrechter. Dat wordt nu getoetst aan de realiteit, maar dat er meer middelen nodig zijn staat buiten kijf. Deze namiddag zitten de verschillende onderzoeksrechters en procureurs daarover samen. Wellicht wordt daar ook beslist om het onderzoek weg te halen bij het parket van Charleroi en het over te hevelen naar het federale parket.

Eind vorig jaar raakte bekend dat ex-rijkswachter Christaan Bonkoffsky op zijn sterfbed had bekend de ‘Reus’ van de Bende van Nijvel te zijn. De Bende zaaide tussen 1982 en eind 1985 terreur met onder meer bloedige raids op grootwarenhuizen. Liefst 28 mensen kwamen daarbij om.  (br.hln)

Barbra Streisand en Gwyneth Paltrow spelen samen in nieuwe Netflixserie

Barbra Streisand, Gwyneth Paltrow en Ben Platt spelen de hoofdrollen in de muzikale comedyserie ‘The Politician’ waar Netflix in een biedingenstrijd met Hulu en Amazon twee seizoenen van heeft besteld. 

‘The Politician’, bestaande uit afleveringen van een uur, draait om een rijke politicus uit Santa Barbara in de rol van Ben Platt. Elk seizoen concentreert zich op een andere politieke race waarin het hoofdpersonage is betrokken.

Platt zal naar verwachting scènes zingen in de nieuwe serie. Hij won vorig jaar nog een Tony Award voor zijn rol in de musical ‘Dear Evan Hansen’, over een sociaal onhandige middelbare scholier die in de nasleep van een tragedie zijn plek op school vindt.

Barbra Streisand en Gwyneth Paltrow spelen bijrollen in ‘The Politician’, een productie van Ryan Murphy. De opnames van de serie beginnen in de nazomer. (br.hln)

Vrouw wint 560 miljoen euro, maar wil anoniem blijven. En dat blijkt een probleem

Een Amerikaanse die 560 miljoen dollar gewonnen heeft met de loterij, zit met een serieus probleem. Doordat ze op het ticket haar naam schreef, dreigt die bekendgemaakt te worden. Dat ziet ze echter niet zitten. Ze is haar prijs dan ook nog niet gaan ophalen.

Het winnende Powerball-biljet ter waarde van 559,7 miljoen dollar werd vorige maand verkocht in de Reed’s Ferry Market in Merrimack. Het is een van de grootste jackpots ooit die in Amerika zijn gewonnen. De vrouw had anoniem kunnen blijven als ze op het lotje de naam van een stichting had vermeld. Maar dat wist ze niet toen ze ontdekte dat ze gewonnen had. Ze volgde gewoon de instructies op de website van de loterij en ondertekende het biljet. Want met een biljet dat niet ondertekend is, kan je ook geen prijs ophalen.

Het probleem is dat ze de naam nu niet meer kan veranderen. “Elke wijziging die nu aan het lottobiljet gebeurt, zorgt ervoor dat het niet meer geldig is”, stelt de loterij. “Dat zijn onze eigen regels en die moeten we volgen.” De vrouw stapt nu naar de rechtbank. Ze hoopt zo te kunnen afdwingen dat ze anoniem kan blijven.

Veiligheid

“De winnares is een oude inwoner van New Hampshire en een geëngageerd lid van de gemeenschap”, zegt haar advocaat. “Ze dit werk kunnen blijven doen, en wil ook de vrijheid hebben om een ​​supermarkt binnen te lopen of evenement bij te wonen zonder bekend te zijn als de winnaar van een half miljard dollar. Ze wil ook een deel schenken aan een liefdadigheidsinstelling. En ze vreest dat de bekendmaking van haar naam kan leiden tot veiligheidsproblemen.”

De zaak komt een eerste keer voor de rechtbank op 21 februari. Zolang ze haar prijs niet gaat innen, zou de vrouw al zo’n 50.000 euro per dag verliezen aan intrest. (br.hln)

Japanse budgettip leert je honderden euro’s per maand sparen

Kakeibo, uitgesproken als kah-keh-boh (wat zoveel betekent als ‘huishoudboek’) is een jarenoude Japanse tactiek om te budgetteren. De methode werd voor het eerst geïntroduceerd in 1904 en kan sindsdien op heel wat aanhang rekenen. Niet geheel onlogisch, aangezien Japanners er tot 35 procent van hun maandelijks inkomen mee sparen. 

Het idee erachter is eigenlijk al zo oud als de straat. Door maandelijks onze inkomsten en uitgaven zorgvuldig neer te pennen in een financieel dagboek, worden we ons bewuster van onze (welja, vaak nutteloze) aankopen. Hoog tijd dus om als een echte Japanner een kakeibo bij te houden:

1. Noteer aan het begin van iedere maand nauwkeurig je vaste inkomsten en uitgaven (zoals huur, hypotheek, verzekeringen, ...). Het verschil laat zien hoeveel geld je beschikbaar hebt voor de rest van de maand.

2. Maak een schatting van de besparingen die je deze maand wil maken en leg dit bedrag ook effectief opzij. In het beste geval vergeet je dat dit geld überhaupt nog ergens op een rekening staat te schitteren. De kans is echter groter dat het getal (groot of klein) de hele maand op je netvlies staat gebrand, maar probeer dan toch maar even om er niet aan te komen voor wekelijkse uitgaven. 

3. Bepaal voor jezelf waarom je wil sparen en hoe je dit gaat aanpakken. Misschien wil je dit jaar toch echt die wereldreis maken of is de nood aan een nieuwe auto hoog, dan is stoppen met roken of tanken bij een goedkoper tankstation wellicht een stap in de goede richting. Weten waarom je spaart, maakt dat gat in je hand vaak al net een tikkeltje kleiner.

4. Houd maandelijks al je uitgaven bij in vier verschillende categorieën:- Overleven: uitgaven aan eten, onderdak, geneesmiddelen, transport, de kinderen, ...
- Optioneel: uitgaven aan alcohol, restaurants, afhaalmaaltijden, sigaretten, kleding, ...
- Cultuur: uitgaven aan boeken, muziek, films, magazines, ...
- Extra: uitzonderlijke uitgaven zoals een cadeautje, herstellingen of meubilair.

5. Op het einde van iedere maand (en jaar) begint de strijd tussen het ‘spaarvarken’ en de ‘uitgavenwolf’. Bereken hoeveel de methode voor jou heeft opgeleverd en stuur bij waar nodig. 

