Iedereen in dit land (**** of moet ik eerder zeggen ‘binnen deze Staat’?), ja zelfs over de gehele wereld, kent deze beelden. Loopgraven aan de IJzer. En verder, zo ver het oog reikt. Wij, West-Vlaanderaars, herkennen die hellegaten nog het best, want heel ons voorvaderlijk erfgoed ligt ermee bezaaid en doorploegd. We leven er niet alleen boven-op, maar er zelfs midden-in. En nu is het met die Ursula von der Leyen met Baron Bellemans in haar nasleep, hém die al even goed Engels als Vlaams brabbelt, de tijd daar, dat wij in onze eigen Staat die bijlange niet hetzelfde is ‘ons eigen Land’, weer ondergronds zullen moeten gaan. Terug de loopgraven in. Uit puur lijfsbehoud. Vooral als die Ribberale truttemie (Rutte Mie?) straks nog ‘Première’ wordt.
Moge Ons Lieven Heerke ons genadig zijn.
*
‘Rutte zijn’ is in ‘t West-Vlaams de juiste term voor ‘met het haar door de klakke zitten’. Failliet. Kapuchky. Kaputt.
**
*
Leven we ‘in een land’, of juister gezegd, ‘binnen een welbepaalde Staat’? – Het antwoord stond te lezen in een op zondag binnen gespoeld Nederlands Tijdschrift dat nu even nazindert in mijn bezinnings-bakoven… Er wordt aan gewerkt. Ge moogt gerust zijn.
*
Maar ik mag niet overdrijven. De Blauwe Geschelpten in dit kunstmatig apenland zijn helemaal op hun eentje goed voor twaalf (12) zetels op de 150 van het Federaal Parlement. Ook daar bestaat er een spreekwoord voor. ‘’Wie het kleine niet begeert, is het grote nie weerd’.
*
Over naar de gelekte Koninklijke informateursnota van de Federale Informateur met inzonderheid, naast zoveel andere humbug, zijn plannen voor het elektrificeren van de ganse vloot van ‘bedrijfswagens’. Binnen ongeveer drie jaar zou dat ‘rond’ moeten zijn. Over de kostprijs hiervan, de gehalveerde accijnzen-opbrengst, daar gewaagt ie zich niet aan. Werk aan de winkel voor Het Noorden des Lands…
En, waarde vriend Popol, waar rijden zoal het meest van die dingen? Zeg nu niet dat die vraag voor U ’n verrassing is. Geloof mij. Ik wist op voorhand dat gij van geen kanten te vertrouwen waart.
**
Vade retro, Satana!
*
Hij voegt er nog de kernuitstap aan toe, de federale kieskring en de afschaffing van de gesloten asielcentra. Het ergst is, dat onze eigen (verkochte) Media daarmee mee heult.
**
Is eveneens memorabel, wat U hieronder bij DOORBRAAK helemaal ten gronde kunt lezen. In het Nieuwsblad, de van pretentie stikkende Vlaamse Gazetta dello Sport. In zijn laatste hoofdartikeltje smeekt deze hoernalist of N-VA alstublieft zou willen opstappen.
*
Om dit hoofdstuk over (schuilen in de) loopgrachten af te ronden, nog even dit. Loopgraf dienen enerzijds om zich en anderen te beschermen, maar dienen meteen ook om zich van daar uit teweer te stellen. En om terug te schieten met alles dat voorhanden ligt.
**
Het gevaar komt altijd van Links
Alle gekheid op ’n stokje. Want ‘men’ in Coburgia aan het bekokstoven is, is klein bier in vergelijking met wat er gonst in de EUSSR. Maar daarover straks (Nr 5319) meer. Geloof mij. ‘k Maak er mijn tijd van, want het is werkelijk hallucinant! En deze keer gaat het niet over ANUNA, maar over URSULA. En neen, dat is geen Zuster Ursuline. Ze gelijkt dan ook langs geen kanten op Dag Zuster Ursula van Rob Denys.
Met de maatregelen die Magnette in zijn nota opneemt kan hij een regering vormen met PS, sp.a, Groen, Ecolo en misschien PVDA-PTB.
Samen hebben ze dan 64 zetels op de 150. Dat is natuurlijk wat krap, maar de huidige regering in ‘Lopende Zaken’ heeft ook maar 52 zetels, dus, waarom niet?
Maar ’t is een grapje natuurlijk. Die rood-groene regering komt er niet, en de meeste maatregelen die Magnette nu voorstelt ook niet. ’t Is een schertsnota.
En de accijnzen?
heeft die studiedienst uitgerekend hoeveel inkomsten de Staat zou verliezen
Neem het grote plan om het héle bedrijfswagenpark te vervangen door elektrische auto’s … tegen 2023 — binnen ongeveer drie jaar dus — dat is om zoveel redenen onmogelijk dat je niet weet waar je moet beginnen. Om het eerste het beste te nemen: weet de studiedienst van de PS hoeveel bedrijfswagens er in ons land rondrijden en hoeveel kilometers die afleggen? Zou dat niet zo zowat de helft van het totale aantal gereden kilometers zijn? En heeft die studiedienst uitgerekend hoeveel inkomsten de staat zou verliezen als de helft van de accijnzen op benzine wegvallen? Natuurlijk hebben die mensen dat uitgerekend. Als er iets is waar ik op betrouw, dan is het wel op het cijferwerk van de PS-studiedienst. Die weten tot op de cent na hoeveel elke maatregel zal opbrengen voor, of kosten, aan hun electoraat.
Waarom doet Magnette dan zo’n onzinnig voorstel, dat nog onzinniger wordt als je het samen neemt met alle nieuwe uitgaven die hij voorstelt?
Ik weet niets van wat zich achter de schermen afspeelt, maar ik denk er het mijne van. Magnette wil, geloof ik, in de eerste plaats N-VA weg van de onderhandelingstafel krijgen. Hij stelt dus een provocerende nota op die grote zekerheid biedt op de ‘belastings-tsunami’ die N-VA zegt te willen vermijden. Hij voegt er nog de kernuitstap aan toe, de federale kieskring en de afschaffing van de gesloten asielcentra. En als de N-VA dan woedend de deur dichtslaat, kunnen de echte onderhandelingen beginnen om de liberalen erbij te krijgen. De helft van de voorgestelde economische maatregelen wordt dan in de prullenmand gegooid, en de andere helft wordt nog eens goed nagerekend door de studiedienst.
vives
Preutse maagd
N-VA is toch maar mooi buiten de regering gehouden
Na die onderhandelingen leest Gwendolyn Rutten op televisie een lijstje voor van alle maatregelen die ‘ze heeft kunnen tegenhouden’. Magnette vertelt aan links Wallonië, dat twijfelt tussen PS, PTB en Ecolo, dat hij veel verder had willen gaan, maar de liberalen wilden niet mee. De elektrische bedrijfswagens voor 2023 komen er niet, maar de N-VA is toch maar mooi buiten de regering gehouden. Dat is een hele troost.
Om die truc te laten slagen, vind ik, moeten de Vlaamse liberalen zich eerst een tijdje als een preutse maagd gedragen — dat moet Gwendolyn toch kunnen — een maagd die niet al te snel toegeeft aan de lusten van de Zuiderse minnaar. Ik begrijp dan ook niet waarom Bart Somers en Mathias De Clercq op voorhand zo te koop lopen met hun paarse geestdrift. Maar ze zullen wel andere afwegingen maken.
Verder moet ook N-VA het spel willen meespelen, of liever, het spel willen verlaten. En als ze dat niet willen? Ik moet er niet aan denken. En ik ben de enige niet. Peter Mijlemans van Het Nieuwsblad siddert bij de gedachte. In zijn laatste hoofdartikeltje smeekt hij of N-VA alstublieft zou willen opstappen. De partij moet de ‘stekker eruit trekken’. Het zou de partij ‘sieren’.
Kijk, als Mijlemans dat zo mooi vraagt …
PHILIPPE CLERICK
*
Philippe Clerick (1955) houdt een blog bij van wat hem te binnenvalt over Karl Marx, Tussy Marx en Groucho Marx. En al de rest.
Lees meer van Philippe Clerick
De schertsnota van Paul Magnette
Goedele Liekens en de ‘valse informatie’
Alweer een ‘beschamende’ tweet van Theo Francken
Is het nu ‘ontvolking’ of ‘omvolking’
Een positief verhaal
steun doorbraak
Wil u graag meer lezen van Philippe Clerick?
Doorbraak is een onafhankelijk medium zonder subsidies. We kunnen dit enkel doen dankzij uw financiële steun. Uw steun geeft onze auteurs de motivatie om meer en regelmatiger te schrijven. Steun ons met een kleine bijdrage of word vandaag nog Vriend van Doorbraak.
**
Philippe Clerick
*
In Het Zuiden des Lands zijn er rare dingen aan ‘r gebeuren. Olio du Poeppo staat op het punt om de voorzittershamer van de PS door te geven. Aan Popol? Hijzelf is momenteel dus alleen nog maar Minisrer-President van het (in de bol) superieure maar totaal veramde Francofonia, benevens President Générral/Mondial van de Parti Socialiste International. Na acht (8) lange jaren Premier van Coburgia te zijn geweest, heeft hij het schitterend gedaan. Echt waar. Als (geleerdee) zoon van een Italiaanse armoezaaier uit de armoedige Abruzzen heeft hij het ver gebracht. De Flikken die hem in zijn jonge jaren ne ‘contravention’ wilden lappen voor openbare zedenschennis met minderjarige jongens met de broek op de knieën, werden zelf met schande uit de rangen van Het Korps verjaagd. Nen veelbelovende jonge Sos dient vooral de hand boven het hoofd te worden gehouden. Zelfs als die ‘ontucht’ pleegt op de trekweg langs de vaart en in zijn eigen auto.
**
*
AFSLUITER
**
*
London Bridge. Dit weekeind. Dader gewapend met 2 MESSEN. ‘Steekpartij’. Dader onnodig afgemaakt door Bobby’s. Was nochtans reeds door toevallige voorbijgangers verslagen en op de grond in bedwang gehouden. Einde item.
