1422 - ZULLEN DE VROEGERE AS-MOGENDHEDEN OP DE ZIEKE MAN EUROPA DE PALLIATIEVE SEDATIE TOEPASSEN?
.
1422 - ZULLEN DE
VROEGERE AS-MOGENDHEDEN OP DE ZIEKE MAN EUROPA DE PALLIATIEVE SEDATIE
TOEPASSEN?
.
.
Ziehier een paar koppenuit de Italiaanse dagbladen om 17 uur.
Iedereen begrijpt ze, zelfs zonder vertaling.
Corriere
de la Sera (Avondkrant) :
Tensione Pdl-Pd, Bondi evoca la
guerra civile
Ma il Colle non ci sta: «Parole irresponsabili»
Il
Giornale :
In piazza contro questi magistrati
Wie kaatst, mag de bal
terug verwachten. En wie wind zaait, zal storm oogsten. Dit weekeind staat het
te gebeuren in Italië. Tegen maandag kan het spel beklonken zijn. Het gonst van
de dreigementen en het volk gromt. Er wordt gedreigd met burger-oorlog. Nieuwe
verkiezingen met hervormingen ten gronde van Justitie : de Rechters in Milano
zullen het geweten hebben. Het gemakkelijk leventje van de hele magistratuur
staat op het spel . Die van Milano zullen voortaan wel de gebeten hond zijn .
Met de minuut krijgt de
dappere Silvio! Sivio! een grotere massa achter zich, en met de minuut stijgen
zijn kansen. Die Beppe Grillo smeekt de Centrum-Sossen nu om te mogen meedoen :
zo is hij het laatste greitje geloofwaardigheid aan het verkwanselen
In het buitenland, dat
meestal de partij kiest voor Bruxellabad en de EU, wordt gewezen op de
bangelijke financiële situatie van Italië, maar houdt men terzelfdertijd zijn
hart vast voor de economische macht van dit land, als 3de grootste
van Europa, na Duitsland.
Kijk, ik weet het
natuurlijk ook niet hoe dat dubbeltje hier verder zal rollen. Ik noteer gewoon
de feiten.
Al de karen dat Il
Cavaliere aan de riemen trok, heeft men geprobeerd hem te pakken. Meestal
onterecht, tot er uiteindelijk een bevriend rechter gevonden werd die zijn
broodheren voldoening kon geven. Einde verhaal. Il Cavaliere is voortaan een
veroordeeld crimineel.
Net als in al de Zuiderse
landen, is Italië al lang de Europese bemoedering beu en het staat dus klaar om
die vervloekte Unie de rug toe te keren. Begin van een ander verhaal.Fase gloeiend rood in de Euro-cenakels
Merkel kan het zich niet
veroorloven Italië te laten koteren en de UK vraagt niet beter dan dat er
iemand anders het vuur aan de lont steekt. Frankrijk is machteloos met
daarenboven Marine Le Pen op vinkenslag. Voorspel van het eindspel.
Als Berlusconi wil, is het
gedaanmet de Europese Unie. Hij voelt
zich sterk, want het volk smeekt om de oude vertrouwde Lire.. Iedereen voelt
het aan zijn elleboog : met de Lire in de hand wint Italië op zijn één been de
concurrentie-slag. De economie staat sterk, en wacht alleen op een devaluatie
om op volle toeren te kunnen verkopen over de hele wereld. Wat nu niet kan,
door die verdomde Euro. Doek en einde verhaal.
*
En Bruxellabad? Ha! Die
reus op lemen voeten! Die leeft immers uit de hand van de niet meer bestaande
leden .Die geeft een zucht en we zien de Natte Dweil met zijn valiezen de
vlucht nemen naar ergens een onbekende bestemming. Dexia en Belfiusleggen de boeken neer. Koen Geens en
Letermonator worden op secreet gezet.
Mooi zo.
Maar het wordt nog
mooier . België, dat miskeutel van een Mini-Europa, bestaat immers louter als
thuisbasis van al die Eurocraten, die werkloos geworden zijn. Bye Bye Belgium.
BDW en Annemans heffen het
glas op het 1ste Bevrijdingsfeest, terwijl Di Jeanetto op de vlucht naar
zijn vaderland, daar aan de grens wordt opgepakt onder beschuldiging van een
liederlijk leven op kostenvan het
Vlaamse Volk.
JaJa, Italië staat op het
punt de prestatie van Julius Cesar te herhalen, om het Avondland voor de tweede
keer de Beschaving te brengen. En dat is een feest, waar ik absoluut wil bij
zijn!
Of zijn
het eerder de mensen die geleerd hebben zich tevreden te stellen met
overschotjes?
.
Hieronder vindt U een
eigenaardige lofzang op het land waar de citroenen groeien, en waar in t
donker loof de goud-oranjen gloeien Het land en de mensen waar ooit onze
beschaving is begonnen en die door de VRT, omdat het niet socialistisch meer
wordt bestuurd, zoveel mogelijk Linkx wordt gelaten. Misschien ook vanwege
precies die beschaving, die ze eigenlijk maar niks vinden, in vergelijking met
de wereld van de Koran . Kortom, over Italië wordt maar bericht, om er iets
negatiefs te belichten. Dezelfde behandeling dus alsdie die het Vlaams Belang al jaren te beurt
valt.
Ik kan de lofzang van Dirk-Jan van Baar hieronder grosso
modo beamen, want Italië is het land van de tegenstellingen, waar de warme
menselijkheid een grote rol in speelt. Hier is, om maar iets te zeggen, de
regel voorrang van rechts geboren,
en zijn voor de veiligheid van voetgangers de
zebrapaden niet eens nodig. Noem het een soort van gemotoriseerde
ridderlijkheid, ja zelfs galanterie jegens de zwakkere weggebruiker.
Waarvoor een doorlopende
witte lijn in het midden van de (overzichtelijke) rijweg dient, mag Joost
weten, maar dat weet geen enkele Italiaan. Zelfs niet de zwarte Fiat
Punto 1121 van de Carabinieri die voor U rijdt Dat is wel even anders,
als de baante bochtig wordt : U zou wel
eens een tegenligger kunnen hinderen, en daar staat niet minder dan de
doodstraf op! Een voetganger of een andere weggebruiker hinderen kost 5 van de
10 punten van hun patente (rijbewijs) en nadien is het terug examen afleggen,
praktisch, theoretisch maar vooral lichamelijk. Roken in openbare plaatsen
kost 450 Euro en derhalve is er niet veel discussie.
Italië is anders in zijn
gewone doen, wel het land van de onbaatzuchtige menselijkheid. Met veel gaven
en soms met nog meer fouten. Hoe zou dat anders kunnen, met als bevolking de
nakomelingen van de oude Romeinse patriciërs, en een ander deelzijnde de nakomelingen van hun een beetje van
overal aangevoerde slaven. Zowel de nakomelingen van goede als van slechte
slaven, en van goede als van slechte patriciërs. Maar sopra tutto is Italië een
Christelijk land die als partner van Nazi-Duitsland nooit heeftmeegedaan met de
Joden-vervolging.
Italië is het land waar de
communistische burgemeester de reputatie van de nieuwe Paus van Rome in volle
publiek staat te verdedigen, als ware die de Koning van het Heelal. Op het
podium van de Casa Comunale staan ze beide, de sindaco en de Pastoor,
schouder en schouder, maar eenmaal op straat terug met de voeten op de grond,
kunnen ze elkaars bloed wel drinken.
Italië is het land van de
extreme extravagente luxe en het land van de totale misericorde, waar deen
zonder woorden dander helpt. Italië is het land van de beste medici ter wereld,
van gratis tot onbetaalbaar, afhankelijk van 1.001 toevalligheden, zolang men
maar ver wegblijft van het verpleeg zoals wij dat kennen. Hier overleeft de
patiënt door de zorgen van de zijnen. Of bij gebrek daaraan, door de zorgen van
ingehuurde hulpjes. Zo niet moogt U rustig doodvallen.
Allemaal niet erg, als U
het maar weet. En voor ons, buitenlanders, is er nog altijd de retour-vlucht
mogelijk, om in onze luxe-ziekenhuizen te herstellen. Onder de hoede van medici
die o zo dikwijls hun specialisatie in een van de Italiaanse universiteiten
hebben bijgewerkt.
*
Italië is het land waar de
Lynxse intelligentsia erin geslaagd is, de Premier die het land uit het moeras
getrokken heeft, te doen veroordelen, maar die dan, geconfronteerd met Griekse
toestanden, uiteindelijk toch nog probeert de meubelen te redden. Wat de VRT
weer de kans geeft om leugens te vertellen over bijvoorbeeld het afnemen van
burgerrechten, iets dat ze echt graag hadden willen zien gebeuren. Maar
spijtig voor hen, de Italianen doppen liever zelf hun eigen boontjes .
Wat er ook van komt, Il
Cavaliere is een kat met negen levens, die rijk als Cresus was, voor hij in de
politiek stapte. En dat vergeven de VRT en zijn andere vijanden hem nooit.
.
Ter zake :
Het wonder van Italië
Geplaatst door Dirk-Jan van Baar op 1 augustus,
2013 - 20:30
*
Toen ik in 1969 voor het eerst met mijn ouders in
Italië kwam, verbaasde ik me al over de welvaart aldaar. Ik dacht in een arm
land te komen, maar achter de rolluiken en de smalle steegjes ging een rijke
wereld schuil. Niet zo rijk als bij ons (Nederland was in 1969 net als nu zo
ongeveer het rijkste land van Europa), maar de mensen reden er niet op ezels en
hadden alle soorten Fiat uit die tijd (de 128 was net uit), Alfa's, Lancia's en
alle bekende Duitse en Franse merken. Ik moet er wel bij zeggen dat het
Noord-Italië betrof, want wij hielden vakantie aan het Como-meer (in
vakantiepark Sole Mio in Gera Lario: het bestaat nog steeds). Zelfs de
Zwitserse postbus kwam daar op gezette tijden langs, dus de nette
burgerbeschaving die door de regelmaat van de klok wordt geregeerd was nabij.
Toch een geruststelling, want chaotisch vond ik dat Italië als keurig
twaalfjarig jongetje wel. De slagerijen stonken er en op straat rook het naar
eten. Later op de middelbare school hoorde ik pas dat Benito Mussolini, die in het
naburige plaatsje Dongo in april 1945 samen met zijn maitresse Clara Petacci
door partizanen was opgepakt, in Italië de treinen op tijd had laten rijden.
Al deze eerste indrukken gingen vorige week opnieuw
door mij heen toen ik in Apulië was. Dat ligt in de hiel en hak van Italië en
wordt tot de mezzogiorno gerekend. Armoe troef dus. Maar niet in de vier
provincies (Bari, Brindisi, Taranto, Lecce) waar ik ben geweest. Het vliegveld
in Bari was modern, en de (witte) stadjes met de voor de regio kenmerkende
trulli bleken groter, levendiger en welvarender dan ik had gedacht. Vooral het
verkeer was erg druk. Italianen pakken voor alles de auto, lopen doen ze alleen
wanneer er 's avonds met een ijsje geflaneerd moet worden. Het binnenland rond
het schitterende stadje Ostuni waar wij verblijf hielden stond vol met villa's
in de olijfboomgaarden. Ook plaatsen als Cisternino, Locorotondo en Martina
Franca wekten de indruk dat daar het leven goed was. Van de veelbesproken
crisis van Zuid-Europa was hier niks te merken. Die zal er heus wel zijn, want
Italianen zijn meesters in de schone schijn, maar om die op te kunnen houden
moet je wel de middelen hebben. Het Italiaanse leven ligt in Apulië ingebed in
een eigen ritme, waarbij de treinen misschien niet op tijd rijden, maar wel een
voor buitenstaanders ondoorgrondelijk tijdplan aanhouden.
Die onverstoorbaarheid, een diep conservatieve
eigenschap, is tegelijk de kracht en de zwakte van de mezzogiorno en alles wat
zuidelijk is. Zuid-Italië is afhankelijk van Noord-Italië, weet dat ook, en
gedraagt zich ernaar. De mensen laten zich niet gekmaken door de eisen van
buitenaf, en geven blijk van een totale onverschilligheid waar je als
noorderling soms helemaal gek van wordt. Hoewel Apulië niet arm is, zou het een
stuk rijker kunnen zijn als het meer aandacht zou hebben voor de wensen van de
toerist. Een barokstad als Lecce, volgens de reisboekjes de parel van de regio
en 'het Florence van Zuid-Italië', bezoek je niet eventjes, daar moet je heel
veel voor doen. In ons geval gauw een autoreis van anderhalf uur. Maar als je
daar dan in de bloedhitte rond het middaguur aankomt (eerder lukt gewoon niet),
gaat alles dicht. Ook de winkels waar je misschien wat zou willen kopen. De
mensen gaan dan rusten, dus ook het personeel van de talrijke kerken, musea en
andere monumenten waarover de stad beschikt. Hoewel het toch een kleine moeite
is, en heel veel verkoeling brengt, om die open te houden.
Maar zo zit Zuid-Italië niet in elkaar. Waar Ascoli
Piceno, een prachtstad in de noordelijker gelegen Marche, zijn cultuurschatten
tijdens de middaguren openhoudt, volharden ze in Lecce aan hun oude gewoonten.
Misschien ook vanwege een links stadsbestuur, want waar veel Italiaanse
binnensteden in de rest van het land zijn opgeknapt en gerestaureerd, zijn die
werkzaamheden in Lecce nog gaande en zien veel delen er nog uit zoals ik me
Italië herinner uit de jaren zeventig: grauw en vervallen, met veel graffiti en
linkse leuzen (tegen Israël en voor de Palestijnen, die 'bevrijd' moeten
worden). Lecce is een universiteitsstad, met communistische activisten, die op
straat tijdens de vijfurige middagpauze pamfletten uitdeelden. Dat enthousiasme
is er dan weer wel. Wie denkt dat Italianen lui zijn, heeft het mis. Er is veel
inventiviteit en bedrijvigheid, maar niet altijd voor de juiste dingen. En er
is natuurlijk ambtenarij, wat met talloze ondoorgrondelijke regeltjes voor
oponthoud en vertraging zorgt, maar ook voor werkgelegenheid en - opnieuw - een
geheel eigen ritme.
