892 - ALLE BEETJES HELPEN, ZEI DE MUIS EN ZE PLASTE IN ZEE
*
Zaterdag 7 januari 2023
*
892 - ALLE BEETJES HELPEN, ZEI DE MUIS EN ZE PLASTE IN ZEE
*
I N H O U D
Het opschrift hierboven slaat niet zozeer op de bijdeage van GUVAAL – wel in tegendeel, want het is een warme oproep richting het ware DNA om Vlaanderen – met de wind in de zeilen - eindelijk weer op te stoten in de vaart der volkeren.
Maar als ik aanneem dat de commentaar die U verder leest over
Het Verhaal van Vlaanderen dat op de TeeVee in een eeuwig draaiende cirkel iedere Zondag op ons wordt losgelaten, dan heb ik wle de nodige bedenkingen over de betrippen satire en meeloprij…..
Binnen een eeuwigheid van nog enkele weken zal ‘des Pudes Kern’ wel bloot komen te liggen. En die KERN zal ROOD zijn als bloed. Want net llijk in alle revoluties ter wereld zal Vlaanderen Vrijstaat ook op bloedvergieten aankomen, anders verdwijnt zowel Tom Waes als de VRT voor altojd in de nevelen ter tijden.
Al kan het natuurliijk ook altijd, dat de soonsor achter de schermen niemand minder is dan Filip DeWinter van het VB die op die manier de rush naar de top wil voltooien….
Maar laten we niet vooruit lopen op de feiten. Wie dan leeft, zal dan zien. Dode mussen zijn nog minder goed dan in zee plassende muizen..
7-01-2023
HANZE OF CLUB MED ?
*
Eén van de excuses die Bart De Wever aanhaalt om straks niét met het Vlaams Belang samen te werken – ook niet als beide Vlaamsnationale partijen een meerderheid zouden halen bij de gewestverkiezingen van 2024 – is dat hij vindt dat die partij zich eerst zou moeten ontdoen van enkele – volgens hem – extreemrechtse figuren. Daarmee bedoelt hij in de eerste plaats Dries van Langendonk, maar ook Filip De Winter en Sam Van Rooy.
Diezelfde De Wever vindt er echter geen graten in om over zijn confederalisme te gaan onderhandelen met Paul Magnette, die misschien in diens PS zélf geen extreemlinkse figuren heeft zitten, maar wiens hele politiek wordt gedicteerd door het politieke opbod van de nóg linksere communistische PTB en door de leiding van het Waalse ABVV die bijna uitsluitend in handen is van diezelfde PTB.
De toekomst van Vlaanderen mag niet ondergeschikt worden aan een zoveelste Belgische koehandel, maar zal moeten onderhandeld worden door een sterk, gezamenlijk optreden van een Vlaamsnationale meerderheid. Met haar zee- en luchthavens, geografische ligging en werkzame bevolking, is Vlaanderen op zich in staat om uit te groeien tot een Hanze-land als hét logische centrum van Noordwest Europa. Met Wallonië erbij zakken we straks naar het niveau van de Club Med, zeker nu zopas nog bekend is geraakt dat het aantal werklozen bij onze zuiderburen vorig jaar nog lichtjes gestegen is. Als België de 80% werkzaamheidsgraad wil halen, betekent dit dat de Vlamingen nóg harder zullen moeten werken, want aan dit tempo haalt Wallonië zelfs de 70% niet...
HOE EN WAAR VINDEN WE DE GOEDE KANT VAN DE GESCHIEDENIS?
De eerste aflevering van de VRT-reeks Het Verhaal van Vlaanderen is gepasseerd, en qua publieke belangstelling is het alleszins een voltreffer. Dit verhaal gaat over de tongen in krantenwinkels en bedrijfsrefters, chapeau.
De makers kozen dan ook voor een ‘laagdrempelige’ benadering met visueel sterke scènes, zoals de ontmoeting tussen de homo sapiens (neergestreken als Afrikaanse migrant, wordt ook zo gezegd) en de autochtone Neanderthaler. In de enscenering geen clash: er zou een soort vreedzame coëxistentie geweest zijn tussen de twee mensachtigen maar het mysterie van de verdwenen Neanderthaler blijft. De tussentaal waarin Tom Waes een en ander aan elkaar praat, zullen we er maar bij nemen als bijkomende poging om iedereen mee te krijgen.
Dat dit géén propagandashow is van de Vlaamse regering, ondanks het gepruttel van Marc Reynebeau in De Standaard, laat staan een Vlaams-nationalistische opmaat tot het uitroepen van de Vlaamse republiek, is ondertussen al wel duidelijk gemaakt. Het idee kwam van productiehuis De Mensen, dat het format uit Denemarken haalde en aan de VRT kon slijten. Waarna verschillende instanties op de kar sprongen om het project financieel rond te krijgen. Met als resultaat een zeer professioneel gemaakt, genietbaar én wetenschappelijk genuanceerd eindproduct.
Bezette Stad
Spaanse Furie (Antwerpen, november 1576).
De actuele polemiek rond deze serie, die al op gang kwam voor er ook maar iets op het scherm te zien was, is zo interessant als de serie zelf, en zegt evenzeer iets over de Vlaamse identiteit: we zijn een volk van kankeraars en ruziemakers
De actuele polemiek rond deze serie, die al op gang kwam voor er ook maar iets op het scherm te zien was, is zo interessant als de serie zelf, en zegt evenzeer iets over de Vlaamse identiteit: we zijn een volk van kankeraars en ruziemakers die bij voorkeur elkaars werk afbreken en verdiensten relativeren.
Dat op zich is een merkwaardig gevolg van een laag collectief zelfbeeld, op zijn beurt wortelend in het feit dat onze contreien al te dikwijls door vreemde heersers onder de voet werden gelopen. We zijn niet solidair maar verdeeld. Het wantrouwen, eigen aan de bezette stad, primeert. Vlaanderen is een wingewest waar de overheid per definitie de vijand is, en iedereen een potentiële verklikker.
De Spaanse bezetting van de Zuidelijke Nederlanden in de 16de eeuw mag daarbij als een beslissende trigger gelden: de elite week uit naar het Noorden en droeg bij tot de Hollandse Gouden Eeuw, de rest verdroeg het juk, collaboreerde (P.P. Rubens is de bekendste), of wantrouwde zijn buur. Vandaag wordt België door vele Vlamingen ervaren als een bezettingsmacht, vandaar de zuurtegraad waar links niet mee om kan: ironisch genoeg zijn zij vandaag de collaborateurs.
Belgitude
Schrijfster-filosofe Alicja Gescinska ontvangt het ereteken van Commandeur in de Leopoldsorde.
Vandaag, in de polemiek rond de VRT-serie, tonen bepaalde opiniemakers ter linkerzijde zich van hun kleinste kant. Traditioneel bekijkt deze strekking heel het fenomeen van de Vlaamse beweging vanuit het collaboratie verleden, en onderwerpt alles wat zich als Vlaams-republikeins aandient, aan een reductio ad Hitlerum. Dat leidt soms tot een zuiverheids-denken waarin ons collectief zwart letterlijk moet afgewassen worden door javelculturo’s.
Opmerkelijk overigens ook hoeveel leden van het linkse cultuur- en media-universum in Vlaanderen uit een ‘foute’ familie blijken te komen
Vandaar het fenomeen van ‘collaboratie roman’ die zo ongeveer elke weldenkend-linkse Vlaamse schrijver moet afgeleverd hebben als een bewijs van goed gedrag en zeden, en om het er nog eens in te duwen hoe ongeneeslijk besmet die Vlaamse beweging wel is. Het jongste product van dat reinigings ritueel is De draaischijf van Tom Lanoye. Opmerkelijk overigens ook hoeveel leden van het linkse cultuur- en media-universum in Vlaanderen uit een ‘foute’ familie blijken te komen.
Op de webstek Apache deed nu ook Karl van den Broeck (ex De Morgen en Knack) zijn duit in het zakje. Niettegenstaande hij de professionaliteit van ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ prijst en niet twijfelt aan de goede bedoelingen van de makers, zit hij in hetzelfde schuitje van de linkse Belgitude en haar lachwekkende pogingen tot demonisering: ‘Dat de Vlaamse beweging geen al te goede reputatie heeft, heeft ze natuurlijk alleen maar aan zichzelf te danken. Twee keer ging een deel van de Vlaamse intellectuele elite “aan de verkeerde kant van de geschiedenis” staan’.
Alsof er zomaar een goede en een slechte kant van de geschiedenis is: het zijn uiteraard de overwinnaars die de geschiedenis schrijven en ‘kanten’ bepalen. Historici die zich daaraan wagen, zijn regime-ideologen
Alsof er zomaar een goede en een slechte kant van de geschiedenis is: het zijn uiteraard de overwinnaars die de geschiedenis schrijven en ‘kanten’ bepalen. Historici die zich daaraan wagen, zijn regime-ideologen.
Pastoorspraat
Jos Geysels, gangmaker van de politiek correcte censuur.
Links Vlaanderen verdrinkt in zijn eigen weldenkendheid en rateert compleet de grondstroom. Vandaar de paniekreactie op de VRT-reeks die, o ramp, de kleine Vlaming blijkt te boeien
De paradox dat progressieven zich bekennen tot de achterhaalde Belgische constructie, en zelfs dwepen met het pluchen universum van de monarchie, is minstens even ridicuul als de neonazi-folklore waar ze zich zo druk om maken. Links Vlaanderen verdrinkt in zijn eigen weldenkendheid en rateert compleet de grondstroom. Vandaar de paniekreactie op de VRT-reeks die, o ramp, de kleine Vlaming blijkt te boeien.
De actuele piek van het VB is overigens veel minder een zaak van Vlaams-nationalisme, dan wel een rechtse visie rond asiel, migratie en (vooral) de islamisering, waar vele Vlamingen wel degelijk blijken van wakker te liggen. Daarover rept Van den Broeck met geen woord, tenzij het allemaal onder de noemer ‘racisme’ zou vallen.
Dat een columnist in De Morgen erin slaagt om zijn verontwaardiging de vrije loop te laten over het ‘crapuul’ dat hulpverleners met vuurpijlen bekogelt, zonder ook maar één keer de etnisch-culturele dimensie daarbij te betrekken, illustreert al evenzeer de gezichtsvernauwing van progressieven. Kon het er nu echt niet af om te zeggen dat het grootstedelijk vandalisme vooral een allochtonenprobleem is, meer bepaald zelfs verbonden met de Marokkaanse subcultuur?
Een van de weinigen in het Vlaamse culturele wereldje die wél snapt wat er aan de hand is, is schrijver Marnix Peeters. In Doorbraak is hij onverbiddelijk voor de ‘pastoorspraat’ van de wokes, maar ook voor linksgroene fascisten zoals Jos Geysels (Agalev), waarmee de ‘schrapcultuur’ is begonnen. Inderdaad Marnix, in Politiek incorrect (2020) ga ik uitvoerig in op de rol van deze bedenker van het cordon, die onder meer bepaalde wie in de Antwerpse Boekenbeurs zijn waren mocht uitstallen.
Allo Allo!
Allo Allo.
Hoe langer de cultuursector zich hult in deze politiek correcte waan, hoe meer de mainstream media daarin meegaan, des te succesrijker zal Filip Dewinter zijn met zijn omvolkingstheorie. Iets ontkennen is de beste manier om het op te roepen.
Voor de rest, en om terug te keren naar Het Verhaal van Vlaanderen: hopelijk kan deze serie tot enige intellectuele volwassenheid leiden, en links én rechts doen inzien dat er geen goede kant van de geschiedenis bestaat, en dat mensen altijd keuzes maken die achteraf door eigenaars van de waarheid kunnen bekritiseerd worden.
Er is geen betere manier om met het verleden af te rekenen dan via humor en satire. Dat geldt zowel voor elk van ons, als collectief. De geschiedenis is wat ze is, haar kennen is nodig, erdoor geobsedeerd worden is ongezond. We moeten vooruit kijken en zien welke toekomst we kunnen opbouwen. Er is geen betere manier om met het verleden af te rekenen dan via humor en satire. Dat geldt zowel voor elk van ons, als collectief. Daarom vind ik oorlogs-komedies zo boeiend, en iconische series zoals ‘Allo allo’ zo louterend.
Na het didactische Verhaal van Vlaanderen moet er misschien eens een parodie komen waarin de Vlaming zijn historische trauma’s relativeert, niet à la Philippe Geubels maar meer iets Monty Python-achtig, grotesk, met veel aandacht bijvoorbeeld voor de Limburgers die twee dagen te laat op de Slag der Gulden Sporen verschenen en zegevierend naar huis trokken met een zak onderbroeken en kousenbanden. Conscience voorbij, die overigens een Belgische patriot was.
Leestip: Vom Nutzen und Nachteil der Historie für das Leben (Friedrich Nietzsche, 1874) – ‘Over het nut en het nadeel van de geschiedenis
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Zo dus. Het kan vriezen en het kan doooien, moeten xe besluiten.
Maar wat het ook wordt, er komt schot in de zaak.
Zodanig dat er misschien zelfs niet eens nog Verkiezingen moeten zijn.
Wat voor de Staatskas ‘n flinke slok op de borrel scheelt….
891 - DE REGIME-MEDIA – OF TOCH TENMINSTE “DETIJD” – STAAN OP HET PUNT DE KIEZER TE VOLGEN WANT NIETS WERKT NOG BRHOORLIJK
Vrijdag 6 januari 2023
*
891 - DE REGIME-MEDIA – OF TOCH TENMINSTE “DETIJD” – STAAN OP HET PUNT DE KIEZER TE VOLGEN WANT NIETS WERKT NOG BRHOORLIJK
*
I N H O U D
Om de Christelijke Bijbel zeer oneerbieig te parafraseren: net als wijlen de 3 Koingen, die we vandaag herdenken, loopt deze Regime Media de feiten gewoon achterna.
Pas na de naakte fieten van de Menswording, in casu hier de Macgswieel, kwamen die, na ’n grote omweg, en met dagen vertaging, op het idee om hun Meederen, de Kiezer in dit geval, te erkennen en deze op de juiste manier ttz met het nodige respect, te behandelen.
Ideaal weer en ideale tijd dus om de trossen klaar te houden voor het aanmren van de Vlaamse Vrijstaat. Het te plettr slaan van de totaal vrtmolmde Belgica zal niet veel lkijkts meer lokken. Want geen TV-reportages meer daarover…. Ten ondder gaan doet men inderdaad lrefst zaleen.
