zaterdag 31 maart 2012

Over de Beschaving van de Dood :

Hier ontbreekt Marokko, alle bevolkingscijfers

en de vergelijking met de EU-bevolking….

*******************

Er was eens, lang geleden in de tijd dat we nog niet aan het dodelijke infuus van de petrol lagen, en dus ook zalig onwetend waren van de stand van zaken bij de Saracenen en de Muzelmannen. We kenden die namen alleen van ‘horen zeggen’ in de Lagere School uit de lessen Vaderlandsche Geschiedenis. We verzamelden toen Artis-prentjes of prentjes uit de chocolade Kwatta met die rare altijd stuur kijkende mannen op, nooit vrouwen. Ze hadden onmogelijke namen, en dus waren het allemaal Tjoek Tjoeks gelijk. Of, als ze een beetje donkerder van vel waren, waren het Karaboejah’s…. Meestal vanwege die lachende dikke lippen en dat snoezig kroezelhaar. Wiesten wij veel dat die laatsten ons ‘Les amis, les sales Flamnds’ noemden….. We verzamelden zilverpapier voor Nonkel Pater en zeurden bij onze Moeders, tot we in de winkel van ‘Koloniale Waren’ een centje kregen (een ‘sou’ was genoeg, een ‘dikken’ was beter) om het kleine plaasteren negertje op de toog te doen knikkebollen.

We zijn ondertussen heel wat wijzer geworden, vooral sedert ze bij bosjes zijn komen overwaaien. Ze binnen laten, is blijkbaar vanzelf gegaan, maar hoe ze weer weg te krijgen zijn, daar weet niemand raad mee. Het ziet er dus naar uit, dat we er voor altijd mee opgeschept zitten als met een zeker soort ongedierte : ze wachten om te bijten tot ze lekker warm zitten.

Hoe zou je zelf zijn! Bij hen in de Prachtlanden, waar ze vergaan van de miserie, horen ze zeggen, dat er overal in Europa geld gegeven wordt aan elke nieuwkomer, zo lang hij leeft, als nooit eindigend teken van welkom….en kijk, waarachtig: met hoe meer ze  afzakken, en hoe armtieriger ze zich voordoen, des te meer welkom ze zijn! Hele volksstammen hebben al gehoor gegeven aan de lokroep. Zij hebben zich kunnen organiseren en doen er alles aan om ‘kansarm’ te blijven….Eenmaal goed en warm ingenesteld, begint het bijten. Op het bijten volgt het bloedzuigen, dat is een biologisch proces eigen aan de natuur.

Ben ik nu racistisch? Ik vrees van wel, omdat ik de ‘nieuwen’ behandel zoals zik de ‘ouden behandelen : oog om oog, tand om tand, een biologisch proces eigen aan de natuur. Waarbij wij noodgedwongen onze eigen kennis-beschaving even aan kant zetten.

Men zegt : slechts 25% of 1 op de 4 werkt…. Onderverzwegen : 1 gezinshoofd op 4 werkt, en achter dat gezinshoofd gaat een vrouw en een hele troep kinderen schuil. Wat een totaal ander gemiddelde geeft! De statiestiek-makers kenende is er ook nog die andere vraagstelling : werden voordien niet zoals gebruikelijk uit de telling het getal der ‘belgen’ niet geruimd. Die komen bijgevolg voor in andere werkloosheidsstatistieken, zoals daar zijn : de dubbele paspoorters, wie hier geboren is, geregulariseerd’ werd of tot belg genaturaliseerd….. We zullen dus nooit de waarheid weten, precies omdat die nooit mag geweten worden. Een goed verstaander zou zeggen : er zit er af en toe al eens ene in die werkt….De rest stemt op de goei, en leeft van de krijg….

O, U zegt dat anders 99% van hen echte lieverdjes zijn, die 5 maal per dag bidden? Ja, kijk, ook dat is een waarheid die nooit zal mogen bekend worden… Het is dus louter toevallig dat er nooit, never, jamais, niemals bij hen betogingen voorkomen, om te sympathiseren met de slachtoffers van ‘Moslim-Extremisten, als bewijs dat ze massaal die moordpraktijken afkeuren. Als er al eens toevallig een van hun geestelijke leiders voor de camera’s zijn spijt betuigt, moeten wij dat als bewijs aannemen, dat de Islam vredelievend zou zijn. Al weten we, dat zijn Geloof de man voorschrijft, om de ‘ongelovige honden’ met list en bedrog om de tuin te leiden…Om ze zand in de ogen te strooien, tot ze in slaap zijn gesukkeld, om ze dan gemakkelijker te kunnen overmeesteren. Het is niet omdat een Islammer U de kop niet afslaat, dat hij het vergeten is : hij neemt er alleen zijn tijd voor.

Men schiet onze mensen en onze kinderen overhoop, men gooit granaten in de massa en als de politie bij verrassing eens een onverwacht gezondheidswandelingetje maakt in hun buurten, komt ze terug met een camionlading Kalashnikovs…. In Toulouse werd zelfs onlangs een nieuwe rage gelanceerd : laat de Moslim Broederschap wereldwijd meegenieten van Uw bloedigste moordpartijen : film ze; voorzie ze van de aangepaste ophitsende Koranverzen en aangepaste Muzelmuziek, en zet ze, anoniem uiteraard, op het Internet.

Het verweer dat steeds luider opklinkt uit het volk (U weet wel, zij de moeten doorgaan voor extreem-rechts!), wordt alleen voor een paar millimeter opgevolgd door de Grote Geesten, telkens als er verkiezingen in aantocht zijn. Zie Sarkozy.

Maar of er aan deze desastreuze toestand nog een oplossing mogelijk is zonder de clash der beschavingen? Ik, en velen met mij, we hopen het vurig. Al is dat precies de bedoeling in elk conflict, zodat de verrassing des te groter wordt. We hopen het dus, maar geloven het niet. Hebben we nog geleerd bij Meneer Pastoor in wat toen ‘De Lering’ werd genoemd, thans ‘catechese’ : …vermetel vertrouwen is een zware zonde, want het is een zonde tegen het Gezond Verstand. De Pastoor zei niet ‘gezond verstand’, maar H. Geest : dat was toen nog jaren vòòr het Tweede Vaticaans Concilie….

De slinger van de wereldgeschiedenis gaat inderdaad de verkeerde kant op. Al genieten we van het ‘atoomschild’ der Amerikanen dat ons moet beschermen tegen het noorden : de weke onderbuik van Europa, verzadigd van hun Geheim Leger, ligt open en bloot aan deze kant van de Mare Nostrum…. Amerika is, in de wereldgeschiedenis van de laatste twee wereldoorlogen, al iedere keer en telkens na verloop van tijd, tussenbeide gekomen, om als derde hond te gaan lopen met het been waarvoor gevochten werd : waarom zou het deze keer anders zijn….

*******************

Sjiieten en soennieten: Ongelijke broeders in de islam

Posted on 29 maart 2012 by E.J. Bron

Veel moslims hangen de samenzweringstheorie aan, dat het Westen het soennitisch-sjiietische conflict heeft bedacht om de islamitische wereld te splijten. Geweld tussen de beide groepen bestond echter altijd al.

Toen na de Amerikaanse invasie in Irak in 2003 de Irakese sjiieten voor het eerst sinds jaren massaal op pelgrimstocht gingen naar Kerbala – wat verboden was onder Saddam Hussein – zaten veel soennieten in de Arabische wereld met een mengeling van angst en afschuw voor de televisie: angst voor de te verwachtende toenemende invloed van Iran in de regio en afschuw met het oog op de religieuze praktijken, die gewone soennieten ook behoorlijk verdacht vinden. De sjiietisch-soennitisch burgeroorlog vanaf 2006 en de “sjiietisering” van Irak door zijn nieuwe – gekozen – sjiietische regering maakten deze angst nog groter.

Dat is er niet mee in tegenspraak, dat soennieten en sjiieten in veel landen, niet in de laatste plaats in Irak, de meeste tijd van hun geschiedenis vreedzaam naast elkaar leefden – wat voor veel Arabieren aanleiding is om, gezien de toenemende spanningen, te vluchten in samenzweringstheorieën: Het soennitisch-sjiietische conflict zou door de imperialistische buitenlandse krachten zijn geïmplanteerd om de Arabische wereld en de moslims te splijten ten gunste van Israël.

Dat is alleen historisch onhoudbaar, de soennitisch-shiietische splitsing is een geweldverhaal, periodes met geweld begeleiden dit verhaal. De sjiieten hadden, net zoals nu, vaak de geur van een vijfde colonne. Een oud voorbeeld is een pogrom aan het einde van de 10^e eeuw in Bagdad, toen het Abassidenrijk militair onder druk kwam te staan en van de sjiieten de reden van alle kwaad werd gemaakt – en met de kreet “Bekeer je tot de islam” werden aangevallen.

Sjiietenhater Ibn Taymiya

Dat was, voordat de ook nu voor vele soennieten identiteitsbepalende theoloog Ibn Taymiya (gestorven 1328) de Shi´a als ketterij verdoemde en geweld tegen sjiieten legitimeerde. Desondanks leefden ze allemaal samen. De insinuatie, dat sjiieten in hun eten zouden spugen – een poging van de soennitische autoriteit om verbroedering tussen de groeperingen te verhinderen – zou wel eens afkomstig kunnen zijn uit het Irakese gebied.

Destijds waren echter de sjiieten, die tegenwoordig in Irak de meerderheid vormen, een zwakke minderheid. Veel soennieten hebben tot op de dag van vandaag het “verlies” van Bagdad niet overwonnen. Een bevolkingsstatistiek van Bagdad uit 1914: 120.000 soennieten, 15.000 (!) sjiieten, 40.000 Joden, 2800 autochtone christenen (Chaldeeërs en Syriërs) en een kleine niet-Irakese gemeenschap (Grieken, Indiërs, Europeanen).

Tegenwoordig is Bagdad een overwegend sjiietische stad – sjiieten werden overigens massaal door generaal Kassem, die in 1958 de Hasjemitsche monarchie ten val bracht, in de nieuw gebouwde “Revolution-City” gevestigd. Kassem hoopte met het sjiietische proletaruiaat een huismacht te vormen. De revolutiestad werd later Saddam-City met zijn sjiietische sloppenwijken – en in 2003 Sadr-City, niet genoemd naar de huidige sjiietenleider Muktada al-Sadr, maar naar diens vader Muhammad Sadik, die in 1999 werd vermoord door Saddam.

Bush, Hülagü en Alqami

Weliswaar zaten er ook sjiieten binnen het Baath-regime, maar de religieuze Shi´a werd vervolgd en als vijfde colonne van Iran beschouwd. En later van de VS. In 2003 meldde Saddam zich vanuit de illegaliteit aan het woord. George Bush zou, net zoals in 1528 de Mongool Hülagü, Bagdad met hulp van de “Alqami” hebben ingenomen. Ibn al-Alqami was de – sjiietische – vizier van de laatste Abbasidenkalief.

De wortel van het conflict tussen sjiieten en soennieten ligt in de vraag wie de islamitische gemeenschap na de dood van de profeet Mohammed als kalief moest leiden: diens nakomelingen, zoals de “Schiat Ali”, de Partij van Ali (van de schoonzoon en neef van Mohammed) dacht, of “de meest geschikte”, waar veel vragen aan zijn verbonden – bijvoorbeeld of deze ook de allerbeste moslim van de gemeenschap moet zijn.

Ibn Taymiya trok uit het feit, dat kalief Ali de islamitische gemeenschap in onmin achterliet, de algemene conclusie over het onvermogen en daarmee onrechtmatigheid van de Shi´a. Toen in 1979 Khomeini in Iran zijn eigen sjiietische staatsvorm vestigde, was dat een grote schrik voor de soennitische wereld. Tegelijkertijd was het echter ook een inspiratie voor alle islamistische soennitische groeperingen. Want een sjiiet als panislamitische leider zouden zij toch nooit hebben geaccepteerd.

************************

Diagonaal herlezen

Och…omwille van de alledaagsheid van het voorval (lees AUB niet :omwille van de banaliteit van het voorval) en omwille van de media-behandeling ervan, deze nieuwsgaring uit E/J. Bron van vandaag :

Moslimbommen in Thailand –11 doden!

In het zuiden van Thailand hebben moslimterroristen vandaag drie autobommen binnen korte tijd tot ontploffing gebracht (zie foto) en hierbij 11 onschuldige mensen vermoord. Er raakten 110 mensen gewond. De moslimseparatisten willen drie provincies in Thailand afscheiden en daar alleen regeren. Bijna dagelijks komt het tot geweld, inmiddels zijn er in Thailand 5000 doden te beklagen. Aldus Associated Press. En nu leest u, wat de Duitse kwaliteitspers, onder leiding van dpa, hiervan maakt!

In de RP Online en andere Duitse bladen is dat dan als volgt te lezen:

Het aan Maleisië grenzende zuiden van Thailand wordt sinds 2004 door aanhoudend geweld geteisterd. Bijna dagelijks komt het daar tot bomaanslagen of schietpartijen, waarbij sindsdien duizenden Boeddhisten en moslims werden gedood. De moslims in de regio klagen al lange tijd over discriminatie door de autoriteiten in het overwegend Boeddhistische land.

En hup, de moslims zijn het slachtoffer. Een onbeschoftheid van onze negerende, moslim gevoelige pers! De knappe Samuel Huntington heeft het al geschreven: De islam heeft bloedige grenzen! Allah is het probleem, ook in Thailand, en niet Boeddha!

Samengevat : in Thailand, geplaatst tegenover het brave Boeddhisme, is de Islam geen knagend ongedierte, maar een losgeslagen monster. Als er al in onze media over gerept wordt (je moet wel zoeken met een vergrootglas…), is het ontwijkend en met de blik over de schouder naar…een of ander sportevenement. Als Boonen maar wint, kan de rest ons vandaag gestolen worden! Vergeet U trouwens vooral niet, dat oliesjeiks verzot zijn op de velo-sport en de voetbal : de onzen kunnen zelf niet wachten tot ze het hier voor het zeggen hebben, die gaan nu al naar daar om ’n cent bij te verdienen….

De vrouwen en de lieven (of beiden) van al die sportverdetten, die gewoon zijn uiterst kort gekleed te zijn, zowel onderaan als bovenaan, zullen zich zwaar moeten aanpassen. Geen sprake om, zoals de mannen, in de moskeet op hun bidmatje te zitten met hun achterste omhoog! Bijgaande foto uit een plaatselijke moskeet zal hen overtuigen…
                                             
                                                

Ps Ik meen vooraan links de incognito aanminnige rug  te herkennen van een zekere M.Sexen-Coburg-Vanoedekem, met naast haar, in rode frak, de toekomstige Koningin der Belziekenaren. Maar ik kan mij vergissen. Het kan echter best zijn, dat het kind ooit Koningin Zonder Land wordt.

31-03-2012, 18:56 geschreven door DIGITHALYS

zaterdag 31 maart 2012

La vita è bella

En toch lezen we bij :

http://www.meervrijheid.nl/?pagina=1199

***********************

Het was de bedoeling om, aansluitend bij voorgaand stukje, mijn eigen gewone commentaar te laten volgen. De cyber-goden echter hebben er anders over beslist en de afgod SPAM was er met geen stokken uit te krijgen.

Hier volgt dus de aansluiting met voorgaand stukje. Feel Story voor het ongemak.

Digithalys.