Waar ik als twaalfjarige jongetje uit het rijke
Noord-Europa Italië voor een arm en chaotisch aanzag, ben ik in al die jaren
dat ik sindsdien in Italië ben geweest tot de conclusie gekomen dat al die
ambtenarij en al die onverbiddelijke middagpauzes het land bijeenhouden. Alles
in Italië is strikt gereguleerd en verkaveld, tot het strandleven aan toe.
Zonder die lunchpauzes, die bureaucratie, die wegen vol rondrazend verkeer (op
de weg hebben Italianen haast en moet er altijd worden ingehaald, ook als het
niet kan), die rolluiken in de binnensteden, en die kerken die ook op
onaangekondigde tijden open en dicht kunnen zijn, verliest het Italiaanse leven
zijn structuur. Dat Mussolini de treinen op tijd liet rijden, was misschien
toch niet zo'n historische prestatie als vaak wordt gezegd. Want ook in Italië
regeert de klok, al loopt die anders dan in Zwitserland of bij ons. En
ondertussen moderniseert ook Zuid-Italië op een eigen, onnavolgbare manier.
Buitenstaanders hebben daar geen enkele invloed op.
Elke druk van buitenaf om Italianen tot snelheid en hervormen te prikkelen
werkt averechts. Al die opgeheven vingertjes wekken irritatie en worden
compleet genegeerd. U heeft maar te wachten. Wel mogen noorderlingen de
rekening betalen, want keurig betalen moet je daar natuurlijk wel. En na zo'n
paar dagen Zuid-Italië heb ik daar vrede mee. Want zo was het sinds de
verschuiving van het economische zwaartepunt tijdens de zestiende eeuw van de
Middellandse Zee naar de landen aan de Noordzee, zo was het sinds de eenwording
van Italië in de negentiende eeuw, zo was het in het fascistische Italië van
Mussolini, zo was het in 1969, en zo is het nu nog steeds. Het zou mooi zijn
voor Europa als dit nog tijden zo door kan gaan. Het zou betekenen dat wij
keihard in deeltijd werkende noorderlingen over een halve eeuw nog steeds
stinkend rijk zijn en de op halve kracht werkende zuiderlingen 'arm'. Dit moet
wel een economisch wonder zijn met de zegen van Onze Lieve Heer.
1420 - IS HET NU KEIZER KAREL OF NAPOLEON DE GUCHT
.
1420 - IS HET NU KEIZER
KAREL OF NAPOLEON DE GUCHT
.
.
Met
alle Chinezen, maar niet met den dezen, zal hij gedacht hebben .
Het
is voldoende bekend, dat de 2 Oost Vlaamse Liegebeesten, Verhofstat en De
Gucht, niet samen door één deurgat
kunnen. Zelfs een dubbele deur, speciaal op maat gemaakt, gaat niet vanwege hun
uitzonderlijk dikke nek. Zelfs als wijnboer in Italië in hun vrije tijd is het
hommeles over wie nu de dikste druiven had. De Gucht brengt zelfs zijn wijn in
België op de markt, maar die schijnt niet te drinken te zijn.
Elders
werd De Gucht al opgehemeld wegens zijn succes met de Chinese zonne-panelen, en
samen met het slinkend aantal VLD-kiezers, zou dat de doodsteek betekenen voor
de kansen van Vhfsdt, want een van de twee zou zijn Europees mandaat moeten inleveren.
Misschien wel in het voordeel van een Vlaams Nationalist .Gent in zak en as, en
Termont op bedevaart naar O.L.Vrouwke van Oostakker! Want als de Blauwe
Geschelpten duiken, duiken de Rode Valken ook en komt Gent, voor het eerst in
honderden jaren, ook in handen van de Vlaams Nationalisten, naar het voorbeeld
van de Koekestad .
De
soep echter wordt nooit zo warm gegeten als ze op tafel komt. De Keizer van
Berlare schijnt deze keer zijn hand fameus te hebben overspeeld. Zijn Mireille
en het zeuneke Zaan Zaak in zak en as, want zonder de Pater Familias zijn
beiden nog minder dan niks. Zaab Zaak kan zelfs met de gekochte universitaire
bull op zak, daarmee nog niet tot 3 tellen.
Blijft
nog maar de vraag, of überhaupt de VLD straks boven de kiesdrempel komt. Men is
daar al jaren aan een stuk bezig het graf te delven voor het Vlaams Belang
(denk maar aan het politiek proces in Gent en de veroordeling van het
Blok door een Rechter Verhofstadt-vriendje, die als enige bereid gevonden werd
om het Loge-wachtwoord uit te voeren)
Maar
zoals het spreekwoord zegt :Wie een graf delft voor een ander, valt er
dikwijls zelf in.
In
ieder geval heffen wij, samen met alle mensen die een nieuw en beter Europa
wensen, het glas op de goede afloop.
.
Ter
zake :
Financial Times
veegt de vloer aan met 'toogstrateeg' Karel de Gucht
Uit De Wereld
Morgen.be
*
EU commissaris Karel de Gucht stelt het recente akkoord
over de zonnepanelen met China graag voor als een politieke overwinning. In
werkelijkheid was het een complete afgang en het is zeer de vraag of dit zijn
politieke toekomst niet hypothekeert.
Enkele maanden geleden kondigde Karel de Gucht met grote
trom aan dat hij indien nodig heffingen zou invoeren tegen Chinese
zonnepanelen. Het moest maar eens gedaan zijn met de oneerlijke concurrentie
vanuit China. Het zou het eerste ernstige conflict worden tussen de Europese
Unie en China. Eind juli meldde hij dan triomfantelijk dat er een akkoord was
bereikt en dat hij zijn zin had gekregen. Na weken van intensieve
onderhandelingen kan ik vandaag bekendmaken dat ik tevreden ben met het aanbod
van een prijsverbintenis dat de exporteurs van Chinese zonnepanelen voorgelegd
hebben, aldus de Gucht.
De Financial Times geeft een heel andere versie van de
feiten. In een paginagroot artikel gaat de krant uitgebreid in op het akkoord
en ook op de bewogen politieke loopbaan van onze Belgische eurocommissaris. Ze
schetsen geen al te fraai beeld.
Direct na zijn dreiging met hoge heffingen tegen de
Chinese goedkope zonnepanelen kreeg de Gucht tegenwind van een meerderheid van
de EU-landen onder leiding van Duitsland. Ook België sloot zich daarbij aan.
Deze landen vreesden dat dit het begin zou kunnen zijn van een uitzichtloze
handelsoorlog met een zeer belangrijke handelspartner. Bovendien zouden de
heffingen alleen maar leiden tot hogere prijzen voor zonnepanelen. Dat zou de
crisis in de sector nog verergeren en de omschakeling naar groene technologie
een serieuze deuk geven. Chinese firmas zouden hun productie wellicht ook
delokaliseren naar andere Aziatische landen van waaruit ze hun goedkope export
gewoon zouden kunnen verder zetten.
De Gucht trok zich van die Europese tegenkanting niets
aan. Uit het verleden is al vaker gebleken dat hij koppigheid en arrogantie
probleemloos combineert tot de realiteit er anders over beslist. Die
realiteit liet ook deze keer niet lang op zich wachten. De Chinezen openden een
onderzoek naar de import van Europese wijn, wat tot grote bezorgdheid leidde in
Frankrijk en andere Zuiderse landen. Ook dreigden ze een zaak te openen i.v.m.
de invoer van wagens. Dat zag Duitsland nog minder zitten. De Duitse export
naar China bedraagt namelijk jaarlijks 67 miljard dollar, het drievoudige van
de Europese import van zonnepanelen. Merkel wou een handelsoorlog met China te
allen prijze vermijden.
De Gucht bleef echter stoer doen en haalde uit naar China
dat hij ervan beschuldigde de Europese landen tegen elkaar uit te spelen. Maar
hij werd snel op zijn plaats gezet. De eurocommissaris mocht zijn plannen tot
invoerheffingen vergeten en moest zich tevreden stellen met een uiterst slap
akkoord. Dat akkoord legt de minimumprijs vast op 56 cent, ongeveer de prijs
die momenteel door de Chinezen wordt gehanteerd Dat is zowat de helft van wat
de Commissie vorig jaar nodig achtte om de dumping ongedaan te maken. Er is een
maximaal volume vastgelegd, maar dat verschilt nauwelijks van wat nu ingevoerd
wordt. De Europese producenten van zonnepanelen zijn over het bereikte akkoord
in alle staten en trekken zelfs naar het Europees Hof in Luxemburg om het aan
te vechten.
Het lijdt geen twijfel dat China de productie van
zonnepanelen subsidieert. Maar Europa doet dit ook voor zijn landbouw, en dan
zwijgen we nog over de oorlogsindustrie van de VS. Er is een tijd geweest dat
landen uit het Noorden eenzijdig en brutaal hun wil konden opleggen aan
ontwikkelingslanden. De Gucht leeft blijkbaar nog in dat tijdperk en wil maar
niet zien dat de wereldverhoudingen aan het kantelen zijn. Een ander goed
voorbeeld hiervan is het incident in Congo in 2008. Toen dacht hij als minister
van Buitenlandse Zaken de Congolese president als een kleine jongen de les te
kunnen spellen. Zijn drukkingsmiddel was 200 miljoen euro ontwikkelingshulp.
Hij was echter een klein detail uit het oog verloren. Enkele weken voordien was
Congo een lening toegezegd van China ter waarde van 12 miljard dollar, bijna
vijftig keer zoveel als de Belgische aalmoes. Voor de Congolese president was
de rekening snel gemaakt.
De Financial Times stelt vast dat dit niet de eerste keer
is dat de Gucht zich als een olifant in en porseleinkast gedraagt. Louis
Tobback noemde hem omwille daarvan ooit een toogstrateeg. De beurskrant
verwijst naar het fameuze debat over het stemrecht voor migranten in 2004. De
liberalen zaten toen in de regering, maar waren in meerderheid tegen de
toekenning ervan. Na heel wat interne discussie gingen ze uiteindelijk akkoord.
s Anderendaags verklaarde de Gucht, die op dat moment partijvoorzitter was,
vrolijk op televisie dat hij het akkoord toch niet zou goedkeuren. Het kostte
hem toen zijn voorzitterszetel en het gekrakeel leverde de partij bij de
volgende verkiezingen een zware nederlaag op.
De beurskrant vermeldt nog enkele heldenfeiten van keizer
Karel. In 2004 kwam het tot een ernstig diplomatiek incident tussen België en
Congo omwille van denigrerende uitspraken van Excellentie De Gucht aan het
adres van president Kabila. In 2005 schilderde hij premier Balkenende van
Nederland af als een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een
man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren. Niet dat hij geen gelijk
had, maar als minister van BZ van een buurland is het gewoonweg not done. In
2010 waren het de joden die het moesten ontgelden. In een interview voor Radio
1 liet hij zich het volgende ontvallen: En onderschat ook niet wat de mening
is - nog los van de lobby - van de doorsnee Jood buiten Israël. Daar is
inderdaad een geloof - ik kan het moeilijk anders dan zo omschrijven - bij de
meeste Joden, dat zij gelijk hebben. En geloof is iets wat je moeilijk met
rationele argumenten kunt bestrijden. Het gaat ook niet over al dan niet gelovige
Joden, hoor. Ook vrijzinnige Joden hebben datzelfde geloof dat zij eigenlijk
gelijk hebben. Het is dus niet gemakkelijk om zelfs met een gematigde Jood een
gesprek te hebben met wat zich in het Midden-Oosten ontrolt. Het is een
bijzonder emotionele aangelegenheid. Subtiel is anders.
Door zijn blunders in de Belgische politieke zit hij
vandaag in Europa. Het is nu zeer de vraag of zijn toogstrategie het hem ook
daar niet onmogelijk zal maken. De Gucht wil graag een tweede keer als
commissaris zetelen. Maar men kan zich moeilijk voorstellen dat Duitsland zo
een tweede incident zal toelaten. Misschien kan hij na de verkiezingen van
volgend jaar Leterme opvolgen aan de OESO, of anders kan hij ook nog gaan
doctoreren in Oxford.
1419 - VOLGENS VRIEND GUIDO ZIJN DE FRANCOFONEN EEN CALAMITEIT VOOR ONS
.
Zaterdag 3 augustus
Zon 6u12-21u24
H Nikodemus
.
Dienstmededeling
De weergoden met al hun atmosferische
storingen zullen we dan maar zeggen, hebben het al een heel tijdje gemunt op
ons Draadloos Internet. Het is nog erger dan Russische Roulette tussen hebben
en niet hebben.
Het spijt me dus voor de gewone lezer, als er
geen enkele regelmaat meer zit in mijn postings. Erger is het voor de Binnenlandse
Staatsvuiligheid, die op die manier moeten beginnen twijfelen aan hun
werkzekerheid.. Met buitenlandse spionkoppen anders geen compassie. Het is lijk
met de bulten : ze moeten maar recht groeien.
Tot overmaat van ramp, krijgt mijn eigen
computer daar vandaan ook weer zijn loeten. En zoals U weet, is er in dit
zonnige land niet één ezel die werkt heel deze maand die toegewijd is aan Keizer
Augustus. We zullen dus moeten vechten met het volk dat we zijn.
.
1419 - VOLGENS VRIEND
GUIDO ZIJN DE FRANCOFONEN EEN CALAMITEIT VOOR ONS
.
.
Doorheen de jaren heb ik
hem als een bezadigd man leren waarderen. Klare kop, vlotte schrijfstijl en altijd
de nagel op de kop.