Alle hens aan dekn dus want er komt geen tweede kans.
De Vroegere Dictaturen? Die gaan, samen met Magniette, bij het Klein Grof Gevaarlijk Afval. Daar waar heden ten dage ook de pis en de kak terecht komen van de ons bezoekende Spleetogen die een gevaar voor onze gezondheid vormen.
Bij De Slinxe Mini Ster Utendenbroecke, altijd klaar om het hoge woord te voeren, staan de valiezen proppensvol mret cash, reeds klaaar.
Als onzen Tom nu maar de Triomf Trein nit mist; waarmee den Donald Trump er zit aan te stormen.
-
En ach ja, hieeronder hamert Doorbraak nogmaals op dezezelfde verroeste nagel.
Eigen Volk eerst, staat gelijk met Vreemd Volk laatst. Of zefs helemaal niet, want ‘wat we zelf doen, geeft altijd beter resultaat’.
Denk aarbij alleen nog maar een het verhoogd kindergeld, eenmaal de Francofone en vooral de imimport-gelukvinders mee-zuigers op zichzelf zouden aagewezen zijn.
6-01-2023
GEVRAAGD: VLAAMSE REVEIL
Op de voorlaatste bladzijde van ’t Pallieterke van deze week staat een interessante uitspraak van Paul Becue. Voor wie hem nog niet zou kennen: Becue is de voorzitter van het overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV). De man verwijt Crootje dat die ‘niet durft doen waar hij als liberaal voor zou moeten staan’. Hij verwijt hem meer specifiek, dat diens regering ervoor gezorgd heeft dat werken niet meer loont. ‘U beloont hen die er de kantjes aflopen’, zegt hij en noemt Crootje ‘de schaduwpremier van Magnette’. Hiermee zit hij op één lijn met wat ik reeds schreef in mijn blog van 2 dezer (‘Nieuw jaar, oude problemen’).
Carl Van Camp, de vroegere hoofdredacteur van mijn lijfblad, nu verbannen naar de dezelfde voorlaatste bladzijde waarop de uitspraak van Becue staat, schrijft daar dat teveel Vlaamsgezinde schepenen en burgemeesters de Vlaamse onafhankelijkheid te weinig steunen. In één adem geeft Van Camp, die ik persoonlijk nog steeds erg waardeer, dezelfde kritiek aan het adres van Vlaanderens rijke verenigingsleven, niet alleen het OVV, maar ook het Davidsfonds, Marnixkring, ANZ, Tak, Voorpost, VVB, VNJ en ga zo maar verder, en vraagt hij zich af of die wel ernstig bezig zijn met die voor ons (én voor hen) zo belangrijke verkiezingen van 2024.
Het wordt inderdaad hoog tijd voor Vlaanderen om wakker te worden en te zorgen voor een Vlaams front dat kan zorgen voor meer dan een nipte meerderheid bij de gewestelijke verkiezingen van 2024, zonder enig onderscheid van linkser of rechtser. Ook in een zelfstandiger democratisch Vlaanderen zullen die verschillen er straks zijn. Nu komt het er echter op aan sámen er iets aan te doen.
DE PROFEET EN HET EUROPESE MANNA: TWEE HANDEN OP ÉÉN BUIK
Hoe Europese subsidies het islamistische gedachtegoed dienen
Analyse 01/01/2023
*
Dit artikel verscheen eerder in Doorbraak Magazine van juni 2022. Vier keer per jaar verschijnt Doorbraak namelijk ook op papier met uitgebreide interviews, reportages en columns. De recentste Doorbraak Magazine ligt nu in de krantenwinkel. Vraag ernaar.
*
Een Europese affiche campagne waarin gesluierde vrouwen symbool staan voor de vrijheid? Te gek voor woorden, zou je denken, maar pas na zwaar protest vanuit Frankrijk verdwenen de affiches. De campagne was niet zomaar een Europees accident de parcours, zo blijkt uit nader onderzoek. Onder het mom van de strijd tegen discriminatie of islamofobie, rijven lobby groepen, ngo’s en activistische verenigingen met een soms onverbloemd islamistische agenda, jaarlijks voor miljoenen euro’s aan Europese subsidies binnen.
Raad van Europa
‘Echte schoonheid vind je enkel terug in verscheidenheid, net zoals je de vrijheid terugvindt in
de hijab
De slogan zou zo uit de koker van een reclamebureau in pakweg Koeweit of Qatar kunnen komen, maar niet is minder waar: het was de Raad van Europa die er in november 2021 mee uitpakte. De slogan maakte deel uit van een campagne tegen de discriminatie van moslims én voor de vrijheid om een hoofddoek te dragen. Die Raad van Europa is een mensenrechtenorganisatie die vanuit Straatsburg rond integratie en antidiscriminatie werkt en waarvan zowat alle Europese landen lid zijn.
Terwijl het in de rest van Europa aanvankelijk oorverdovend stil bleef, schoten heel wat Franse politici prompt in een Franse colère. Hoe was het mogelijk dat er in Europa een hoofddoek werd opgevoerd in een campagne voor de vrijheid, terwijl die hijab in heel wat landen net symbool staat voor de onderdrukking van vrouwen? Kort nadien nam de Raad van Europa zelf ook uitdrukkelijk afstand van de campagne, en werd ze offline gehaald.
‘De mate waarin het islamistische gedachtengoed effectief geïnfiltreerd is in de coulissen van de Brusselse en de Europese politiek valt moeilijk precies af te meten’, erkent Florence Bergeaud-Blackler. De Franse onderzoekster is al jarenlang actief bij het befaamde Franse onderzoeksinstituut CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique) en schreef onder meer een boek over de spectaculaire opgang van de halal-cultuur en van de islamitische normen de voorbije jaren. ‘Op basis van eigen onderzoek bij onder meer verenigingen, politieke partijen en in het economische weefsel, kan ik alleen maar vaststellen dat er absoluut sprake is van almaar meer en almaar strengere eisen en voorschriften die puur religieus geïnspireerd zijn. Die trend blijft uiteraard niet beperkt tot Brussel, maar de massale aanwezigheid van heel wat Europese instellingen en lobbygroepen blijkt ook een ideale voedingsbodem voor een klimaat waarin het communautarisme en het religieuze fundamentalisme steeds beter gedijen.’
Observatorium
Mede om die reden was Bergeaud-Blackler vorig jaar in Brussel ook betrokken bij de oprichting van het Observatoire des Fondamentalismes. Een soort waakhond tegen verschillende vormen van religieus fundamentalisme, zeg maar. ‘Dat observatorium hebben we in het leven geroepen vanuit de vaststelling dat een open debat over de groei van het islamisme in Brussel, toch de hoofdstad van Europa, blijkbaar niet langer mogelijk is’, legt directrice Fadila Maaroufi uit. Als gewezen straathoekwerkster en antropologe spreekt zij ook uit eigen ervaring: ze werd al meermaals met de dood bedreigd. ‘We wilden de burger beter informeren over het verschil tussen moslims, islamisten en jihadisten, zodat niet iedereen over eenzelfde kam wordt geschoren.’
De moslimstem is electoraal zo belangrijk geworden dat haast geen enkele partij het islamisme nog openlijk durft te veroordelen
Maaroufi ontkent niet dat het observatorium zich vooral op het islamisme focust, maar dat is ook niet onlogisch, vindt ze. ‘Als we het over de gevaren van godsdienstig fundamentalisme hebben, vormt het islamisme anno 2022 veruit de grootste bedreiging. Mensen met islamistische ideeën zijn hier vandaag geïnfiltreerd in zowat alle lagen van het verenigingsleven én in zowat alle politiek partijen. Wanneer we bijvoorbeeld politieke partijen hier in Brussel onze expertise willen aanbieden, wordt dat aanbod ook systematisch afgeslagen. De moslimstem is electoraal zo belangrijk geworden dat haast geen enkele partij het islamisme nog openlijk durft te veroordelen.’
Moslimbroeders
Dé spin in het web van streng religieuze en vaak ronduit islamistische verenigingen en lobbygroepen in Europa zijn de Moslimbroeders. Deze transnationale organisatie werd bijna honderd jaar geleden in Egypte opgericht. Vooral in de jaren ’80 en ’90 won de beweging sterk aan invloed, onder meer dankzij financiële steun vanuit Qatar. Toen steeds meer Arabische landen de organisatie in het vizier namen, niet in het minst omwille van haar groeiende politieke invloed, focusten de Moslimbroeders ook steeds meer op de grote moslimgemeenschappen in Europa. Hierbij genoten ze ook de steun van de Turkse regering.
De Moslimbroeders werpen zich op als voortrekkers in de sociale en intellectuele emancipatie van de moslims in Europa, en zitten vaak diep vertakt in het verenigingsleven en niet zelden ook in de politiek en in het onderwijs. Tegelijk houden ze intern vast aan een onverbloemd fundamentalistische agenda en zijn ze voorstander van de invoering van de sharia.
Florence Bergeaud-Blackler: ‘Allerlei onderzoeksinstellingen en zelfs universiteiten spelen een sleutelrol in de opgang van het zogenaamde frérisme (de ideologie van les frères musulmans, nvdr). Ze maken daarbij dankbaar gebruik van de woke-ideologie en het dekolonialisme, die in deze kringen doorgaans ook behoorlijk wijdverspreid en populair zijn. Onder het mom van de strijd tegen racisme en discriminatie slagen ze er moeiteloos in om heel wat geld en subsidies los te weken voor zogenaamd onderzoek of voor projecten die de “oprukkende islamofobie” moeten aanpakken. Een rechtstreekse link met de Moslimbroeders is vaak moeilijk aan te tonen, maar hun invloed reikt bijzonder ver, ook hier in Brussel. Ze kunnen daarbij ook terugvallen op een zeer gedegen kennis van het Europese recht en van de Brusselse én Europese politieke structuren.’
ENAR
Een van de speerpunten in de lobbymachine tegen de zogenaamde islamofobie en het racisme op het niveau van de Europese instellingen is het ENAR (European Network Against Racism). Dit netwerk verenigt een honderdtal Europese ngo’s en noemt zichzelf ‘het enige pan-Europese netwerk tegen racisme’. In ons land vallen 13 verenigingen onder de ENAR-koepel, onder meer KifKif, Hand in Hand tegen Racisme, LEVL (het vroegere Minderhedenforum), de vzw Orbit en BePax. ENAR steekt niet onder stoelen of banken dat het financieel gesteund wordt door het Europese Rights, Equality and Citizenship-programma, dat onder de bevoegdheid van Europees Commissaris Helena Dalli valt. Het heeft tot doel ‘de in de EU-Verdragen verankerde rechten en waarden te beschermen en te bevorderen’. Met name door steun te verlenen aan maatschappelijke organisaties die actief zijn op lokaal, regionaal, nationaal en transnationaal niveau. Gesneden koek dus voor verenigingen en lobby-organisaties die de strijd tegen discriminatie en racisme hoog in het vaandel beweren te voeren.
In de periode 2014-2020 ging er in totaal zomaar eventjes 426,8 miljoen euro naar dat programma. 35 procent van dat budget, 149,6 miljoen euro, was bestemd voor projecten die specifiek mikten op de strijd tegen discriminatie en op de bestrijding van racisme en vreemdelinghaat. ENAR is een schoolvoorbeeld van een lobbymachine die de weg naar het Europese manna moeiteloos wist te vinden. Zomaar eventjes 69,3 procent van hun totale jaarbudget is afkomstig van het Europese Rights, Equality and Citizenship-programma, zo blijkt uit het meest recente jaarverslag. Ook Open Society Foundations (OSF), de stichting die in het leven werd geroepen door de Hongaarse miljardair George Soros, is al sinds 2002 een finananciële partner van het ENAR. In 2008 werd Open Society Foundations ook een structurele financier (‘core-founder’). Dat is ook bittere noodzaak: de Europese Commissie financiert immers enkel verenigingen die ook elders aanspraak kunnen maken op subsidies. Anders gesteld: zonder die Europese subsidies zou het ENAR geen dag kunnen overleven.
Wat online-speurwerk toont evenwel aan dat de strijd tegen racisme en discriminatie door ENAR nogal voluntaristisch en eenzijdig wordt ingevuld. Wie de zoektermen ‘ENAR en ‘islamophobia’ intikt, krijgt al meteen 24.100 resultaten voorgeschoteld. Gaande van een ENAR-rapport dat schetst hoe de Europese strijd tegen terrorisme tot vooroordelen tegen moslims leidt (over de impact van het islamitisch geïnspireerde terrorisme op niet-moslims waren wellicht geen cijfers te vinden) tot een rapport dat moet aantonen hoe zelfs Covid19 bijdroeg tot nog meer discriminatie van moslims.
Franse presidentsverkiezingen
Toch blijft het hoogst merkwaardig dat een man die ooit deel uitmaakte van een vereniging die al openlijk pleitte voor het vermoorden van homoseksuelen, het blijkbaar zomaar tot directeur kan schoppen van een groot pan-Europees netwerk dat opkomt tegen discriminatie
Duiken we wat dieper in de twintig ‘anti-racistische organisaties’ die volgens een persbericht van 11 mei 2020 op hun beurt samen 200.000 euro kregen toegekend van de aanverwante ENAR Foundation, dan blijken er zomaar eventjes negen daarvan zich te focussen op de discriminatie van moslims. Al minstens even veelzeggend is dat het ENAR in de periode 2014-2020 in de figuur van Michael Privot een algemeen directeur had van wie de geloofsbrieven toch stevig in vraag kunnen worden gesteld. Niet in het minst voor een organisatie die beweert alle vormen van discriminatie te willen bestrijden. Privot is een bekende academicus aan de overkant van de taalgrens, die zich jaren geleden al tot de islam bekeerde. Daarna was hij ook enkele jaren lid van, jawel, de Moslimbroeders, iets wat hijzelf overigens ook grif toegeeft. Naar eigen zeggen zou hij die vereniging evenwel al jaren geleden de rug hebben toegekeerd. Sindsdien zet hij zichzelf graag in de etalage als een fervent voorvechter van de ‘verlichte islam’. Toch blijft het hoogst merkwaardig dat een man die ooit deel uitmaakte van een vereniging die al openlijk pleitte voor het vermoorden van homoseksuelen, het blijkbaar zomaar tot directeur kan schoppen van een groot pan-Europees netwerk dat opkomt tegen discriminatie.