Aldus ‘de Media’.
Voor wie echter de Engelse Taal machtig is en goed geluisterd heeft - m’n lieve wederhelft hoort en ziet lijk ’n jonge koningsarend hoog boven de Italiaanse Alpen – die hoorde en zag een Jihad vijandelijke indringer (bijlage niet aan zijn proefstuk maar toch voorwaardelijk terug in vrijheid gesteld) met bomgordel en met in elke hand ‘n groot slagersmes, aan de linkerhand vakkundig met tape vastgemaakt. Foto in close up van de man: angstwekkende boeventronie en Blauwbaard voorkomen. Was eerst in dat gebouw binnengedrongen om daar zijn tweede moorden te plegen. Veel getier en veel geweld. Was daar door omstaanders verjaagd met o.a. een aldaar van de wand geplukte olifantstand. Buiten gekomen, werd die overmeesterd en tegen de grond gesmakt met die tand. Wisten die helden wel dat de bomgordel NEP was? De gevangen genomen vijandelijke IS-soldaat schopte en tierde dat het een lieve lust was. De Flikken werden gewaarschuwd en meteen was het PANG.
We zullen dus nooit het gehele verhaal kennen. Case closed.
Wel (zuurzoete?) felicitaties voor de Helden, vanwege zowel de Burgemeester als van de Queen Mother. Twee gestes die de omstaanders wel met ‘gemengde gevoelens’ zullen hebben meegemaakt. Want aan deze zoveelste gebeurtenis hangt weer de geur zoals in Syrië onder de Jihad. Burgeroorlog. In een vroeg stadium.
Niks aan de hand. Gewoon ’n terreur-incident zoals vele andere. Naast schiet-incidenten, of bom-incidenten, en/of steek-incidenten.
Curieus. Dat zijn allemaal zaken die vroeger, vòór de omvolking, zelden of nooit gebeurden.
Wees gerust, lieve lezer. Schrik niet. Slaap maar op beide oren. Op dit blogje bent U veilig. Zo veilig als in Abrahams Schoot. U bent hier noch in de Antwerpse binnenstad, noch vindt U hier banden met de drugsmaffia.(***) Ik wilde alleen maar waarschuwen met de symboliek die tegenwoordig in is… Wegens, zelfs zonder tolk, door elke buitenlander gemakkelijk te begrijpen.
‘s Maul halten’. Heb ik nog uit mijn vroege kinderjaren.
*
U zult verder lezen over een al even onschuldige vreemde ‘bezetting’ door sommige Media. Een ‘bezetting’ even onschuldig als die ene niet ontgrendelde handgranaat. Al blijft in beide gevallen de bedreiging meer dan duidelijk.
*
(***) …banden met de drugsmaffia….
Dat was deze week even anders, toen de Politie wat verder in onze straat, (meer naar de oprit van de E17), in een stille buurt een cannabis-plantage in volle expansie ‘ontdekte’. De ‘handelsonderneming’ van dat speciaal soort Hollanders met 3 Roemeense illegalen. Al meerdere jaren volop aan het werk. Onder het oog van de buren die wel wat vermoed hadden, maar – uit voorzichtigheid - toch bleven zwijgen. Naast hopen ‘wied’ vond de Politie ook hopen handgranaten en ander gangster-speelgoed met grote amusement-waarde..
*
O Ja, het begrip ‘bezetting’ door sommige Media, komt uit onderstaand artikel in Doorbraak. Ik zeg het U liever ronduit. Omdat het goed gevonden is. De ‘machtsgreep’ van Blauw-Linx (HLN & VRT) onder één en dezelfde redactie. Altijd méér hoernalisten om altijd meer hetzelfde te schrijven. Met daar bovenop, stiletjes in omloop gebracht om geen opzien te verwekken
Alle ‘Nieuws’ van over de hele wereld. Helemaal gratis en voor niks. Zo maar te grabbel gegooid. Daar waar (hoe lang al?) op Tinternet zonder daarvoor telkens af te dokken, niet het kleinste artikel over om het even wat, te vinden was/is. Bewijs? Zie De Krantenkoppen.
*
Tenslotte nog ’n verzwegen ‘item’ in de uitgelekte plannen van Popol Mangniete. Het staat er alleen tussen de lintjes te lezen: de Walen en de Brusseleers zullen aan het werk moeten tiegen. Ja, dat staat er zo. Hoe anders zou er geld en middelen beschikbaar komen om de minimum pensioenen op te trekken tot € 1500,- per maand?
Moet er nog zand zijn?
Dan is er nóg goed nieuws. Zeg nu nog dat dit apenland niets doet voor ‘Het Klimaat’…
“de NMBS alleen zou tot 2030 in totaal € 35 miljard krijgen, om over te schakelen op waterstof-energie”.
De Nationale Pakbonden zijn niet alleen razend enthousiast wegens de nieuwe tewerkstelling, maar ze eisen voor alle aangesloten leden werkzaam in het onderhoud en het herstellen van al dat afgedankt materieel – zeer logisch toch – een gewaarborgde werkzekerheid. Het is niet omdat er niet meer op fossiele brandstof gereden wordt, dat er geen stokers meer nodig zijn.
**
Ach, dat spoorwegpersoneel! Altijd échte Patriotten geweest. Door dik en door dun. Vooral zij die Fransoos spraken. Zij waren het hardst gekant tegen die ‘Sale Bosches’, alhoewel die, net als zij, een soort adepten van dezelfde Karl Marx, nota bene ’n Brusselse Duitse Jood, waren. Ze doen mij meteen denken aan de Resistente en dus aan… de bezetting van toen.
**
*
Want leven onder een bezetting: dat is toch in hoofdzaak iets voor in oorlogstijd. En voor zover ik weet, zijn we toch niet in oorlog! Ik herinner het me nog als de dag van morgen gisteren. Bittere nood en angst alom alom niet onder de aandacht of in handen van, te vallen. In het slechtste geval was dat Buchenwald.
O tempo, o mores!!!
*
Geld heeft als voornaamste nadeel dat het maar één keer kan uitgegeven worden. Daar moet Magniete dringend iets aan doen, nu Sjarel Premier aangesteld (en betaald) wordt als BELLEMAN van de EUSSR.
**
Michel, met bel als teken zijner waardigheid. 50man personeel, met 5 gepantserde limousines + chauffeur
Doorbraak verliest helft overheidssubsidies
*
Maar blijft overeind dankzij lezers en ondanks de overheid
De Vlaamse regering maakt duidelijke keuzes. Of die, zoals in het beleidsdomein media, allemaal even doordacht zijn, is de vraag. Vandaag gaat veel journalistieke en politieke aandacht naar de VRT. Terecht, dat is de grootste hap uit het Vlaamse mediabudget. Maar ook de journalistiek in Vlaanderen heeft aandacht nodig en daarover blijft het stil. Akelig stil.
Ontgoocheling
Toegegeven, Media is het eerste hoofdstuk in het Vlaamse regeerakkoord dat ik gelezen heb. En ook toegegeven, ik was ontgoocheld. Niet zozeer over wat er in stond, maar vooral om wat er niet in stond. Voor alle zekerheid zocht ik in de PDF naar ‘journalistiek’. ‘Geen resultaat’ was het antwoord.
Waarom zou journalistiek beter toch vermeld worden? Omdat het landschap in Vlaanderen verschraalt — of dat al is — door media-concentratie. Dat toont het jaarlijkse rapport van de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM), jaar na jaar aan. Het is mijn aanvoelen dat de VRM dat zelfs nog onderschat.
minder journalisten voor meer van hetzelfde op de verschillende mediakanalen
Recent komt daar de cross-over fusie bij. Journalisten van DPG worden in Antwerpen samengebracht in één redactie. Ze werken niet meer voor HLN.be of VTM, ze werken voor de centrale redactie. Dat betekent minder journalisten voor meer van hetzelfde op de verschillende mediakanalen van DPG.
Minder, minder, minder
Vandaag ben je qua journalistiek snel rond: Mediahuis, DPG, Roularta en de VRT bezetten een groot deel van het landschap. Maar zoals bij Asterix zijn er nog wat kleine spelers die vanuit hun dorp weerwerk bieden. Doorbraak is daarbij, maar ook, elk op hun manier, Newsmonkey, Apache, MO*, De Wereld Morgen, … kleine spelers die voor diversiteit zorgen in het medialandschap.
De vraag is dan, moet de Overheid die kleine spelers steunen? Sommigen vinden van wel, anderen niet. De commissie media in het Vlaams Parlement vond in een resolutie van wel. Maar deze regering doet er niets aan. Integendeel, ze knippen in de subsidies die ook kleine spelers krijgen.
Subsidies
Doorbraak hangt niet af van subsidies
Laat me duidelijk zijn. Doorbraak hangt niet af van subsidies. Dat Bart De Wever volgens Apache (en dat werd niet tegengesproken) Doorbraak wou treffen met de besparingen is ofwel een rookgordijn, ofwel onwetendheid. Meer dan 10.000 euro op een jaar krijgen we niet, dat is geen 10% van onze inkomsten. Onze inkomsten krijgen we uit activiteiten zoals ons sponsordiner, maar vooral door steun van lezers die graag meer Doorbraak willen.
Die 10.000 euro komt van twee subsidielijnen van elk bijna 1 miljoen. Zo kan je zien hoeveel procent naar Doorbraak komt. Eén van die posten, de media-academie, wordt nu afgeschaft. Logisch. Moet de Vlaamse regering bijna 1 miljoen euro subsidie verdelen onder (voornamelijk) de grote mediaspelers die winst maken? Dat is weggesmeten geld.
Moet dat?
Moet de overheid media subsidiëren? Dat mag, maar enkel als dat op een objectieve manier kan gebeuren. Ik heb al gezocht naar zo’n manier, maar ik heb die nog niet gevonden. Vroeger heeft de Overheid dat simpel opgelost. Ze subsidieerde de bezorging van kranten en weekbladen. Dan subsidieer je iedereen, tenzij de sukkel met een maandblad. Die subsidie bestaat nog altijd. U krijgt de krant gratis in de bus, u betaalt enkel uw abonnement, de Overheid betaalt de bezorging.