*************************

Stel U voor zeg : U kreeg hier (in voorgaand stukje dus) een artikel opgediend dat dateert van 2005. Opgewarmde kost dus. Maar interessant omdat het nooit genoeg onder woorden kan gebracht worden, dat…er niets nieuws is onder de zon. Anders gezegd : wie het verleden niet kent, is niet opgewassen tegen het heden, en nog minder tegen de toekomst. Het volstaat voor de meesten van ons, om de eigen opgedane levens-ervaringen te toetsen aan wat de regime-historici geschreven hebben : maar opgepast : Jean Marie Le Pen kreeg in Frankrijk  voor een ‘délict d’opinion’ een zware boete aan zijn been, en een paar jaar voorwaardelijk. Hij had namelijk durven zeggen, dat al-bij-al de Duitse bezetting in de oorlog nog niet zo erg was geweest…..Toch niet zo erg als Mao en zijn ‘Grote Sprong Voowaarts’, maar dat laatste had hij niet eens durven uitspreken…

Kijk, gemakshalve mogen we inderdaad nooit vergeten, dat Duitsland (moe getergd?) de oorlog is begonnen. Het was allemaal ineens zo dichtbij : na Oostenrijk, het Sudetenland en Danzig, nu Elzas, Lotharingen, Belgien und Nord Frankreich en Nederland terug ‘Heim ins Reich’…. Het hautaine Frankrijk op de knieën, en dan als de Anglofiel die Hitler schijnt te zijn geweest, overeenkomen met The Commonwealth : zij de wereldzeeën en Duitsland het onmetelijk gebied in het Oosten, tot aan de Oeral….Maar naarmate de oorlogskansen zich tegen hen keerden, werden de Duitsers steeds wreedaardiger. Van die tijd dateert ook de ‘Wannsee-Conferentie’, waar unaniem tot de ‘Endlösung’ werd besloten. Ook is het een feit, dat in de veroverde gebieden, de ‘grote politiek’, in de eerste plaats de socialistische, was bijgedraaid richting ‘Nieuwe Orde’. Tot de dag dat de ene dictator de andere aanviel (juni 1941, Operatie Barbarossa) en Hitler ineens de vijand werd van Vadertje Stalin. De anti overtuiging groeide pas voorgoed, na Stalingrad (feb 1942) en de Duitse overwinning vanaf dan helemaal niet zo zeker meer was. In Stalingrad verloor Hitler in één klap liefst 600.000 man, en alhoewel zijn oorlogsindustrie toen nog nooit zo sterk had gestaan, verzwakte Duitsland zienderogen toen Uncle Sam zijn steden kwam ‘ausradieren’…. Wij waren slimmer dan onze ouders, want Meester op school had ons geleerd dat die ‘bombardiers’ alemaal Amerikaans fabricaat waren ; Dakota’s en Wellingtons. En waar ze ongeveer naartoe vlogen in Duitsland. We zagen de Dom van Keulen als enig nog recht staand gebouw van heel de stad en we dachten er het onze over. De landkaart van Amerika was ons ineens heel wat minder idyllisch, al deed Meester nog zo zijn best om de oorlog buiten de klas te houden.

In mijn angstdromen hoor ik nog altijd het aanhoudende zware gedreun van die formaties overtrekkende vliegtuiten onderweg naar Duitsland…. We zagen ze nog even, bij valavond, toen we vlug naar bed werden gejaagd, waar we allemaal bij elkaar diep onder de dekens ineengekrompen met de handen tegen de oren lagen te luisteren.. Het geluid kwam in golven aan en af, en bij momenten trilde het huis mee, zo erg was het…. Hebben wij toen die Engelse vliegers vervloekt! En dat ene gevaarte, dat op een morgen als een reusachtige lamme eend in het aardappelveld lag, durfden zelfs de grote mensen niet te benaderen. Niet uit schrik voor de paar gezapige schildwachten die de wacht optrokken, maar uit schrik voor de bommen aan boord. Ook waren we bang van de landmijnen die, werd ons gezegd, verbonden waren met de prikkeldraad tussen de verspreid staande telefoonpalen in de grond, de ‘Rommel Asperges’, om parachutisten af te schrikken… Als na begin september de Duitsers weg waren getrokken, bleken daar nergens mijnen te liggen, maar de houten palen werden driftig door zowat iedereen weggehaald als brandhout om verstookt te worden. Want de koude winter ’44-’45 was in aantocht…. Pas in het volgend voorjaar, Mei ’45, bij de bevrijding van de kampen, werden we overspoeld door de verschrikkingen.

Oorlogvoeren is inderdaad geen gezelschapsspelletje, weten we nu allemaal, en er wordt geroeid met de riemen die men heeft.

Ooit al eens nagedacht over het feit dat Churchill altijd geweigerd heeft op te treden in het voordeel van de Joden en/of de concentratiekamp-bewoners? Nooit werd ook maar één spoorweg gebombardeerd waar de Treinen des Doods over reden! De namen van al de verschrikkingskampen die nu nog altijd in onze hoofden worden in gehamerd, waren bekend, zowel bij Eisenhower als bij Churchiill.

Liefst nu een paar minuten nadenken AUB over het begrip ‘schuldig verzuim’…

Samengevat : wie durft er speculeren over het verloop of over het aantal doden van de Muzelman-oorlog die er onafwendbaar zit aan te komen? De ‘maakbaarheid’ van de maatschappij en de globalisering waarvan de Technocraten thans dromen (en deze megalomane dromen beetje bij beetje uitvoeren) : aan het verhaal van ‘Gross Deutschand’, opkomst en verval, moet dus nog een Allah-staartje worden aangebreid…..

Waarbij er, zoals in al de voorgaande gevallen, voorbij wordt gegaan aan wat écht belangrijk is en dat leeft onder het volk, zelfs na jaren van verdrukking. Het ontroerendste voorbeeld daarvan is Kameraad Poetin, die in Moskou de Mis bijwoont. Of half Cuba, dat na 50 jaar virulent communisme, op de knieën valt voor de Paus van Rome…

En nu ik trouwens toch weer aan hetzelfde been aan het knagen ben : zou men niet beter al die schoolreizen naar Auschwitz, Birkenau, Mauthausen, enz, vervangen door een plaatselijk bezoek aan de eigen crematoria? De zijn als paddenstoelen gegroeid aan de rand van al onze steden. Niemand hoeft nog te gaan kijken hoe de Duitsers lijken hebben verbrand! Wij doen net hetzelfde, want ondertussen hebben we geleerd dat as uitstrooien veel milei-bewuster en beterkoop is dan in de grond stoppen. JaJa, Rood & Groen : de boodschap van jullie zielsgenoten is aangekomen!

Idem dito de ongeneeslijk zieken, de ‘onwaardigen om te leven’ : een prik, en hopla, de oven in! Moet wel eerst voordien, net als vruchtafdrijving en hulp bij zelfmoord, in het Parlement als ‘ethische verworvenheid’ bestempeld worden, en uit het strafwetboek gelicht. Ook Hitler deed dat zo! Anders gezegd : eerst maken we de medicatie onbetaalbaar, en op de mededeling hiervan aan betrokkene door de mutualiteit, verschijnen ook de telefoonnummers van de euthanasie-klinieken in de omgeving. Discreet en prijzig, want het OCMW zit ook op het tandvlees….

Zou het in die zin niet ‘handiger’ zijn voor ons progressief Linkx Landbestuur, al die gevallen voordien samen onder te brengen, in een ‘gesloten inrichting’? Weet U : het zou super-handig zijn hen voordien zelf hun eigen kampen te laten bouwen…. Dan worden die, voor hun eigen veiligheid, gewoon binnen de prikkeldraad gehouden? Dat was/is toch de herkomst van het woordje ‘Schutzhaft’ in het verhaal van de Duitse vernietigingskampen? Afgezonderd om bestwil : zelf het woord is al uitgevonden! Misschien kan er als vrienden onder elkaar, beroep gedaan worden op de oorspronkelijke bouwplannen van de Duitse Nationaal Socialisten?

Dat deze brief vanwege de Overheid ondertekend is door een hand die schrijft in spagetti-slierten is gewoon toeval….

Wij? We moeten ons haasten, want van ‘Waardig Ouder Worden’ komt straks niets meer in huis.

31-03-2012, 13:21 geschreven door DIGITHALYS

zaterdag 31 maart 2012

La vita è bella

n toch lezen we bij :

http://www.meervrijheid.nl/?pagina=1199

***********************

Voilà! Weeral een blog ontdekt voor mijn favorietste ‘Favorieten’ : en deze keer niet eens over wat ons bijna het meest bezig houdt, de alles overkoepelende dreiging van de Muzelmannerij die met de dag driester wordt. Ik had deze bijna de ‘Arabische Muzelmannerij’ genoemd, toen ik ineens bedacht dat het wereldwijd krioelt van de Islammers, en niet alleen op het Arabische schiereiland. Hun thuis is waar hun Kalshnikov staat! Volg de stromen bloed, en je vindt ze! Zelf in eigen land staat het hoofd van Filip DeWinter voor de lol afgebeeld op een spies!  Heerlijke verrijking, die Moslimmerij! Niet een vierkante meter van de aardbol is er vrij van. Hoogstens een verlaten eiland midden de Atlantische Oceaan. Want daar hebben de laatste twee overlevenden elkaar in de naam van de Profeet elkaar de kop ingeslagen. De Islam een plaats geven in onderstaand historisch overzicht is geen sinecure. Misschien dat de foto van de Führer in onderhandeling met de Grootmoefti van Jeruzalem een goede hint is?

Tweede ontbrekend ‘aitem’ in dit artikel, waarver we absoluut moeten nadenken is het Sociaal Stelsel, of liever het gebrek daaraan, in de Joenaaitid  Staaits of America…..

Eens te meer moeten wij ook daarover vaststellen, dat onze media schromelijk tekort schieten aan hun informatie-plicht : wie weet het hoe gebrekkig de sociale voorzieningen in Amerika juist zijn? Loopt men daar niet meer dan een eeuw achter bij Europa en diene ‘vuilen Duitsch’? Neen natuurlijk men loopt daar zekerlijk niet achter op gebied van decadentie : onze beeldbuizen lopen ervan over . zeemzoete snertfilms, Neger-muziek met oerwoud-geluiden en ‘singers’ die met overslaande stem Engelstalige liedjes schreeuwen die geen mens verstaat, ook niet de zanger zelf, omdat ze uit een gekweld gedrogeerd en of beneveld gemoed komen… Dat alles opgediend in een kakofonie van hallucinerende schelle lichtflitsen die verondersteld worden de ‘beat’ of de ‘hip hop’ over te brengen op het publiek. Zwarte of blanke verloederde typen, M/V, zo uit de goot of uit de riool gekropen, staan op de podia hun lichaam in alle mogelijke kronkels te wringen : hun hese stemmen zijn meestal nog erger dan de schrille klanken die ze uit hun instrumenten wringen. Juist : rijp voor het zothuis!

En dat wordt dan na-geaapt door de eigen jeugd, zonder dat die beseffen hoe ze in Amerika daarvoor worden uitgelachen!

Dat is de American way of Life die de amusementswereld met alle mogelijke middelen probeert uit te dragen…. Zonder daarbij te beseffen dat 1° ze hopeloos achterop hinken, en 2° ze meteen onze eigen rijke tradities overboord gooien.

Ach die Muzelmannerij in onze dagen, en die geforceerde oppervlakkige afgoderij van de amusementsweeld…..

Nadat U deze twee gal-balletjes vna mijnentwege hebt doorgeslikt, bent U ‘in the mood’ om over te gaan tot… het fileren van de Heren Stalin, Hitler, Hendrik De Man, en…Fidel Castro. Wel bekome het U.

**********************

Was Hitler links?

Stel er wordt een politieke partij opgericht die zichzelf socialistisch noemt en in haar programma heeft staan dat de staat de plicht heeft ervoor te zorgen dat alle burgers in hun levensonderhoud kunnen voorzien of door de staat worden onderhouden.

In andere programmapunten belooft de partij: uitbreiding van sociale voorzieningen; goede gezondheidszorg en dito onderwijs die toegankelijk zijn voor iedereen; onteigening van grond ter voorkoming dat particulieren ermee speculeren; nationalisatie van bedrijven die een monopolie hebben en winstdeling bij grote bedrijven.

Dertien jaar later komt de partij aan de macht. Ze heeft haar ideologische veren niet afgeschud; het programma is al die tijd onveranderd gebleven en wordt voortvarend uitgevoerd. Een echte linkse partij, zou je toch zeggen. Maar omdat het nu toevallig de Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP) betreft, beschouwt bijna iedereen die partij en haar leider, Adolf Hitler, als heel erg rechts.

Er zijn verschillende verklaringen mogelijk voor het rechtse imago dat aan Hitler kleeft. Stalin was zijn grote rivaal in de wedkamp der dictators. Stalin was links, dus gelooft iemand die onbekend is met Hitlers ideologische achtergrond en politiek al snel dat Hitler dan wel rechts zal zijn geweest. Zowel fatsoenlijke sociaal-democraten als neostalinisten hebben er belang bij om Hitler als rechts af te schilderen. Voor de sociaal-democraten geldt dat hun sociaal-economische politiek gênant veel op die van Hitler lijkt. Anders dan Stalin wilde Hitler niet een almachtige staat die alle productiemiddelen bezit, maar wel een bemoeizuchtige staat, die voor de mensen zorgt en bepaalt wat goed voor hen is. Veel keurig nette naoorlogse politici wilden net als de NSDAP een geleide loonpolitiek, hoge overheidsuitgaven, nationalisaties, een verzorgingsstaat en een bedillerige Moeder Overheid. Maar ze verzwegen zoveel mogelijk de overeenkomsten tussen hun beleid en dat in het vooroorlogse Duitsland. Hitler mocht niets gemeen hebben met hedendaagse politici. Hij was immers de duivel in eigen persoon. Hij verdiende die reputatie doordat hij de Tweede Wereldoorlog was begonnen en zes miljoen joden had laten vermoorden. Dat is heel slecht en het is dan ook geen wonder dat de sociaal-democraten Hitler liever niet als links geafficheerd wilden zien.

Hitler had ook iets gemeen met de niet-democratische communisten en socialisten – namelijk dat er steevast heel wat doden vallen na hun machtsovernames. Het overgrote merendeel van de massamoorden in de twintigste eeuw staat op naam van regimes die zichzelf communistisch, socialistisch of nationaal-socialistisch noemden. Sociaal-democraten konden zich daar effectief van distantiëren omdat ze de individuele vrijheid en onschendbaarheid van lijf en goed respecteerden. Dat geldt niet voor westerse communisten en socialisten. Zij probeerden desalniettemin hun handen in onschuld te wassen. Bijvoorbeeld door de massamoorden in uithoeken van de wereld door communistische en socialistische regimes te ontkennen. Met een redelijke mate van succes. Weliswaar heeft tegenwoordig bijna iedereen gehoord van de slachtingen in de Sovjet-Unie, China en Cambodja. Maar het is minder bekend dat de communistische Polen in de jaren na de Tweede Wereldoorlog anderhalf miljoen burgers vermoordden – hoofdzakelijk apolitieke leden van de Duitse etnische minderheid, maar ook Poolse tegenstanders van de socialistische heilstaat. In communistisch Vietnam (destijds zo geïdealiseerd door links) werden ook anderhalf miljoen mensen door hun regering vermoord. En Tito liet in Joegoslavië ruim een miljoen van zijn landgenoten ombrengen.

