1375 - MARC GRAMMENS LOOPT VOORGOED DE HAVEN BINNEN
***
Zaterdag 11 mei
Zon 6u00-21u19
H Estella
.
1375 - MARC GRAMMENS
LOOPT VOORGOED DE HAVEN BINNEN
°°°
°°°
Ja, U leest het goed. Marc
Grammens legt er de blok op. Wie er nog het meest onder lijdt, is de man zelf.
Hier op diet blogje geen grote woorden, maar een gemeend Tot ziens.
Wie weet? Misschien meren
we ooit ons bootje eens aan juist naast U. Misschien duurt dat nog jaren, maar
het zal precies zijn of we elkaar daags voordien nog hadden gesproken.
Wat ik (ongevraagd) nog
voor Uw vrienden achter de schermen kan doen? Uw Uitgever, Drukkerij Groeninge
in Kortrijk, wordt warm aanbevolen voor echte Nederlandse lectuur, Nederlands
inde zin van vòòr Alva de Spaanse
Bloedhond.
Beste Meneer Grammens. onder
veel woorden, kunnen twee Vlaamse vrienden ook levenslang elkaar blijven
begrijpen. Ik zou ze niet graag eten geven, al Uw Vlaamse vrienden!
Arrivederci, Heer
Grammens! En rust nu wat. Anderen zullen de vlag wel overnemen .
*
Het opstelletje over
Liberalis onderaan wordt U geserveerd gewoon als toemaatje.
°°°
Ter zake :
25.04.13 Er is geen Vlaams politiek
"links" meer (Mark Grammens) o, Nieuw Pierke.
*
Wat zichzelf "links" noemt, blijft
verbazen. Nu weer, naar aanleiding van het overlijden van Margaret Thatcher,
waarschijnlijk de grootste politica van de twintigste eeuw, een vrouw die boven
alle mannen van haar tijd uitstak. En wat doet "links"? In plaats van
te zeggen: natuurlijk waren we het met haar niet altijd eens, maar aan haar
grootheid valt niet te twijfelen, - misschien zelfs: we erkennen in haar een tegenstander
van formaat. Maar neen, zoiets kan er niet af. Het is schelden en roepen en
tieren dat de klok slaat, "heks" is nog de beleefdste uitdrukking van
... ja, van wat? Grofheid, zeker, gebrek aan beschaving, ongetwijfeld, en
onmacht, dat zeker. En vervolgens laat men de geschiedenis vervalsen, iets waar
de Europese Linkerzijde een meester in is, ook in Vlaanderen. En dan
"vergeet" men bijvoorbeeld te vermelden in de Vlaamse media, dat de
grootste binnenlands-politieke prestatie van Thatcher is geweest dat ze in Engeland
de enige eerste minister van de twintigste eeuw is geweest die drie
opeenvolgende parlementsverkiezingen op rij heeft gewonnen, telkens met een
programma waarin ze heel nauwgezet aankondigde wat ze als eerste minister
allemaal ging doen. Ze hield al haar beloften, - een fenomeen waar
"links", ook en vooral bij ons, niet mee omkan.
Er is een tijd geweest dat ik me graag
"links" liet noemen. Ik ben daarvoor in de jaren vijftig ooit beloond
met het erelidmaatschap van de Britse Labour Party. Mooi. Wie zich nooit
vergist, leert ook nooit iets bij. Ik kwam gehavend uit de Belgische naoorlogse
situatie, en smachtte naar recht, naar rechtvaardigheid en een vredelievende
samenleving, die onveranderlijk rustgevend zou zijn, naar een omwenteling. Geen
tronen mochten blijven staan .
Echter, "links" bleek, althans in
Vlaanderen, al even weinig revolutionair te zijn als de Volksunie, maar
integendeel zo behoudend en konservatief en carrièristisch als een politieke
firma Tobback, vader en zoon, zoal kan zijn. De ontmoeting met leidende
socialistische figuren en vakbondsleiders was even ontgoochelend als die met
leiders van de Volksunie. Het inzicht dat ze me allebei bijbrachten, was dat
dit mensen waren die nooit datgene zouden verwezenlijken waar ze schijnbaar
voor gingen. De Volksunie zou Vlaanderen niet tot stand brengen, het socialisme
zou geen socialisme brengen. Beide waren aan elkaar gewaagd in hypokrisie en
oneerlijkheid.
Het probleem met "links" is dit. Wat is
socialisme? Gemeenschapsbezit van produktiemiddelen. Wat is sociaal-demokratie
of demokratisch socialisme? Het door demokratische meerderheidsbesluiten
onderbrengen van produktiemiddelen in gemeenschapsbezit. Hoeveel socialisten
zijn er nog? Op enkele uitzonderingen na, geen. Wat doen ze dan? Voor zover
bekend, twee zaken. Ten eerste, met behulp van goedklinkende slogans die tot
niets verplichten (zoals "gelijke kansen", iets waar nog geen enkele
samenleving toe overgegaan is) zorgen voor de politieke tewerkstelling en zo
nodig budgettaire ondersteuning van de kliek die zichzelf socialistisch noemt.
Ten tweede, het beklemtonen van vrijzinnigheidsidealen die het samenzitten van
socialisten met kapitalisten binnen de vrijmetselarij sublimeren.
"Links" gaat dan ineens niet meer over sociaal-ekonomische
onderwerpen maar over een oud tema van het nazisme als euthanasie, over homohuwelijken,
enz .
In Vlaanderen is "links", zowel de rode
als de groene variant, geworden tot de vloermat van het Hof en het Waalse
socialisme, dat alleen eigen belangen, geen Vlaamse, behartigt, en is
gedevalueerd tot een macht die funktioneert ten nadele van het eigen volk.
"Links" is slechts een woord dat de gebruikers ervan het gevoel geeft
trendy te zijn - daar zorgen hun accolieten in de media wel voor -, en ook iets
dat macht, invloed, postjes en mandaten oplevert. Men zoekt de Vlaamse
volksgunst niet meer, want het volstaat om "Belgisch" te zijn en de
Walen van PS en Ecolo te dienen, om macht te verwerven. Demokratisch Vlaanderen
heeft nood aan een linker- zowel als aan een rechterzijde. Ze moet
(her)opgebouwd worden vanuit het niets. Het is een werk voor de volgende
generatie.
(Mark Grammens in Journaal nr. 651. Het
'Slotnummer'. Aan 80 jaar stopt Grammens ermee. Voor- en tegenstander zullen
zijn scherpe artikels missen.)
Het project van de beginselverklaring Het
Vlaanderen van morgen (van SP.A) wijkt wel heel ver af van het hooggestemde
model van Quaregnon. Ongetwijfeld vinden we er hier en daar nog analyses en
voorstellen in die blijk geven van behoorlijk onderzoek en argumentatie
(bijvoorbeeld inzake fiscaliteit of fraude). Maar wat moeten we denken van een
nieuw charter' van een Vlaamse partij, meer bepaald een socialistische, dat
blijkbaar onze institutionele problemen rechts' laat liggen, maar een markante
plaats toekent aan de hoofddoek'? De indruk over die klemtoon wordt overigens
door de reacties in de media bevestigd. Uit eerlijke schaamte wordt die topic
wel ingebed in een onderdeel diversiteit', maar de uitwerking daarvan geeft
blijk van een pijnlijke intellectuele armoede. Men begint met: In onze diverse
steden en gemeenten moeten we vertrekken van wat ons verbindt. We hebben te
lang gefocust op onze verschillen '. Als er één maatschappelijk fenomeen is dat
de laatste twintig jaar nadrukkelijk focust op onze verschillen', dan is het
wel de hoofddoek .
In verband met de hoofddoek in openbare besturen
horen we alleen holle slogans: Bij het verkrijgen van een bouwvergunning heeft
het geen belang welk hoofddeksel de ambtenaar draagt, als die zijn werk maar
goed doet'. Maar ook in de rechtbank is het essentieel dat de rechter optreedt
zoals het hoort; daar volgt nochtans niet uit dat het irrelevant is of er al
dan niet een kruisbeeld aan de muur hangt. Een persoon met een hoofddoek kan
iedere burger correct behandelen.'
Niemand betwist dat; maar is de volgende overweging
absurd? Op vier plaatsen in de koran staat uitdrukkelijk dat homoseksualiteit
afschuwelijk is en de unanieme soenna bevestigt dat. Mag ik dan niet verwachten
dat tenminste enkele mensen die vinden dat de koran de hoofddoek voorschrijft,
zo consequent zijn dat ze tevens op dat andere gebied de koran volgen? Hoe moet
een homoseksueel zich voelen als hij voor zo iemand meent te staan? Tot in den
treure moeten we hier herhalen: wij zeggen niet dat mensen met een hoofddoek
niet neutraal kunnen handelen. Wij beweren wel dat men zelfs een vermoeden van
partijdigheid onmogelijk moet maken.
Wat de scholen betreft, vernemen we dat veel
meisjes uit eigen beweging de hoofddoek dragen. Wie betwist dat? Wel is het zo
dat hier geen individuele, maar een collectieve identiteit' wordt uitgedrukt.
Men draagt met andere woorden een uniform en zoiets leidt tot uniformisering en
communautarisering'; niet tot de echte diversiteit, namelijk persoonlijke
identiteit. Een via gemeenschappelijke kledij uitgedragen identiteit' bevat
altijd het risico van collectieve druk op individuen en niemand heeft ooit een
middel voorgesteld dat efficiënt tegen deze druk in kan gaan. Het aantal
argumenten tegen de hoofddoek in het basis- en secundair onderwijs is zo groot
dat ik ze hier niet eens kan vermelden (zie echter op mijn website het artikel
De islam en de hoofddoek, met de breedhoeklens).
Gepubliceerd op 19 april 13 in de Nieuwsbrief van
Liberales. Deze tekst verscheen eerst in De Standaard van 2 april 2013.
Mijn
mening > enig juiste mening > opgelegde mening
*
Ik leg uit, de stelling
van Abicht & C° voor Dummies. Waarin het vermeende vertrekpunt (premisse
: passief pluralisme) beknabbeld wordt tot gezegd vertrekpunt als bewijs
aangevoerd wordt, dat de premisse bewezen is (meer diversiteit, want dat is
goed voor de mensen)
1ste positie : passief
pluralisme : wij, die van onszelf zeggen dat wij pluralisten zijn (waarbij we
slimwegverzwijgen wat en wie die
anderen dan wel mogen zijn, achterlijke dwazen waarschijnlijk), hebben ons
klakkeloos laten verdringen. We zijn niet voor onszelf opgekomen (ge moet maar
durven) en nu gaan we een tandje bijsteken sè! Eerst moest de scheiding van Kerk en Staat een
feit zijn, nu gaan we door tot ze (de anderen o.a. de Kerk) volledig
onderworpen of vernietigd zijn.