Ook in de aanloop naar de recente Franse presidentsverkiezingen liet ENAR zich allerminst onbetuigd. Zo was Julie Pascoet, senior advocacy officer bij ENAR, op maandag 9 mei te gast in de ontbijtshow van de Britse zender Voice of Islam. Ze mocht daar haar licht laten schijnen over islamofobie, in het bijzonder over de kwesties van genderdiscriminatie en de zogenaamde voortdurende stigmatisering van moslimvrouwen die de hijab dragen in Frankrijk. Eind vorig jaar had ENAR zich, samen met enkele tientallen andere burgerrechtenorganisties, al openlijk solidair verklaard met Femyso. Deze pan-Europese ngo, die enkele tientallen Europese jongerenorganisaties vertegenwoordigt, had zich immers uitgesproken tegen de ‘islamofobe heksenjacht’ bij onze zuiderburen. ‘De afgelopen maanden heeft de Franse regering talloze administratieve procedures opgestart om door moslims geleide organisaties, moskeeën, scholen en zelfs door moslims gerunde snackbars te sluiten’, schreef Femyso in november 2021 in een persbericht. ‘Ondanks een totaal gebrek aan bewijs of gerechtelijke procedures heeft zij dit gedaan door zich te beroepen op banden met de Moslimbroederschap.’
Die focus op Frankrijk is allerminst toevallig: door strikt vast te houden aan de scheiding tussen kerk en staat, heeft Frankrijk zich de voorbije jaren niet alleen ontpopt tot het favoriete doelwit van islamitisch geïnspireerd terrorisme. Ook allerlei ngo’s en moslimorganisaties viseren de Franse overheid, vanuit het besef dat het Franse voorbeeld om de islam zoveel mogelijk uit het openbare leven te weren, elders in Europa wel eens navolging zou kunnen krijgen.
Wijdvertakt netwerk
‘Wanneer we nader onderzoek doen naar verenigingen die tegen islamofobie strijden, dan belanden we haast altijd bij de Moslimbroeders’, bevestigt ook Florence Bergeaud-Blackler. ‘Zij zijn er de voorbije jaren in geslaagd om geruisloos een voet tussen de deur te krijgen bij de meest uiteenlopende verenigingen en lobbygroepen, vooral dan in Brussel. Die groepen pleiten dan bijvoorbeeld voor het toelaten van een burkini in openbare zwembaden, zoals onlangs in Grenoble. Of ze spannen gerechtelijke procedures aan tegen het hoofddoekenverbod op school.’
‘Maar we moeten dit in een breder kader zien dan de Moslimbroeders zelf’, vervolgt Bergeaud-Blackler. ‘Le frérisme, zoals ik het omschrijf, is een ideologie die zich perfect heeft ingepast in de Europese politiek en sociale context. We maken in het Westen nog te vaak de fout om in hiërarchische structuren te blijven denken, zoals de meeste politieke partijen bij ons nog altijd zijn opgebouwd. Het gaat in dit geval veeleer om een zeer breed en wijdvertakt netwerk, met als centrale drijvende kracht de islam. Die islam is veel meer dan een ideologie, het is een dagdagelijkse praktijk en manier van leven. Dat aspect, en de invloed die daarvan uitgaat, onderschatten wij hier in Europa.’
Het probleem is dat deze bevolking almaar meer wordt gecontroleerd door een relatief kleine minderheid van harde islamisten en activisten
‘Het netwerk onder de ideologie is er de voorbije jaren ook meesterlijk in geslaagd om de moslims in Europa in de rol van slachtoffer te wringen. Ze hebben een identitair slachtofferdiscours gefabriceerd dat bijzonder goed aanslaat.’ Last but not least, zo onderstreept Bergeaud-Blackler, komt daar het electorale belang van de moslimstem bovenop. In een stad als Brussel kan geen enkele politieke partij het zich vandaag nog veroorloven om de ‘moslimstem’ links te laten liggen. ‘De MR is wellicht nog de enige uitzondering, maar de demografische evolutie in Brussel draagt er almaar sterker toe bij dat je niet meer aan de macht raakt als je niet minstens op de steun van een deel van de moslimbevolking kan rekenen. Het probleem is dat deze bevolking almaar meer wordt gecontroleerd door een relatief kleine minderheid van harde islamisten en activisten, die voor hun wervende communautaristische projecten ook flink wat financiële steun vanuit het buitenland, denk maar aan Qatar en Turijke, ontvangen. Ook daar komen de Moslimbroeders opnieuw in beeld.’
‘Waardevolle partners van Europese instellingen’
Hamvraag is dan uiteraard: hoe is het mogelijk dat een militante organisatie zoals de Moslimbroeders, die in een aantal Arabische landen maar ook in Oostenrijk als terroristische organiatie werd bestempeld, blijkbaar moeiteloos kan infiltreren in tal van ngo’s en zelfverklaarde burgerrechtenorganisaties? Vragen in die zin stelde onder meer Europees parlementslid Filip De Man (Vlaams Belang) al enkele keren aan de Europese Commissie. Zo legde hij eind vorig jaar, samen met een aantal andere Europese parlementsleden, Europees commissaris Ylva Johansson, bevoegd voor Binnenlandse Aangelegenheden, de vraag voor naar de aanwezigheid van Femyso op het Europees Jongerenevenement in Straatsburg. Die organisatie zou volgens de betrokken parlementsleden immers ook nauwe banden onderhouden met het Collectif contre l’islamophobie Belgique, dat op zijn beurt weer gelieerd is aan het Collectif contre l’islamophobie France. Die organisatie werd in Frankrijk ontbonden na de gruwelijke moord op Samuel Paty.
Het antwoord van Johansson riep meer vragen op dan het antwoorden opleverde. Volgens haar zijn niet-gouvernementele organisaties waardevolle partners van de Europese instellingen bij hun inspanningen om jongeren te bereiken en sociale uitsluiting, marginalisering en alle vormen van discriminatie tegen te gaan. ‘In dat verband is het mogelijk dat Femyso werd uitgenodigd op een evenement dat antiracisme, antidiscriminatie en uitsluiting promoot, zoals het Europees Jongerenevenement’, klonk het. Johansson erkende ook dat Femyso eerder al partner was voor twee projecten binnen het Europese “We can for human rights speech”-programma. ‘Die projecten gingen respectievelijk in 2013 en 2019 van start en ontvingen in totaal een EU-bijdrage van bijna 45.000 euro. Daarnaast ontving het ook nog eens ongeveer 125.000 euro financiering uit EU-onderwijsprogramma’s.’
Dat Femyso net gelinkt wordt aan religieus extremisme was daarbij blijkbaar geen punt. Onder de Femyso-paraplu valt bijvoorbeeld ook Milli Görüs. Deze van oorsprong Turkse vereniging die in heel Europa actief is, wordt door sommige westerse inlichtingendiensten als antidemocratisch en staatsgevaarlijk gekwalificeerd. Een van de doelstellingen van Femyso is, zo blijkt uit de statuten, het aanmoedigen van de verdere ontwikkeling van een Europese moslimidentiteit. Een aantal Franse onderzoekers geven ook aan dat het niet meer is dan de jonge en transnationale uitloper van de Unie van Islamitische Organisaties in Europa. Die structuur leunt op zijn beurt dan weer nauw aan bij de Moslimbroederschap.
Hoofdstad van vooroordelen
Begin november vorig jaar, na het zware Franse protest tegen de hijab-campagne, haalde Femyso-topvrouw Hande Taner, zelf gewezen voorzitster van de studentenafdeling van Milli Görüs, op haar Twitter-account nog zwaar uit naar Frankrijk. ‘Parijs is momenteel de hoofdstad van de westerse vooroordelen, en racisme is het belangrijkste exportproduct van Frankrijk’, klonk het. U leest het goed, dit uit de mond van een organisatie die gefinancierd wordt met EU-subsidies.
Haar uithaal illustreerde beter dan wat ook hoe de Moslimbroeders vandaag zowel het officieuze woke-jargon als de officiële Europese instellingen feilloos voor hun kar weten te spannen in een soft power-strategie die er op gericht is om de weerstand in Europa tegen islamisme weg te nemen. Ook financieel plukken allerlei min of meer aanverwante organisaties daar de vruchten van. Specifiek rond de financiering van ENAR bevestigde Europees commissaris Didier Reynders in maart vorig jaar dan weer aan Filip De Man dat die organisatie in de periode 2015-2017 en de periode 2018-2021in totaal zomaar eventjes 4,1 miljoen aan Europese financiering ontving. Hoofdzakelijk in de vorm van exploitatiesubsidies in het kader van het programma Rechten, Gelijkheid en Burgerschap.
Op een nieuwe vraag van De Man aan de Europese Commissie welke controlemechanismen ze dan precies hanteert om te voorkomen dat EU-belastinggeld naar organisaties gaat die de islamisering van Europa voorstaan, volgde een al even administratief als ontwijkend antwoord. ‘Om de financiële belangen van de unie te beschermen, past de commissie de mechanismen toe waarin het financieel regelement en contractuele documenten voorzien (…). Bij de ontvangers van EU-financiering moet elke uitsluitingsgrond zoals omschreven in het financieel reglement ontbreken. De controles op de uitsluitingscriteria zijn gebaseerd op een verklaring op erewoord van de entiteit, aangevuld met relevante bewijsstukken.’ Of zo’n verklaring op erewoord veel indruk maakt op organisaties met dubieuze connecties én een uitdrukkelijk activistische agenda kan sterk worden betwijfeld.
Ecolo-lijst
Ook in eigen land lijken de tentakels van de Moslimbroeders almaar verder te reiken. Op 23 en 24 juni 2018 organiseerde het Collectif Contre l’Islamophobie en Belgique (CCIB) een online-infosessie over het respect voor de mensenrechten. ‘In het kader van onze permanente educatie en in de strijd tegen de onverdraagzaamheid en islamofobie’, klonk het in de uitnodiging. Deze activiteit kreeg de financiële steun van de Fédération Wallonie-Bruxelles binnen een project ‘om de interculturaliteit en het burgerschap te ondersteunen’.
Het CCIB werd in 2014 opgericht, en stelt zich op de eigen website voor als een ‘anti-racistische, pluralistische en niet-confessionele organisatie’. Hoe dit te rijmen valt met een voorzitter als Mustapha Chairi is een meer dan terechte vraag. Van Chairi, die ooit nog op een Ecolo-lijst figureerde, circuleren er op sociale media tal van foto’s waarop hij fier het Rabia-handgebaar maakte. Dit gebaar – vier vingers opgestoken en de duim tegen de handpalm geklemd – symboliseert al jarenlang de verbondenheid met de Moslimbroeders. Datzelfde CCIB was overigens ook betrokken bij een project waar ook het gelijkekansencentrum Unia mee de schouders onder zette, ter gelegenheid van de Brusselse Week van de Acties tegen Haat en Islamofobie in het najaar van 2020. Unia hield toen mee de pen vast voor de ontwikkeling van 25 aanbevelingen ter bestrijding van islamofobie jegens moslimmeisjes en -vrouwen, in het kader van alweer een Europees project: MEET, More Equal Europe Together. Een van de partners daarbij was het CCIB. Of hoe dus ook een onafhankelijke openbare instelling zich al dan niet onbewust voor de kar laat spannen van initiatieven waar ook organisaties met een ronduit islamistische agenda bij betrokken zijn
Strijd tegen terrorisme
‘Het probleem is dat Europa geen vragen stelt bij bepaalde geldstromen, zolang de begunstigde verenigingen geen rechtstreekse steun verlenen aan terroristische of jihadistische activiteiten’, geeft Bergeaud-Blackler aan. ‘Dat doen ze uiteraard niet: ze kennen perfect de Europese wetgeving en kleuren altijd netjes binnen de lijntjes. Ze beperken zich tot het beïnvloeden van de moslimbevolking in Europa. Ze houden hen voor dat ze superieur zijn aan de verderfelijke Europese cultuur en proberen hen er tegelijk van te overtuigen dat ze net omwille van hun geloof constant gediscrimineerd en achtergesteld worden. Zo voeden ze wel gevoelens van wrok bij een gedeelte van de moslimbevolking én creëren ze een vruchtbare voedingsbodem voor hun discours en hun acties, maar dit is uiteraard niet strafbaar.
Ze laten uitschijnen dat de strijd tegen het terrorisme in de EU ook tot meer discriminatie van moslims leidt
Tegelijk spelen ze ook perfect in op het schuldgevoel van heel wat Europeanen: kijk eens wat jullie kolonisatie heeft veroorzaakt! Sterker nog: nadat uitgerekend het moslimterrorisme de voorbije jaren honderden slachtoffers maakte in Europa draaien zij de zaak nu om. Ze laten uitschijnen dat de strijd tegen het terrorisme in de EU ook tot meer discriminatie van moslims leidt. En dus wordt de jihadistische strijd eigenlijk een gevolg van de Europese onverdraagzaamheid en van het discours van radicaal-rechts in Europa.’
‘Het is een pervers mechanisme: het islamisme ten dienste van de emancipatie. Maar het werkt perfect. En het maakt al decennialang deel uit van de strategie van onder meer de Moslimbroeders. In de meeste Europese grootsteden zijn de moslimvrouwen almaar vaker gesluierd. Persoonlijk beschouw ik een hoofddoek of een lang kleed bij 28 graden niet bepaald als een teken van emancipatie, maar zo stellen zij het wel voor. En helaas vinden ze daarvoor dus steeds vlotter gehoor voor bij allerlei Europese én nationale instellingen.’
Volgens Bergeaud-Blackler moeten we ook de hand in eigen boezem steken. Enerzijds omdat heel wat Europese comités en instellingen die vandaag de criteria voor nieuwe projectoproepen of subsidieregelingen bepalen, de voorbije jaren succesvol geïnfiltreerd zijn door academici, lobbyisten en onderzoekers die dit discours en deze ideologie genegen zijn. ‘Deze evolutie is al minstens twintig jaar bezig’, klinkt het. Het is een ons-kent-ons-clubje, dat elkaars onderzoeken legitimeert én financiert. Anderzijds kunnen we ook niet om de vaststelling heen dat heel wat politici van rechtse signatuur een heilige schrik hebben om het etiket “extreemrechts” of “racistisch” opgekleefd te krijgen. Willen we het tij keren, dan zie ik maar één oplossing: we moeten ophouden de strijd tegen de zogenaamde islamofobie te financieren, en net veel meer inzetten op onderzoek naar de sluipende voortgang van het islamisme in Europa. Maar het huidige woke-klimaat op heel wat Europese universiteiten maakt dit soort onderzoek vandaag bijna onmogelijk. Ikzelf heb het grote geluk dat ik in Parijs echt voltijds met onderzoekswerk kan bezig zijn. Maar hierover ook nog les geven, is anno 2022 haast een utopie
Filip Michiels
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
*De gedroomde aanleiding om te beginnen met schoon schip te maken met het ons door een corrupte Overheid opgedrongen uitschot der manna-vreters die onze politie lirfst zien verdwijnen om vervangen te worden door de sharia, is – pm lorfst zonder veel omhaal en in alle stilte, de hele clan op te laden om deze per ditect tewerk te stellen, in de zoutmijnen van Siberië, diep in de ondergrond.