Hoewel Japanners zweren bij het bijhouden een kakeibo, kan het enige tijd duren voor je gewend bent aan het neerschrijven van elke (en dan bedoelen we ook élke) uitgave op papier. Meer dan eens zal je het vergeten, of gewoonweg ontlopen omdat het toch maar een tijdrovend karweitje is. Maar eens je de methodiek onder de knie hebt, krijg je wel meer inzicht in je financiële gewoontes en uitgavenpatroon. Voor 35 procent besparingen willen wij gerust eens ons mooiste schriftje en bijhorende pennen bovenhalen. Baat het niet, dan schaadt het niet.  (br.hln)

Staan we op punt om geheime kamers te ontdekken in tombe Toetanchamon? Archeologen starten nieuwe zoektocht nadat eerdere geen uitsluitsel gaven

Wetenschappers zijn met een ultieme poging gestart om uit te maken of er geheime kamers zijn in de tombe van de legendarische Egyptische farao Toetanchamon. Twee eerdere onderzoeken raakten het er immers niet over eens of er iets achter de muren van het graf zit.

“De derde ronde van grondradaronderzoek in de tombe is van start gegaan”, meldde het Egyptische ministerie van antiquiteiten vrijdag. Het doel: een antwoord bieden op een vraag die onderzoekers al jaren intrigeert, namelijk of er achter de muren van de grafkamer van de farao nog andere kamers verborgen zitten, misschien zelfs het graf van een andere lid van de koninklijke familie.

Howard Carter

Sinds de ontdekking van de graftombe in de Vallei der Koningen in Luxor door Howard Carter in 1922, hebben archeologen zich er immers over verwonderd dat de ruimte erg klein is voor een farao. In 2015 kwam egyptoloog Nicholas Reeves met een intrigerende theorie: de noordelijke en westelijke muren zouden wel eens de mummie en kostbare bezittingen kunnen verbergen van de legendarische koningin Nefertiti, de stiefmoeder van farao Toetanchamon.

Het idee van Reeves ontstond nadat de firma Factum Arte in 2009 een gedetailleerde 3D-scan maakte van de tombe. Bedoeling was een exacte replica te maken van de grafkamer, die dan door toeristen bezocht zou kunnen worden. Toen Reeves de scans van de noordelijke en westelijke muur bekeek, meende hij sporen te zien van openingen, die dichtgemaakt en beplaatserd waren. En die konden nog twee andere vreemde dingen verklaren.

Eigenaardigs

Er is namelijk iets eigenaardigs aan de verhoudingen van de figuren op de muren van de tombe. Dat ontdekte egyptoloog Gay Robins in 1984. Op de noordelijke muur werd een rooster van 20 vakjes gebruikt, op de andere drie een rooster van 18 vakjes. Volgens Robins misschien het gevolg van een snelle bouw van de tombe, die mogelijks door verschillende teams van kunstenaars gebeurde. Maar wat als ze nu eens op een compleet ander moment waren geschilderd? Toen de ene kamer werd afgesloten en toen er een andere kamer werd aangebouwd jaren later.

Experten van het Getty Conservation Institute ontdekten in 2012 nog iets raars. De achtergrond van de noordelijke muur was oorspronkelijk wit geschilderd, maar had achteraf een nieuwe laag in geel gekregen om te matchen met de andere drie muren. Was ook dat een aanwijzing?

Toen de Egyptische minister van Antiquiteiten Mamdouh El Damaty ook nog eens zag dat er bij het bovenste deel van de noordelijk muur op steen was geschilderd en bij het onderste deel op een laag plaaster, besloot hij dat er genoeg aanwijzingen waren voor verder onderzoek.

In november 2015 werd de noordelijke muur bestudeerd met een infrarode thermograaf. Die kan verschillen in de oppervlaktetemperatuur vaststellen, temperaturen die uiteenlopen voor een solide muur versus een muur die een andere ruimte afsluit. En die verschillen bleken er effectief te zijn.

Beeld

Daarop volgde een grondradaronderzoek van de Japanse specialist Hirokatsu Watanabe. Zo probeerde hij een beeld te krijgen van wat er mogelijks achter de muren van de tombe zat. Ook nu waren de resultaten sensationeel: Watanabe dacht kamers te zien achter de noordelijke en de westelijke muren. En de contouren van artefacten in metaal en organisch materiaal.

Omdat veel andere experts twijfelden over de resultaten van het onderzoek, volgde een tweede onderzoek met een grondradar. Die vond plaats in maart 2016, door ingenieurs van National Geographic. De resultaten waren echter verwarrend: er bleken plots geen aanwijzingen voor ruimtes achter de noordelijke en westelijke muur. Omdat de beide onderzoeken elkaar compleet tegenspraken, werd nu dus beslist om een derde keer te proberen.

Het derde onderzoek met een grondradar wordt uitgevoerd onder leiding van de polytechnische universiteit van Turijn en moet eens en voor altijd duidelijkheid scheppen. Wetenschappers waarschuwen echter dat met de methode alleen anomalieën in de stenen vastgesteld kunnen worden. Of die effectief verborgen kamers zijn, moet dan nog verder worden onderzocht.

’s Nachts

Momenteel worden gegevens verzameld. Dat gebeurt ’s nachts, als de toeristen weg zijn uit de Vallei der Koningen. Daarna zal het nog een aantal weken duren voor alles verwerkt en geanalyseerd is. En dan weten we of er nog meer wetenschappelijk onderzoek nodig is in de 3.300 jaar oude graftombe. En of de kans bestaat of er nog iets of iemand anders onder het woestijnzand begraven ligt.  (br.hln)

Dido - No Freedom

Klik op de foto om haar te beluisteren






Dido Florian Cloud De Bounevialle O'Malley Armstrong (Londen, 25 december 1971) is een Britse zangeres. Ze staat bekend onder haar artiestennaam Dido (door haarzelf uitgesproken als Daaide).

Dido begon haar muziekcarrière toen ze 5 jaar was met het bespelen van blokfluit van school. Een jaar later werd ze toegelaten tot de Guildhall School of Music in Londen. Toen ze 10 was, speelde ze naast blokfluit ook al piano en viool. Haar tienerjaren waren een mix van het spelen van haar broers platen en het toeren door de UK met haar klassieke muziek-gezelschap.

Toen ze 16 was was ze helemaal gek van Ella Fitzgerald. Ze begon in verschillende bands in en rondom Londen te zingen, ondanks dat haar broer Rollo (DJ en producer bij de succesvolle groep Faithless) haar zei niet haar dagelijkse baan op te geven, en was te horen op het debuutalbum van Faithless in 1995. De volgende 2 jaar toerde Dido met Faithless, en elke keer als ze terug in Londen was, nam ze ook demo's van haar eigen liedjes op.