2de positie :
actief pluralisme : nadat wij dus bewezen hebben dat we niet assertief genoeg zijn
geweest, gaan wij met het oog op de aanzwellende golven diversiteit-aanbrengers,
de anderen (de achterlijke non-pluralisten) meer en beter te lijf gaan.
Roept bij ons, die WOI II
gekend hebben, een gevoel van déjà vu op. Op cursus geweest bij de Abwejr,
Abichtt?
*
Enfin, dat was mijn mening
na amper een paar lijnen lezen van onderstaand artikel. Maar wie ben ik, om dat
voor te zeggen .
°°°
Ter zake :
Zo Gezegd -
mei '13
03.05.13 De burger is vrij,
ook aan het loket (Ludo Abicht e.a.)
We hopen dat u het opiniestuk
van Jurgen Slembrouck en een aantal prominente intellectuelen aandachtig
gelezen hebt. Zij verdedigen de erfenis van de verlichting en het humanisme, die
tientallen jaren lang vertaald werd in de verzuiling van onze samenleving, het
passief pluralisme waarin de rechten van de levensbeschouwelijke minderheden
beschermd werden.
Maar die tijd is voorbij. We
zijn tot de vaststelling gekomen dat een actief pluralisme een betere en
beschaafdere manier is om met diversiteit om te gaan. Een wereld waarin de
burgers een mening hebben en een morele code, maar net daarom open kunnen staan
voor de meningen en codes van hun medeburgers. In een actief pluralistische
maatschappij is de dialoog tussen mensen uit de verschillende religieuze en
levensbeschouwelijke groepen juist mogelijk omdát men een opinie moet hebben om
andere opinies op zijn minst te begrijpen. Waarom zou een ambtenaar die moslim,
rooms-katholiek, atheïstisch, joods en/of homoseksueel is daar niet fier op
mogen zijn en dat ook tonen? Waarom zouden wij ons bedreigd voelen door een
politieagent met een tulband, zoals je die vaak in Groot-Brittannië ziet?
Betekent die tulband dan dat hij niet-sikhs veracht en daarom ongelijk en
onrechtvaardig zal behandelen? Indien er op zich niets verkeerds is met
diversiteit, waarom moeten ambtenaren dan plotseling neutraal worden? Wij
kunnen ons geen ergere samenleving voorstellen dan een neutrale, een met vijftigduizend
en meer tinten grijs in een wereld die om kleur en verscheidenheid schreeuwt.
Nee, de neutraliteit van de ambtenaar is geen positieve uiting van
dienstbaarheid , maar een besmuikte terugkeer naar de veilige en saaie tijd
van toen. En wij die dachten al in de eenentwintigste eeuw te leven.
(De Standaard, opiniestuk,
03.05.13. Ondertekenaars in de krant: Ludo Abicht, (UA), Naima Charkaoui
(Minderhedenforum), Pascal De Bruyne, (UGent). Meyrem Almaci (Groen), Guido
Vanheeswyck (UA, KU Leuven), Yamila Idrissi, (SP.A). De volledige tekst en alle
ondertekenaars zou men moeten vinden op www.standaard.be/opinies, maar daar is
niets méér te vinden)
03.05.13 De vrije markt
versmoort het vrije woord (Een hondertal schrijvers)
Ziehier de paradox: de crisis
van de afgelopen jaren maakt een vrije kwaliteitspers meer dan ooit
noodzakelijk, maar meer dan ooit zien we hoezeer die pers deel is van de
crisis. Zij bericht niet enkel over het roekeloze casinokapitalisme, maar neemt
eraan deel. Net zoals de banken zich in de vernieling hebben gereden door
blindelings een marktlogica te volgen, zo zijn de media zichzelf aan het
verwoesten door cijfers te laten primeren op relevantie. Dit is erg omdat
banken en kranten ook een maatschappelijke rol vervullen, en dus nooit alleen
maar commerciële instellingen mogen zijn. Zoals een gezond bankwezen essentieel
is voor de economie, zijn vrije media cruciaal voor de democratie.
Net daarom zijn we zo bezorgd.
In de praktijk zijn de media niet langer de vierde macht, maar de eerste.
Politici worden er gemaakt en gekraakt, misdaden worden er berecht en beslecht,
de politieke agenda en de publieke opinie krijgen er grotendeels vorm. Maar wat
betekent het als die macht hoofdzakelijk wordt bepaald door de markt? .
Omdat wij schrijvers dagelijks
met teksten omgaan, hebben we enkele suggesties. PEN Vlaanderen pleit voor:
1. meer
onderzoeksjournalistiek, minder steekvlamjournalistiek
3. meer buitenland- en
Europaberichtgeving, minder tunnelvisie op Wetstraat: de macht is verschoven
4. meer zelfregulering
(factchecking, ombudsman), minder aversie voor externe kritiek
5. meer inzicht in reële conflicten,
minder opkloppen van futiele conflicten
(Een honderdtal Vlaamse
auteurs uiten in een petitie hun bezorgdheid over de toestand van de media in
Vlaanderen. Ze vinden dat de media de persvrijheid uithollen door zich 'te
onderwerpen aan een losgeslagen vrijemarktdenken." Onder de ondertekenaars
zijn Wouter Deprez, David Van Reybrouck, Bart Moeyaert, Kristien Hemmerechts,
Anne Provoost en Josse De Pauw. Allen zijn ze lid van PEN Vlaanderen, de
Vlaamse afdeling van de auteursvereniging die pleit voor vrije meningsuiting.
Volledige tekst in De Morgen hier ..... )
02.05.13 Open brief/petitie:
De burger is vrij. Aan het loket noch God noch partij. (Jurgen Slembrouck en
vele anderen)
.. Dat respect manifesteert
zich in de neutraliteit van de overheid. Door levensbeschouwelijk en
ideologisch onbevooroordeeld te zijn en elke zweem van partijdigheid te
vermijden, plaatst ze de menselijke vrijheid centraal.
Precies daarom moet de
overheidsambtenaar er van afzien om zijn eigen levensbeschouwelijke of
ideologische voorkeuren te etaleren. Hij moet er zich van bewust zijn dat
dergelijke symbolen de vrijheidsbeleving van de burger negatief kunnen
beïnvloeden en de indruk kunnen wekken dat de geboden dienstverlening er door
gekleurd is. De ambtenaar staat ten aanzien van de burger in een relatie van
dienstbaarheid. Zijn persoonlijke visie is tijdens de duur van zijn
werkzaamheden ondergeschikt aan die van de burger. Door zijn
levensbeschouwelijke en ideologische overtuigingen tussen haakjes te plaatsen,
betuigt de overheidsambtenaar intercultureel respect ten aanzien van de
vrijheid van de burger .
Om onze vraag kracht bij te
zetten, organiseren we een petitie waarin we het volgende vragen:
1. Installeer een verbod op
het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door
overheidsambtenaren bij het uitoefenen van hun ambt.
2. Waardeer de neutraliteit
van de overheidsambtenaar als een positieve uiting van dienstbaarheid.
3. Versterk het seculiere
karakter van de overheid.
De volledige tekst van de open
brief staat hier ....waar u ook kan
doorklippen om de petitie te tekenen
(Brief gepubliceerd op 2.05.13
in De Standaard
°°°
Juist.
Bij de pers primeren winst-cijfers op relevantie. Ze doen aan bankiers-casino.
Maar dat is niet het geval bij de TV.Daar zorgt het Staats-manna voor alles, als er maar niet teveel r wordt gereleveerd..
Door andere meningen aan het woord te laten, bijvoorbeeld. Maar dat van de pers
zou wel eens Aaai! de nagel op de kop kunnen zijn. Al is het dan niet helemaal
in de zin zoals bedoeld hierboven. De media zijn lijk lemmingen die als in
afspraak, allemaal naar dezelfde afgrond hollen. Inderdaad : het wachten is
lijk wachten op Godot : we wachten op een relevante minstens objectieve pers,
met, als top of the bill, hier en daar een rechtse uitschieter .
*
Over
vermomming in de publieke sector. Het is nochtans zo simpel en klaar als een
klontje pompwater. Muzelmanse kledij roept de associatie op vangeweld en verdrukking, en daar houden wij
niet van. Iemand met een hoofddoek achter de balie heeft de bedoeling ons
daaraan te doen denken, en dat willen we niet. Iemand met een keppeltje (tiens,
zijn er dat zoveel?) of met een kruisje roept dat soort associaties niet op.
Spijtig, hé?!
Dat
heeft niets te zien met godsdienst of zo. Een Swastika is, om dezelfde
redenen, voor altijd totaal ongewenst, ja zelfs met recht en reden verboden :
het is in feite een onschuldig Noors afgoden-teken, maar (door associatie) is
het verworden tot een symbool van angst en verdrukking. Net zoals de
Islamitische hoofddoek, in wezen een onschuldig kledingstuk dat ook one
grootmoeders droegen .. Zie zelfs de regen-kaapjes van on ze meest preutse
dametjes . Die roepen alleen de associatie op van de gelukkig uitgespaarde
coiffeuze-kosten!
Tja,
en wat een homo kan drijven om fier te zijn op zijn afwijking, moeten die heren
mij toch eens een tekeningetje bij maken, in het licht van hun egoïsme
tegenover de natuurwet van gaat en vermenigvuldig U. Een beetje nadenken, mag
het?
Over
Oom Agent verkleed als Sihk kunnenwe
bij ons voorlopig nog niet veel meespreken. n Boom van een vent als Bobby met
een speciale ingewikkelde kopvod en geen helm zal wel niemand schrik aanjagen,
eerder ver- en bewondering. Maar stel U eens voor, dezelfde uit de kluiten
gewassen vent met aan Swastika-armband, en met op dat hoofd een zwarte kepie
met doodskop ie de jonge SS-man op de afbeelding hierboven .
Wij
zeggen in ons taalgebied terecht, dat de
klederen de man maken. Of is dat gezegde niet levensbeschouwelijk genoeg
meer, en dient het te worden verboden?
Ach
jongens en meisjes van de Linkxe kant, volgt toch eens jullie buik-gevoel. En
doe als ik, ga op tijd naar de badkamer! Scheidt uit die bol op jullie maag en
spreek vrij-uit. Jullie kunnen aan de rand van de maatschappij wat prutsen,
maar om de fundamenten te veranderen, moeten er mannen met ballen komen.
Morgen,
10 Mei, is het precies 73 jaar geleden dat hier mannen met ballen rondliepen om
dood en vernieling te zaaien.Laat dat volstaan. Probeer liever iets te
bedenken, om de gestage stroom vluchtelingen ui zowel Donker Afrika als uit de
pietrol-landen op andere gedachten te brengen. Laat die hun diversiteit bij
hebn thuis ontwikkelen. Breng ze vooral de verzuchtingen van de Verlichting.