Maar onze vrienden, de
Francofonen zo maar als groep, zij het indirect, een calamiteit durven noemen,
omdat wij ze meer dan als bij hoge uitzondering letterlijk al jàren de bek
moeten open gehouden worden, dat is in strijd met de mensenrechten. Immers, in dit
land is alles wat niet voordelig genoeg uitvalt voor deze categorie van medemensen,
tegen de mensenrechten zoals vastgelegd door hun vriendjes, de Europese Unie.. Enfin,
niet de voordelen, maar er over spreken, is tegen de regels. En beledigd, dat
ze daarenboven zijn, omdat ze zich in die onbehoorlijke situatie als bedelaars
gevoelen
Vriend Guvaal durft het
namelijk aan, de aantallen leefloners per deelstaat te citeren, onder en
boven de armoegrens. Hij durft het zelfs aan, de transfers, die andere prijn,
zo maar eventjes op 16 miljard per jaar te situeren. Voor die som zouden wij in een
paar jaar de machtigste zeevloot ter wereld kunnen hebben, machtiger dan
Mohbama en Poetin samen!
Halt! Eerst 3 begrippen
toelichten : leefloner, deelstaat en armoegrens.
*
Leefloon :
dat is de verloning uitbetaald door e verzorgingsstaat omdat iemand zo goed is in leven te willen blijven
(*). Is een licht ironiserend begrip dat pas een voldragen eufemisme is
geworden sedert de massa-immigratie van Linkx kiesvee. Is een van de best
bewaarde staatsgeheimen sedert de tijd der Oude Belgen, omdat de etnische
afstamming van de genieters de directe splijtstof betekent van het land.
Deelstaat
: dat is een begrip uit de troonrede van Koning Kukuleku bij zijn
troonsbestijging. Het is een geniepige steek onder water naar de Vlamingen, die
vechten voor een eigen onafhankelijke staat, en nu gepaaid worden met een flauw
afgietsel daarvan. Het begrip Deelstaat is een uitholling van het begrip onafhankelijkheid,
een ontdoen van de eigenlijke betekenis. Ik zou het vergelijken met de spot
wegens dat speelgoed-geweertje waarmee een soldaat naar de oorlog moet. Het is
een woord dat als een boemerang tegen de kop van de
uitdagers-operette-figuranten moet terugkomen. Zij het deel. Wij de Staat.
Armoegrens :
is de zeer directe benadering van de taalgrens, omdat beide grenzen, dank zij
de socialisten,zowat zijn gaan
samenvallen.
*
Nu over naar de naakte
aantallen leefloners per taalgroep:
Noord Belgen = 41.900 op 7
miljoen inwoners
Zuid Belgen = 108.800 op 4
miljoen inwoners
*
We mogen alleen weten, dat
Vlaanderen meer avonturiers van vreemde origine op zijn bodem krijgt
toebedeeld, dan Wallonië, wat de scheve verhoudingen nog schever trekt.
Kijk, dat is nu eens weer
iets typisch Tsjeefs : die verbloeming. Want het staat als een paal bovenwater dat de juiste identiteit van iedere
leefloner gekend is. Het moet dus een fluitje van een cent zijn, om de juiste
cijfers bekend te geven, zodat niemand, noch in het voordeel noch in het
nadeel, met gissingen moet werken .
Mijn idee bij benadering
van de geografische spreiding?
Ten zuiden van de
armoegrens : van de 108.800 leefloners zijn er 7% aangespoelden. In Vlaanderen
zijn er dat 15% van de 41.900, resp.7.600 en 6.300. Anders gezegd : er zijn 93.200
gelukkigen op 4 miljoen Francofonen en 35.600 gelukkigen op 7 miljoen
Vlamingen.
Deze cijfers zijn geen evangelie,
maar ze geven toch duidelijk de richting > Afgrond aan ..
(*) Leefloon : bij deze worden de geruchten als zou
er in vervanging voor dit begrip, het automatische zelf-bedienings-crematorium
in aantocht zijn, bestreden Bij dit systeem, gebaseerd op de alom gekende
druk-kookpan ofte autoclaaf zou betrokkene in zijn laatste minuten de
apparatuur zelf in werking stellen, door in te stappen en het deksel in het
slot te trekken. Dan glijdt deze autoclaaf vervolgens niet IN het vuur, maar OP
het vuur. Zoals bij moeder thuis in de keuken. Tweede principe die hier
gehuldigd wordt, is dat van de gekookte kikker, waar de proeven van start
gingen met de kikker in koud water, om dat water slechts langzaam te verhitten, zodat de kikker niet wil vluchten
tot wanneer het te laat is. Om het leven in die kookpan-container zo dragelijk
mogelijk te maken, wordt er een kleine hoeveelheid water aan toegevoegd, gemengd
met het oog op een welriekend eindproduct, met veel zuiderse kruiden, peper en
zout.
De rest van dit procedé is niet geschikt voor
gevoelige lezers. Al zal men er zich vroeg of laat moeten aan gewennen, zoals men
aan de verbrandingsovens is moeten wennen, die de ter aardebestelling helemaal
verdrongen hebben. Lijkverbranding, ook niet prettig, is tenslotte zuivere
verspilling van grondstoffen waaraan er stilaan gebrek komt. Vandaar deze ecologisch
geïnspireerde Endlösung, de gedroomde eindoplossing : de vol-automatische Doet
Het Zelf autoclaaf met het maximum van resultaat en het minimum van
inspanning.
Bij dit zelfbedienings-systeem gebeurt inderdaad
alles vol-automatisch : de lediging achteraf van de containers, het scheiden
van de onderscheiden massas, gedeeltelijk door toepassing van de centrifugale
kracht, zoals in een melkafromer. De finale eindproducten zijn dan, in volgorde
van hun economische waarde, het beendermeel voor de dierenvoeding, de vlezige
massa voor vis- en veevoeder terwijl de vloeibare massa bestemd is voor
bemesting van de velden.
Zoals U ziet, een win-win situatie, als opperste
verwezenlijking van een Groen-Rood partij-programma.
1418 - OVER DE LAFHEID VAN ONZE BLOEDEIGEN WESTERSE SAMENLEVING
.
Vrijdag 2 augustus
Zon 6u10-21u26
H Stefanus
.
1418 - OVER DE LAFHEID
VAN ONZE BLOEDEIGEN WESTERSE SAMENLEVING
.
In een
varkens-slachterij, het avondgebed.
.
Eigenlijk worden op deze
blog slechts twee essentiële gerechten opgediend : de Vlaamse Vrijheidsstrijd
en het verzet tegen de sluipende islamisering, waar het tweede in feite een onderdeel
is van het eerste. Om de hoofdschotel zo aantrekkelijk mogelijk te houden, worden
allerlei stijlfiguren gebruikt zoals ironie, sarcasme, en ook (om met de tijd mee te zijn), af en toe met
wat vulgaire woorden doorspekt, ent heel in de verte een pinkellichtje seks.
Maar vooral : to the point, recht voor de raap en zonder vaar noch vrees.
Kortom, het is zoals het
is : van deze tijd, maar waar de nostalgie naar vroeger nooit ver weg is.
*
Onderstaand artikel
behoeft geen krans, niet eens het advies om vooral tussendoor de lijntjes te
lezen. De Islam voert een strijd op leven en (onze) dood, en wij staan er bij
en kijken er naar. Om te janken van machteloze woede.
Wat echtere niet ergens
iets is, dat tussen de lijntjes werd verteld, was op TV Limburg, waarmee ik
mezelf soms amuseer, hier in Berlusconi-land. In Beringen zou een katholieke
kerk, eigendom van de Gemeente, voor de helft verbouwd worden tot moskee.
Zonder dat er oproer of straatprotest komt.
Men zegt dat er in de
vroegere mijnbouw zoveel plofstof nodig is geweest bij de ontginning van
steenkool. Zijn er daar dan nergens een paar kilootjes van overgebleven, klaar
voor bovengrondse toepassingen?
Of, om het in militaire
termen weer te geven wat daar in Beringen met de kerken gebeurt : soldaten die
hun uitrusting bedrijfsklaar in handen van de vijand overleveren, verdienen in
elk leger de dood met de houten hamer, dezelfde als waarmee men varkens de kop
inslaat.
*
Moeten ze zich daar in de
Prachtlanden op de dijen kletsen van plezier! Niet alleen krijgt hun 5de Colonne
hier gratis kost en inwoon + betalen wij ons blauw om hun overtalrijke kroost te
laten opgroeien voor galg en rad, ze krijgen onze afdankertjes om er de neus
tegen de grond om te ruiken waar ergens Mekka ligt, maar vooral om er met de
kont omhoog hun Profeet te verheerlijken.
Volgens de Bijbel was er
in de steden Sodoma en Gomorrha niet één rechtvaardige meer te vinden, en daarom
werden die steden door de adem van de Heer (een vroegrijpe atoombom?) van de
aardbodem geveegd.
In Limburg, zegt men, is
men altijd wat aan de trage kant, maar dat van die ene rechtvaardige, dat moet
toch stilaan zijn beginnen doordringen?
.
Ter zake :
Massale vervolging losgebarsten: 200 miljoen
christenen doelwit van voornamelijk moslims
*
In Nigeria kwamen bij islamistische bomaanslagen op
een christelijke wijk recent 24 mensen om het leven.
Volgens Bruce Thornton van het Hoover Institution
van de prestigieuze Stanford Universiteit zijn op dit moment 100 tot 200
miljoen christenen het doelwit van hevige vervolgingen door hoofdzakelijk
moslims. 'Weinig mensen realiseren zich dat we heden ten dage de grootste
vervolgingen van christenen in de geschiedenis beleven,' zei hij. 'Volgens een
schatting wordt iedere vijf minuten een christen vermoord vanwege zijn geloof.'
(1)
Het vuur van rebellie, opstand en vervolging van
minderheden grijpt in het hele Midden Oosten om zich heen, maar de wereld heeft
zijn ogen voornamelijk gericht op de hervatting van het vredesproces tussen
Israël en de Palestijnen. 'Dit is het maar al te bekende spelletje waarin de
Joodse staat concessies doet, zoals het vrijlaten van terroristen, voor het
privilege om met een vijand te praten die Joden demoniseert, terroristen
verheerlijkt en al drie vredesaanbiedingen heeft verworpen,' schrijft The
Jewish Journal.
'Woeste vervolging christenen is monstrueus
onrecht'
Na twee jaar tijd blijkt de 'Arabische Lente' een
'Arabische vulkaan' te zijn. In veel landen en gebieden is het sektarische
geweld geëxplodeerd. Bovendien wordt het gevaar Iran almaar dreigender,
aangezien het land steeds dichter bij de productie van kernwapens komt. 'In
plaats van het losmaken van democratische krachten heeft de Arabische Lente een
dodelijk mengsel van voortwoekerende haat, economische ellende en felle
machtsstrijd voortgebracht.'
'Verborgen in al deze chaos is een monstrueus
onrecht dat nauwelijks aandacht van de media heeft gekregen: de woeste
vervolging van christenen'. Naar schatting 100 tot 200 miljoen christenen zijn
het slachtoffer van de almaar erger wordende discriminatie, racisme en vaak
grove gewelddaden door voornamelijk moslims.
Pakistaans geweld
Zo werden in maart in Pakistan christenen in de
stad Lahore uit hun huizen verdreven, waarna deze in brand werden gestoken. De
afgelopen jaren is dit ook in andere plaatsen gebeurd, met soms dodelijke
afloop. Zo werd op 27 juli in Okara een christelijke vader voor de ogen van
zijn 15 jarige zoon en 12 jarige dochter door 8 moslims vermoord (3). De daders
zijn Soennitische moslims, die zich overigens ook richten op de grote
Shi'itische minderheid. Sinds januari 2012 zijn in Pakistan al zo'n 635
Shi'iten het slachtoffer geworden van Soennitisch geweld. (2)
'Vraag jouw Jezus maar om hulp, want nu ga je dood'
Ook in Nigeria waren christenen weer het doelwit
van de islamitische Boko Haram groep. Bij explosies in onder andere een bar in
een christelijke wijk in de stad Kano kwamen 24 mensen om het leven. In maart
waren er al 25 mensen omgekomen bij eerdere bomaanslagen in het district. Boko
Haram, wat 'Westerse scholing is verboden' betekent, wil de racistische
islamitische Shariawetten verplicht aan alle Nigerianen opleggen. (4)
Dat het christendom specifiek het doelwit is blijkt
onder andere uit de moord op voorganger Faye Pama Musa, algemeen opzichter van
de Rhema Assembly International Church en secretaris van de Christian
Association of Nigeria (CAN). Op 14 mei werd Musa thuis overvallen door drie
gewapende moslims. 'Vandaag ben je een dode,' zei een van hen. 'Vraag jouw
Jezus maar om hulp, meneer CANman.' In het bijzijn van zijn vrouw en enkele
kinderen sleepten ze hem naar buiten, mishandelden hem, en schoten hem
uiteindelijk drie keer door zijn hoofd toen hij weigerde zijn Verlosser Jezus
Christus te verloochenen (5).
Westerse politici en media negeren
christenvervolgingen
Het trieste is dat de massale christenvervolgingen
door de politici en media in het Westen vrijwel geheel worden genegeerd.
Sterker nog, de Amerikaanse regering Obama, de Europese Unie en de NAVO steunen
in Syrië de islamistische rebellen die overal waar ze komen christenen
verdrijven en vaak op extreem gruwelijke wijze vermoorden, bijvoorbeeld door ze
met een mes te onthoofden. Onder de daders, die door Amerika worden bewapend,
bevinden zich zelfs kindsoldaten. (6).
Het zijn niet uitsluitend moslims die christenen
vervolgen. In India zijn de gelovigen steeds vaker het doelwit van
Hindoeïstische militanten. Christenen worden tijdens samenkomsten overvallen,
geïntimideerd, aangevallen en uit hun huizen en dorpen verjaagd. Kerkgebouwen worden
beschadigd, maar de politie doet nauwelijks iets om de christenen te beschermen
(7).