De massamoorden van Hitler waren dichtbij huis begaan en onder de slachtoffers waren veel West-Europeanen. Er viel niet veel te ontkennen. Bovendien konden toen Hitler in 1941 zijn bondgenootschap met Stalin verbrak de communisten zich afficheren als antipode van Hitler. Een ideale gelegenheid om Hitler te herdefiniëren als rechts. Het risico dat je daarbij door de mand valt, is te verkleinen door het woord socialist in verband met Hitler te vermijden. Vandaar dat hedendaags links Hitler een nazi noemt (afkorting van nationaal-socialist, waarin je nauwelijks nog het socialisme herkent) of zelfs een fascist. Hitler was geen fascist. De Argentijn Peron en de Italiaan Mussolini wel. Fascisten waren veel gematigder (en minder links) dan Hitler en zijn niet met historische schande beladen. Vandaar dat er wel een adorerende musical is gemaakt over Evita Peron en haar echtgenoot, maar niet over Eva Braun en haar Adolf. Alessandra Mussolini, kleindochter van de Duce, is een gerespecteerd lid van het Italiaanse parlement en de neofascist Gianfranco Fini (die ruzie kreeg met Alessandra omdat hij het waagde een kritische opmerking over haar opa te maken) is vice-premier.

Nazi’s zijn niet zo salonfähig. Toch blijkt in de praktijk dat de Nederlandse naoorlogse politici nogal gecharmeerd waren van de sociaal-economische politiek die de Duitse bezetters hier vanaf 1940 introduceerden. Zo bleef na de bevrijding het door de nazi’s ingestelde College van Rijksbemiddelaars bestaan dat grote bevoegdheden had lonen en andere arbeidsvoorwaarden te bepalen. De nazi’s hebben ook de ontslagvergunning ingevoerd; werkgevers kunnen niet zomaar mensen op straat zetten. Verder besliste de naoorlogse overheid over de hoogte van huren, pachten en dividenden volgens door de nationaal-socialisten geïntroduceerde regelgeving. De naoorlogse gezondheidszorg was gebaseerd op het Ziekenfondsbesluit uit 1941. De contacten tussen bedrijven onderling, tussen bedrijfsleven en overheid en praktische zaken zoals grondstoffendistributie werden geregeld door de Organisatie Woltersom – alweer een uitvinding van de nazi’s – een overheidsorgaan waarin werkgevers waren verenigd. Die organisatie werd in 1955 opgeheven. Inmiddels bouwde men ijverig aan een verzorgingsstaat naar Duits model.

De Duitse verzorgingsstaat dateert overigens van voor Hitlers geboorte (in 1889). Op 17 november 1881 presenteerde keizer Wilhelm I de ‘Kaiserliche Sozialbotschaft’ – bedacht en geschreven door de hoge ambtenaar Robert Bosse en goedgekeurd door de almachtige rijkskanselier Otto von Bismarck. Tot dat moment boden staten in het beste geval burgers volop gelegenheid om voor zichzelf te zorgen; nu trok voor het eerst de staat de zorgtaak naar zich toe. Er werden allerlei collectieve verzekeringen geïntroduceerd: in 1882 een ziektekostenverzekering; in 1884 een ongevallenverzekering en in 1889 een ouderdoms- en invaliditeitsverzekering. In eerste instantie waren die verplichte verzekeringen alleen bedoeld voor fabrieksarbeiders, maar later werden steeds meer beroepsgroepen erbij betrokken: boerenknechten, bosbouwers, huishoudelijk personeel enzovoort. In de Weimarrepubliek (1919-1933) werd de verzorgingsstaat verder uitgebouwd, bijvoorbeeld met de introductie van de achturige werkdag en een werkloosheidsverzekering (in 1927). Tegelijkertijd bleek de verzorgingsstaat tijdens economische crises onbetaalbaar – bijvoorbeeld toen de hyperinflatie van 1923 de prijs van een brood in 4 maanden van 100 duizend mark tot 20 miljoen mark deed stijgen of toen na de beurskrach van 1929 het aantal werklozen snel toenam, tot zes miljoen in 1932 (bijna een derde van de beroepsbevolking). Bijkomend probleem na 1929 was dat vakbonden en werkgevers het maar niet eens konden worden over arbeidsvoorwaarden. In 1933 kreeg de NSDAP (inmiddels de grootste partij van het land) voor het eerst regeringsmacht.

De leider van de NSDAP was een allochtoon; maar wel eentje die behoorlijk was ingeburgerd. De Oostenrijker Adolf Hitler was in 1912 naar het Duitse München uitgeweken, omdat hij per se niet in het Oostenrijks-Hongaarse leger wilde dienen. Hij vond de dubbelmonarchie een “Rassenbabylon” en was voorstander van de aansluiting van Oostenrijk bij het Duitse Rijk. Uiteindelijk slaagde hij erin zich af te laten keuren voor militaire dienst in zijn vaderland. Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, meldde hij zich als vrijwilliger voor het Duitse leger en bewoog hemel en aarde om in een Beiers regiment te mogen dienen; hij schreef zelfs naar de Beierse koning Ludwig III. Het mocht en aan het westers front in Vlaanderen maakte hij zich zeer verdienstelijk. Hij begaf zich 48 keer direct in de vuurlinie en verdiende daarmee achtereenvolgens het IJzeren Kruis Tweede en Eerste klasse. Hitler werd aan zijn been gewond en schreef vanuit het hospitaal een dringend verzoek aan zijn superieuren om hem zo snel mogelijk weer naar het front te sturen. In oktober 1918 was hij tijdelijk blind door een aanval met gifgas en moest enkele weken revalideren. Toen hij uit het ziekenhuis kwam, was de oorlog afgelopen. Enkele maanden later vroeg een nationalistische officier (vermoedelijk Ernst Rohm) hem eens poolshoogte te nemen bij de Deutsche Arbeiterpartei, die zojuist was opgericht door de journalist Karl Harrer en de metaalarbeider Anton Drexler. Hitler ergerde zich groen en geel aan het vergadercultuurtje dat hij aantrof, maar hij herkende geestverwanten en nam zich voor de zaak op de rails te zetten (waarbij hij op de achtergrond veel hulp zou krijgen van Rohm en zijn mentor Dietrich Eckart). In 1919 werd Hitler lid en meteen chef propaganda. In 1920 werd de naam van de partij veranderd in NSDAP en schreef Hitler met Drexler een kort partijprogramma van 25 punten. In 1921 werd Hitler partijleider met uitgebreide volmachten.

Het partijprogramma van de NSDAP richtte zich duidelijk op de zwakste en meest kwetsbare groepen in de samenleving. Zo beloofde het een verbod op kinderarbeid en betere oudedagsvoorzieningen. De NSDAP had niet alleen leuke dingen voor de arbeiders in petto, maar ook voor keuterboertjes en pachters (landhervormingen) en voor kleine middenstanders (aanpak van de grote warenhuizen). Daarnaast was er natuurlijk het nationalistische element. De vredesregeling van Versailles (waarin Duitsland grondgebied dat rijk was aan delfstoffen had moeten afstaan, tot herstelbetalingen aan de tegenstanders uit de Eerste Wereldoorlog werd gedwongen en er geen leger van betekenis meer op na mocht houden) moest worden herroepen. Duitsland zou weer net als iedere andere Europese mogendheid koloniën mogen hebben. Op basis van het zelfbeschikkingsrecht der volkeren diende een Groot-Duitsland te worden gevormd. Er moest een stop komen op immigratie van niet-Duitsers. Alleen een volksgenoot van Duitsen bloed kon staatsburger zijn. Joden werden expliciet van het staatsburgerschap uitgesloten. Wie geen staatsburger is, zou onder het vreemdelingenrecht vallen en te gast zijn in het land. Als het land niet alle inwoners kan voeden, zouden de gasten moeten vertrekken.

Het is een wijdverbreid misverstand dat de NSDAP de steun had van veel grote ondernemers. Hitler was een tegenstander van vrijhandel. Hij wilde een autarkisch Duitsland dat zowel op het gebied van de dagelijkse levensmiddelen en consumptiegoederen als de zware industrie onafhankelijk was van het buitenland. Dus hadden alle bedrijven die hun geld verdienden met im- of export weinig goeds te verwachten van de NSDAP. Verder kondigde Hitler een jaar voor hij aan de macht kwam alvast de hoofdlijnen van zijn eerste vierjarenplan aan en de meeste ondernemers gruwden van zijn staatsdirigisme. Dat lag anders voor bedrijven die (terecht) meenden onder een nazistisch bewind grote staatsopdrachten tegemoet te kunnen zien – in het kader van infrastructurele werken en herbewapening. Zo zouden in 1937 de bouw tachtig procent en de industrie vijftig procent van hun omzet halen uit opdrachten van de staat.

Een ander wijdverbreid misverstand is dat er weliswaar linkse elementen zaten in de NSDAP, zoals Gregor Strasser en Ernst Rohm, maar dat het al snel afgelopen was met links in de NSDAP. Na de Nacht van de lange messen in 1934, toen Hitler hen wegens vermeend verraad uit de weg had laten ruimen, zou het nazi-regime toch echt alleen maar rechts zijn geweest. De praktijk van Hitlers politiek toont echter anders aan.

Duitsland werd een planeconomie waarin de staat de lonen en prijzen bepaalde. De werkgevers hadden letterlijk de minister van economische zaken als hoogste baas. De staat dwong vanaf juli 1933 bedrijven om samen te werken in kartels in plaats van te concurreren. Het kartel bepaalde de hoogte van de prijzen, investeringen enzovoort in overeenstemming met instructies van bovenaf. De minister van landbouw was de baas van de boerenorganisatie en bepaalde wat boeren verbouwden; zo moest bijvoorbeeld de productie van suikerbieten omhoog.

De overheid liet de bankbiljettenpers draaien en werkte met staatsopdrachten de werkloosheid weg. In Berlijn werden het Olympisch Stadion en de Rijkskanselarij gebouwd. In vier jaar tijd liet de staat meer dan tweeduizend kilometer snelweg aanleggen. In 1937 werden de Reichswerke Hermann Goring opgericht; het staatsstaalconcern dat het grootste van Europa zou worden. In hetzelfde jaar begon op door de staat geconfisceerd grootgrondbezit de bouw van de ‘Kraft durch Freude’ autofabriek, plus een dorp voor de werknemers. De autofabriek werd de grootste van Europa en was oorspronkelijk bedoeld om een miljoen Volkswagens per jaar te produceren – elke arbeider zou voor minder dan duizend mark een kever krijgen. De Volkswagen was, in opdracht en volgens specificaties van de staat (Hitler had zich er zelfs persoonlijk mee bemoeid) door Ferdinand Porsche ontworpen. Omdat de oorlog was uitgebroken toen de staatsautofabriek klaar was, werden er militaire voertuigen geproduceerd en slechts een paar honderd Volkswagens voor partijfunctionarissen.

De verzorgingsstaat werd geconsolideerd en iets uitgebreid. Om te stimuleren dat kinderen middelbaar onderwijs voltooiden alvorens de arbeidsmarkt op te gaan, werden kinderbijslag en wezenuitkering tot het achttiende jaar uitbetaald. De oudedagsvoorziening werd verbeterd, in de vorm van een verplichte verzekering voor een lijfrente. Verder werden er allerlei maatregelen genomen om te komen tot “een Duitsland zonder klassen of kasten,” zoals Hitler in 1934 verkondigde. In dat verband was de instelling van de arbeidsdienst in 1935 heel belangrijk. Zoals Mao in de jaren zestig en zeventig de studentjes op het platteland liet zwoegen om het boerenleven te leren kennen, moest de arbeidsdienst standsverschillen in Duitsland wegnemen. Iedere jongeman tussen de 18 en 25 moest verplicht een half jaartje in arbeidsdienst; voor jonge vrouwen was de arbeidsdienst tot 1939 nog vrijwillig. De jongelui maakten voor een loon dat nauwelijks boven uitkeringsniveau lag moerassen droog en woeste gronden rijp voor de ploeg. Konstantin Hierl, leider van de arbeidsdienst, meende: “Er is geen betere manier om de sociale kloof, de klassenhaat en de klassenhoogmoed te overwinnen dan als de zoon van de fabrieksdirecteur en de jonge fabrieksarbeider in hetzelfde uniform hun eredienst verrichten voor volk en vaderland.”

Nivellering en sociale mobiliteit waren belangrijk voor de nationaal-socialisten. In de Weimarrepubliek was hoger onderwijs een privilege voor de oude elite geweest. Hitler liet staatsscholen stichten waar in zijn woorden “herkomst, titel, stand en vermogen” geen rol speelden en die de kans boden dat “ook de armste jongen tot iedere positie kan opklimmen als hij de kwaliteiten daarvoor in zich heeft.” In 1938 kwam er ook een soort colloquium doctum: wie niet de vereiste diploma’s bezat, doorgaans omdat nederige afkomst een studie aan een hogere burgerschool onmogelijk had gemaakt, kon toch met een beurs een universitaire studie volgen. De partij, de Hitlerjugend en de Bund Deutscher Mädel boden ook volop mogelijkheden voor mensen uit de arbeidersklasse en lagere middenklasse om hun sociale positie te verbeteren. Voor de machtsovername werd het officierskorps van het leger gerekruteerd uit kringen van de Pruisische elite; Hitler gooide de deur open voor de lagere sociale klassen. Er werden in het leger ook uitgebreide scholingsmogelijkheden gecreëerd zodat militairen de kwalificaties voor promotie of een goede baan in de burgermaatschappij konden verwerven.

Hitler was niet zomaar links; hij was zelfs groenlinks. Meteen in 1933 werd vivisectie verboden en in 1934 de vossenjacht. Goring sprak over “de martelingen en het onverdraaglijke lijden in experimenten met dieren” en liet weten dat “degenen die nog steeds denken dat zij dieren kunnen behandelen als een gebruiksvoorwerp dat zij bezitten” naar een concentratiekamp zullen worden gestuurd. De nazi’s waren actieve natuurbeschermers en richtten diverse Nationale Parken op. Hitler was natuur- en dierenliefhebber, vegetariër, sinds de aanvang van zijn politieke carrière niet-roker (daarvoor rookte hij twee pakjes per dag), geheelonthouder en aanhanger van de homeopathie. Zijn regering voerde campagnes voor het eten van volkorenbrood, streekproducten en groenten en fruit van het seizoen. De nazi’s ondersteunden ook de biologisch-dynamische landbouw en de SS-leider Himmler bezat een eco-boerderij.

De staat stimuleerde de burgers om gezond te leven en alert te zijn op ziekten. Mobiele rontgenapparaten werden naar bedrijven, universiteiten en openbare bijeenkomsten gereden zodat alle aanwezigen zich konden laten controleren op longziekten. Vrouwen werden geïnstrueerd hoe ze hun borsten konden onderzoeken op verdachte knobbeltjes. Zwangere vrouwen en zogende moeders werden in voorlichtingscampagnes ontraden te roken of alcohol te drinken. In de overheidsvoorlichting werd er verder op gewezen dat roken longkanker en hart- en vaatziekten veroorzaakt (hierin waren de nazi’s de Nederlandse overheid tientallen jaren vooruit). Er werden beperkingen opgelegd aan de reclames van de tabaksindustrie. Voor de nazi-tijd werd roken vaak afgebeeld als stoer of sexy; de nazi’s verboden iedere verwijzing naar sportiviteit of seksualiteit in tabaksreclames. In gebouwen die eigendom waren van de NSDAP mocht niet worden gerookt, evenmin in de wachtkamers van overheidsdiensten. Verder werd er druk uitgeoefend op scholen, universiteiten en ziekenhuizen om het roken te verbieden.

