Ik heb het vroeger al een enkele keren gehad over het boek van wijlen professor Juul Hannes, nl ‘De mythe van de omgekeerde transfers’, waarin de professor de beweringen van francofonen en belgicisten weerlegt als zou Vlaanderen ooit ook geld hebben gekregen van Wallonië en Brussel. De professor had heel de Belgische geschiedenis vanaf 1830 uitgekamd en niets gevonden. Vijftien jaar na de eerste publicatie en negen jaar na het overlijden van Hannes komt er een nieuwe uitgave van zijn boek, met daarbij enkele extra aanvullingen die zijn betoog alleen maar verstevigen. Het boek is verkrijgbaar bij Uitgeverij Egmont.
De transfers zouden momenteel jaarlijks nog steeds zo’n 12 miljard euro bedragen en goed zijn voor 6% van het Vlaams Bruto Regionaal Product. Ter vergelijking: de eenmaking van Duitsland heeft enorm veel geld gekost, maar nooit meer dan 4,8% van het Duitse bbp. Volgens het akkoord bij de zesde staatshervorming in 2014 – het lijkt afgezaagd, maar men kan het niet genoeg herhalen – dat mede ondertekend werd door de PS, was bepaald dat men die transfers vanaf 2024 stelselmatig zal afbouwen tot en met 2033, wanneer ze zouden moeten zijn uitgedoofd. De Vlaamse partijen hoeven daarvoor niets speciaals te doen, alleen zich te houden aan de gemaakte afspraken van 2014.
---
En dan nog dit.
De pas overleden Hertog van Edinburgh, Prins Phillip , heb ik ooit ontmoet. Die was ergens in de jaren 1980 door de familie van Doorne – de stichters van DAF – uitgenodigd om naar een springwedstrijd voor paarden te komen kijken in Noord-Brabant (in Nederland noemt men dat ‘Concours hippique’, op zijn Frans!). De van Doorne’s hadden een eigen manege en maakten van de gelegenheid gebruik om de prins de fabriek in Eindhoven te laten zien. Hij kwam ook langs bij ITS, DAF’s internationale pechdienst , waar ik een van de operators was en kreeg er de hele uitleg over de strandingen van Britse voertuigen ‘on the continent’, zoals de Britten Europa noemden en van buitenlanders in de UK. Dat was in die tijd, toen er nog geen gsm’s in omloop waren, een hele onderneming.
*
SCHOLEN GAAN OPNIEUW OPEN NA PAASVAKANTIE
Daan Bleus
Het Vlaamse onderwijsoverleg heeft beslist dat de scholen na de paasvakantie opnieuw opengaan. De scholen mogen de lessen op dezelfde manier organiseren als voor de paaspauze: voltijds in de klas voor het lager onderwijs en de eerste graad middelbaar en deeltijds contactonderwijs voor de hogere graden.
De schoolpoorten zwaaien maandag na drie weken paaspauze opnieuw open. Bij de aanvang van het derde trimester zal het onderwijs er net hetzelfde uitzien als voor de paaspauze. Leerlingen uit het lager onderwijs en de eerste graad secundair krijgen weer voltijds les in de klas. De mondmaskerplicht voor leerlingen in het vijfde en zesde leerjaar blijft ook behouden.
Doordat de corona cijfers momenteel nog te hoog zijn, zullen scholieren uit de tweede en derde graad van het secundair onderwijs echter nog niet voltijds naar school kunnen. Zij krijgen net zoals voor de paasvakantie vanaf 19 april afwisselend thuis- en contactonderwijs. Of dat dag-om-dag of week-om-week is, bepalen de scholen nog altijd zelf. Het secundair beroepsonderwijs en het buitengewoon onderwijs kunnen volgende week wel opnieuw volledig open.
Daarnaast worden enkele maatregelen die voor de paasvakantie van kracht waren afgebouwd. Zo kunnen de refters weer opengaan en mogen de speeltijden opnieuw gelijktijdig met meerdere klasgroepen doorgaan. Ook indoor daguitstappen zijn na de vakantie toegelaten, al mag de school daarbij geen gebruikmaken van het openbaar vervoer. Het onderwijsveld vraagt daarentegen dat de pauzes voor leerkrachten nog altijd zo veel mogelijk buiten blijven doorgaan.
*
IN ‘DE LAATSTE GOUVERNEUR. ALFONS VERPLAETSE EN DE POLITIEK’ PORTRETTEERT RIK VAN CAUWELAERT OP BRILJANTE WIJZE EEN MAN DIE TWINTIG JAAR EEN BIJZONDER GROTE INVLOED HAD OP DE ECONOMISCHE POLITIEK.
*
Van Cauwelaert toont Verplaetse vanuit de coulissen, eerst in de Nationale Bank, dan op het kabinet van Wilfried Martens en tenslotte als laatste gouverneur van Nationale Bank voor de invoering van de euro. Verplaetse speelde een determinerende rol op drie belangrijke momenten.
Eerst en vooral was hij architect van de devaluatie van de Belgische frank in het begin van de jaren tachtig. Die zag hij als enige optie om de economie van een nooit geziene crisis te redden, toen ons land de weinig benijdenswaardige reputatie had van ‘zieke man van Europa’ . Verplaetse was de onweerstaanbare locomotief van die beslissing die hij als een ware cavalier seul doordrukte. Hij voorzag echter ook een sociaal kader om de negatieve nevenwerkingen van de devaluatie te verzachten.
Gloriemoment van Fons Verplaetse
De tweede beslissing die hij aan de politieke wereld suggereerde was de koppeling van de Belgische frank aan de Duitse mark, volgens hem de enige manier om onze munt veilig te stellen en de voorwaarden voor de aansluiting bij de Euro te vervullen.
Dat België daar uiteindelijk in slaagde en België lid werd van de Euro, is het uiteindelijke een derde gloriemoment geworden van Fons Verplaetse. Hij maakte zo de wens van premier Dehaene waar die hem tien jaar eerder smeekte om er voor te zorgen dat ‘wij er bij ‘zouden zijn.
de wat boertige Zultenaar, die zijn accent cultiveerde
Van Cauwelaert slaagt er bijzonder goed in om een zeer genuanceerd beeld op te hangen van Verplaetse. Die had in zijn jeugdjaren toneel gespeeld, en hij zou van dat onvermoed talent zijn carrière lang gebruik maken om op cruciale momenten zijn gelijk te halen. Van Cauwelaert toont goed aan dat Fons Verplaetse heel goed wist om te gaan met het imago dat hij zelf gecreëerd had, van de wat boertige Zultenaar, die zijn accent cultiveerde, van geen computers wou weten en zijn berekeningen op kleine stukjes papier maakte die hij altijd in zijn zakken had. Maar achter die karikatuur zat een man die cijfers las als partituren, veel sneller dacht dan politici en daardoor de ernst van situaties lang voor iedereen doorhad.
‘De Laatste Gouverneur’ was een man waarvan België zich gelukkig mag prijzen dat hij er stond als het er echt op aan kwam. Als een Churchill in oorlogstijd stond Verplaetse op de econmische barricaden om zijn land van de ondergang te behouden. Een man voor alle seizoenen, om nooit te vergeten. Alleen al om de herinnering aan die uitzonderlijke man te bewaren, is ‘De Laatste Gouverneur. Alfons Verplaetse en de politiek’ van Rik Van Cauwelaert een boek dat iedereen zou moeten lezen die iets wil begrijpen van de Belgische politiek van het einde van de vorige eeuw.
Ovdr deze Zultenaar jeb ik nog wat in mijn kast, dat luidt als volgt.
*
DE MAN VAN POUPEHAN
*
De man van Poupehan. We kennen hem, al was het maar door het ontiegelijke dorpje met die naam, dat als vanzelf op de lachspieren werkte. De vader van ‘de mythe Poupehan’, zoals Rik Van Cauwelaert die noemt, is een kei van de Wetstraat, Hugo De Ridder.
In een postuum gepubliceerd interview met Jef Houthuys suggereerde De Ridder alsof een geheim kwartet van hoge pieten van de vakbond en opperchief Wilfried Martens regelmatig konkelfoesde in het chalet van Verplaetse. Een soort Geheim Bewind dat de eindbeslissingen nam over de Belgische frank en over het land. Dat werd meteen intrigerend en tegelijk voer voor speculaties alom.
Gouverneur
Rik Van Cauwelaert schreef er nu een boek over: De laatste gouverneur. De feiten, schrijft onze recensent Frans Crols in zijn bespreking elders op Doorbraak, de feiten zijn dat Fons Verplaetse als gedetacheerde van de Nationale Bank een grote invloed had bij premier en ACV-vertrouwensman Wilfried Martens. Verplaetse was de daadwerkelijke spilfiguur en architect van de devaluatie in februari 1982. Noch min, noch meer.
echte James Bondallures
Minder bekend maar even sensationeel, was de verkoop van 75 procent van het nationale goud om onze staatsschuld te dempen. Hoe dat afliep, heeft echte James Bondallures. Van Cauwelaert beschrijft in zijn boek hoe Verplaetse onderhandelde met de Zuid-Afrikaanse bank om stiekem goud te verkopen. Stiekem want de BIB (Bank voor Internationale Betalingen) mocht daar geen weet van hebben. Zo slaagde België erin om vanaf oudejaarsavond 1989 als een van de eerste toe te treden tot de euro. Verplaetse kon toen met pensioen: missie volbracht!
Inlevend
Rik Van Cauwelaert schrijft inlevend over Verplaetse, oordeelt Frans Crols. Naast zijn opgang, tegen veel oppositie in de Nationale Bank in, is er veel aandacht voor de economie in de jaren voor en tijdens ‘Verplaetse’. Want je mag het haast een tijdvak noemen: het tijdperk-Verplaetse.
*
*
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Vermits de horeca dicht blijft, ook hier geen commentaar.
Volgens de Federale Overheidsdienst (FOD) van Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg (Waso) – het kind moet een naam hebben – lijkt de Belgische arbeidsmarkt beter stand te houden dan gevreesd. Als reden daarvoor geeft Waso op dat de structuren van de eigen bedrijven er sinds de vorige financiële crisis beter op zijn geworden, dat ze bij het begin van de coronacrisis eerder te weinig aan personeel konden geraken, waardoor er relatief minder ontslagen vielen en – last but not least – dat de overheden massaal gesteund hebben. Als het goed is, zeggen we het ook.
Dit alles neemt echter niet weg dat die overheidssteun niet kan blijven duren en iedereen maar moet hopen straks weer op de eigen pootjes te kunnen staan. En er is nog iets.
Wat in de berichtgeving ter zake meestal niét verteld wordt, is dat het aantal werknemers dat nu tijdelijk werkloos is en door de overheid voor 70% betaald wordt, niet in de statistieken wordt vermeld. M.a.w. men gaat er gewoon van uit dat die straks, als het leven weer min of meer normaal zal verlopen, allemaal zo maar weer aan de slag zullen kunnen gaan. Dat is wishful thinking, zeker voor wat de horeca en de evenementensector betreft.
Er duikt trouwens een woord op, dat men de laatste jaren wat vergeten was: de zgz ‘reshoring’, waarbij men moet ophouden alles, wat enigszins kan, uit te besteden aan lage loonlanden en dat men eventueel een deel ervan – bv de onderdelen en halfproducten – naar hier moet terughalen. De blokkering van het Suezkanaal heeft aangetoond dat Europa veel te afhankelijk is geworden van de buitenwereld. Te lange aanvoerlijnen en de ‘just in time’ leveringen, zitten zo stilaan - letterlijk - aan hun grenzen.
CHARLES MICHEL: ‘IK SLAAP NIET GOED MEER. DE FILM SPEELT CONSTANT DOOR MIJN HOOFD’
Charles Michel slaat, na drie slapeloze nachten en ‘extreme droefenis’, mea culpa voor het vrouwonvriendelijke ‘sofagate’ in een gesprek met enkele Europese journalisten. Maar de rivaliteit tussen twee toplui van de EU verkwanselt de Europese vuist in de wereld.
Al zeker 150 keer heeft Charles Michel de film van de stoelendans in het paleis van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan afgespeeld in zijn hoofd. Michel en Erdogan ploften dinsdagmiddag als twee sultans gretig neer in de twee stoelen die klaarstonden voor overleg op het hoogste politieke niveau tussen Turkije en de Europese Unie. Een verwonderd ‘Euhm?’ van Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, voor wie geen stoel klaarstond, veroorzaakte geen enkele rimpeling bij de twee mannen. Von der Leyen besloot geen scène te maken en nam noodgedwongen plaats op de sofa.
De essentie
Charles Michel kwam onder vuur na een incident in Ankara dinsdag.
Voor een ontmoeting tussen Turks president Recep Tayyip Erdogan en EU-toppers Michel en Ursula von der Leyen waren maar twee stoelen gezet. Von der Leyen moest naar de sofa.
Michel slaat in een interview met buitenlandse correspondenten mea culpa en noemt de beelden van het gebeuren die de ronde doen ‘schokkend’.
De vrouwonvriendelijke beelden ontketenden in Europa een storm van protest. De Europese delegatie kwam immers met de Turkse president praten over de eerbiediging van mensen- en vrouwenrechten. Dat Turkije zich vorige maand terugtrok uit de Istanboel-conventie, die geweld tegen vrouwen bestrijdt, was een belangrijk punt op de agenda.