Ik heb het, door mijn
slechte ogen, al lastig genoeg met lange teksten lezen in mijn moedertaal,
zonder dat ik er een gewoonte van maak mijn ogen te vermoeien met andere
wereldtalen (!), zoals het Frans. Maar omdat http://www.bloggen.be/roeland/ zo
uitdrukkelijk een der onzen is, maak ik graag onderstaande uitzondering.
Tiens, tiens, denk ik an :
Le
Figaro, mmhm, hoe zou die staan tegenover Marine Le Pen? Moet ik toch
eens op letten!
Wat me in dit navolgend
artikel vooral bevalt, is de historische context waarin de Islam denkt de kans
te mogen grijpen, om de plaats van het wereld-communisme in te nemen. Wat de Islam
mist aan intelligentie, wint het aan wreedheid en dat maakt dat soort
waan-ideeën veel gevaarlijker dan alle duivels in de hell. Want die kunnen daar
niet uit, en de haatbaarden wel.
.
Ter zake :
Ze verkozen de on-eer boven de oorlog, ze kregen de
twee (Churchill).
Dat stuk van de adjunct-directeur van Le Figaro is
echt lezenswaardig! Het is een beetje te lang om te vertalen, waarvoor mijn
excuses.
Thierry
Desjardins.
Journaliste
et Reporter, né en 1941,
Directeur
général adjoint du Figaro.
Auteur
d'un nombre considérable d'ouvrages politiques.
Lauréat
de l'Académie française.
Prix
Albert Londres 1975.
Prix
Louis Pauwels 2000.
Déclaration
du Directeur Général Adjoint du Figaro
Il
serait grand temps que nous nous apercevions -enfin- qu'une nouvelle guerre de
religion a éclaté et, cette fois, à l' échelle planétaire.
Les
Islamistes massacrent les chrétiens en Égypte, en Irak, aux Philippines, en
Indonésie, au Pakistan, au Nigeria, un peu partout. Malraux
avait dit :
«
Le XXIème siècle sera religieux ou il ne sera pas ».
On
a bien l'impression que ce siècle qui commence va voir le déchaînement sans
pitié d'un Islam renaissant, voulant dominer le monde et faire payer à la
civilisation chrétienne les quelques siècles pendant lesquels elle a régné sur
la planète.
Cette
haine du chrétien dépasse de beaucoup tous les problèmes de la foi. En
s'attaquant aux églises, aux prêtres, aux religieuses, aux fidèles, les
islamistes veulent abattre la civilisation occidentale, la démocratie, le
capitalisme, ce qu'ils appellent le « néo-colonialisme », la parité hommes
femmes, les Droits de l'Homme, le progrès tel que nous le concevons.
Le
XXème siècle a été marqué par l'affrontement Est-Ouest, le bloc communiste contre
les pays « libres ». Marx, Lénine et Staline se sont effondrés d'eux-mêmes sous
les incohérences, bien souvent monstrueuses, de leur idéologie. Mais ils ont aussitôt été remplacés par Allah et
son Prophète.
Le Coran a pris la place du Communisme, le drapeau
vert de l'Islam celle du drapeau rouge, les imams prédicateurs des mosquées
celle des commissaires politiques.
Le XXIème siècle sera une guerre sans merci car les
foules immenses du Tiers-monde islamisé (et des banlieues de nos grandes
métropoles) sont autrement plus dangereuses que ne l'ont jamais été les chars
du Pacte de Varsovie.
Nous pleurons, avec nos larmes de crocodiles
habituelles, les coptes massacrés à Alexandrie et les chrétiens assassinés à
Bagdad.
Mais nous restons les bras ballants.
Il faut bien dire qu'on voit mal ce que nous
pourrions faire. Ce n'est plus guère le temps des croisades et nos dernières
expériences en Afghanistan ou en Irak (où nous commençons à regretter la belle
époque de Saddam Hussein qui savait, lui, au moins, faire respecter la laïcité
baasiste) n'ont pas été très concluantes, c'est le moins qu'on puisse dire. Il
est bien loin le temps où Napoléon III pouvait envoyer un corps expéditionnaire
protéger les maronites du Liban que massacraient les Druzes.
Mais au moins restons lucides et surtout arrêtons
de ressortir une fois de plus la fameuse « repentance » qui nous sert désormais
pour maquiller toutes nos lâchetés.
Hier, un imbécile de service nous a longuement
expliqué à la télévision que si les islamistes égyptiens massacraient les
coptes c'était parce que ces chrétiens de la vallée du Nil étaient « les
représentants de l'Occident », les ambassadeurs de la culture européenne », les
symboles vivants du capitalisme, du néocolonialisme, du dollar et du coca-cola.
En un mot, les ultimes survivants de l'époque coloniale. Autant dire, à l' en
croire, que les Islamistes avaient parfaitement raison de vouloir éliminer ces
survivances d'un passé détesté.
*L'imbécile était, en plus, un inculte*. Les coptes
sont les descendants du peuple des pharaons. « Copte » veut dire « égyptien ».
Ils étaient sur les bords du Nil bien avant la conquête arabe et musulmane.
S'ils sont plus nombreux au sud, entre Assiout et Assouan, c'est précisément
parce qu'ils ont fui les cavaliers conquérants venus d'Arabie.. Ils avaient
leurs églises bien avant que nous ne construisions nos cathédrales.
On peut d'ailleurs dire exactement la même chose de
tous les chrétiens d'Orient qu'ils soient catholiques (de rite d'Antioche, de
rite syriaque comme les maronites libanais, de rite byzantin, de rite arménien,
de rite d'Alexandrie) ou « non chalcédoniens » comme les coptes, ou orthodoxes
(ayant leur patriarcat soit à Istanbul, soit à Alexandrie, soit à Jérusalem,
soit à Damas). Tous sont « chez eux » dans ces pays-là depuis des millénaires,
certains parlant encore l'araméen, la langue du Christ. En faire des
ambassadeurs de l'Occident, des représentants du capitalisme colonial est
évidemment une absurdité.
Même si, en effet, ils sont « de culture chrétienne
». Mais ils l'étaient avant nous. Nous ne pouvons rien faire pour les protéger,
mais au moins ne les trahissons pas en reprenant à notre compte les accusations
odieuses de leurs assassins. Nous pouvons les accueillir, comme nous nous
devons d'accueillir tous ceux qui sont persécutés. Beaucoup ont déjà fui leur
pays.
Mais, en tous les cas, ne continuons pas à nous
boucher les yeux, à parler de «l'amitié islamo-chrétienne », d'un « Islam à
l'occidentale», de « la cohabitation harmonieuse des trois monothéismes ».
Soyons intransigeants avec les règles de notre
laïcité, mais ne nous laissons entraîner ni vers la stigmatisation ni vers la
discrimination (surtout si elle devait être « positive », comme le souhaitent
certains), car ce serait, évidemment, faire le jeu des fanatiques.
Aujourd'hui, la grande mode est d'évoquer,
d'invoquer à tout bout de champ "les années les plus sobres de notre
histoire". C'est souvent absurde et parfois odieux. Mais s'il y a une
leçon qu'il ne faut jamais oublier c'est bien celle de Munich, Churchill avait
dit:
«Ils
ont préféré le déshonneur à la guerre et ils auront les deux.»
Il
ne faut jamais tenter de pactiser avec ceux qui vous ont déclaré la guerre.
1416 - DE WERELDJONGERENDAGEN ZULLEN NOOIT MEER VOORBIJ ZIJN
.
1416 - DE WERELDJONGERENDAGEN ZULLEN NOOIT MEER
VOORBIJ ZIJN
.
En in
zoiets zou Mgr Leonard nieuw leven moeten in blazen ..
Maar Lionheart
is bijlange geen Leeuwenhart gebleken .
.
De Waalse aartsbisschop
van Mechelen die de Waaltjes een les zou geven in werklust, die ze maar te kopiëren
hadden van de Vlamingen. Ja, de man leeft nog en schijnt zelf in blakende
gezondheid te verkeren, zodanig dat hij, op het eerste verzoek van Laeken, voor
de micros het Te Deum Laudamus komt zingen . Looft de Heer, want de Belgen
hebben een nieuwe koning.
Dat deze blog grotendeels
op dezelfde golflengte zit als t Pallieterke, zal wel voor niemand meer een
verrassing zijn, waarschijnlijk. Wie golflengte zegt, speekt over golven en wie
schrijft over golven, schrijft over de zee, mijn andere grote liefde. Hier op
deze blog spreek ik sinds jaar en dag over de gammele Belgica die
gewonnen-verloren probeert te overleven, ten bate in hoofdzaak van de kaviaar Tsjeef-achtige
salon-socialisten van de aftandse kleurpartijen. t Pallieterke drukt zich nog
enigszins duidelijker uit, door te spreken van de Beltanic. Maar zover
wil ik niet gaan, omdat met de ramp van de Titanic er naast zoveel verwaande
snobs, veel te veel arme luizen aan boord waren, waarvoor geen plaats meer was in
de reddingssloepen. Dan liever de Noordpool-boot, de Belgica van Baron de
Gerlache, waar er geen arme luizen aan boord konden komen, wegens de prijs van
de exclusieve tickets ..
En nu : hoppe met de
beentjes, Louise, naar Mgr Hazenhart (Ceur de Lièvre?) om er een beetje vaart in
te steken (pur forcer la douille).
.
Ter zake :
Fel belaagd
Excellente eminentie,
Gij hebt het niet gemakkelijk in de Kerk van onze
contreien. Het is genoegzaam bekend dat gij recht in de leer zijt en niet
terugschrikt om die leer ongezouten, zij het soms een tikkeltje onhandig, te
verkondigen. Maar dat is uw plicht als herder in een Kerk die leegloopt en
waarin de progressieven zowel naar inhoud als naar vorm verwoestend werk hebben
geleverd. Van al hun vernieuwingen en theologische inzichten van na het
concilie van vijftig jaar geleden, is niets overgebleven. Die hebben geen verf
gepakt. Meer nog: er is geen nieuwe, wervende of wervelende dyna-miek uit
ontstaan. De progressieven hebben de boel verlamd en de mensen weg-gejaagd. Het
resultaat laat zich goed zien in de eertijds deugdelijk-katholieke scho-len,
waar het begrip God quasi verdwenen is en waar de band met de sacramenten
compleet onbestaande is geworden.
Men kan in deze tijd gerust twaalf jaar op een
katholieke school doorbrengen zonder ooit maar een moment van een
eucharistieviering, laat staan van een Hei-ig Misoffer, gehoord te hebben. De
kerkgemeenschap in Vlaanderen is er één zonder jeugd. De vorige generatie
bisschoppen, die mak heeft toegezien en verontrustende signalen bang
ontvluchtte, draagt een historische verantwoordelijkheid.
Wat zien wij nochtans dezer dagen? In Brazilië
troepen honderdduizenden jongeren uit alle hoeken van de wereld samen om de
katholieke wereldjongerendagen enthousiast te beleven, eendrachtig geschaard
rond de nieuwe paus, een bijzonder man. Paus Franciscus is net als gij recht in
de leer, maar hij heeft ook een broodnoodzakelijke sociale boodschap voor de
mensheid, die hij gestalte geeft door zijn eenvoud en zijn zorg voor hen die
het in deze wereld met weinig moeten stellen. Die jongeren waaronder gelukkig
ook Vlaamse houden van de Kerk en zijn leider, die in het betweterige
noordwesten van het oude Avondland met een scheef oog bekeken worden door een
progressieve intelligentsia die nog maar schaars in getal is maar helaas in de
resterende kerk- en onderwijsstructuren nog altijd sleutelposities inneemt.
Het is geweten dat gij opgetogen waart toen de stad
en de wereld vernamen wie de nieuwe paus werd. Gij zaagt daarin een teken van
hoop op een betere wereld, maar
ook van een uitgezuiverde Kerk. Waarop wacht gij
nog om alle beschikbare troepen het voetvolk van God in het gelid te
brengen en een dynamiek te doen ontwikkelen die een rechtstreekse afstraling is
van wat de Argentijnse paus voorheeft met de mensheid en de Kerk?!
Zoals de paus in Rome moeizaam, maar gedurfd, de
stallen van het Vaticaanse machtsapparaat aan het uitkuisen is, zoudt gij in
onze gewesten misschien eens het-zelfde kunnen doen.
In Nederland is men reeds terug op het goede pad.
Na vele donkere postconciliaire jaren herpakt de Kerk zich en weet zij opnieuw
doch bescheiden jongeren aan te spreken en hen te betrekken in de vreugde van
de Heer. Ook het algemene katholieke leven met een verzorgde liturgie en een
herstel van oude gebruiken veert weer langzaam op, gedragen door een moderne
maar zuivere boodschap van rotsvast geloof en dienstbaarheid jegens de
medemens.
Nu de burgers onzeker worden over de toekomst en de
bedreigingen van een steeds explosiever wordende wereld, van internationale
spanningen en de overspoeling van het Westen door een archaïsche, dominante
godsdienst uit het oosten, is het tijd om aan de noodrem te trekken, de mouwen
op te stropen en de hand aan de ploeg te slaan om Gods overwoekerde akker
opnieuw te cultiveren.
De boodschap van de wereldjongeren-dagen en het
onmetelijke enthousiasme van zoveel jongeren dat ervan uitgaat, zou toch ook
jongeren uit de Lage Landen moeten kunnen aanspreken? Moeten wij daarom de klok
terugdraaien?
Geenszins. Maar met het goede uit het verleden is
beslist een nieuwe toekomst op te bouwen. De jongeren zijn immers niet de
laatsten van gisteren, maar de eersten van morgen!
Ik weet, mijnheer de aartsbisschop, dat gij niet
alles alleen kunt doen, maar het staat als een paal boven water dat een
inspirerende vonk genoeg is om vele mensen (terug) op de been te brengen.