De nazi’s vonden ook dat de genetische kwaliteit van het nageslacht niet alleen een zaak is van de ouders, maar dat de staat zich ermee mag bemoeien. Om iedereen een eerlijke kans op een gezonde geest in een gezond lichaam te bieden, dient de staat het risico te verminderen dat mensen met geestelijke of lichamelijke afwijkingen ter wereld komen. Destijds werd het standpunt dat de staat een taak heeft op het gebied van eugenetica (genetische verbetering) algemeen gedeeld in linkse kringen. Tot de voorstanders van staatseugenetica behoorden bekende linkse intellectuelen, zoals de statisticus en Quaker Karl Pearson, de econoom John Maynard Keynes, de schrijvers George Bernard Shaw en Herbert G. Wells, de bioloog Julian Huxley, de geneticus John B.S. Haldane, de Labour-minister en oprichter van de utopistisch-socialistische Fabian Society, Sidney Webb en in Nederland de seksuele hervormer Jan Rutgers, de feministe Aletta Jacobs en het SDAP-kopstuk Floor Wibaut.

Op 14 juli 1933 werd in Duitsland de Gesetz zur Verhütung erbkranken Nachwuchses aangenomen. Het wetsontwerp was afkomstig van de nationaal-socialistische partij, maar soortgelijke plannen waren tussen 1925 en 1932 door de Duitse sociaal-democraten opgesteld. Vrijwel identieke wetten waren al aangenomen of werden rond die tijd aangenomen in traditioneel sociaal-democratische landen zoals Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland en IJsland. De Duitse eugeneticawet stelde artsen en advocaten in de gelegenheid om de rechter te vragen opdracht te geven om een lijder aan erfelijke zwakzinnigheid, schizofrenie, epilepsie, ernstige manische depressiviteit, ernstige lichamelijke misvormingen, de ziekte van Huntington of erfelijke vormen van alcoholisme, doofheid of blindheid te laten steriliseren. Als de patiënt of zijn wettelijke vertegenwoordiger het oneens was met de beslissing van de rechter, kon hij in hoger beroep. Deskundigen gaven op de rechtszitting hun oordeel over de erfelijkheid van de kwaal en de mate waarin lijders een last zijn voor de samenleving. Wie echt niet onder het mes wilde, kreeg het aanbod om zich in een gesloten inrichting te laten opnemen waar heteroseksuele copulaties voor patiënten uit den boze waren.

De nazi’s bemoeiden zich actief met de kunsten. Terwijl hedendaagse sociaal-democraten subsidiëren wat ze mooi of interessant vinden, verbood Hitler simpelweg alles wat hem niet beviel. Hierin leek hij op Stalin en zij hadden niet toevallig ook nog dezelfde smaak. Wat in nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie overbleef, was een sociaal-realistische literatuur en beeldende kunst die het nobele van de arbeider, boer en soldaat verheerlijkten en een wat bombastische architectuur die de grootsheid van de volksbeweging en de almacht van de staat benadrukte. Hedendaagse democratische linkse politici kiezen natuurlijk ook voor kunst die hun politieke ideeën propageert, maar daarnaast appreciëren zij uitheemse invloeden en een beetje brutaliteit in de kunst. Daar hoefde je bij linkse dictators zoals Stalin, Hitler en Mao niet mee aan te komen.

De modernistische houding van democratisch links op artistiek gebied is overigens langzaam gegroeid. Zo deden de jongeren van de Arbeiders Jeugd Centrale, van 1918 tot 1958 de jeugdbeweging van de SDAP (de latere PvdA) en de NVV (de latere FNV), aan volksdansen; ze behoorden natuurlijk niet op de decadente Amerikaanse muziek te dansen. Socialistische kranten zoals Het Vrije Volk en Het Parool waren ook niet erg gediend van de bezoeken van de zwarte Amerikaanse jazzmusicus Lionel Hampton aan Nederland tussen 1953 en 1956. De angst voor zedelijk verval overheerste - niet alleen bij de socialisten maar ook bij de confessionelen. De (rechtse) liberale burgerij was het minst bang voor nieuwlichterij.

Op het gebied van de emancipatie van vrouwen en homo’s huldigde Hitler soortgelijke standpunten als fundamentalistische christenen, joden en moslims. Volgens de nationaal-socialistische ideologie hoorde de vrouw in het kraambed en achter het aanrecht thuis, hoewel in de praktijk de soep minder heet werd gegeten dan zij werd opgediend. Zo nam het aantal vrouwen werkzaam in de industrie tussen 1933 en 1938 met vijftig procent toe. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 zag je overal vrouwen ‘mannenwerk’ doen, omdat het manvolk naar het front werd gestuurd. De antiburgerlijke vleugel van de nazi’s (sterk vertegenwoordigd in de SS) wilde dat buitenechtelijke kinderen dezelfde wettelijke status zouden krijgen als kinderen die binnen het huwelijk werden geboren. De kerken en de behoudende vleugel van de NSDAP waren hier sterk op tegen en bij wijze van compromis werden juridische obstakels voor het verkrijgen van een echtscheiding opgeruimd.

De houding van Hitler tegenover homoseksuelen was merkwaardig. Dietrich Eckart (aan wie Hitler Mein Kampf opdroeg) was zeer openlijk homoseksueel, evenals Ernst Rohm. Over Rudolf Hess (Hitlers rechterhand tot 1941) gingen sterke geruchten dat hij homoseksueel was (over Hitler zelf gingen trouwens ook dergelijke geruchten). Desalniettemin gedroeg het nazi-regime zich met het verstrijken der jaren steeds vijandiger tegenover homo’s. Het oude wetsartikel dat homoseksuele handelingen strafbaar stelde, werd afgestoft. Wie werd veroordeeld, moest in therapie. Hopeloze gevallen bij wie therapie niet bleek te werken, werden naar het concentratiekamp gestuurd. Daar kwamen uiteindelijk enkele duizenden homo’s om het leven.

Nazi’s hadden totaal geen scrupules wanneer het ging om het doden van mensen - iets waarin de nationaal-socialisten zich duidelijk onderscheidden van de sociaal-democraten. De sociaal-democraten staan op het gebied van de rechten van individuele burgers dichter bij de liberalen; en de nazi’s bij de communisten. Geen wonder dat Hitler in 1934 verklaarde: “De verschillen tussen ons en de bolsjewisten zijn kleiner dan de overeenkomsten. Bovenal hebben wij een waarlijk revolutionair gevoel gemeen. Hiermee rekening houdend, heb ik verordonneerd dat voormalige communisten ogenblikkelijk als lid van de nationaal-socialistische partij geaccepteerd dienen te worden. De kleinburgerlijke sociaal-democraat en de vakbondsbaas zullen nooit een echte nazi worden, maar een communist altijd.”

Dat ‘waarlijk revolutionair gevoel’ uit zich vaak in genocide. Op de ranglijst van de meest moorddadige régimes (samengesteld door Rudolph Rummel, emeritus hoogleraar politicologie aan de Universiteit van Hawaï) staan de nationaal-socialisten derde met krap 21 miljoen doden. Zij moeten slechts communistisch China (35 miljoen doden) en de Sovjet Unie (62 miljoen doden) voor zich dulden. Relatief (als we het aantal doden afzetten tegen het aantal mensen dat het régime in zijn macht had) waren de Rode Khmer (Cambodja) de nummer 1 met 2 miljoen slachtoffers. Zowel communisten als nationaal-socialisten vonden het vanzelfsprekend dat individuen die met hun gedrag ‘het algemeen belang’ schaadden, werden geëlimineerd. Ook waren collectieve straffen gebruikelijk (vaak met de dood) van groepen die ervan verdacht werden het régime te saboteren. Zo veranderde Stalin in 1932 en 1933 het platteland van de ‘ongehoorzame’ westelijke Oekraïne in één groot concentratiekamp (compleet met streefcijfers voor het aantal doden) waar de plaatselijke bevolking dwangarbeid verrichtte voor te weinig voedsel en dagelijks willekeurige executies plaatsvonden. Zeven miljoen Oekraïners kwamen hierbij om het leven.

Wat betreft de joden maakte Stalin een merkwaardige ontwikkeling door. In de beginjaren van het Sovjetregime waren de meeste kopstukken van de communistische partij joods (bijvoorbeeld Trotski, Kamenev, Zinovjev, Boekharin, Jagoda en Radek). Stalin was zonder hulp van zijn joodse kameraden nooit aan de macht gekomen. Hij liet het merendeel van zijn oude kameraden eind jaren dertig executeren en werd met het vorderen der jaren steeds anti-semitischer. Vanaf 1948 was het discrimineren van joden overheidsbeleid geworden. Stalin liet ook ‘lastige’ minderheden zoals Tsjetsjenen, Balkaren, Karatsjajers, Ingoesjeten, Turken-Mescheten en Krim-Tataren massaal deporteren naar de steppe van Centraal-Azië, wat flink wat slachtoffers kostte. Maar tot een systematische poging om bepaalde etnische groepen uit te roeien, zoals Hitler vanaf begin 1942 met de joden en zigeuners probeerde, is het in communistische landen niet gekomen. Overigens ook niet in de landen die een fascistisch régime hadden (Italië onder Mussolini, Argentinië onder Peron en Taiwan onder Tsjang Kai-sjek). Mussolini’s beweging had in de beginjaren een aantal joden op prominente posten. De joodse journaliste Margherita Sarfatti was van 1913 tot 1936 Mussolini’s minnares. Net als Mussolini maakte ze de overstap van socialisme naar fascisme. Zij hielp hem met de planning van de Mars op Rome in 1922, schreef zijn biografie in 1925 en diende regelmatig als speechwriter of ghostwriter van zijn artikelen. In 1938 nam Mussolini een paar antisemitische wetten aan om Hitler een plezier te doen, maar de Italiaanse joden hoefden geen moment voor hun hachje te vrezen.

De ideologische wortels van zowel de nationaal-socialisten als van de fascisten liggen in het marxisme. De Franse revolutionaire ideoloog Georges Sorel vond dat je het marxisme niet moest presenteren als een theorie met wetenschappelijke pretenties maar als een antirationalistische mythe waar best een flinke scheut patriottisme bij mag – zo krijg je de arbeidersklasse het beste op de been. Hij inspireerde zowel Lenin als Mussolini. Tot grote vreugde van Lenin werd Mussolini in 1913 bestuurslid van de Italiaanse socialistische partij en hoofdredacteur van haar blad. In 1914 werd hij echter uit de partij geschopt omdat hij voorstander van Italiaanse deelname (als tegenstander van Duitsland) aan de Eerste Wereldoorlog was. Na de oorlog richtte hij een beweging op die socialisme combineerde met nationalisme. De naam fascisme is afgeleid van de fasces, een samengebonden roede van berkenhout met een bijl die in de tijd van het Romeinse Rijk symbool was van ‘eendracht maakt macht.’

In 1922 kwamen de fascisten aan de macht. De beroemde Duitse socioloog Robert Michels (die de Duitse sociaal-democratische partij had verlaten omdat hij haar niet links genoeg vond) kreeg van Mussolini een leerstoel aangeboden om het economisch beleid van de fascisten uit te werken. De Belgische socialistische socioloog Hendrik de Man, auteur van het Plan de Man (waarin een zelfde aanpak van de werkloosheid werd aanbevolen als ook Hitler voorstond) en die vanaf 1935 als minister ook uitvoerder van dat plan was, bekeerde zich in de loop van de jaren dertig eerst tot het fascisme en toen tot het nationaal-socialisme. Vooraanstaande linkse intellectuelen uit die tijd, zoals de schrijver George Bernard Shaw en de schilder en schrijver Percy Wyndham Lewis, prezen Stalin, Mussolini en Hitler in één adem.

Deze drie dictators waren alledrie links. Een essentieel onderdeel van hun ideologie is de geleide economie, terwijl rechts principieel kiest voor laissez faire. Stalin, Mussolini en Hitler wilden - als echte linkse mensen - een uitgebreide verzorgingsstaat, terwijl rechts wil dat burgers zelf verzekeringen tegen ziekte, arbeidsongeschiktheid en werkloosheid afsluiten. Volgens de (nationaal-) socialistische ideologie waakt de staat over de gezondheid van de burgers en is het bovendien een burgerplicht om gezond te leven omdat men zich dan nuttiger kan maken voor de gemeenschap. Rechts daarentegen vindt dat het een zaak van het individu is hoe ‘ongezond’ hij wil leven. Links wil een grote staat met een uitgebreid takenpakket, bijvoorbeeld bescherming van de natuur. Rechts vindt dat natuurliefhebbers maar geld moeten betalen aan particuliere organisaties zoals Natuurmonumenten, zodat die natuurreservaten kunnen kopen. Rechts ziet nauwelijks een rol voor de overheid, behalve in de drie kerntaken: bescherming van vrijheid, lijf en goed van de burgers. Laat dat nou precies overheidstaken zijn waar Stalin, Mussolini en Hitler zich weinig aan gelegen lieten liggen. Dat geldt echter ook voor rechtse dictators zoals Pinochet in Chili (1973-1990) en het geldt niet voor sociaal-democraten. Dus geweld en onderdrukking zijn niet per se links. Maar linkse dictators vervallen wel makkelijker in massamoord dan hun rechtse collega’s, omdat links gedreven wordt door een hoog ideaal dat de staat een Nieuwe Mens moet creëren - en daar moet men soms (mensen)offers voor brengen.

Kenmerkend voor links is ook dat men wil terugkeren naar een natuurzuivere levenswijze. Volkert van der Graaf zou een man naar Hitlers hart zijn geweest. Daarnaast hechtte Hitler aan family values en een traditionele rolverdeling tussen man en vrouw. Men kan dit conservatisme rechts noemen, hoewel natuurlijk de rechtse liberalen op dit gebied juist progressief zijn.

Nationalisme kon men traditioneel zowel bij links als rechts aantreffen, waarbij rechts voorstander was van vrijhandel en globalisering (dus van vreedzame competitie tussen naties) terwijl communisten liefst met geweld aan andere landen het eigen systeem opdrongen. Karl Marx was een virulente antisemiet (hoewel zelf van joodse afkomst) en zijn kompaan Friedrich Engels wilde de Duitse macht over Elzas-Lotharingen, Nederland en België herstellen. Hitler had het niet van een vreemde.