Zo begon de opname van haar debuutalbum No angel. De combinatie van Dido's liefde voor warme akoestische klanken en haar broers fascinatie voor beats en alles wat elektronisch is maakt het album zowel nieuw als klassiek tegelijk. De grote doorbraak bereikte ze toen Eminem een gedeelte van haar nummer Thank you gebruikte voor zijn hit Stan. Hierna bereikten ook enkele singles van No angel de hitparades. Haar nummer Here with me werd gebruikt als themamuziek voor de televisieserie Roswell.

In 2003 kwam Dido terug met haar album Life for Rent. Dit album werd nog succesvoller dan het vorige en ging wereldwijd miljoenen malen over de toonbank. De eerste singles White Flag en Life for Rent werden grote hits. Ook de singles Don't leave home en Sand in my shoes kwamen van dit album, maar werden minder grote hits.

In 2004 maakte Dido bekend dat ze in 2005 een jaar rust zou nemen, maar ze was toch weer te zien op het Live 8-festival. Ondertussen was Dido al een tijd in Los Angeles bezig met de opnames en het schrijven van nummers voor haar derde album. Safe Trip Home verscheen op 17 november 2008. De eerste single daaruit heet Don't Believe In Love.

Wat zeg je tegen iemand die ernstig ziek is?

Heel veel mensen worstelen ermee: wat zeg je tegen iemand die ernstig ziek is? Uit schrik om verkeerde dingen te zeggen, wordt vaak gezwegen, maar daar help je natuurlijk niemand mee vooruit. Hen het gevoel geven dat ze er niet alleen voor staan is net heel belangrijk. Zo pak je het aan.

Het is heel normaal dat je niet weet wat zeggen, dat je schrik hebt dat alles dat je zegt verkeerd geïnterpreteerd kan worden, maar zeg dat gewoon eerlijk. Ze zullen dat ongemakkelijke gevoel vast wel herkennen en dan weten ze tenminste dat het je niet koud laat. De persoon in kwestie gaan ontwijken of contact vermijden, is zowat het slechtste dat je kan doen. Vertel dat je niet weet hoe je moet reageren maar dat je er wel het hart van in bent.

Iedere zieke is anders en elk persoon is anders. Sommige mensen willen graag veel gezelschap en hulp, anderen willen misschien liever gerust gelaten worden. Als je dit niet uit jezelf aanvoelt, dan is het ook hierbij beter om het hen gewoon te vragen. Toch is het altijd belangrijk om te laten weten dat je aan hem/haar denkt. Stuur dus regelmatig eens een berichtje of een kaartje. En daarbij hoef je zeker niet altijd te focussen op de ziekte. Tagden jullie elkaar bijvoorbeeld ervoor vaak in memes of bespraken jullie elke week de nieuwe aflevering van Temptation Island? Blijf dat dan doen. Veel ‘patiënten’ getuigen dat ze het belangrijk vinden dat je hen nog altijd als vriend/collega/… bekijkt en niet enkel als zieke.

Diepe levensgerichte gesprekken

Als de zieke er zelf voor openstaat, doe je er goed aan om ook zwaardere emotionele steun aan te bieden. Natuurlijk wil je de persoon in kwestie liefst oppeppen en zeggen dat alles goed komt, maar dat kan ook naïef en oppervlakkig overkomen. Durf diepere levensgerichte gesprekken aan te gaan. Al moet je daar zelf heel sterk voor in je schoenen staan, dus het is zeker begrijpelijk dat je dat heel moeilijk vindt. Maar proberen gaat mee, en als het toch niet lukt, dan weet de zieke dat je het niet gewoon negeert.

Nog belangrijk is om niet bang te zijn om zelf toenadering te zoeken. We gaan er nogal snel vanuit dat de zieke het zelf wel zal vragen als ze hulp nodig hebben, maar dat is meestal niet het geval. “Laat maar weten als ik je ergens mee kan helpen”, is dan ook een goedbedoelde maar loze opmerking. Stel zelf concrete dingen voor om te helpen. Maak eten klaar, ga de kinderen ophalen van school of koop nieuwe pyjama’s voor in het ziekenhuis. Blijf dat ook doen, zelfs als de zieke je hulp keer op keer afwijst. 

Zeg het met een kaartje

Zoals hierboven gezegd, helpt het om een zieke een hart onder de riem te steken met bijvoorbeeld een kaartje. Het probleem? Het huidige kaartenassortiment sluit niet aan bij wat we willen zeggen. Daarom lanceerde Hallmark vorig jaar 36 kaarten die uiteenlopende gevoelens onder woorden brengen. Sommige van die kaarten doen op het eerste zicht misschien wel even slikken. Een kaartje met als opschrift “countdown to the last chemo,” is dan ook niet bepaald subtiel te noemen. 

Claudia Helmons, die zelf aan kanker leed en de kaart ontwierp, weet echter precies welke kaartjes ze zelf had willen krijgen. “Met beterschap-kaarten voelde ik mij niet begrepen. Wie zegt dat ik beter word? Het is natuurlijk ook heel moeilijk om het juiste te zeggen tegen iemand die kanker heeft, want niemand anders voelt alle emoties die deze ziekte met zich meebrengt,” vertelt ze. En natuurlijk zijn er altijd nog kaartjes met een iets fijngevoeliger opschrift. (br.hln)

Labrador Abby is terug thuis bij gezin, 10 jaar na verdwijning

Abby de labrador is na tien jaar herenigd met haar gezin. De hond verdween in 2008 plots toen ze met de kinderen aan het spelen was in de voortuin. Al die jaren vreesde de familie dat Abby gestorven was.

Tot Debra Suierveld ineens telefoon kreeg van het dierenasiel Animal Protectors of Allegheny Valley in Pittsburgh: Abby was eindelijk terecht. Ze werd gevonden aan de voordeur van Judy Spiering, zo’n 16 kilometer vanwaar de hond 10 jaar geleden verdween. Spiering contacteerde de politie, die op hun beurt het asiel opbelde. Werknemers vonden via de chip van de hond al snel de contactgegevens van Debra Suierveld.

“Het is alsof ze is opgestaan uit de dood”, zegt Suierveld. “Mijn dochter huilde toen ze hoorde dat onze hond is teruggekeerd.” Abby reageert ook na tien jaar nog op haar naam én kent nog steeds de commando’s die de familie haar had aangeleerd.