Dat zal hen helpen om uit hun achterlijke ideologie te ontsnappenen om mens te worden.
Kunnen
wij zelf ook over meepraten, of niet soms?
Ik
zie jullie ideale wereld als volgt. Jullie staan voor emigratie en
lotsverbetering via volksverhuizing? Wel, wat houdt jullie tegen om zelf
persoonlijk de beweging in gang te zetten? Beginnen in de pietrol-landen, om de
scheiding van Kerk en Staat in te voeren, gevolgd door het invoeren van
democratische spelregels. En, niet te vergeten, door jullie hemse zoete en zaligmakende
Verlichting. Breng daar het onderwijs op ons niveau. Geef de mensen daar geen
vissen, maar leer ze te vissen. Toon hen dat het bij ons iedere dag regent, dat
er geen bergen zijn om naar te verwateren, dat we zelf zo arm als luizen zijn
geworden.
Doe
dat, maar doe het AUB dringend. Zodat de gammele bootjes met op elkaar geplakte
vluchtelingen uit blijven. Dat we hier geen zielige hoopjes ellende meer zien
aanspoelen, ver weg van hun eigen paradijselijke stranden.
Ik
zou bijna zeggen (maar dat is natuurlijk zeer on-pluralistisch) Lievenheerken,
bliksem de vrienden van onze Besierders weg van hun tronen en hun vele vrouwen.
Trommel het overschot van Uw Paterkes en Nonnekes bijeen, om nog eens, zoals
vroeger, gratis en voor niks, ja, zelfs tegen beter weten in, de Zwartjes te
gaan bekeren. Het was toen, lijk in Suid Afrika voor de negers onder de
Apartheid, geen hemel op aarde, maar het was in ieder geval niet de hel die
Donker Afrika zowel als het land van My Sarie Mareis, thans doormaken.
En
voor wat betreft die pietrol-landen, daar moet eerst en vooral een gezonde Hebreïsche zandstorm gewoed hebben. Oog om
oog, en tand om tand, of zoiets. Als Christenmens kan ik dat niet zo goed onder
woorden brengen .Maar eenmaal de olie-sjeiks daar verdwenen zouden zijn, zullen
er wel voldoende lente-winden komen om de mensen daar te doen ontwaken na een
duizendjarige slaap . Ik zou het moeten nakijken, maar daar was men, vòòr
Mohammed en diens bloedstroom, toch in hoofdzaak Oosters Orthodox? Staat er
niet geschreven, dat de Oost Romeinse Kerk onder leiding van Byzantium veel
groter en sterker was dan de West Romeinse, onder leiding van Rome?JaJa, de Ideologie van de Wrede heeft goed
geboerd, hé! En nu zijn wij, als we niet oppassen, aan de beurt.
1273 - OVER DE HOUDBAARHEISDATUM VAN DE SOCIAALDEMOCRATEN
***
Donderdag 9 mei
Zon 6u03-21u16
Hemelvaart van de Heer
H Carolina
.
1273 - OVER DE
HOUDBAARHEISDATUM VAN DE SOCIAALDEMOCRATEN
°°°
Noah Karrouche (1984), historice
Ongesluierd, maar verwant met Hortensia Kherrbache.
°°°
Hieronder wordt U een
werkje opgediend van bovenstaande academische schoonheid, nauw verwant blijkbaar
met de Antwerpse troela Yasmina Kladeradacha. Denk eraan : BDW is ook een
academisch geschoolde historicus, whatsoever die titel verbergt : de politiek is
blijkbaar stilaan gaan toebehoren aan clevere geesten die het verleden beter beheersen
dan het heden Het stukje gaat eigenlijk niet zozeer over de politiek, maar over
Den Bleiter. Ik denk dat die (Bert Anciaux) het nog ver gaat schoppen als
her-noemer van politieke partijen. De Volksunie van Hugo Schiltz, onzaliger
gedachte, her-benoemde hij tot er niets meer van overbleef en de partij die hem
daarna wegens zijn aanhang (in stemmen uitgedrukt) in huis haalde, laat hem net
hetzelfde doen. De SP is inderdaad aardig onderweg om alleen maar meer wat Anders
te zijn.
Ik ben de eerste om te
beklemtonen dat die partij, die ik trouwens nooit gemogen heb, volledig naast haar
houvast gegroeid is. Het is een klimplant die tegen de grond voortwoekert. Ze
zal nu door Den Bleiter gewoon wordenkapot
gesnoeid. Om te beginnen zijn alle 1 Mei-toespraken van de kopstukken nu al als
reactionair bestempeld . En het heil
zit voortaan in de bommengordels.
*
Soyons sérieux. Die Franse
koning, die van het gezegdeSois belle et tais-toikan ik, zij het met tegenzin, bij het lezen
van onderstaande ontboezemingen (Hmmm), volledig bijtreden. Ware het niet dat
daar zodanig veel grote stadhuis-woorden in voorkomen, dat het zeker niet voor
proletariërs bedoeld kan zijn, maar voor hoogopgeleid kaderpersoneel
Wat de juffrouw wel
degelijk klaar en ontboezemd in beeld brengt, is het onvermogen van Linkx om ooit
eens de geschikte doctrine te vinden. Zelfs Marx wordt weggezet bij het Klein
Gevaarlijk Afval, met een lichte ondertoon van jeugdige nostalgie naar
revolutie.
JaJa, den Bleiter zal nog carrière
maken. Als hij in de politiek alles zal gezien hebben wat er ooit zal te zien zijn,
wacht hem dan een T2de leven, met lange zwarte haatbaard en zwaar geringde
vingers, gekleed in lange kaftan, met wapperende wijde witte mantel, boven op
het hoofd bij elkaar gehouden onder dat bekend zwart gordeltje. Sjeik Abdullah
Ansjo-Vischu
°°°
Ter zake :
Links in Europa kan niet langer aan dat cultureel
complexe heden ontsnappen
OPINIE − 08/05/13, 08u50
dm column Noah Karrouche (1984) is historica
door de week en schrijft in haar vrije tijd.
*
De zichtbaarheid van een religieuze minderheid in
Europa of de doden in Bangladesh zijn twee zijden van een zelfde fenomeen:
westers imperialisme
Wat volgt is oud nieuws maar nog geen geschiedenis.
Op de vooravond van 1 mei vroeg de voorzitter van de socialisten in de Vooruit
zijn publiek niet terug te blikken op het verleden, maar te kijken naar de
toekomst. Op die manier liet hij maar weinig ruimte voor de nostalgie waar
mensen doorgaans zo van houden. 1 mei staat nochtans bol van referenties aan
het verleden. Voor de collectieve herinnering, zeker in een internationale
beweging als die van het socialisme, geldt echter een eenvoudige wetmatigheid:
hoe kleiner het residu, des te groter en te grijzer de vervlakking.
Dat wisten marxistische denkers in de jaren zestig
in Parijs ook al. Daar groeide de bewustwording dat het marxisme vanuit
geschiedfilosofisch oogpunt had gefaald en dat het vanuit de praktijk niet vol
te houden was. Excessen te over, en geen enkele denker kon ontsnappen aan de
geslotenheid van een systeem, een structuur waar geen ruimte was voor de
bewegingsvrijheid van individuen.
Het marxistische denken was daarnaast uitermate
eurocentrisch. Zo kon het de groeiende ongelijkheid tussen de oude metropool en
de nieuwe wereld niet interpelleren en wist het geen weg met niet-westerse,
lokale culturen.
Ook de sociaaldemocratie lijkt geen afdoend
antwoord op vraagstukken over culturele eigenheid te kunnen formuleren, al
krijgt de onderklasse in Vlaanderen steeds meer kleur. Links in Europa kan dus
niet langer aan dat cultureel complexe heden ontsnappen. Dat besefte Anciaux
maar al te goed toen hij Vermeersch afgelopen dinsdagavond trachtte te pareren
door te stellen dat die nieuwe Vlaamse realiteit in de eerste plaats gaat over
de keuzes van mensen, en niet over ismen.
Een aantal sociaaldemocraten, zoals Anciaux, is
begrijpelijkerwijs wars van nostalgie naar de traditionele invulling van een
begrip als neutraliteit omdat ze maar al te goed beseffen dat de
houdbaarheidsdatum ervan al even is verstreken. Het maakt socialisten die
gesteld zijn op de democratische verworvenheden uit het verleden bijzonder
zenuwachtig.
Volgens liberale buitenstaanders echter heette de
herziening van neutraliteit in de publieke ruimte een heuse coup, en wel een
'totalitaire', 'regressieve' en 'electoraal opportunistische'. Dat geeft dan
weer blijk van de mate van wanhoop onder de grote Verlichtingsbakens van de
Vlaamse politiek.
Of ze zijn potdoof en blind, of ze moeten wel
helemaal walgen van wat zich bevindt in hun middens. Het was nu ook niet meteen
een Paul Magnette die tijdens de vooravond een aantal keren compulsief 'Où sont
les conservateurs?' door de microfoon kwam roepen, of fier de nieuwe kijk van
de Vlaamse socialisten op die neutraliteit extra in de verf kwam zetten.
Misschien was dat wél op zijn plaats geweest. Bijzonder radicaal is de
interventie van de sociaaldemocraten nu ook weer niet.
Niet het radicale linkse denken of de culturele
assertiviteit zijn hier de wetmatigheden. Of het nu gaat om de fysieke
zichtbaarheid van een religieuze minderheid in het oude machtscentrum Europa,
of de doden in een fabriek in Bangladesh, het zijn twee zijden van een zelfde
fenomeen: het westerse imperialisme. Allicht zien vooruitgang en welvaart er
anders uit dan geanticipeerd. Misschien hebben ook zij een humaan gezicht,
laten ze de menselijke waardigheid intact.
Nostalgie is dus zeker misplaatst wanneer ze het
verleden wil restaureren. Maar niet wanneer ze de sociaaldemocratie in staat
stelt haar eigen verleden te reflecteren.
In een van de vergeten uithoeken van dat verleden
situeert zich de kortstondige opflakkering van het tricontinentalisme, een
antikoloniale stroming die eind jaren 60 vorm kreeg op het kruispunt tussen
Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De visie binnen het marxisme op vooruitgang
was hen te westers, het antikoloniale nationalisme te benauwend. Zij wisten het
gedachtegoed over de klassenstrijd te verzoenen met een open culturele geest. Twee
werelden die elkaar voorheen niet vonden, voor even bevangen door een zeker
revolutionair optimisme.