Eigenlijk zitten velen daar op te wachten. Ga anders zelf eens naar de grote
baas in Rome, om wat ideeën op te doen!
Wij wensen u de naarstigheid bij de grote kuis. En
laat de zageventen en betweterige querulanten resoluut achter u.
.
Natuurlijk,
zijn naam indachtig, zal het AartsbisDOM geen potten breken. De Grootvorstin
van de Guimardstraat zal op post blijven totdat haar onderwijs alleen nog de
Koran-versie van Marx kent en na op haar pensioen zal ze uitwijken naar een
eiland in de Stille Zuidzee, waar ze genoeg heeft aan haar eigen spiegelbeeld.
t
Pallieterke geeft Leonard de raad om eens op consultatie te trekken naar de
Paus in Rome. Volmondig akkoord, op voorwaarde dat Zijne Hovaardigheid (al even
onwaarschijnlijk!) aan de chauffeur van de lijn-jet vraagt om hem boven ons huis
te laten uitstappen. Achteraf kan hij nog altijd de reis naar Rome verder te voet
afleggen. Hier bestaan nog t allenkante de vele Via Francigena, zijnde de al-oude
pelgrimswegen over berg en dal, richting
Rome, waar ze allemaal naartoe leiden. We zouden, ver weg van de Brusselse
geplogendheden, eens kunnen bijkletsen. Al moet ik voordien verwittigen, niet
in te staan voor de gevolgen van dat kletsen.
Want
blijkbaar kent de man het spreekwoord niet, dat wie niet hoort, dan maar moet
voelen. Want, volgens het woord van de Grote Baas, moeten de lammeren geweid, maar ook gewijd, ttz verwijd worden
tot iedereen weer weerbaar wordt.
Het
2de Vaticaans Concilie?! Mn voeten, Gérard. Want ne mens moet eerst
leren gaan, voor hij kan lopen. En de Kerk? Wel, die had toch altijd in het
midden moeten blijven staan! Enfin, toch minstens voor zolang dat spreekwoord
niet op de index wordt gezet.
1615 - DE BELGICA NA ZWARE SLAGZIJ LIGT NU RECHTSTAAND OP DE ZEEBODEM .
.
Donderdag 1
augustus 2013
Oogstmaand
Zon 6u09-21u28
H Alfonsus
.
1615 - DE BELGICA NA
ZWARE SLAGZIJ LIGT NU RECHTSTAAND OP DE ZEEBODEM .
.
Mister
President, de rechthouder
Houdt de
boel recht.
Boven op de feiten zitten,
brengt mee dat men deze niet meer ziet. Het perspectief on tbreekt.
Regelmatig eens bij de
buren op bezoek gaan, verruimt de geest. En naarmate die buren belangrijker
zijn, is de opgedane ervaring dat ook.
Als een vooraanstaand
Engels tijdschrift dezelfde analyse maakt van de onder de S.O.S.-varende vlag van
de Belgica als van het Europees misbaksel, dan zitten we zelf ook minstens in
de goede richting. Want bij alle twee is er uitleg genoeg, maar ook
niet meer dan uitleg. Aanpassingen ten goede van het draaiboek duren altijd
minstens 50 jaar of komen er niet. Resultaat : de vaart gaat er uit, het schip
ligt stil en gaat langzaam maar zeker naar de vissen-kelder .
.
Ter zake :
België, een ongelukkig huwelijk
31 juli 2013 15.35u
*
www.vlaamsbelang.org Sire, er zijn geen Belgen.
Zo luidt de grote kop van een artikel in het gerenommeerde The Economist. Het
blad schrijft dat er bij de recente troonswissel wel met Belgische vlaggen werd
gezwaaid, maar dat de politieke realiteit van elke dag er totaal anders uit
ziet. Na de verkiezingen van 2010, duurde het 541 dagen om een regering op de
been te brengen, brengt het blad in herinnering. The Economist citeert de
Franstalige socialist Jules Destreé die er een eeuw geleden koning Albert I al
op wees: Sire, u regeert over twee volkeren. Er zijn in België Walen en
Vlamingen. Er zijn geen Belgen. Sindsdien is de kloof er alleen maar groter op
geworden. Al doet de monarchie er alles aan om België samen te houden, zo stelt
het blad: In tegenstelling tot andere vorsten in Europa, spelen Belgische
koningen nog altijd een vitale rol bij de vorming van een regering.
Model voor de EU
The
Economist merkt terecht op dat het lot van België ook verstrekkende gevolgen
kan hebben in Europa: Het land is een microkosmos van de EU, met een welvarend
noorden dat er stilaan genoeg van heeft om het armlastige zuiden te blijven
subsidiëren. België samen houden vraagt akkoorden die vaak tegen elke
economische logica indruisen. Als Vlamingen en Walen uit elkaar drijven na 180
jaar samenleven, zullen ze dan andere broze staten zoals Spanje en Italië in de
verleiding brengen om ook te splitsen? En wat zijn dan de kansen om de eurozone
samen te houden en de munteenheid te redden? Het is een interessante analyse.
Een analyse die wij hier ook al eerder maakten. De EU is België in het groot en
het is geen toeval dat de fanatiekste eurocraten ook te vinden zijn in het kamp
van de laatste belgicisten. Het is geen toeval dat de Belgische elite zo
bedreven is in het sluiten van complexe EU-deals. Ze denken dat een
gemeenschappelijke Europese identiteit, net zoals het Belgische natiegevoel,
niet tastbaar is maar wel echt. Een kwalijke illusie. Want net zoals er geen
Belgisch volk bestaat, bestaat er ook geen Europees volk.
Gedwongen huwelijk, eeuwigdurende ellende
Politici
zien het Belgische samenwerkingsfederalisme als een model voor Europese
integratie. Maar, zo besluit The Economist, het tegendeel zou wel eens waar
kunnen zijn. België is een steeds lossere unie en zou wel eens het model
kunnen zijn voor eeuwigdurende ellende. De inwoners van Belgiê, net zoals die
van de eurozone, zijn gevangen in een ongelukkig, gedwongen koninklijk
huwelijk. En ze gaan alleen maar door omdat ze er geen eind aan durven maken.
.
Was
Albert I zijn belofte van gelijkheid in rechte en in de feiten voor de
Vlamingen in 1914 nagekomen, danwas
alles mogelijk geweest. Maar eerst moesten de Vlamingen met het VNV nog door de
vleesmolens van 40-45, om zich dan vervolgens te laten vermalen door de Volks
Unie, waarvan de voorman alleen maar luid-op Leve België kon roepen.
Nu
gans Vlaanderen onbetwistbaar in alle windrichtingen geel-zwart kleurt, zit de
kans er dik in, dat er een einde komt aan onze kruisweg en aan dat
lijdensverhaal. Met daarop aansluitend, goed geweten, de Hoogdag van Pasen en
de Verrijzenis op 25 Mei 2014.
H Ignaas van Loyola, patroon van de jezuieten en
soldaten
.
1614 - VADER MOEDER ZULT
GIJ EREN
.
Hoog
tijd om voor iedereen de nieuwe omgangsvormen te leren hanteren
Moraliteit
is immers al lang ingeruimd voor Openbare Ouderenzorg annex
Stads-Crematorium met Zelfbediening.
.
U leest in het artikel
hieronder moord en brand over het mislopen van de Openbare Ouderenzorg.
Anders gezegd, deze hoernalist in De Morgen vindt het niet kunnen, dat wie wind
gezaaid heeft, storm moet oogsten. Niet dat het allemaal koek en ei was, toen
vaders en moeders hun oude dag konden sleten bij een inwonende zoon of dochter Wat
men toen noemde genieten van een rustige ouede dag. Ik wil ook niet gezegd
hebben dat de Oude Mannetjeshuizen van de nonnekes. zo geestig waren. Maar toen
waren er minstens geen klachten over nachtwerk of over overuren. Want tussen-in
zat de nachtzuster in de kapel bij O.L.Heer. En toen kwam, samen met de
beschaving, de Verzorgingsstaat met inderdaad
een beetje zorg, maar met veel directeur-postjes, met veel staf-vergaderingen
en met vooral veel bla-bla-bla.
En kijk, kijk! Voor de Overheid
van die Verzorgingsstaat er erg in had, was de ouderenzorg een winstgevend
beroep geworden en schande, o driewerf schande, de branche was belangrijk
genoeg geworden om de internationale geld-haaien aan te trekken.
Stilaan tijd misschien om
de reglementen aan te passen? Of, moesten die nog in voorraad zijn, hier en
daar een Moeder Overste terug te roepen? Maar dedju, dat kan niet, want men kan
de Franse vrienden van Di Jeanetto toch niet voor het hoofd stoten!
Er zit dus niets anders
op, dan deze Electrabel Bis t laten begaan. Vader Moeder zult gij eren is, in
het voordeel van de plezier-commerce van en voor de adolescenten, al lang
overgenomen door de OCMWs. Die het tekort op hun begroting wel niet vergeten
uit de zakken van die kinderen te kloppen. Desnoods per deurwaarders-exploot.
Altijd maar bla-bla-bla onder het drinken van een glas, het plassen van een
plas, en dan alles te laten zoals het was.
.
Ter zake :
België, de grijze kolonie van
Frankrijk
OPINIE − 31/07/13, 05u56
*
De commercialisering van onze
ouderenzorg kent maar één winnaar: de grote commerciële groepen en hun
aandeelhouders. Kurt De Loor is Vlaams Volks- vertegenwoordiger (sp.a) en
voorzitter van OCMW Zottegem dat een van de grootste openbare rusthuizen uitbaat
in Oost-Vlaanderen. .
Commerciële initiatiefnemers
investeren niet in rusthuizen voor uw mooie ogen of uw grijze haren, laat staan
om u een prettige oude dag te bezorgen
Het Franse bedrijf Medica
koopt Senior Living Group, de grootste private uitbater van
rusthuizen in België. Met de verkoop komen maar liefst 47 rusthuizen, goed voor
ruim 5.500 bedden en 3.000 personeelsleden in Franse handen. Medica, een
beursgenoteerde groep die rusthuizen in Frankrijk en Italië uitbaat, prijst de
Belgische financieel 'veilige' markt voor rusthuisuitbaters aan bij zijn
beleggers: de demografie evolueert gunstig en de Belgische sociale zekerheid
komt voor 44 procent tussen in de prijs voor een bed. Ronduit onethisch. Niet
alleen stroomt het geld van onze sociale zekerheid op die manier in de zakken
van de Franse aandeelhouders, de betaalbaarheid en de toegankelijkheid van de
hele ouderenzorgsector staat op het spel. Of willen we van onze rusthuizen een
'Electrabel bis' maken?
Het grootste deel van de
Belgische rusthuizen is in handen van lokale besturen en vzw's, daarnaast is er
een groeiende markt van commerciële initiatiefnemers die een graantje willen
meepikken van de vergrijzing. Meer en meer zien grote commerciële groepen brood
in de ouderenzorgsector. Dat hoeft niemand te verbazen. De economische crisis
sluimert na en in tegenstelling tot kantoorgebouwen en financieel vluchtige
constructies lijken rusthuizen een 'veilige' belegging. Een zekere afzetmarkt
die geen gekke bokkesprongen maakt en grijze groei is verzekerd.
Laat u vooral geen blaasjes
wijsmaken. Commerciële groepen willen winst. Liefst snel en veel. En na veel
winst komt meer winst. En na meer winst komt winstmaximalisatie. In commerciële
rusthuizen liggen de prijzen hoger en loopt er minder personeel door de gangen.
Voor een commercieel rusthuis telt op het einde van de dag het prijskaartje.
Als hier en daar beknibbeld kan worden op het budget is dat een plus. Minder
personeelsleden, slechtere arbeidsomstandigheden, een paar overuren meer, een
bezuiniging op het incontinentiemateriaal, de verwarming een paar graden naar
beneden,... alle beetjes helpen.
Niet uw, maar hun oude dag
Commerciële initiatiefnemers
investeren niet in rusthuizen voor uw mooie ogen of uw grijze haren, laat staan
om u een prettige oude dag te bezorgen. Ze willen boven alles hun oude dag en
die van hun aandeelhouders veilig stellen. Het Franse beursgenoteerde bedrijf
Medica windt er geen doekjes om. Het gaat om een 'veilige' investering die de
aandeelhouders handenvol geld zal opleveren. Niet alleen verdubbelde de omzet
van Senior Living Group de jongste vijf jaar tot ongeveer 200 miljoen euro, de
demografie evolueert 'positief' en ook de Belgische staat doet haar duit in het
zakje en betaalt via de sociale zekerheid 44 procent van de kosten terug. De
Franse aandeelhouders wrijven in de handen: een zekere belegging en verder geen
grijze kopzorgen meer. Spelen op de beurs leek nog nooit zo gemakkelijk.
Langs alle kanten worden we om
de oren geslagen met besparingsmaatregelen. De verschillende regeringen in dit
land treffen allerhande maatregelen om op het einde van de rit een begroting in
evenwicht op tafel te leggen. Verschillende sociale verworvenheden wankelen.
Sommige politieke partijen maken handig gebruik van de situatie om aan de poten
van onze sociale zekerheid te zagen. Hier een beetje beknibbelen, daar een
beetje besparen. Dat de portemonnee van de Franse aandeelhouders van een
beursgenoteerd bedrijf als Medica mee veilig gespijsd wordt met centen van onze
sociale zekerheid lijkt te gek voor woorden en maakt de verkoop van Senior
Living Group des te cynischer. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde
steen, maar de Belgische staat lijkt alvast aardig op weg. Willen we van onze
rusthuizen een 'Electrabel bis' maken waar buitenlandse bedrijven de winsten
opstrijken van energie die de Belgische gezinnen te duur betalen?