Ondertussen is Abby 13 jaar oud, maar volgens de dierenarts is ze nog steeds gezond. Het ziet ernaar uit dat Abby de afgelopen tien jaar ook goed verzorgd is. Waar ze al die tijd heeft uitgehangen, is niet geweten. De familie is alvast van plan om een feestje te geven voor haar terugkeer. “Het voelt alsof een deel van onze familie terug is, het is geweldig”, zegt Suierveld. (br.hln)

Claude François is mijn papa

Geboren als de dochter van één van de grootste popsterren die Frankrijk ooit gekend heeft, leefde Julie Bocquet (40) uit Oudenaarde al jaren met een groot geheim. Naar aanleiding van de veertigste verjaardag van het overlijden van Claude François besliste de moedige vrouw uit de anonimiteit te stappen. “Het enige wat ik wil bereiken, is de symbolische erkenning dat hij mijn vader is.”

‘Alexandrie, Alexandra’, ‘Le téléphone pleure’ of ‘Comme d’habitude’. Op het hoogtepunt van zijn carrière in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw reeg Claude François, alias Cloclo, de hits aan elkaar. Voor Julie Bocquet is François tot op vandaag veel meer dan een hitmachine. Meer dan veertig jaar geleden had haar biologische moeder Fabienne D.V. een relatie met de Franse ster. “Mijn mama was toen amper 15 jaar oud, maar vader dacht dat ze 18 jaar was.”

Voor ze het wist, raakte Fabienne in 1976 zwanger van Julie, maar enkele maanden later toen ze zelf tot het besef kwam dat ze een kind verwachtte, hadden haar ouders haar al verboden om nog contact te zoeken met Claude François. Diezelfde ouders beslisten bij de geboorte van haar dochter ook dat ze geplaatst zou worden bij een adoptiegezin. En zo kwam de kleine Julie, slechts enkele weken oud, terecht bij een adoptiegezin in Gavere.

Even perfectionistisch

Haar identiteit zou al die tijd onder de radar blijven, ook voor Claude François die negen maanden na haar geboorte tragisch om het leven kwam door elektrocutie toen hij vanuit zijn bad een lamp wilde herstellen. Julie werd als kind wel al op de hoogte gebracht door haar adoptieouders dat François haar vader was, maar al die tijd schermde ze dat geheim af voor de buitenwereld.

Tot nu dus. Veertig jaar later acht ze de tijd rijp om de waarheid te onthullen. “Het was nu of nooit voor mij. Ik ben absoluut niet op zoek naar een financiële vergoeding of een erfenis”, benadrukt ze. “Daar heb ik trouwens wettelijk geen recht op omdat ik ben opgegroeid in een adoptiegezin. Het enige wat ik wil bereiken, is de symbolische erkenning dat hij mijn vader is.”


En dan bedoelt Julie niet de muzikant, maar de mens achter Claude François. “Ik heb thuis zelfs geen cd van mijn vader en ik luister bijna nooit naar zijn muziek. Al heb ik wel één liedje van hem dat mij beroert ‘En attendant’. Het gaat over iemand die een relatiebreuk meemaakt en hoe die persoon daar mee omgaat. Het past een beetje bij mijn levensverhaal”, zegt Julie. “Maar eigenlijk wil ik vooral weten hoe mijn vader was als persoon. Vroeger was dat beeld trouwens vrij negatief, maar onder meer dankzij gesprekken met mijn biologische mama is dat beeld al bijgesteld en leerde ik dat we zelfs gemeenschappelijke trekjes hebben. Zo ben ik, net als mijn vader, perfectionistisch ingesteld. Hij was ook altijd zeer gepassioneerd in wat hij deed, iets dat ik ook in mijzelf herken.”

Halfbroers ontmoeten

Nu ze haar grote geheim onthuld heeft, valt er een last van de schouders van Julie. Toch uit ze nog één wens voor de toekomst. “Ik hoop dat ik op een dag mijn twee halfbroers (Claude François heeft twee zonen, red.) in levende lijve mag ontmoeten. In het verleden zijn er al pogingen geweest van mijn kant. Een paar jaar geleden had ik bijna een gesprek met Claude François jr. in Luik, maar op het laatste moment werd alles afgeblazen”, vertelt Julie. Sinds gisteren lijkt de kans op een ontmoeting weer wat groter. In een mededeling via de Facebookpagina ter ere van hun vader verspreiden Marc François en Claude François Jr. een mededeling waarin ze begrip opbrachten voor de zoektocht van Julie naar haar ware identiteit. “Ik ben hen heel dankbaar voor die boodschap.” (br.hln)

‘De allereerste keer’-zangeres Rita Deneve overleden

Zangeres Rita Deneve is overleden. Ze werd 73. Dat laat haar familie weten via Facebook. 

De zangers zal op 10 februari worden begraven in Mechelen. Wie haar voor de allerlaatste keer wil groeten en afscheid wil nemen van het Vlaamse icoon, kan daarvoor terecht in de Sint-Romboutskathedraal vanaf 11u. 

Deneve begon haar carrière in 1961. Sindsdien bracht ze verschillende nummers uit zoals ‘Juanita Jones’ (1968), ‘Olé Oké / Op een zomerdag’ (1969) en ‘Dans de hele nacht’ (1969), al werd ze vooral bekend dankzij het nummer ‘De allereerste keer’ (1971). Deneve acteerde ook, bijvoorbeeld in de VTM-reeks ‘Slisse & Cesar’ en in ‘Postbus X’ op de openbare omroep.
 (br.hln)

Krijgt Antwerpen straks een nieuw megabordeel?

Volgens de krant heeft Pim De Rhoodes, de eigenaar van Café d’Anvers, eind vorig jaar een stedenbouwkundige aanvraag ingediend voor een bordeelcomplex met maar liefst 61 prostituees. Dat zijn tien kamers meer dan het huidige ‘megabordeel’ in Antwerpen, Villa Tinto. De twee gebouwen liggen overigens naast elkaar.

“We hebben enkele jaren minder goed gedraaid”, aldus De Rhoodes. “Bovendien krijgen we elke vijf jaar de reguliere keuring over de vloer, die onze vergunning opnieuw moet goedkeuren. Ik besloot daarom verder na te denken over wat ik met het pand wil doen in de toekomst, want je kan elk moment pech hebben.”