Racisme en nationalisme treft men ook bij modernere linkse kopstukken aan. Ulrike Meinhof van de Rote Armee Fraktion (RAF) schreef in de jaren zeventig “antisemitisme is eigenlijk haat tegen het kapitalisme.” De enige volkerenmoord in Europa na de val van de Berlijnse Muur werd gepleegd op instigatie van Milosevic, die soepeltjes van een socialist in een nationaal-socialist veranderde. De kloof tussen socialisten en nationaal-socialisten blijft klein. In 2000 sloot Horst Mahler, medeoprichter van de RAF zich aan bij de nationaal-socialistische Nationaldemokratische Partei Deutschlands (NPD). NPD-voorzitter Udo Voigt verklaarde november 2004 in het Duitse ef-Magazine dat de NPD strijdt om “het liberaalkapitalistische systeem het huichelachtige masker van het gezicht te rukken.” Hij sprak zich uit tegen “de asociale, globalistische economische politiek van Duitsland.” De NPD gaat prat op haar goede contacten met de enig overgebleven stalinistische staat, Noord-Korea, en heeft haar aanhang vooral in de voormalige DDR, waar velen terug verlangen naar het socialisme. Neonazi’s verwerpen het decadente, materialistische, individualistische Westen. Communisten en socialisten denken daar precies hetzelfde over. Het enige verschil tussen neonazi’s en hedendaagse westerse communisten en socialisten is dat westers-links tegenwoordig afkerig is van nationalisme en racisme (dat geldt weer niet voor links in de voormalige Sovjet-Unie). Westerse communisten zien bij het ondermijnen van het kapitalisme een belangrijke rol weggelegd voor de allochtone onderklasse, terwijl de neonazi’s exclusief de frustraties van de autochtone onderklasse aanwakkeren.

Wij hebben nog geen Nederlandse NPD, dus als Hitler nog leefde en een Nederlandse stemwijzer zou invullen, kreeg hij waarschijnlijk het advies om voor de Socialistische Partij te kiezen.
*********************

donderdag 29 maart 2012

Over belangrijke berichten in de media, zowel in Italië als in het Land b. kan ik meestal kort zijn : ze zijn  niet waard om aandacht te krijgen. Gisteren stond Nederland in rep en roer, maar daarover zwijgen de regime-media als vermoord!  De stellingen  van Geert Wilders passen nu eenmaal niet in hun kraam… Zelfs tot vandaag (11 uur) nog geen woord, alhoewel op dat uur De Telegraaf bekend maakte dat de besprekingen zijn hernomen, en dat er dus voorlopig geen kabinetscrisis meer dreigt.  

Luister : mijn gedacht over de regime-media is een zeer persoonlijk gedacht, en komt misschien door het feit dat mijn ogen met de dag minder meewillen. Of het zou moeten zijn, dat ze met opzet alleen mooie dingen willen zien….

Onderstaand stukje heb ik gisteren overgenomen bij vriend http://blog.seniorennet.be/polkun/ en neem de gelegenheid te baat om nogmaals naar deze blog te verwijzen, als zijnde de best ingelichte en een die bovendien geen blad voor de mond neemt.

Wel, zoals jullie weten hangt ondergetekende volledig af van de virtualiteit van het Internet. We schillen onze pataten al jààààren in een plastiek bakje waarin de wortels in de supermarkt verpakt zaten. Zelfs voor het aanmaken van de haard kan papier gemist worden : daarvoor dienen kapot gescheurde kartonnen dozen van dezelfde herkomst…. Want pas op : in Talia is iedereen zeer milieu-bewust…. Geen Vaderlandsche, geen Italiaanse, geen niks papieren gazetten komen hier in huis. Al doet het deugd ergens in een of ander toeristisch centrum in de zomermaanden (15 mei tot 15 oogst) in het rek tussen Engelse en vooral Duitse bladen en tijdschriften, ook al eens een Laatste Nieuws te zien leggen. Maar we kunnen de bekoring weerstaan : het ding kost minstens 2,5 euro, en is van minstens twee dagen geleden….

Zo heb ik niets, maar dan ook niets gevonden in noch de Vaderlansche noch in de Italiaanse on line gazetten over nieuwe bootvluchtelingen op Lampedusa. De eerste waarschijnlijk omdat ze dat liever niet aan de grote klok hangen, en de tweede omdat het teveel opgewarmde kost is.

Vandaar dat er op ons gewone terrasje op de Piazza Europa gisterenavond druk werd gepalaberd in Assimill-Italiaans over de inlichting van de blog van Polkum, tegen het licht van de hetze in Belgio over het afpakken van leefloon omdat hun peutertjes door de immigranten-ouders de kans niet geboden wordt onze taal aan te leren.

De uitslag van deze gesprekken zou in aanmerking kunnen komen, om uitgegeven te worden….U vindt deze onderaan dit stukje….

***************************

Een boot met 38 Tunesische vluchtelingen is deze nacht aangekomen op het Italiaanse eilandje Lampedusa, dat halfweg tussen Sicilië en de Noord-Afrikaanse kust ligt. Dat berichten de Italiaanse media.

De immigranten werden naar een opvangcentrum op het eiland gebracht. Zij verklaarden dat er nog schepen vanuit Noord-Afrika vertrokken. Op 17 maart werden voor de kust van Lampedusa vijf mensen dood aangetroffen in een boot die vluchtelingen vervoerde.

In 2011 arriveerden in het zuiden van Italië meer dan 48.000 Tunesiërs en immigranten uit Sub-Saharisch Afrika die de oorlog in Libië ontvluchtten. De meesten kwamen aan op Lampedusa, een eiland van 20 vierkante kilometer dat op minder dan 100 kilometer van de Noord-Afrikaanse kust ligt.

Vrees nieuwe toestroom
De Italiaanse autoriteiten vrezen een nieuwe toevloed aan vluchtelingen op Lampedusa, nu de weersomstandigheden gunstiger worden. De haven van Lampedusa is de belangrijkste toegang tot de Europese Unie voor immigranten uit verschillende Noord-Afrikaanse landen als Tunesië, Libië en zelfs Egypte.

Italië sloot in september 2011 het opvangcentrum op het eiland, nadat Tunesische immigranten de gebouwen in brand hadden gestoken uit protest tegen hun lange verblijf op het eiland.

Sanctie
In februari sanctioneerde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ten slotte Italië omdat het mogelijke asielzoekers terugstuurde in het kader van een controversieel akkoord tussen de Italiaanse ex-premier Silvio Berlusconi en de voormalige Libische leider Moammar al-Kadhafi.

************************

Diagonaal herlezen

Uitslag van de volksraadpleging aan 2 tafeltjes van telkens 4 man, op het terras van de Bar Central, bij het nuttigen van elk z’n eigen glaasje vino bianco, en onder de welwillende blikken van de plaatselijke Schone.

1° Europa is nog erger dan Hitler, om het akkoord tussen onze Berlusconi en Khadafi, die de vluchtelingen met dwang wilde daar houden  te verbieden. Wat heeft ‘Bruksèl te zeggen over Italia?! Maar wij, gli Italiani, zitten met de rauwe peren!

2° Over tegen betaling (leefloon) een taal te mogen aanleren :  wat verschil maakt het uit welke taal die gastjes gaan spreken, eenmaal volwassen? Voor ons, die ze keel gaan oversnijden is dat hetzelfde als daarbij Arabisch dan wel Italiaans gesproken wordt.

3° Die Geert Wilders uit ‘Ollandia’ die moesten ze na de euro-revolutie die ons onze Lire en de welstand gaan teruggeven, president van Europa maken, en net zoals men na de Val van de USSR in Rusland het communisme verboden heeft, zou men in gans Europa het socialisme verbieden.

4° Kijk ne keer naar onze Papa Benedictus (niet : Ratzinger!) in Cuba : hij doet daar precies hetzelfde als Paus Woytila : niet hij knielt voor de communisten, maar de communisten knielen voor Hem.

5° Toen iemand van het gezelschap (die dirigent van de fanfare bleek te zijn) ondoordacht de Europese Hymne (!), U weet wel, de 9^de Symfonie van Beethoven begon te neuriën, werd die luidkeels weggehoond : die muziek  was niet alleen een belediging geworden, maar daarenboven het was muziek van een Duitser! En dat soort mensen, de ‘Tedesci’ waren hier nog altijd niet geliefd : men was het nog altijd spijtig dat Mussolini niet de kant van de ‘Alliati’ niet had gekozen!  Neen, Duitsers lustten ze alleen rauw, tenzij ze kwamen om ‘zu zaufen’ en op die manier toe te laten dat de mensen veel centjes verdienden….

U moet weten : ook wij werden hier in ’t begin wantrouwig behandeld en aanzien voor een speciaal soort Duitsers. Dat duurde tot men ons aansprak als ‘Tedesci, en wij vroegen waarom ze dat deden. Ach ja, onze taal, dat trok geweldig op Duits! . Maar stilaan leerden we te antwoorden; no, we zijn geen Duitsers. Jullie wel? Van dat soort vragen kregen ze niet terug en sindsdien zijn we… Gli Belgiï…de belgen…..

Ja, die Eur-Arabische Eenmaking! Die is voor vele lange jaren verbrod!

29-03-2012, 13:13 geschreven door DIGITHALYS

donderdag 29 maart 2012

Om het werken te bewonderen…

…is de hangmat de bevoorrechte plaats

***********************

Demotte: 'Vlaanderen gaat dezelfde weg op als Wallonië vroeger'

Vlaanderen maakt stilaan hetzelfde mee als wat vijftig jaar geleden in Wallonië gebeurd is. Dat zegt Waals minister-president Rudy Demotte (PS) in de zakenkrant De Tijd. 'Het is een les in nederigheid voor iedereen.'

'Minder dan een eeuw geleden was Wallonië een van de sterkste industriegebieden ter wereld', vertelt Demotte in De Tijd. 'Maar men heeft toen palliatieve zorg toegediend aan Wallonië en vitamines gegeven aan Vlaanderen. De verouderde industrie is gestorven.'

Volgens hem maakt Vlaanderen stilaan hetzelfde mee als wat vijftig jaar geleden in Wallonië is gebeurd. 'Het is het symptoon van de vierde generatie. Die verkoopt de boel. Het is een les in nederigheid voor iedereen. Je kan de eerste zijn, maar je moet voorzichtig blijven.'

En Wallonië doet het volgens hem intussen goed. 'Er zijn steeds meer ondernemers die in Wallonië investeren. (...) Ook mensen die geen politieke rol spelen en Wallonië van binnenuit kennen, geven aan dat de regio aan het veranderen is.'

Het Waalse marshallplan is daarbij de rode draad, zegt hij. 'De Walen waren hun zelfvertrouwen en trots verloren. Het marshalplan leidt ertoe dat de Walen hun lot opnieuw in handen nemen.

Maar de regio heeft nog altijd nood aan financiële middelen voor een heropleving van de economie.

'Als het geld dat wordt gebruikt om de economie te stimuleren moet dienen om de nieuwe bevoegdheden te betalen, zal de kloof te groot blijven', zegt Demotte. 'De transfers zullen pas stoppen als wij nog over de nodige financiële middelen kunnen beschikken om te investeren in de economie.'

************************

In De Schandaard stond :

Splitsing politieke partijen was historische vergissing'

CD&V-vicepremier Steven Vanackere is voorstander van federale kieskring

.

Kortstondige consternatie in het oranje dorp. CD&V-vicepremier Steven Vanackere ging gisteren tijdens een rondetafelgesprek van de denktank ‘European Policy Centre' met enkele rake uitspraken lijnrecht in tegen de partijstandpunten. Met name tegen de V in de partijnaam CD&V.

‘De splitsing van de Belgische partijen in Franstalige en Nederlandstalige partijen in de jaren zeventig was de grootste politieke vergissing in de geschiedenis van België', antwoordde Vanackere op de vraag van een buitenlandse journalist.

De vicepremier erkende dat zijn stelling niet op unanimiteit kan rekenen binnen zijn partij, maar dat weerhield hem er niet van om er nog een schepje bovenop te doen. Volgens de journalist in kwestie toonde Vanackere zich ook voorstander van een federale kieskring... een idee waar CD&V radicaal tegen is.

Vanwaar die plotse opstoot van rebellie? Brusselaar Steven Vanackere wordt weliswaar tot het ‘Belgicistische' kamp binnen CD&V gerekend, van een loyale kolonel als hij hadden weinigen zo'n heimwee naar het partijapparaat van vroeger verwacht. Evenmin een pleidooi voor een federale kieskring.

Heeft Vanackere misschien zélf een vergissing gemaakt?

Nee hoor, repliceert zijn woordvoerder. ‘De minister heeft gewoon gezegd dat hij de opdeling van de partijen een spijtige evolutie vond. Het was geen statement met voorbedachten rade, er zat geen enkele politieke agenda achter. Zonder de partij in de wielen te willen rijden – dat is niets voor hem – heeft hij desgevraagd zijn mening gegeven.'

In de Wetstraat 89, het hoofdkwartier van CD&V, werd er niet gejuicht. Voorzitter Wouter Beke stuurde een gortdroge reactie de wereld in, kwatongen zouden ze zelfs ‘korzelig' noemen. Beke: ‘Steven Vanackere heeft een aantal historische beschouwingen gegeven. Voor mijn politieke actie vandaag vertrek ik van de huidige realiteit: het zijn de gesplitste partijen die het hele federaliseringsproces op gang hebben getrokken. De huidige staatshervorming en splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde plaatst zich in dit proces. Deze realiteit is onomkeerbaar. Een federale kieskring zal die niet veranderen en staat ook niet op de agenda.' Daarmee is voor Beke de kous af. Ook voor Vanackere is het case closed.

************************

Diagonaal herlezen

Curieus hoe Demotte en Van Ackere, zonder van elkaar af te weten, twee keer maar met andere woorden, hetzelfde zeggen : de 6 miljoen Vlamingen kunnen de pot op, als wij (onze soort) het maar goed blijven hebben.

Demotte zwijgt over wat hem in de actualiteit ten opperst zou moeten liggen : de inspanningen om de Wereldtentoonstelling in 2017 in LUIK te krijgen (evidemment op kosten van…). Hij wil vooral geen slapende honden wakker maken, want hij beperkt zich tot wat algemeenheden om de Vlamingen schrik aan te jagen. Dat er intussen weer een staalfabriek daar in de omgeving de deuren sluit, en 1000 man op straat komen te staan, mag ook niet geweten zijn. Al zal dat voor de Thesaurie weinig verschil uitmaken : die stonden stoemelings alle 1000 al 3 jaar aan de ‘technische werkloosheid.

Ha Ja! Hun ‘Marshall-plan’ zal alles goedmaken…. Zoals iedere Vlaamse ondernemer op rust kan ik hen alleen het allerbeste toewensen, met de woorden waarmee er sinds mijn pensionering afscheid genomen wordt van de vrienden : ‘Salut! Tot ziens! Gegroet, en veel werkgenot’.

Vooral dat laatste woord (genot in het werk, werkgenot) laten we liefst onvertaald. Het zou hun tere zieltjes wel eens kunnen beschadigen….

Verder zijn we van mening dat eenieder die met werken (is bedoeld productief werken!) zijn kost verdient, recht heeft op ons respect. En natuurlijk, op onze hulp bij tegenslag. Daarvoor zijn we beschaafde mensen. Mogen zich dus uitgesloten voelen : zij die leven met de opbrengst van nietsdoen en/of zij die leven van de uitbuiting van ‘tegenslag’ , onafgezien hun taal, hun afkomst of hun godsdienst. Warbij het moet gezegd worden, dat de Muzelmannerij in Europa geen godsdienst is, maar een geheim leger te velde.

Waarbij Grote Geesten als Tsjeven Van Ackere de moedwillige medewerkers van zijn. Die verkiezen voor later in de Hemel blijkbaar de helft van 12 x 12 dagverse jonge maagden boven de rijstpap met gouden lepeltjes waarmee ze opgegroeid zijn. Och, ze kiezen gewoon waar voor hun geld!

In deze hoop wil ik leven. In dit geloof wil ik leven. In deze liefde wil ik leven en sterven.

eilig Boek zelveH

29-03-2012, 11:28 geschreven door DIGITHALYS

woensdag 28 maart 2012

       Karakter-tekening

Uit ’t Pallieterke

**************************************

(Het mooie van die tekening vind ik dat de

verafgode figuur geen hoofd heeft,

maar wel de buik en de onderbuik.