Hoeveel de overheid precies betaalt voor die bezorging, wil de Overheid niet zeggen. Dat is bedrijfsgeheim. Bpost doet dat en geschat wordt dat ze daar zo’n 120 miljoen euro per jaar voor krijgen. Dat zijn 120 miljoen euro mediasubsidies buiten het mediabeleid. Dat is iets minder dan de helft van wat de VRT elk jaar krijgt, die krijgen nu 276 miljoen euro. Per jaar.
Niet neutraal
Vandaag is die subsidie niet meer neutraal. Niet iedereen geeft uit op papier. Dankzij overheidssteun is een papieren krant of weekblad kunstmatig goedkoop in België. En wie er geen heeft, betaalt toch voor de distributie.
De Overheid trekt vandaag het speelveld scheef.
Zo faalt de Overheid in haar kernopdracht naar de media: zorgen voor een gelijk speelveld. De Overheid trekt vandaag het speelveld scheef. De lobby van de grote groepen houdt de druk op de overheid om dat voordeel te behouden. De politici knabbelen uit eerlijke schaamte bij elk nieuw contract een stukje van de prijs, maar het voordeel blijft. Het zou de volgende federale regering sieren met die ongelijkheid komaf te maken.
Oneerlijke concurrentie
De gratis nieuwssite en app VRTnws zet de standaard voor gratis nieuws in Vlaanderen
Er is nog een probleem. Een netelig. De VRT krijgt als openbare omroep geld met de duidelijke opdracht te informeren. Dat doet de VRT zo goed dat het ook daar de markt scheef trekt. De gratis nieuwssite en app VRTnws zet de standaard voor gratis nieuws in Vlaanderen.
De VRT krijgt zo van de Vlaamse overheid de opdracht de markt te verstoren. Journalistiek is niet gratis. Meer en meer wordt duidelijk dat als internetjournalistiek wil overleven er op een of andere manier voor betaald zal moeten worden. Waarom zou iemand een abonnement nemen op HLN.be of Doorbraak als het gratis op VRTnws staat?
Het is beter dat spanningsveld openlijk te bespreken, in plaats van knullige formuleringen in het Vlaamse regeerakkoord op te nemen over ‘longreads’ op de VRT-website. Hoe kan de VRT zonder marktverstoring best haar informatieopdracht uitvoeren? Het is tijd voor een intelligent debat. Verlaat de loopgraven.
Pieter Bauwens
*
Heb ik dat wel goed gelezen? U
toch ook?!
“Ze werken niet meer voor HLN.be of VTM, ze werken voor de centrale redactie. Dat betekent minder journalisten voor meer van hetzelfde op de verschillende mediakanalen van DPG”.
We lezen voortaan dus met z’n allen zoals volgt.
“Vandaag ben je qua journalistiek snel rond: Mediahuis, DPG, Roularta en de VRT bezetten een groot deel van het landschap.
*
Bezettingstijd. Is dat goed doorgedrongen? Schrijf dat woord goed op, liefst zoals de vader van Peegie van de Roeselaarse Nieuwmarkt: in joen kallepeintje. Zo vergeet ge het niet in het eerstvolgende kieskotje.
Ja, ‘k weet het. Ik weet het. Ik weet het zelfs maar al te goed. Naam & voornaam Jan Jambon is, met die dubbele alliteratie als beginletter een naam die klinkt als ’n klok. Zou niet misstaan in elk serieuze boksmatch tussen twee stoere bonken, als die luidt voor de laatste ronde…
**
*
Jammer genoeg is tot hiertoe het resultaat van ’s mans inspanningen als graaier (***) niet om naar huis te schrijven. Het resultaat is zeker niet goed en al heel zeker niet in verhouding tot de kostprijs van zijn koninklijke parlementaire wedde. In maar één enkele maand drie keer zoveel als mijn schamelpensioentje.
Maar nu de Walen en de Broekseleers zullen werken (zoals Magniette voorziet) zal dat minimumpensioen naar € 1500 per maand gaan. Ja Jan veel beloven en weinig geven daar leeft men in Zottelaere van.
Ja, Jambon. Vooruit met de geit. Komt daarbij dat die man op de koop toe nog op ‘economische missie’ is. Naar de ‘Volksrepubliek China’: m.a.w. aan de overkant van de wereld. Ver van huis en haard. Vooral ver weg van Moeder de Vrouw. Als chaperon van een echte Prinses van Koninklijken Bloede. Waarvan geen verkeerd woord te zeggen valt
Buiten dat ze met de hele Familie en op onze kosten, in een formidabel mooi en groot herenhuis woont.
Economische missie!? M’n voeten, Gerard!
De Eerste Stelregel in de economie is, Waarde Heer Eerste Minister, ‘kopen en verkopen met het doel winst te verwezenlijken’.
Wat U daar doet is geen spagaat, zoals Doorbraak suggereert, maar een sprong dwars door de spuigaten.
**
*
Deze Chinezen namelijk zijn niet uit op KOPEN, maar op VERKOPEN.
Alleen weet ik niet, of politieke geniën dat onderscheid wel degelijk snappen of doorhebben. Ze snappen het alleen als ze er de percentjes van kunnen opstrijken. Goê percentjes maken rijke ventjes…
**
Scrooge. (A Christmas Carol (boek)
*
(***) Het Bezittelijk Voornaamwoord ‘Graaier: is volgens mij politiek veel te geladen met vooroordelen. Bij ons in de meer Katholieke Westhoek spreekt men liever van ‘zakkelorum’. Is gewoon ’n kwestie van geloofsovertuiging.
**
*
En nu we het toch over onszelve, West-Fluttenaars hebben. Elke vreemdeling in de straat was (in mijn jeugdjaren) ’n Tsjoek Tsjoek. Een Spleetoog van ’n Tsjing Tsang. Voor ons Ma, die in ’19 de opkuis van het Front had mee beleefd tussen de bomkraters en de meterhoge brandnetels, waren dat ‘Chungs’. Ze vlogen met klank de lucht in door op mijnen te trappen…
Dat was geen racisme, maar gewone rauwe werkelijkheid.
Wat meer was met al die aangespoelden: die gasten, meestal mannen, wisten hun plaats in de samenleving: helemaal aan het randje, klaar om er weer af te vallen.
*
Ach! Hoe Groen was mijn Dal en goe schoon was dat Licht van Vroegere Dagen….
Het spijt mij persoonlijk voor die arme Mo Slimmerdjes die Doorbraak hieronder ten tonele voert. Aan dit gevoel zou beter gevolg kunnen gegeven worden door hun smoorrijke ‘Geloofsgenoten’ die verzuipen in de pietrol en in de Veuve Cliquot. Een paar honderd van die zijn nu werkloos geworden. Jihad IS-strijders er naartoe verschepen: niet anders dan voordelen. Wij, in onze landen zijn er vanaf, en daar zouden ze zich naar believen kunnen uitleven en kelen afsnijden. Wijzelf zouden ons daarbij nuttig kunnen maken door onze overtollig geworden IS-wedeuwen (met hun kinderen, de arme wezen) waar wij gene weg mee weten, naar die contreien te verschepen. De Chinezen zullen er wel weg mee weten. Desnoods bij de chopsoy of in de tomatensoep met balletjes in hun vele fastfood ketens.
**
*
Zou zelfs ’n slok op de borrel schelen om onze export-cijfers naar de Volksrepubliek iets of wat ‘auf zu kricken’.
de onrust in Hongkong hangt echter als een donkere schaduw over deze missie
De Vlaamse minister-president Jambon en prinses Astrid zijn, als de vleesgeworden, met stofzuigers leurende Theofiel Boemerang en zijn Celestien, bezig aan hun grootschalige handelsmissie in de Volksrepubliek China. Honderden zakenlui, academici en lobbyisten die in hun kielzog volgen, dienen aan de Chinezen een beeld op te hangen van een ongewoon eensgezinde Belgische natie die tuk is op het verbeteren van de relaties met de (bloedrode) Volksrepubliek.
**
*
Het (snoeiharde) repressieve beleid tegen de Oeigoeren-minderheid en de onrust in Hongkong hangen echter als een donkere schaduw over deze missie. Nog voor Jambon naar de Volksrepubliek vertrok kreeg hij in het Vlaamse parlement al de kritiek te horen dat deze economische missie te veel focust op zakendoen en te weinig op mensenrechten of het geweld in Hongkong.
De al jaren aanslepende problematiek van de Oeigoeren, een moslim-minderheid in de Chinese autonome regio Xinjiang, kwam eind september weer volop in de aandacht door het opduiken van schokkende beelden op YouTube. Een filmpje, vermoedelijk met een drone opgenomen, toonde hoe 3 à 400 kaalgeschoren en geboeide mannen, onder zware politiebewaking uit een trein bij het Oeigoerse Korla worden weggevoerd, waarschijnlijk op weg naar een ‘heropvoedingskamp’. Een paar weken voor deze beelden viraal gingen was ons land nog één van 22 staten die, in een gezamenlijke verklaring aan de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, aan de Volksrepubliek China hadden gevraagd om te stoppen met de willekeurige opsluiting van Oeigoeren en leden van andere minderheidsgroepen.
Volgens VN-waarnemers zouden er op dit ogenblik naar schatting minstens 1 miljoen Oeigoeren, vaak zonder vorm van proces, geïnterneerd zijn in gevangenissen en strafkampen…
Hongkong
Terwijl dit drama al decennialang in het Westen nauwelijks media-aandacht krijgt is Hongkong een heel ander verhaal. Sinds 2014 is het al onrustig in de voormalige Britse kroonkolonie. Op 22 september 2014 kwam een protestgolf op gang die bekend raakte als de ‘parapluprotesten’ nadat China zich, tegen de afspraken in, met de interne keuken van Hongkong meende te moeten bemoeien. Demonstranten kwamen massaal op straat tegen de Chinese inmenging en voor politieke hervormingen. Arrestaties, samenscholingsverboden en pepperspray lieten dit verzet nog voor het jaareinde doodbloeden.