De plannen zijn volgens De Rhoodes echter nog niet in kannen en kruiken. Allereerst moet hij nog toestemming krijgen van stad Antwerpen, wat nog zes maanden kan duren. En daarnaast gaan de zaken van Café d’Anvers de laatste tijd weer een stuk beter. “Het is niet de bedoeling dat ik meteen de deuren ga sluiten indien de aanvraag wordt goedgekeurd. Het is puur als alternatief voor de toekomst. We willen zeker nog enkele jaren op dit elan verdergaan.” (br.hln)

Koe Hermien gered van de slacht dankzij inzamelingsactie

De teller van de actie staat op ruim 48.000 euro, meldt de PvdD. Hermien ging er in december samen met Zus vandoor toen ze op transport werden gezet voor de slacht. Zus werd kort daarna gevangen, maar Hermien verschuilt zich in de bossen bij Lettele (Overijssel).

Door alle media-aandacht voor Hermien werd het daar afgelopen weekend druk met mensen die haar wilden spotten. Daardoor is Hermien nu erg gestrest en is het nog niet gelukt haar te vangen, aldus de PvdD. Over een aantal weken wordt gepoogd haar te lokken met enkele andere koeien. (br.hln)

1 op 5 Belgen wordt gepest op het werk: dit kun je doen om het tegen te gaan

Maar liefst 21,4% van de Belgische werknemers ervaart maandelijks minstens één vorm van pestgedragingen. 12,1% ondergaat dit wekelijks, 3,9% zelfs dagelijks. Dat blijkt uit een onderzoek van IDEWE, de grootste externe dienst voor preventie en bescherming op het werk, waarvoor meer dan 25.000 Belgische werknemers bevraagd werden. Dit kun je doen om het tegen te gaan.

Het onderzoek toont aan dat de werkomgeving een belangrijke rol speelt in het ontstaan van pesten op het werk. Enerzijds omdat gestresseerde werknemers een makkelijk doelwit zijn. Door stress raken werknemers uitgeput, waardoor ze zichzelf moeilijker kunnen verdedigen tegen negatief gedrag (bv. roddels en beledigingen). Anderzijds doen gestresseerde werknemers een poging om deze werkstress te reduceren (bv. afleiding zoeken om er minder aan te denken), waardoor ze de normen en waarden op het werk kunnen schenden (bv. in termen van productiviteit). Dit maakt hen een doelwit voor de collega’s die deze schending niet tolereren en willen bestraffen.

Ook werkdruk, het ervaren van tegenstrijdige verwachtingen, onzekerheid over de toekomst van je job en onduidelijkheid over je precieze rol op het werk zijn belangrijke oorzaken van pesterijen. Zo blijkt uit het onderzoek dat 25,5% van de werknemers die dagelijks minstens één vorm van pestgedrag ervaren, niet weten wat hun precieze rol op het werk is. 22,5% geeft aan dat ze op het werk met tegenstrijdige vragen te maken krijgen, terwijl 13,5% zich onzeker voelt over de toekomst van zijn of haar job. 6,6 % geeft aan een (te hoge) werkdruk te ervaren.

Om pesterijen op de werkvloer te kunnen vermijden, ontwikkelde IDEWE in samenwerking met KULeuven de StressBalancer, een e-learning tool die werknemers moet leren om stressfactoren aan te pakken om hen zo weerbaar te maken tegen uitputting en pesterijen. Dat gebeurt via concrete oefeningen en tips aan de hand van filmpjes, foto’s en tekstfragmenten.

Vijf tips om pesten op het werk tegen te gaan

1. Als je gepest wordt, probeer dat dan niet te vergoelijken of te begrijpen. Hierdoor blijft het enkel aanhouden.

2. Schakel een derde of collega in. Van hem of haar wordt een grens gemakkelijker aanvaard.

3. Als je de andere bewust maakt van ongepast gedrag, verspreidt zulk gedrag zich minder snel.

4. Optreden tegen onrespectvol gedrag zorgt ervoor dat normen of grenzen niet verder vervagen.

5. Als je iemand steunt als collega, word je zelf ook gesteund wanneer je het eens moeilijk hebt. 

Meer info: www.stressbalancer.be.    (br.hln)

Doorbraak: na China verbiedt ook grootste ivoormarkt Hongkong ‘wrede handel’ in ivoor

Hongkong verbiedt per 2021 de verkoop van ivoor. De semi-autonome staat wordt samen met China gezien als de grootste markt in olifantenivoor.

De wetgevende raad van Hongkong stemde vandaag met een overweldigende meerderheid voor het verbod op de ‘wrede handel’, meldt de krant South China Morning Post. De handel wordt de komende drie jaar gefaseerd afgebouwd.

Hongkong volgt hiermee China, waar vorige maand de handel aan banden gelegd werd. De handel in nieuw, ‘rauw’ ivoor is in Hongkong al verboden. Maar de huidige wetgeving staat de handel in ivoor dat voor 1990 is verwerkt toe. Volgens critici gebruikten handelaren deze voorwaarde om nieuw ivoor ‘wit te wassen’. Het Wereld Natuur Fonds (WNF) reageerde opgetogen op het besluit. “Hongkong is de grootste ivoormarkt en doorvoerhaven van de wereld. De autoriteiten laten hiermee zien dat het ze menens is met het indammen van het illegaal doden van olifanten voor hun slagtanden”, zei Cheryl Lo van de Hongkongse tak van de natuurorganisatie.

Lo stelde in een verklaring dat jarenlang is gelobbyd voor een verbod. “En dat ging niet bepaald zonder slag of stoot. Er zijn veel belangen en de speciale administratieve regio van China is een belangrijke doorvoerhaven mede vanwege de lage straffen.” Ze noemde het ivoorverbod “echt een doorbraak”. (br.hln)

Daarom pleit de wetenschap ervoor om de volwassen leeftijd te verschuiven van 18 naar 24 jaar

Op je 18de ben je volgens de wet officieel volwassen, en in Amerika mag je op je zestiende zelfs al met de auto rondrijden. Een groep onderzoekers aan het Royal Children’s Hospital wil de leeftijd waarop je volwassen wordt echter verschuiven naar 24 jaar. En het is niet de eerste keer dat wetenschappers met dit voorstel komen.

In België mogen jongeren drinken, roken en seks hebben vanaf hun zestiende, een auto besturen en stemmen mag vanaf achttien jaar. Op die leeftijd moet je ook keuzes maken die de rest van je leven beïnvloeden. Wil je studeren of niet en wat dan net? Blijf je nog thuis wonen om te kunnen sparen voor een eigen woning, of ga je meteen alleen wonen? Beeld je even in hoe jong je nog in je hoofd was op die leeftijd, en plots is het voorstel van de onderzoekers niet eens zo gek meer.