Een ongewild of een opzettelijk effect?)

*************************

Nog eens over PS-propagandist Bart Brinckman

zo, 18/03/2012 - 17:50 — Ph. Van den Abeele

Na zijn aanhoudende pogingen om de N-VA en Bart De Wever neer te sabelen steekt Bart Brinckman een tandje bij. Hij maakt nu rechtstreeks propaganda voor Di Rupo: “Het lijkt onmogelijk om niet van de homoseksuele Waal te houden.” Hoe diep kan men als ‘journalist’ vallen?

Mark Grammens in Journaal van 23 februari ’12: ‘Het is zeer te betreuren dat de Vlaamse media gehoor geven aan de Vlaamse politieke minderheid die in de Belgische regering zit, en er bij de media op aangedrongen heeft Di Rupo kritiekloos naar de Vlaamse altaren te begeleiden. Zo verneemt Vlaanderen nauwelijks iets over de opnieuw fel opflakkerende beschuldigingen van korruptie in de besturen van Charleroi en Bergen.’

En die vraag lijkt bij Bart Brinckman, ‘Senior writer Wetstraat’ bij De Standaard, die men juister PS-propagandist zou moeten noemen, goed aangekomen. Hij stelt Di Rupo zo kritiekloos voor in een recent uitgebreid artikel dat dit bovenaan in grote letters het opschrift ‘PUBLI-REPORTAGE’ had moeten meekrijgen. In de krant van woensdag 14 maart '12 schrijft hij twee bladzijden vol onder de titel ‘We houden van Elio, niet van zijn beleid’. Die slogan krijgen we zelfs geserveerd bovenaan op de frontpagina, naast de krantentitel, met een foto van Di Rupo:

‘Di Rupo
honderd
dagen premier
We houden
van Elio, niet
van zijn beleid’

Eerste zin van het artikel: ‘Ooit zal de liefde voor zijn persoon moeten afstralen op zijn hyperactieve regering. Zo niet dreigen Elio Di Rupo en zijn Vlaamse partners het gevecht met de N-VA te verliezen.’

Verder: ‘Achter de schermen prijzen de ministers Di Rupo's capaciteit om de verschillende standpunten bij elkaar te brengen en te beslissen, met het regeerakkoord als bijbel. Zijn tijdsvretende werkwijze grijpt terug naar zijn opleiding als chemicus, door heel voorzichtig de verschillende standpunten met elkaar te mengen. Elk dossier bereidt hij nauwgezet voor. Hij speelt zijn rol als scheidsrechter en schrikt er niet voor terug om met de eigen partij of de eigen vakbond de discussie aan te gaan. Di Rupo bouwde een betere verstandhouding op dan Yves Leterme ooit kon waarmaken.
Vlaanderen went ondertussen aan zijn figuur. Persoonlijk klikt het; ondanks zijn manifeste taalhandicap. Tijdens zijn eerste echte bain de foule, op het wereldkampioenschap veldrijden in Koksijde, oogstte Di Rupo een warme ontvangst. Overal resoneerde zijn voornaam. Het lijkt onmogelijk om niet van de homoseksuele Waal te houden. In geen tijd groeide hij uit tot een sympathieke stripfiguur, een chique en geraffineerde man die met iedereen een praatje maakt en bij momenten grappig en gevat uit de hoek komt. De premier liet geen moment onbenut om met zijn uitzonderlijk verhaal (de zoon van een doodarme Italiaanse weduwe schopt het tot premier van België) in de populaire bladen te staan.’

U heeft goed gelezen: ‘Het lijkt onmogelijk om niet van de homoseksuele Waal te houden.’

Verder Brinckman: ‘N-VA-voorzitter Bart De Wever houdt hem evenmin in de ban. Hij koestert de hoop dat vroeg of laat het N-VA-verhaal als een ballon leegloopt. De regeringspartijen raken ervan overtuigd dat de Vlaams-nationalisten geen geloofwaardig alternatief kunnen voorleggen. Het discours over het confederalisme en het in vraag stellen van de grondwet sterkt hen in hun overtuiging.’

Daar heeft Brinckman wel een punt. Het discours van de N-VA is slecht onderbouwd en nogal amateuristisch. Meer daarover in een afzonderlijk artikel.

************************

Diagonaal herlezen

In feite moeten wij ze beiden, Bart Stinckman en De Schandaard dankbaar zijn voor hun gewauwel, want zij helpen de lauwe Vlamingen en de verstokte belgicisten de ogen te openen. Ook Tsjeven Van Ackere doet mee om de ogen te openen, zij het zijdelings, door het belichten van de splijtzwam in de cenakels van de TjeVeePee : de politieke partijen hadden nooit mogen splitsen Vl/Fr en heel het land moet één grote kieskring worden. Weer zoals vroeger : een volk, een rijk, een FührerKalief.

De man is (hoe is dat in ‘s hemelsnaam mogelijk) West Vlaming van geboorte, maar dan een West Vlaming van de soort die in de kerk zou sch**ten en dat op de heiligenbeelden zou steken. Het zit hem trouwens in de genen gegoten, want in Wevelgem is de familie Van Ackere al jaren de grote man. Dat hij zowat het voetbankje is van de Natte Dweil, zegt meer over de partij dan over de mens zelf. Deze Tsjeven in één woord typeren, is niet moeilijk : hij is de man van de gelukte carrière en dus van de gebakken lucht. Wij kunnen de mensen alleen maar waarschuwen voor dit soort ‘Leiders’….die denken boven de Wet te staan.

Gisteren was er in de marge een beetje tumult omdat OCRA, de reis-organisatie van het ACW, geen groepsreizen meer mag organiseren, op klacht van de Beroepsvereniging van Reisorganisatoren. Een vervelende zaak voor vele oudjes, nadatze bij Dexia (van het ACW) of bij Arco (van het ACW) hun spaarcentjes werden afgeluisd. Hebben ze nu heel hun leven voor de Tsjeven gestemd! De Dikke Nekken bij het ACW meenden, voor wat betreft Arco, boven de Wet te staan : zich als ‘Reisagentschap’ laten registreren was niet aan hen besteed! Nu is het weer de schuld van anderen, dat onze oudjes in de kou staan….. Zouden die mensjes nu eindelijk beseffen, dat bij de Tsjeven de partij-kopstukken er niet zijn  voor hen, maar dat zij er zijn voor die kopstukken Grote Geesten, om hen met zo weinig mogelijk inspanningen, een rijk gevulde carrière te verzekeren?

Di Rupo di Jeanetto ten slotte, werd verleden week gered door de bel, in casu door de triestige toestanden rond de verongelukte kinderen in de Zwiterse Alpen-tunnel : de stemming in het Parlement over Art 195 moest en zou doorgedrukt worden, geen sprake van uitstel uit piëteit wegens het nationaal verdriet, maar de ‘Blijde Intrede’ in Gent ging niet door : dat was immers een win-win situatie (2 keer media-belangstelling). De man was wel gepalt in snelheid. Voorpost had al meegedeeld de ‘Blokde Intrede’ niet te komen organiseren, precies wegens datzelfde drama. Ik kijk uit naar wat Bart Stinckman hierover zal schrijven…Wedden dat hij de het stadsbestuur bijna als Gentse Stroppen, in lang slaapkleed en met een strop om de nek, zal hebben zien defileren voor de troon van Zijne Koninklijke Hoogheid?

Mocht ik bij Voorpost ietwat in de pap te brokkelen hebben, dan zou ik ze alletee, , de Waalse Nicht en zijn Stinckende handpop, laten knevelen en vervolgens kielhalen in ‘t Rabot. Daar is het Leie-water voldoende oud en vuil, en liggen er bootjes genoeg. De behandeling zou kunnen herhaald worden, tot ze het geleerd hebben ‘Schild en Vriend’ te roepen… Het spektakel had dagen mogen blijven duren….

Zeg nu nog dat wij Di Rupetto in Vlaanderen niet graag zien!

29-03-2012, 09:08 geschreven door DIGITHALYS

woensdag 28 maart 2012

De omgebrachte leraar met zijn 2 zoontjes en (R)

het meisje dat bij de haren vastgehouden een kogel

in haar hoofdje kreeg gejaagd.

**************************

Het artikel van E.J. Bron (hieronder) laat ik voor wat het is : iedereen, de huidigen en de toekomenden, mogen oordelen voor zichzelf. Want stilaan krijg ik de indruk dat, zoals het er nu toegaat bij ons, er geen groot verschil meer is met het leven in de USSR : vanaf de Bolsjevistische Revolutie 1917 bestonden er lijsten. En toen de tijden er rijp voor waren, werden die lijsten nageleefd. Ging het nu over enkele honderdduizenden of over enkele honderduizenden miljoenen : er werd ‘gezuiverd’ tot er geen onzuiveren meer overbleven.

Het is een onderwerp waarover onze ‘hoernalisten’ niets weten te vertellen. Zij beperken hun kennis tot het (relatief) weinige dat gebeurd is in Hitlers Derde Rijk…. Ze hebben dus een geweten dat selectief werkt….

Dat bijvoorbeeld de nieuwe Duitse Bondskanselier een Ossi is, en dominee die aangesteld werd om na de ‘Wende’ de Stasi-archieven te beheren, blijft onbesproken. Voetangels en schietgeweren, ziet U!!!! Het is nochtans het zuiverste bewijs dat de overgebleven waarheidslievenden in Duitsland, die noch Htiler noch Stalin naar de mond hebben willen praten, overleefd hebben. Druk en tijd hebben ze overleefd : Waarheid overleeft volgens hetzelfde procédé waardoor er diamant ontstaat.

O Ja, de eenzame terrorist t van Toulouse blijk achteraf niet zo eenzaam te zijn geweest als beweerd wordt : wie verstuurde vanuit een naburige gemeente, de ULB-stick naar Al Jaziera in Parijs de dag dat de moordenaar belegerd werd door de Politie? Wie had de film van de moord-corrida trouwens gemaakt? Wie zette er Islam-muziek op, met Koran-verzen en Allah Akbar op? Lang zal het niet duren of er duiken overal van uit het niets kopijen op! Het terrorisme wil absoluut dat die nieuwe mode wordt gelanceerd en dat is goed nieuws voor de verkopers van mini-camera’s. Binnenkort komt er dus een montage-kit op de markt, voor montage van dergelijke snufjes op de loop van elke Kalasjnikov. Hier ligt, met een beetje geluk, een Noberlprijs is voor de Arabische bedenker van dit speelgoedje.

Bij http://www.bloggen.be/roeland/ verscheen vandaag een interview daarover met Marine Le Pen in een kruisverhoor met een paar Hoernalisten die hun afschuw (voor Marine Le Pen!) haast niet kunnen verbergen. Maar de ‘dochter van haar vader’ veegt er de vloer mee aan. Bij zodanig dat de moderator, ingevolgde haar argumentatie, dat er over ‘veiligheid’ niet moet gepalaverd worden (Sakozy) maar dat er daden moet zijn, tot slot uitroept :”Maar wilt U dan dat er opgetreden wordt met een’ (onvertaalbaar) ‘cop de baguette’…..

Besluit : het probleem vast omlijnen is al een eerste begin van de oplossing : tonen dat WIJ de baas zijn en dat ONZE wetten moeten gerespecteerd worden.

Al kunnen wij natuurlijk, om figuren als jonkman (?) Tsjeven Van Ackere ter wille te zijn, nog een paar zaken meer uit het Strafwetboek lichten. Dat zullen dan de volgende ‘ethische verworvenheden worden, waar het onland B. model staat voor de hele Westerse Beschaving. Na ‘Moord in de Moederschoot’ en ‘Hulp bij Zelfmoord’ komt daar dan de volgende serie vooruitgangswetten.

Bepotelen van jonge mensen (M/V), saccochen-trekkerij, straatroverij, groepsverkrachting, inbraak, messentrekkerij, drugdealen. Het zouden evenveel goede maatregelen zijn, om de bevolking in de gevangenissen gevoelig terug te dringen.

En als dan mannen lijk Sarkozy konden recht staan, om hun fameuze ‘couop de baguette’ uit te delen?

*****************************

Hoe de basis voor het bloedbad in Toulouse werd gelegd

Toen de moordpartij op de school in Toulouse plaatsvond, haastten de media zich om te vertellen dat de dader een blanke ultrarechtse racist was. De ‘eenzame schutter’ had op een Joodse school een rabbi en drie kinderen van dichtbij neergemaaid en een aantal anderen verwond. Er werd verondersteld dat hij dezelfde moordenaar was die een paar dagen geleden drie zwarte Franse parachutisten in twee afzonderlijke aanvallen had omgebracht. Een moordenaar die Joden en zwarten aanviel?  – dat moest wel een ultrarechtse blanke racist zijn, toch?

Nee dus. De verdachte, die de Franse politie nu in een hoek hebben gedreven, blijkt een Jihadistische, islamitische terrorist met zelfverklaarde banden naar Al Qaida te zijn, die in het verleden uitstapjes naar Afghanistan en Pakistan heeft gemaakt. Kijk eens aan, wat een verrassing!

Over de hele wereld komen joden in aanmerking om als doelwit te dienen, in een angstaanjagende manifestatie van wereldwijde aanzetting tot moorden. Veel islamieten geven regelmatig uiting aan hun bedoeling om Joden om te brengen, waar zij hen ook maar kunnen vinden. De honderden raketten, die de afgelopen weken vanuit Gaza naar het zuiden van Israël zijn afgevuurd, bevestigen dagelijks de waanzinnige pogingen om zoveel mogelijk Joden te doden. Bij de moordpartij in Mumbai (Bombay) in 2008 bleek dat de aanval op het kleine ultra-orthodoxe (Joodse) Lubavitch centrum voor de islamitische plegers van die gruweldaad het belangrijkste doel was. Er zijn al herhaaldelijk pogingen tot terroristische aanslagen op Joodse doelen over de hele wereld ondernomen. En nog iets –  islamieten hebben zwarte mensen in Libië vermoord, enkel en alleen omdat zij zwart zijn!

Toch wordt dit allemaal genegeerd door de toonaangevende media (MSM).  In een wanhopige poging om het genocidale moslimterrorisme aanvaardbaarder te maken en om te bewijzen dat uitingen van racisme en Jodenhaat beperkt blijven tot blanke mensen en ultrarechts, namen de media eenvoudig niet de mogelijkheid in overweging dat de pleger van de Franse moorden een moslim zou kunnen zijn. Een reeks van mogelijke daders passeerden dus de revue – maar zij waren allemaal variaties op het thema ‘blanke racisten’.

En zelfs toen de dader een islamitische terrorist bleek te zijn, probeerden de media nog om er een positieve draai aan te geven. Sky News, bijvoorbeeld, benadrukte dat de moordenaar en zijn familie in een achterstandspositie leefden en zij interviewden een Franse journaliste die in Londen woont en beweerde dat dit ‘een aanslag op de diversiteit’ was. Lees wat blogger Edgar Davidson hierover opmerkt:

‘Zij beweerde dat het allemaal te danken was aan het racistische klimaat in Frankrijk, dat de laatste vijf jaar onder Nicolas Sarkozy nog verslechterd was en zij pikte er, als een voorbeeld van racistisch gebrek aan tolerantie, de ban op de boerka uit, die de president had geïntroduceerd’.