De overdracht voorzag een transitieperiode van vijftig jaar
Het protest tegen het invoeren van een wet die het mogelijk maakt om verdachten van een misdrijf uit te leveren aan landen waarmee het geen uitleveringsverdrag heeft en waardoor ook het berechten van inwoners van Hongkong in de Volksrepubliek China mogelijk werd, zorgde vanaf maart 2019 weer voor hoog oplopende spanningen. Men vreesde immers dat zo in Hongkong residerende critici en activisten konden worden uitgeleverd aan de Volksrepubliek. Hongkong was tot de overdracht aan de Volksrepubliek in 1997 een Britse kroonkolonie met een eigen rechtssysteem. De overdracht voorzag een transitieperiode van vijftig jaar waarin Hongkong de eigen wetten en rechtspraak behoudt.
Het protest begon schuchter met een sit–in op 15 maart 2019, gevolgd door een eerste demonstratie op 31 maart. De grote opkomst was volgens waarnemers een teken dat deze protesten weleens zouden kunnen uitgroeien tot de grootste ooit in Hongkong en ze werden op hun wenken bediend. Op 1 juni kwamen niet minder dan een miljoen inwoners op straat om hun eisen kracht bij te zetten. Ondanks het geweld van politie en pro-Chinese knokploegen, bleven de betogers volhouden. Na maandenlang volgehouden protest werd het omstreden wetsvoorstel op 4 september ingetrokken. Maar de demonstraties, die intussen over een hele waaier van eisen en hervormingen gingen, eindigden niet. Integendeel, de situatie escaleert met de dag.
Jambon in China
Jambon beloofde aan het Vlaamse parlement dat hij de situatie zou aankaarten. Wellicht uit angst dat de Chinese vicepresident Wang Qishan hem na een interruptie zou toesnauwen: ‘Da gade gij niet bepalen hé, da gade gij niet bepalen…’ heeft hij naar eigen zeggen gekozen voor het ‘voorzichtig‘ ter sprake brengen van de mensenrechtenkwestie en de brute repressie in Hongkong.
‘Als wij hier straffe taal verkocht zouden hebben, denk ik niet dat dat veel aan de mensenrechten en de situatie in Hongkong gewijzigd zou hebben, maar men zou er misschien wel alle businessopportuniteiten mee doodgedaan hebben’. Zo klonk het erg pragmatisch uit Jambons mond in De Ochtend.
De vraag moet gesteld worden of dit effectief ook zo is. Ons land organiseert al bijna 40 jaar met de regelmaat van een klok staatsbezoeken en handelsmissies naar de Volksrepubliek. Terwijl de economische macht en dus het potentieel van de Volksrepubliek in die periode spectaculair is toegenomen kan dit absoluut niet gezegd worden van de exportcijfers van ons land naar China. Integendeel, het laatste jaar ging onze export richting het Rijk van het Midden zelfs met een miljard euro achteruit…
Het is met andere woorden hoog tijd dat het economische nut van dergelijke geldverslindende missies op zijn zachtst gezegd, enige relativering verdient. Het beeld dat VUB-hoogleraar Internationale Betrekkingen en China-kenner Jonathan Holslag in De Afspraak ophing van ‘een ietwat zielige bedeltocht waarop onze beleidsmakers de Chinezen moeten smeken ‘om toch maar peren, chocolade en bier te kopen’ is misschien wat karikaturaal maar niet ver naast de waarheid…
Lichtgewicht
Het gaat niet op om zich achter de Europese Unie te verschuilen
Net zoals hij dat al in het Vlaams parlement poneerde, blijft Jambon de mening toegedaan dat Vlaanderen te licht weegt om voor Hongkong het verschil te maken. Of hoe een Vlaams-nationalist het buitenlandse belang van zijn natie in wording meent te moeten relativeren… Het is, dixit de Vlaamse minister-president, aan Europa om in Beijing op tafel te slaan. Net alsof dàt ooit gaat gebeuren… Het gaat niet op om zich achter de Europese Unie te verschuilen die momenteel de handelsakkoorden met de Volksrepubliek China heronderhandelt.
De Vlaamse minister-president zou moeten beseffen dat Theofiel Boemerangs credo ‘Kleine percentjes, rijke ventjes’ niet altijd te prefereren valt. In het Vlaamse regeerakkoord heeft de regering zich immers uitdrukkelijk geëngageerd om het buitenlands beleid niet alleen economisch in te vullen maar ook waardegedreven, op basis van onze waarden en normen. Het zou jammer zijn dat dit een verhaal van ‘luister naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden’ wordt… Het wordt in ieder geval tijd dat de Vlaamse regering zich bezint over een breder opgezette Chinastrategie. De impact van de Volksrepubliek zal sowieso, of we dat nu graag hebben of niet, zowel economisch als geopolitiek en strategisch blijven groeien en verdient een coherent en consequent Vlaams antwoord.
De Vlaamse minister – president mag dan misschien menen dat hij een perfecte spagaat heeft uitgevoerd maar het is en blijft een lichaamshouding die zeker voor mannen van zijn leeftijd (en ik kan het weten) erg ongemakkelijk is en bij een foute technische uitvoering bijzonder pijnlijk kan aflopen voor de weke onderdelen.
Lung Jan
*
Het venijn dat in het staartje zit. Is weeral ’n spreekwoord.
Tja, dat wat volgt moet er bij mij ook uit. Namelijk wie betaalt die Schone schijn? Niet de Hoge Dames en Heren: die krijgen nog geld toe boven op hun zo al Prinselijke honoraria. Politici idem dito.
Ja Jan maar er is toch iemand die het kind van de rekening is.
Heel zeker. Het zit in de deelname-prijs die de gewone kooplui moeten afdokken om mee te kunnen.
Kijk, als ik lieg, lig ik in onderaanneming. Want van horen zeggen, indertijd. In de clientèle. Door harde CVP-Kiezers nochtans.
Het waren zij die uit ongenoegen achteraf het Vlaams Belang hebben helpen oprichten hier in de streek.
Hieronder zult U lezen over ‘De Sprong’, maar eerst ’n sprong terug in de tijd naar…
**
*
Orvieto (Lazio, Italië)
de stad waar ik persoonlijk met Paus Urbanus II (1042-1099) geconfronteerd werd. Al meerdere keren op deze Blog verteld. ‘k Weet het: het is ook al zo lang geleden, die vele jaren daar in dat zonnige Italia-de-tout-mon-coeur. Ik denk er altijd nog even graag aan terug. Vooral als het hier miezerig weer is, zoals meestal. Om het even wat weervrouwen of dito mannen daarover lamenteren.
**
*
Orvieto, stad op een oninneembaar 400 meter hoog rotsplateau gebouwd, was ooit de hoofdstad van het pré-historische Rijk der Etrusken, nog voor Romulus en Remus. Een andere Stad-Staat uit die tijd was Bolsena, aan het gelijknamige wonder mooie Lago. Ja Jan, Magrietje Vande Ghinste uit Nukerke bij ‘Aaienaard’ wist wat ze wilde.
And so did I….
*
Aan dat (totaal onverwacht) marmeren opschrift boven mijn hoofd, hoog tegen de (verwaarloosde) gevel van de Franciscaner kerk, die log en breed als een afgedankte boerenschuur leek, stond er
‘Van op deze plaats predikte Paus Urbanus II in 1095, gezeten op zijn witte steigerende schimmel, de Eerste Kruistocht’.
*
Vandaar ‘De Spong’ (**) naar de huidige Franciscus, de Paus in Hiroshima/Nagasaki. Toen ik dat hoorde en die beelden zag, met het jaar 2020 aan de horizon, waande ik mij ineens in 3020 te bevinden. De Paus in Mekka/Medina. Was het er dan eindelijk van gekomen?
Anders gezegd: het is een waarheid als een koe, maar in Italië botst men om de haverklap aan tegen zijn eigen Geschiedenis. Zo leert Wikipedia, dat Paus Uranus II eigenlijk Odo van Châtillon (Châtillon-sur-Marne) heette. Die moet dus ‘maagschap’ zijn geweest van dat vriendje van Filips de Schone, die in 1302 het leven liet tijdens de nachtelijke Brugse Metten.
**
*
Hony soit qui mal y pense.
Weettewa ? In de O.-L.- Vrouwekerk in Kortrijk is alles na te trekken in de Gravenkapel. Vrij toegankelijk. Als tenminste de kerkdeur zelf open is.
Tja, en verder nog over ‘De Sprong’. Wat valt daar nog over te zeggen? Tenzij dat daar jaarlijks over de Gaverbeek gesprongen wordt. En dat de nieuwe naam van het prestigieus Gemeentelijk informatieblaadje ‘De Sprong’ wordt genoemd? Welke sprong? Ha ja, de sprong van de (uit de kast gesprongen) burgemeester-sjerp naar he grondwettelijk fluweel in Brussel!
**
*
**
Juist. De Sprong. Daar had ik het even willen over hebben. Maar er is niks om over te zeggen. Alles kits in onze ‘Piloot Gemeente’ & omliggende velden. Het Marktplein is nu al in gereedheid gebracht voor Oud en Nieuw. Met alles er op en er aan. Met aan de ene kant de indrukwekkende ijspiste (met buffet), zo hoog en groot als een Middeleeuwse kathedraal. Aan de andere kant de stalletjes van de ‘Wintermarkt’. Neen, ‘Kerstmarkt’, dat kan ook hier niet meer. De massa’s anders-gelovigen horen dat niet graag. Die hadden liever van een Suikerfeestmarkt gesproken. Maar daar is het nog enkele jaren te vroeg voor. Die mensen met ‘buitenlandse roots’ maar vooral hun stemmen zijn héél belangrijk om de zittende politici werkzekerheid te verschaffen. Die zijn, tegen alle hoop in, er nog altijd van overtuigd dat er hier in de Westhoek geen Vlaams Belangers leven. Hier niet en ook nergens in de rest van het land.