Wetenschappers aan de Australische universiteit van Melbourne opperden in 2012 al eens om de leeftijd waarop je volwassen wordt te verlaten. Hun focus lag toen wel voornamelijk op alcohol en het feit dat 18-jarigen niet zo goed tegen de effecten en gevolgen van drank kunnen en minder goed risico’s kunnen inschatten. De reden waarom er zoveel weekendongevallen gebeuren bij tieners, stelden zij toen.

Uit een onderzoek dat vorig jaar gepubliceerd werd in het wetenschappelijke tijdschrift Child Development, bleek dat tieners zich vandaag de dag ook veel minder bezighouden met ‘volwassen activiteiten’ dan tieners in de jaren negentig. Een rijbewijs halen, een actief datingleven hebben en een naschoolse job zoeken, ze stellen het anno 2018 massaal uit om nog langer jong te kunnen blijven. Voor het onderzoek werd data verzameld over 8 miljoen jongeren tussen de 13 en 19 jaar tussen 1976 en 2016.

In België niet anders

Amerikaanse cijfers weliswaar, maar de situatie in België lijkt niet zo anders. Sinds 2010 werden er 10,3 procent minder rijbewijzen uitgereikt aan 18-jarigen, en zelfs 15 procent minder aan 19-jarigen. Belgische jongeren blijven ook steeds langer bij hun ouders wonen, en dat cijfer stijgt zelfs al ruim drie decennia lang. Van 36 procent in 1991 tot 41,5 procent in 2016. Ze studeren ook meer en vooral langer. Door de Bologna-hervorming duurt een master nu 5 jaar in plaats van 4 en ze nemen steeds meer vakken mee, waardoor hun studietijd langer duurt. Jongeren kopen ook alsmaar later een woning, enerzijds omdat ze moeilijker werk vinden, maar ook omdat huizen veel duurder zijn geworden en ze moeilijker aan een lening raken omdat ze een grotere eigen inbreng nodig hebben. Tenslotte stellen ze ook kinderen krijgen massaal uit tot na hun dertigste.

Hoe komt dit?

Volgens verschillende onderzoeken zijn er meerdere redenen waarom jongeren later aan het ‘volwassenleven’ beginnen. Enerzijds is er de impact van de financieel-economische crisis. Jonge twintigers zitten in een onzekere financiële situatie, waardoor ze grote beslissingen zoals een woning kopen of kinderen krijgen wel moeten uitstellen. Doordat ze langer en meer studeren, beginnen ze vaak pas te werken op hun 23ste, wat alles natuurlijk ook vertraagt. Maar ook hun eigen mentaliteit is veranderd. Ze gaan die citytrip naar New York of dure skireis niet laten schieten om toch maar snel een huis te kopen. Dat kan later nog altijd. Ze willen langer genieten van hun jonge leven, want dikke pensioenen zitten er voor hen toch niet meer, dus kunnen ze het er beter van pakken nu het nog kan.

Al is de meest opvallende verklaring waar bijna alle onderzoekers het over eens zijn de smartphone. Meer dan 75 procent van de tieners is in het bezit van een smartphone, wat wil zeggen dat ze een heel groot deel van hun (sociaal) leven online doorbrengen. Waarom zouden ze nog naar een bar gaan om iemand nieuw te ontmoeten, als ze even goed kunnen swipen op Tinder? Waarom nog autorijden, als je via je gsm een Uber of Taxi kunt bestellen? Waarom nog seks hebben als je het online kunt bekijken?

De voordelen

Gelukkig is het niet alleen kommer en kwel en zijn er ook voordelen verbonden aan het uitgestelde volwassen leven. Het aantal tienermoeders blijft dalen (van 1.395 zwangerschappen in 2007 naar 843 in 2015), minderjarigen drinken en roken ook minder en minder jongeren met een rijbewijs betekent ook minder jongeren die een ongeval veroorzaken. En er zijn ook biologische voordelen. Tijdens onze tienerjaren is het brein erg kneedbaar en nog in volle ontwikkeling. Het leert snel bij, kan makkelijk informatie verwerken en past zich goed aan. Wanneer het de volwassen leeftijd heeft bereikt, verschuift de focus meer op impulscontrole en efficiëntie, wat de reden is dat volwassenen doorgaans meer rationele en risico vermijdende beslissingen nemen dan tieners. Volgens verschillende studies, kan het verlaten van de volwassen leeftijd ervoor zorgen dat het brein nog tot eind jaren twintig evolueert en makkelijker bijleert.

Als ons brein zich aan deze verschuivingen kan aanpassen, is het met andere woorden misschien geen slecht idee dat de maatschappij zich hier ook eens over buigt. Jongeren meer tijd geven om te ontdekken wat hun plaats in de wereld is, kan er op termijn alleen maar voor zorgen dat ze stabielere volwassenen worden, zeggen de onderzoekers van het Royal Children’s Hospital nog. Uiteindelijk leven we langer dan ooit, waarom dan zo snel mogelijk volwassen worden? Of om het met een inspirerende quote te zeggen: “Don’t grow up, it’s a trap.”  (br.hln)

Restaurants laten klanten betalen voor bekroond mineraalwater, maar schenken eigenlijk kraantjeswater

Val-mineraalwater wordt rechtstreeks gebotteld aan de bron. Brouwerij Haacht, dat Val in haar portefeuille heeft, wijst in haar reclames steevast op het natuurlijke zuiveringsproces. Het water werd in 2012 en ook vorig jaar nog bekroond met drie sterren en wordt in restaurants over het hele land geschonken.

De brouwerij is nu een rechtszaak gestart tegen twee restaurants uit Brussel. Zij sloten in 2008 een deal met Haacht om hun klanten Val te schenken. Alles lijkt goed te gaan, tot in 2015. De afnemer begint zich vragen te stellen bij het lage aantal flessen Val dat wordt besteld en beveelt een onderzoek. Bovendien komen veel flessen halfvol terug. Na analyse blijkt dat de flessen sporen bevatten van kraantjeswater. Om honderd procent zeker te zaak van zijn zaak, stuurt de afnemer een deurwaarder naar de etablissementen. Negen flessen Val worden in beslag genomen. Volgens het rapport van de rechtbank kreeg de deurwaarder bij aankomst van een ober te horen dat klanten altijd de keuze hadden tussen Val-water en leidingwater dat weliswaar  in dezelfde flessen geschonken werd. Die verklaring wordt later weer ingetrokken.

Deze week verscheen de zaak voor handelsrechtbank in Brussel. Brouwerij Haacht wil de overeenkomst met de restaurants beëindigen en vraagt ​​een compensatie.