De bevolking vergrijst. Dat is
een uitdaging waar we als maatschappij een antwoord op moeten vinden. Onze
senioren hebben geen boodschap aan een uitverkoop, noch aan de commerciële
sector, noch aan buitenlandse goudzoekers. Als we onze ouderenzorg voor
iedereen toegankelijk en betaalbaar willen houden. Als we de levensstandaard en
de kwaliteit van de zorg voor onze senioren willen garanderen en als we ons
verzorgend personeel niet de dupe willen laten worden van een commercieel
verhaal, is een sterke openbare ouderenzorgsector noodzakelijk. Want oud worden
we allemaal, met of zonder dikke portefeuille. De commercialisering van onze ouderenzorg
kent maar één winnaar: de grote commerciële groepen en hun aandeelhouders.
Gaan we echt wachten om dit
maatschappelijk debat aan te gaan tot de commerciële groepen een ander
gemakkelijk goudmijntje gevonden hebben en de ouderenzorgsector de rug
toekeren? Of tot al onze rusthuizen in buitenlandse handen zijn? Laten we
zomaar speculeren met de oude dag van onze grootmoeders en grootvaders? Met de
betaalbaarheid en de toegankelijkheid van onze ouderenzorg speel je niet op de
beurs. Een aangename oude dag voor iedereen mag geen koopwaar zijn.
.
Hoe
of waar dan de oplossing te vinden is? Gouverner, cest prévoir : dat is toch
de reinste onzin? Problemen lost men immers op, niet op voorhand, maar als de
tijd er rijp voor is.
Ikzelf
zou het nog zo rap niet weten. Maar er zijn mensen bij het Vlaams Belang die
dat wel weten, en die staan te trappelen om aan de slag te kunnen. Hun
voornaamste stelregel is Zaaien naar de zak, door te zorgen,
lijk in ieder normaal huishouden, dat de uitgaven niet hoger liggen dan de
ontvangsten. En dat heeft niets te zien met de voorraden aan
incontinentie-materiaal, maar met naastenliefde voor het Eigen Volk Eerst.
De
miljarden die jaarlijks nodig zijn om altijd meer behoeftige nieuwkomers een
onbezorgd leven te geven, zouden dus heel wat beter kunnen besteed worden. Maar
het probleem is, waar de Centrum-Linxen dan hun kiezers zouden halen om hun
koninkrijk in leven te houden .
In
het leven zijn er zeggers en doenders. Maar zodra het werkwoord zullen
valt, weet dan dat U, net als de boer, op Uw ganzen moet passen.
Assertiever zijn, zei de
Paus en hier gaat dan de eerste bijdrage in die zin. Recht in de roos van de
middelpuntvliedende kracht. Wat wil zeggen, recht in het hart van de
destructieve krachten die het Oude Avondland sedert WO II overspoelen. Veel
effect zal mijn poging wel niet helpen, mar alle baten helpen, zei de moer en ze
plaste in de zee.
Eigenlijk is dat na-apen
van alles wat in Amerika gezegd en gedaan wordt, zodanig ingeburgerd geraakt,
dat het bijna niemand meer opvalt. Voor wie mij niet gelooft, die moet zijn
eigen TV-blad voor deze avond maar eens overlopen. Buiten het Nieuws (en dan
nog!), de sport en de soaps, is alles bijna 100% Engelstalige humbug uit de
States. Of oubollige neger-muziek onder een of andere hippe naam. Zie de vele festivals
: onverstaanbaar Amerikaans gebral en gebonk meestal van en voor
drugsverslaafden. Het ongedierte loopt er vandaan, maar het publiek is in de
wolken. Want de media hebben de mensen wijs gemaakt dat het zo hoort . Met zn
allen als varkens in de modder zo goed als onder de blote hemel kamperen en
daar nog over opscheppen ook!
Ver-Amerikaniseren is
kauwgom sabbelen, door de neus praten en wauwelen lijk met een warme patat in
de mond. Alles waarschijnlijk op krediet gekocht. Is ; voor de mannen in het gewone leven gekleed
lopen lijk boerenpummels in cowboy-imitatie. Geen stijl. En al zeker geen
klasse. Is ook niet nodig, als het maar slordig lijkt. De dames zijn zo mogelijk
nog erger wegens de nooit aflatende strijd tegen de ouderdomsverschinselen. Als
ze thuis al eens in hun Amerikaanse keuken komen, is het om papjes te bereiden
om er gelaatmaskers van te maken. De rest komt uit de gaarkeuken, of van bij de
kebab om het hoekje
Normaal zijn zit er niet
meer in, is te lullig of te seutig.
Terwijl he niemand opvalt,
dat ze zich meer en meer gedragen en gekleed lopen lijk hun agrarische
voorouders. Oude vergeelde familie-fotos bewijzen dat. Het enige verschil is,
dat er toen een resem kwakers op de foto moesten, en dat het nu hip is om er
geen te willen.
*
Voilà. De meeste gal is er
uit en toch voel ik mij niet opgelucht. Hen zojuist de beelden gezien van the
day after in Boom en na de Dag van de Lege Portemonnee in Gent. Dan
denk ik bij mezelf nog veel te mild te zijn geweest in mijn afkeer. Zelfs
varkens laten hun stallen zo niet achter! Zowel Boom met de toepasselijke naam
To Morrowland omdat de wereld n zioon groot feest moet worden, en Gent,
beiden steden met een gat zo groot als de achterkant van de maan in hun hand,
hebben een reuze-kans laten liggen om hopen GAS-boetes te innen.
*
Ik denk dat iedereen nu
een beetje in de mood en de juiste stemming gebracht is, om te genieten van
de doortrapte gangster die Amerika zich als Leider gekozen heeft. Zeg me door
wie ge U laat vertegenwoordigen, en ik zal U zeggen wat ge zijt!
Enne, het is niet omdat
Paus Franciscus noch Koning Kukuleku noch onze
Eerste Piet (!) veroordeelt als homo of lesbo, (want met Mietjes weet men nooit) dat het nu ineens n goeie loebas is
geworden. Zijn Grote Baas deed net hetzelfde met de overspelige vrouw zo wat
2.000 jaar geleden. Waarvoor Hij blijkbaar wel respect oogst, is met zijn klare
taal. Zijn Grote Baas ranselde ooit met een zweep de kooplieden uit de tempel.
Dus het spectaculaire moet nog komen!
Wedden tenslotte dat op
het strand van Copacabana, waar 3.000.000 gelovigen feest vierden, heel wat
minder vuil zal achter gebleven zijn dan in Boom? Zou er dan toch een verschil
in de respectievelijke mensen bestaan? Halo, Kawouter Van Besien, hoe denken
jullie daar over?
.
Ter zake :
Angstaanjagend doortrapt
Geplaatst door Leon de Winter
op 29 juli, 2013 - 10:14 in
De Dagelijkse Standaard.
*
Trayvon Martin was een
zeventienjarige zwarte jongen die op een fatale februaridag in 2012 door een
latino genaamd George Zimmerman werd doodgeschoten. Door deze zaak wordt
Amerika nu al wekenlang beziggehouden.
Links en rechts staan fel
tegen over elkaar, ofschoon het incident voor de families van zowel
slachtoffer en dader een tragedie een statistisch incident is: drieënnegentig
procent van alle moorden waarbij zwarten slachtoffer zijn, zijn door zwarte
moordenaars gepleegd. De dood van Trayvon Martin is dus niet kenmerkend voor
een blanke golf van moorden op zwarten; die golf bestaat niet. De golf van
black on black geweld bestaat echter wel.
George Zimmerman ziet er uit
als een latino en hij omschrijft zichzelf ook als latino. De bizarre
rassenregels in Amerika kennen vele nuances en tinten, maar die van blanke latino bestond nog niet. Die
werd door The New York Times uitgevonden om Zimmerman blanker te maken dan hij
was. Zimmerman, de zoon van een Peruaanse moeder, werd in de media een blanke
man die uit racistische overwegingen een onschuldige zwarte jongen had
doodgeschoten.
Zimmerman heeft wel degelijk
de zwarte jongen doodgeschoten, maar de omstandigheden gaven Zimmerman de
benefit of the doubt. Trayvon Martin gedroeg zich verdacht in een omheind appartementencomplex,
hij droeg een hoodie (een vest met capuchon), waardoor zijn gezicht niet
zichtbaar was, en hij was een agressieve vechtersbaas. Dit zijn details die in
de linkse media niet aan bod kwamen.
Blower
De fotos die van Trayvon
Martin circuleerden, toonden een lieve, onschuldige jongen van twaalf. In
werkelijkheid was hij een boom van een vent geworden met, in navolging van
rappers, vergulde tanden, ogen die verraadden dat hij dagelijks blowde, was hij
geschorst van school na de vondst van inbrekersmateriaal en gestolen spullen,
en uitte hij zich via Twitter als een crimineel in de dop.
In het lower middle class
appartementencomplex dat in de media ging fungeren als een rijke gated
community hadden in korte tijd een reeks van overvallen en inbraken
plaatsgevonden, gepleegd door zwarte criminelen, en George Zimmerman had zich
als buurtwacht opgeworpen.
Hij zag op een avond Trayvon
(die daar op bezoek was) rondlopen, vond hem verdacht, volgde hem en Trayvon
vond hem op zijn beurt verdacht en sloeg hem vervolgens in elkaar. Zimmerman
schoot uit zelfverdediging. Een gruwelijke samenloop van omstandigheden. Geen
racistische moord. Maar dat laatste werd het wel in de media, ook al was er
geen blanke bij betrokken.
Het opmerkelijke was dat Barack
Obama zich met dit kleine maar tragische voorval ging bemoeien. Hij gooide olie
op het vuur door te zeggen dat Trayvon zijn zoon had kunnen zijn. Een president
hoort zich natuurlijk niet met een moordzaak in een ver stadje in Florida te
bemoeien, maar Obama deed het toch. Waarom?
Obama is een professionele
agitator. In Chicago was hij een community organizer, wat een vage term is
voor wat hij in werkelijkheid deed: hij was een beroepsagitator. Hij
kanaliseerde onvrede en onrust en leerde mensen hoe zij crises konden
exploiteren. In dat alles is Obama een meester.
Propaganda
Obamas propagandamachine
maakt van een jonge vrouw die onder vuur komt van rechts het symbool van de
rechtse war on women . Een verschrikkelijk voorval met een zwarte jongen in Florida
wordt een toonbeeld van blank geweld tegen zwarten.
Een ongeluk met een
olieplatform is een middel om big oil op de knieen te krijgen. Er is geen
rechtse oorlog tegen vrouwen, geen massaal dodelijk geweld van blank tegen
zwart. Maar wie de linkse Amerikaanse media en de meerderheid van de media is
links volgt, denkt dat dat wel zo is.
Ondertussen bedraagt de
werkloosheid onder zwarte jongens bijna vijftig procent. Drieënzeventig procent
van alle zwarte kinderen wordt bij een ongehuwde, laagopgeleide moeder geboren
en is veroordeeld tot armoede en vaderloosheid.
De helft van alle misdaden
wordt gepleegd door zwarten, die minder dan dertien procent van de bevolking
vormen. Doodsoorzaak nummer één onder jonge zwarten is moord. Per jaar worden
in Amerika meer zwarten door zwarten vermoord dan het aantal gesneuvelde
soldaten in Irak en Afghanistan gedurende de hele oorlogsperiode.
Het vulgaire racisme dat de
Amerikaanse samenleving heeft vergiftigd, is godzijdank definitief verleden
tijd. Maar wie de ophef over Trayvon Martin volgt, denkt dat slavernij nog
steeds bestaat.
Familie
In de zwarte gemeenschap zijn
de familiestructuren in de afgelopen vijftig jaar verwoest. De factoren die
daaraan hebben bijgedragen zijn veelvormig, maar het is opmerkelijk dat in de
periode waarin ontkerkelijking, de Amerikaanse variant van de verzorgingsstaat
en massaentertainment waarin geweld verheerlijkt wordt, dramatisch groeien, de
afname van stabiliteit in zwarte families ontstaat.
Trouwens, dit geldt ook voor
de laagste regionen van de blanke arbeidersklasse; ook daar vervagen
familiestructuren en groeien de meeste kinderen bij ongehuwde moeders op en
zijn de criminaliteitscijfers hoog. Terwijl de beweging die gelijke rechten
voor zwarten eiste zo succesvol werd dat zwarten tot de top van academia, de
kunsten en het bedrijfsleven doordrongen, nam de afbraak van het zwarte gezin
toe.
Obama gooide olie op het vuur
omdat hij een vuur nodig had. Hij weet als geen ander te verdelen en daardoor
te heersen. Hij creëert actiegroepen rondom vermeende of echte misstanden, en
hij exploiteert die. Hij regeert nauwelijks maar is continu aan het
actievoeren. In plaats van te zwijgen over de vrijspraak van George Zimmerman
stookte hij het vuur op.
De economie draait slecht. De
werkloosheid blijft hoog (en is rampzalig veel hoger dan de cijfers aangeven
omdat de mensen die niet meer werk zoeken niet worden meegeteld). Zijn
gezondheidswetgeving wordt door de meerderheid van de bevolking afgewezen. Zijn
internationale politiek is rampzalig. Het ene schandaal volgt het andere op.
Dus stookt hij vuurtjes op, zoals de linkse demagoog dat kan.
Dat is knap. Maar ook
angstaanjagend doortrapt
.
*
Nee,
natuurlijk moeten mijn woorden niet zo heftig begrepen worden lijk ze daar
staan. Ik gun best ieder diertje zijn pleziertje, zelfs als het dansen is op de
vulkaan. Iedereen is vrij in zijn doen en laten. Zelfs een volkstuintje is ook
al een politiek gegeven in onze dagen!