De dekenale kerk zelf staat in de weg. Dus heeft men die, net als de zielen der verdoemden, maar netjes in het midden gelaten. Duister en vuil, en geheel geschikt om te lijden.
De jeugd aan de ene kant (met ontelbare donkere hoekjes, gaten en kantjes) en de grote mensen aan de andere kant. Met in het midden daartussen de (verduisterde) lege kerk. De Heilige Amandus, die van tegen de Vallende Ziekten, zal er wel niet goed van zijn.
Een pracht van een provinciestadje. Met al jàààààren ’n soort anders ge-aarde parlementariër als Tsjeefse Burgervader. Er staat wel degelijk ‘Tsjeefse’ en niet ‘loopse’ burgervader.**
*
Alles mee met de tijd. Inclusief kleurenrijkdom en kopvodden. Maar de Politie is waakzaam. De Politie is de vriend van alle jonge meisjes die in hen de kuise Ridders zien die spreekwoordelijke verkrachtingen aan de lopende band zullen verhinderen.
Dat van de herdertjes die ’s nachts in het veld lagen, is oude koek en vergane romantiek. Gejank en gebulder BONKE BONKE met van t’ allenkante veel oogverblindende lichtflitsen. Da’s ‘cool’. Hartverwarmend cool.
Kortom, toegegeven, ook hier is De Sprong geslaagd.
Wijzelf, sedert we nu bijna 3 jaar terug zijn van ons Tweede Vaderland Italië, leven kalm en rustig in een volkswijkje dat (veel te dicht) aanleunt tegen de drukke spoorweg. Daar komt straks de ‘Fiets-O-Strade’. Er zijn op minder dan 1 Km reeds VIER fietsbruggetjes over dat spoor én de Expressweg gebouwd. Zodat de fietsers rustig van de ene kant naar de andere kunnen oversteken. Snappie? O zoveel kansen om zich quasi onder onze ogen te pletter te springen. Spring. Sprong. Gesprongen. ‘De Sprong’. Als die milieu genieters met meestal elektrische fietsen langs komen, aan de overkant van de Collstrop die ons tuintje afsluit, maar eens konden stoppen met hun lege blikjes en ander afval (zelfs gebruikte condooms) aan ons cadeau te doen. Het is, om te beginnen, geen zicht en aan de andere kant zijn ons die afvalzakken véél te duur.
Erg. Zeer erg. Zo riekt het, precies onder onze pruimenboom langs onze klant van diezelfde Collstrop, altijd naar pis en kak. Maar kom: leve het milieu en de goede gezondheid door veel lichaamsbeweging… Maar er is beterschap beloofd. Om de 500meter ’n plasinstallatie met stromend water en een nog nieuw aan te leggen rioolverbinding.
Dat zou alvast een andere soort SPRONG zijn.
Tot zover de eerste reden van deze mijn pisnijdigheid over de plaatselijke Verlichte Grote Verstanden. De charlatans!
De tweede reden is dat de Vlaamse ‘Deelregering’ mijn 15/15 invaliditeitsvergoeding heeft teruggevorderd. Omdat onze gezamenlijke minimum-pensioenen boven een bepaald minimumbedrag gaat.
De vooruitzichten voor volgende jaren zijn dus schitterend… Maar we klagen niet. De Zwartjes, de Bruintjes, en de Gestreepte, moeten ook leven.
Elk zegge het voort. Ja, ’t zijn droeve tijden als het oorlog wordt. Als men mensen slacht lijk dieren. Als het mensenbloed bij beken stroomt.
**
*
**
zwward
*
Een nieuwe golf van protestbewegingen overspoelt de Arabische wereld.
Betogingen in Algerije, Irak, Libanon en Soedan, gerommel elders. Analisten zijn het er over eens: er is een tweede Arabische Lente bezig. De afloop van deze tweede ronde is onzeker. Een stand van zaken.
2011: einde van de geschiedenis
Herinner u 2011: in de Arabische wereld, een gebied dat bekend staat om zijn autoritaire en dictatoriale regimes, braken volksopstanden uit. De Tunesische president Ben Ali en zijn Egyptische ambtsgenoot Hosni Moebarak moesten hun biezen pakken. In Syrië brak een burgeroorlog uit. De westerse wereld onthaalde deze zogenaamde Arabische Lente op luid applaus, want ze zou leiden tot meer democratie. De orakels van Francis Fukuyama en zijn end of history-theorie (de hele wereld is bezig liberaal en democratisch te worden) leek binnen handbereik.
Ondertussen weten we beter, want in Syrië brak een bloedige burgeroorlog uit en in Egypte werd Moebarak vervangen door de nog hardere Al Sissi. Enkel in Tunesië bleek de overgang tot democratie min of meer gelukt te zijn, maar er is geen enkel ander Arabisch land dat zich laat inspireren door het Tunesische voorbeeld.
Democratie, corruptie en een WhatsApp-belasting
In Algerije kwamen afgelopen maanden massa’s mensen op straat om te protesteren tegen een nieuwe ambtstermijn voor president Bouteflika. Bouteflika stelt zich geen kandidaat meer, maar de betogers willen meer hervormingen richting democratie.
sjiieten zelf die hun ongenoegen laten blijken
In Irak vinden nu al wekenlang bloedige betogingen plaats om te protesteren tegen de diepgewortelde corruptie en de slechte economische toestand. Deze keer is het niet zozeer de soennitische minderheid die protesteert tegen de sjiietische overheersing, maar zijn het de sjiieten zelf die hun ongenoegen laten blijken, en laten merken genoeg te hebben van de Iraanse betutteling.
Naar aanleiding van een belasting op WhatsApp (jawel) kwamen in Libanon mensen van heel diverse pluimage op straat om te protesteren tegen corruptie en het sectaire systeem waarbij macht en invloed worden verdeeld op basis van de ‘sekte’ waartoe men behoort (maronieten, druzen, soennieten, sjiieten, …). Wat ooit het Zwitserland van het Midden-Oosten heette, is vandaag een land met een torenhoge staatsschuld waar de huisvuilophaling in het honderd loopt en er verschillende uren per dag geen elektriciteit is.
Om tegen de levensduurte te protesteren zijn er al sinds december 2018 massabetogingen in Soedan, een land waar betogen niet echt een traditie is. Protesten tegen het door de militairen beheerste regime zijn niet van de lucht.
Aanslepende problemen
En dan zijn er de landen waar er niet sprake is van een plotse nieuwe lente, maar van het voortduren van problemen die al aanslepen sinds het begin van de Arabische Lente.
In Jemen gaat de bijzonder bloedige burgeroorlog tussen Hoethi’s en het soennitische regime door, zonder dat dit de westerse media en politici overdreven sterk lijkt te interesseren. In Libië slaagt het reactionair-islamitische regime er niet in haar macht te consolideren. De rebellen van commandant Haftar, gesteund door onder meer Egypte, zijn bijzonder actief in het oosten van het land.
Het land ligt na bijna een decennium burgeroorlog in puin
In Syrië lijkt president Assad de burgeroorlog te hebben gewonnen, maar het noorden van Syrië wordt bezet door Turkije (die daar in het Koerdische grensgebied een zogenaamde veiligheidszone heeft gecrëeerd) en in het noordwesten zijn nog steeds islamitische rebellenbewegingen actief. Het land ligt na bijna een decennium burgeroorlog in puin en wordt grotendeels gekoloniseerd door Iran.
De ‘stille’ landen
In Egypte, Jordanië, Marokko en Tunesië is het vrij rustig gebleven. En ‘uiteraard’ ook in Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten (met sterkhouders Dubai en Aboe Dhabi).
verdere stabiliteit is niet gegarandeerd
Deze zes laatste landen hebben het voordeel heel rijk te zijn. Sociale onrust kan de kop ingedrukt worden met sociale maatregelen. Toch is het uitkijken naar eventuele agitatie van sjiietische militanten in het door de soennitische minderheid overheerste Bahrein. Hetzelfde geldt voor eventuele agitatie van de sjiietische minderheid in Saoedi-Arabië, die vooral aanwezig is in de olierijkste gebieden van het land. Egypte is kalm gebleven omdat het regime bijzonder repressief is, maar nieuwe aanslagen door radicale moslims kunnen nog verwacht worden. Jordanië heeft uitstel van executie gekregen door een zoveelste regeringswissel uit te voeren na gemor van de bevolking, maar verdere stabiliteit is niet gegarandeerd.
In Marokko heeft de koning nog steeds veel legitimiteit en doet de economie het lang zo slecht nog niet. Zware protesten zijn er uitgebleven, ook al zijn de sociale wantoestanden in onder meer de achterbuurten van Casablanca schrijnend. Tunesië zit in een eeuwige overgang van dictatuur naar democratie (dat is de mantra die we al acht jaar lang horen), maar is eigenlijk bijzonder fragiel. Het regime weet bovendien niet wat te doen met het bijzonder hoog aantal Syriëstrijders dat zal terugkeren naar het landje.
Gemeenschappelijke kenmerken
missen een echte woordvoerder of charismatische leider
De Arabische Lente in de landen hierboven vermeld heeft een aantal gemeenschappelijke kenmerken. De meeste protestbewegingen hebben geen duidelijk programma, en missen een echte woordvoerder of charismatische leider. Er worden veel vage slogans gebruikt zoals thawra (revolutie) en hoeriya (vrijheid). Iedereen is het er wel over eens dat de machthebbers corrupt zijn en dat de economische prestaties ondermaats zijn. Hoe naar een samenleving te evolueren met minder corruptie en meer welvaart, weet echter vrijwel niemand te zeggen.
Externe inmenging
Een aantal niet-Arabische landen uit de regio heeft een vinger in de Arabische pap. Iran consolideert haar zogenaamde ‘sjiietische banaan’: een aaneensluitend gebied bestaande uit Iran, Irak, Syrië en Libanon. Verder steunt dit land de sjiietische rebellen in Jemen (de Hoethi’s) en radicale anti-Amerikaanse milities zoals de Islamitische Jihad in de Gazastrook.