De beelden zijn schokkend. De opstelling van de stoelen was vernederend en dat is zeer betreurenswaardig.’ Dat geeft Charles Michel, de voorzitter van de Europese Raad, toe aan een groep Europese journalisten. ‘Ik slaap niet goed meer sinds het sofa-incident. De film blijft constant door mijn hoofd spelen.’
Protocol
Michel heeft lang gezwegen, in de hoop dat de sofastorm zou luwen. ‘Ik neem mijn deel van de verantwoordelijkheid voor het incident op’, zegt hij nu. Niet alle argumenten klinken even overtuigend: ‘Ursula von der Leyen maakte de Turken de boodschap over vrouwen- en mensenrechten over. Als ik tussenbeide was gekomen om een stoel aan te bieden, was dat mogelijk paternalistisch overgekomen.’
Een deel van de verantwoordelijkheid legt Michel bij het Turkse protocol. Het protocol van de Raad kreeg geen toegang tot de zaal de dag voor de meeting en kreeg ook geen precieze informatie over de opstelling van de stoelen, staat in een nota van de protocol diensten van Michel. In de aanpalende zaal, waar het diner zou plaatsvinden, kon in extremis wel nog een derde stoel op gelijke hoogte als de twee andere aan de dis gezet worden.
Pittig detail is dat Von der Leyen, vanwege het coronavirus, geen eigen protocoldiensten zond en dus aangewezen was op de afspraken die Michels mensen maakten. Opvallend is ook dat de protocoldiensten van Michel hun voorzitter hoger in de pikorde zetten dan de Commissie-chef. Maar in dergelijke bilaterale ontmoetingen wordt nooit een protocollair onderscheid gemaakt tussen de twee topfuncties. Voor de voorgangers van Michel en Von der Leyen, Donald Tusk en Jean-Claude Juncker, stonden wel gelijke zitjes klaar.
*
over Hans Küng: de uitverkoop van de zielzorg
Jean-Pierre Rondas
-
De bekendste en eigenzinnigste katholieke theoloog van de twintigste eeuw is dood. Een Jahrhundertfigur, zeggen ze in het Duits. Hij heette Hans Küng, maar ooit noemde iemand hem Martin Luther Küng. In de tijd van het Tweede Vaticaans Concilie prijkte hij op de kaft van een Amerikaans weekblad tussen paus Johannes XXIII en de beeltenis van de echte Martin Luther, de zestiende-eeuwse stichter van het Duitse protestantisme. In de vroege jaren zestig van de 20ste eeuw vond men immers dat Küng het in zich had om als een tweede Martin Luther een totale hervorming van het katholicisme in het leven te roepen – waarbij dan de associatie met de protestantse Amerikaanse dominee Martin Luther King mooi meegenomen was. In het Vaticaan waren er die dat ook vreesden. Maar Hans Küng is nooit uit zijn kerk gevallen, hij wilde ze van binnenuit uitdagen en hervormen. En ofschoon hij wereldberoemd werd, is hij daar niet in geslaagd. Tegen de Romeinse Curie kon hij niet op. In de jaren tachtig en negentig is hij wel de krachtige Duitse en Europese tegenstem geworden van de Poolse paus Wojtila, Johannes Paulus II, en dus ook van diens raadgever Joseph Ratzinger die zelf paus is geworden en die nu zijn eertijdse collega en concurrent Hans Küng overleeft.
Stiftung Weltethos
Küng is 93 jaar geworden. Acht jaar geleden werd bij hem de ziekte van Parkinson geconstateerd. De dertig jaar voordien had hij zich gedragen als een streng elder statesman, niet van een of andere staat, maar van de wereld. Hij was uitgegroeid tot een globaal denkend ethicus bij wie de groten der aarde te rade gingen, iemand die in Davos en bij het Internationaal Muntfonds werd uitgenodigd, en die op zijn beurt gemakkelijk andere groten zoals Tony Blair uitnodigde op zijn eigen internationale stichting, de Stiftung Weltethos. Toen ik hem in het jaar 2000 in Tübingen opzocht was de aanleiding tot mijn radio-interview precies dit interreligieus project. Maar het liefst wou ik het natuurlijk over de Rooms-Katholieke kerk hebben, want voor een autopsie of een vivisectie van de ‘kerk van twintig eeuwen’ moest je echt bij hem zijn.
De Duitse Schillebeeckx
Om me plezier te doen sprak hij zelfs een mondje Nederlands. Dat had hij bij die andere dissidente theoloog Edward Schillebeeckx geleerd, want ze waren samen opgetrokken, ze hadden ‘parallel marchiert’ zoals Küng het uitdrukte. Schillebeeckx, ‘de Vlaamse Küng’ en Küng, ‘de Duitse Schillebeeckx’. Maar er zijn uiteraard verschillen. Küng werd af en toe gepakt door een heilige woede zoals Luther, terwijl Schillebeeckx in profiel een beetje op de redelijke maar radicale humanist Erasmus leek. Twee types: Hans Küng, de priemende ogen, het afgemetene, de indeling, het rapport, de paragrafenmens; Edward Schillebeeckx, de pretogen, de spreekmond, met daaruit het woord, de zin, de alinea, niet de paragraaf. Het geval Schillebeeckx en het geval Küng. Allebei op het matje in het Vaticaan bij de congregatie voor de geloofsleer, de opvolger van de inquisitie. Geluk gehad dat ze in de twintigste eeuw leefden. Het geval Küng draagt het protocolnummer van de geloofspolitie 399/57/i, wat staat voor het nummer 399 uit het jaar 1957, afdeling i: de i van Index Librorum Prohibitorum, lijst van verboden boeken. 1957 was het jaar van Küngs doctoraat over de rechtvaardigingsleer in het protestantisme. Dit doet heel erg aan de Stasi denken.
Hoe is het zover kunnen komen?
In zijn autobiografie vertelt Küng uitgebreid hoe hij door de jeugdbeweging in het stadje Sursee in het Zwitserse zeer katholieke kanton Luzern geïnspireerd werd om priester te worden. Als briljant student mocht hij onmiddellijk aan de Gregoriana in Rome studeren, waar hij leerde hoe hij zijn kritische zin in acties en teksten moest vertalen. Al heel jong werd hij hoogleraar in Münster en daarna in Tübingen waar hij zijn leven lang zou blijven wonen, doceren en actievoeren.
Een mislukt concilie
In 1960 nodigde de protestantse theoloog Karl Barth, over wie Küng in 1957 zijn thesis had geschreven, hem uit om in Bazel een lezing te komen geven over het idee van een kerk die voortdurend hervormd moest worden (ecclesia semper reformanda) en toen had Küng zonder het te beseffen de blauwdruk van het Tweede Vaticaans Concilie op zak. Nauwelijks een week na de lezing zou de nieuwe paus, Johannes XXIII, dit concilie aankondigen. Het lag voor de hand dat Küngs bisschop hem zou vragen mee te gaan naar Rome als expert, als peritus.
Er staat wel dat de bisschop niet meer dan één vrouw mag hebben
Dit concilie was bereid om een oplossing te vinden voor twee soorten problemen. Ten eerste moesten de concilievaders een antwoord proberen te vinden op kwesties die de protestantse reformatie vier eeuwen geleden al had opgelost, zoals bijvoorbeeld het priestercelibaat. In dat verband zegt Küng graag dat in het Nieuwe Testament helemaal niet staat dat een bisschop geen vrouw mag hebben. Er staat wel dat de bisschop niet meer dan één vrouw mag hebben. Ten tweede moesten ze een antwoord vinden op problemen die door de moderniteit werden gesteld, zoals abortus en euthanasie.
Tegen de onfeilbaarheid
Het concilie heeft goed gebruld, maar niet gebeten. De Kerk heeft tijdens en na het concilie voor die problemen geen enkele oplossing aanvaard, integendeel, ze heeft alles zo goed mogelijk gebetonneerd. Heel wat vragen werden taboe verklaard. Voor geboorteregeling bijvoorbeeld waren heel wat conciliekardinalen te vinden, onder wie kardinaal Suenens (zou Koning Boudewijn dat geweten hebben?) en in de comités en in het plenum was er zelfs een meerderheid voor geboorteregeling, maar de opvolger van Johannes XXIII, Paulus VI, verzette zich ertegen in naam van de onfeilbaarheid van de vorige pausen. Deze onfeilbaarheid heeft Küng zijn leven lang bestreden, niet omdat de pausen er zo vaak ex cathedra gebruik van maakten, maar omdat altijd de mogelijkheid bestaat dat ze er gebruik van zouden kunnen maken, en omdat dus de onfeilbaarheid als dusdanig enorm veel in de weg staat, zoals bijvoorbeeld de afschaffing van het celibaat. Daarom had Küng altijd kritiek op de schuldbekentenissen die nu al meer dan een halve eeuw in de mode zijn, ook nog bij de huidige paus Franciscus; de enige correcte schuldbekentenis zou moeten slaan op het verzuim dat de Kerk inzake geboorteregeling en homoseksualiteit blijft plegen juist omwille van de onfeilbaarheid.
Religieus-antiklerikaal
voor vele katholieken is dat allemaal, nu ja, veel te katholiek
Daarover schreef Küng anno 1970 zijn boek Unfehlbar? Eine Anfrage (een interpellatie). Dat was voor Rome de provocatie te veel: deze publicatie heeft hem zijn job gekost als oecumene-theoloog aan de universiteit van Tübingen. Aanstichter: paus Karol Wojtyla. Dankzij een speciale regeling die de universiteit voor hem wilde treffen kon hij daar theologie blijven doceren ofschoon het van Rome niet mocht. Het Vaticaan heeft hem niet uit zijn priesterambt ontzet, ook al omdat Küng niet zomaar een querulant was maar integendeel een eerder behoudend katholiek. Kijk maar naar zijn Zwanzig Thesen zum Christsein: voor vele katholieken is dat allemaal, nu ja, veel te katholiek. Küng was vooral een antiklerikaal, zoals volgens mij elk religieus gestemd mens zou moeten zijn. Het ging dus echt om de strijd tussen een organisatie en een van haar eminentste leden, die de organisatie voor verval wilde behoeden. Ooit maakte hij een vergelijking tussen de eed van gehoorzaamheid die een bisschop moet afleggen tijdens de bisschopswijding, en de eed die de Duitse generaals tegenover de Führer dienden af te leggen. Terwijl in het Nieuwe Testament staat dat men helemaal niet mag zweren!
Uitverkoop van de zielzorg
de zogenaamde Messpfaffen, de mis-papen
Helaas, vertelde hij me in het jaar 2000, waren al zijn boeken nog actueel. En nochtans was het zo gemakkelijk: geboorteregeling, celibaat en vrouwenwijding kan de paus zo übernacht, met een vingerknip oplossen: hij hoeft alleen maar te doen wat iedereen wil en weet en inziet. De paus hoeft alleen maar open te staan voor de waarheid, en de Kerk is gered. Jammer genoeg staat het machtsapparaat dit alles in de weg. Net zoals de katholieke bisschoppen blind en laf zijn geweest bij de misstanden van voor de Reformatie anno 1520, zo ook zijn ze dat vandaag. Nu is de clerus ontmoedigd, en krijg je de zogenaamde Messpfaffen, de mis-papen, die snel hun mis komen doen om dan naar een andere te hollen. Küng noemt dit de uitverkoop van een zielzorg waaraan duizend jaar is gewerkt.
Van al wat het concilie echt heeft gevraagd inzake geboorteregeling, vrouwenwijding, celibaat, abortus, euthanasie en homoseksualiteit is niets maar dan ook niets, geen tittel of iota gerealiseerd. De onfeilbaarheid heeft zich zelfs uitgebreid, ten koste van een onvoorstelbare kerkvlucht waaraan niet zomaar de zogenaamde secularisering alleen schuld is, maar bijvoorbeeld wel de fameuze pillen-encycliek van Paulus VI, die nooit herroepen is. Ook de huidige paus Franciscus, die in de media de naam heeft modern en open en kosmopoliet en vooral multiculturalistisch te zijn, is niet van plan daar ook maar iets aan te veranderen, denk aan de oekaze uit Rome wat betreft de zegening van homoseksuelen (katholieke uiteraard) waartegen de Antwerpse bisschop Bonny protest heeft aangetekend. Van het concilie is slechts de nieuwe zogenaamde volksliturgie overgebleven, maar dan in zo’n starre, geüniformeerde, beregelde, fantasieloze en lege vorm die alle mysterie heeft weggenomen, dat ze de leegloop der kerken nog heeft aangemoedigd.
Vandaag kunnen we over de Rooms-katholieke kerk zeggen wat Johannes in zijn Apocalyps aan de kerk van Sardes verweet: ‘Ik ken uw daden; u hebt de naam dat u leeft, maar u bent dood’ (Apoc. 3:1-2).
Menswaardig sterven
Laten we inderdaad besluiten met de dood. In het jaar 1995 schreef Hans Küng samen met de protestant Walter Jens het boek Menschenwürdig sterben. Ein Plädoyer für Selbstverantwortung (Dying with dignity in het Engels). Mensen hebben het recht om de verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen sterven. En in 2013, toen iedereen wist dat hij enkele dodelijke ziektes tegelijkertijd had die hem op de duur het lezen, het denken en een leefbaar leven onmogelijk zouden maken, liet hij koudweg weten dat hij als Zwitsers staatsburger slechts over de grens te stappen had om daar vrijwillig te sterven als dat in Duitsland niet mocht. Sindsdien heb ik niet veel meer van hem vernomen. Dat was dus acht jaar geleden. Hij stierf begin april in het Duitse Tübingen. Ik hoop dat hij de kans heeft kunnen nemen of krijgen of regelen om niet creperend heen te gaan.