Na hooguit 100 ingrepen zal iedereen het wel begrepen heben en volgen de juiste consequenties als vanzelf.
Deze handelswijze verschilt geen haar met hoe ongewenste ‘vrienden’ buitenshuis worden gehouden.
Het klinkt ’n beetje Hitleriaans, maar wat is daar mis mee? ’n Goed verstaander heeft maar ’n half woordje nodig.
• 890 - VLAANDEREN VRIJSTAT MAAKT ZICH KLAAR OM AAN TE MEREN
*
Donderdag 5 januari 2023
*
890 - VLAANDEREN VRIJSTAT MAAKT ZICH KLAAR OM AAN TE MEREN
*
I N H O U D
*
Toeval bestaat niet, zegtt U? Is moeijlijk te geloeven, want hie anders is het uit te leggen, dat Bart Sticnkman in DS, ja ja in DS –zie hieronder – mag schrijven wat er staat?
Het leest bijna als een voldonggen feit dat de Familie Leyssen straks nog het voortouw zal nemen in de Vlaamse Ontvoogdingsstrijd….
Och, dat soort mensen maakt er een gewoonte van om grof geld te verdienen door bijtijds kzaak te keren. Van Hitler Junge en mits de juiste relaties, naar succesrijke ondernrmer… Van AGFA-GEVAERT naar De Schandaard. Want met geld kooptmen de boter. ’n Klei,ne stap voor de Mmesheid maar en eormesprong voorwaarts voor mensen zonder procipes, maar met het juiste gevoel voor bankzaken.
05-01-2023
De flits discriminatie
*
Zopas werd bekend dat Franstalige landgenoten die in Vlaanderen geflitst worden, een verkeersboete krijgen en – als ze daarvoor voor de rechter moeten verschijnen - kunnen aanvragen dat laatste in Franstalig België te doen. Het resultaat daarvan is wel dat de hele procedure telkens wordt uitgesteld en soms zelfs geseponeerd. Deze rechtspraak geldt voor heel België, dus ook voor Vlamingen die in Franstalig België beboet worden. Het aantal Vlamingen dat beboet wordt in Wallonië en vraagt dat in Vlaanderen over te doen is echter zo goed als onbestaande.
---
Een ander discriminerend schandaal ter zake, is dat van de flitscontroles. In Vlaanderen staan er momenteel 155 flitspalen, in Wallonië ...25! Daar houdt het niet bij op, want men plant er dit jaar in Vlaanderen 172 bij te plaatsen, in Wallonië ...30. Wallonië mag dan al minder bebouwd zijn, een verhouding van zo’n 8 op 10 is wel des Guten zuviel, maar een typisch Belgische discriminatie, die men ook terug vindt in de politiek, waar de Franstaligen op alle niveaus oververtegenwoordigd zijn in verhouding tot hun percentage van de bevolking.
In 2024 krijgen we de kans aan die discriminaties een einde te maken. Laat ons dat in 2023 niet vergeten
DE PENNENVRIENDJES EN HET VERHAAL VAN VUURKE-STOOK VAN VLAANDEREN
Blijkbaar zag Vlaanderen er 38.000 jaar geleden uit zoals Het Verdronken Land van Saefthinge nu, minus de Antwerpse haven op de achtergrond.
Elke week nemen ze zich voor om mekaar eens te wijzen op iets positiefs in de media. Elke week mislukt hun poging jammerlijk. De pennen riendjes bieden u dan ook in alle piëteit hun excuses aan voor wat u nu weer dreigt te gaan lezen.
*
Beste Erwinderthaler Vanmol,
Op zondag 1 januari keken 1.104.000 mensen geweldig lineair naar aflevering 1 van Het Verhaal Van Vlaanderen. Linerair of ‘analoog’ kijken, wil zeggen: niet uitgesteld. Dus gewoon op ouderwetse wijze naar een programma kijken terwijl het uitgezonden wordt. Zoiets was heel gewoon in de jaren ’80, maar het komt vandaag steeds minder voor. Ongeveer zoals een puber zonder depressie of gender crisis. Maar dat geheel terzijde. Zoveel kijkers scoren – met een marktaandeel van meer dan 40%! – is niet vanzelfsprekend. Vraag dat maar aan Conner Rousseau die voor 2 man en een paardenkop doodsangsten uitstond met zijn hoofd in een bak sprinkhanen bij Fear Factor.
Reeds vooraf heerste er enige commotie in de gazetten omtrent de diverse subsidies voor Het Verhaal van Vlaanderen, waarbij enerzijds de kranten van Mediahuis vonden dat het ging om schandalige Vlaamse reactionaire nazi-propaganda en anderzijds de kranten van DPG Media meenden dat het goed besteed geld was voor een zinnig en leerzaam programma. Zelf ben ik ook eerder geneigd tot die laatste visie.
Aflevering 1 begon al meteen heel slim. Vanuit Limburg reisde Tom Waes 38.000 jaar terug in de tijd. Waarom vanuit Limburg, hoor ik u vragen? Denk toch eens na. Op zo’n lange tijdreis scheelt dat toch al gauw een paar decennia, slimmeke!
Toen kwam Tom terecht in een soort Zwin/Verdronken land van Saefthinge/Hedwigepolderproject, noem het voor mijn part: ‘het land van Waes’, waar hij de homo sapiens, alias de ‘moderne mens’ verwelkomde. Zo modern vond ik die nu ook weer niet. Ze hadden zelfs nog geen Nokia 3310.
Er volgde een spannend moment toen de homo sapiens plots oog in oog kwam te staan met de neanderthaler. Ik dacht: nu komt het: de allereerste kaakslag voor Vlaanderen ooit! Maar helaas, dat liep af met een sisser.
Blijft de vraag: was de toenmalige homo sapiens een Vlaming? Hij stookte in ieder geval een houtvuurtje, wat hem inderdaad typisch Vlaams maakt. Sterker nog: Tom Waes had net benadrukt dat er in het landschap geen bomen waren, dus ondanks een stookverbod van de natuur zelve, stak onze oer-Vlaming toch zijn kachel aan. Hoe Vlaams wil je het hebben?
Iets later vertelde Tomtesterom dan weer dat de homo sapiens – in tegenstelling tot de neanderthaler – het vermogen bezat om samen te werken. Wellicht waren het dus toch geen echte Vlamingen.
Ik kijk alvast uit naar de volgende afleveringen met het antwoord op vele historische vragen. Wanneer maakte Ambiorix zijn eerste schoen? Waarom trok Karel De Kale nooit naar Turkije voor een goedkope haartransplantatie? Om hoe laat begonnen de Brugse Metten? Zat er oorspronkelijk al kaas op een Habsburger? En welke programma’s waren er zoal te zien op het Kanaal Gent-Terneuzen?
Beste homo Stefrectis
Dat het hele opzet van Het Verhaal van Vlaanderen meer zure oprispingen ging veroorzaken dan een reeks Koken met batterijzuur stond in de sterren geschreven. En sterren zijn behoorlijk groot, dus er kan heel wat in geschreven worden. Nooit hebben we enig protest gehoord bij programma’s als ‘The voice van Vlaanderen’, ‘Vlaanderen vakantieland’, ‘De bossen van Vlaanderen’, ‘Vlaamse Hollywoodvrouwen’ of ‘Bake-off Vlaanderen’.
Maar voor het eerst is er nu een programma met inhoud én de naam ‘Vlaanderen’ in de titel. ‘Dat is sluikse indoctrinatie’, volgens onweldenkend links. Blijkbaar hebben ze daar ervaring in de materie want bij mij was die gedachte niet meteen opgekomen. Dat op aanschouwelijke wijze in beeld brengen van een geschiedenis die de bewoners op deze lap grond delen, zou wel eens kunnen uitmonden in gevoelens van eigenwaarde en trots op de handelingen der vroede voorvaderen. De gruwel!
Stel u voor Stef dat de burger zich plots al te goed begint te voelen.
Zoals de burger die de energie-saga aan zich voorbij liet gaan en gewoon investeerde in een gezellige houtstoof. Wel die burger is een massamoordenaar als je De Standaard moet geloven.
Niet alleen zijn houtkachels een ramp voor het klimaat, ze verstikken en vergiftigen onze huizen en onze bewoners. Ze werken mee aan ‘ecologische destructie’ en ze produceren 750 keer meer fijne stofdeeltjes dan een zware vrachtwagen. En alsof dat nog niet genoeg is, duwt zo’n kachel ook nog eens benzeen, methanal en polyaromatische koolwaterstof door de neus van de onverlaat die de deur van zijn knetterend kacheltje durft te openen.
Het mag duidelijk zijn Stef. Zo’n kachel is des duivels en de bezitters ervan dienen te branden in een uitstootneutraal hellevuur. Tenzij je de staat bent. Dan mag je hout opfikken zoveel je wil. Je noemt het dan niet ‘monsterachtige megakachel’ maar ‘biomassa-centrale’ en dan mag het! Dan is het duurzame energie.
Dat ze ons duurzaam bij de kloten hebben, dàt weet ik Stef!
Beste burger Vanmol,
Ergens tussen de neanderthaler en de homo sapiens moet nog een derde mensensoort ontstaan zijn. De zogenaamde ‘Brinckman’. De Brinckman bevindt zich weliswaar op aarde, maar leeft toch in een heel eigen tijd/ruimtecontinuüm dat niets gemeen heeft met dat van de homo sapiens. Toch heeft de Brinckman een mening over de homo sapiens en diens politieke gedrag. Sterker nog: één van die Brinckmannen, luisterend naar de naam Bart, schrijft er geregeld over in De Standaard, zoals vorige zaterdag over het succes van Vlaams Belang.
Ik citeer letterlijk, maar ga even zitten want anders kan je niet van je stoel vallen: ‘Over de oorzaken van dat succes zijn al boeken volgeschreven. Aan de kloof met de burger ligt het zeker niet. Die versmalde met de jaren en lijkt vandaag soms onbestaande.’
Hallo, Erwin? Je hebt je niet te hard bezeerd, hoop ik? Je las het nochtans goed: volgens Brinckman Bart is er geen kloof met de burger. Toen ik dat las, begon ik toch te twijfelen of de Brinckman wel echt op dezelfde planeet rondloopt als de burger. Of ligt het aan een grapje van de genetische evolutie waardoor Brinckmanhersenen de realiteit sterk verwrongen – ja zelfs omgekeerd – waarnemen?
Geen kloof met de burger? Dus de burger wil graag minder energie bevoorradings zekerheid, meer belastingen, meer migratie, minder koopkracht, minder zeggenschap, een verbod op diesel- en benzinewagens en bemoeienissen met al zijn privé-keuzes over verwarming, reizen en wat er op zijn bord ligt?
Ik begrijp dat men de Brinckman omzichtig moet benaderen. Men kan hem wellicht niet zomaar weghonen of op staande voet ontslaan wegens het schrijven van de meest pertinent onzin sinds ‘De Blauwbilgorgel‘ van Cees Buddingh. Men kent immers zijn kracht niet. De evolutie haalt soms wrede grappen uit met onze soort, Erwin. Wij zullen ons dus maar beperken tot het droef schudden van ons zwaar beproefde hoofd.
Beste hallucinogene vriend,
Wanneer ik zo’n Brinckman zie, dan moet ik denken aan zijn evenknie ( dat rijmt ): Bart Eeckhout. Wanneer het erop aankomt stukken te schrijven die meer lijken op een LSD-trip dan op een analyse, zijn ze aan mekaar gewaagd. Bart & Bart, de ‘chemical twins’ van de landelijke pers.
Op 29 december, oké het is al even geleden, twitterde de Eeckhout Bart dat hij haast ter plekke astma opliep, toen hij die dag onder een deken van houtsmog door de straten moest ploeteren omdat de luchtvochtigheid samen met de windstilheid hem het ademen onmogelijk maakte.
Menig twitteraar – die wél nog leeft in het ding dat wij ‘realiteit’ noemen – keek met volle verbazing door het vensterraam waar hij zag dat alles wat niet verankerd was het luchtruim koos, opgeschept door een net-niet-orkaan. Geen kat (het dier) die zich nog buiten waagde en de vogels klemden zich aan boomkruinen als waren ze het slachtoffer van de ondertussen verboden vogellijm. Oké, ik overdrijf een weinig om humor-technische redenen, maar windstoten tot 60 km/u kun je bezwaarlijk ‘windstil’ noemen.
Weet je wat het is Stef? ‘Vuurke-stook doen’ geeft veel teveel autonomie aan de burger. Wie een klein bosje heeft zou zomaar met zijn snoeihout in zijn verwarming kunnen voorzien en aldus kunnen ontsnappen aan de roofoverval die wij energiebeleid noemen. Dat màg natuurlijk niet gebeuren! Daarom proberen Bart & Bart en alle andere overheidsschalmeien u een schuldgevoel aan te praten over alles wat de overheid on-welgevallig is.
Stoken tegen de kachel. Die mannen kunnen dat. Maar hout snijden, ho maar
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Om op een zo veilig mogelijke manier aan te leggen, heeft men vooral een goede sttuurman nodig. Maar die is al een paar jaar aan boord, en weet zich omringd door de beste medewerkers ter wereld.
Het wachten is alleen nog op de veije Volkswil die eindelijk begint in te zien dat het voor iedereen, vriend of vijand, beter is het slavenjuk af te werpen.
889 - DE LIEFDE VOOR VLAA?DEREN BEGINT VAN I IN DE WIEG
dag
*
**
889 - DE LIEFDE VOOR VLAA?DEREN BEGINT VAN I IN DE WIEG
*
I N H O U D
*
Het zit in het bloed ingebakken. Maar de uitzonderingen bevestugen de algemene reegel. Zo zijn er altijd individueren die – vooral als er veel geld mee gemoeid is – die de wereld consequent willen veranderen naar hun eigen goesting.