Dat optimisme wist een lid van die beweging, de
Haïtiaanse dichter en schrijver René Depestre, in 1968 in een enkele zin veel
beter te vervatten dan eender welke toespraak, open brief, manifest of
televisiedebat: 'Je fais la révolution, donc je suis, donc nous sommes.'
Geen geschiedenis maar oud nieuws dus, en wel vanop
een ander eiland dan het Vlaamse. De sociaaldemocraten kunnen daar nog wat van
leren. .
°°°
De
mannelijke helft van dat soort beperkt zich tot kopstoot-uitdelers,
saccochentrekkers, groepsverkrachters, drugdealers en hangjongeren. (Tiens,
waarom hangen die niet? 10cm boven de grond is al voldoende ) De vrouwelijke
helft staat in voor de reproductie op grote schaal en de beteren onder hendoen zoals elke huismoeder ter wereld : zij
trachten de boel bijeen te houden en, waar het kan, tot een hogere
intelligentie-graad op te trekken. Hun ideologie wordt gevaarlijker naarmate ze
knapper koppen hebben.En onze eigen politici
werken daaraan mee, in de vage veronderstelling dat er op die manier een
menselijker Islam komt die de Koran Linkx laat liggen.
Allez,
ik wil zeggen : dat is wat wij iedere dag meer en meer leren over de
inwijkelingen. Moest het anders zijn, ik zou het ook zeggen. Er is misschien
wel een zwijgende brave meerderheid, maar als ze blijven zwijgen, is dat dan
geen medeplichtigheid? Vòòr de 2de wereldoorlog liep de wereld ook
vol brave Duitsers . Dat werd wel even anders toen hun gevangeniswezen later in
volle daglicht werd gezet .
Wij,
hun gastland, dat stilaan in hun ogen hun eigendom is geworden, is immers bevolkt
door ongelovige honden, en dat wordt in hun scholen onderwezen van in de
kleuterklas. Het wordt zelfs door onze tolero samenleving in de verf gezet als
zijnde hunkoeltoer.
Alleen
laten ze af en toe ietske teveel in hun kaarten kijken. Maar zelfs die les
(Syrië) gaat er niet in : we worden dringend gebeden het door hen aangebrachte
leed te willen verzachten.
PS. Ach lieve Mevrouw met die vreemde
naam! Heeft U er nog nooit op gelet, dat de boer, als hij zijn land omploegt,
altijd de grond naar rechts omdraait? Op die manier verkrijgt hij ieder jaar
een verse nieuwe bovenlaag. Maar waarschijnlijk kent U niet veel van denboerenstiel, anders waren Uw ouders niet
kunnen emigreren uit dat kloteland van U. Dat is toch wat jullie denken van
Marokko, anders waren jullie niet naar hier gekomen .
Nog nooit aan gedacht om daar voor
goed terug te keren? De arme Marokkaanse geitenboer kan best, na eeuwen en
eeuwen dor bestaan, wat emancipatie gebruiken. Maar denk er aan : dorre bovengrond
wordt altijd en overal naar rechts bewerkt. En niet
omgekeerd.
1372 - HOE IN IEPER LEERKRACHTEN ISLAMOFOOB GETIMMERD WORDEN
***
Woensdag 8
mei
Zon 6u04-21u15
H Ida van Nijvel
.
1372 - HOE IN IEPER
LEERKRACHTEN ISLAMOFOOB GETIMMERD WORDEN
°°°
°°°
Kijk,
in mijn voorgaande stukje had Prof. Vermeersch het over Darwin. Die man U
moogt kiezen dewelke werkt op mij als een rode lap op een stier. Natuurlijk
zijn de mens en de natuur voortdurend in evolutie. Zelfs na zijn dood kan hij
tot zeep verwerkt worden. Die dan via allerlei omwegen in zee geraakt, waar de
cyclus kan herbeginnen. Zie Boek Genesis : en Hij scheidde de wateren van het
land. Zal wel niet in één dag de Dag rustte Hij .gebeurd zijn, want de 7de
Dag rustte Hij ..
Wat
er ook sindsdien is bijgekomen, dat zijn de muggen. In potjeslatijn zijn dat de
Nematocerae. Zie afbeelding hierboven. Het
zijn, zegt Wikipedia, zeer fragiele gevleugelde insecten, met uiterst gevoelige
geur-sprieten met zuig-slurf. Een soort vliegende minii-Dumbos dus.
Sedert wij hier in Centraal Italië
in een waterrijk gebied wonen, bezoeken zij ons meer dan ons lief is. Maar
ge-evalueerd zijnde, kopen wij bij de Apotheek in een dorp daartegen een
beschermend zalfje die ons bloed voor hen afschuwelijk slecht doet smaken. Wij
verdelgen geen enkele mug, en al zeker de mannetjes-muggen niet. Want
mannetjes-muggen steken niet. Ze zijn alleen daar om te zorgen voor vrouw en
kroost . De laatste jaren zijn er van over de Middellandse Zee een soort
hardnekkige moordenaars-muggen bijgekomen. Ze zijn gekend als tijger-muggen
en kweken zelfs in Uw bloemschaaltjes waarin een paar druppeltjes stilstaand
water.
*
Maar leest U eerst gerust het
artikel hieronder over de schoolse ervaring van een zwangere leerkracht in
Ieper, met een eveneens van de overkant der Middellandse Zee afkomstige
Marokkaanse jongere. Ondertussen zoek ik de nodige woorden bijeen, om Prof.
Vermeersch tegemoet te komen, waar die daarjuist zei dat hij de mensen gaarne
ziet, maar niet hun achterop lopende ideologie. Want ik weet dat woorden kunnen
kwetsen. Zij het in mindere mate dan de kopstoot van een 16-jarige knul in de
zwangere buik van een boven hem geplaatste jonge vrouw.
°°°
Ter
zake :
Leerling (16) slaat zwangere lerares in ziekenhuis
® Vandaag.be
*
Een 16-jarige
leerling van Marokkaanse afkomst heeft aan de schoolpoort enkele rake klappen
en een kopstoot gegeven aan een zwangere lerares en probeerde haar gsm te
stelen.
De jongeman wachtte
de vrouw op aan het VTI in Ieper, nadat hij definitief van school gestuurd
werd. Hij had het slachtoffer eerder al bedreigd, schrijft Het Nieuwsblad. De
vrouw, die vijf maanden zwanger is, werd voor verzorging overgebracht naar het
ziekenhuis.
"Het gaat
intussen beter met haar", laat haar familie weten. "Uit de eerste
onderzoeken blijkt dat ze het goed maakt en dat er ook niets aan de hand is met
de baby."
waar gaat dat naar
toe zeg ??????? als je véél kinderen , ZELFS KLEUTERS nu al bezig ziet kun je
al zeggen dat het er niet beter op zal worden !!! de agressie die bij sommigen
van die kleine kinderen voorkomt doet mij vragen stellen , het jammere eraan is
dat sommige ouders er geen oor naar hebben als ze erover aangesproken worden .
als ze als 13 jarige al messen verkopen op school ........ ik weet het niet
hoor , het enige wat ik WEL weet is dat ik geen leerkracht zou willen zijn !!!
véél sterkte aan de zwangere leerkracht , dat moet schrikken geweest zijn zeg
!!!!!!!
Goe bezig ... een gangster
in spe, een klant voor Justitie
Je kan
"Belg" zijn maar het verschil in mentaliteit en opvoeding haal je
niet zo weg
°°°
Muggen, Mr.
Vermeersch, zijn nare besten. Meer in het bijzonder zijn de malaria-muggen de
grote boosdoeners die zelfs over een nijvere bevolking de slaapziekte, gevolgd
door de dood, kunnen brengen. Gelukkig is de mens van nature muggofoob!
Het zit zo,
dat in de jaren 1700 de armen vissers-bevolking hier rond het meer, bijna aan
het uitsterven was, want toen had men het verband tussen malaria en deze muggen
nog niet ontdekt. De toenmalige Paus, Pius VI, vol compassie met zijn
onderdanen die goed opbrachten, bekostigde toen de bouw van een nieuw dorp,
zon 150 meter hoger in de bergen, waar die vervelende muggen niet meer kwamen.
Sedertdien zijn die muggen stilaan weggeleven, en zijn de mensen, waaronder
wij, teruggekomen. Het oude dorp werd verlaten. Jaar na jaar verdween het onder struikgewas en werd stilaan
ingenomen door het ongedierte.
En meer zeg
ik niet, want Seppe Weiss van het Spionnencentrum ligt op de loer.
Maar als U
doet lijk Klein Duimpje, de weg
teruggaan waar er hints neergeschreven staan, vindt U wel de bedoeling. Alleen
nog dit : de mug is een nietig diertje, maar het vernietigt gehele continenten.
De zeer Belgische
Socialistische Partij (BSP) die al jaren onder de valse vlag vaart als SP
Anders, de spiegelpartij vande Parti
Scandale, heeft in de persoon van Den Bleiter een muis gebaard.Als een partij van lozers een partij-hopper
(spring-kikker?) als mede-lozer naar voor schuift, dan is het met hun aanhang
maar triestig gesteld. Van echte voormannen is er al lang geen sprake meer,
daarom mag een nitwit op de barricaden.
Daarom ook heet het
programma Reyers Laat en nog net niet Reyers tè laat. Want wie stemt
in Vlaanderen nu nog voor de Socialisten, de partij der lozers, buiten de vele
door de Partij tewerk gestelde meelopers ende talrijke Allahzonen die hun heil van die kant verwachten? Net als bij
hun gelijkgezinden (maar anders), de Tsjeven, al even gelijk voorbij gestreefd
maar recht gehouden door hun eigen structuren. Met het Eigen Volk lopen ze niet hoog op, want het verlaat hen in massa.
Zij bakken zoete broodjes bij de in golven aanspoelende vreemdelingen, in de
hoop dat die hun cijfers zullen aufkricken .
En de zwijgende
meerderheid, verwonderd dat ze Vlaanderen hebben kunnen doen geel en zwart
kleuren, wordt onzeker en twijfelt. t Zijn slechte tijden zonder veel
vooruitzichten. We zien dat de Leiders ons maar ook elkaar blaaskes wijsmaken. We
zijn dus aangewezen om uit onszelf de uitgang te vinden.
Inderdaad, zon paar
lijntjes om verslag uit te brengen over een academische discussie, werken zeer
verhelderend. Een blik op de klok zegt genoeg .Het is inderdaad Reyers laat.
°°°
Ter zake :
Anciaux: "Meneer Vermeersch, u bent
onvoorstelbaar aan het zeveren"
07/05/13, 06u54− Bron: Reyers Laat
*
Het zat er gisterenavond in het Canvas-programma
'Reyers Laat' bovenhands op. Bert Anciaux (sp.a) pleitte ervoor dat de regering
werk moet maken van de strijd tegen islamofobie, maar professor emeritus
Etienne Vermeersch was niet akkoord. "Er bestaat voor mij een onderscheid
tussen de mensen, die ik liefheb, en een systeem, dat moet bestreden
worden", pleitte de filosoof. .