Verder steunt Israël de Koerden
Israël heeft zich neergelegd bij de ‘overwinning’ van Assad in Syrië, maar zorgt er voor dat door Iran gesteunde milities in Syrië en Libanon niet te dicht bij zijn staatsgrens komen. Verder steunt Israël de Koerden in Syrië en Irak, want een versnipperd Midden Oosten is in het belang van het zionistisch project.
Turkije is goede maatjes met moslimbroedervriendelijke regimes zoals Qatar en het door de internationale gemeenschap gesteunde regime in Libië. Het land onthaalt op zijn grondgebied met veel enthousiasme gevluchte moslimbroederstrijders uit onder meer Egypte.
De Verenigde Staten moeizn zich steeds minder in het Midden-Oosten en de Arabische wereld, ten voordele van Rusland, dat een versterkte aanwezigheid in de regio op prijs stelt. Wel handhaaft de VS zijn solidariteit met Israël.
2019 is 2011 niet
westerse interventies in de Arabische wereld zijn desastreus geweest
In welke mate verschilt de tweede van de eerste Arabische Lente ? De eerste Arabische Lente vond plaats in een relatief beperkt aantal landen. Anno 2019 is er gerommel en agitatie in heel wat meer landen. Een tweede verschil is dat de westerse landen dit keer minder geneigd zijn op de kar te springen. Dat is normaal: de meeste westerse interventies in de Arabische wereld zijn desastreus geweest. Het idee dat Arabische bewegingen die strijden tegen corrupte regimes niet noodzakelijk zelf een garantie zijn voor meer democratie en vrijheid begint stilaan door te dringen.
Hoe de tweede Arabische Lente gaat aflopen weet niemand. We kunnen alleen maar hopen dat ze inderdaad leidt tot meer democratie, vrijheid en tolerantie. Maar garanties zijn er niet.
*
Lieven Van Mele
Neen. Er zijn geen garanties. Integendeel zelfs.
De sluizen zullen integendeel nog wijder open gaan, want de islammerij is volop in de aanval.
Moeten wij, arme Avondlanders, dan inderdaad nog wachten tot 3020 voor we op onze beide oren kunnen slapen?
Op vorige Blog Nr 5312 werd er – moest U even niet opgelet hebben – zo’n beetje doorgedramd over de goede oude tijd. Mijn wel zeer persoonlijke smaak als het over literatuur, beeldende kunst of architectuur gaat.
Safety first! You kniw?
Al even oude muziek daarentegen krijgt de majestueuze eretitel van Klassieke Muziek. Het is gewoon niet eerlijk!
Ach Ja. ‘Muziek’. Het woord alleen al zit vol klank.
Weer zeer persoonlijk uitgedrukt, kost het mij, ‘bloed, zweet en tranen’ om de meeste muziekmakers en liedjeskwelers die we te horen krijgen nog ‘muziek’ te noemen.
**
Toegegeven: heel die tramelant is naar de smaak van de non-civilisatie die ons van over de hele wereld wordt opgedrongen. Die ‘om-volking’ op z’n Hitlers van onze landen kan niet snel genoeg gaan Of zelfs al lang en feit zijn!
**
*
De tijd is nabij dat er opnieuw (gemakshalve?) strooien rokjes - eventueel gemoderniseerd - zullen verschijnen. Zowel op ‘Festivals’, parochie- of wijk-feestjes, de werkvloer als in de huiskamers. En dat er overal slinger-aapjes en oerang-oetans ter animatie zullen bijgeleverd worden.
Zou wel inslaan! Top modernistisch en progressief! Echt iets voor de milieu-jongens en dito meisjes. Verbroederlijking met de dieren.
Lap! Weer ’n grove fout van de Schepper rechtgezet.
We zullen dan wel in de tijd zijn, dat het gehele mensdom met ingebusselde kop zal moeten rondlopen. Om ogen, oren, en…. reukzin af te schermen. Nieuwkomers m/v in het straatbeeld zouden dan inderdaad heel wat minder opvallen…
**
*
En dan nog iets. De Paus bij de Jappen. Dat zijn toch lappen! Opmerkelijk, wat daar zijn er maar 1% Christenen. Maar ‘Rome’ doet maar. Zou men armoe lijden, om ’n mondje meer?
**
*
Mij niet gelaten, hoor. Wij allemaal, ook Pausen, reizen om te leren.
Wat mij in het altijd opgeheven vingertje van darzelfde ‘Rome’ tegenstaat, is… Ach ja, waar moet ik beginnen?
*
Nu volgt weer ’n zaak van persoonlijke smaak. De donderblauwe duiver Somersen uit het multiculturele Mechelen deed er mij ineens aan denken Hij, met al zijn dikke aartsbisschoppelijke pretentie van ‘Algoede Burgervader’ van de Maneblussers, wil spelen. Dat Aartsbisschoppelijke Paleis daar. Daar wilde ik het over hebben.
**
*
Dateert dat ‘Paleis’ niet uit de jaren dat in Mechelen de residentie van de Landvoogden der Nederlanden was gevestigd? Brussel was toen ook al ’n stinkende stad! Om het even wat Johan Verminne er ook over zingt. Mijn duivenkot schoon kot.
Dat van die ‘Landvoogden’ dateert uit de jaren van Filips II (1527-1598), zoon van de grote Keizer Karel V.
Ik kan dat weten, want wij waren 16 jaar lang als halve Italianen trouwe bezoekers van (de burcht van) Margaretha van Parma, daar aan hetsprookjesachtige Lago di Bolsena.
Mijn Tante heette ook Margriet, maar die is nooit ergens Landvoogdes geweest, hoogstens landarbeidster (boerin), die jammer genoeg, net als haar naamgenote van Keizerlijken bloede, al vele jaren overleden.
Waar is den tijd!
**
*
Die Grote Margriet van Keizerlijken bloede was ’n bastaardkind. Iets waarvan niemand mijn grootvader mag verdenken, van zo’n flierefluiter te zijn geweest als diene Keizer.
Maar ik heb dat hier al meermaals geschreven: diene Karel in zijnen tijd en was gene Coburger, gene Hamburger ook niet, maar nen échten Habsburger. En neen, dat is allemaal gebeurd heel lang voor de geboorte van Miss Boël, die niet van keizerlijke, maar van gewone koninlijken bloede is.
Moesten alle oningewijde burgers van dit land inzage willen krijgen van het reilen en zeilen van de crème de la crème der Groot-Inquisiteurs v/h Brusselse Hoofdstedelijk Gewest, dan zouden die rap gevierendeeld worden op die beroemde Grote Markt aldaar. Pas op: dat wordt ’n CNN-Vertoning met alles er op en er aan. Want in le très Grand Broeksèl ziet men alles, zelfs het kleinste détail, groot, zeer groot tot extreeù groot. ’t Is jamais-nooit van de la keskeskiet. Want er is geld genoeg. Aan geld geen gebrek.
**
*
Geld is rond omdat het moet kunnen rollen. Zelfs van laag aan de kust naar hoog, berg-op, weg van de polders en andere nijvere vlakten met torens vol zwier, het binnenland in, zo ver het oog reikt.Over Maas- en Scheldeboorden tot aan het Drie Landenount.Zelfs de Noordelijke vlakten der heide vol rust kunnen meegenieten.
Er komt maar geen einde aan, aan de geldstromen. Daar kunnen – zolang dat cordon bestaat - de Bazen van de Nieuwe Vlaamse Arrogantie van Bart Dewever noch de Belangers van TVG, daar iets aan veranderen. La Blegique sera Latine ou ne sera pas.
De keuze kan dus niet moeilijk zijn. À bas les culottes!
**
*
Naast het zweet der Vlamingen, kan er in dat Hoofdstedelijk Gezwets als God in Frankrijk geleefd worden van het goddelijk manna dat neer dauwt uit de EUSSR-Hemel op Aarde. Lang leve de immigratie en de Universele Rechten van de Mens!
Maar eerst Oompje, e pas daarna Oompjes kinderen…
**
*
Maar die ‘Dames’ en ‘Heren’ van stand doen als vulgaire straathonden: ze doen zo maar hun gevoeg in het openbaar, en kijken niet eens om.
*
Doet mij er ineens aan denken dat er nog ’n appeltje te schillen valt met Sven Gats. Bij mij gewoon ’n bijdehandse gedachtensprong, van die straatkeffertjes naar die 4de VU-deserteur. Hem was ik bijna vergeten.
Toen het op centen aankwam na het dévacle van Bert den Bleiter, was die ineens ook niet Vlaamsgezind genoeg meer. Net als Quickie, ’t Somerke en Tom Tom Tommelein uit het Oosteinde. Er kraaide zelfs geen han over. Immers: verdelen en heersen, daar is elke schuinsmarcheerder en elke hip-hop danser dol op. Daar leeft de politiek van!
Enfin, leest U nu maar eerst. Omdan last te krijgen van Uw eigen frustraties.
AUB!! Aandacht niet laten verslappen, vooral niet naar het einde toe…
Slechts twee kranten – Het Laatste Nieuws in een uiterst kort bericht in zijn papiereditie van 5 november en De Tijd in een iets langer artikel in zijn digitale editie van die dag – vonden het Boek van het Rekenhof over de rekening van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest over 2018 voldoende relevant om er melding van te maken. De conclusie van het Rekenhof was nochtans niet min: ‘Brussel’ gaf dat jaar liefst 912 miljoen euro meer uit dan de € 4,7 miljard waarover het gewest beschikte. Nochtans had de Brusselse minister van Financiën en Begroting, Guy Vanhengel (Open Vld), op vrijdag 20 oktober 2017 gezegd dat de begroting voor 2018 die de regering die dag had goedgekeurd ‘andermaal in evenwicht is’.