Jean-Pierre Rondas
De auteur is voorzitter van Stem in 't Kapittel vzw, de uitgever van Doorbraak
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Tu es sacedos in aeternam. Dat waren de geheiligde woorden die meer dan eens ‘n mensenleven compleet hebben verwoest. Alleen omdat ’n kliek (schijn)heligaards in Rome zo’n duizend jaar geleden, dat zo hadden beslist. Waren die dan vergeten hoe ze zelf, net als koningen en keizers, ter wereld waren gekomen?
Het scheppingsverhaal, herwerkt en verbeterd?
In-triestig dat ze, na het 2de Vaticaans Concilie, hun priestergewaad mochten afleggen. Verlies aan status was nog niet het ergste. Leeglopende kerken waren veel erger, zo niet fataal voor het Geloof.
Wat er na 2 of 3 generaties nog zal van overblijven, is niet eens de vraag. Tenzij er mirakels zouden gebeuren.
Liefhebbers van kruiswoordraadsels kennen ze: de Griekse mythologische ongeluksgodin, drie letters: Ate. Die van bij ons heeft er vijf: Anuna.
Men zou het haast vergeten met alle trammelant i.v.m. corona, maar Anuna De Wever is er ook nog. Het boegbeeld van de spijbelmarchen loopt nu al geruime tijd stage bij de fractie van de Groenen in het Europees parlement. Recentelijk verscheen er van haar nog een artikel in De Morgen, waarin ze o.m. schreef dat er nog hittegolven komen waaraan gezonde mensen binnen de zes uur zouden kunnen sterven. Tom Ysebaert van De Standaard deed er een fastcheck naar en kwam tot het besluit dat de bewering van Anuna ‘eerder waar’ was. Dat was voor mij de reden om dat verslag van laatstgenoemde toch maar eens te lezen.
Wat Anuna daar schreef en Ysebaert halvelings bevestigde, zou kunnen kloppen, echter niet hier maar in de regio’s aan de Perzische Golf, de Rode Zee, delen van India, Pakistan, Bangladesh en Oost-China. De fatale factor van een hittegolf boven de 35°C gecombineerd met een eveneens hoge vochtigheidsgraad, die wordt uitgedrukt als een ‘natteboltemperatuur’ met de Engelse afkorting WBT (‘Wet Bulb Temperature’), zou inderdaad dodelijk kunnen worden voor wie er zich niet tegen beschermt..
Ik ga dat niet betwisten, alleen heb ik zo het vage vermoeden dat Anuna daaruit weer het besluit zal trekken dat wij het hier zullen moeten betalen, net zoals dat ook verteld wordt over het Amazonewoud en de bossen die in Zuidoost Azië gekapt worden om er palmolieplantages op te richten. En met het dumpen van plastics in de wereldzeeën (90% ervan in Azië en Afrika*). Wij hier kunnen die landen daarbij wel helpen, maar zij moeten het doen en van elk klimaatprobleem elders moet geen geldzaak gemaakt, waarvoor wij hier moeten opdraaien.
Zolang de groenen blijven denken dat klimaatproblemen alleen maar kunnen worden opgelost door het ophoesten van de nodige Westerse miljarden, zal de wereld er niet beter van worden.
*90% van alle plastic in de oceanen komt daarin via acht grote rivieren in Azië en Afrika. Ik heb daarover al eens een blog geschreven na een artikel ter zake in The Economist, volgens Siegfried Bracke en Jan Neckers (van ’t Pallieterke) het beste weekblad van de wereld, waar ik al enkele jaren een abonnement op heb.
*
'ZOWEL DE HORECA HEROPENEN ALS DE REGELS VOOR ANDERE BINNENACTIVITEITEN VERSOEPELEN IS VAN HET GOEDE TE VEEL. DAT KAN BETER WORDEN OPGESPLITST', WAARSCHUWT CORONA COMMISSARIS
Facon.
Jasper D'hoore
Corona commissaris Pedro Facon
*
Die gaat het Overlegcomité adviseren de cafés en de restaurants ten vroegste midden mei te heropenen. Tot nu toe was de verwachting dat uit eten gaan of een glas gaan drinken op 1 mei weer mogelijk zou worden. ‘We kunnen nu beter niet te snel gaan’, zegt Facon in een interview met De Tijd.
Het Overlegcomité buigt zich normaal woensdag over de coronamaatregelen.
Volgens Facon blijft het de bedoeling leerlingen vanaf 19 april weer fysiek naar school te laten gaan. Alleen voor de tweede en de derde graad van het secundair onderwijs is er nog discussie of toch niet halftijds online moet worden lesgegeven. De winkels zouden na een paaspauze van een maand op 26 april weer volledig kunnen openen. Kappers en schoonheidssalons mogelijk ook, al is er nog discussie over de modaliteiten.
Door die opeenvolging van versoepelingen is het volgens Facon moeilijk om op 1 mei ook de cafés en de restaurants te laten heropstarten. ‘Epidemiologisch gesproken moeten we een rustperiode van drie weken inlassen na het doorvoeren van versoepelingen, zodat we de impact ervan kunnen inschatten’, zegt hij. ‘1 mei kan beter midden mei worden.’
"‘We kunnen beter niet te snel gaan’ "
Pedro Facon
Coronacommissaris
Voor midden mei staan dan meteen een groot aantal versoepelingen op het programma. Behalve de cafés en de restaurants hopen ook de cultuur- en de sportwereld hun activiteiten te hervatten. Tegelijk hopen veel mensen dat de regels voor sociale contacten wat soepeler worden. Opnieuw waarschuwt Facon: ‘Zowel de horeca heropenen als de regels voor andere binnenactiviteiten versoepelen is van het goede te veel. Dat kan beter worden opgesplitst.’
*
SMEERGELD VOOR DE HORECA: FAILLIET VAN EEN STRATEGIE
*
Heropen de horeca en investeer in begeleidende maatregelen
Filip Michiels
-
Hoeveel miljarden steun wil je finaal op tafel leggen om het stilzwijgen van een sector te blijven afkopen? En hoe lang kan je die steun politiek én economisch nog blijven verantwoorden? Beide vragen zijn actueler dan ooit. Zeker nu het zoveelste ‘overlegcomité’ zich morgen opnieuw over de heropening van de horeca moet buigen. Intussen geeft 1 op 4 café-uitbaters aan het jaareinde niet meer te zullen halen. Ondanks ruim 1,4 miljard overheidssteun voor de sector.
Overbruggingskredieten
833 miljoen euro. Dat is het bedrag dat de horeca-uitbaters in ons land in de periode maart 2020- februari 2021 al uitgekeerd kregen om de verplichte sluiting te kunnen overleven. Dat blijkt uit de meest recente cijfers van Het Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ).
een crisis-overbruggings recht bijeen verplichte sluiting
De regering besliste eind oktober dat getroffen ondernemers uit sectoren die door de overheid verplicht gesloten werden — met de horeca als meest prominente voorbeeld —, aanspraak zouden kunnen maken op een crisis-overbruggingsrecht bij een verplichte sluiting. Voor dit zogenaamde dubbele overbruggingsrecht (€ 3.228 bruto per maand voor zelfstandigen met gezinslast) kwamen ook ondernemers in aanmerking die actief waren in sectoren die grotendeels afhankelijk waren van een volledig gesloten sector. Op voorwaarde weliswaar dat ze al hun activiteiten volledig onderbraken.
Horeca- of andere ondernemers die enkel af te rekenen hadden met een aanzienlijke omzetdaling, konden rekenen op een crisis-overbruggingsrecht bij een ernstige omzetdaling (€ 1.614 bruto per maand voor zelfstandigen met gezinslast). Voor deze steun moet je in de kalendermaand die voorafgaat aan de maand waarvoor je steun vraagt, wel een inkomstenverlies van minstens 40 procent kunnen aantonen in vergelijking met dezelfde kalendermaand in 2019.
Vlaams beschermings mechanisme
Al die crisismaatregelen werden intussen al enkele keren verlengd, en ze lopen nu tot eind juni. Naast het crisisoverbruggings recht werkten de verschillende deelregeringen in ons land ook nog eens eigen steunmechanismen uit om getroffen zelfstandigen bij te staan in hun vaste kosten. Op basis daarvan kregen ondernemers in Vlaanderen die een omzetverlies van minstens 60% kenden (ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar) en/of verplicht gesloten waren, een premie uitgekeerd in het kader van het Vlaamse beschermings mechanisme.
Die steun bedroeg de voorbije maanden 10% van hun omzet tijdens dezelfde periode in 2020, vanaf deze maand werd het bedrag opgetrokken tot 15 procent van die omzet. De maximale steun is afhankelijk van het aantal werknemers. Hij varieert nu van 11.250 euro voor ondernemingen met maximaal 9 werknemers tot 60.000 euro per maand voor bedrijven met 50 werknemers of meer. Alleen al vanuit Vlaanderen ging er tussen maart vorig jaar en februari dit jaar nog eens ruim 587 miljoen euro steun specifiek naar de horeca. Dat laat het kabinet van Vlaams minister van Economie Hilde Crevits (CD&V) weten.
Massaal geldinfuus
Ronduit gigantische bedragen dus. Die zijn natuurlijk vanuit menselijk én economisch standpunt perfect te verantwoorden als je zo een golf van faillissementen kan vermijden. En een nog veel grotere economische én maatschappelijke impact na deze crisis. Alleen: daar begint het schoentje nu stilaan wel heel erg te knellen. Zowel de pandemie zelf als de sluiting van de horeca slepen nu al zo lang aan dat almaar meer horeca-uitbaters aangeven dat ze binnenkort sowieso de boeken zullen moeten neerleggen.
Dus rijst de vraag hoe lang kan de overheid dit beproefde recept — veel centen in ruil voor sociale vrede — nog blijven aanhouden. Ooit zal iemand toch de rekening moeten betalen. Als de blijvende sluiting ertoe leidt dat heel wat café- of restaurantuitbaters er binnenkort noodgedwongen toch de brui aan moeten geven, dan valt dit massale geldinfuus onmogelijk nog langer te verantwoorden.
Te weinig toekomstgericht
‘Uit een recente bevraging bij onze leden blijkt dat 25 tot 30 procent vreest dat ze het jaareinde niet meer zullen halen,’ klinkt het bij Erik Beunckens. Hij is gedelegeerd bestuurder van Fedcaf, de federale belangenvereniging van de cafés in ons land. ‘Nog eens 25 procent zullen het misschien wel overleven, maar verwachten dat ze het heel lastig zullen krijgen.’
almaar meer ondernemers het water aan de lippen staat
Bij de bredere sectorvereniging Horeca Vlaanderen plakken ze liever geen exact percentage op het aantal horeca-uitbaters dat het niet meer ziet zitten. Maar topman Matthias Decaluwe liet eerder al uitschijnen dat ook in de bredere sector almaar meer ondernemers het water aan de lippen staat. ‘Er wordt te weinig toekomstgericht gedacht,’ vindt Beunckens. ‘Ondernemers die deze crisis overleven, zullen op langere termijn die steun indirect ook terugbetalen aan de overheid. Onder meer via hun belastingen en sociale bijdragen. Maar als een vierde van de sector eind dit jaar niet meer bestaat, dan zal de overheid voor hen onrechtstreeks — in de vorm van werkloosheiduitkeringen of OCMW-steun — nog eens over de brug moeten komen. Er moet dus meer steun komen.’
Enkel maar de terrassen openen is voor Beunckens, net zomin als voor Decaluwe, géén oplossing. Omwille van het kwakkelweer in ons land, jawel. Maar ook omdat heel wat cafés enkel maar een piepklein of zelfs helemaal geen terras hebben. ‘Wij pleiten voor een volledige heropening. Met aangepaste maatregelen. En willen geen onderscheid tussen pakweg cafés en restaurants. Er is nooit hard bewijs geleverd dat de horeca een belangrijke trigger zou zijn voor een stijgend aantal besmettingen,’ klinkt het.
Faillissementen
De laatste maanden werd her en der gefluisterd dat Horeca Vlaanderen-topman Matthias Decaluwe — die in het verleden nog actief was als gemeenteraadslid voor Open Vld in Kapellen en wellicht nog verdere politieke ambities heeft — bewust niet al te hard in de clinch ging met premier Alexander De Croo. Hijzelf ontkent dat met klem. ‘Ons standpunt is de voorbije weken onveranderd gebleven. We hebben eind februari al een plan voorgesteld om in alle veiligheid te kunnen heropenen. En ook de voorbije weken heb ik constant herhaald dat een heropening op 1 mei absoluut noodzakelijk is voor de sector.’
Volgens de meest recente cijfers van Graydon werden er tussen begin maart 2020 en maart 2021 4.837 horeca ondernemingen stopgezet in ons land. Dit is, opmerkelijk genoeg, een daling in vergelijking met dezelfde periode het jaar voordien. Maar die is wellicht grotendeels te wijten aan het tijdelijke moratorium op faillissementen dat vorig jaar ingevoerd werd. Hierdoor kan een onderneming tijdelijk niet failliet worden verklaard op verzoek van haar schuldeisers.