Als U hirronder verder Filip DeWinter zult gelezen hebbrn, zult U dat beter begrijpen. Hij noemt ze, voor komend als die altijd is, Linxe Extremisten. Het klinkt innemend, ,ùaar is in feite bedoeld als ee schop onder hun kont.
Gewoon omdat die weet dat vroeg of laat onkruid altijd zichzelf vernietigt.
Ikzelf heb de Vlaamse reflex mee van huis uit. Dat niettegenstaande er ns ons vaderloos gezin – om de juiste rden – er een taboe heerste over politeke meningen die toen nergens nartoe leidden. De overgebnleven vriendenking vqn onze begin 1943 overlden Pa was anders diidelijk genoeg.
Zonder ptretetie spreek ik Maarten Luther na: hier sta ik en kan niet anders.
04-01-2023
*
HET VERHAAL VAN
VLAANDEREN
*
Ik kom nog even terug op ‘Het verhaal van Vlaanderen’, waarvan de eerste reeks zondagavond werd uitgezonden. Het is nog te vroeg om daarover een oordeel te vellen. In totaal gaat het om tien afleveringen en dit was nog maar de eerste aflevering, die begon in de ijstijd, zo’n 38.000 jaar geleden.
Toch zie ik er al naar uit in hoever ik dat zal kunnen toetsen aan wat ik er al van wist. In mijn zoektocht naar bv de afkomst van Ludwig Van Beethoven, was ik er zelf al achter gekomen, dat – als achterkleinzoon van een bakker uit Mechelen – men hem de dag van vandaag een Vlaming van afkomst zou kunnen noemen, maar niet in zijn tijd, want Vlaanderen bestond toen nog alleen min of meer uit de hedendaagse provincies van Oost- en West-Vlaanderen, wat er overbleef van het Graafschap Vlaanderen. Mechelen behoorde toen nog tot het Hertogdom Brabant, dat bestond uit de huidige provincies Brabant, Brussel inbegrepen, de Nederlandse provincie Noord-Brabant en die van Antwerpen. Dat maakte, dat toen ook onze grote schilders Bruegel, Rubens en Co in hun tijd in de eerste plaats Brabanders waren, of Zuid-Nederlanders, als je wilt..
Ik hoop dan ook meer uitleg ter zake te krijgen in een van de volgende afleveringen van ‘ons’ verhaal van Vlaanderen, dat o.m. ook meetelde in de zgz ‘Vlaamse canon’.
‘Afrika en Azië moeten aan geboortebeperking doen. Europa moet meer kinderen krijgen’
Interview
Dit is een sterk ingekorte versie van het ‘omvolkingsinterview’ dat u uitgebreid kan lezen in het nieuwe Doorbraak Magazine. Vraag ernaar in uw krantenwinkel.
*
In zijn controversiële boek ‘Omvolking. De grote vervanging’ beschrijft Vlaams Belang-coryfee en
ondervoorzitter van het Vlaams parlement Filip Dewinter hoe de autochtone bevolking door het dalende geboortecijfer en de immigratie een minderheid wordt. Met een flinke portie apocalyptiek. Maar ook met cijfers. ‘Als u de conclusie trekt dat ik pleit voor een autoritair regime, dan gaat u te ver.’
Weinigen willen zich verbranden aan de Franse homoseksuele schrijver Renaud Camus, die de term ‘Le Grand Remplacement’ in 2010 bedacht. Behalve Filip Dewinter. Die vertaalt Camus’ term als ‘omvolking’. En geeft er in eigen beheer een boek over uit. Zo (her)introduceert Dewinter de term ‘omvolking’ in de Lage Landen. Dewinters boek is grotendeels gebaseerd op een lang interview met
**
RenaudCamus.
Deze stoffeerd met cijfers over de demografische evolutie in het Westen. Het verkoopt goed, ondanks de media boycot.
Dewinter geniet van zijn rol als herboren politiek ideoloog. ‘Ik begrijp dat de zaken tegenwoordig snel en praktisch moeten voorgesteld worden. Maar eigenlijk vind ik dat jammer. Ik ben meer de man van de oude stempel, die graag iets uitlegt. Zeker als het controversieel is en een flinke dosis theorie vereist.’ Over de oplossingen die Dewinter aanreikt, kan en moet gedebatteerd worden. ‘Prima. Ik ga dat nooit uit de weg. Zelfs het debat met extreemlinks niet.’
Over de analyse rond ‘omvolking’ bestaat weinig twijfel. Progressief links verfoeit de term, maar objectief gezien valt niet te ontkennen dat de bevolking in Vlaanderen de voorbije decennia structureel is vervreemd. Om het gesprek meteen op het juiste niveau te brengen: als u in uw boek een hoofdstuk de titel ‘Arbeid, familie, vaderland’ geeft, dan lijkt u zo de weg naar een autoritairdere en meer identitaire samenleving te openen. Net zoals het Franse Vichy-regime tijdens WOII, van wie u die slogan leent.
Filip Dewinter: ‘Die slogan is de essentie van mijn politiek denken. Het volstaat niet meer om te pleiten voor een immigratie stop. Vandaag gaat het erover dat onze eigen autochtone bevolking vergrijst en uitsterft. Demografie is de toekomst. Tot spijt van wie het benijdt. Als we als autochtone Europeanen willen blijven bestaan, dan moeten we onze bevolking in stand houden. Ze liefst ook opnieuw natuurlijk laten groeien. Alleen zo zullen we de migratie niet meer nodig hebben. Want immigratie is de oplossing van progressief-links en van de liberalen om het tekort aan jonge werkkrachten en aan jonge mensen tout court tegen te gaan.’
‘Hoe doe je dat? Wel, door een ander familie-beleid te voeren. Een beleid dat kinderen krijgen aanmoedigt. Het gezin moet opnieuw de hoeksteen van de samenleving worden. Weg van de verdomhoek waarin het nu zit. Dat beleid moet man én vrouw opnieuw centraal stellen De LGBTQ-ideologie ondermijnt het traditionele gezin.’
Rechts in Europa – en daarmee heb ik ook kritiek op mezelf – heeft te lang gefocust op migratie
‘Dat is één. Twee: arbeid is een ander fundament voor iedere gezonde samenleving. Arbeid moet lonen. Dat is gezond voor een samenleving. Vaderland, tenslotte, dat spreekt voor zich. Elke samenleving die wil overleven moet geloven in haar eigen kunnen, haar eigen cultuur. Arbeid, familie en vaderland zijn voor mij essentieel. Rechts in Europa – en daarmee heb ik ook kritiek op mezelf – heeft te lang gefocust op migratie. Nu dreigt Europa een etnisch en cultureel sterfhuis te worden, met nostalgie terugdenkend aan de gloriedagen. Maar daarmee hou je geen samenleving in stand.’
We kunnen wachten tot mensen als vanzelf uw oplossing gaan omarmen. Maar u als politicus wil er natuurlijk vaart achter zetten en van bovenaf opnieuw strengere maatschappelijke normen afdwingen. Daarom opnieuw de vraag: wat u voorstelt, is niet vrijblijvend, maar autoritairder dan wat we nu kennen?
‘Tja. Ik kan boeken schrijven en waarschuwen dat die vrijblijvendheid ertoe leidt dat etnische Europeanen in onze steden geminoriseerd worden. Progressief-links heeft dankzij de migratie een levenslijn uitgeworpen om relevant te blijven. Rechts is niet aan de macht. Ik stel als schrijver en politicus vast dat Vlamingen nu al vaak geen demografische meerderheid meer zijn in onze grote steden. Die situatie zal zich bestendigen, en zich ook uitbreiden buiten de steden.’
‘Maar als u daaruit de conclusie trekt dat ik daarom pleit voor een autoritair regime dat dat allemaal gaat omgooien, dan gaat u te ver. De democratie is nog steeds in staat om het verschil te maken. Al besef ik dat dit niet heel lang zal duren. Eén man is gelijk aan één stem, dat is het democratische principe van onze samenleving. Als we nu niets doen, dan worden we op demografische én dus op democratische wijze geminoriseerd.’
Met de islam is er misschien geen akkoord mogelijk. Maar: de diversiteit in onze steden is meer dan de islam alleen. Polen, Armeniërs en christelijke Afrikanen vallen nu buiten uw boodschap. Misschien zijn het bondgenoten?
Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: het gaat niet over huidskleur. Het gaat over een gemeenschappelijke sokkel om samen te leven
‘Mijn boodschap is cultureel, gebaseerd op een gemeenschappelijk westers en Europees-christelijk project. Daar kan iedereen toe behoren die zich daarmee wil en kan vereenzelvigen. Alle mogelijke minderheden die hier terecht zijn gekomen. Vaak trouwens omdat zij bescherming zochten tegen de radicale islam. Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: het gaat niet over huidskleur. Het gaat over een gemeenschappelijke sokkel om samen te leven. Al wil ik ook niet te euforisch zijn over het vermogen van minderheden om aan de islamitische gemeenschap tegengewicht te bieden. De islam groeit veel sneller.’
Fort Europa
Het enige alternatief dat u voorziet, is om Europa af te sluiten van de rest van de wereld?
‘Dat zal niet volstaan. We zijn met te veel op deze planeet: 8 miljard mensen! Toen ik werd geboren, waren dat er meer dan de helft minder. Binnen dertig jaar zijn we met 10 miljard. 80% daarvan zal in Afrika en Azië leven. Dat zal niet leefbaar zijn. Dus zullen die mensen naar hier proberen komen.’
‘Ik geloof niet dat Afrikanen binnen dertig jaar allemaal in perfect geïndustrialiseerde en welvarende landen zullen leven, een elektrische auto, huis en smartphone zullen hebben.’
‘Dat gaat niet gebeuren. Niet binnen die korte tijdspanne. Ook de Vlaamse ingenieur en ecologist Fons Jena zegt dat (wijst naar diens boek dat op zijn bureau ligt, “We zijn met te veel. Pleidooi voor een herbergzame wereld”, red.). Ik ga een stuk mee in het discours dat we voor het klimaat moeten zorgen. Maar met dien verstande dat het eigenlijke probleem de overbevolking is en niet het klimaat of het tekort aan grondstoffen.’
In de jaren ’70 dacht men ook dat de olie op zou zijn tegen het jaar 2000. Dat bleek niet te kloppen. Technologische vooruitgang kunnen we niet voorzien. Het is vaak niet wat men belooft, maar het is vaak ook niet zo erg als men denkt.
‘Naar mijn bescheiden mening gaan we naar apocalyptische situaties. En hoe lossen we die op? Door aan geboortebeperking in de derde wereld te doen. Dat is niet onmogelijk. Zelfs een moslimland als Bangladesh is er succesvol in geslaagd het aantal geboortes te beperken. Die richting moet het in meer landen in Azië en Afrika uit. Vooral in landen als Nigeria, Pakistan en Ethiopië. Samen zullen die drie landen binnen enkele decennia veel meer inwoners dan Europa tellen.’
Een conservatieve denker als de bekende Canadese psycholoog Jordan Peterson vindt voor geboortebeperking pleiten, indruisen tegen een primair recht van alle mensen: kinderen krijgen. Wat u voorstelt, is in feite hetzelfde als wat de ecologisten degrowth noemen: de mensheid moet krimpen, op alle gebied, of het nu op energievlak is, de grootte van gezinnen, mobiliteit,… Het zal met minder moeten?
‘De derde wereld moet dat, niet Europa. Dát is mijn boodschap voor de mensheid. In plaats van alsmaar te groeien, zal de wereldsamenleving moeten krimpen. Mijn horizon reikt verder dan het IKEA-plan tegen migratie van mijn partij. Ik ben grootvader van vier. Ik denk vooral na over de wereld van mijn kleinkinderen. De wereld waarin zij kleinkinderen zullen hebben, omstreeks 2070. Mijn partij moet daarover een langetermijnvisie ontwikkelen. Maar ik leg graag de fundamenten voor die tijd. Door bijvoorbeeld controversiële boeken te schrijven over taboe-onderwerpen. Boeken die de media liever dood zwijgen.’
Om af te ronden: u bent geen voorstander van machtsdeelname van uw partij in Vlaanderen?
Als het Vlaams Belang aan de macht deelneemt, laat het dan zijn vanuit een positie van electorale en morele sterkte. Niet als extra coalitiepartner
‘Als het Vlaams Belang aan de macht deelneemt, laat het dan zijn vanuit een positie van electorale en morele sterkte. Niet als extra coalitiepartner. We moeten ooit regeren, daar ben ik het mee eens. Maar niet eender wanneer, om alleen maar deel te nemen aan de macht. Want dat kan een sirenenzang zijn. Al besef ik dat wij ons nu moeten voorbereiden op machtsdeelname. We moeten inhoudelijk en strategisch klaarstaan. Want het moment zou wel eens sneller daar kunnen zijn dan men denkt.’
Maar niet in 2024, of net wel?
‘2024 is het moment. We zullen tegengewerkt worden op alle fronten, van de vakbonden tot de administraties en de media. Maar als we niet de ambitie hebben om ons daar op voor te bereiden, dan zal het nooit lukken. Ik denk dat Vlaanderen er klaar voor is. Ikzelf zal daar geen grote rol meer in spelen, want ik ben van de oppositiegeneratie. De jonge generatie is beter voorbereid op die taak. En Tom Van Grieken zit op dezelfde ideologische lijn. Al is hij pragmatischer in de uitvoering. Zijn grote test moet nog komen.’
Christophe Degreef
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Een gedegen politicus die geen dictator is, spreekt zijn eigen zekerheid over wat er in de toekomst staat te gebeuren – en waarover er waarschijnlijk reeds voor-akkoorden getekend zijn, met zeer veel omzichtigheid uit. Omfloerst, dat wel, maar tetzelfdertijd zeer duidelijk voor elke goed verstander.
Het is dus duidelijk dat elke recht geaarde Vlaming de kant kest der zekerheid. Vlaanderen Vrijstaat in een vernieuwde Europese Unie die staat warvoor ze geconcipëerd werd. Namelijk de Vrede bevorcderen. Zonder deelanme aan andere buitenlandse conflicteen.
Met schotse, scheve en Slinxe zakkenvullrs aan de stuurknuppel lukt dat nnoit!!!!!