Leningen
Dat ‘andermaal’ was geen verspreking. De hele tijd dat hij minister van Financiën en Begroting in de Brusselse regering was, van het millenniumjaar 2000 tot de verkiezingen van dit jaar (met een onderbreking in 2009-2011 toen hij deel uitmaakte van de federale regering), al die tijd hebben we nooit anders geweten dat Guy Vanhengel zei dat de Brusselse begroting in evenwicht was.
Nu is een begroting – een overzicht van de verwachte inkomsten en de verwachte uitgaven in een bepaald jaar – in zekere zin altijd in evenwicht. Als de gewone inkomsten (belastingen en dergelijke) niet volstaan om alle geplande uitgaven te doen, geeft een parlement aan zijn regering de toestemming om het tekort bij te passen met leningen. Als je de geleende som bij de gewone inkomsten telt, kunnen alle geplande uitgaven gedaan en betaald worden – en is de begroting in evenwicht.
Een politicus kan de waarheid soms, maar niet blijvend geweld aandoen. Bij de voorstelling van de begroting ‘in evenwicht’ voor 2018 bekende Vanhengel, voor zover we konden nagaan voor het eerst, dat investeringen in infrastructuur en veiligheid, goed voor € 275 miljoen, buiten de begroting werden gehouden. Waarmee hij wilde zeggen dat er alvast tegenover die uitgaven geen gewone inkomsten stonden, en dat Brussel voor de financiering van die investeringen alvast € 275 miljoen zou moeten lenen.
Taai
Hoe het met de begroting voor 2018 is afgelopen, leert het 24e Boek van het Rekenhof voorgelegd aan het Brussels Hoofdstedelijk Parlement en aan de Verenigde Vergadering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, dat op 4 november is vrijgegeven en enkel voor Het Laatste Nieuws en De Tijd (een beetje) nieuwswaardig was.
Ter herinnering: het Rekenhof is een neveninstelling van de Kamer van Volksvertegenwoordigers die externe controle uitoefent op de financiën van zowel de federale overheid als de deelstaten. Elk jaar stellen de controleurs, auditeurs en raadsheren hun vaststellingen en opmerkingen over de uitvoering van de begrotingen van het voorvoorgaande jaar te boek. Die Boeken zijn telkens opnieuw leerzame lectuur, maar ook een beetje saai en taai, en niet in een tweet te vatten. Is dat de reden dat er zich nauwelijks nog een journalist voor interesseert?
Rood
De Brusselse regering heeft de begroting voor 2018 die ze in oktober 2017 had goedgekeurd, bij de begrotingscontrole in de lente van 2018 nog wat aangepast (de zogenaamde begrotingscontrole). Het is die aangepaste begroting die het Rekenhof onderzocht heeft. Bij de opmaak, zo staat in het 24e Boek, vertoonde ze een tekort van € 601,6 miljoen: het verschil tussen de verwachte inkomsten (4,8 miljard euro) en de geplande uitgaven (5,4 miljard euro). Van het Brussels parlement mocht de regering 564 miljoen euro lenen, waarvan 204,2 miljoen euro om leningen af te betalen die op hun vervaldag waren gekomen. Netto kwam het begrote tekort daarmee op (601,6 + 564 – 204,2 =) 961,4 miljoen euro.
Brussel ging in 2018 volgens de ingediende rekeningen voor 600 miljoen euro in het rood
De rekeningen die de Brusselse gewestregering aan het Rekenhof voorlegde, waren iets rooskleuriger dan de begrotingscijfers. Weliswaar vielen de inkomsten wat tegen (4,7 in plaats van 4,8 miljard euro), maar er werd minder dan verwacht uitgegeven en ‘slechts’ 453 miljoen euro geleend. Brussel ging in 2018 volgens de ingediende rekeningen voor 600 miljoen euro in het rood.
Schuld
De ogen van de raadsheren, auditeurs en controleurs van het Rekenhof zijn echter scherp. Ze ontwaarden in de ingediende papieren één kleine vergetelheid bij de inkomsten en vier uitgaven die gedaan maar niet aangerekend werden. Met die correcties, schrijft het Rekenhof, schiet het tekort op de Brusselse rekening over 2018 naar 912,2 miljoen euro. Dat komt neer op ruim 16 procent van de uitgaven en bijna 20 procent van de inkomsten. Ter vergelijking: het tekort op de Vlaamse begroting voor 2020 bedraagt 628 miljoen euro, ongeveer 1,5 procent van de inkomsten.
Transfers
We bladeren nog wat verder in het 224e Boek en leren dat de geconsolideerde schuld van het Brussels Gewest in 2018 is gestegen met 543 miljoen euro tot bijna 5,6 miljard euro.
Interessant zijn ook de bladzijden 20 en 21. Uit enig optelwerk blijkt dat ‘la région à part entière’ 789,4 miljoen euro kreeg toegeschoven uit de federale kas: 376,4 miljoen euro solidariteitsgeld uit Vlaanderen en 414 miljoen euro uit de federale en dus voor 65 à 70 procent door Vlaanderen gevulde vleespotten van de zesde staatshervorming (een dotatie voor mobiliteit en veiligheid, en een compensatie omdat de pendelaars en internationale ambtenaren hun belastingen in hun gewest respectievelijk land betalen). Een transfer van bijna 800 miljoen euro: het kan tellen.
Gatz is niet alleen de opvolger en een partijgenoot van Guy Vanhengel, hij is er duidelijk ook een leerling van
Tot besluit: op 11 oktober heeft de Brusselse hoofdstedelijke regering haar begroting voor 2020 goedgekeurd. Volgens minister van Financiën en Begroting Sven Gatz is de begroting ‘opnieuw in evenwicht’ en wordt daarmee ‘de traditie van de afgelopen jaren’ voortgezet. Gatz is niet alleen de opvolger en een partijgenoot van Guy Vanhengel, hij is er duidelijk ook een leerling van. Al was hij zo eerlijk te melden, dat deze keer al 500 miljoen euro voor investeringen buiten de begroting wordt gehouden.
We kijken met belangstelling uit naar het volgende Boek van het Rekenhof.
*
MARK DEWEERDT
Een bijeen gespaarde put tot bijna 5,6 miljard euro.
Dat is werkelijk een astronomisch bedeag voor een in wezen klene boerengemeente die boven haar stad is gaan leven.
Pas op: daar is dan nog cent bij voor het Koninklijk circus van Laken en al die royale ‘dotaties’, weeral betaald met in hoofdzaak Vlaamse centen.
*
Hallo, beste lezer: bent U nog daar?
U be,t toch niet vergeten dat ons apenland sedert de 6de Staatshervorming van Di Poeppo, zo maar liefst ACHT regeringen kent.
De Federale - De Waalse -
De Vlaamse - De Brusselse - De Dutsdtalige - Het Brusselse Gewest- De Féderation Wallonne- De Féderation Wallo/Brux..
De meesten daarvan zijn ongrondwettelijk, maar wie maalt daarom?
**
*
POST SCRIPTUM
**
*
Het volgende Blogje (5314) dat zoals Minister Hilde Crevits (uit pure geilheid om voortdurend in beeld te komen vanwege haar manie voor weeral ’n dikke benoeming) in de couveuse ligt te pronken..
Pardon, de door mij bedoelde ‘couveuse’ is eerder ’n schamel scherm-geheugen in mijn straatarme en al vele jaren gepensioneerde computer. M’n diep beminde ‘Rekenaar’, zoals ik hem altijd in het Zuid Afrikaans aanspreek. Is nog een herinnering aan die heerlijke (werk)vacantie van jaren terug in Het Land van Mij Satie Mareis.
O, juist ja
Het volens nummer in voorbereiding. Het gaat over de dringende noodzaak om eindelijk schoon schip te maken in de heksenketel die men van mijn West-Vlaanderen, van mijn Land en van heel Europa heeft gemaakt. Namelijk de Onderstaande Openstand van de gehele wereld.
Heel even en heel stilletjes voor een paar secondjes slechts de aandacht voor een persoonlijke bekentenis. Neen, het gaat niet over Vlaamsgezindheid of zo, want dat is eerder een gave dan een défaut.
Men is wat men is en daarmee doef.
We zijn allemaal, van hoog tot laag, Vlamingen dien God ons Vlamingen schep. En daar zal de kersverse nieuwe CVP-Haven Tsjeef niets aan veranderen. Hij ook met zijn kontfederalislme van-ùijn-gat.
*
Deze keer dus niet één lettergreep commentaar bij onderstaand artikel. De lezer kan gerust zelf oordelen.
**
*
Neen dus, geen polletiek deze keer. het gaat hier en nu over die vervelende koptelefoon voor die sakkerse “Daisy’-Speler, on-ontbeerlijk om van de scijfjes van de Luister Bibliotheek te genieten. Tenminste, dat geldt voor iedereen die zijn husgenoten niet wil verplichten mee te genieten. Daar zitten namelijk de laatste tijd meer en meer van die breed beschreven bedgeheimen tussen, als U begrijpt wat ik bedoel. Ja Ja, zelfs bij de Blinden en Slechtzienden, de doven en de lammen, staat de tijd niet stil. Er wordt met zijn tijd echt meegegaan! Geef mij dan maar die
**
Cyriel Buysse (18559-1932)
*
De diene had zijn volk moeten leren lezen. (**). Maar ik heb al zijn boeken heel mijn leven weten op de index staan. Verboden lectuur! Tot en met ‘Het Gezin van Paemel’ dat ooit in het Interbellum zefs weerd opgevoerd in Parijs. Nadat het in 34 talen werd vertaald.
Tussen 1887 en zijn dood schreef Cyriel Buysse bijna 100 boken en/of theaterstukken. Rijk is hij erniet door geworden. Want dat was hij reeds….
Even pauzeren.
Goed om weten: toen bestonden er nog geen subsidies voor deze vorm van Kunst. Om de eenvoudige reden dat goede Kunst zichzelf verkoopt.
*
(**) Zelf publiceerde C. Buysse in 1900 zijn eigen versie van ‘De Leeuw van Vlaanderen’, driekwart eeuw na Conscience. Ooit al wat van gehoord?