Kwaad bloed
In de wetenschap dat de horeca in ons land goed is voor 140.000 werknemers en een jaaromzet van ruim 16 miljard is het ook niet onbegrijpelijk dat de politiek de confrontatie met zo’n invloedrijke sector bij voorkeur uit de weg gaat. En dus werd er de voorbije maanden ook massaal geld op tafel gelegd. Om de sector te helpen overleven, ongetwijfeld, maar net zo goed om al die mensen te sussen. Wat in andere sectoren overigens soms ook kwaad bloed zette.
Terwijl de horeca en de niet-essentiële winkels (die in de eerste lockdown ook volledig de deuren moesten sluiten) op een dubbel overbruggingsrecht konden rekenen — ook als ze intussen nog take away of online-verkoop opzetten — kwamen bijvoorbeeld de reis- en de eventsecor er een stuk bekaaider van af. Zij konden enkel maar aanspraak maken op dat dubbele overbruggingsrecht als ze effectief niéts meer deden. De uitbater van een reiskantoor die dankzij een handvol zakenreizen nog pakweg 10 procent van zijn normale omzet overhield, had dus géén recht op het dubbele overbruggingsrecht.
zal je heel wat mensen die het niet overleefd hebben na deze crisis blijvend moeten subsidiëren
‘Het is de taak van de politici om af te wegen welk scenario op lange termijn het gunstigste is,’ onderstreept Beunckens. ‘Ofwel trek je de geldschuif nu nog meer open om meer horeca-uitbaters te helpen overleven, ofwel zal je heel wat mensen die het niet overleefd hebben na deze crisis blijvend moeten subsidiëren. Het enige mogelijke alternatief is dat men ons nu toelaat om zo snel mogelijk volledig opnieuw te openen.’
Tijdelijk infuus
Ook voor de Antwerpse horecaondernemer Wim Van der Borght — in betere tijden goed voor een twintigtal horecazaken en 270 vaste medewerkers — lijkt de vrees dat zowat 1 horeca-uitbater op vier het jaareinde niet meer zal halen niet bepaald overdreven. Dit heeft alles te maken met de kostenstructuur van een horecabedrijf. ‘Reken dat zowat 30 procent van de kosten naar de aankoop van drank en voeding gaat. Nog eens 35 procent gaat naar je personeel, de resterende 30 procent zijn vaste kosten. De eerste twee onkostenposten vielen uiteraard weg. Maar de vaste kosten — huur, secretariaat, auto, software… — bleven wél doorlopen. De overheid heeft het voorbije jaar tien procent van al onze kosten bijgepast. Dat betekent dus dat we gemiddeld nog zowat twee derden van die vaste kosten uit eigen zak moesten ophoesten. Het overbruggingsrecht diende immers om privé te overleven.’
Wat we nu aan steun ontvangen, is in se niet meer dan een infuus om de patiënt tijdelijk stil te houden
‘Heel veel ondernemers hebben een aantal maanden uit eigen reserves kunnen putten om die vaste kosten te blijven betalen. Maar die spaarpotjes raken nu stilaan leeg. Vaak staan ze nu ook al stevig in het rood bij RSZ of BTW — die de voorbije maanden nog niet echt gedagvaard hebben. Op langere termijn wordt die schuldenberg natuurlijk te groot en loopt het fout. Wat we nu aan steun ontvangen, is in se niet meer dan een infuus om de patiënt tijdelijk stil te houden. Dat is natuurlijk problematisch.’
Volledige heropening met begeleidende maatregelen
Van der Borght erkent dat het economisch weinig zinvol is om iedereen financieel te blijven ondersteunen, maar vreest ook dat het moeilijk anders kan. ‘De overheid beschikt niet over de middelen om nu al correct in te schatten welke horecazaak nog voldoende toekomst heeft, en welk bedrijf min of meer een hopeloze zaak is. Tegelijk vind ik het wél de taak van de overheid om ondernemers te ondersteunen om te blijven ondernemen, maar de huidige hulplijnen volstaan dus niet langer.’
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
*
Het zal je lot maar wezen: in de horeca te staan voor je dagelijkse broodbehoefte, en, toppunt van malheur, tijdens een of andere wereld-pandemie in die Kloteland belastingen te moeten betalen. Noet alleen Verlies-Belastingen, maar ook nog een soort Belasting op Toegevoegde Waarde (BTW) als die ‘waarde’ onder het vriespunt ligt van je lege winkelschuif..
De man achter de schermen? DE TIJD brengt hem hierbij op het voorplan, in in afwachting dat hijn in top-secrete opdracht van Parijs en dus nà de corona-verdwazing à la Crootie, het Parlement in handen neemt. Om het, als een jo-jo, naar de Parijse Pijpen doet dansen.
Clalingen zitten daar alleen maar om de hoop te vullen.
Het is nu eenmaal zo, als het waar is dat de grotere helft der Landgenoten de Franse of zelfs exotische zenders volgt…
Horeca-vrienden. Laten jullie zich niet verder in de pekel leggen. Open vandaag nog jullie deuren en terrassen voor iedereen die een spuit gekregen heeft, want die maakt U immuun zodat U geen besmetting meer kunt overdragen. Dit zijn, behiudens hier en daar ’n kleine uitzondering, de woorden van de Regering zelf. We pakken ze dus bij hun eigen woorden.
Waaraan de ingeënte klanten te herkennen zouden zijn? Denk aan Olk Shatterhand en Winnetou. Één Pluim is 1 x gespoten, 2 pluimen is gelijk aan fered.
Zeggen ze toch zelf.
Wedden dat iedereen binnen de 8 dagen à 1 maand met pluimen rondloopt? Gewone burger in een bandje rond het hoofd, politiekers in het achterwerk.
Ik verheug mij bij voorbaat op heet beeld in de straat…
500595 MAN HAT GESCHOSSEN END US LEVEN WE METEEN IN EEN TWEEDE USSR
.
DINSDAG 13 APRIL 2021
Vadertje Stalin
*
500595 MAN HAT GESCHOSSEN END US LEVEN WE METEEN IN EEN TWEEDE USSR
INHOUD
*HET IS, SEDERT IK TOT DE JAREN VAN VERSTAND BEN GEKOMEN – LONG TIME AGO – DAT IK GEWACHT HEB OP EEN TWEEDE MENINNG EN NU IS DIE ER…
*
Met alle respect voor de rangorde der dingen, moet ik toegeven dat Siegheil Bracke in DOORBRAAK hieronder het heeft gehaald. Mijn geschriijfsel van Za-Zo-Ma volgt dus noodgedwongen ietske later dan voorzien….
Abiy Ahmed, de premier van Ethiopië kreeg in 2019 de Nobelprijs voor de Vrede omdat hij gezorgd had voor verzoening in zijn land en de regio. Begin november 2020 begon diezelfde Ahmed wat hij een ordehandhavings operatie noemde, maar wat eerder een oorlog was tegen een opstandige beweging in Tigray, de noordelijkste provincie van het land. Hij werd daarbij gesteund door het buurland Eritrea, wiens militairen een handje kwamen toesteken en er gruwelijke misdaden pleegden. Een maand later kondigde Ahmed wel de overwinning af, maar daar blijkt ter plaatse weinig van te merken. Hij vroeg ook aan Eritrea haar troepen uit Tigray terug te trekken, maar niets wijst erop dat dit gebeurd is.
Het is niet de eerste keer dat het Noorse comité, dat de Nobelprijs voor de vrede uitkeert, zich verslikt heeft. Denk maar aan Palestina en Myamar. Men zou tenminste mogen verwachten dat dat comité eens van zich zou laten horen, maar dat gebeurt bij mijn weten niet.
Ondertussen mag het Westen weer eens bijspringen en heeft o.a. ook onze nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking, Meriame Kitir (Vooruit), al vier miljoen euro ter beschikking gesteld voor de slachtoffers van al dat geweld, gelukkig niet rechtstreeks maar via het Internationale Rode Kruis. Dat terwijl het er sterk op lijkt dat die Ahmed het geld van zijn Nobelprijs voor de Vrede gebruikt heeft om oorlog te voeren i.pl. verzoening.
---
En dan nog dit.
In onze media ooit al gehoord over Vlaamse renners? Altijd maar over Belgen, zelden over Vlamingen. Dat terwijl minstens 90% van de beroepsrenners Vlamingen zijn. Sinds Maxime Monfort er vorig jaar mee ophield en met het (tijdelijk?) uitvallen van Philippe Gilbert (38) zou ik niet weten welke Waalse coureur van enige betekenis er nog rondrijdt bij de beroepsrenners.
**
MATERIALISE KOOPT TICKET TOT FABRIEKEN VAN MORGEN
*
Tom Michielsen
-
Het Leuvense 3D-printing bedrijf Materialise neemt het Amerikaanse Link 3D over, dat software maakt om 3D-printers te doen werken in 'klassieke' fabrieken. ‘3D-printing wordt steeds belangrijker in industriële serieproductie.’
Stel: de vliegtuigbouwer Boeing heeft voor een nieuw toesteltype een lichtgewicht onderdeel nodig. Per vliegtuig gaat het maar om enkele specifieke onderdelen, maar op de driehonderd vliegtuigen die het van dat type jaarlijks bouwt, gaat het om honderden. Tot voor enkele jaren kwam 3D-printing niet aanmerking voor dit soort seriewerk. Het leende zich vooral tot unieke stukken op maat en kleine reeksen, zoals medische implantaten, schoenzolen of onderdelen voor prototypes.
Daar is de voorbije jaren razendsnel verandering in gekomen. Een voorbeeld zijn de brilmonturen die Materialise 06MA5,97% in zijn eigen fabriek in Polen print. Oorspronkelijk ging het om unieke brillen op maat, maar het bedrijf print ook steeds meer in (beperkte) series. ‘Ook in de luchtvaart en de medische wereld merken we dat 3D-printing meer en meer voor seriewerk wordt aangewend’, zegt Bart Van der Schueren, de chief technology officer van Materialise.
Profiel Materialise
Materialise levert software en oplossingen voor 3D-printing. Het 3D-print zelf ook in opdracht juwelen, brilmonturen, zolen voor sportschoenen (Adidas), medische implantaten en chirurgische hulpstukken, en plastic en metalen onderdelen voor de industrie (de luchtvaart en de autosector).
Opgericht in 1990 door Fried Vancraen, die nog altijd bestuursvoorzitter is.
Omzet: 170 miljoen euro.
Ebitda: 20 miljoen euro.
2.000 werknemers.
Haalde in 2014 100 miljoen euro op via de Amerikaanse beurs Nasdaq.
*
THE WORLD ACCORDING TO VAN RANST
Siegfried Bracke
-
Marc van Ranst weet de media handig te bespelen, en de media spelen mee.
Ik begrijp dat de resultaten van het onderzoek van Stefaan Walgrave & co (Universiteit Antwerpen) over de dominantie van Marc Van Ranst in de Coronaberichtgeving voor de omroepen onaangenaam zijn. Als in het sublogo van de VRT iets staat over Betrouwbaar Nieuws is dat zelfs ronduit gênant. En als Walgrave daar nog een conclusie aan toevoegt over nieuwsuitzendingen die eigenlijk niet passen in een democratie, ja, dan stapelt hij de ene belediging op de andere, dan resteert van het Huis van Vertrouwen nog een bouwval en van de commerciële concurrent een rokende puinhoop.
Van Ranst en het klimaat
Dat onze omroepen zo geweldig over de schreef gegaan zijn is overigens zeer verwonderlijk. Men zou geneigd zijn te denken dat na de (zelf toegegeven) totaal overdreven aandacht voor de klimaat problematiek in de eerste helft van 2019 – nota bene in een zeer gevoelige periode, vlak voor de verkiezingen – de zorg om een evenwichtige benadering van het nieuws stukken groter zou zijn dan tevoren, maar neen dus, niet dus.
Van Ranst De Standaard
Wat Walgrave beschrijft haalt bovendien allerlei onderzoeken over evenwichtige berichtgeving gewoon onderuit. En terecht. Evenwicht is namelijk buitengewoon moeilijk in algemene termen te onderzoeken. Serieuze communicatie wetenschappers geven dat ook toe. Alleen zeggen ze natuurlijk niet nee als de omroep met een pak geld staat te zwaaien. Als ervoor betaald wordt, komt er, als het per se moet, ook een onderzoek naar de invloed van het werk van Jan Wolkers op de paringsdrift van de Nederlandstalige mannen.
10 mediageboden van Marc Van Ranst
Zo over de schreef gaan is nog veel merkwaardiger als je ook nog eens de 10 mediageboden van Van Ranst leest (zie hiernaast – bron: De Standaard). Die lezing circuleert al veel langer op Youtube, maar De Standaard heeft die dus perfect geformatteerd in een 10 Geboden-tafel. Het is ondenkbaar dat niemand bij de omroepen van die lezing weet had. En toch.. Van Ranst heeft dat allemaal vrijwel vlekkeloos uitgevoerd. Omdat de omroepen hem ook lieten doen.
In die zin verdient hij overdadige bewondering; net zoals al wie de perfecte misdaad bedenkt. Verwerpelijk, maar heel intelligent. Maar dat is hier net het merkwaardige: het recept tot manipulatie stond gewoon open en bloot op het internet. De omroepen zijn daar als kinderen ingetuind. Terwijl die geboden uitgerekend door hun openheid ronduit grof zijn.
Dat maakt het falen van de omroepen natuurlijk nog erger. Geen enkele context rechtvaardigt in een moderne democratie dat soort grove – en hier helaas compleet geslaagde – manipulatie. Dat is teveel macht in één hand.