889- HET KALF LEEFT NIG, MAAR IS AL HAAST KOPPEKE ONDER
ISLAMOFOBIE…..
778
Dinsdag 3 januari 2023
889- HET KALF LEEFT NIG, MAAR IS AL HAAST KOPPEKE ONDER
*
I N H O U D
Hier volgt ’n hele – onverteerbare uitgedroogde boterham over de teloorgang van one Besvhaving, teloorgang in hoofdzaak gefinancierd door deze ons opgedrongen en averrechts verkeerd draairne Europse kwakkelgang van beroepsptofiteurs.
Hierover geen verdere woorden meer vuil maken. In Mei 2024 ten laatste wordt de resolute rechtsomkeer ingezt. Hopelijk zonder al te veel bloedverles….*
02-01-2023
NIEUW JAAR, OUDE PROBLEMEN
*
Zo, één januari 2023 is voorbij. Bij mijn weten is er de laatste dagen van december niets meer politiek beslist. De problemen van 2022 zullen dan ook die van 2023 worden (en misschien wel die van 2024).
De automatische indexering zadelt onze bedrijven op met een concurrentieverlies van 5/6% t.o.v. het buitenland, de buurlanden in de eerste plaats. Daarbovenop zal er bij veel bedrijven die wél concurrentieel blijven, een tekort zijn aan geschikt personeel. Het koopkrachtbeleid duwt heel wat mensen in de inactiviteit als het sociaal energietarief blijft voor wie niét werkt. Wijlen Juul Kabas krijgt postuum gelijk met zijn ‘’t Zijn zotten die werken’.
Daar er tegen Kerstmis en Nieuwjaar, zoals verwacht, geen politieke knopen werden doorgehakt, wordt de volgende streefdatum Pasen. Als het dan vijgen na Pasen zouden worden, zullen we waarschijnlijk opgezadeld raken met een kabinet dat in werkelijkheid een van lopende zaken wordt. Want geen enkele van de partijen van de federale meerderheid verwacht winst bij vervroegde verkiezingen, in tegendeel. Het wordt dan gewoon een uitstel van executie tot aan de verkiezingen van 2024.
MULTICULTUUR & SAMENLEVEN
De profeet en het Europese manna: twee handen op één buik
*
Hoe Europese subsidies het islamistische gedachtegoed dienen
Analyse - 01/01/2023 Filip Michiels
Dit artikel verscheen eerder in Doorbraak Magazine van juni 2022. Vier keer per jaar verschijnt Doorbraak namelijk ook op papier met uitgebreide interviews, reportages en columns. De recentste Doorbraak Magazine ligt nu in de krantenwinkel. Vraag ernaar.
Een Europese affichecampagne waarin gesluierde vrouwen symbool staan voor de vrijheid? Te gek voor woorden, zou je denken, maar pas na zwaar protest vanuit Frankrijk verdwenen de affiches. De campagne was niet zomaar een Europees accident de parcours, zo blijkt uit nader onderzoek. Onder het mom van de strijd tegen discriminatie of islamofobie, rijven lobby groepen, ngo’s en activistische verenigingen met een soms onverbloemd islamistische agenda, jaarlijks voor miljoenen euro’s aan Europese subsidies binnen.
Raad van Europa
‘Echte schoonheid vind je enkel terug in verscheidenheid, net zoals je de vrijheid terugvindt in de hijab.’ De slogan zou zo uit de koker van een reclamebureau in pakweg Koeweit of Qatar kunnen komen, maar niet is minder waar: het was de Raad van Europa die er in november 2021 mee uitpakte. De slogan maakte deel uit van een campagne tegen de discriminatie van moslims én voor de vrijheid om een hoofddoek te dragen. Die Raad van Europa is een mensenrechten organisatie die vanuit Straatsburg rond integratie en antidiscriminatie werkt en waarvan zowat alle Europese landen lid zijn.
Terwijl het in de rest van Europa aanvankelijk oorverdovend stil bleef, schoten heel wat Franse politici prompt in een Franse colère. Hoe was het mogelijk dat er in Europa een hoofddoek werd opgevoerd in een campagne voor de vrijheid, terwijl die hijab in heel wat landen net symbool staat voor de onderdrukking van vrouwen? Kort nadien nam de Raad van Europa zelf ook uitdrukkelijk afstand van de campagne, en werd ze offline gehaald.
‘De mate waarin het islamistische gedachtengoed effectief geïnfiltreerd is in de coulissen van de Brusselse en de Europese politiek valt moeilijk precies af te meten’, erkent Florence Bergeaud-Blackler. De Franse onderzoekster is al jarenlang actief bij het befaamde Franse onderzoeksinstituut CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique) en schreef onder meer een boek over de spectaculaire opgang van de halal-cultuur en van de islamitische normen de voorbije jaren. ‘Op basis van eigen onderzoek bij onder meer verenigingen, politieke partijen en in het economische weefsel, kan ik alleen maar vaststellen dat er absoluut sprake is van almaar meer en almaar strengere eisen en voorschriften die puur religieus geïnspireerd zijn. Die trend blijft uiteraard niet beperkt tot Brussel, maar de massale aanwezigheid van heel wat Europese instellingen en lobbygroepen blijkt ook een ideale voedingsbodem voor een klimaat waarin het communautarisme en het religieuze fundamentalisme steeds beter gedijen.’
Observatorium
Mede om die reden was Bergeaud-Blackler vorig jaar in Brussel ook betrokken bij de oprichting van het Observatoire des Fondamentalismes. Een soort waakhond tegen verschillende vormen van religieus fundamentalisme, zeg maar. ‘Dat observatorium hebben we in het leven geroepen vanuit de vaststelling dat een open debat over de groei van het islamisme in Brussel, toch de hoofdstad van Europa, blijkbaar niet langer mogelijk is’, legt directrice Fadila Maaroufi uit. Als gewezen straathoekwerkster en antropologe spreekt zij ook uit eigen ervaring: ze werd al meermaals met de dood bedreigd. ‘We wilden de burger beter informeren over het verschil tussen moslims, islamisten en jihadisten, zodat niet iedereen over eenzelfde kam wordt geschoren.’
De moslimstem is electoraal zo belangrijk geworden dat haast geen enkele partij het islamisme nog openlijk durft te veroordelen
Maaroufi ontkent niet dat het observatorium zich vooral op het islamisme focust, maar dat is ook niet onlogisch, vindt ze. ‘Als we het over de gevaren van godsdienstig fundamentalisme hebben, vormt het islamisme anno 2022 veruit de grootste bedreiging. Mensen met islamistische ideeën zijn hier vandaag geïnfiltreerd in zowat alle lagen van het verenigingsleven én in zowat alle politiek partijen. Wanneer we bijvoorbeeld politieke partijen hier in Brussel onze expertise willen aanbieden, wordt dat aanbod ook systematisch afgeslagen. De moslimstem is electoraal zo belangrijk geworden dat haast geen enkele partij het islamisme nog openlijk durft te veroordelen.’
Moslimbroeders
Dé spin in het web van streng religieuze en vaak ronduit islamistische verenigingen en lobbygroepen in Europa zijn de Moslimbroeders. Deze transnationale organisatie werd bijna honderd jaar geleden in Egypte opgericht. Vooral in de jaren ’80 en ’90 won de beweging sterk aan invloed, onder meer dankzij financiële steun vanuit Qatar. Toen steeds meer Arabische landen de organisatie in het vizier namen, niet in het minst omwille van haar groeiende politieke invloed, focusten de Moslimbroeders ook steeds meer op de grote moslimgemeenschappen in Europa. Hierbij genoten ze ook de steun van de Turkse regering.
De Moslimbroeders werpen zich op als voortrekkers in de sociale en intellectuele emancipatie van de moslims in Europa, en zitten vaak diep vertakt in het verenigingsleven en niet zelden ook in de politiek en in het onderwijs. Tegelijk houden ze intern vast aan een onverbloemd fundamentalistische agenda en zijn ze voorstander van de invoering van de sharia.
Florence Bergeaud-Blackler: ‘Allerlei onderzoeksinstellingen en zelfs universiteiten spelen een sleutelrol in de opgang van het zogenaamde frérisme (de ideologie van les frères musulmans, nvdr). Ze maken daarbij dankbaar gebruik van de woke-ideologie en het dekolonialisme, die in deze kringen doorgaans ook behoorlijk wijdverspreid en populair zijn. Onder het mom van de strijd tegen racisme en discriminatie slagen ze er moeiteloos in om heel wat geld en subsidies los te weken voor zogenaamd onderzoek of voor projecten die de “oprukkende islamofobie” moeten aanpakken. Een rechtstreekse link met de Moslimbroeders is vaak moeilijk aan te tonen, maar hun invloed reikt bijzonder ver, ook hier in Brussel. Ze kunnen daarbij ook terugvallen op een zeer gedegen kennis van het Europese recht en van de Brusselse én Europese politieke structuren.’
ENAR
Een van de speerpunten in de lobbymachine tegen de zogenaamde islamofobie en het racisme op het niveau van de Europese instellingen is het ENAR (European Network Against Racism). Dit netwerk verenigt een honderdtal Europese ngo’s en noemt zichzelf ‘het enige pan-Europese netwerk tegen racisme’. In ons land vallen 13 verenigingen onder de ENAR-koepel, onder meer KifKif, Hand in Hand tegen Racisme, LEVL (het vroegere Minderhedenforum), de vzw Orbit en BePax. ENAR steekt niet onder stoelen of banken dat het financieel gesteund wordt door het Europese Rights, Equality and Citizenship-programma, dat onder de bevoegdheid van Europees Commissaris
Helena Dalli
*
valt. Het heeft tot doel ‘de in de EU-Verdragen verankerde rechten en waarden te beschermen en te bevorderen’. Met name door steun te verlenen aan maatschappelijke organisaties die actief zijn op lokaal, regionaal, nationaal en transnationaal niveau. Gesneden koek dus voor verenigingen en lobby-organisaties die de strijd tegen discriminatie en racisme hoog in het vaandel beweren te voeren.
In de periode 2014-2020 ging er in totaal zomaar eventjes 426,8 miljoen euro naar dat programma. 35 procent van dat budget, 149,6 miljoen euro, was bestemd voor projecten die specifiek mikten op de strijd tegen discriminatie en op de bestrijding van racisme en vreemdelinghaat. ENAR is een schoolvoorbeeld van een lobbymachine die de weg naar het Europese manna moeiteloos wist te vinden. Zomaar eventjes 69,3 procent van hun totale jaarbudget is afkomstig van het Europese Rights, Equality and Citizenship-programma, zo blijkt uit het meest recente jaarverslag. Ook Open Society Foundations (OSF), de stichting die in het leven werd geroepen door de Hongaarse miljardair George Soros, is al sinds 2002 een finananciële partner van het ENAR. In 2008 werd Open Society Foundations ook een structurele financier (‘core-founder’). Dat is ook bittere noodzaak: de Europese Commissie financiert immers enkel verenigingen die ook elders aanspraak kunnen maken op subsidies. Anders gesteld: zonder die Europese subsidies zou het ENAR geen dag kunnen overleven.
Wat online-speurwerk toont evenwel aan dat de strijd tegen racisme en discriminatie door ENAR nogal voluntaristisch en eenzijdig wordt ingevuld. Wie de zoektermen ‘ENAR en ‘islamophobia’ intikt, krijgt al meteen 24.100 resultaten voorgeschoteld. Gaande van een ENAR-rapport dat schetst hoe de Europese strijd tegen terrorisme tot vooroordelen tegen moslims leidt (over de impact van het islamitisch geïnspireerde terrorisme op niet-moslims waren wellicht geen cijfers te vinden) tot een rapport dat moet aantonen hoe zelfs Covid19 bijdroeg tot nog meer discriminatie van moslims.
Franse presidentsverkiezingen
Toch blijft het hoogst merkwaardig dat een man die ooit deel uitmaakte van een vereniging die al openlijk pleitte voor het vermoorden van homoseksuelen, het blijkbaar zomaar tot directeur kan schoppen van een groot pan-Europees netwerk dat opkomt tegen discriminatie
Duiken we wat dieper in de twintig ‘anti-racistische organisaties’ die volgens een persbericht van 11 mei 2020 op hun beurt samen 200.000 euro kregen toegekend van de aanverwante ENAR Foundation, dan blijken er zomaar eventjes negen daarvan zich te focussen op de discriminatie van moslims. Al minstens even veelzeggend is dat het ENAR in de periode 2014-2020 in de figuur van Michael Privot een algemeen directeur had van wie de geloofsbrieven toch stevig in vraag kunnen worden gesteld. Niet in het minst voor een organisatie die beweert alle vormen van discriminatie te willen bestrijden. Privot is een bekende academicus aan de overkant van de taalgrens, die zich jaren geleden al tot de islam bekeerde. Daarna was hij ook enkele jaren lid van, jawel, de Moslimbroeders, iets wat hijzelf overigens ook grif toegeeft. Naar eigen zeggen zou hij die vereniging evenwel al jaren geleden de rug hebben toegekeerd. Sindsdien zet hij zichzelf graag in de etalage als een fervent voorvechter van de ‘verlichte islam’. Toch blijft het hoogst merkwaardig dat een man die ooit deel uitmaakte van een vereniging die al openlijk pleitte voor het vermoorden van homoseksuelen, het blijkbaar zomaar tot directeur kan schoppen van een groot pan-Europees netwerk dat opkomt tegen discriminatie.
Ook in de aanloop naar de recente Franse presidentsverkiezingen liet ENAR zich allerminst onbetuigd. Zo was Julie Pascoet, senior advocacy officer bij ENAR, op maandag 9 mei te gast in de ontbijtshow van de Britse zender Voice of Islam. Ze mocht daar haar licht laten schijnen over islamofobie, in het bijzonder over de kwesties van genderdiscriminatie en de zogenaamde voortdurende stigmatisering van moslimvrouwen die de hijab dragen in Frankrijk. Eind vorig jaar had ENAR zich, samen met enkele tientallen andere burgerrechtenorganisties, al openlijk solidair verklaard met Femyso. Deze pan-Europese ngo, die enkele tientallen Europese jongerenorganisaties vertegenwoordigt, had zich immers uitgesproken tegen de ‘islamofobe heksenjacht’ bij onze zuiderburen. ‘De afgelopen maanden heeft de Franse regering talloze administratieve procedures opgestart om door moslims geleide organisaties, moskeeën, scholen en zelfs door moslims gerunde snackbars te sluiten’, schreef Femyso in november 2021 in een persbericht. ‘Ondanks een totaal gebrek aan bewijs of gerechtelijke procedures heeft zij dit gedaan door zich te beroepen op banden met de Moslimbroederschap.’
