DIGIT  LIA

Zondag 1 januari 2023

*

888 - WIE HET GEVAAR BEMINT ZAL ER IN VERGAAN. WAT ‘ OUDE ZEVER!!!!!

*

I N H O U D

*

Toen we nog kinderen waren - ik hoor het muin moeder nog steeds zeggen – ‘zwicht u van op de ijsplassen te gaan spelen’. Daar waar bij warm zomerweer, de mensen in verdrinken! Want vóòr ge het weeet, zijde al versmoord.

Draag-ijs en wereldpolitiek: aleen de temperatuur verszchilt, maar beiden zijn voor de gewone mens, even dodelijk.

Wat in Oekraïne iet of wat potsierlijk p 24 Februari verleden jaar als een speeltje begon, blijkt nu een jaar nadien slechts SCHINE SCHIJN te zijn geweest. Gans de weerld is in oolrog. Hetzij met speelgoedals raketten en tegen-raketten, hetzij met ongekende inflatie of een totale prijzen-oorlog op kap van de gewone burger.

Wat er ook van zij, voor de Leiderds EN HUN ‘LOBBY$ISTEN’ uit de glitterwereld is het KASSA KASSA KASSA als nooit te voren.

En dat alles – naast en bovenop dat doelijk ‘Chinees Griepke’ als ivoorbereiding van wat er nog komen moet.

Dit is, met wat er nog rest van de wereldbevolking van nà de Ramp, voldoende om een Nieuwe Mens t maken zoals er al 13 miljard jaren geedn al waten. Bij die Eerste Oerknal.

Beloofd om via deze Blog, als jet nig erger micht worden, van U op tijd te verwirrigen…. Om aan iedereen de Weg naar Pluto te vinden…

01-01-2023

Canon & credo

*

Vandaag, zondag 01.01.2023, begint er om 20.05 uur op de VRT een documentaire reeks over Vlaanderen met liefst tien afleveringen, die zo’n 2,4 miljoen euro heeft gekost. De serie wordt voorgesteld door Tom Waes en is o.m. gefinancierd door het Vlaams gewest, Screen Flanders en het Vlaams Audiovisueel Fonds, met de medewerking van enkele historici. Het is nog te vroeg om daarover enige commentaar en/of kritiek te geven, maar is in elk geval aan te raden. Dit verhaal speelt mee in de zgz Vlaamse canon, die e.e.a. vastlegt over de geschiedenis van onze regio, al zouden we ons in de eerste plaats beter druk maken over een Vlaams credo dat zou gaan over onze toekomst.

   Bij de regionale Vlaamse verkiezingen van 2024 zal er geen enkele partij de volstrekte meerderheid halen en zal men dus moeten onderhandelen om die meerderheid te bekomen. Een coalitie waarbij een of meerdere partijen zowel in de regionale als in de federale regering zitten, zoals in de huidige regering Jambon – die ik daarom ‘Pasbon’ noem – is niet voor herhaling vatbaar. De ruggengraat van een nieuwe Vlaamse deelregering zal Vlaamsnationaal moeten zijn. Als N-VA en VB bij de verkiezingen van 2024 een meerderheid zouden halen in het Vlaams gewest – en volgens de laatste peilingen zit dat erin – dan zou het niet meer dan logisch zijn dat die twee onder elkaar de nieuwe Vlaamse regering zouden vormen. Als dat niet zou kunnen, bv omdat Bart De Wever zou blijven weigeren dat te doen, dan moeten de Vlaamse kiezers ervoor zorgen dat het VB incontournable wordt, wat wil zeggen dat men na die verkiezingen geen nieuwe Vlaamse regering zal kunnen vormen zonder die partij.

    Om er zeker van te zijn dat dit zal gebeuren moet iedere overtuigde Vlaming dan ook best tenminste regionaal voor het VB stemmen, wat De Wever ondertussen daarover ook nog zou zeggen. Zelfs als deze straks zou verklaren tóch te willen samenwerken, is een ‘Lachaertje’ nooit uitgesloten. Als het VB als grootste partij uit de Vlaamse regionale verkiezingen komt, zal zij trouwens eerst aan bod komen en moet zij het N-VA uitnodigen samen met haar de nieuwe Vlaamse regering te vormen, mét De Wever als het kan, zonder als het moet. Als die laatste dat zou weigeren zou het VB zelfs voor een minderheidsregering kunnen gaan, wat voor Vlaanderen nog altijd meer toekomst zou bieden dan voortmodderen zoals men nu bezig is, met een machteloze cd&v en liberalen die hun woord niet houden.