Walgrave is de échte ombudsman
De verdediging typeert VRT en VTM. Bij de VRT is dat altijd een enerzijds-anderzijds: er zijn mensen die vinden dat we te weinig kritisch waren voor de virologen, maar er zijn er ook die zeggen dat we té kritisch zijn. Het zal wel. Maar wat vindt de ombudsman zelf? En wat vinden de hoofdredacteurs? Het vivons heureux, vivons cachés wordt daar stilaan tot kunst verheven.
Bij VTM is de reactie wat grofgebekter: Walgrave die de vergelijking maakt met de berichtgeving in Rusland of China is van de pot gerukt. Terwijl de commerciële omroep natuurlijk beter dan wie ook weet hoe belangrijk een overdrijving is in het belang van de duidelijkheid. Walgrave weet dat ook. Het is wat hem betreft een compleet legitiem middel om aandacht te genereren. Walgrave is de échte ombudsman: geen geneuzel, maar een onderbouwd straf statement. Het is vooralsnog wachten op een statement van de VRT-ombudsman waarvan de hoofdredactie zegt dat ze het er niet mee eens is; het zou alvast zijn geloofwaardigheid goed doen.
Zoals Vietnam
Maar voorlopig moeten we het dus doen met foute redeneringen. De vergelijking met de oorlog bijvoorbeeld. Stel: er komt een nieuw Vietnam. Zeer zeker moet dat zeer veel aandacht krijgen. Maar wil dat mutatis mutandis zeggen dat we alleen één Amerikaanse generaal gaan spelen, en niet de Vietcong? En de vredesbeweging ook niet?
Of nog zoiets. Walgrave heeft alleen de journaals bekeken en niet de andere programma’s. Dat is juist: hij heeft, zoals het hoort, zijn terrein afgebakend. En hij heeft gekozen voor het kwantitatief meest relevante. VTM-Nieuws en VRT-Journaal zijn samen goed voor elke dag en derde van alle Vlamingen. De duidingsprogramma’s zijn in termen van aantal kijkers daarmee vergeleken verwaarloosbaar. En het verschil in kritische benadering was al even onbeduidend.
Bovendien waren ook die programma’s de hoogmis van Marc Van Ranst Show. En zijn acolieten mochten natuurlijk ook af en toe iets zeggen. Een mis met veel concelebranten en een hele worp misdienaars maakt altijd meer indruk. Maar er is natuurlijk maar één paus.
En de uitzonderingen…
Soms kreeg je trouwens inzicht in de mechanismen.. Toen Isabel Leroux-Roels (UGent) werd gevraagd waarom ze zo zelden op tv kwam, gaf ze een bijzonder relevant antwoord: ik wil wel over mijn vak spreken, maar ze vragen mij meningen, en dus ga ik niet. Jammer voor deze trotse vaccinologe die het Vierde Gebod aan haar laars lapte.
Soms zag je nog een ander, veel minder fraai mechanisme. De Zevende Dag heeft het één keer aangedurfd om een ander geluid te laten horen. Ze zijn er niet goed van geweest. Onmiddellijk werd er wél gecommuniceerd door de hoofdredactie: het zou niet meer gebeuren. Ik kan er echt niets aan doen, maar die kwalijke Chinees-Russische vergelijking van Stefaan Walgrave borrelt nu spontaan bij mij op…
Het fenomeen is trouwens ruimer dan onze omroepen. Op Knack schrijven 25 academici een open brief waarin ze uitgerekend uit naam van de wetenschap ook een ander geluid, een andere benadering ook vragen. Want die monotonie, zeggen ze, is eigenlijk de negatie van wetenschap. Onder die 25 ook een paar bekende namen. Het valt op hoe hard die overal worden doodgezwegen. Walgrave overdrijft niet, vrees ik.
Ondertussen… meer van hetzelfde
En intussen gaat het spel ongehinderd verder. Woensdag is er overlegcomité. Van Ranst en co, die de overheid adviseren, zijn al volop bezig: er is geen ruimte voor versoepelingen. In Nederland en Duitsland lopen allerlei testen over wat wél zou kunnen; bij ons denkt men erover na, maar de virologen waarschuwen.
Een jongeman valt uit een raam en sterft. Hij vlucht via het raam van een hotelkamer, en valt. De viroloog antwoordt in overeenstemming met zijn politiek ideaal: onfortuinlijk, maar nul compassie. Het doet mij denken aan de VOPO in de DDR als ze iemand neerschoten die probeerde door de Muur te breken. Sorry, maar het moest! Befehl ist Befehl. Of in een nog andere tijd: Führer befehlt, wir folgen.
De politiek én de media zullen Van Ranst blijven volgen. Zeker weten. Tenzij er natuurlijk in Frankrijk iets gebeurt. Minstens een derde van de Franstalige Belgen kijkt alleen naar Franse zenders, en daar is er wél discussie en debat, écht debat. Het gevolg is dat de Fransen mee ons Coronabeleid bepalen.
Maar dat is alleen maar de toepassing van het achtste gebod. Van Ranst krijgt wéér gelijk.
*
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Dat beide staatszenders, elk onder het eigen hoedje, de Nieuwe USSR vertegenwoordigen, las U hier maar al te dikwijls zonder dat daar iets aan gedaan werd.
Sieheil ziet dat nog enigszins anders en, ik moet togeven, die vent weet van wanten. Inderdaad, wij ‘Belgen’, de dappersten aller Galliërs, leven nog altijd onder de druppels die Parijs uit haae mouw schudt.
Siegheil past dis perect in het rijtje van een der vier Dames, thuis-verpleegsters die mij – elk om beurt - dagelijks van in alle vroegte komen vertroetelen. Been-windsels. Voor een van hen en haar meeslepende levenslust heb ik in m’n hoofd ’n rijmke gemaakt dat luiidt als volgt.
Zoals Nele
Zijn er niet vele.
Je mag ze zoeken langs alle spleten en kanten
Want ze weet van wanten..
-
De vraag is dus: wat te doen om dat ijzeren Gordijn te doorspiesen? En vooral: wie doet dat?
De diplomatieke vernedering door Erdogan, die Ursula von der E.U. in Ankara te beurt viel, blijft nazinderen en doet denken aan wat ook EU-buitenland-coördinator Josep Borell recentelijk nog is overkomen in Moskou. De man werd daar tijdens een officiële persconferentie door de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, voor heel de wereld in zijn hemd gezet, omdat hij kritiek had geuit op de mishandeling van Navalny*. Borell onderging die kastijding zonder tegenspraak. Ook nadat bekend werd dat Rusland drie E.U.-diplomaten het land had uitgewezen, werd daar nauwelijks tegen geprotesteerd. Ursula von der E.U. deed dat evenmin en onze nationale Charel stond erbij en keek ernaar. Bijna om medelijden mee te krijgen.
De E.U. heeft geen militaire macht van betekenis, maar is wel een economische grootmacht. Het zou geen kwaad kunnen, mochten onze E.U-vertegenwoordigers wat meer haar op hun tanden hebben i.pl.v. zich als schapen willoos diplomatiek te laten afslachten door autoritaire regimes die militair nog wél iets betekenen, maar economische dwergen zijn. Rusland mag dan het grootste land ter wereld zijn (qua oppervlakte), haar Bruto Binnenlands Product (bbp) is niet groter dan dat van de Benelux. En Turkije stelt nog minder voor. Dat land zou best kunnen geschrapt worden als kandidaat lid van de E.U. en het Rusland van Poetin officieel worden erkend als een bedreiging voor de wereldvrede.
*Die Navalny is ondertussen in het strafkamp waarin hij zit in hongerstaking gegaan omdat hij er geen medische verzorging krijgt. Hij schijnt er erg aan toe te zijn.
---
En dan nog dit:
Sihame El Kaouakibi heeft de vlucht vooruit genomen en is zelf uit Open VLD gestapt. Ze geeft echter haar zitje in het Vlaams parlement niet af en zal verder zetelen als onafhankelijke. Ze is ook niet verplicht die zetel af te staan, maar de reden is ook hier weer dat die plaats haar een flinke cent zal blijven opbrengen tot aan de eerstvolgende gewestelijke verkiezingen en die zijn er pas in 2024. Met dank aan Bartje Somers die haar in diverse video’s op de (a)sociale media de hemel in prees en welke nu weer de ronde doen op het Internet. Iets waar hij misschien nog wel eens spijt van zou kunnen krijgen.
*
*
HET LUIKSE BIOTECHBEDRIJF IMCYSE STAAT BEGIN 2021 BIJ DE GROOTSTE KAPITAALOPERATIES.
Michaël Sephiha
-
Jonge tech- en biotechbedrijven halen in eerste drie maanden meer dan kwart miljard euro op bij investeerders
De financiering van Belgische groeibedrijven scheert hoge toppen. In het eerste kwartaal van dit jaar haalden ze 268 miljoen euro op. Dat is 13 procent meer dan begin 2020 en de beste jaarstart ooit. Dat geld werd opgehaald via 41 kapitaalrondes, waarin almaar vaker grote Amerikaanse investeerders opduiken.
De essentie
De jonge Belgische tech- en biotechbedrijven haalden in het eerste kwartaal 268 miljoen euro op.
Dat is 13 procent meer dan begin 2020 en de beste jaarstart ooit. De grootste kapitaalronde van het jaar staat voorlopig op naam van het Gentse biotechbedrijf Agomab, dat 62 miljoen euro ophaalde. Het tweede kwartaal is stevig gestart. De teller staat na één week al op 33 miljoen euro.
Daarmee wordt de lijn van de voorgaande jaren doorgetrokken. Vorig jaar haalden jonge, niet-genoteerde biotech- en techbedrijven bijna 1 miljard euro op. Dat was - ondanks de coronacrisis - het vierde jaarrecord op rij.
Het Luikse biotechbedrijf Imcyse staat begin 2021, net als in het tweede kwartaal van 2019, bij de grootste kapitaal operaties. Het haalde in februari ruim 21 miljoen euro op bij de farmareus Pfizer en bestaande aandeelhouders. Daartussen zitten de KU Leuven en publieke investeerders.
Oqton, een techbedrijf dat een soort ‘autotext voor bedrijven’ ontwikkelde, deed nog beter met een kapitaal ronde van 33 miljoen. Maar de palm van de grootste ronde gaat naar Agomab. Het Gentse biotechbedrijf kreeg 62 miljoen op de bankrekening om medicijnen die beschadigd menselijk weefsel herstellen, verder te ontwikkelen. ‘Als we in ons opzet slagen, kunnen we een verschuiving in het veld van regeneratieve geneeskunde teweegbrengen. Dat is wat investeerders zo enthousiast maakt’, zei CEO Tim Knotnerus naar aanleiding van de operatie.
Er kwamen toen voor het eerst grote Amerikaanse investeerders aan boord. Een illustratie van een fenomeen dat de jongste jaren aan belang wint: steeds meer durfkapitalisten uit Silicon Valley of uit de Amerikaanse biotechmekka’s steken met hun rijkelijk gevulde zakken de grote plas over om geld in Europese bedrijven te stoppen. Dat leidt tot grotere kapitaaloperaties en hogere waarderingen.
Het eerste kwartaal van 2021 is het op twee na beste ooit, na het tweede trimester van 2020 en dat van 2019. Die laatste twee waren uitzonderlijk, met een opgehaald bedrag van respectievelijk 376 miljoen en 320 miljoen euro. Vorig jaar stuwden omvangrijke rondes van Iteos Therapeutics en de dataspecialist Collibra het bedrag over het tweede kwartaal fors omhoog - ze haalden respectievelijk 114 en 103 miljoen op. Het jaar voordien was het hoge kwartaalcijfer vooral te danken aan de kapitaalinzameling van het softwarebedrijf Showpad (61 miljoen euro) en van een reeks biotechbedrijven, waaronder Imcyse.
Intussen dendert de trein voort. Na één week staat de teller in het tweede kwartaal al op 34,5 miljoen. Meer dan de helft vloeide naar AppTweak, een Brusselse start-up gespecialiseerd in het vergroten van de zichtbaarheid van apps in de rankings van de App Store van Apple en de Play Store van Google.
*
DIVANDIPLOMATIE VON DER LEYEN IN TURKIJE
*
Erdoğan kan straffeloos de Byzantijnse hand bijten die hem voedt
Lode Goukens
-
Na maanden van diplomatieke vernederingen door zowel Rusland als Turkije trok de EU met een delegatie naar Turkije. Voor de officiële camera vernederde de Turkse president Erdoğan de voorzitter van de Europese Commissie door haar geen stoel aan te bieden. De stuntelige en onhoffelijke reactie van de voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, verergerde dit pijnlijke voorval des te meer. Erdoğan deed als een Ottomaanse sultan aan divandiplomatie en de EU liep in de zorgvuldig opgezette val.
Mediatieke val klapte toe
Zo was het mogelijk dat het trio met open ogen naïef in de mediatieke val liep die de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan opzette. Begin maart schoffeerde Erdoğan al de Duitse bondskanselier Angela Merkel tijdens een bilaterale videoconferentie. Enkele dagen later stak Erdoğan een symbolische middenvinger op naar Europa door de Istanboelconventie qua vrouwenrechten te verlaten, terwijl elk jaar 300 femicides of vrouwenmoorden plaatsvinden in Turkije.