"In de Amerikaanse cultuur neemt 40 procent de
evolutietheorie aan", argumenteerde Vermeersch. "Die cultuur heeft
zelfs voor minderjarigen de doodstraf. Die cultuur is achterlijk, zal ik ook
zeggen. Wanneer ik nu zeg dat in de islamlanden maar twintig procent of minder
de evolutietheorie aanneemt. Dan mag ik toch ook zeggen dat die nog meer
achterlijk zijn? En volgens punt drie in uw resolutie mag ik dat niet zeggen."
"Meneer Vermeersch, je bent onvoorstelbaar aan
het zeveren", antwoordde de sp.a-fractieleider. "Ik heb het gevoel
dat meneer Vermeersch alles doet om islamofoob over te komen." "Het
is volkomen misplaatst om individuele mensen te minachten", zei Vermeersch
daarop. "Maar het is iets helemaal anders om een godsdienst te bestrijden.
Ik ben anti-katholiek, maar niet tegen katholieken." Waarop Anciaux
benadrukte dat hij geen enkel probleem heeft met kritiek op een godsdienst.
"Je hebt een hemels genoegen om mensen te
kwetsen", zei Anciaux tegen Vermeersch. Waarop die dan weer: "De
islam is geen mens, maar een systeem. Ik denk dat ik meer gelovige vrienden heb
dan jij. Er bestaat voor mij een onderscheid tussen de mensen, die ik liefheb,
en een systeem, dat moet bestreden worden." .
°°°
De
graad van beschaving afmeten aan het aankleven van he Darwinisme, zoals de Prof
doet, is zoals een blinde die uitlegt hoe hij de zon ziet opkomen boven de
bergtoppen. Er zit zelfs, als we hem horen, een tikkeltje hulp zijnerzijds in,
precies alsof de zon dat niet alleen aankan.
Och,
het is niet meer dan een gesprekje tussen twee lantaarns.De ene is groot en geeft licht in verhouding.
De andere denkt dat hij groot is, maar heeft een lichtje in verhouding Enfin,
daar moet niemand zich veel van aantrekken. Als ons Damienne maar content is.
1370 MORAAL IN DE KERK, OF KERK IN DE MORAAL. MISSCHIEN ZELFS KERK ZONDR MORAAL.
***
Dinsdag 7 mei 2013
Bloeimaand
Zon 6u06-21u13
H Stanislas
Als het regent op Sint-Stanislas
liggen de patatten in een plas
.
1370 MORAAL IN DE KERK,
OF KERK IN DE MORAAL. MISSCHIEN ZELFS KERK ZONDR MORAAL.
°°°
°°°
Dit stukje gaat weer over
een ongemakkelijke waarheid. Nee nee, niet over de opwarming van de aarde of
het smeltend ijs van de Noordpool. Deze keer ook niet om te wijzen op
VRT-nieuws en ander ramptoerisme, maar om spijts de vele donkere wolken - te
wijzen op de zonnige kant van het leven. In de Bijbel ach weer niet die oude
zak staat helemaal bij t begin het verhaal van de Boom van Kennis van Goed en
Kwaad. Daar is Darwin nog altijd niet aan toe gekomen : die is blijven
steken in het materiele. Van die Boom van de Kennis van Goed en Kwaad mochten
Adam en Eva zelfs geen afgevallen appel van opeten. Wat ze dus goddank - toch
deden, meer nog, ze zaten aan den boom zelf. Als straf werden ze weggestuurd uit
het Aards Paradijs. De gevolgen zij gekend! Ze zouden voortaan hun brood eten
in het zweet huns aanschijns, en hun kinderen (op de vrouwen-afdeling) in pijn
en smarten ter wereld moesten brengen. En vele duizenden jaren lang is dat zo
gebleven .Al is zelfs daarin de laatste tijd verbetering gekomen : Darwin heeft
gelijk! De gebraden kiekens vliegen ons bijna in de mond, en voor kinderen is
er de in vitro fertilisatie.
Goed, hé, zon boom! Nu
zou bij elke appel al vlug een paswoord horen, zonder dewelke geen toegang. We
zijn dus op goede weg, want we krijgen (zie hieronder) reeds van alles te horen
om uit te leggen, dat paswoorden inzake Geloof en Zeden al lang uit de
mode zijn. Moraliteit heeft zelfs de
letters www. niet nodig om op Internet toegankelijk te zijn. Gewoon downloaden wat
men lust, en het ander deleten . Een soort van Freies Manöver-Befehl, waardoor het de U-Boote op het einde van
het Dritte Reich toegelaten werd hun eigen schip tot zinken te brengen, zodat
het niet in handen van de vijand viel. Freies Manöver dus in de diepzee van de
moraliteit.
Om in zeevaart-termen te
blijven : ik dacht dus verkeerdelijk tot hiertoe dat de mensheid toch o zo blij was met de uitvinding van het kompas
en de sextant, twee toestelletjes van eerder bescheiden afmetingen, die een
vaste richting aangaven. Het kompas wees altijd en overal, over alle oceanen,
naar het magnetische Noorden, en met de sextant kon men de sterren schieten,
d.i. de eigen positie bepalen ten opzichte van de sterren in het firmament.
Anders gezegd : het schip had , om zijn
bestemming veilig te bereiken, vaste anker-punten nodig, al kon het natuurlijk
ook op de reutel gevaren hebben, met alle gevolgen vandien. Met het
GPS-systeem gaat alles veel vlugger en veel accurater, maar het systeem beschikt nog altijd over een vast punt in de
ruimte Mensen die op de reutel door
het leven gaan, d.i. zonder houvast, zijn geen zeevaarders, maar
zelfmoordenaars. Met een ankerpunt voor ogen, zouden er volgens mij geen
hulp-lijnen voor jongeren meer nodig mogen zijn.
Ja, natuurlijk! Voor
individuen met beperkte vaar-routes tussen een paar kerktorens (huiske,
tuintje, kindje), zijn er geen kompassen nodig. Zolang ze de schijn mar
ophouden en vooral niet teveel nadenken. Voor hen volstaat de VRT en de gewone
gazet. Bezorgd zijn om de leefbaarheid van die grote wijde wereld na hen, of
rond hen, zit er niet in. Vroeger heette datChacun pour soi, et Dieu pour
tous maar nu die Dieu is
afgeschaft, is het alleen nog Chacun pour soi, tenzij De Drie Musketiers er
worden tussen gegooid. ÉÉN VOOR ALLEN, EN ALLEN VOOR ÉÉn . Dat de ethische
verworvenheden (abortus, homo-huwelijken, euthanasie van de wieg tot het graf,
de losse zeden, het neerhalen van een de normale gezinswaarden) in feite op
termijn de uitdrijving uit het Aards Paradijs betekenen door uitsterving
zal hen worst wezen. Après nous, le déluge
°°°
Ter zake :
Maatschappij
zal modernisering Kerk nooit genoeg vinden
05-05-2013 - Herman de Dijn tertio
® Iskander, de denktank van Prof. Mathias Storme
*
Hoever moet de Kerk aan de in de samenleving breed
gedeelde morele mentaliteit en sensibiliteit tegemoetkomen? Herman De Dijn,
emeritus hoogleraar wijsbegeerte en voormalig vicerector van de KU Leuven,
beschouwt dit als een fundamenteel vraagstuk waarmee ze te maken heeft. Hij
antwoordt alvast dat wat de kerk ook doet, het voor de maatschappij nooit
genoeg zal zijn.
Velen in en
buiten de Kerk hopen dat na de doctrinaire rechtlijnigheid van Benedictus XVI
met Franciscus eindelijk de klemtoon zal komen te liggen op zaken die minder
choquerend zijn voor de hedendaagse mentaliteit. De aandacht dient verschoven
van harde morele standpunten die verdeeldheid zaaien, naar themas waarin
iedereen zich kan vinden: de optie voor de armen, nadruk op sociale rechtvaardigheid
en dergelijke. Wanneer iemand als aartsbisschop André Joseph Léonard die
nieuwe vriendelijke geest dan doorkruist met ongepaste uitspraken over
homos, en dat nog wel in volle paastijd, krijgt hij zelfs kritiek uit eigen
rang. Maar zelfs als Rome om al dan niet opportunistische redenen klemtonen
anders zou gaan leggen, blijft er een hemelgroot probleem.
Franciscus lijkt in vele opzichten toch ook een
conservatief die zeer waarschijnlijk niet zal toegeven op punten zoals de
wijding van vrouwen, abortus en euthanasie, problemen rond echtscheiding en
homoseksualiteit. Zelfs indien er enige toegeving komt bijvoorbeeld over de
aanvaarding van condooms of de communie van uit de echt gescheden partners,
blijven er talrijke themas over die vroeg of laat weer grote ergernis zullen
wekken.
Er is trouwens een fundamenteler probleem dat
volkomen losstaat van concrete figuren. Vele Vlaamse katholieken ergeren zich
blauw aan de conservatieve roomse standpunten die volgens hen mijlenver afstaan
van de morele gevoeligheid van moderne, geëmancipeerde individuen. De
kerkelijke moraal loopt een paar eeuwen achter, zoals wordt gezegd. Wat kan
dat echter betekenen? Dat de kerk haar moraal up to date maakt? Hoever zou ze
moeten gaan in de aanpassing aan de hedendaagse morele gevoeligheid? Moet
kunnen: ook euthanasie, ook abortus na prenatale diagnostiek of postnatale
abortus? Moet de kerk niet ook dringend een voorvechter worden van de
dierenrechten of vegetarisme aanprijzen? Dit is duidelijk: het zal nooit genoeg
zijn.
Ons fundamentele probleem heeft te maken met de
aard zelf van de huidige breed gedeelde morele mentaliteit en sensibiliteit.
Het is de mentaliteit van het expressieve individualisme. Elk individu is
geroepen om het eigen leven zelf vorm te geven vanuit eigen creativiteit en
autonomie. Die mentaliteit impliceert dat iedereen ongehinderd zelf moet kunnen
bepalen wat goed of kwaad is en daarnaar mag handelen, zolang we tenminste het
recht van anderen om hetzelfde te doen aanvaarden en anderen niet schaden in
het uitoefenen van hun recht. Het individu respecteren is die vrijheid en haar
voorkeuren eerbiedigen. Het wordt dus onmogelijk een ander nog te beoordelen
vanuit een gemeenschappelijke of voorgegeven moraal: alle expressies van zichzelf,
alle levensprojecten zijn fundamenteel evenwaardig. De mentaliteit Wie ben ik
om een ander voor te schrijven hoe te leven is totaal vanzelfsprekend
geworden.