Johan Sanctorum

foto: ©gf

WAAROM IK HET ETIKET ‘RECHTS-EXTREMIST’ NIET ACCEPTEER

*

Vivaldi herbeluisteren

Acta Sanctorum - 31/12/2022 Johan Sanctorum

*

Op de valreep van het oude jaar bereikten ons twee berichten die wijzen op een verdere desintegratie van de rechtstaat en een misbruik van onze tolerantieprincipes. Centraal is daarbij het fenomeen dat daders meer rechten krijgen dan hun slachtoffers en nabestaanden, en dat wetten vooral geschreven lijken voor slimme advocaten die hun cliënt verdedigen via kleine lettertjes in de wet én het Europese Mensenrechtenverdrag.

De wil van Allah

gf

Het terreurproces in Brussel.

Enerzijds is er natuurlijk het theater van het Brusselse terreurproces, gedomineerd door vertragingsmanoeuvres vanwege de verdediging (die dat uiteraard ontkent). Werkelijk alles wordt uit de kasten gehaald. Eerst dienden de boxen afgebroken worden waarin de beschuldigden moesten plaatsnemen, nadien ging het over de satanische muziek (!) in de gevangeniswagens, en nu zijn ook de naaktfouilles door een rechter in kortgeding verboden wegens ‘onmenselijk’. Per intieme fouillering riskeert de overheid de dwangsom van 1.000 euro aan het ‘slachtoffer’ te moeten betalen. Mooi zakgeld toch, ik zou me daarvoor toch al eens bukken en denken dat Allah het wil.

En dan is er de kwestie van juwelier Filip Moens, die vier jaar geleden een overvaller doodschoot na een brutale gewapende inbraak. De juwelier werd eerst buiten vervolging gesteld, maar de burgerlijke partij ging in beroep en haalde haar slag thuis: Moens moet voor de correctionele rechtbank verschijnen en riskeert vijf jaar cel. In een assisenzaak voor een volksjury zou hij allicht zijn vrijgesproken, vandaar. De burgerlijke partij? De familie van de crimineel dan? Ook uit op een schadevergoeding allicht.

De manier waarop advocaten de kleine lettertjes gebruiken om de rechtsgang te saboteren, leidt tot een verbijstering in de publieke opinie, maar rechters trekken er zich niets van aan en blijven solidair in de kommaneukerij

Onnodig te zeggen dat het draagvlak voor dit soort ‘recht’ steeds kleiner wordt. De manier waarop advocaten de kleine lettertjes gebruiken om de rechtsgang te saboteren, leidt tot een verbijstering in de publieke opinie, maar rechters trekken er zich niets van aan en blijven solidair in de kommaneukerij volgens de traditie van de Romeinse rechtspraak.

Wanneer er vervolgens opiniemakers opduiken die deze verbijstering argumenteren en gewagen over een tendens tot zelfvernietiging vanwege die rechtstaat, worden zij op een aparte manier door de media kaltgestellt: het zijn ook ‘extremisten’, die het al evenzeer gemunt hebben op onze democratie. Er wordt dan gesproken over een ‘extreemrechts’ gevaar, een complot zelfs, terwijl het louter gaat om een antwoord op een dreiging. Daarom weiger ik consequent het etiket ‘extreemrechts’: het is een poging tot stigmatisering en uitsluiting van groepen en individuen die problemen benoemen, en een buikgevoel vertolken dat zo langzamerhand mainstream wordt.

Een kwestie van evenwicht

gf

Systeemcriticus Yannick Verdyck: binnen de categorie ‘extreemrechtse terreur’ geplaatst en vervolgens geliquideerd.

Het gaat dan concreet om de versmalling van de vrije meningsuiting, de insijpeling van het woke-gedachtengoed in de mainstream media en het politieke discours, de haast absurde handhaving van het multicultureel fantasme, en de gekende pampering van allochtone subculturen die onze samenleving vijandig gezind zijn. Is de kritiek daarop ‘extreemrechts’? Neen, dat is rechtmatig burgerlijk verzet.

Het is dus uitkijken geblazen met politici en opiniemakers die tegen hét extremisme fulmineren, waarbij moslimextremisten en zogenaamde rechtse extremisten twee kanten van één medaille vormen, waarvoor dan het nieuwe centrum de enige remedie zou zijn. Deze tegenstelling is vals, maar alle mainstream media gaan erin mee, De Standaard voorop. Deze krant verzon naar aanleiding van de nachtelijke razzia, waarbij Yannick Verdyck werd omgebracht door Franstalige Special Forces, een compleet ‘netwerk’ van een extreemrechts complot, waarvan ook brave lieden als Rik Torfs de aanstichters zouden te zijn.