Feesten
is trouwens de enige manier voor de Overheid, om de massa te kunnen in bedwang
houden om er zelf beter van te kunnen worden. En och, als er al eens een jonge
vrouw na 3 dagen gewurgd in St Denijs Westrem terug gevonden wordt, dan
vernemen we toch per direct dat de dader geen Moslim was, maar een jonge Rus
die legaal in het land is. Deze week zijn er nog geen treinen gecrasht, geen
bussen opgeblazen, maar stomweg in het ravijn gereden. Ik geef toe, een hele
opluchting. Maar de week is nog jong. Nu niemand er aan denkt, is de tijd misschien
rijp om ergens een vliegtuigje te kapen om daarmee als martelaar in rechte lijn
de beloofde 72 maagden binnen te doen. Want nog altijd Ram Madam. De
statistieken met het dodental bij Islam-terreur bedragen voorlopig nog altijd
minder dan 3.000, wereldwijd. Er is dus veel vrede te stichten!
JaJa,
het leven is een feest!
*
Pssst.
Gisterenavond
ontmoette ik aan tafel in hun hotel een groepje wielertoeristen onderweg van
Wielsbeke naar Rome. Even kennis gemaakt op dat terras onder de wuivende palmen
in de koele avondlucht, en daarna net als de overige internationale gasten,
genoten van hun samenzang met allemaal volkse liedjes, onderbroken door
lachsalvos. Waarom dit vermeldenswaard is? Wel, omdat ze voor alle aanwezigen
de perfecte ambassadeurs bleken te zijn van de betere toerist. Geen
zatlappen-praat, links en rechts wat Engels of wat Duits,
1612 - VOETBAL KIJKEN IS EEN MENSENRECHT OOK VOOR KIPPEN KONIJNEN
Maandag 29 juli
Zon 6u05-21u32
H Martha, patrones van het
huispersoneel
.
1612 - VOETBAL KIJKEN IS
EEN MENSENRECHT OOK VOOR KIPPEN KONIJNEN.
.
Vlag van de Vrije
Herenigde Nederlanden na 2014
De Hollandse
zuinigheid, gestoeld
Op Vlaamse leest
ontworpen om te duren ..
.
Enne,
wat diene simpele daar vertelt in Copacabana voor maar liefst 3.000.000 van
zijn aanhangers, dat de boodschap van Die op zn Kruis belangrijker is dan het
Wereldkampioenschap voetbal in Brazilië, voor zoiets verdient die man de doodstraf.
Gelukkig
dat er de Europese Unie is, die de mensenrechten van het voetbal een hogere
prioriteit geeft dan de zorg voor werk en welzijn. Jammer alleen dat de
velokoers en de sportcompetitie in het algemeen voorlopig van dezelfde
bescherming niet mogen genieten. Misschien dat de strijd tegen de opwarming van
de aarde momenteel hen meer zorgen baart. Of is het lobby-ën om de
zomer-festivals eveneens als mensenrecht te classificeren, nog niet ver genoeg
ge-avanceerd? Ik hoor dat er in Nederland al 2.500 per jaar zijn en dat is toch
kassa, kassa, kassa ..
*
Ergens
las ik ook, dat het bij het mislopen van de Europese Unie, geen 5 voor 12 is,
maar kwart voor een. Om die Pipos nu eindelijk (na 25/5/2014) naar huis te
sturen (of erger!) eerst iedereen uit verlof zien terugkomen, dan de maand van
de Blijde Intredes ondergaan, de winterfeesten overleven (en voor de Gelovigen de Kerstdagen overleven),
en tegen dan is Di Jeanetto ver uitgezongen, en kan het aftellen beginnen naar
het einde van België.
Na
de verkiezingen kan dan een en ander op poten worden gezet. Tot het zo ver is,
zullen we centuur moeten doen met onze vrijheids-gedachte. Misschien dat de
jonge Vlamingen, ondertussen al lang terug van de Wereldjongerendagen,
ondertussen een soort Kruistocht hebben op gang getrokken, die het allemaal
veel gemakkelijker zou maken. Vlaanderen verlaat de doelloze tocht door de
woestijn van de onverschilligheid, en valt terug op wat de Vlaamse Beweging in
het verleden groot heeft gemaakt.
Afspraak
op de IJzerweide, waarschijnlijk nog in Steenstraete bij het graf van de
Gebroeders Van Raemdonck, maar liefst, na het sluiten van de Godsvrede, terug
in de schaduw van het IJzerkruis in Kaaskerke.
De
Paus zal er wel niet zijn, maar wèl Zijn boodschap voor een assertiever
Christendom.. Aan zij die oren hebben om te horen, dat ze horen! Als de Jeugd
het voorbeeld geeft, wat blijven wij, Senioren, dan aan de zijlijn staan?
.
Ter
zake :
Bizarre mensenrechten
Geplaatst door Esther op 27 juli, 2013 - 20:30
Lang leve het Europese Hof voor de Plichten van de
Mens.
*
Het Europees Hof voor
de Rechten van de Mens (EHRM) heeft vorige week een opmerkelijke uitspraak
gedaan, waar ieder weldenkend mens levensgrote vraagtekens bij zal zetten.
Omdat grote voetbaltoernooien zoals het WK en het EK behoren tot de culturele
identiteit van de Europese landen, moeten voetballiefhebbers deze toernooien
zonder beperkingen kunnen bekijken. Wij, Europese burgers, hebben recht op
voetbal, en daarom moet de publieke omroep in België en in Groot-Brittanië de
wedstrijden blijven uitzenden, tot grote treurnis van degenen die beseffen dat
ook voetbal valt onder entertainment, en dat het verbod voor de UEFA en de FIFA
de uitzendrechten te verkopen aan wie ze willen een flinke inbraak is op de
vrije markt in vermaak. Wanneer mensen echt zoveel behoefte aan voetbal hebben,
kunnen ze daar toch voor betalen? Waarom zou het EHRM beter weten dan de
burgers zelf dat ze absoluut voetbal nodig hebben om een schrijnende inbreuk op
de mensenrechten te voorkomen?
De situatie is met
enig eufemisme nogal treurig te noemen. Wij moreel verheven Europeanen hebben
een mensenrechtenhof in het leven geroepen dat het voor elkaar krijgt om
voetbal tot mensenrecht te verheffen. Nu ben ik zelf niet zo'n fan van voetbal,
maar ik weet zeker dat ook de meest verstokte voetbalkijker na een periode van
afkicken prima een gelukkig leven zal kunnen leiden zonder een druppel voetbal.
Waar hebben we het over? Voetbal is toch geen mensenrecht? Zoals Peter Riezebos
gisteren in Elsevier stelde
Maar deze
ontwikkeling heeft nog een consequentie: het leidt tot de verwatering van de
klassieke grondrechten. De overige zaken zijn afleiding, zij nemen tijd in
beslag die niet meer kan worden besteed aan werkelijke schendingen van
mensenrechten.
De proportionaliteit
is zoek wanneer de aanwezigheid van kruisbeelden in een klaslokaal ook een
schending van een mensenrecht is, wat maakt het opsluiten van journalisten
zonder enige vorm van proces dan zo vreselijk?
De vergaande
bemoeienis van het EHRM met uiteenlopende zaken neemt steeds groteskere
proporties aan. De rechters bemoeien zich overal tegenaan, of het nu gaat om
kruisbeelden in een klaslokaal, het nieuwste bizarre mensenrecht voetbal, of
het verbod op het uitleveren van de beruchte islamistische terrorist Qatada aan
Jordanië waardoor juridische kosten voor het volk van Groot-Brittannië
inmiddels zijn opgelopen tot ruim anderhalf miljoen pond.
Maar zelfs bij
begrijpelijke uitspraken die ook echt raken aan de klassieke mensenrechten,
zoals de uitspraak over het weren van de kieslijst van vrouwen binnen de SGP,
is het verstandig de vraag te stellen of dit systeem wel echt is wat we met
zijn allen willen. Tegenover ieder recht staat immers een plicht. Hoe meer
rechten en rechters er zijn die zaken verbieden of gebieden op basis van een
lange lijst van 'mensenrechten'.
Het sluiten van
mensenrechtenverdragen ter waarborg van passieve mensenrechten, zoals het
beschermen van de vrijheid van meningsuiting door censuur door de staat te
verbieden, kan verstandig zijn. Het is belangrijk, ook binnen een democratie,
om paal en perk te stellen aan de macht van de staat. We willen bijvoorbeeld
niet dat de vrije pers wordt gecensureerd, of dat politieke tegenstanders van
de heersende partijen achter slot en grendel terecht komen vanwege hun
opvattingen. We willen niet dat de overheid sharia-wetten invoert waarbij de
vrouw een gevangene wordt van haar hoofddoek en huis. De overheid mag niet al
te machtig worden.
Wanneer we echter
allerlei actieve mensenrechten in internationale verdragen gaan vastleggen,
worden niet alleen rechten gewaarborgd, maar ook plichten. Het resultaat is
bekend: lang leve het Europese Hof voor de Plichten van de Mens, lang leve de
plicht voor de belastingbetaler om grote hoeveelheden geld op te brengen voor
zaken als het faciliteren van het recht op voetbal voor iedereen.
De oplossing is even
eenvoudig als voor de hand liggend. Actieve mensenrechten zouden niet in
verdragen vastgelegd moeten worden. Waarom zou een rechtbank ergens in
Straatsburg beter voor een Europees land kunnen beslissen hoe zaken als de
inrichting van politieke partijen of het uitzenden van programma's op de
publieke omroep geregeld worden binnen de nationale politiek structuren en de
nationale gebruiken? Zijn de rechters in Straatsburg moreel verheven boven de
bevolkingen van de landen die aan het hof zijn verbonden? Het zijn toch ook
gewoon mensen?
De dramatische
gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog zijn inmiddels vrijwel vergeten, en niet
langer is het angst of een al dan niet terecht schuldgevoel over hoe democratie
in Europa uit de hand kon lopen dat ons morele kompas stuurt. De opvattingen
die steun bieden aan dit soort uitspraken van het EHRM worden tegenwoordig
gestuurd door de alom vertegenwoordigde misvatting dat wij in Europa nu eenmaal
beter zijn dan de rest van de wereld. We hebben geen EHRM omdat we het nodig
hebben - er zijn immers voldoende andere verdragen zoals BUPO en IVBPR - maar
we hebben een EHRM om onszelf op de borst te kunnen kloppen. We kunnen best
zonder, en het huidige fiasco over het recht op voetbal is meer dan voldoende
aanleiding voor onze politici om dat eindelijk hardop te zeggen en er echt werk
van te maken.
.
Tja, over die
Europese Unie is het laatste woord nog niet gezegd. Altijd leerzaam om te weten
wat er vroeger is gebeurd. In 1789 werd, met de Franse Revolutie de bestaande
wereldorde omver geworpen. Maar tot hiertoe is er qua het leiden van de
volkeren, niets beters in de plaats gekomen, tenzij bal-bla-bla, boem-boem en
veel wapengekletter. Napoleon, de Corsicaan, heeft het geprobeerd; net als
Stalin in Rusland en Hitler in Duitsland. Langsheen de Westkust van Frankrijk
zijn de versterkingen voor Festung Europa alleen nog daar als toeristische
bezienswaardigheden. De verovering van de ruimte, ooit begonnen dank zijde speeltjes van Werner von Braun, ligt wereldwijf
stil bij gebrek aan de nodige fondsen. Amerika is al ontdekt, en andere
continenten zijn er niet. Dus moeten we doen als iedere goede detective, die
vaststelt dat hij vast zit : hij moet terugkeren naar het begin van zijn
onderzoek, om zo te vinden wat hij eerst heeft gemist.
Hebben we
honderden keren weten zeggen door Witse.
*
Wij,
Vlamingen, zijn sedert die o zo Katholieke Philipps II van Spanje, (zij het onder dwang van de wapens), een
verkeerd spoor aan het volgen, los gescheurd van het Protestantse Noorden.
Sedertdien zijn ons volk en ons grondgebied de speelbal geworden van de Grote
Mogendheden : Oostenrijk, Spanje, Frankrijk. Tot, na Waterloo (1812) Engeland als
overwinnaar, oordeelde dat Europa een buffer nodig had, om het ziekelijk Franse
imperialisme in te perken. Zo kwam de Unie tot stand met Willem van Oranje en
werden de Nederlanden weer één, buiten een stuk van Vlaanderen dat sederr 1713 Frans Vlaanderen wordt genoemd.
Omdat dat rijke gebied in de Spaanse Sucessie-oorlog als oorlogsbuit aan Louis
Quatorze als zwijggeld werd toegeworpen. Daar kregen de Vlamingen, die niet
eens betrokken partij in het geding waren geweest te horen :
Nous traiterons sur vous, chez vous
mais sans vous
*
Het mooie
liedje duurde slechts van 1814 tot 1830 voor de Herenigde 17 Provinciën.
Hollands Gouden Eeuw was toen al voorbij, en Parijs bleef maar stoken om
die rijke Vlaamse gouwen terug in te palmen. Met list en bedrog werden de
Hollanders verjaagd, en de onzalige Brabantse Omwenteling was geboren.
Sedertdien
leven de Vlamingen als wingewest van de Franstaligen. Tessenderlo Chemie,
onlangs uit armoe voor 182 miljoen Euro verkocht door de Franse Staat aan
Picanol Weefgetouwen Ieper- is daar een klein voorbeeldje van.
Maar sedert
kort, en zeker in de zomer van 2013, zijn er 3 (drie) factoren die een historische
kans bieden om eindelijk orde op zaken te stellen.
1) De zwaar
slagzij makende Belgica heeft met Koning Kukulekusedert kort een kapitein als in een frivole framboos-operette,
met alleen maar rugridders en Eerste Ministers als actoren.
2) Vlaanderen
kleurt meer en meer geel, dat zegt de Internationale Pers, en dat zeggen zelfs
onze vijanden.
3) La France
is financieel, dank zij het socialisme en vooral met deze President Hollande, die
inzake populariteit aan de grond zit, zo goed als stuurloos, terwijl in de
coulissen, dank zij het Vlaams Belang, Marine Le Pen onze virtuele bondgenoot
zal zijn. Die kan misschien teruggeven wat Louis XIV in 1713 heeft gestolen :
de Vlaamse Bergen, tot aan de Zomme.