Vandaar dat
allerlei zaken moeten kunnen die vroeger totaal not done waren. Denk aan de
aanvaarding van euthanasie nu zelfs opgeëist als een recht of van
sadomasochistische praktijken, mits wederzijdse instemming en respect voor de
openbare orde natuurlijk. In zon context is er geen plaats voor instanties
die openlijk het subjectieve karakter van wat moreel on-aanvaarbaar is,
verwerpen of die openlijk waarden zoals exclusieve monogamie of de heiligheid
van het menselijke lichaam prediken.
Instanties zoals de kerk, die objectieve morele
eisen verdedigen of transcendente waarden affirmeren Jezus is de ware weg
naar het heil , kunnen in een wereld zoals de onze alleen overkomen als
sektarische instanties die het op onze vrijheid gemunt hebben. Door
objectieve morele eisen te prediken, door niet akkoord te gaan met de idee dat
ieder maar voor zichzelf kan beslissen wat goed en kwaad betekent, plaatst de
kerk zich buiten de huidige consensus wat ook de concrete moraliteit mag zijn
die ze centraal stelt. Ze zal in de huidige context altijd overkomen als een
instantie die de vrijheid van het individu negeert, dat individu dus niet
respecteert en haar mening aan anderen wil opdringen.
Als de kerk zich, zoals zovelen wensen, werkelijk
wil aanpassen aan de huidige tijd, dan rest haar maar één oplossing: zich
plooien naar het expressief individualisme, radicaal de kaart trekken van het
eerbiedigen van de postmoderne idee van individuele vrijheid en zelfcreatie,
en tegelijk volledig stoppen met het beoordelen van de levenswijze van
individuen vanuit een overgeleverde moraal. Hoe kan de kerk dat? Door zich met
haar traditie van meditatie, rituelen en symbolen ten dienste te stellen van de
individuele zoektocht naar spirritualiteit; door zich dus ten dienste te
stellen van de religieuze behoefte die er zeker bij bepaalde individuen nog
altijd is. Daarbij moet ze dan zoals sommigen niet ophouden te bepleiten
volop gebruik maken van de moderne communicat-ietechnieken en vooral van de
nieuwe sociale media. Uit het arsenaal van de christelijke spiritualiteit,
mede door de media gepropageerd, zal elk individu of groep dan kunnen plukken
wat het voor de eigen zingeving nodig en nuttig acht. Zoals nu al gebeurt met
de joodse kabbala of het boeddhisme bijvoorbeeld.
Als de kerk zich niet kan vinden in de huidige
mentaliteit en zich dus niet aanpast aan de postmoderne sensibiliteit zal ze
onvermijdelijk in de marge van de samenleving gedrukt worden tenminste in de
westerse wereld. Trouw blijven aan het eigen erfgoed wat bepaalde
aanpassingen niet uitsluit natuurlijk kan en moet dan gepaard gaan met de
idee dat, ook al zit ze in de marge, ze toch tegelijk op een tegendraadse
manier tot de eigen tijd behoort: In de wereld maar niet van de wereld. Of
zoals ik recentelijk (Tertio nr. 688) in een citaat van Gilbert Keith Chesterton
las: De Kerk is de enige instantie die de mens er kan van weerhouden louter
kind van zijn tijd te zijn. Tijden zijn zelden of nooit monolitisch, noch
eeuwigdurend
°°°
Andere
landen, andere zeden. Andere zeden is totaal andere Staatszenders.
Hier
in Italië is het de gewoonste zaak van de wereld, dat de Staatszender Rai Uno,
in het Nieuws een kort sfeerbeeld geeft van het zon-overgoten Sint Pietersplein
in Rome op Zondag. Laatst zagen we een kwieke oude man, helemaal in t wit, gewonnen-verloren
afstappen van de paus-mobiel midden die honderdduizenden aanwezigen, om een
paar kinderen in de menigte een kruisje te geven, of zo. Toen hij galant en
minzaam de hand drukte van een oud vrouwtje, viel iets op de grond. Rapper dan
rap had de oude man zich gebukt, om het terug te kunnen geven aan dat oud
vrouwtje op haar stoel.
JaJa,
Paus Benedictus XIV was niet perfect (hij is ooit (n Hitlerjunge geweest), en
Franciscus was in Argentinië ooit de bezem van Dictator Pinochet : hoe kan hij
dan deugen! .
*
Nee,
we mogen niet zeggen ze doen maar, al die slimme grote koppen in en buiten de
Kerk. Dat is, op termijn maar ook subito, medeplichtig zijn aan massa-moord.
Ieder van ons heeft een ingebouwd kompas voor normen en waarden, met een naald
die altijd wijst naar het Absolute Goede. Voor zij die wat meer geheugen-werk
verkiezen, kan ik verwijzen naar De Tien Geboden, die misschien zonder het zelf
te weten, in ieder hart gegrift zijn. In
deze moderne tijd moet niemand ver zoeken : Google zet ze zò voor U op een
rijtje. En op rijm.
Ooit
komen de Darwinisten daar nog wel op. Eerst nog veel bôkes eten!
1569 - DE PS (PARTI SCANDALE) GAAT VECHTEND TEN ONDER
.
1569 - DE PS (PARTI
SCANDALE) GAAT VECHTEND TEN ONDER
°°°
Over de
erosie, in overdrachtelijke zin
De wetmatigheid
van elke kunstmatige ideologie
°°°
Het is geen prettig
schouwspel, om uitgeleefde reuzen te zien wankelen op hun benen. Maar de Goden
op de Olympus wisten het reeds : zij die ze wensen te verdelgen, slaan ze eerst
met verdwazing. De PS/SP volharden in de boosheid en rollen vechtend op straat
de dieperik in.
Arme
knappe Paul Magnette, encore si jeune et déjà si corrompu Maar
ja, met wie men verkeert, wordt men vereerd!
Ik mocht van ons Ma niet
vloeken, en heb me dus altijd beperkt tot het tweetalig woord Merde, zodat mijn Franssprekende
vrienden mij ook konden begrijpen. Shit
in modern taalgebruik, een woord dat het Vlaamse kak is komen te vervangen. Ik beperk mij dus tot het overnemen
van een knap stukje vakwerk van de grote meneer Rik Van Cauwelaert uit De
Tijd. Die mensen komen er recht voor uit, zwaar geïnvesteerd te hebben, om zo
maar iedereen gratis toegang te geven tot hun druksels. Kan ik inkomen. Ik weet
hoe zwaar het leven van een ondernemer kan zijn. Maar U ziet (heb ik nu ook al die
Tsjeven-manieren?) dat elk enerzijds
ook een anderzijds heeft. Het artikel
hieronder komt niet uit De Tijd, maar uit Iskander ® en Iskander ® heeft het
uit De Tijd via Doorbraak. Als modale Vlaming moet men toch ergens kunnen door breken om aan zijn trekken te
komen.
*
Heeft U een beetje de stijl
van Dhr. Koen Geens ontdekt in bovenstaande volzinnen? De man is, naast
huisvader, ook advocaat en Minister in één en dezelfde Drievuldigheid, dus zal
zijn stijl wel de juiste zijn om in authentieke Tsjeven-stijl zaken aan de man
te brengen die de facto niet kunnen ..
Eigenlijk, Meneer de
Jugepee, wil ik door dit clandestien overtappen de belangen van de werkgever
van de Heer Van Cauwelaert helemaal niet schaden. Bewijs : ik dien alleen
opgewarmde kost op, dagen na de actualiteit van 1 Mei. Integendeel, Meneer de
Jugepee, in plaats van (enerzijds) die belangen te schaden, kunt U (anderzijds)
vaststellen dat ik ze verdedig, door te stoefen op de prestaties van de Heer
Van Cauwelaert voornoemd. Zelden of nooit hebben we de kans om dergelijke
kwaliteit onder onze neus te krijgen. Besluit (Cfr het ACW) centen kwijt voor
De Tijd, maar het Algemeen Belang van mijn lezers heeft er baat bij.
PS. Zouden de Heren
Franscouillons voldoende de taal van de meerderheid van hun onderdanen
beheersen, om Rik Van Cauwelaert te genieten, of zullen ze een beëdigde
vertaling in de taal van Marianne eisen, op kosten van de Belastingbetaler?
°°°
Ter zake :
De
slechte kameraden van Magnette
27-04-2013 - Rik Van Cauwelaert - De Tijd
Via Iskander ®, uit de denktank van Prof. Mathias
Storme.
*
De toespraak van PS-voorzitter Paul Magnette voor
het jongste congres van zijn partij had iets van het praatje van een
tapijtverkoper. Duidelijk geïnspireerd door de Franse kame raden beloofde
Magnette zijn mili tanten een linkse sixpack, daarbij even ver getend dat zijn
partij deel uitmaakte van de federale regeringen die al die drastische Europese
begrotingsmaat regelen mee goedkeurden.
Tegenstanders van het nietsontziende Europese
saneringsbeleid lijken hun gram te halen. Want het ziet ernaar uit dat Europees
commissaris voor Monetaire Zaken Olli Rehn België tot begrotingsfatsoen dwingt
op basis van een rekenfout van twee Harvard-economen. Carmen M. Reinhart en
Kenneth S. Rogoff, de auteurs van de wereldwijde bestseller This Time is
Different, berekenden in hun studie Growth in Time of Debt dat een
staatsschuld als die van België van meer dan 90 procent van het bruto
binnenlands product (bbp) de groei wegdrukt. Drie jonge academici, die wezen op
fouten in hun berekeningen, dwongen Reinhart en Rogoff tot academische
boetedoening. Het is bijzonder vermakelijk te zien hoe vooraanstaande analisten
dezer dagen laten verstaan dat ze altijd al weinig fiducie hadden in het werk
van Reinhart en Rogoff. Een van hen is Martin Wolf die This time is Different
in zijn krant Financial Times aanprees als a masterpiece. Reinhart en Rogoff
zijn niet de eerste economen en marktspecialisten die verstrikt geraken in hun
eigen modellen. Wie herinnert zich nog Robert C. Merton, topeconoom en
Nobelprijswinnaar? Hij kreeg de onderscheiding in 1997 voor de methode die hij
uitdokterde om de waarde van aandelenopties te bepalen. De methode was zo
onfeilbaar dat Merton, een goede vriend van ECB-voorzitter Mario Draghi, in het
hefboomfonds Long-Term Capital Management stapte. Tot het in 1998 fout ging.