Een partij die de seculiere Turkse staat wil omvormen naar een islamstaat
Een femicide is een eremoord op een vrouw door een afgewezen aanbidder, een (ex-)minnaar of een mannelijk familielid. Een onuitspreekbare gruwel die het Turkse regime onder Erdoğans Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (beter bekend als AK-partij) vergoelijkt en onbestraft laat. De AK-partij is in origine een integristische of islamistische partij genre moslimbroederschap. Een partij die de seculiere Turkse staat wil omvormen naar een islamstaat. De toelating van de door Atatürk verboden hoofddoeken op scholen en universiteiten was één symbooldossier. Vrouwenrechten die vrouwen moeten beschermen tegen onderdrukking en huiselijk geweld was een ander symbooldossier.
Een ander voorbeeld is de greep van de AK-partij op Turkse moskeeën in de EU via Diyanet. Dit ministerie van godsdienstzaken controleert in België twee derde van de Turkse moskeeën en stelt daar in Turkije opgeleide imams aan. Die preken een conservatieve exclusief soennitische islam en geven stemadvies bij verkiezingen. Tegelijk vormen ze een spionagenetwerk voor het regime. Dit is niet anders in Duitsland, Frankrijk of Nederland. Duitsland met 2,9 miljoen Turkse inwoners, Frankrijk met 450.000, Nederland met 404.000 en België met bijna een kwart miljoen Turken vormen een stemmen reservoir voor Erdoğan. Via satelliettelevisie en sociale media bespeelt de AK-partij permanent deze groep. De EU-politici belachelijk maken is eerst en vooral een boodschap door de Turkse diaspora.
Turkse nationale bank
Sedertdien daalden de remittances tot een dieptepunt van 8 miljoen dollar per maand om momenteel volgens de Turkse nationale bank rond de 11 miljoen dollar per maand te schommelen. Volgens de Wereldbank bedroegen de remittances 4% van het bruto nationaal product (bnp) in 1974 en zakte dit percentage sedert 2002 onder de 1% van het Turkse bnp om verder te verwateren tot de 0,1% in 2019.
Intussen incasseerde Turkije alleen al sinds 2005 meer dan 4,9 miljard euro aan financiële pre-toetredingssteun van de EU. In 2008 besloot de EU echter dat Turkije niet kon toetreden omdat aan te veel voorwaarden niet werd voldaan, maar de geldelijke steun bleef stromen richting Ankara. Het hoofdzakelijk Aziatische Turkije krijgt de helft van het budget voor Europese landen die willen toetreden tot de EU. Tel daarbij tussen de 0,5 en de 1,5 miljoen euro per jaar voor vijf Turkse universiteiten via Erasmus+ en Horizon 2020.
Islamisering en verturksing
Ondertussen vormt Erdoğan voormalige christelijke kerken (die musea werden onder de Turkse republiek) om tot moskeeën. Zoals in 2020 de Hagia Sophia. Dit was een regelrechte provocatie met Europees cultureel erfgoed. Hoewel na de genocide op de Armeniërs en de slachting van een half miljoen Grieken de Turkse staat seculier werd emigreerden de meeste christelijke inwoners van Turkije. In 1914 was een kwart van de bevolking (25%) christen en in 1927 nog maar 2,5%. Tegenwoordig is dit amper 0.5%. Vooral de Assyrische christenen uit Anatolië vestigden zich recent massaal in de EU. Bijvoorbeeld in Antwerpen ontstond een grote gemeenschap die pas de laatste 15 jaar uit Turkije vluchtte (en dus niet als gastarbeiders kwamen).
alle islamitische etnische minderheden werden gedwongen ‘Turks’
e schaamteloze corruptie en het wegmoffelen van de vele honderden miljoen EU-geld zorgden voor wrevel bij de EU. Toch beloofde de EU visumliberalisering (eigenlijk opendeurbeleid voor Turkse paspoorthouders) in 2016. Ook zou de fantasie van de Turkse toetreding tot de EU ‘nieuw leven’ worden ingeblazen. Het gebrek aan medewerking van Ankara kelderde deze twee laatste beloftes, wat dan weer voor hatelijkheden door Erdoğan zorgde. Het zelfvertrouwen van Erdoğan is bovendien het gevolg van jarenlange ervaring met de Europese Unie en de Europese regeringsleiders. De EU geeft Erdoğan de vrije hand, zelfs als dit het deelnemen aan militaire conflicten betreft of het verheerlijken van plegers van genocide.
Tandeloze tijger
De reactie van de Europese Unie op het negeren van het gebruikelijke protocol om Von der Leyen belachelijk te maken als vrouw en de EU af te schilderen als een tandeloze tijger, spreekt boekdelen. Von der Leyen zelf probeerde het voorval de banaliseren via Twitter.
Toen die crisiscommunicatie niet houdbaar was tweette de woordvoerder ‘de voorzitter verwacht dat het instituut dat ze vertegenwoordigt behandeld wordt met het gepaste protocol en vroeg haar team om alle toepasselijke contacten te leggen om te verzekeren dat zo’n incident in de toekomst niet meer voorkomt’. De woordvoerder van de Commissie zei dat het protocol net hetzelfde is voor beide ‘EU presidents’ en dat ze normaal als gelijken behandeld worden. Ook in Turkije zoals op een foto uit 2015 met Juncker en Tusk naast Erdoğan bleek.
De naïviteit waarmee een optimistische EU naar Turkije trok om Erdoğan af te laten zien van zijn autocratische en imperialistische politiek is stuitend
De EU weigert echter toe te geven dat de eigen Byzantijnse structuren en de self importance van het politieke personeel dit soort beschamende situaties faciliteren. De naïviteit waarmee een optimistische EU naar Turkije trok om Erdoğan af te laten zien van zijn autocratische en imperialistische politiek is stuitend. Erdoğan eiste een maand geleden nog extra EU-geld om Syriërs te expatriëren. Ondertussen kan hij bij zijn achterban continue scoren tegen een EU die machteloos blijkt. Erdoğan kan straffeloos de hand bijten die hem voedt.
Lode Goukens
Lode Goukens is master in de journalistiek en docent 'Europese en wereldinstellingen' aan de Thomas More Hogeschool.
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Onder ons gezegd en gezwegen: Turkije geraakt dus stilaan compleet ontvolkt, als we zo voortgaan op de enorme aantallen die – voor een beter leven zogezegd - overgewaaid zijn naar onze contreien. En ‘t een gezegd lijk ‘t ader: ze zijn nog van de kwaadsten niet. Zo lang ze zich gedeisd houden natuurlijk. En niet beginnen te leven van de krijg zoals de meeste Afrikanen.
Laten we dus ons hart vasthouden. Zodat op zeker ogenblik het wegsnijden ervan niet al te gemakkelijk verloopt.
Het tweede besluit dat zich opdringt, is dat Erdo-dinges in eigen land ’n acrhie slechte Erstz-Sultan moet zijn. Waarom anders zoeken zoveel Turken hun heil elders?
Mij is het ’n raadsel waarom Ataturk, een verre voorvader van den dezen, bij ons zo goed als dood wordt gezwogen. Wat dus als de Turkse Madammen ‘en masse’ hun duivels zouden ontbinden, om met opgeheven vulva hoofd de strijd aan te gaan met de piemels van de Heren van Allahs Knoeiwerk?
De Bosforus, zegt U? Is het spreken niet waard, want al lang overbrugd door zelfs een dubbele autostrade….
500590 - VEEL G AZETTEN GELEUETER VANDAAA G OM POLITIEKE ONBEKAAMHEID TOE TE DFEKKEN
..
.
DERDAG 8 APRIL 2021
500590 - VEEL G AZETTEN GELEUETER VANDAAA G OM POLITIEKE ONBEKAAMHEID TOE TE DFEKKEN
INHOUD
*
EEN VOLKSJURY OM DE DIEPERE FIANCIËLE ACHTERGRONDEN VAN DE ASTRA ZENICA MOORDEN TE VEROORDELEN EN OM HOGERE LONEN IN TE VOEREN VOOR NEDERLANDSTALIGE AMNTENAREN. MOEILIJK KN DAT NIET ZIJN MET ONS VLAAMS OVERWICHT.
In zover dat nog nodig was, heeft Sultan Erdogan nog eens de puntjes op de ‘i’ gezet voor wat volgens hem de plaats van de vrouw in Turkije betreft. Bij een topontmoeting op het hoogste niveau Turkije-E.U. mocht onze nationale Charel op een stoel naast hem komen zitten, maar moest Ursula von der E.U. plaats nemen op een bescheiden bankstel wat verder weg, normaal de plaats voor zijn ministers. Na het recente uittreden van Turkije uit het Europees Vrouwenrechtenverdrag, is dit een nieuw grensoverschrijdend gedrag dat kan tellen. Dat het iets met het protocol zou te maken hebben gehad, zoals de Gentse professor Hendrik Vos op het avondnieuws bij VTM kwam vertellen, is een voorbeeld van kruiperigheid. Bij een vorige ontmoeting Turkije-EU, waren de EU-toppolitici twee mannen (Tusk en Juncker) en stonden er twee stoelen naast die van de sultan, nu maar één. Als zoiets hier zou gebeuren, zou het kot te klein zijn voor zoveel vrouwonvriendelijkheid.
‘In Turkije, dat is nu klaar
Is de vrouw gelijk aan de man.
Uitgezonderd hier en daar.
zo nu en dan”.
Waar wacht men in de E.U. nog op om eens en voorgoed op te houden met al die onderhandelingen met Turkije, die al decennia lang aanslepen? Dat geldt trouwens evenzeer voor de NAVO, nu Erdogan zijn nieuwe luchtafweerraketten in het Rusland van Poetin is gaan kopen, nota bene een land dat een potentiële bedreiging vormt voor de landen van het vroegere Oostblok, waarvan enkele nu lid zijn van diezelfde NAVO...
*
BEPERKT GEBRUIK ASTRAZENECA KAN VACCINATIES VANAF MEI VERTRAGEN
Het vaccin van AstraZeneca wordt de komende vier weken alleen nog ingespoten bij wie ouder is dan 55 jaar. Als de ban langer wordt aangehouden, dreigt vanaf mei vertraging.
Het vaccin van AstraZeneca wordt de komende vier weken alleen nog ingespoten bij wie ouder is dan 55 jaar. Dat hebben de ministers die in ons land voor zorg bevoegd zijn gisteren beslist op een Interministeriële Conferentie. Doordat nu hoofdzakelijk 65-plussers worden ingeënt tegen het coronavirus, levert dat voorlopig geen vertraging op voor de vaccinatie campagne. Als de ban langer moet worden aangehouden, dreigt vanaf mei wel vertraging.
"Het Europees geneesmiddelen bureau erkende gisteren voor het eerst dat er mogelijk een link bestaat tussen de vaccinatie en de tromboses. "
Van de 25 miljoen prikken die in de Europese Unie met AstraZeneca werden uitgedeeld, is bij een kleine honderd mensen achteraf een zeer zeldzame trombose in de hersenen vastgesteld. Zo’n twintig mensen zijn daaraan overleden. De trombose lijkt zich vaker voor te doen bij jonge vrouwen, voorlopig is onduidelijk waarom.
Enkele Europese landen, waaronder Nederland, Frankrijk en Duitsland, besloten vorige maand de vaccinatie met AstraZeneca kort op te schorten. Nadien werd ze er heropgestart, maar alleen bij 55- of zelfs 60-plussers. Ons land kende tot gisteren geen beperkingen op het gebruik van het vaccin.
Het Europees geneesmiddelenbureau erkende gisteren voor het eerst dat er mogelijk een link bestaat tussen de vaccinatie en de tromboses. Het EMA blijft wel van oordeel dat de voordelen van een inenting veel zwaarder wegen dan de mogelijke bijwerkingen. ‘Er is een veel hoger risico om te overlijden aan covid dan aan de bijwerkingen’, zei topvrouw Emer Cooke op een persconferentie.
Omboeken
"Dit verandert weinig aan onze campagne, die onverminderd doorgaat. We focussen nu op de 65-plussers en op mensen die bepaalde ziektes hebben. "
Frank Vandenbroucke
Minister van Volksgezondheid
Toch besloot de Interministeriële Conferentie AstraZeneca de komende maand niet meer te gebruiken bij wie jonger is dan 56 jaar. ‘Dit verandert heel weinig aan onze campagne, die onverminderd doorgaat’, verklaarde minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) aan VTM Nieuws. ‘We focussen nu op de 65-plussers en op mensen die bepaalde ziektes hebben, dat zijn ook overwegend oudere mensen.’
Er worden geen vaccinatie- uitnodigingen ingetrokken. Wel moet een beperkt aantal -55-jarigen die AstraZeneca zouden krijgen, worden omgeboekt. Voor Vlaanderen gaat het volgens minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) om zo’n 6.000 mensen, die in de plaats een prik met Pfizer-BioNTech of Moderna zullen krijgen.
De grens wordt op 56 jaar gelegd omdat mensen vanaf die leeftijd een stuk kwetsbaarder worden voor het coronavirus. Ze dreigen vaker ernstig ziek te worden, in het ziekenhuis te belanden en zelfs te overlijden. De Interministeriële Conferentie maakte ook de afweging dat de voordelen van het vaccin overduidelijk veel groter zijn dan het uiterst beperkte risico op een trombose.
Een risicoafweging leert dat ook wie jonger is beter af is met een vaccin van AstraZeneca dan zonder. Maar zeker in Franstalig België is er veel weerstand tegen het Brits-Zweedse middel, waardoor Franstalige politici al langer vragende partij zijn om het jongere deel van de bevolking er niet langer mee in te enten. Vandenbroucke hield de boot lang af, maar vreest nu dat hij een eventueel overlijden van een jonge vrouw na een vaccinatie met AstraZeneca niet uitgelegd krijgt.