Torfs is al jaren kritisch voor DS, en kwam dus op een zwarte lijst terecht. Idem overigens voor ondergetekende, waarvan de krant aanraadt het jongste boek ‘Kakistocratie’ niét te lezen, en men de auteur zelfs best niet kent. De naam uitspreken is als Satan oproepen. Bijzonder ironisch is dan toch dat diezelfde Rik Torfs in een renaissance van het politieke centrum gelooft, terwijl hij door een kwaadwillige woke-gazet bijna als een rechtse extremist wordt weggezet. Een verstandig man als Torfs zou toch moeten beseffen dat tegenover het moslimextremisme en de verdediging van een ongebreidelde migratie geen rechts complot staat, maar een gevoel van onbehagen dat een politieke vertaling zoekt. De peiling cijfers zeggen genoeg.

De tot op heden onopgehelderde liquidatie van Yannick Verdyck is voor mij een van dé nieuwsfeiten van 2022, maar de klassieke jaaroverzichten maken er geen melding van

De tot op heden onopgehelderde liquidatie van Yannick Verdyck is voor mij een van dé nieuwsfeiten van 2022, maar de klassieke jaaroverzichten maken er geen melding van. Veelbetekenend. Evenals het feit dat de Staatsveiligheid een evenwichtsregel lijkt te handhaven, die islamterreur en zogenaamd ‘extreemrechtse terreur’ ziet als twee dreigingen van hetzelfde kaliber. Dus moet er voor elke verdachte van moslim terrorisme ook een extreemrechtse tegenhanger gevonden worden. Dat is uiteraard onhoudbaar: de ‘extreemrechtse’ reflex zou niet bestaan zonder datgene waartegen ze reageert, namelijk de razzia in naam van Allah op de redactielokalen van Charlie Hebdo, of de terreuraanslagen van 22 maart 2016 in Zaventem en Brussel, waarbij 35 onschuldige burgers om het leven kwamen.

‘Haatpredikers’

gf

Michel Houellebecq, aangeklaagd wegens islamofobie.

Door elke klokkenluider tot extreemrechtse fanaticus te bombarderen, maken de media het probleem alleen maar erger en verschaffen ze de bedreigers van de rechtstaat extra munitie. Hetzelfde overkwam Michel Houellebecq die nu door de Grote Moskee van Parijs voor de rechtbank wordt gedaagd wegen haatspraak en islamofobie.

Reden? De schrijver had in een interview, verschenen in Front Populaire, gewaarschuwd voor een polarisering binnen de Franse samenleving, waarbij burgers op de duur naar de wapens zouden grijpen om zich te verdedigen tegen een gemeenschap die via stedelijke no-go-zones een schaduw-Islamitische Staat creëert. Mensen krijgen schrik en gaan in het verweer omdat ze zich in de steek gelaten voelen door de overheid. Het wokisme, le grand remplacement (omvolking), de veramerikanisering, en het multiculturele dogma wijst hij aan als brandversnellers in dit proces.

Samen met Michel Onfray heeft Michel Houellebecq nu zijn plaats in de geschiedenis gekregen van extreemrechtse haatprediker

Dat is uiteraard niet naar de zin van links en de woke-ideologen. Samen met Michel Onfray heeft Michel Houellebecq nu zijn plaats in de geschiedenis gekregen van extreemrechtse haatprediker. Anne Hidalgo (PS), de burgemeester van Parijs, sprak haar volle steun al uit aan de Grote Moskee: electorale zieltjeswinnerij, we kennen dat ook bij ons. Zo zijn we weer bij onze eigen politiek beland en de smakeloze vier-seizoenen-pizza van een overheid die er niets meer van bakt. Dat de 18de eeuwse componist Antonio Vivaldi daarmee wordt geassocieerd, is op zich al een teken van cultureel verval. Satanische muziek voorwaar.

Voor het komende jaar hoop ik dat Vivaldi in eer wordt hersteld door zich te ontkoppelen van De Croo en co, dat de gebrandmerkte schrijvers volharden en zich door hun publiek gesteund weten, dat Rik Torfs snapt dat het centrum geen soelaas brengt maar enkel meer van hetzelfde, dat De Standaard verder blijft volharden in zijn kwaadwillige woke-kramp, en dat de peilingen de traditionele politiek zoetjesaan tot wanhoop drijven. U, beste lezer, wens ik naast al het goede een stormachtig 2023 toe. Na een onweer ruikt alles nog zo fris.

Luistertip: De storm, uit ‘De vier seizoenen’ van Antonio Vivaldi, gespeeld op accordeon door Alexandr Hrustevich

Johan Sanctorum

LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Ondergetekende verhoopt vurig dat ‘de Grote Massa’, na kennismaking met wat hierboven zwart op wit staat, zich aansluit bij wat De Schandaard besstempelt as EXTREEM RECHTS. Al ware het maar door die gazeetten-brol LINX te laten liggen, bij al het afere vuil, waar het bij thuishoort.

Dat heb je zo, als de Famile Leysen even gemakkelijk van Hitler Junge omswitscht naar het herboen Hitlerisme, dat onder een andere naam hetzelfde doel nastreeft…

*

 Digithalys

*