Gerrit Budts van Horeca Vlaanderen zegt dat het in bepaalde gevallen mogelijk is om kraanwater tegen betaling te serveren. “Als restaurantuitbater dien je dat wel goed te communiceren aan je klanten. Je moet het ook zo vermelden op je menukaart.”  (br.hln)

VRT-icoon Tante Terry (86) overleden

In het Imeldaziekenhuis van Bonheiden is de legendarische omroepster en tv-presentatrice Tante Terry op 86-jarige leeftijd overleden. Ze presenteerde in de jaren 60 en 70 ‘Klein, klein kleutertje’ op de toenmalige BRT. Nadien werkte ze nog voor VTM. Tante Terry was ook actief als presentatrice van modeshows en deed optredens voor bejaarden.

Terry Van Ginderen heette eigenlijk Esther Verbeeck en volgde een opleiding tot stenodactylo, in vier talen, en hulpboekhoudster. Na haar studies huwde ze met Antwerp-voetballer Jos Van Ginderen.

Haar bekende voornaam Terry kreeg ze destijds van de toenmalige tv-directie. Die vond Esther te Frans klinken en koos voor Terry. Zo heette ook het hoofdpersonage in ‘On the waterfront’, de allereerste film die Esther moest aankondigen. Samen met Paula Semer en Nora Steyaert was zij in de jaren vijftig een van de pioniers bij de NIR. Bij de toenmalige openbare omroep maakte zij vanaf 1954 deel uit van de eerste lichting omroepsters.

De bijnaam ‘Tante Terry’ kwam er vanzelf, toen ze met Bob Davidse (beter bekend als nonkel Bob) samenwerkte voor de toenmalige jeugdprogramma’s, zoals ‘Kom toch eens kijken’ en ‘Tiptop’. Door die job kon ze veel reizen en grote sterren interviewen, zoals The Rolling Stones. Iets waar ze later erg trots op bleef. Vanaf 1961 debuteerde ze als een soort Samson & Gert avant la lettre met haar sprekende en zelf ontworpen eekhoorn Kraakje (met de stem van Chris Lomme en Monique Delvaux) in een dagelijks programma voor de allerkleinsten: ‘Klein Klein Kleuterken’. Voor dat programma had ze geen redactie en moest ze vooral veel improviseren. Als tv-pionier bleef ze daarnaast multi-inzetbaar. Zo leverde ze een paar keer commentaar bij het ‘Eurovisie Songfestival’.

In 1979 werd ze ontslagen na een carrière van 24 jaar als schermgezicht bij de openbare omroep. Ze ging aan de slag in het bedrijf van haar zoon, maar bleef actief in de showbizz. Zo bracht ze tal van luister-elpees met sprookjes en kinderliedjes uit. Ze bleef ook optreden. Met haar liedjesprogramma ‘Ohne Mann Show’ toerde ze met succes door Wallonië en Duitsland.

Als zakenvrouw vond ze helemaal haar draai, maar ze bleef toch ook tal van events organiseren en presenteren, vooral voor ouderen. Heel even was ze manager van Sylvie Melody, nadien bekend als Silvy De Bie en zangeres van Sylver. Bij de start van VTM in 1989 maakte ze een comeback op tv en achter de schermen. Zo sprak ze onder andere de stem in van het kinderprogramma ‘Tsilp de mus’, maar jureerde ze ook in programma’s als ‘Nu of nooit’. In 1993 overleed haar echtgenoot vrij onverwacht.

Esther Verbeeck onderging in november nog een hartoperatie, maar overleed aan de gevolgen van een longontsteking in het Imeldaziekenhuis in Bonheiden. Ze werd 86 jaar en laat een zoon, schoondochter en kleinzoon na. (br.hln)

In 1857 verging dit schip met tonnen goud aan boord. Nu kan je een deel van de schat kopen

Op 3 september 1857 vertrok de Central America, een stoomschip, vanuit Panama naar New York City. De boot was volgestouwd met het resultaat van de goudkoorts en was loodzwaar geladen. Op 9 september sloeg het noodlot toe en kwam het vaartuig in een orkaan terecht. Drie dagen later verdween het definitief naar de bodem van de oceaan. 425 mensen verdronken en duizenden kilo’s goud raakten verloren. De inhoud van het schip was zoveel waard dat er paniek ontstond rond de stabiliteit van de economie.

Zo’n schat spreekt natuurlijk tot de verbeelding, en doorheen de jaren probeerden heel wat mensen het wrak (en de bijhorende rijkdom) te lokaliseren. Het was echter Tommy Thompson die in 1988 aan het langste eind trok. Meer dan 130 jaar na de ramp wist hij een hoop investeerders te overtuigen om geld te doneren voor zijn zoekactie. Gewapend met bijna 13 miljoen dollar speurde hij de zeebodem af en vond de Central America uiteindelijk terug op 2.134 meter diepte, met al het goud nog aan boord.

Boze investeerders

In 2000 verkocht Thompson 532 goudstaven en duizenden munten aan de California Gold Marketing Group en kreeg in ruil een slordige 50 miljoen dollar - hij was meteen schatrijk. Niet veel later, in 2005, was zijn sprookje echter al uit. Zijn investeerders, die nog steeds geen cent hadden gezien van de opbrengst van de schat, klaagden hem aan en de schattenjager zag zich genoodzaakt om onder te duiken. 

In 2015 werd Thompson uiteindelijk teruggevonden in een hotelkamer in Florida en sindsdien zit hij in de cel. Hij houdt vol dat de 50 miljoen dollar opging aan het terugbetalen van bankleningen en gerechtskosten, en dat hij intussen weer platzak is. Er zijn ook nog steeds 500 munten vermist, maar over de locatie daarvan houdt hij zijn lippen stijf op elkaar.

Te koop (voor veel geld)

Alle weelde die Thompson bovenhaalde, valt intussen dus niet meer te recupereren. Gelukkig haalde hij slechts een deel van de schat boven water, kon een nieuwe projectleider in 2014 constateren. Er werden intussen nog eens 3.100 gouden munten, 45 goudstaven en meer dan 36 kilogram goudstof uit de Central America gevist. Die stukken bevinden zich momenteel in een lab in Los Angeles, waar Bob Evans - die ook tijdens de eerste berging met Thompson de leidinggevende wetenschapper was - ieder stukje met de hand schoonmaakt. 