Voorzorgsmaatregel
De vaccinatiestop met AstraZeneca bij wie jonger is dan 56 jaar is zo voorlopig een voorzorgsmaatregel. Over vier weken wordt een nieuwe evaluatie gemaakt. De hoop is dat er tegen dan meer duidelijkheid is over de oorzaak van de tromboses, zodat ze kunnen worden vermeden.
*
AANPASSING TAALWETGEVING NODIG
*
Brusselse Nederlandstalige meerderheidspartijen denken 'constructief' na over tweetaligheid van diensten
Christophe Degreef
Het aantal Nederlandsonkundige ambtenaren bij Brusselse gemeentebesturen is nog nooit zo hoog geweest als in 2019. Dat blijkt uit het recentste rapport van de Brusselse vicegouverneur. Voor enkele Nederlandstalige meerderheidspartijen in Brussel is dat het sein dat er meer over ‘pragmatische’ oplossingen moet worden nagedacht. Lees: tweetaligheid van de dienst in plaats van tweetaligheid van de ambtenaar. Met die instelling wordt er dan ook de komende staatshervorming ingegaan.
Inbreuken op taalwetten
3123 benoemingen, 1829 schorsingen. In 2019 ligt het aantal schorsingen door de Brusselse vicegouverneur historisch hoog. Dat staat te lezen in het recentste rapport van vicegouverneur Jozef Ostyn. De ‘vicegouverneur’ is eigenlijk een controlefunctie voor de naleving van de taalwetten in Brussel. Een gouverneur heeft Brussel niet, want het is geen provincie.
Concreet gaat het in het rapport om inbreuken tegen de bestuurstaalwet van 1966. Die stelt dat gemeentepersoneel van de Brusselse gemeenten tweetalig moet zijn om de burger een goede dienstverlening te bieden. Vooral bij de Brusselse OCMW’s is de situatie problematisch: 1030 schorsingen op 1630 benoemingen. Benoemingen moeten hier in ruime zin worden geïnterpreteerd. Zo gaat het niet noodzakelijk om 3123 individuen, maar om wijzigingen aan tewerkstellings overeenkomsten, promoties, stages, enzovoort, en kunnen meerdere ‘benoemingen’ op eenzelfde persoon van toepassing zijn. Toch geven de cijfers aan dat er met de Nederlandskundigheid van Brusselse gemeenten een ernstig probleem is.
Verschillende oplossingen
Begin januari 2021 houdt vicegouverneur Jozef Ostyn over dit rapport een uiteenzetting voor de Vlaamse Gemeenschapscommissie — zeg maar het ‘parlement’ van de Brusselse Vlamingen — en de commissie Brussel van het Vlaams parlement.
Misschien moeten we evolueren naar een tweetaligheid van dienst
Bij die toelichting blijkt dat de Nederlandstalige partijen in Brussel zich bewust zijn van het probleem. Het wordt echter ook al duidelijk dat er erg verschillende oplossingen naar voren worden geschoven voor dit taalprobleem. Vooruit-raadslid Hannelore Goeman zegt bijvoorbeeld dat ‘het niet evident is om tweetalige mensen te vinden. We moeten het probleem blijven benoemen. Maar schorsingen mogen ook niet tot gevolg hebben dat lokale besturen in het gedrang komen. Het is tijd om na te denken over pragmatische oplossingen. Misschien moeten we evolueren naar een tweetaligheid van dienst, met een goede controlegarantie.’ Goeman vraagt daarop aan Ostyn wat zijn standpunt hierover is.
Geen echte schorsing
Schorsingen door de vicegouverneur worden wel aan het gemeentebestuur gemeld. In de praktijk leiden ze echter zelden tot een daadwerkelijke schorsing van het betrokken individu. Tweetaligheid van dienst betekent dan weer dat bepaalde personen op een gemeentedienst tweetalig zijn. En dat een Nederlandstalige (mits het nodig geduld) wel in zijn taal kan geholpen worden, maar dat anderen niet aan deze tweetaligheidsvereiste moeten beantwoorden.
Partijen zoals Groen en Open Vld zitten op dezelfde pragmatische lijn. Ze ontkennen het probleem niet, maar zien vooral de moeilijkheden die Brusselse gemeentebesturen tegenkomen bij aanwervingen. Er zijn gewoonweg te weinig tweetalige kandidaten. Voor Groen en Open Vld moet er dus vooral worden ingezet op beter onderwijs.
Reageren na de feiten
Dat onderwijs belangrijk is, geeft Ostyn tijdens de toelichting in januari ook toe. ‘Maar nu reageren we na de feiten. Dat we dit probleem op de agenda plaatsen, wil niet zeggen dat we erin moeten berusten. Alleen benoemingen schorsen is niet voldoende om een tweetalige dienstverlening af te dwingen. Je hebt daarvoor ook gewoon genoeg effectief tweetalig personeel nodig. Het onderwijs is daartoe de sleutel.’
Ostyn geeft ook mee dat er geen wonderoplossing bestaat. Dat de Brusselse gemeentebesturen moeten evolueren naar een tweetaligheid van dienst, zoals Goeman suggereert, daarover zegt hij echter ‘dat hij daar niet over te beslissen heeft’ omdat zulks een wettelijke zaak is. Ergo: dan moeten de federale politici hierover maar nieuwe wetten maken.
waar er een wil is om Nederlands te leren, ook een weg is
Maar Ostyn zegt ook dat ‘ik persoonlijk denk dat om nauwe contacten tussen ambtenaren en burgers te garanderen, de individuele tweetaligheid belangrijk is. Kijken we naar de Brusselse gewestadministratie — waar tweetaligheid van dienst geldt, in tegenstelling tot de gemeenten —, dan zien we ook dat door een positief beleid mensen die hun carrière begonnen als Nederlandsonkundig, nu wel Nederlands hebben geleerd.’ Waarmee Ostyn natuurlijk zegt dat het ene het andere niet uitsluit, maar dat waar er een wil is om Nederlands te leren, ook een weg is.
Controlerecht beter uitoefenen
De N-VA bespreekt begin maart dan hun eigen resolutie in de VGC-raad. Daarin stellen ze voor om dat het College van de VGC zal aandringen bij de Brusselse regering om haar controlerecht op de taalwetgeving bij Brusselse gemeenten en OCMW’s beter uit te oefenen. Dat wil zeggen dat de Brusselse regering eentalige aanwervingen bij de gemeenten of OCMW’s zou kunnen vernietigen. Dat gebeurt vandaag niet.
De resolutie wordt door de overige VGC’ers echter niet aangenomen. Volgens raadslid Guy Vanhengel (Open Vld) is ‘de taalwetgeving verouderd en zijn er aanpassingen nodig. Maar daar kan alleen aan gesleuteld worden op federaal niveau en op basis van een gesprek tussen beide Gemeenschappen. Een unilaterale positie innemen, is altijd een slecht begin van zo een gesprek.’
Groen-raadslid Arnaud Verstraete is er een voorstander van dat de discussie tezamen met de Franstaligen gevoerd wordt op het federale niveau. ‘De reflectie mag echter niet tot dat niveau beperkt blijven, en moet ook in Brussel samen met de Franstaligen gevoerd worden,’ zo zegt Verstraete. Het N-VA-voorstel is voor Verstraete echter niet constructief.
‘Vijandige en agressieve toon’
Ook VGC-raadslid Fouad Ahidar (Vooruit) wil de discussie constructief voeren. Hij ondervraagt de bevoegde Brusselse minister Bernard Clerfayt (Défi) erover begin april in het Brussels parlement, voor Ahidar het meest geschikte niveau. Collega Mathias Vanden Borre van N-VA — die het resolutievoorstel dus verdedigde in de VGC — vraagt Ahidar er ook waarom hij zijn VGC-resolutie niet mee heeft aangenomen. ‘Mijn partij is niet per se tegen de resolutie van uw partij gekant. Wel hadden we problemen met de vijandige en agressieve toon van die tekst. Zonder een positieve en constructieve houding kan er geen vooruitgang worden geboekt. Bovendien is de VGC ter zake totaal niet bevoegd. Als er een nieuwe tekst zou komen, die constructiever is geformuleerd, zullen we die graag bekijken en eventueel zelfs goedkeuren,’ zo zegt Ahidar.
Bernard Clerfayt zelf blijft hoffelijk, ook al probeert diens partijgenoot Christophe Magdalijns het debat te verbreden door te benadrukken dat het Nederlands een minderheidstaal in Brussel is. In goed Nederlands geeft Clerfayt aan dat ‘het echte probleem in Brussel de ontoereikende taalvaardigheid van de leerlingen is die de middelbare school verlaten. De Brusselse bevolking is over het algemeen onvoldoende tweetalig. Tweetaligheid van lokale ambtenaren wordt echter door iedereen terecht verwacht.’
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Over Sjieke Sjarel bij Erdogan kunnen we kort zijn.
Eenmaal gestampte boer, altijd gestanmpte boer. Wat hij dan wel had moeten doen? Dat is wat iedere Vlaming aangeboren is: met veel omhaal zijn zetel onder het achterste schuiven van de bloot gedeelde Duitse deerne en zelf demonstratief blijven rechtstaan. Had U dan het smoelwerk van de Sultan moeten zien!
-
Brussel, na de loonsverhoging, overvol met tweetalige Ambtenaren? Het zou geen uur geduurd hebben, of de Franse chci-chi overcoat zou aan de kapstokken gehangen hebben en was op slag iedereen weer Vlaming dien God als Vlaming had laten geboren worden. En wqt meer is: het gaat tenslotte om het geld der Valmingen.
En wat Brouckie & Consorten betreft, die zouden tegen die tijd allemaal al lang in verzekerde bewaring zitten, met als enig voedsel de miljoenen dosissen veel te gevaarlijk spul die ze al te roekeloos haden ingekocht tegen woekerprijzen maar met zware pecententjes...
Die ze nu zelfs aan de straatstenen niet meer kwijt geraken…
500589 - COBURGIA WAAR VLAMINGEN ZICH IN EIGEN LAND MAAR MOETEN THUISVOELEN
.
WOENSDAG 7 APRIL 2021
500589 - COBURGIA WAAR VLAMINGEN ZICH IN EIGEN LAND MAAR MOETEN THUISVOELEN
INHOUD
*
AAN DE VLAAMSE KUST IN VEURNE WORDT ER INGEËNT TEGEN CORONA IN DE ‘FURNES VENT’. EEN GOEDE WIND VOERT ER U VANZLEF NAARTOE….
*
OPENBARE BIECHT
Na bijna een volle week appelflauwte, terug in de voorste gelederen. Inderdaad, de kans op moedeloosheid neemt exponetiieel toe met dz jaren. Al moet ik hier aan toeevcen al heel wt ervaring te hebben opgedaan na deze onzalige tijden van dat ‘Chinees Griepke’ dat volgens miij op het punt staat de hle Wesrerse Beschaving van de kaart te vegen.
Nijp d ogen maar eens half dicht tot spleetjes en hrt zult begrijprn wat ik bedoel.
Ajs je geen overwinning kunt behalen, speel dan het spel gewoon mee. De Anglo- Saxers hebben daar ervaring mee. Daar besaan zelfs typische spreekwoorden voor in hun eigen taal de ons als voorbeld morten duenen…
Zo is het een publiek geheim dat men als Vlaming best niet terecht komt in een Brussels ziekenhuis. De kans dat het verplegend personeel daar geen Nederlands kan of wil spreken is er zeer groot. Bij deze derde coronagolf kan men nog het geluk hebben dat een Brussels ziekenhuis – zoals gebeurd is met het UZ – vol ligt en men u dan doorstuurt naar de Vlaamse Rand of verder Vlaanderen in.
Nu blijkt dat de Nederlands onkundigheid zich niet beperkt tot de ziekenhuizen, maar dat men eenzelfde schrijnende situatie ook kan meemaken in de pas opgerichte testcentra.
In ‘ONAF’, de nieuwe naam voor het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) staat in het aprilnummer een hele lijst van die mistoestanden.
Zo maakte een kandidaat voor de corona-prik in het vaccinatie centrum aan de Heizel mee dat er niemand aanwezig was die Nederlands sprak of verstond. Hij werd uiteindelijk doorverwezen naar een webstek, maar wie daar op Nederlands of Engels klikte, kwam steeds bij de Franstalige tekst terecht.
Bovenstaande was geen alleenstaand geval, maar eerder de regel, Het gebeurde o.m. ook in Etterbeek en zowat overal elders.in Brussel. In feite gaat het hier om schendingen van de taalwetgeving, waartegen niet genoeg kan geprotesteerd worden, maar, jammer genoeg, gebeurt dat niet..
---
Klap op de vuurpijl is wel dat in de Vlaamse Rand, waar alles in het Nederlands zou moeten gebeuren, er wél gezorgd wordt voor Franstalig onthaal in de vaccinatiecentra, zelfs in die van de faciliteitengemeenten, Het blijft altijd hetzelfde liedje: de Vlamingen houden zich aan de gemaakte afspraken, de francofonen alleen als het hen uitkomt. We mogen al blij zijn als ze hier en daar in de Brusselse vaccinatiecentra al proberen minstens één verzorger ter plaatse te hebben die Nederlands spreekt en verstaat.