Neem daarbij
de algemene dégôut van de brede massa over wat de Tsjeven van de Europese Unie
hebben gemaakt, en het plaatje is rond.
O Ja, en over
de 2 Vlaamse chefs gesproken : zij moeten toch ook weten, dat in 1302 Jan Breydel
en Pieter De Coninck toen 100% hebben samengewerkt? Kunnen zij zich altijd van
overtuigen, door een kort bezoekje aan de Grote Markt van Brugge .
De helden van
1302 blijven in Brugge gestandbeeld, maar waarom zouden de twee helden van
2014, na de overwinning, niet in Antwerpen mogen gestandbeeld worden?
1612 - VOETBAL KIJKEN IS EEN MENSENRECHT OOK VOOR KIPPEN KONIJNEN.
.
Maandag 29 juli
Zon 6u05-21u32
H Martha, patrones van het huispersoneel
.
1612 - VOETBAL KIJKEN IS
EEN MENSENRECHT OOK VOOR KIPPEN KONIJNEN.
.
Vlag van
de Vrije Herenigde Nederlanden na 2014
De Hollandse
zuinigheid, gestoeld
Op Vlaamse
leest ontworpen om te duren ..
.
Enne, wat diene simpele
daar vertelt in Copacabana voor maar liefst 3.000.000 van zijn aanhangers, dat de
boodschap van Die op zn Kruis belangrijker is dan het Wereldkampioenschap
voetbal in Brazilië, voor zoiets verdient die man de doodstraf.
Gelukkig dat er de
Europese Unie is, die de mensenrechten van het voetbal een hogere prioriteit
geeft dan de zorg voor werk en welzijn. Jammer alleen dat de velokoers en de sportcompetitie
in het algemeen voorlopig van dezelfde bescherming niet mogen genieten.
Misschien dat de strijd tegen de opwarming van de aarde momenteel hen meer
zorgen baart. Of is het lobby-ën om de zomer-festivals eveneens als mensenrecht
te classificeren, nog niet ver genoeg ge-avanceerd? Ik hoor dat er in Nederland
al 2.500 per jaar zijn en dat is toch kassa, kassa, kassa ..
*
Ergens las ik ook, dat het
bij het mislopen van de Europese Unie, geen 5 voor 12 is, maar kwart voor een.
Om die Pipos nu eindelijk (na 25/5/2014) naar huis te sturen (of erger!) eerst
iedereen uit verlof zien terugkomen, dan de maand van de Blijde Intredes
ondergaan, de winterfeesten overleven (en
voor de Gelovigen de Kerstdagen overleven), en tegen dan is Di Jeanetto ver
uitgezongen, en kan het aftellen beginnen naar het einde van België.
Na de verkiezingen kan dan
een en ander op poten worden gezet. Tot het zo ver is, zullen we centuur
moeten doen met onze vrijheids-gedachte. Misschien dat de jonge Vlamingen,
ondertussen al lang terug van de Wereldjongerendagen, ondertussen een soort Kruistocht
hebben op gang getrokken, die het allemaal veel gemakkelijker zou maken.
Vlaanderen verlaat de doelloze tocht door de woestijn van de onverschilligheid,
en valt terug op wat de Vlaamse Beweging in het verleden groot heeft gemaakt.
Afspraak op de IJzerweide,
waarschijnlijk nog in Steenstraete bij het graf van de Gebroeders Van
Raemdonck, maar liefst, na het sluiten van de Godsvrede, terug in de schaduw
van het IJzerkruis in Kaaskerke.
De Paus zal er wel niet
zijn, maar wèl Zijn boodschap voor een assertiever Christendom.. Aan zij die
oren hebben om te horen, dat ze horen! Als de Jeugd het voorbeeld geeft, wat
blijven wij, Senioren, dan aan de zijlijn staan?
.
Ter zake :
Bizarre mensenrechten
Geplaatst door Esther op 27 juli, 2013 - 20:30
Lang leve het Europese Hof voor de Plichten van de
Mens.
*
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM)
heeft vorige week een opmerkelijke uitspraak gedaan, waar ieder weldenkend mens
levensgrote vraagtekens bij zal zetten. Omdat grote voetbaltoernooien zoals het
WK en het EK behoren tot de culturele identiteit van de Europese landen, moeten
voetballiefhebbers deze toernooien zonder beperkingen kunnen bekijken. Wij,
Europese burgers, hebben recht op voetbal, en daarom moet de publieke omroep in
België en in Groot-Brittanië de wedstrijden blijven uitzenden, tot grote
treurnis van degenen die beseffen dat ook voetbal valt onder entertainment, en
dat het verbod voor de UEFA en de FIFA de uitzendrechten te verkopen aan wie ze
willen een flinke inbraak is op de vrije markt in vermaak. Wanneer mensen echt
zoveel behoefte aan voetbal hebben, kunnen ze daar toch voor betalen? Waarom
zou het EHRM beter weten dan de burgers zelf dat ze absoluut voetbal nodig
hebben om een schrijnende inbreuk op de mensenrechten te voorkomen?
De situatie is met enig eufemisme nogal treurig te
noemen. Wij moreel verheven Europeanen hebben een mensenrechtenhof in het leven
geroepen dat het voor elkaar krijgt om voetbal tot mensenrecht te verheffen. Nu
ben ik zelf niet zo'n fan van voetbal, maar ik weet zeker dat ook de meest
verstokte voetbalkijker na een periode van afkicken prima een gelukkig leven
zal kunnen leiden zonder een druppel voetbal. Waar hebben we het over? Voetbal
is toch geen mensenrecht? Zoals Peter Riezebos gisteren in Elsevier stelde
Maar deze ontwikkeling heeft nog een consequentie:
het leidt tot de verwatering van de klassieke grondrechten. De overige zaken
zijn afleiding, zij nemen tijd in beslag die niet meer kan worden besteed aan
werkelijke schendingen van mensenrechten.
De proportionaliteit is zoek wanneer de aanwezigheid
van kruisbeelden in een klaslokaal ook een schending van een mensenrecht is,
wat maakt het opsluiten van journalisten zonder enige vorm van proces dan zo
vreselijk?
De vergaande bemoeienis van het EHRM met
uiteenlopende zaken neemt steeds groteskere proporties aan. De rechters
bemoeien zich overal tegenaan, of het nu gaat om kruisbeelden in een
klaslokaal, het nieuwste bizarre mensenrecht voetbal, of het verbod op het
uitleveren van de beruchte islamistische terrorist Qatada aan Jordanië waardoor
juridische kosten voor het volk van Groot-Brittannië inmiddels zijn opgelopen
tot ruim anderhalf miljoen pond.
Maar zelfs bij begrijpelijke uitspraken die ook
echt raken aan de klassieke mensenrechten, zoals de uitspraak over het weren
van de kieslijst van vrouwen binnen de SGP, is het verstandig de vraag te
stellen of dit systeem wel echt is wat we met zijn allen willen. Tegenover
ieder recht staat immers een plicht. Hoe meer rechten en rechters er zijn die
zaken verbieden of gebieden op basis van een lange lijst van 'mensenrechten'.
Het sluiten van mensenrechtenverdragen ter waarborg
van passieve mensenrechten, zoals het beschermen van de vrijheid van
meningsuiting door censuur door de staat te verbieden, kan verstandig zijn. Het
is belangrijk, ook binnen een democratie, om paal en perk te stellen aan de
macht van de staat. We willen bijvoorbeeld niet dat de vrije pers wordt
gecensureerd, of dat politieke tegenstanders van de heersende partijen achter
slot en grendel terecht komen vanwege hun opvattingen. We willen niet dat de
overheid sharia-wetten invoert waarbij de vrouw een gevangene wordt van haar
hoofddoek en huis. De overheid mag niet al te machtig worden.
Wanneer we echter allerlei actieve mensenrechten in
internationale verdragen gaan vastleggen, worden niet alleen rechten
gewaarborgd, maar ook plichten. Het resultaat is bekend: lang leve het Europese
Hof voor de Plichten van de Mens, lang leve de plicht voor de belastingbetaler
om grote hoeveelheden geld op te brengen voor zaken als het faciliteren van het
recht op voetbal voor iedereen.
De oplossing is even eenvoudig als voor de hand
liggend. Actieve mensenrechten zouden niet in verdragen vastgelegd moeten
worden. Waarom zou een rechtbank ergens in Straatsburg beter voor een Europees
land kunnen beslissen hoe zaken als de inrichting van politieke partijen of het
uitzenden van programma's op de publieke omroep geregeld worden binnen de
nationale politiek structuren en de nationale gebruiken? Zijn de rechters in
Straatsburg moreel verheven boven de bevolkingen van de landen die aan het hof
zijn verbonden? Het zijn toch ook gewoon mensen?
De dramatische gebeurtenissen van de Tweede
Wereldoorlog zijn inmiddels vrijwel vergeten, en niet langer is het angst of
een al dan niet terecht schuldgevoel over hoe democratie in Europa uit de hand
kon lopen dat ons morele kompas stuurt. De opvattingen die steun bieden aan dit
soort uitspraken van het EHRM worden tegenwoordig gestuurd door de alom
vertegenwoordigde misvatting dat wij in Europa nu eenmaal beter zijn dan de
rest van de wereld. We hebben geen EHRM omdat we het nodig hebben - er zijn
immers voldoende andere verdragen zoals BUPO en IVBPR - maar we hebben een EHRM
om onszelf op de borst te kunnen kloppen. We kunnen best zonder, en het huidige
fiasco over het recht op voetbal is meer dan voldoende aanleiding voor onze
politici om dat eindelijk hardop te zeggen en er echt werk van te maken.
.
Tja,
over die Europese Unie is het laatste woord nog niet gezegd. Altijd leerzaam om
te weten wat er vroeger is gebeurd. In 1789 werd, met de Franse Revolutie de
bestaande wereldorde omver geworpen. Maar tot hiertoe is er qua het leiden van
de volkeren, niets beters in de plaats gekomen, tenzij bal-bla-bla, boem-boem en
veel wapengekletter. Napoleon, de Corsicaan, heeft het geprobeerd; net als
Stalin in Rusland en Hitler in Duitsland. Langsheen de Westkust van Frankrijk
zijn de versterkingen voor Festung Europa alleen nog daar als toeristische
bezienswaardigheden. De verovering van de ruimte, ooit begonnen dank zijde speeltjes van Werner von Braun, ligt wereldwijf
stil bij gebrek aan de nodige fondsen. Amerika is al ontdekt, en andere
continenten zijn er niet. Dus moeten we doen als iedere goede detective, die
vaststelt dat hij vast zit : hij moet terugkeren naar het begin van zijn
onderzoek, om zo te vinden wat hij eerst heeft gemist.
Hebben
we honderden keren weten zeggen door Witse.
*
Wij,
Vlamingen, zijn sedert die o zo Katholieke Philipps II van Spanje, (zij het onder dwang van de wapens), een
verkeerd spoor aan het volgen, los gescheurd van het Protestantse Noorden.
Sedertdien zijn ons volk en ons grondgebied de speelbal geworden van de Grote
Mogendheden : Oostenrijk, Spanje, Frankrijk. Tot, na Waterloo (1812) Engeland als
overwinnaar, oordeelde dat Europa een buffer nodig had, om het ziekelijk Franse
imperialisme in te perken. Zo kwam de Unie tot stand met Willem van Oranje en
werden de Nederlanden weer één, buiten een stuk van Vlaanderen dat sederr 1713 Frans Vlaanderen wordt genoemd.
Omdat dat rijke gebied in de Spaanse Sucessie-oorlog als oorlogsbuit aan Louis
Quatorze als zwijggeld werd toegeworpen. Daar kregen de Vlamingen, die niet
eens betrokken partij in het geding waren geweest te horen :
Nous
traiterons sur vous, chez vous mais sans vous
*
Het
mooie liedje duurde slechts van 1814 tot 1830 voor de Herenigde 17 Provinciën.
Hollands Gouden Eeuw was toen al voorbij, en Parijs bleef maar stoken om die
rijke Vlaamse gouwen terug in te palmen. Met list en bedrog werden de
Hollanders verjaagd, en de onzalige Brabantse Omwenteling was geboren.
Sedertdien
leven de Vlamingen als wingewest van de Franstaligen. Tessenderlo Chemie,
onlangs uit armoe voor 182 miljoen Euro verkocht door de Franse Staat aan Picanol
Weefgetouwen Ieper- is daar een klein voorbeeldje van.
Maar
sedert kort, en zeker in de zomer van 2013, zijn er 3 (drie) factoren die een historische
kans bieden om eindelijk orde op zaken te stellen.
1)
De zwaar slagzij makende Belgica heeft met Koning Kukuleku sedert kort een kapitein als in een frivole framboos-operette,
met alleen maar rugridders en Eerste Ministers als actoren.
2)
Vlaanderen kleurt meer en meer geel, dat zegt de Internationale Pers, en dat zeggen
zelfs onze vijanden.
3)
La France is financieel, dank zij het socialisme en vooral met deze President
Hollande, die inzake populariteit aan de grond zit, zo goed als stuurloos,
terwijl in de coulissen, dank zij het Vlaams Belang, Marine Le Pen onze
virtuele bondgenoot zal zijn. Die kan misschien teruggeven wat Louis XIV in 1713
heeft gestolen : de Vlaamse Bergen, tot aan de Zomme.
Neem
daarbij de algemene dégôut van de brede massa over wat de Tsjeven van de
Europese Unie hebben gemaakt, en het plaatje is rond.
O
Ja, en over de 2 Vlaamse chefs gesproken : zij moeten toch ook weten, dat in
1302 Jan Breydel en Pieter De Coninck toen 100% hebben samengewerkt? Kunnen zij
zich altijd van overtuigen, door een kort bezoekje aan de Grote Markt van
Brugge .
De
helden van 1302 blijven in Brugge gestandbeeld, maar waarom zouden de twee helden
van 2014, na de overwinning, niet in Antwerpen mogen gestandbeeld worden?