LTCM verloor in amper vier maanden ruim 4,5 miljard dollar als gevolg van de
financiële crisis in Rusland. Zon crisis paste niet in het model van Merton,
die naderhand deemoedig toegaf dat het onvolledig was. De Federal Reserve
moest tussenbeide komen om Wall Street voor een uitslaande financiële brand te
behoeden. In 2000 werd LTCM opgedoekt. Misschien zegt de naam David X. Li u
iets. Ooit werd Li door Financial Times gezalfd tot meest invloedrijke actuaris
op wereldschaal. De Chinese wiskundige ontwierp een methode die banken en
andere beurstijgers toeliet hun CDOs met rommelhypotheken met de grootst
mogelijke nauwkeurigheid te prijzen. Lis methode was zoiets als een licentie
om zelf geld te drukken. Intussen kennen we het resultaat. In 2008 bleek het
model niet perfect, om de woorden van Li te gebruiken. Dat is nu net het
probleem met de meeste economische en politieke theorieën. Pogingen om ze in de
praktijk te brengen draaien, vaak door externe onberekenbare factoren,
faliekant uit. Sommigen lijken nu te denken dat het torpederen van de theorieën
van Reinhart en Rogoff ook de voorzitter van de Europese Commissie Manuel
Barroso op betere gedachten bracht. Want die liet zich onlangs ontvallen dat
het Europese besparingsbeleid - in de grond het juiste, zei hij er snel bij -
op veel vlakken zijn grenzen heeft bereikt. Maar het windhaangedrag van Barroso
heeft niets te maken met het falen van Reinhart en Rogoff, wel met de angst
voor het aanrollende anti-Europese sentiment dat breder wordt gedragen dan
alleen door partijen die door Barroso in populistische en nationalistische hoek
worden gezet. De euro drijft gelukkig niet op de theorieën van Reinhart en
Rogoff, wel op de veronderstelling dat tussen de lidstaten sprake is van een
vergelijkbare economische orde en beleidsdoelstellingen, gemeenschappelijke
monetaire besluitvormingsprocedure en instellingen. Vandaar de
verdragsrechtelijke vastlegging van de verhouding tussen het overheidstekort
van de eurolanden en hun overheidsschuld op respectievelijk 3 procent en 60
procent van het bbp. Sixpack, twopack en fiscal compact zijn maatregelen,
goedgekeurd door de lidstaten en het Europese parlement om overheidstekorten en
overheidsschulden binnen de vastgestelde perken te houden. Tijdens het jongste
PS-congres spiegelde voorzitter Paul Magnette zijn achterban andere
vooruitzichten voor: die van een links sixpack. Magnettes toespraak had iets
van het praatje van een tapijtverkoper. Want de invulling van zijn beloftes kan
pas na de verkiezingen van 2014. En tegen dan zullen weinigen zich die belofte
nog herinneren. Wie de dagboeken leest van de Nederlander Max Kohnstamm, een
naaste medewerker van Jean Monnet, weet dat men in de Europese cenakels al heel
vroeg besefte wat de gevolgen waren van de invoering van een muntunie voor de
systemen van sociale zekerheid in de lidstaten. De PS deelt al sinds 1988 in de
federale macht. Bijgevolg waren de politieke, economische en sociale
consequenties van een muntunie de partijbonzen niet onbekend. Maar vandaag
schuilen federaal premier Elio Di Rupo en PS-voorzitter Magnette achter de rug
van de Franse kameraden die de Europese begrotingsdiscipline verwerpen. De
Fransen hebben daarvoor zo hun eigen redenen. Sinds 1974 heeft geen enkele
Franse regering een begroting in evenwicht afgeleverd. Ook president François
Hollande zal daar de eerstkomende jaren niet in slagen. Of hij zou al zijn
prijzige verkiezingsbeloftes moeten inslikken. Frankrijk, opgezadeld met een
zwaar overheidsbeslag, zit dan ook tussen hamer en aambeeld. In een recente toespraak
in Londen trok ECB-directeur Jörg Assmussen de aandacht op het acute probleem
waar Frankrijk mee kampt: de tanende competitiviteit. Een probleem waar
Frankrijk in 1992-1993 al mee worstelde onder president François Mitterrand en
dat het einde betekende van het oude Europese Monetair Stelsel (EMS), de
voorloper van de Europese Monetaire Unie. Frankrijk had toen al alle moeite van
de wereld om Duitsland, dat nochtans net de hereniging had verstouwd,
concurrentieel bij te houden. De Franse frank kwam onder druk. Waarop de Franse
regering eiste dat Duitsland, omdat de Bundesbank weigerde de rente te
verlagen, uit het EMS zou stappen. Nadat de Beneluxlanden hadden laten verstaan
dat zij in dat geval samen met Duitsland het systeem zouden verlaten, werd naar
goede Europese gewoonte een krakkemikkig compromis uitgedokterd. De
fluctuatiemarge voor de EMS-valuta werd opgerekt tot maar liefst 15 procent aan
weerskanten van de spilkoers. Zo ontstond finaal een feitelijk mark-blok, met
landen als België die hun munt aan de Duitse mark gekoppeld hielden. Wat
overigens een belangrijke factor was in het succes van het Globaal Plan van
premier Jean-Luc Dehaene, dat België in de eurozone bracht. Ook België kampt
met een concurrentieprobleem. Eurostat-tabellen tonen dat de loonkosten in
België tussen 2008 en 2012 met ruim 13 procent stegen. De loonkosten per uur in
de Belgische industrie zijn gemiddeld 24 procent hoger dan in de drie
buurlanden. Vooral Vlaanderen, met zn open economie, kampt met de gevolgen van
de tanende looncompetitiviteit. In die mate dat zelfs federaal vice-premier
Johan Vande Lanotte (sp.a) zich opeens zorgen maakt over het behoud van Volvo
in Gent. Alleen heeft de Vlaamse Gemeenschap, tot dagelijkse ergernis van
minister-president Kris Peeters, geen enkele bevoegdheid om daar wat aan te
doen. De linkse sixpack van Paul Magnette zet geen zoden aan de dijk. Om het
Europees sociaal model te handhaven, waarschuwde bondskanselier Angela Merkel,
moet de Europese competitiviteit gevoelig worden opgevoerd, want de
welvaarts-staat is op groei gebouwd. De Duitse en Nederlandse socialisten
wachten zich wel haar tegen te spreken. Het zou het federale koninkrijk tot
voordeel strekken mochten Di Rupo en Magnette hun kameraden wat beter kiezen.
°°°
U
vergeeft mij natuurlijk de vergelijking, maar Rik Van Cauwelaert bezit de
kunst, om beter dan Jeroen Meus, een uitgeteerde droge haring op te dienen, en
hem te doen lijken op een malse sappige Noordzee-tong in botersaus. Wat niet
wegneemt, dat op Uw bord een mager sprotbeestje ligt, dat blij is uit zijn
lijden te zijn verlost. Of moet ik, in het geval van Paul Magnete, eerder
spreken van een Noordzee-duivel (lottte) ipv een Noordzee-tong .
Wat
ik wil zeggen (als ik Van Cauwelaert goed begrijp) dat het erg is, als
voormannen hunideaal verloren hebben,
en alleen nog vechten uit lijfsbehoud. De werkende mens verdient beter. Anders
is het nutteloos dat iedereen tot 18 jaar en langer heeft kunnen studeren. Wie
zich nu nog proletariër-oude-stijl voelt, kan beter uitwijken naar de Zuidpool,
tussen de pinguïns. Daar vindt hij misschien die andere pinguïn (dixit Carla
Bruni, Mecr. Sarkozy), Mr. Hollande terug om met hun twee ploeg te vormen.
Of
deze generatie Di Jeanetto het verder zal uithouden? Ik denk aan het socialisme
van die François Hollande in Frankrijk, opvolgers van Le Roi Soleil, met het
maantje van de PS/SP rond die zon. Het kan lang duren, maar de erosie slijt
zelfs de hoogste bergen tot molshopen. Als het maar lang genoeg duurt. En agge
mô leut êt!
1368 OVER JONGEREN ALS VERDWAALDE MARS BEWONERS OP DE PLANEET AARDE
***
Maandag 6 mei
Zon 6u08-21u12
H Dominiek Savio, patroon van de
studerende jeugd
.
1368 OVER JONGEREN ALS
VERDWAALDE MARS BEWONERS OP DE PLANEET AARDE
*
Werkzoekende
op de Planeet Mars
Universitair
Pol & Soc en nog wat
°°°
Een paar dagen geleden
kwam hier een ervarings-deskundige in de tewerkstelling aan het woord, als
onderdeel vanhet breed gedragen
productie-proces waarvan ik het begin bij het eindpunt, de bestemming, had
geponeerd. Puur kapitalistisch dus en dus puur vergif voor het
proletariaat/profitariaat.
Arbeid is een
on-ontbeerlijk onderdeel van het productie-proces maar geen doel op zichzelf.
Dat besef sloeg als een dum-dumkogel in mijn grijze massa, de dag dat ik hier
kennis maakte met een Poolse immigrant, overigens een zeer werkzaame immigrant
hier in Berlusconi-land. Die bleek hier vooral het communisme te missen
en hij bewees meteen waarom, in een poging om mij te overtuigen. Onder het
communisme werkte hij in een kolenmijn, samen met 10.000 anderen.Achteraf waren dat er maar 4.000 meer en de
anderen zaten dus zonder werl. Hij bezag me stomverwonderd toen ik informeerde
naar de productie, de hoeveelheden opgedolven kolen. Die was dezelfde gebleven
en hij begreep niet wat dat cijfer te zien had met de 6.000 werklozen.Alle
verdere uitleg was (wederzijds) nutteloos, en dan ben ik maar overgeschakeld op
de Poolse vaderlandsliefde, en dat wij, in ons land, geweldig fier en dankbaar
ware op de Poolse soldaten die ons op 4 September 1944bevrijd hadden. De man was meteen weer trots
op zijn vaderland en is nog lange tijd mijn vriend gebleven. Hij kon mij
geweldig helpen om deze eeuwenoude jungle leefbaar te maken. Tot hij steeds
meer en meer wilde betaald worden, want hi had ondertussen de eerste stelregel
van het kapitalisme ontdekt : de wet van vraag van aanbod.
Als de wereld geen kolen
meer nodig heeft, omdat die draait op pietrol, dan zakt de prijs van de kolen,
en stijgt de prijs van de pietrol.Ga
datzelfde prin ciope maar eens na van jaar tot jaar met de prijs van de pataten
bij den boer.
*
Zou het slimmeke, dat
columns schrijft voor DM (zie hieronder) misschien nog nooit gehoord hebben van
dat principe? Arbeid moet kunnen inschuiven als er vraag naar is. Teveel aanbod
= overtal, en op de Veiling gaat het overaanbod aan appels ja, naar waar? Vul
zelf maar in.