*
BIDEN: 'ALLE AMERIKANEN MOGEN VANAF 19 APRIL AANSCHUIVEN VOOR VACCIN'
*
Jan De Schamphelaere
-
In de Verenigde Staten komen de gefaseerde inentingen ten einde. Vanaf 19 april kunnen alle volwassen Amerikanen een vaccin-afspraak maken.
'Vanaf 19 april heeft elke volwassene in elke staat, elke volwassene in dit land, het recht om in de rij te gaan staan voor een coronavaccin. Geen verwarrende regels en geen verwarrende beperkingen meer', zei Joe Biden in een toespraak vanuit het Witte Huis.
De Amerikaanse president deed zijn uitspraken na een bezoek aan een vaccinatie centrum in Virginia, ter gelegenheid van het zetten van de 150 miljoenste prik. 'We hebben al meer mensen gevaccineerd dan eender welke natie op aarde'.
Door het opheffen van de gefaseerde inentingen hopen de Amerikaanse autoriteiten dat er meer mensen sneller gevaccineerd kunnen worden, verklaarde woordvoerster Jen Psaki van het Witte Huis eerder al op een persconferentie. België zweert bij de vaccinatie wel bij de 'cohortes' op leeftijd, cohortes die ook bij de aanleg van de reservelijsten gerespecteerd worden.
Joe Biden over de versnelde uitrol van vaccinaties in de Verenigde Staten
Biden zette sinds zijn aantreden in januari een turbo onder de vaccinuitrol, onder meer door een samenwerking van farmareuzen Merck en Johnson & Johnson en 24/7 megavaccinatiesites in sportstadions.
Biden voegt er aan toe dat andere landen over enkele maanden zouden moeten kunnen profiteren van het vaccinatiesucces van de Amerikanen. Hij hoopt dat de Verenigde Staten tegen het einde van de zomer over meer vaccins zullen beschikken dan nodig en dat het land dan arme landen zal kunnen helpen.
Zolang het vaccin niet overal ter wereld beschikbaar is en het virus nog niet in alle landen verslagen is, 'zullen we niet helemaal veilig zijn', klonk het.
*
EEN REPUBLIKEINS THEEKRANSJE
OVER DE WISSEL VAN DE WACHT IN DE GOP
*
Roan Asselman
-
In 2012 werd Ted Cruz, de enige zoon van een Cubaanse vluchteling, verkozen als Senator voor de Amerikaanse staat Texas. Cruz werd verkozen als lid van de Republikeinse Partij, maar zijn campagne was in belangrijke mate een kruistocht tegen de eigen politieke familie. Steun kreeg hij bijna uitsluitend van de Tea Party-beweging, een gedecentraliseerd geheel van conservatieve verenigingen die de leiding van de Grand Old Party verweet de partijprincipes te hebben verloochend in ruil voor politieke macht in de hoofdstad.
Tea Party
Met weinig naamsbekendheid en nog minder geld begon Cruz aan zijn campagne. In de Republikeinse voorverkiezing moest hij het opnemen tegen de door de partijleiding gesteunde vicegouverneur van de staat, David Dewhurst. Dewhurst werd reeds vier keer verkozen in Texas (drie keer als vicegouverneur, één keer als landcommissaris) en was zegezeker. Maar Cruz, die omwille van zijn beperkt budget gebruik maakte van guerrillatactieken, bestookte Dewhurst non-stop vanop de rechterzijde. En met succes. De Washington Post noemde de uiteindelijke nederlaag van Dewhurst de ‘grootste verrassing van 2012’ en een overwinning van de partijleden op hun leiders.
Dankzij deze overwinning werd Cruz, de conservatieve bommengooier, lid van de Amerikaanse Senaat, een instituut dat prat ging op collegialiteit en consensusbereidheid. Maar de nieuwste Senator uit Texas was niet de eerste Tea Party-gezant in de Senaat. Tijdens de tussentijdse verkiezingen van 2010 werden Marco Rubio (uit Florida) en Rand Paul (uit Kentucky) verkozen. Beiden versloegen door het Republikeinse partijestablishment gesteunde kandidaten.
Golden Boy
Paul, Cruz en Rubio zouden elk hun eigen weg zoeken in de Amerikaanse upper chamber. Paul werd de stem van de libertaire strekking binnen de partij. Hij focuste niet-aflatend op de ‘zinloze’ oorlogen in het Midden-Oosten, het ‘gefaalde’ antidrugbeleid en de opstapelende begrotingstekorten. Cruz positioneerde zich als de belangrijkste tegenstander van de gezondheidszorgwet van president Barack Obama (‘Obamacare’). Rubio, net als Cruz de zoon van een Cubaanse immigrant, werd een prominent criticus van Latijns-Amerikaanse autocraten. Ook zou Rubio in 2013 lid worden van de beruchte ‘Gang of Eight’ (‘Bende van Acht’), een groep Republikeinse en Democratische senatoren die een immigratie compromis uitdokterden.
Dat Rubio zich te inschikkelijk zou hebben opgesteld tijdens de immigratie-onderhandelingen werd hem enkele jaren later niet in dank worden afgenomen door de partijbasis. In 2016 besloten Rubio, Paul en Cruz mee te dingen naar de partijnominatie voor het presidentschap. De kandidatuur van de telegenieke golden boy Rubio werd door verschillende partij-toppers gezien als een uitgelezen kans om een meer ‘divers’ electoraat aan te spreken. Met Hillary Clinton, de oude, blanke vertegenwoordiger van een politieke dynastie, aan Democratische zijde zou Rubio, de jonge Cubaans-Amerikaanse self-made man, een interessanter levensverhaal kunnen voorleggen aan de etnische minderheidsgroepen die in 2008 en 2012 massaal voor Barack Obama kozen.
de aanbevelingen van het partijbestuur niet aansloten bij de wensen van de partijbasis
Deze hoop sloot aan bij de ondertussen beruchte autopsie die de GOP had besteld na de overwinning van Barack Obama op Mitt Romney. Eén van de belangrijkste conclusies van dat verslag was dat de partij verzoenendere taal zou moeten spreken omtrent immigratie en integratie in een land met een toenemende etnische diversiteit. Dat Donald Trump die autopsie spreekwoordelijk de vuilbak in zou kieperen toen hij in 2015 zijn gouden roltrap afstapte, in niet mis te verstane bewoordingen zijn plannen over een grensmuur toelichtte en vervolgens omhoogschoot in de peilingen, doet vermoeden dat de aanbevelingen van het partijbestuur niet aansloten bij de wensen van de partijbasis.
Cocktailfeestjes
Donald Trump wist het Tea Party-vuur dat gedoofd was na het initiële succes van 2010 en 2012 opnieuw aan te wakkeren. De ideologische overlap tussen beide bewegingen was zeker niet volledig. Zo was er binnen de Tea Party een prominente rol weggelegd voor budgettaire discipline, iets waar The Donald niet in geïnteresseerd was. Maar de fundamentele drive was dezelfde: antipathie jegens Republikeinse carrière-politici die zich meer thuis leken te voelen op cocktailfeestjes met Democraten in Washington D.C. dan in hun eigen districten en staten.
Maar net zo opvallend als Donald Trumps uiteindelijke overwinning was het relatief succes van de overige Tea Party-kandidaten. Ted Cruz en Marco Rubio zouden tijdens de Republikeinse voorverkiezingen respectievelijk het tweede en derde grootste aantal staten binnenhalen. Het oude partij establishment was daarentegen nergens te bespeuren.
De neergang van de oude garde werd door niemand zo belichaamd als door Jeb Bush, op papier de topfavoriet voor de nominatie. Bush was de zoon van de voorlaatste Republikeinse president en de broer van de laatste. Als gouverneur (1997-2007) van Florida, de belangrijkste swing state, had hij bakken ervaring opgedaan als regeringsleider. Ook trouwde Bush in 1974 met een Mexicaanse vrouw en sprak hij vloeiend Spaans. Tot slot had de oud-gouverneur geen probleem met fondsenwerving, een essentiële gave in de money race die de Amerikaanse presidentsverkiezing is. Bush’ belangrijkste vehikel zamelde nog voor hij in de race stapte meer dan 100 miljoen dollar in, voornamelijk van de traditionele donoren van de partij.
Theekransje
De Tea Party-beweging was een uitdrukkelijke verwijzing naar de Boston Tea Party uit de begindagen van de Amerikaanse republiek. Als protest tegen de Britste belastingpolitiek in de kolonies kaapten de ‘Sons of Liberty’ enkele schepen aangemeerd in de haven van Boston en gooiden de geïmporteerde thee overboord. Deze daad van verzet was de logische conclusie van een vervreemding van de Amerikaanse kolonisten van hun politieke leiders in Londen. Zij voelden zich niet langer adequaat vertegenwoordigd — ‘no taxation without representation’ [geen belasting zonder vertegenwoordiging] — door een elite die hen als een vanzelfsprekend wingewest behandelde.
een kloof de breedte van de Grand Canyon tussen Republikeinen in de hoofdstad en Republikeinen in de rest van het land
De verkiezingen van Rand Paul, Marco Rubio, Ted Cruz en, enkele jaren later, Donald Trump waren in zekere zin een heruitgave van de 18de-eeuwse Tea Party. Conservatief Amerika — het hart van de Republikeinse Partij — zag haar leiders tijdens de Bush-jaren (2000-2008) een verkeerde weg inslaan. De idee leefde dat beroepspolitici tijdens hun (her)verkiezingscampagnes lippendienst bewezen aan de ideeën en bekommernissen van conservatieve activisten (de grassroots), maar dat zij eenmaal in Washington D.C. nog maar weinig aandacht besteedden aan de thuisbasis. Tijdens het Bush-presidentschap en in de eerste jaren erna ontstond er een kloof de breedte van de Grand Canyon tussen Republikeinen in de hoofdstad en Republikeinen in de rest van het land.
‘Daad van liefde’
Een veelzeggend voorbeeld waren de aanbevelingen omtrent het partijstandpunt inzake immigratie in het eerder vermelde autopsierapport. Terwijl het partijhoofdkwartier bekommerd was om het onvoldoende ‘inclusief’ taalgebruik betreffende (illegale) immigratie, was het voetvolk de compromis bereidheid van de partijbazen grondig beu. Jeb Bush, blind voor deze shift binnen zijn partij, had te laat door dat de Bush-lijn inzake immigratie — met als pronkstuk een legalisering van de meer dan tien miljoen illegale immigranten — niet langer een Republikeinse voorverkiezing kon winnen.
Toen Bush in 2014 de illegale grensoversteek van Latijns-Amerikanen omschreef als een ‘daad van liefde’, had niemand door dat (onder meer) deze attitude hem twee jaar later de partijnominatie zou kosten. Toen Bush tijdens een debat in 2015 gevraagd werd of hij daar nog steeds hetzelfde over dacht, antwoordde de oud-gouverneur bevestigend. Hij voegde eraan toe dat velen van hen ‘geen andere keuze hadden’ en dat er een ‘pad naar een legaal statuut’ moest komen voor de miljoenen illegalen reeds in het land. Donald Trump publiceerde daarop prompt een video waarin Bush’ ‘daad van liefde’-uitspraak afgespeeld werd over een slideshow van politiefoto’s van illegale immigranten die aangeklaagd of veroordeeld werden voor moord.
Love it or hate it, maar voor de voorzienbare toekomst is dit de nieuwe Republikeinse Partij. Een theekransje met figuren als Trump en Cruz, aangevuld met nieuwe gezichten als Matt Gaetz (Huis van Afgevaardigden, Florida), Lauren Boebert (Huis van Afgevaardigden, Colorado) en Josh Hawley (Senaat, Missouri). En de uitnodiging voor Bush en co? Die ging wellicht verloren in de post.
Roan Asselman
Roan Asselman (1996) studeerde rechten (KUL) en vermogensbeheer (EMS). Voor Doorbraak schrijft hij overwegend over de Amerikaanse politiek. Omschrijft zichzelf als conservatief in temperament en dus in gedachtegoed.
*
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Met wat wijsheden uit de Nieuwe Wereld kunnen we weer de hete brij koelen van de vernederingen in eigen land. Taalwetten zijn als fopspenen die de babymond moeten paaien om die – tegen het uithongeren - te doen zwijgen. Zelfs na bijna 200 jaar; d.i. na ruim 5 à 6 generaties van zogezegd harde Vlaa mse tegenacties, is het enige resultaat dat wij in een ‘cordon sanitaire’ als achter prikkeldraad worden afgesloten.
In een democratisch land, waar de meerderheid van de bevolking door een criminele bende vreemd-taligen als werkslaven geminoriseerd wordt.
Hoelang nog, waarde landgenoten? Waarom komt er na de Brexit, geen, Vlamxit? Wat trouwens een hereniging zou zijn die Vlaanderen in het verleden altijd voorspoed en welstand heeft gebracht.
Maar in Vlaanderen leven we nu eenmaal op de breuklijn tussen Germaanse werkzaamheid en Francofoon profitariaat….
Misschien dat het uiteindelijk aan onze generatie is om netjes vóór de kaap van de 200-jarige eindmeet de boel de nek om te draaien? Btissel Hoofdstad aan de meest-biedende verkocht en luchtdicht afgesloten voor alle uitbreiding richting het Moederland. Na googsten zes maand staan die dan stamelend en bedelend aan de poort. Om AUB wee te mogen aansluirten..
Vadertje Stalin
