A.D. donderdag 19 april 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De Islam in Iran : teken van Wrede!

Totaal spektakel : horen, zien, zelfs…ruiken : Terzake kan er maar van dromen!

-----------------------

Kroniekje over : de staats-rechtspleging in een land (Pertzië) waar tot na het verjagen van de Shah en de charmante Farh Diba door de kornuiten van de fanatiekste soort Islammerij, onder leiding van de Parijse Ayatollah Khomeiny, de vrouwen in de straten van Teheran even modieus gekleed waren als in Londen of Parijs. Dat was 1979 en was gestart met een volksopstand tegen de Sjah, die in de zin zoals we het nu meemalen met al die zogezegde Arabische Lentes, al gauw werd overgenomen door de dictatuur van de Muzelmannerij.

Wikipedia vertelt dat de naam Iran is afgeleid van de volksstammen die daar leefden : de Ariërs. Holala, dacht ik meteen : daar is den Dolf ook al om mosterd geweest. Weer een verband met lijfstraffen in opdracht van de Staat. Want de meest volmaakte Nationaal Socialist, dat was toch iemand van het Arische Ras? Groot, blond, blauwe ogen, het proto-type van de Oer-Germaan : waar haalt men het uit!?

Meisjes en jongens! Mijn tijd is voorbij, maar ligt hier niet een wereld van mogelijkheden open waar nog geen 10 mensenlevens voor zouden volstaan om al die verhalen uit te vissen? Perzië was ooit het land van Duisend en Een Nacht. Het land van de Meden en de Perzen, waar de eerste sporen van de menselijke beschaving te vinden zijn….Uiteraard, eeuwen voor dat de Islammerij het daar voor het zeggen kreeg. En zelfs eeuwen voor de Egyptenaren of de Babyloniërs….

Natuurlijk geloven wij niet dat kunstenaars in bepaalde gevallen ook profeten zijn. Kan er meer verbeelding bestaan dan in een eenvoudig gedichtje, dat korte tijd nadien een visioen op de toekomst blijkt te zijn geweest? Louter toeval, zegt U? Kijk, de dichter (Van Eyck) is al een halve eeuw geleden gestorven, en vandaag blijkt zijn gedicht ‘De Tuinman en de Dood’ gewoon een doorkijk te zijn op het Perzië van onze dagen…

Iraanse moellahregime gaat door met vermoorden eigen bevolking
Het islamofascistische moellahregime in Teheran gaat niet alleen door met zijn voorbereidingen voor een atomaire aanvalsoorlog tegen Israël – optioneel echter ook tegen andere landen van de vrije wereld –, maar ook met het afslachten van de eigen bevolking. Zoals Amnesty International in een rapport voor 2011 vaststelde, werd in Iran ook het afgelopen jaar de doodstraf opgelegd en uitgevoerd.
Politiek anders denkenden, leden van religieuze minderheden, intellectuelen en vooral vrouwen en homoseksuelen behoren tot de slachtoffers van de door de staat georganiseerde moordorgies.  
Daarbij worden de moordslachtoffers, die door de door de staat aangestuurde killercommando´s deels openlijk op straat worden vermoord, niet meegerekend.
Volgens eigen, officiële informatie van het Iraanse regime werden in 2011 meer dan 360 doodvonnissen uitgevoerd – het niet officiële aantal ligt tig keer hoger. Met dit aantal officieel bevestigde executies – uiteraard zonder fatsoenlijk proces – staat Iran ook in 2011 bovenaan de lijst met landen, waarin mensen worden terechtgesteld.
Mensenrechtengroeperingen schatten, dat sinds de islamistische machtsovername in Perzië, dat de islamisten daarna in “Iran” veranderden, in het jaar 1979 alleen al minstens 5000 homoseksuele mannen en teenagers werden terechtgesteld.
Vanzelfsprekend hebben de zogenaamde “Ostermärsche” van de zelfbenoemde “vredesbeweging”, die dit jaar de vermeende “strijd tegen de doodstraf” in hun vaandels hadden geschreven, in Berlijn geen actie gevoerd voor de Iraanse of Chinese ambassade. Ook de diverse homobewegingen zijn er blijkbaar niet in geïnteresseerd deze moordpraktijk op hun gelijken in het islamitische Iran aan de schandpaal te nagelen. Blindheid en lafheid voor hun doodsvijand islam evenals typische multiculti-onwaarachtigheid van deze meest linkse verenigingen zouden de wezenlijke oorzaken van dit falen van de homoverenigingen kunnen zijn. Daarin verschillen ze in niets van de feministenverenigingen van de westerse wereld, die hun eigen privileges tegenover mannen voortdurend uitbreiden, maar zich geen reet aantrekken van de catastrofale onderdrukking van hun islamitische zusters.
In plaats daarvan kwamen er enkele honderden, meest bejaarde strijders, voor hun gebruikelijke haatobject bijeen – de ambassade van de Verenigde Staten van Amerika.
http://michael-mannheimer.info/2012/04/16/iranisches-mullahregime-
ordet-weiter-die-eigene-bevolkerung/#more-9730
Auteur: Michael Mannheimer
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com

************************

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : wie Iran zegt, zegt Irak en die twee samen zijn het Rijk waarvan wij zonder nadenken zeggen dat het een ’Wet is van Meden en Perzen’…. Iets waaraan er niet kan getwijfeld worden. Hoog tijd dat die uitdrukking verdwijnt uit ons collectief geheugen. Anders dreigt het, bij herinvoering in onze contreien, een duivelse voorspelling te zijn geweest. Zie volgend gedicht :

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -

Van middag -lang reeds was hij heengespoed-
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'

Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'