Die focus op Frankrijk is allerminst toevallig: door strikt vast te houden aan de scheiding tussen kerk en staat, heeft Frankrijk zich de voorbije jaren niet alleen ontpopt tot het favoriete doelwit van islamitisch geïnspireerd terrorisme. Ook allerlei ngo’s en moslimorganisaties viseren de Franse overheid, vanuit het besef dat het Franse voorbeeld om de islam zoveel mogelijk uit het openbare leven te weren, elders in Europa wel eens navolging zou kunnen krijgen.
Wijdvertakt netwerk
‘Wanneer we nader onderzoek doen naar verenigingen die tegen islamofobie strijden, dan belanden we haast altijd bij de Moslimbroeders’, bevestigt ook Florence Bergeaud-Blackler. ‘Zij zijn er de voorbije jaren in geslaagd om geruisloos een voet tussen de deur te krijgen bij de meest uiteenlopende verenigingen en lobbygroepen, vooral dan in Brussel. Die groepen pleiten dan bijvoorbeeld voor het toelaten van een burkini in openbare zwembaden, zoals onlangs in Grenoble. Of ze spannen gerechtelijke procedures aan tegen het hoofddoekenverbod op school.’
‘Maar we moeten dit in een breder kader zien dan de Moslimbroeders zelf’, vervolgt Bergeaud-Blackler. ‘Le frérisme, zoals ik het omschrijf, is een ideologie die zich perfect heeft ingepast in de Europese politiek en sociale context. We maken in het Westen nog te vaak de fout om in hiërarchische structuren te blijven denken, zoals de meeste politieke partijen bij ons nog altijd zijn opgebouwd. Het gaat in dit geval veeleer om een zeer breed en wijdvertakt netwerk, met als centrale drijvende kracht de islam. Die islam is veel meer dan een ideologie, het is een dagdagelijkse praktijk en manier van leven. Dat aspect, en de invloed die daarvan uitgaat, onderschatten wij hier in Europa.’
Het probleem is dat deze bevolking almaar meer wordt gecontroleerd door een relatief kleine minderheid van harde islamisten en activisten
‘Het netwerk onder de ideologie is er de voorbije jaren ook meesterlijk in geslaagd om de moslims in Europa in de rol van slachtoffer te wringen. Ze hebben een identitair slachtoffer discours gefabriceerd dat bijzonder goed aanslaat.’ Last but not least, zo onderstreept Bergeaud-Blackler, komt daar het electorale belang van de moslim-stem bovenop. In een stad als Brussel kan geen enkele politieke partij het zich vandaag nog veroorloven om de ‘moslimstem’ links te laten liggen. ‘De MR is wellicht nog de enige uitzondering, maar de demografische evolutie in Brussel draagt er almaar sterker toe bij dat je niet meer aan de macht raakt als je niet minstens op de steun van een deel van de moslimbevolking kan rekenen. Het probleem is dat deze bevolking almaar meer wordt gecontroleerd door een relatief kleine minderheid van harde islamisten en activisten, die voor hun wervende communautaristische projecten ook flink wat financiële steun vanuit het buitenland, denk maar aan Qatar en Turijke, ontvangen. Ook daar komen de Moslimbroeders opnieuw in beeld.’
‘Waardevolle partners van Europese instellingen’
Hamvraag is dan uiteraard: hoe is het mogelijk dat een militante organisatie zoals de Moslimbroeders, die in een aantal Arabische landen maar ook in Oostenrijk als terroristische organiatie werd bestempeld, blijkbaar moeiteloos kan infiltreren in tal van ngo’s en zelfverklaarde burgerrechtenorganisaties? Vragen in die zin stelde onder meer Europees parlementslid Filip De Man (Vlaams Belang) al enkele keren aan de Europese Commissie. Zo legde hij eind vorig jaar, samen met een aantal andere Europese parlementsleden, Europees commissaris Ylva Johansson, bevoegd voor Binnenlandse Aangelegenheden, de vraag voor naar de aanwezigheid van Femyso op het Europees Jongerenevenement in Straatsburg. Die organisatie zou volgens de betrokken parlementsleden immers ook nauwe banden onderhouden met het Collectif contre l’islamophobie Belgique, dat op zijn beurt weer gelieerd is aan het Collectif contre l’islamophobie France. Die organisatie werd in Frankrijk ontbonden na de gruwelijke moord op Samuel Paty.
Het antwoord van Johansson riep meer vragen op dan het antwoorden opleverde. Volgens haar zijn niet-gouvernementele organisaties waardevolle partners van de Europese instellingen bij hun inspanningen om jongeren te bereiken en sociale uitsluiting, marginalisering en alle vormen van discriminatie tegen te gaan. ‘In dat verband is het mogelijk dat Femyso werd uitgenodigd op een evenement dat antiracisme, antidiscriminatie en uitsluiting promoot, zoals het Europees Jongerenevenement’, klonk het. Johansson erkende ook dat Femyso eerder al partner was voor twee projecten binnen het Europese “We can for human rights speech”-programma. ‘Die projecten gingen respectievelijk in 2013 en 2019 van start en ontvingen in totaal een EU-bijdrage van bijna 45.000 euro. Daarnaast ontving het ook nog eens ongeveer 125.000 euro financiering uit EU-onderwijsprogramma’s.’
Dat Femyso net gelinkt wordt aan religieus extremisme was daarbij blijkbaar geen punt. Onder de Femyso-paraplu valt bijvoorbeeld ook Milli Görüs. Deze van oorsprong Turkse vereniging die in heel Europa actief is, wordt door sommige westerse inlichtingendiensten als antidemocratisch en staatsgevaarlijk gekwalificeerd. Een van de doelstellingen van Femyso is, zo blijkt uit de statuten, het aanmoedigen van de verdere ontwikkeling van een Europese moslimidentiteit. Een aantal Franse onderzoekers geven ook aan dat het niet meer is dan de jonge en transnationale uitloper van de Unie van Islamitische Organisaties in Europa. Die structuur leunt op zijn beurt dan weer nauw aan bij de Moslimbroederschap.
Hoofdstad van vooroordelen
Begin november vorig jaar, na het zware Franse protest tegen de hijab-campagne, haalde Femyso-topvrouw Hande Taner, zelf gewezen voorzitster van de studentenafdeling van Milli Görüs, op haar Twitter-account nog zwaar uit naar Frankrijk. ‘Parijs is momenteel de hoofdstad van de westerse vooroordelen, en racisme is het belangrijkste exportproduct van Frankrijk’, klonk het. U leest het goed, dit uit de mond van een organisatie die gefinancierd wordt met EU-subsidies.
Haar uithaal illustreerde beter dan wat ook hoe de Moslimbroeders vandaag zowel het officieuze woke-jargon als de officiële Europese instellingen feilloos voor hun kar weten te spannen in een soft power-strategie die er op gericht is om de weerstand in Europa tegen islamisme weg te nemen. Ook financieel plukken allerlei min of meer aanverwante organisaties daar de vruchten van. Specifiek rond de financiering van ENAR bevestigde Europees commissaris Didier Reynders in maart vorig jaar dan weer aan Filip De Man dat die organisatie in de periode 2015-2017 en de periode 2018-2021in totaal zomaar eventjes 4,1 miljoen aan Europese financiering ontving. Hoofdzakelijk in de vorm van exploitatiesubsidies in het kader van het programma Rechten, Gelijkheid en Burgerschap.
Op een nieuwe vraag van De Man aan de Europese Commissie welke controlemechanismen ze dan precies hanteert om te voorkomen dat EU-belastinggeld naar organisaties gaat die de islamisering van Europa voorstaan, volgde een al even administratief als ontwijkend antwoord. ‘Om de financiële belangen van de unie te beschermen, past de commissie de mechanismen toe waarin het financieel regelement en contractuele documenten voorzien (…). Bij de ontvangers van EU-financiering moet elke uitsluitingsgrond zoals omschreven in het financieel reglement ontbreken. De controles op de uitsluitingscriteria zijn gebaseerd op een verklaring op erewoord van de entiteit, aangevuld met relevante bewijsstukken.’ Of zo’n verklaring op erewoord veel indruk maakt op organisaties met dubieuze connecties én een uitdrukkelijk activistische agenda kan sterk worden betwijfeld.
Ecolo-lijst
Ook in eigen land lijken de tentakels van de Moslimbroeders almaar verder te reiken. Op 23 en 24 juni 2018 organiseerde het Collectif Contre l’Islamophobie en Belgique (CCIB) een online-infosessie over het respect voor de mensenrechten. ‘In het kader van onze permanente educatie en in de strijd tegen de onverdraagzaamheid en islamofobie’, klonk het in de uitnodiging. Deze activiteit kreeg de financiële steun van de Fédération Wallonie-Bruxelles binnen een project ‘om de interculturaliteit en het burgerschap te ondersteunen’.
Het CCIB werd in 2014 opgericht, en stelt zich op de eigen website voor als een ‘anti-racistische, pluralistische en niet-confessionele organisatie’. Hoe dit te rijmen valt met een voorzitter als Mustapha Chairi is een meer dan terechte vraag. Van Chairi, die ooit nog op een Ecolo-lijst figureerde, circuleren er op sociale media tal van foto’s waarop hij fier het Rabia-handgebaar maakte. Dit gebaar – vier vingers opgestoken en de duim tegen de handpalm geklemd – symboliseert al jarenlang de verbondenheid met de Moslimbroeders. Datzelfde CCIB was overigens ook betrokken bij een project waar ook het gelijkekansencentrum Unia mee de schouders onder zette, ter gelegenheid van de Brusselse Week van de Acties tegen Haat en Islamofobie in het najaar van 2020. Unia hield toen mee de pen vast voor de ontwikkeling van 25 aanbevelingen ter bestrijding van islamofobie jegens moslimmeisjes en -vrouwen, in het kader van alweer een Europees project: MEET, More Equal Europe Together. Een van de partners daarbij was het CCIB. Of hoe dus ook een onafhankelijke openbare instelling zich al dan niet onbewust voor de kar laat spannen van initiatieven waar ook organisaties met een ronduit islamistische agenda bij betrokken zijn
Strijd tegen terrorisme
‘Het probleem is dat Europa geen vragen stelt bij bepaalde geldstromen, zolang de begunstigde verenigingen geen rechtstreekse steun verlenen aan terroristische of jihadistische activiteiten’, geeft Bergeaud-Blackler aan. ‘Dat doen ze uiteraard niet: ze kennen perfect de Europese wetgeving en kleuren altijd netjes binnen de lijntjes. Ze beperken zich tot het beïnvloeden van de moslimbevolking in Europa. Ze houden hen voor dat ze superieur zijn aan de verderfelijke Europese cultuur en proberen hen er tegelijk van te overtuigen dat ze net omwille van hun geloof constant gediscrimineerd en achtergesteld worden. Zo voeden ze wel gevoelens van wrok bij een gedeelte van de moslimbevolking én creëren ze een vruchtbare voedingsbodem voor hun discours en hun acties, maar dit is uiteraard niet strafbaar.
Ze laten uitschijnen dat de strijd tegen het terrorisme in de EU ook tot meer discriminatie van moslims leidt
Tegelijk spelen ze ook perfect in op het schuldgevoel van heel wat Europeanen: kijk eens wat jullie kolonisatie heeft veroorzaakt! Sterker nog: nadat uitgerekend het moslimterrorisme de voorbije jaren honderden slachtoffers maakte in Europa draaien zij de zaak nu om. Ze laten uitschijnen dat de strijd tegen het terrorisme in de EU ook tot meer discriminatie van moslims leidt. En dus wordt de jihadistische strijd eigenlijk een gevolg van de Europese onverdraagzaamheid en van het discours van radicaal-rechts in Europa.’
‘Het is een pervers mechanisme: het islamisme ten dienste van de emancipatie. Maar het werkt perfect. En het maakt al decennialang deel uit van de strategie van onder meer de Moslimbroeders. In de meeste Europese grootsteden zijn de moslimvrouwen almaar vaker gesluierd. Persoonlijk beschouw ik een hoofddoek of een lang kleed bij 28 graden niet bepaald als een teken van emancipatie, maar zo stellen zij het wel voor. En helaas vinden ze daarvoor dus steeds vlotter gehoor voor bij allerlei Europese én nationale instellingen.’
Volgens Bergeaud-Blackler moeten we ook de hand in eigen boezem steken. Enerzijds omdat heel wat Europese comités en instellingen die vandaag de criteria voor nieuwe projectoproepen of subsidieregelingen bepalen, de voorbije jaren succesvol geïnfiltreerd zijn door academici, lobbyisten en onderzoekers die dit discours en deze ideologie genegen zijn. ‘Deze evolutie is al minstens twintig jaar bezig’, klinkt het. Het is een ons-kent-ons-clubje, dat elkaars onderzoeken legitimeert én financiert. Anderzijds kunnen we ook niet om de vaststelling heen dat heel wat politici van rechtse signatuur een heilige schrik hebben om het etiket “extreemrechts” of “racistisch” opgekleefd te krijgen. Willen we het tij keren, dan zie ik maar één oplossing: we moeten ophouden de strijd tegen de zogenaamde islamofobie te financieren, en net veel meer inzetten op onderzoek naar de sluipende voortgang van het islamisme in Europa. Maar het huidige woke-klimaat op heel wat Europese universiteiten maakt dit soort onderzoek vandaag bijna onmogelijk. Ikzelf heb het grote geluk dat ik in Parijs echt voltijds met onderzoekswerk kan bezig zijn. Maar hierover ook nog les geven, is anno 2022 haast een utopie
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Gelukkig hebben deze keer, anders dan in de Vroegere Middeleeuwen, met Isam Amateurs Veroveraars te doen die niet bijster slim zijn. Zij pompen gewoonweg de grond van onder hin eigen voeten weg om ide voor grof geld in onze keel te roppen.
Denk daarbij - in ’t klein - wat er met de Groningse gas winning is gebeurd.
Maar er is hoop. Binnenkort hebben wij in het Westen, via de ‘atoom-bleding’, energie te over die als gewoon renenwater via de riolen kan afgevoerd worden. Ja, zelfs misschien verkocht kan worden als herbruik om in Qatar reukloos de geraniums te bewateren.