Niet alleen zijn de media en de ‘progressieve’ commentatoren in het Westen wanhopig bezig om het islamitische terrorisme en de aansporing tot genocide goed te praten; zij nemen er ook aan deel. De Jihadist uit Toulouse zei dat hij ‘wraak zocht voor de Palestijnse kinderen en voor het stationeren van militairen in het buitenland’.

Maar Palestijnse kinderen zijn voor Israël nooit een bewust doelwit van moord geweest. Juist het omgekeerde gebeurde: Israël brengt regelmatig haar eigen soldaten in gevaar om het aantal burgerslachtoffers bij militaire operaties tegen Palestijnse terroristen en hun infrastructuur tot een minimum te beperken. Israël onderneemt die militaire operaties alleen om haar eigen bevolking te beschermen tegen verdere Palestijnse moordaanslagen.

Elk Palestijns kind dat slachtoffer wordt bij zulke operaties is slechts een tragisch en onbedoeld bijverschijnsel van een oorlog – en in veel gevallen ook nog, omdat de Palestijnen hun eigen kinderen bewust in gevaar hebben gebracht.

Nog altijd wordt deze krankzinnige overtuiging, dat de Israëliërs opzettelijk Palestijnse kinderen doden, dagelijks door de Arabische en de moslimwereld naar buiten gebracht, terwijl zij tegelijkertijd hun mensen opstoken om, als een heilige handeling, de Joden te haten en hen om te brengen. Westerse progressievelingen negeren niet alleen dit aanzetten tot geweld, maar in plaats daarvan wenden zij voor dat het islamitische terrorisme voortkomt uit gerechtvaardigde ‘redenen tot misnoegdheid’; diezelfde Westerse progressievelingen roepen tot precies dezelfde leugens en aansporingen tot geweld op – en suggereren dan dat de bewuste moord op onschuldige Joden de morele equivalent is van de pogingen die Israël onderneemt om de slachting van nog meer onschuldige burgers te voorkomen.

De EU minister van Buitenlandse Zaken, de Britse barones Ashton, scheen op dezelfde manier de moord op de Franse joden in Toulouse gelijk te stellen met de dood van Palestijnse kinderen tijdens Israëlische militaire operaties in Gaza. Ofschoon de EU nu beweert dat zij verkeerd begrepen was en dat zij voornamelijk verwees naar alle geweld tegen kinderen, pleit dit haar niet vrij – integendeel zelfs, door de fundamentele immoraliteit van de opmerking impliciet te onderstrepen, klaagt deze opmerking Lady Ashton des te meer aan, en ook de EU zelf. En nu is zelfs Hamas als volgt voor haar opgekomen:

“Voor de verklaringen van Ashton moeten we erkentelijk zijn en verdient zij steun, ondanks de pogingen van Israël om haar onder druk te zetten”, zei Izzat al-Rishq, een Hamas functionaris op zijn Facebook pagina.

Een voortreffelijk artikel in ‘The Commentator’ wijst op het volgende:

“Niemand zal ooit weten of de tragedie in Toulouse niet zou hebben plaats gevonden als de atmosfeer anders was geweest. Maar wat we wel kunnen zeggen is, dat de geschiedenis ons leert dat massale demonisering al te gemakkelijk kan leiden tot de ontmenselijking van de groep of de mensen of het land dat wordt gedemoniseerd. Van daaruit is het maar een kleine stap om te gaan geloven dat moord gerechtvaardigd is”.

De terrorist die de Franse moorden uitvoerde, wordt misschien niet opgepakt (noot van de vertaalster: hij is doodgeschoten). Maar degenen in het Westen die voor een klankbord zorgen in de demonische discussie waarin genocide tot ontwikkeling komt, moeten nu ter verantwoording worden geroepen.

28-03-2012, 11:44 geschreven door DIGITHALYS

dinsdag 27 maart 2012

 Boodschap van Algemeen Nut

***************

DI stukje gaat over ‘Het Sluipend Vergift’ van het Lieten-Schietkraam (de V°RT) en de indoctrinatie die ons volk al bijna 60 jaar lang iedere dag wordt ingelepeld…. Nog een paar jaar, en er is niemand meer die het nog weet of voelt…. Integendeel, zij die het zich kunnen herinneren, slaken een zucht van verlichting als ze bij Marc Grammens, ook een oude man, lezen dat de hoofdverantwoordelijken (door schuldig verzuim) niet naar een verkiezingsnederlaag toe keven, maar naar de totale vernietiging. Neen, is niet bedoeld de restanten van het Rode Broederschap : die zijn net als vieze rupsen, aan het verpoppen. Nog een paar verkiezingen verder, en Groen en Rood zal verschijnen onder de kleurige vleugels van de Nieuwe Religie.. De partij echter, gegroeid uit het Volk, die ooit de volstrekte meerderheid haalde, maar nu noch Christelijk noch Democratisch is, en alleszins niet Vlaams, gaan inderdaad naar haar laatste rustplaats.

Ze zullen niet eens gemist worden. Want in de coulissen, wachtend tot de gordijnen omhoog gaan, staan hun opvolgers klaar. Nieuwe wijn in oude zakken…

De uitweg uit deze doodlopende straat? Er op en er over! En daarvoor komt maar één partij in aanmerking : zij die al meer dan 30 jaar van de macht wordt weg gehouden en wier standpunten ondertussen beetje bij beetje door de tegenstanders is overgenomen : de vreemdelingenplaag moet ingedijkt worden en er is geen samenhokken meer mogelijk met deze buren, die zich gedragen als stelende raven.

************************

Ter gelegenheid van Dies Natalis hebben zes buitenlandse professoren, omwille van hun wetenschappelijke verdiensten een eredoctoraat van de Gentse universiteit in ontvangst genomen. Radio- en televisiefiguur Paula Sémer kreeg een institutioneel eredoctoraat voor haar baanbrekende werk bij de openbare omroep.

Sémer herinnerde de aanwezigen eraan dat het medium 'televisie' in de beginjaren niet welkom was bij intellectuelen. "De intelligentsia heeft lang de televisie de rug toegekeerd, laat staan dat zij eraan zouden meewerken", aldus Sémer, die haar carrière in 1944 bij de openbare omroep startte. In haar programma's doorbrak ze geregeld taboes, zoals seksualiteit en contraceptie, de economische zelfstandigheid voor vrouwen en de rol van de vader in het gezinsleven of ziektes als kanker.

Sémer vertelde over de tegenkantingen waarmee ze in de beginjaren worstelde om delicate onderwerpen op televisie te brengen. "De eerste seksuoloog werd door lobbygroepen weggeveegd van het scherm. Ik kreeg een nota van de directie dat een moralist moest spreken over beheersing, want beheersing was beschaving."

Rector Paul van Cauwenberge drukte zijn waardering uit voor het "baanbrekende en emancipatoire pionierswerk, haar bijdrage aan de popularisering van de wetenschap en voor haar aanhoudende maatschappelijke inzet."

Ter gelegenheid van Dies Natalis werden zes wetenschappelijke eredoctoraten uitgereikt, aan professoren Masatoshi Takeichi, Désirée van der Heijde, Osamu Motojima, Arnoud De Meyer, Paul Sackett en Saskia Sassen. Onder de aanwezigen waren tal van hoogwaardigheidsbekleders uit de academische, gerechtelijke, militaire en politieke wereld, waaronder federaal minister van Werk Monica De Coninck.

***********************

"Abortus lijkt net zo banaal als een tand laten trekken"

Sofie Vanlommel − 24/03/12, 10u10  − Bron: De Morgen

© photonews. De Mars voor het Leven, editie 2010.

Zondag trekt er voor de derde keer een mars tegen abortus door Brussel. Op straat, op de stoep van de abortuskliniek: de pro-lifebeweging laat steeds luider van zich horen. 'Een abortus kost in België minder dan een kop koffie. Is dat nog normaal?'

·         

Dat abortus goedkoper is dan een kop koffie? Ik heb nog nooit iemand ontmoet die voor een abortus koos omdat het zo goedkoop is

Carine Vrancken Koepel Abortuscentra

De uitspraak komt uit de mond van Liesbeth Ronsmans (22), een orgelpunt in het betoog tegen abortus dat ze aan de telefoon afsteekt. Ze is een van de organisatoren van de Mars voor het Leven, die zondag aan haar derde editie toe is. Bij de twintigste verjaardag van de Belgische abortuswet, in 2010, trokken 1.700 pro-lifesupporters door Brussel. Dit weekend wordt dubbel zoveel volk verwacht, al zegt op de facebookpagina van het evenement voorlopig slechts 276 van de meer dan 6.000 genodigden aanwezig te zijn. Een aantal genodigden bedanken, en niet altijd even vriendelijk. "Ik ben blij zelf zo bekrompen niet te zijn. Gelieve mij niet meer uit te nodigen!", schrijft iemand.

Hebben hun komst wel al bevestigd: bisschoppen Luc van Looy uit Gent en Guy Harpigny uit Doornik. Aartsbisschop Léonard moet dit jaar, in tegenstelling tot de vorige edities, verstek laten gaan. De mars is pluralistisch, zegt Ronsmans. "Ik ben gelovig, maar de beweging is niet gebonden aan ideologie of politiek." De mars is een "studenteninitiatief", benadrukt Ronsmans. "Een duidelijk signaal van jongeren die na de abortuswet geboren zijn. Jongeren die geaborteerd hadden kunnen zijn." Het debat over abortus is in België helemaal gaan liggen, klaagt ze, maar dat hoeft ze zichzelf vooral niet te verwijten. Tijdens een radiouitzending van de Evangelische omroep vergeleek ze abortus met "de grootste genocide ooit". Een "ongelukkige uitspraak", noemt ze dat achteraf. Ze neemt haar woorden niet terug.

"Abortus is anticonceptie geworden, haast even banaal als een tand laten trekken", zegt ze. "Je kunt bij wijze van spreken een abortus ondergaan omdat je op skivakantie vertrekt. De gevolgen voor vrouwen, de alternatieven: er wordt nauwelijks aandacht aan besteed."

Slet
De seksuele en reproductieve rechten van vrouwen staan wereldwijd onder druk, meent gynaecologe en senator Marleen Temmerman (sp.a). "Bij ons wordt protest gekristalliseerd in het verzet tegen de abortuswet, in andere landen gaat het over de verlaging van de huwelijksleeftijd of toegang tot anticonceptie. Je kunt het niet verbieden, maar ik vind het grof om actie te voeren voor een abortuscentrum, of om daar onvolledige waarheden en leugens te verkondigen. Door te zeggen dat er jaarlijks zo'n 19.000 abortussen worden uitgevoerd, maar niet te vermelden dat dit van de laagste cijfers ter wereld zijn. Het gaat om een kleine minderheid die hard roept, maar ze nemen toe in aantal en hun acties in frequentie. Ik vind dat verontrustend."

De anti-abortusbeweging wint wereldwijd aan invloed. De Amerikaanse lobby bekwam vorig jaar een recordaantal van 80 restricties op de abortuswetgeving. Een studente rechten die op uitnodiging van de Democratische partij pleitte voor de terugbetaling van anticonceptie werd door een Republikeinse politicus publiekelijk voor slet uitgescholden. Het leverde haar een troostend telefoontje op van Barack Obama. Geboortebeperking is een thema geworden in de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

Ook in Europa wordt de pro-lifebeweging zichtbaarder (tegenstanders zeggen: anti-choice) Sinds 2005 trek elk jaar een levensmars door Parijs, in Madrid kwam in 2009 een miljoen mensen op straat tegen de versoepeling van de abortuswet. Daar was Ronsmans trouwens bij, ze studeerde op dat moment in Sevilla. Daar werd ze pro life-activist. "Nadat ik in Spanje foto's had gezien van geaborteerde baby's, besefte ik hoe ongelofelijk licht we daar in België over heen gaan." De prille pro-lifebeweging in ons land wordt getraind door doorwinterde activisten uit Canada, Ierland en de VS. In maart 2011, de week die voorafging aan de tweede mars door Brussel, kwam Eric Scheidler van de Pro-Life Action League op uitnodiging van Ronsmans naar België. De Amerikaan deelde handleidingen uit en gaf advies over het gebruik van sociale media voor de goede zaak. Hij vergezelde hen bij het flyeren op de filosofiefaculteit van de universiteit van Gent en tijdens een gebedsstonde voor een abortuskliniek in Brussel.

Bidden en actie voeren op de stoep van abortuscentra moet volgens de Amerikaan een prioriteit zijn. Schleider raadt hen aan om met meer expliciete beelden van abortus naar buiten te komen. De Belgen moeten wakker geschud worden, schrijft hij in een verslag over zijn bezoek aan ons land.

Van Elizabeth Hickson, een andere bevriende Amerikaanse activiste die zich graag missionaris noemt, leren ze "hoe vrouwen te benaderen op de drempel van een abortuskliniek", vertelt Dries Goethals, "om hen te kunnen bevrijden uit hun delicate situatie". Goethals is godsdienstleerkracht, mede-organisator van de mars en actief binnen de Sinterklaasbeweging die maandelijks actie voert bij het Gentse abortuscentrum.

"Het is handig dat de Amerikanen ons kunnen helpen bij het opzetten van straatacties", zegt Ronsmans, "in de VS is het netwerk voor zwangere vrouwen heel sterk uitgebouwd, daar kijken we naar op. Maar hun stijl is nogal expressief en luidruchtig. Wij zoeken eerder het persoonlijke contact. En we distantiëren ons nadrukkelijk van extremisme."

Carine Vrancken, voorzitter van de koepel van Nederlandstalige abortuscentra, ergert zich blauw aan de betogers die maandelijks postvatten voor abortusklinieken. "Soms hebben ze foto's of religieuze symbolen bij zich. Heel Amerikaans. Ze delen foldertjes uit waarin mythes opgerakeld worden: dat je onvruchtbaar wordt door abortus, dat je borstkanker en psychische problemen krijgt.

"Dat abortus goedkoper is dan koffie? Het klopt dat sinds 2002 leden van een ziekenfonds enkel remgeld betalen (3,20 euro, svl), maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die voor een abortus koos omdat het zo goedkoop is. Deze mensen verkondigen een simplistische boodschap aan vrouwen die geconfronteerd worden met complexe, fundamentele vragen. Ik denk niet dat er al iemand op de stoep van een abortus heeft afgezien, maar het maakt het voor kwetsbare mensen nog moeilijker."