Met zachte verfborstels, een reinigingsmiddel en heel veel geduld heeft de man al het goud ontdaan van zijn dikke laag troep - het resultaat van meer dan 150 jaar op de zeebodem. In februari zal het resultaat daarvan te zien zijn op een tentoonstelling in het Long Beach Convention Center. Je kan er de schat niet alleen gaan bewonderen, maar er ook een stukje van kopen. Al het goud wordt geveild, al zal je wel diep in de buidel moeten tasten om iets te bemachtigen. Volgens experts kan één enkel goudstuk tot 1 miljoen dollar opbrengen wegens de zeldzaamheid en het spannende verhaal achter de schat.  (br.hln)

Is het meest mysterieuze manuscript ter wereld na 400 jaar eindelijk ontcijferd?

Al eeuwenlang breken wetenschappers zich het hoofd over het Voynich Manuscript. De vreemde tekst dateert uit de 15e eeuw, maar veel meer is er niet over bekend. Niemand weet in welke taal het geschreven is, laat staan wat er precies instaat. Tot nu, want aan de universiteit van Alberta menen ze de code gekraakt te hebben met wat hulp van artificiële intelligentie.

Het Voynich Manuscript werd in 1912 ontdekt en vernoemd naar de Poolse boekhandelaar Wilfrid Voynich. Die kocht de tekst naar eigen zeggen tijdens een uitverkoop van de Collegio Romano in Italië. Het boek van 240 pagina’s verbaast sindsdien de wetenschappelijke wereld. Het staat vol handgeschreven tekst en lijkt een beetje op een encyclopedie, maar de precieze betekenis ervan blijft onduidelijk en ook de precieze afkomst is niet bekend. Zelfs het Bletchley Park Team, dat tijdens WOII de Enigma-code van de Nazi’s wist te ontcijferen, kreeg er kop noch staart aan.

Er zijn natuurlijk wel enkele theorieën over wie het manuscript precies geschreven heeft. De vele tekeningen van - voor zover bekend - onbestaande planten wijzen volgens complottheoretici op buitenaardse auteurs. Anderen geloven dan weer dat het een vervalsing is van Voynich en dat die het zelf geschreven heeft op eeuwenoud papier. Ten slotte bestaat er ook een theorie die de tekst toeschrijft aan Edward Kelley, een beruchte fraudeur uit de 16e eeuw. Die zou het gefabriceerd hebben en voor veel geld verkocht hebben aan keizer Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk. Hoe dan ook, voor veel mensen bestaat het manuscript uit klinkklare onzin.

Hebreeuwse code

Maar volgens professor Greg Kondrak van de universiteit van Alberta heeft de tekst wel degelijk betekenis. Zijn team van computeranalisten ontwikkelde een universele vertalingssoftware en liet die los op het Voynich Manuscript. Het programma bepaalde dat het meer dan waarschijnlijk om Hebreeuws gaat: 80 procent van de woorden blijkt uit die taal afkomstig.”Dat is al erg verrassend”, aldus Kondrak. “En dit is pas de eerste stap, want nu moeten we nog uitvogelen hoe we het moeten ontcijferen.” De tekst is immers gecodeerd met behulp van alfagrama, wat betekent dat klinkers werden weggelaten en de medeklinkers door elkaar werden gehusseld. 

Kondrak en zijn team werken nu aan een algoritme die de hele tekst moet vertalen. Ze wisten alvast de eerste zin te ontcijferen: ‘Ze heeft aanbevelingen gedaan aan de priester, de man van het huis en aan mij en mijn mensen.’ Er werden ook al woorden zoals ‘boer’, ‘licht’ en ‘lucht’ gevonden. Toegegeven, het is een erg vreemde manier om een manuscript te beginnen, maar de wetenschappers zijn ervan overtuigd dat ze op het juiste spoor zitten. “Het is een zin met grammatica én een betekenis. Dat heeft nog nooit iemand eruit kunnen halen.”

De prof wil nu ook andere experts betrekken bij het vertaalproces. “Een geschiedkundige die gespecialiseerd is in dat tijdperk en een goede kennis heeft van Hebreeuws zou heel wat kunnen doen met ons resultaat.”  (br.hln)

Ikea-oprichter Ingvar Kamprad (91) overleden: multimiljardair die in tweedehandskleren bleef rondlopen en met oude Volvo reed

“Ingvar zal erg gemist worden door zijn familie en warm herinnerd worden door zijn medewerkers wereldwijd”, tweette de interieurketen. Ingvar Kamprad is volgens de tweet “vredig thuis in zijn slaap gestorven in Småland”. Daar werd hij op 30 maart 1926 ook geboren, meer bepaald in de kerk van Pjättyd bij Älmhult. Al op zijn zeventiende richtte hij Ikea op. “Hij was een van de grootste ondernemers in de 20ste eeuw, misschien zelfs de grootste”, zegt Lars-Johan Jarnheimer, voorzitter van Ingka Holding, moedermaatschappij van Ikea.

Vrekkige alcoholicus

Kamprads erfenis wordt in de Zweedse pers op zo’n 58 miljard euro geschat, maar dat maakte de man niet minder gierig. Hij gaf ooit toe zijn kleren tweedehands te kopen op rommelmarkten “om het goede voorbeeld te geven”. Hij reed rond in een Volvo uit 1993 en verkoos het openbaar vervoer boven duurdere taxi’s. Hij ging graag goedkoop eten, onder meer in zijn eigen Ikearestaurants, en kocht zijn kerstgeschenken tijdens de solden NA Kerstmis. Kamprad vloog ook het liefst met lowbudgetmaatschappijen. Zijn eigen meubels kwamen uit... Ikea. Hij zette ze zelf in elkaar. En een kappersbeurt van 22 euro bij onze noorderburen vond hij in 2008 “boven zijn budget”.  Hij zat ook stevig aan de drank. Daar maakte hij geen geheim van.

Waar letters Ikea voor staan

In 1943 tijdens Wereldoorlog II was Kamprad 17. Hij startte toen zijn eigen bedrijf, Ikea. De letters IKEA komen van de initialen van zijn eigen naam, van de boerderij Elmtaryd waar hij toen met zijn ouders woonde en van de parochie Agunnaryd waar de boerderij lag. Kamprad verkocht aanvankelijk kerstkaarten, zaden, pennen, nylonkousen en heel wat andere spullen op bestelling.

Vele boeren in de Zweedse zuidelijke provincie Småland maakten destijds meubels in bijberoep. In 1948 begon Ikea voor het eerst met meubelverkoop. In het uitgebreide assortiment dat Kamprad in de aanbieding had, werden zijn meubels het meest verkocht.

1950: Ingvar Kampard trouwt met Kerstin Wadling. Ze adopteren een dochtertje, Annika. In 1961 gaat het echtpaar uit elkaar. (br.hln)