Alles op zijn tijd in de zekerheid dat het Gezond Verstand beter gedijdt in vruchtbae bodem, dan in dor woestijnzand…
888 - WIE HET GEVAAR BEMINT ZAL ER IN VERGAAN. WAT ‘ OUDE ZEVER!!!!!
DIGIT LIA
Zondag 1 januari 2023
*
888 - WIE HET GEVAAR BEMINT ZAL ER IN VERGAAN. WAT ‘ OUDE ZEVER!!!!!
*
I N H O U D
*
Toen we nog kinderen waren - ik hoor het muin moeder nog steeds zeggen – ‘zwicht u van op de ijsplassen te gaan spelen’. Daar waar bij warm zomerweer, de mensen in verdrinken! Want vóòr ge het weeet, zijde al versmoord.
Draag-ijs en wereldpolitiek: aleen de temperatuur verszchilt, maar beiden zijn voor de gewone mens, even dodelijk.
Wat in Oekraïne iet of wat potsierlijk p 24 Februari verleden jaar als een speeltje begon, blijkt nu een jaar nadien slechts SCHINE SCHIJN te zijn geweest. Gans de weerld is in oolrog. Hetzij met speelgoedals raketten en tegen-raketten, hetzij met ongekende inflatie of een totale prijzen-oorlog op kap van de gewone burger.
Wat er ook van zij, voor de Leiderds EN HUN ‘LOBBY$ISTEN’ uit de glitterwereld is het KASSA KASSA KASSA als nooit te voren.
En dat alles – naast en bovenop dat doelijk ‘Chinees Griepke’ als ivoorbereiding van wat er nog komen moet.
Dit is, met wat er nog rest van de wereldbevolking van nà de Ramp, voldoende om een Nieuwe Mens t maken zoals er al 13 miljard jaren geedn al waten. Bij die Eerste Oerknal.
Beloofd om via deze Blog, als jet nig erger micht worden, van U op tijd te verwirrigen…. Om aan iedereen de Weg naar Pluto te vinden…
01-01-2023
Canon & credo
*
Vandaag, zondag 01.01.2023, begint er om 20.05 uur op de VRT een documentaire reeks over Vlaanderen met liefst tien afleveringen, die zo’n 2,4 miljoen euro heeft gekost. De serie wordt voorgesteld door Tom Waes en is o.m. gefinancierd door het Vlaams gewest, Screen Flanders en het Vlaams Audiovisueel Fonds, met de medewerking van enkele historici. Het is nog te vroeg om daarover enige commentaar en/of kritiek te geven, maar is in elk geval aan te raden. Dit verhaal speelt mee in de zgz Vlaamse canon, die e.e.a. vastlegt over de geschiedenis van onze regio, al zouden we ons in de eerste plaats beter druk maken over een Vlaams credo dat zou gaan over onze toekomst.
Bij de regionale Vlaamse verkiezingen van 2024 zal er geen enkele partij de volstrekte meerderheid halen en zal men dus moeten onderhandelen om die meerderheid te bekomen. Een coalitie waarbij een of meerdere partijen zowel in de regionale als in de federale regering zitten, zoals in de huidige regering Jambon – die ik daarom ‘Pasbon’ noem – is niet voor herhaling vatbaar. De ruggengraat van een nieuwe Vlaamse deelregering zal Vlaamsnationaal moeten zijn. Als N-VA en VB bij de verkiezingen van 2024 een meerderheid zouden halen in het Vlaams gewest – en volgens de laatste peilingen zit dat erin – dan zou het niet meer dan logisch zijn dat die twee onder elkaar de nieuwe Vlaamse regering zouden vormen. Als dat niet zou kunnen, bv omdat Bart De Wever zou blijven weigeren dat te doen, dan moeten de Vlaamse kiezers ervoor zorgen dat het VB incontournable wordt, wat wil zeggen dat men na die verkiezingen geen nieuwe Vlaamse regering zal kunnen vormen zonder die partij.
Om er zeker van te zijn dat dit zal gebeuren moet iedere overtuigde Vlaming dan ook best tenminste regionaal voor het VB stemmen, wat De Wever ondertussen daarover ook nog zou zeggen. Zelfs als deze straks zou verklaren tóch te willen samenwerken, is een ‘Lachaertje’ nooit uitgesloten. Als het VB als grootste partij uit de Vlaamse regionale verkiezingen komt, zal zij trouwens eerst aan bod komen en moet zij het N-VA uitnodigen samen met haar de nieuwe Vlaamse regering te vormen, mét De Wever als het kan, zonder als het moet. Als die laatste dat zou weigeren zou het VB zelfs voor een minderheidsregering kunnen gaan, wat voor Vlaanderen nog altijd meer toekomst zou bieden dan voortmodderen zoals men nu bezig is, met een machteloze cd&v en liberalen die hun woord niet houden.
WAAROM IK HET ETIKET ‘RECHTS-EXTREMIST’ NIET ACCEPTEER
*
Vivaldi herbeluisteren
Acta Sanctorum - 31/12/2022 Johan Sanctorum
*
Op de valreep van het oude jaar bereikten ons twee berichten die wijzen op een verdere desintegratie van de rechtstaat en een misbruik van onze tolerantieprincipes. Centraal is daarbij het fenomeen dat daders meer rechten krijgen dan hun slachtoffers en nabestaanden, en dat wetten vooral geschreven lijken voor slimme advocaten die hun cliënt verdedigen via kleine lettertjes in de wet én het Europese Mensenrechtenverdrag.
De wil van Allah
gf
Het terreurproces in Brussel.
Enerzijds is er natuurlijk het theater van het Brusselse terreurproces, gedomineerd door vertragingsmanoeuvres vanwege de verdediging (die dat uiteraard ontkent). Werkelijk alles wordt uit de kasten gehaald. Eerst dienden de boxen afgebroken worden waarin de beschuldigden moesten plaatsnemen, nadien ging het over de satanische muziek (!) in de gevangeniswagens, en nu zijn ook de naaktfouilles door een rechter in kortgeding verboden wegens ‘onmenselijk’. Per intieme fouillering riskeert de overheid de dwangsom van 1.000 euro aan het ‘slachtoffer’ te moeten betalen. Mooi zakgeld toch, ik zou me daarvoor toch al eens bukken en denken dat Allah het wil.
En dan is er de kwestie van juwelier Filip Moens, die vier jaar geleden een overvaller doodschoot na een brutale gewapende inbraak. De juwelier werd eerst buiten vervolging gesteld, maar de burgerlijke partij ging in beroep en haalde haar slag thuis: Moens moet voor de correctionele rechtbank verschijnen en riskeert vijf jaar cel. In een assisenzaak voor een volksjury zou hij allicht zijn vrijgesproken, vandaar. De burgerlijke partij? De familie van de crimineel dan? Ook uit op een schadevergoeding allicht.
De manier waarop advocaten de kleine lettertjes gebruiken om de rechtsgang te saboteren, leidt tot een verbijstering in de publieke opinie, maar rechters trekken er zich niets van aan en blijven solidair in de kommaneukerij
Onnodig te zeggen dat het draagvlak voor dit soort ‘recht’ steeds kleiner wordt. De manier waarop advocaten de kleine lettertjes gebruiken om de rechtsgang te saboteren, leidt tot een verbijstering in de publieke opinie, maar rechters trekken er zich niets van aan en blijven solidair in de kommaneukerij volgens de traditie van de Romeinse rechtspraak.
Wanneer er vervolgens opiniemakers opduiken die deze verbijstering argumenteren en gewagen over een tendens tot zelfvernietiging vanwege die rechtstaat, worden zij op een aparte manier door de media kaltgestellt: het zijn ook ‘extremisten’, die het al evenzeer gemunt hebben op onze democratie. Er wordt dan gesproken over een ‘extreemrechts’ gevaar, een complot zelfs, terwijl het louter gaat om een antwoord op een dreiging. Daarom weiger ik consequent het etiket ‘extreemrechts’: het is een poging tot stigmatisering en uitsluiting van groepen en individuen die problemen benoemen, en een buikgevoel vertolken dat zo langzamerhand mainstream wordt.
Een kwestie van evenwicht
gf
Systeemcriticus Yannick Verdyck: binnen de categorie ‘extreemrechtse terreur’ geplaatst en vervolgens geliquideerd.
Het gaat dan concreet om de versmalling van de vrije meningsuiting, de insijpeling van het woke-gedachtengoed in de mainstream media en het politieke discours, de haast absurde handhaving van het multicultureel fantasme, en de gekende pampering van allochtone subculturen die onze samenleving vijandig gezind zijn. Is de kritiek daarop ‘extreemrechts’? Neen, dat is rechtmatig burgerlijk verzet.
Het is dus uitkijken geblazen met politici en opiniemakers die tegen hét extremisme fulmineren, waarbij moslimextremisten en zogenaamde rechtse extremisten twee kanten van één medaille vormen, waarvoor dan het nieuwe centrum de enige remedie zou zijn. Deze tegenstelling is vals, maar alle mainstream media gaan erin mee, De Standaard voorop. Deze krant verzon naar aanleiding van de nachtelijke razzia, waarbij Yannick Verdyck werd omgebracht door Franstalige Special Forces, een compleet ‘netwerk’ van een extreemrechts complot, waarvan ook brave lieden als Rik Torfs de aanstichters zouden te zijn.
Torfs is al jaren kritisch voor DS, en kwam dus op een zwarte lijst terecht. Idem overigens voor ondergetekende, waarvan de krant aanraadt het jongste boek ‘Kakistocratie’ niét te lezen, en men de auteur zelfs best niet kent. De naam uitspreken is als Satan oproepen. Bijzonder ironisch is dan toch dat diezelfde Rik Torfs in een renaissance van het politieke centrum gelooft, terwijl hij door een kwaadwillige woke-gazet bijna als een rechtse extremist wordt weggezet. Een verstandig man als Torfs zou toch moeten beseffen dat tegenover het moslimextremisme en de verdediging van een ongebreidelde migratie geen rechts complot staat, maar een gevoel van onbehagen dat een politieke vertaling zoekt. De peiling cijfers zeggen genoeg.
De tot op heden onopgehelderde liquidatie van Yannick Verdyck is voor mij een van dé nieuwsfeiten van 2022, maar de klassieke jaaroverzichten maken er geen melding van
De tot op heden onopgehelderde liquidatie van Yannick Verdyck is voor mij een van dé nieuwsfeiten van 2022, maar de klassieke jaaroverzichten maken er geen melding van. Veelbetekenend. Evenals het feit dat de Staatsveiligheid een evenwichtsregel lijkt te handhaven, die islamterreur en zogenaamd ‘extreemrechtse terreur’ ziet als twee dreigingen van hetzelfde kaliber. Dus moet er voor elke verdachte van moslim terrorisme ook een extreemrechtse tegenhanger gevonden worden. Dat is uiteraard onhoudbaar: de ‘extreemrechtse’ reflex zou niet bestaan zonder datgene waartegen ze reageert, namelijk de razzia in naam van Allah op de redactielokalen van Charlie Hebdo, of de terreuraanslagen van 22 maart 2016 in Zaventem en Brussel, waarbij 35 onschuldige burgers om het leven kwamen.
‘Haatpredikers’
gf
Michel Houellebecq, aangeklaagd wegens islamofobie.
Door elke klokkenluider tot extreemrechtse fanaticus te bombarderen, maken de media het probleem alleen maar erger en verschaffen ze de bedreigers van de rechtstaat extra munitie. Hetzelfde overkwam Michel Houellebecq die nu door de Grote Moskee van Parijs voor de rechtbank wordt gedaagd wegen haatspraak en islamofobie.
Reden? De schrijver had in een interview, verschenen in Front Populaire, gewaarschuwd voor een polarisering binnen de Franse samenleving, waarbij burgers op de duur naar de wapens zouden grijpen om zich te verdedigen tegen een gemeenschap die via stedelijke no-go-zones een schaduw-Islamitische Staat creëert. Mensen krijgen schrik en gaan in het verweer omdat ze zich in de steek gelaten voelen door de overheid. Het wokisme, le grand remplacement (omvolking), de veramerikanisering, en het multiculturele dogma wijst hij aan als brandversnellers in dit proces.
Samen met Michel Onfray heeft Michel Houellebecq nu zijn plaats in de geschiedenis gekregen van extreemrechtse haatprediker
Dat is uiteraard niet naar de zin van links en de woke-ideologen. Samen met Michel Onfray heeft Michel Houellebecq nu zijn plaats in de geschiedenis gekregen van extreemrechtse haatprediker. Anne Hidalgo (PS), de burgemeester van Parijs, sprak haar volle steun al uit aan de Grote Moskee: electorale zieltjeswinnerij, we kennen dat ook bij ons. Zo zijn we weer bij onze eigen politiek beland en de smakeloze vier-seizoenen-pizza van een overheid die er niets meer van bakt. Dat de 18de eeuwse componist Antonio Vivaldi daarmee wordt geassocieerd, is op zich al een teken van cultureel verval. Satanische muziek voorwaar.
Voor het komende jaar hoop ik dat Vivaldi in eer wordt hersteld door zich te ontkoppelen van De Croo en co, dat de gebrandmerkte schrijvers volharden en zich door hun publiek gesteund weten, dat Rik Torfs snapt dat het centrum geen soelaas brengt maar enkel meer van hetzelfde, dat De Standaard verder blijft volharden in zijn kwaadwillige woke-kramp, en dat de peilingen de traditionele politiek zoetjesaan tot wanhoop drijven. U, beste lezer, wens ik naast al het goede een stormachtig 2023 toe. Na een onweer ruikt alles nog zo fris.
Luistertip: De storm, uit ‘De vier seizoenen’ van Antonio Vivaldi, gespeeld op accordeon door Alexandr Hrustevich
Johan Sanctorum
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Ondergetekende verhoopt vurig dat ‘de Grote Massa’, na kennismaking met wat hierboven zwart op wit staat, zich aansluit bij wat De Schandaard besstempelt as EXTREEM RECHTS. Al ware het maar door die gazeetten-brol LINX te laten liggen, bij al het afere vuil, waar het bij thuishoort.
Dat heb je zo, als de Famile Leysen even gemakkelijk van Hitler Junge omswitscht naar het herboen Hitlerisme, dat onder een andere naam hetzelfde doel nastreeft…
Digithalys
Digithalys
Digithalys
Digithalys
*
Digithalys
* 