Ooit al gehoord van de Gez. Rosalie en Virginie Loveling, zijn tantes, ook uit Nevele? Maar ach ja, die stonden ook van meeet af aan op de Kerkelijke Index… Vooral het oorlogsverhaal ’14-’18 van de hand van Virginie Loveling (1836-1928) is wonderbaarlijk in al zijn gruwel.
Tot dusver was het met een vergrootglas zoeken naar inhoudelijke verschillen tussen de CD&V-voorzitterskandidaten, maar nu de tweede ronde ingegaan is komt er eindelijk toch een belangrijk onderscheid aan de oppervlakte: terwijl Sammy Mahdi geen institutionele hervormingen wil, pleit Joachim Coens voor confederalisme.
**
Hendrik Bogaert
zal Coens’pleidooi alleszins niet ongenegen zijn.
Of om Coens in het dubbelinterview met Mahdi in De Standaard van 19 november letterlijk te citeren: ‘Er moet ook definitief uitgeklaard worden hoe het nu verder moet met de NV België. Hoe kan ons land finaal nog samenwerken? We moeten daarbij vertrekken vanuit de regio’s en kijken wat we nog samen willen doen’.
En verder:
‘Ik verwacht niet dat er plots een finale oplossing is, maar we moeten nu het engagement aangaan om dat institutionele debat te voeren. Dat daar gewoon iets over in het Vlaamse regeerakkoord staat, is niet voldoende.’
Communautaire standstill of verdere confederale evolutie
Coens’ visie sluit hiermee blijkbaar heel sterk aan bij die van de N-VA
Eerder hield de Brugse havenvoorzitter in Het Laatste Nieuws zijdelings al een gelijkaardig pleidooi: ‘Wellicht zal dan blijken dat dit land het best confederaal wordt bestuurd, met een federale regering die de regionale regeringen weerspiegelt.’ Coens’ visie sluit hiermee blijkbaar heel sterk aan bij die van de N-VA: ‘De deelstaten beslissen samen wat ze nog samen willen doen. Het woordje “willen” staat centraal in het confederaal model. Nu is het van moeten.’ Al ziet Coens op vlak van sociale zekerheid, in tegenstelling tot de N-VA, blijkbaar toch nog een rol weggelegd voor het federale niveau. ‘De sociale zekerheid? Uiteraard moet er nog onderlinge solidariteit zijn’ zegt hij hierover namelijk in De Standaard.
Alleszins heeft CD&V-jongerenvoorzitter Sammy Mahdi op institutioneel vlak een heel ander standpunt, zo blijkt in datzelfde interview in De Standaard: ‘We moeten ons vandaag niet bezighouden met institutionele hervormingen, anders zijn we weer voor twee of drie jaar vertrokken zonder federale regering. We moeten nu vooral werk maken van sociaaleconomische en fiscale hervormingen en daar ambitieuzer in zijn.’ Hoewel het zeker interessant zou zijn om nu ook aan Coens de vraag te stellen wat ‘we dan nog concreet samen gaan doen’, krijgen de CD&V-leden straks dus alleszins een duidelijke keuze op communautair vlak: een communautaire standstill of verdere stappen richting confederalisme.
Sleutelrol voor toekomstige partijvoorzitter
Die duidelijke keuze is een goede zaak want uiteindelijk wordt straks toch de partijvoorzitter gekozen van de derde grootste Vlaamse partij, een partij die bovendien ook heel vaak deel uitmaakt van de regering, zowel Vlaams als federaal. Die partijvoorzitter vervult weldra dan ook een sleutelrol. Hij voert bijvoorbeeld de federale regeringsonderhandelingen voor zijn partij en bepaalt bij regeringsdeelname ook wie al dan niet minister wordt voor CD&V. Hij bepaalt ook verder in belangrijke mate mee de koers van de partij, in de oppositie en/of in de regering.
Ivan De Vadder noemt de partijvoorzitter dan ook niet toevallig de belangrijkste politieke functie. In die zin is het dan ook relevant dat niet enkel de leden maar bij uitbreiding iedereen kan weten waarvoor de toekomstige CD&V-voorzitter nu juist staat. En dan niet alleen over hoe hij de partij intern wil organiseren, maar ook en vooral over welke richting hij uit wil met de samenleving. Thema’s als asiel en migratie of rechtvaardige fiscaliteit zijn hierbij bijvoorbeeld uiterst relevant en actueel, alsook de Europese dimensie ervan, maar kwamen tot dusver hoogstens oppervlakkig aan bod.
Vaagheid troef op inhoudelijk vlak
Want het voorzittersdebat mag dan wel hoffelijk verlopen en in tegenstelling tot wat bij andere partijen soms het geval is, hebben de leden straks op zijn minst een keuze tussen twee kandidaten met een heel verschillend profiel, die bovendien allebei nog echt kans lijken te maken. Maar los daarvan was het op inhoudelijk vlak tot dusver toch vooral vaagheid troef. Twee aspecten lijken hierbij een belangrijke rol te spelen.
Debat binnenskamers
Nochtans is de urgentie hoog
In eerste instantie, en dat is zeker niet enkel bij CD&V het geval, tracht de partij het inhoudelijk debat, als dat er al echt is (?), zoveel mogelijk binnenkamers te houden. Niet toevallig werden de voorzittersdebatten in de eerste ronde ook achter gesloten deuren gehouden, exclusief voor de partijleden. Doctoraatsonderzoeker en Doorbraak-auteur Lorenzo Terrière verwoordde het onlangs nog als volgt: ‘De indruk leeft dat men de interne campagne inhoudelijk angstvallig op slot houdt in de hoop om versplintering te vermijden. Het is een fenomeen dat we eerder al bij Groen zagen en heden ook bij Open VLD opmerken. De inzetnota van “de twaalf apostelen” bevatte vooral managementtaal en ook de huidige debatten tussen de kandidaten gaan voornamelijk over partijstructuren. Een fundamentele discussie over de inhoudelijke (her)positionering is er niet. Nochtans is de urgentie hoog: in de laatste peiling midden september haalde CD&V nog slechts 11 procent.’
Journalistiek focus op imago en stijl
Maar daarnaast, en die tendens is zeker niet nieuw, speelt ook de journalistieke focus op imago en stijl mee. Zo wordt bijvoorbeeld in De Standaard in het dubbelbladige interview veeleer de nadruk gelegd op verschillen qua imago, aanpak en stijl dan op echt inhoudelijke verschillen. De titel van het interview is dan ook niet toevallig: Van de zeven voorzitterskandidaten bij CD&V blijven er twee over: de ervaren, zakelijke bestuurder versus de jonge, bevlogen stadsmens. Dit gebeurt door middel van zeven ‘dilemma’s’ (zoals ‘leiden of luisteren’, ‘begrijpen of veroordelen’, ‘tweeten of zwijgen’) die men de kandidaten voorschotelt. Uiteindelijk komt pas helemaal onderaan onder het zevende dilemma ‘paars-groen of paars-geel’, en dan nog eerder toevallig, het institutionele aan bod.
Hendrik Bogaert
Hoewel Hendrik Bogaert geen voorkeur uitspreekt voor één bepaalde kandidaat, vindt Coens in streekgenoot Bogaert straks vermoedelijk ook een bondgenoot. Want net, en nog meer uitgesproken, als Coens toont Bogaert zich voorstander van confederalisme. Bovendien is ook voor Bogaert een vlugge parlementaire stemming over de uitbreiding van euthanasie en abortus absoluut een probleem, en zelfs een breekpunt voor het concept België, zo bleek in Villa Politica. ‘Ik vraag mij af waarom wij België nog ondersteunen als daar op budgettair of ethisch vlak bepaalde fundamentele keuzes gebeuren die indruisen tegen het gezond verstand van de meerderheid van de Vlamingen’, aldus Bogaert. Eerder verwees ook politoloog Bart Maddens al naar de communautaire dimensie van het ethisch debat.
Ik en know het niet. Zelfs de President der Joenaitid Steets Donald Trump hemzelf in hoogst eigen persoon, zou bij de vorming van een regering in zo’n apenland als het onze, voor onmogelijk houden. Met dergelijke vooruitzichten kan ik alleen maar uitroepen als .. “Zal ’t gaan, ja?”
**
*
Is het dan zò erg, dat iemand om zijn geesteelijke honger te stillen, alleen maar kan teruggrijpen naar de Middeleeuwen om daar ergens ‘Vaderlandsche Gevoelens terug te vinden? En men qua serieuze échte literatuur van eigen bodem alleen maar kan teruggegrepen worden naar zaken van meer dan 1000 à 150 jaar terug?
Ja, daar is Stijn Streuvels, Felix Timmermans, ERnes Claes en nog zoveel anderen. Maar die zijn al decennia ad patres. Van anderen oem ik liever geen namen. Al wol ik de eer niet onthouden om door mij hoofdschuddend te worden bekeken: Tommeke Lanoye en Hermanneke Brusselmans.Ze reiken nog niet tot de enkels van Willem Denys (Roeselare 1911-1983) die met ‘Peegie van de Nieuwmarkt’ genade vond in de ogen van mijn bejaarde moeder, die dan toch nog iets liever Courts-Maler las.
**
*
“Peegie es den ôofdpersôon uut de boekn van Willem Denys. Peegie ountstound in de fantasie up de Nieuwmarkt in Roeseloare. Die veroalen wierden overgedroagen van generatie up generatie.
Achiel Denys, de voadre van Willem, schrêef vele van die vertellingen in zyn "calpinske" en vertelde ze by veel gelegeneedn, ounder andre an Roeseloarse vluchtelingn die binst 't endoffensief in 1918 de stad moestn ountruumn en ier en toa ounderdak vounden. Willem Denys èt die veroalen toen verder uutgewerkt.”
*
Tot zover deze duik in de mijn omgeving. De rest van dit verhaal staat in de volgende Blog (Nr 5313) waar hert gaat om … Staatshuishoukunde in de hoofdstad van deze apenkooi.