Alles, of het meeste toch,
zit hem in de vooruitziendheid. Gouverner, cest prévoir, zeggen de
Fransen, waarbij ik verwijs naar zowel gekozen studie-richtingen (historicus ),
maar vooral naar de kleur-partijen, die regeren als kiekens zonder kop. En waar
dat niet gebeurt, moet men op de blaren zitten. De boer moet de oogst ook niet
willen binnenhalen, als hij niet eerst in het voorjaar heeft gezaaid. Of
ondertussenden boel niet goed heeft onderhouden.
Ik den k dat ik nu
ongewild de hoofdreden heb aangegeven van de ondergang van de Sovjet Unie.
Verslagen door het simpele principe dat bij ons het stomste boerke kent. Aanbieden
wat gevraagd wordt, ipv van vragen waar geen vraag naar is.
°°°
Ter zake :
De schande van Europa: willen werken maar de kans
niet krijgen
*
San F. Yezerskiy (1983) is columnist voor De Morgen. Hij combineert
een voltijdse kantoorjob met een prille carrière als schrijver. "In de
hele periode tussen mijn eigen worsteling en vandaag heb ik nog geen enkele
politieke partij een degelijk voorstel horen formuleren om het probleem van de
jeugdwerkloosheid aan te pakken." .
Donderdag opende deze krant met verontrustende
cijfers over de jeugdwerkloosheid in Europa. Ruim 5,6 miljoen twintigers zitten
zonder werk. Met 22,4 procent werklozen onder de min-25-jarigen doet België
nauwelijks beter dan het Europese gemiddelde. Opvallend ook: voor het eerst
zijn het de hooggeschoolde jongeren die deze stijging het hardst voelen. Een
diploma biedt nauwelijks nog garantie op een job. Daarmee tonen nu eindelijk
ook de officiële cijfers aan wat al bijna een decennium lang onderhuids aan het
kiemen is - en waaraan nooit iemand aandacht heeft geschonken.
Zeven jaar geleden ben ik zelf afgestudeerd. Toen
ik op zoek ging naar werk, ontwikkelde zich al snel hetzelfde patroon als bij
zo veel van mijn studiegenoten. Ik heb een honderdtal brieven uitgestuurd,
waarop ik steeds hetzelfde antwoord kreeg: voor de grote jobs had ik niet
genoeg ervaring, voor de kleinere was ik overgekwalificeerd. Bedrijven konden
het zich permitteren om kieskeurig te zijn: voor iedere vacature stonden
tientallen, soms honderden kandidaten klaar.
Dus zwierf ik van de ene interimjob naar de andere.
Ik nam alles aan wat mij werd aangeboden: ik heb vliegtuigonderdelen gescand in
een magazijn op de luchthaven. Ik heb verzekeringsdossiers gedigitaliseerd voor
een leasingbedrijf. Ik heb dossiers gesorteerd in stoffige, door stroompannes
geteisterde archieven. Ondertussen bleef ik afwijzingsbrieven verzamelen. Pas
na twee jaar kon ik mijn eerste contract van onbepaalde duur tekenen: een
deeltijdse bureaujob, nog steeds ruim onder het niveau waarvoor ik was opgeleid
en waarvoor de maatschappij vier jaar lang zwaar in mij had geïnvesteerd.
Altijd maar je best doen
Het is niet dat ik aan mijn zoektocht begon met
onrealistische verwachtingen. Ik wist dat ik niet meteen mijn droomjob zou
vinden. Ik had geen overdreven looneisen, ik hoefde geen gsm of bedrijfswagen. Ik wilde alleen werken.
Ik was de eerste in de familie met een universitair
diploma. Dat betekende iets. Mijn hele jeugd lang was mij op het hard gedrukt
dat ik maar beter goed mijn best kon doen om dat diploma te halen. Dat heb ik
ook gedaan, alleen was het het verkeerde diploma. De hooggeschoolden die het nu
zo moeilijk hebben, zijn net als ik politieke en sociale wetenschappers of
taalkundigen, journalisten of historici. Jongeren die de pech hadden dat zij
niet goed waren in exacte wetenschappen, maar wel in talen, geschiedenis en
cultuur. Deze talenten zijn niet direct om te zetten in economische winst, dus
kijken bedrijven er niet naar om.
Dit is geen klaagzang van een gefrustreerde loser.
Ik heb twee uitstekende jobs ondertussen, voor mij het ergste voorbij. Maar
binnenkort wordt het juni en studeert er opnieuw een lichting jongeren af die
net zoals ik geen echte stiel hebben geleerd, alleen maar hoe ze moeten
nadenken. Een steeds groter deel van hen zal al gauw het deksel op de neus
krijgen. Zij zullen hun vrienden die meer geluk hadden steeds verder zien
opschuiven en aan het leven beginnen, terwijl zij zelf blijven stilstaan en bij
elke afwijzing iets minder geloven dat de maatschappij ook op hen zit te
wachten. Dat gevoel van overbodigheid is loodzwaar om te dragen.
De afgelopen dagen heb ik vaak teruggedacht aan een
meisje dat in 2010 één dag de voorpagina's van alle Britse kranten heeft
gehaald, en daarna meteen weer is vergeten. Het meisje heette Vicky Harrison,
en zij had zelfmoord gepleegd nadat zij na twee jaar intensief zoeken en meer
dan tweehonderd sollicitatiebrieven nog steeds geen job had gevonden. Niet
omdat ze een probleemgeval was, of zelfs maar lui of dom, maar simpelweg omdat
niemand haar kon gebruiken. Het was haar droom om lerares worden, of tenminste
secretaresse op een school. Toen dat niet lukte, probeerde ze het als
winkeljuf, serveerster en lunch lady, telkens zonder succes. De wachtuitkering
die ze ontving was zo krap dat ze het zich niet meer kon permitteren om af en
toe iets leuks te doen met haar vrienden. De vervreemding en voortdurende
afwijzing zijn haar te veel geworden.
Het ligt niet aan de crisis
Vicky Harrison had de pech dat zij de eerste was.
Haar verhaal werd als een alleenstaand geval gezien, in plaats van als een
droevige uitwas van een veel breder maatschappelijk probleem waarvan we nu pas
de duidelijke cijfers zien. Als wij niet nu meteen ingrijpen en dit nog verder
laten ontsporen, zitten we binnenkort met een volledige generatie van
gedesillusioneerde twintigers die wel willen werken, maar daartoe de kans niet
krijgen. Zij zullen horen dat er zelfs geen interimwerk meer is, dat het aan de
crisis ligt en dat zij gewoon geduld moeten hebben, maar dat is een leugen. Het
ligt niet aan de crisis. Dit probleem bestaat al veel langer en het zal niet
uit zichzelf weer verdwijnen.
Nochtans lijkt iedereen daar wel van uit te gaan.
In de hele periode tussen mijn eigen worsteling en vandaag heb ik nog geen
enkele politieke partij een degelijk voorstel horen formuleren om het probleem
van de jeugdwerkloosheid aan te pakken. Zij laten hun young potentials niet
hierover nadenken, maar stoppen ze liever vier maanden in een denktank om hen
tachtig pagina's te laten volschrijven met nietszeggende frasen en een paar
proefballonnetjes over de zomervakantie. Misschien kunnen alle 25-jarigen hun
diploma's terug inleveren, als kladpapier voor een volgende sessie? Dan worden
ze tenminste nog ergens voor gebruikt. .
°°°
Waar
er dan wel vraag naar is?
O!
Er zijn oneindig veel schoen-herstellers te kort. En probeer maar eens een
loodgieter in huis te krijgen. Of n elektricien! Of, zoals in mijnjonge jaren, een student om wat bij te
klussen in de tuin. Of, meer voor meisjes, hulp te bieden in het huishouden van
een alleenstaand oudje, de was en de plas. Of gewoon voor de babbel en de
strijk., want met een mager pensioentje loopt men niet ver. Nee, stinkend rijk
zal men er niet van worden, maar dat n beetje werk op normale uren even
ontspannend, en zelfs meer, kan zijn, dan een nachtje fuiven, dat weet men
alleen bij het ouder worden.
Ik
zou zeggen, Arbeit macht Frei, maar
dat heerlijk gezegde hebben de Nationaal Socialisten van de PvdA in Duitsland
in vroeger jaren naar de kloten geholpen. Ik maak er dan noodgedwongen maar Arbeid maakt Blij van. Want VnV,
Vrij en Vrolijk : is een slogan die nog altijd zijn waarde moet bewijzen.
*
Ziezo.
Dat heeft mij opgelucht. En meteen heb ik mijn steentje bijgedragen in de
kakafonie van de klagers-voor-de-vorm. Mijn lieve Moeder zei altijd: Geef de
boffers een brood, de klagers hebben geen nood. En gelijk had ze!
*
Nog
2 bedenkingen uiteindelijk zijn : 1° zoveel vacatures en zoveel werklozen : dat
is geen hogere economie, maar hogere wiskunde in de praktijk der
kleur-partijen. En 2° zoveel en zoveel jongeren-werklozen : ik wacht al jàren
op de namenlijst, liefst per taalgebied, alleen maar om de schapen van de
bokken te scheiden. En om er Pier van Lieske uit te pikken, om hem te vragen
waarom hij geen agrariër is willen
worden. Onze landbouw is een heerlijk product zoals ik het geschetst heb, en
niemand wil de uitgevallen schakels oprapen! Alles per boot uit Amerika laten
overkomen, is in. Partij kiezen voor het eigen volk is uit. Familie-bedrijfjes
moeten delocaliseren omdat de loonkosten
(niet de lonen zelf!) hier een normaal productie-proces onmogelijk maken. Maar
dedju, dan wordt de arbeid hier ter plaatse overbodig! Dat er daar niet werd
aangedacht!Geen boeren= geen landbouw-machines en geen landbouw-machinesweer zoveel techniekers-arbeidskrachten die
anderen het werk afnemen . Als de mensen ons hiervoor maar niet weg stemmen!
Kom, laten we vlug spreken over de opwarming van de aarde
Bijna
vergeten : doden gaan begraven waar de Arabische botten op uitbreken staan :
geen bezwaar. Maar ter plaatse helpen om die doden te voorkomen ho maar!
Nochtans zoeken die mensen daar ook maar een beetje beter leven. Ze moeten
alleen nog leren waar het productie-proces begint. In hun geval is dat ook bij
het einde, bij hun onmetelijke bodem-rijkdom, hun delfstoffen, hun teelten,
enz. Voor mij zijn het onwetende maar stinkend rijke dompelaars, die van honger
vergaan boven op hun schatten. En de Sjeiks, of de Stamhoofden, lachen in hun
vuustje .
De
Krijgsheer Mohammed had ze niet moeten leren omgaan met het blanke zwaard, maar
met de blanke spade.