************************

Diagonaal herlezen

Ach, somtijds voel mij zo oud. Precies alsof we het allemaal al eens gezien en beleefd hebben. Maar dat zullen wel nostalgische herinneringen zijn. Die zijn oud, maar ze hebben hun nut…..Wij hadden het geluk in de Lagere School een onderwijzer te hebben die zelfs de grootste stommerikken in klas kon doen opletten. De man had hoop en al, voor de 3 hoogste studiejaren, een kleine 20 snotneuzen voor zich en wie in de laagste klas, het Vierde Leerjaar een beetje aandachtig de les volgde van de andere rijen banken, had de leerstof van de 2 hogere klassen al lang onder de knie tegen dat hij daar zelf zat. De meesten stopten met de school na hun Plechtige Communie, maar zij die naar ’t College konden, eindigden allemaal vooraan in het overgangsjaar. Om maar te zeggen, dat Meester bijna als vader van ons allemaal, een echt goede schoolmeester is geweest zoals er nu geen meer gemaakt worden. Waarschijnlijk bestond er toen ook een soort ‘leerplan’ maar dat zal wel een soort minimum minimorum zijn geweest. Radio bestond er bijna niet, en wie thuis een gazet had, zal een rariteit geweest zijn. En toch hadden wij via de Meester, een open blik op de wereld. We wisten wie Ghandi was, we leerden heet kwaad en het goed van de laatste oorlog (moet toen riskant geweest zijn om daarover les te geven…), we leerden over Transvaal en konden zelfs de liedjes zingen over de Boeren : dat waren precies lijk dezelfde mensen van de nabije hofsteden, die we met blinkende dikke gouden horloge-kettingen op hun buik de zondag naar de offerande zagen gaan. Op de speelplaats speelden we Keizer Karel na, die heel zijn leven vocht om de vrede te bewaren, enz. De lessen aardrijkskunde, geschiedenis, rekenen en lezen, ze liepen allemaal dooreen. En wie braaf was, mocht tusssenin Meesters’ kiekens gaan eten strooien, in het perkje achteraan de speelplaats.

We kregen te horen over de Trojaanse Oorlogen met de Oude Grieken, over ‘Delendum Carthago’’ van de Romeinen. Is mij (hier komt mijn afkeer voor de V°RT boven water) bijzonder bijgebleven, dat jongetjes en meisjes in Sparta vanaf hun 4^de jaar aan de Staat toebehoorden, om er gedrild te worden tot soldaat, en er een ‘Spartaanse Opvoeding’ te krijgen. Ik kon me niet voorstellen, dat wij, van de hoogste klas, met pak en zak zouden moeten verhuizen binnen de hoge muren van de strenge Gendarmerie in de Rijselstraat. Wij waren er nooit binnen geweest en die wacht aan de poort met geweer op de schouder, joeg ons schrik aan. Temeer daar we wisten, dat daar op de binnenkoer kort voordien een man was gefussilleerd die binst de oorlog bij ‘De Zwarten’ was geweest. Wij kenden die man allemaal, in zijn zwart uniform, en konden dat niet geloven. Maar de rabauwen die we sommige halfblote schreiende meisjes hun haar hadden zien afsnijden, zegden het en ze vloekten daarbij. Wat er nog meer gebeurde met de vrouwen, aan het zicht onttrokken door een bonte bende joelend tuig, daarvoor waren wij nog veel te jong, en werden we weggejaagd. Maar later spraken onze Moeders er schande over. De Pastoor predikte de zondag daarop over ‘Naasteliefde’ maar zweeg rap toen de nacht daarop zijn ruiten werden ingesmeten…. Zonder dat iemand ons dat uitlegde, wisten wij toen al het verschil tussen ‘Witten’ en ‘Zwarten’.

Kijk : die ‘clic’ ging sindsdien nooit meer uit mijn hoofd : hoe konden de brave mensen die ik kende, ineens met zovelen allemaal ‘Zwarten’ zijn geweest, en konden de meest gemene en vuile praat verkopende ‘Witten’ op motocycletten, die de macht bleken te hebben, de goeden zijn? Maar ons Moeder zei dat we moesten zwijgen, en binnen blijven….Maar de mannen op die motocycletten waren voor mij gasten die als kind opgegroeid waren in de Gendarmerie en opgevoed, lijk de Spartanen, door de Staat. Op ieder moment bereid hun vader en moeder te vermoorden, omdat ze niet anders wisten….

Later heb ik altijd een aversie gehad tegen de leeftijdgenootjes van ‘den Athenee’. Niet dat die ons iets misdaan hadden  maar hun school stond dicht bij de Gendarmerie en ze werden dus over dezelfde kam geschoren. Dat er daar ook meisjes in hun klas zaten, deed de deur dicht. Meisjes waren wezens die alleen rondliepen in ’t Stad om door hun gelonk mee te brengen dat wij van school werden weggestuurd….. Meisjes van den buiten kwamen daar inderdaad niet voor in aanmerking : die ken den geen cinema en bleven, net als in de Lagere School, gewone kameraadjes die begonnen te wenen, zodra er met ze gevochten werd…. Ook een reden om ze niet meer te bezien….

28-03-2012, 10:50 geschreven door DIGITHALYS

zondag 25 maart 2012

Gedenk hier een Hoge Gevangenengene van Napoleon Bonaparte

********************

Hoe over “Bevoegdheden” en de Giro di Fiandra naar de Giro d’Italia kan gefietst worden…..Het is maar hoe men het beziet!

De enen zeggen “factuur-federalisime”, de anderen “verantwoordelijkheis federalisme”. Het ene wil zeggen de lasten uitvoeren, en het andere wil zeggen de lasten…laten uitvoeren. Tussen de twee uitdrukkingen ligt on ons kl-land de taalgrens en zoals U weet is deze geënt op de spreuk (lichtjes aangepast doordenkertje) : ’Parijs heeft gesproken. Einde discussie’. Genieten wij dus van het optreden in de Praatbarak van een zekere Ben Weyts van de NV Rechts. Dit is de nieuwe politiek-correcte naamgeving van de NV Averechts ingevolgde de laatste classificatie van de EU-USSR-machthebbers. Meneerke Peeters van de Vlaamse Parochieraad en van de Tsjeven heeft het verlanglijstje van Di Rupetto al op zijn geheel in de papiermand gekieperd, waar het ten gepasten tijde weer kan uitgediept worden, eenmaal de openbare opinie voldoende is bijgedraaid.

De Franscouillonse tictac is immers voldoende bekend : vriendelijk maar verbeten blijven onderhandelen tot niemand nog weet waarover het gaat, en de partij die geringeld wordt, toegeeft om van het gezaag af te zijn. Heb je ook bij zeurende tieners. Het gaat, voor wie het wil begrijpen, over bevoegdheden die men 1° geüsutpeerd heeft om ze daarna 2° te fantoom-iseren, om ze 3° uiteindelijk definitief te belgiciseren door bvb de Grondwet tijdelijk buiten gebruik te stellen. Met een soort kartonnetje aan een gestrikt lintje, met de tekst ART 195 – Buiten gebruik.

Wij leven nu al 10 jaar ongestoord in Italia, en dus moet ik dringend de vertaling van deze 3 begrippen in ’t Italiaans opzoeken, anders sta ik voor schut als ik straks mijn glaasje vino ga drinken in het dorp en de actualiteit in Belgio zal moeten ophoesten. Want, is Elio Di Rupo niet geliefd bij ons in Fiandra, hij wordt het hier, bij zijn ex-landgenoten, elke dag meer en meer. Is het omdat hij eerder een Elia is dan een Elio, of is het omdat het een der hunnen is die het gemaakt heeft : ik zou het niet weten, maar dat schreeuwt om opheldering…. Buona setrata, Mario, Marco en Lazareno, lore so (=jullie weten) in Belgio gaat het dezer dagen naast over De ‘Giro’, weer over de ‘competenza’ tussen Noord en Zuid : Dat is een begrip dat hier ook opgang vindt. Want het rijke Noorden (Lega Nord) reclameert nog geen klein beetje dat het het arme luie Zuiden (Rome voorbij, Calabria en zo) moet onderhouden. Hier, ietskepietske Noordelijk van Rome, liggen we op de scheiding tussen de twee landsdelen. In het Noorden, Milaan op kop, wordt er gewerkt. In het Zuiden is dat niet nodig, daar schijnt de zon gratis. En de maatregelen van de regering Monti die we vanavond dringend moeten bespreken, de door Europa opgedrongen strijd tegen het lavoro clandistino (zwart werk),  dreigt de vriendschappelijke omgang tussen de mensen hier te lande te vertroebelen. Ach, onder Berlusconi was het allemaal zoveel beter! Amaai deze arme duivels, mochten de socialisten en hun controleurs over van alles en nog weer terugkeren om de ‘tasse’ (=belastingen) te innen die in Rome door deuren en vensters wordt buiten gegooid….. Waarom mogen wij hier niet leven zoals we het al eeuwen gewoon zijn? Gewoon onder ons! Waar de timmerman een kast maakt voor de smid, omdat die bij hem een nieuwe voordeur heeft geplaatst in smeedwerk. En war Franco daarbij een handje is komen toesteken, omdat Raymondo hem is komen helpen met de olijven toen Césare uit de boom was gevallen! Facturen maken en twee keer IVA betalen? ? Zijde zot, ja? Sociale fraude? Pas op, hé! De tijd van de fascisti is al lang voorbij, hoor! Hier, in het land van Julius César en van Benito Mussolini, overleeft men zelfs de Pausen! Wat gaan ze dan luisteren naar Bruxelles!  

Dat alles en dus ook die fameuze ‘bevoegdheden’, zijn Staatsmanskunst van het hoogste niveau en kan alleen daar in de praktijk gebracht worden waar de zwijgende meerderheid altijd maar blijft knikken, op bevel van een handvol omhoog gevallen hansworsten. Het wordt een hele klus om dat probleem van de “competenza” in Belgio in de hoofden van mijn toehoorders te krijgen….Wij zijn hier tenslotte de ‘stranghieri’….

 Hieronder een paar volzinnen uit De Schandaard, die ik nu zal proberen in mijn beste Italiaans aan een paar pientere oudjes uit te leggen, op het gezellige kleine terrasje in het centrum van ons dorpje. U bereikt dat Centrum met de protserige naam Piazza Europa na de laatste bocht opperwaarts links. Dan laat U, als op een Ansichtkaart, het Lago diep beneden achter U in de blinkende spiegel van de ondergaande zon. Tot 1770 was het centrum gelegen in de laagvlakte, dichter bij het water. Tot Paus Pius VI (de man van de tekst op de afbeelding hierboven) compassie kreeg met de vele malaria-doden onder de 300 inwoners, en een modernistische Zweedse architect opdracht gaf voor een nieuw centrum, hoog op de heuvel en zo ver mogelijk van het water. Het werd een mengeling van Zweedse realiteitszin en typische Italiaanse stedenbouw. De brave man Pius VI kon zijn werk niet afmaken, want Napoleon wilde hem overbrengen naar Parijs, maar de oude man was daar veel te ziek voor. Hij was, zei hij aan de legeroverste, liever in Rome gebleven om te sterven. Waarop hij als antwoord kreeg: ‘Sterven, Heilige Vader, kan men overal’…. Het marktplein, al even achthoekig als de oude vervallen veldkapel, telt 2 kerken, een aan elke kant van het plein. Rechtover de ‘Bar Central’ hangt de nostalgische wegwijzer rechtdoor te wijzen, links naar Siena, rechts naar Rome, wat bewijst dat via deze ‘Cassia’ ooit de legioenen van César voorbij kwamen onderweg om onze voorouders hardhandig te gaan beschaven. Aan deze kant van het kruispunt, hangt die marmeren plaat tegen de muur, die aan de voorbijganger vertelt dat hier in 1794 de gevangen Paus de nacht van 22 op 23 februari diende door te brengen. Geen kat die het nog weet hangen….Al hangt tegen in de Raadszaal van het Gemeentehuis tussen borstbeelden van beroemde mannen en vrouwen, en hele verzamelingen van samengebonden pijlenbundels waarop ook niemand meer let, heel het verhaal van de overplanting in marmeren opschriften uitgebeeld. De vroegere hutten, want meer waren die huizen niet, zijn  achtergebleven, overwoekerd door de wildernis. Alleen zijn, een stukje verder in een weide, in de Val del Sole, de achtkante vervallen muren zonde dak overgebleven van het vroegere kerkje van San Giovanno Baptista.

Had ik nu maar geweten over welke ‘bevoegdheden’ het juist ging. En wat überhaupt het woord bevoegdheden nu juist wil zeggen. Daarom denk ik als voorbeeld te nemen, dat zij gedrieën de bevoegdheid hebben om hun glas scherpe witte vino te bestellen, maar dat het een hele eer is de bevoegdheid over de ‘conto’ hiervoor naar mij door te schuiven. Dat kan uitgelegd worden zonder moeilijke woorden die ik zelfs niet helemaal begrijp in het Nederlands (wat de bedoeling is van de Grote Geesten) en al zeker niet kan vertalen in de taal van Dante Allighieri…. De aanblik van de lieftallige ‘ragazza’ die ‘in de bar staat’ en als een rondborstige ballerina de bestelingen rondbrengt moeten we dan delen….Want gedeelde vreugd’ is dubbele vreugd!

Maar ach! en och : het gesprek zal als altijd weer eindigen met hoofdschudden en wijzen met draaiende wijsvinger naar hun voorhoofd : “Sono matto?” Wat er in  Belgio gebeurt sedert Julius Cesar daar orde op zaken heeft gesteld, kunnen ze niet bevatten. De medelijdende vraag “Zijde zot?” kan dan slaan op 1 Vlaming (ikzelf, normaal), meerdere Vlamingen‘ (want niet te geloven!) Alle Vlamingen? Zonder revolutie? No vero! Het gebaar wordt niet gepreciseerd, en het gesprek dwaalt af naar de ‘Giro di Fiandra’ of naar Parisi-Roubay die ze beter kennen dan ikzelf. Dateert nog uit de tijd van Gino Bartali!  Mijn rol? Helpen om duidelijk te maken dat ‘De Patersberg’ een soort molshoop in het vlakke land is, en dat er van uit de heli geen U-wegen te zien zijn tegen de flanken omhoog, omdat er heel eenvoudig geen flanken zijn. En dat, in Césars tijd, die Patersberg amper boven de zee kan uitgekomen zijn. En dat de rest van het land bestaat uit weiden als wiegende zeeën die groenen langs stroom en rivier…. En waar in Vlaanderens mooiste stad, Antverpia, die ze nog weten te situeren van de tijd der V1 en V2”’s, bulkt van de Muzelmanni en dat daar ’s avonds geen enkele nona (oud moedertje) nog op straat durft komen. Dan schudden ze hun grijze kop, slurpen het laatste restje van hun glas witte landwijn en zeggen tegen elkaar :”Ance qui, Signore, Ance qui’, in alle grote ‘cità’s’ maar gelukkig niet bij ons, op de platte boerenbuiten, tussen de arme luizen. Niemand uit Donker Afrika wil hier komen wonen en een beetje helpen, misschien. De oudjes moeten zelf hun olijfbomen snoeien en de wijnranken verzorgen : tussen hen en de kleintjes van de lagere school is er overdag niemand te zien in het dorp. Wie geld wil verdienen, moet naar Rome, en Milaan of Firenze. Hier zijn er zelfs geen straathonden meer…..

JaJa, ze weten de hoe-kleinheid van elkaars pensioentje en daarom betaalt elk zijn eigen consummatie : een hele halve euro, zo haalt iedereen het einde van de maand. Ze weten al lang dat wij, man en vrouw Fiaminghi, net als zij, een leven van hard werken achter de rug hebben, zij het niet in de Kempische koolmijnen zoals velen van hun leeftijdgenoten die in dat verre verregende Vlaanderen zijn blijven hangen.

************************

De federale regering en de deelstaten bakkeleien op dit moment over de financiering van de zogenaamde geüsurpeerde bevoegdheden. Dat zijn bevoegdheden van de gemeenschappen en gewesten die nog door de federale overheid worden gefinancierd. De regering-Di Rupo besliste echter voor 250 miljoen euro aan fantoombevoegdheden door te schuiven en stelde daarvoor een lijst op. Over de lijst wordt volgende dinsdag met de deelstaten overleg gepleegd.

27-03-2012, 16:24 geschreven door DIGITHALYS