Hieronder zult U lezen over ‘De Sprong’, maar eerst ’n sprong terug in de tijd naar…

**

*

Orvieto (Lazio, Italië)

de stad waar ik persoonlijk met Paus Urbanus II (1042-1099) geconfronteerd werd. Al meerdere keren op deze Blog verteld. ‘k Weet het: het is ook al zo lang geleden, die vele jaren daar in dat zonnige Italia-de-tout-mon-coeur. Ik denk er altijd nog even graag aan terug. Vooral als het hier miezerig weer is, zoals meestal. Om het even wat weervrouwen of dito mannen daarover lamenteren.

**

*

Orvieto, stad op een oninneembaar 400 meter hoog rotsplateau gebouwd, was ooit de hoofdstad van het pré-historische Rijk der Etrusken, nog voor Romulus en Remus. Een andere Stad-Staat uit die tijd was Bolsena, aan het gelijknamige wonder mooie Lago. Ja Jan, Magrietje Vande Ghinste uit Nukerke bij ‘Aaienaard’ wist wat ze wilde.

And so did I….

*

Aan dat (totaal onverwacht) marmeren opschrift boven mijn hoofd, hoog tegen de (verwaarloosde) gevel van de Franciscaner kerk, die log en breed als een afgedankte boerenschuur leek, stond er

‘Van op deze plaats predikte Paus Urbanus II in 1095, gezeten op zijn witte steigerende schimmel, de Eerste Kruistocht’.

*

Vandaar ‘De Spong’ (**) naar de huidige Franciscus, de Paus in Hiroshima/Nagasaki. Toen ik dat hoorde en die beelden zag, met het jaar 2020 aan de horizon, waande ik mij ineens in 3020 te bevinden. De Paus in Mekka/Medina. Was het er dan eindelijk van gekomen?

Anders gezegd: het is een waarheid als een koe, maar in Italië botst men om de haverklap aan tegen zijn eigen Geschiedenis. Zo leert Wikipedia, dat Paus Uranus II eigenlijk Odo van Châtillon (Châtillon-sur-Marne) heette. Die moet dus ‘maagschap’ zijn geweest van dat vriendje van Filips de Schone, die in 1302 het leven liet tijdens de nachtelijke Brugse Metten.

**

*

Hony soit qui mal y pense.

Weettewa ? In de O.-L.- Vrouwekerk in Kortrijk is alles na te trekken in de Gravenkapel. Vrij toegankelijk. Als tenminste de kerkdeur zelf open is.

Tja, en verder nog over ‘De Sprong’. Wat valt daar nog over te zeggen? Tenzij dat daar jaarlijks over de Gaverbeek gesprongen wordt. En dat de nieuwe naam van het prestigieus Gemeentelijk informatieblaadje ‘De Sprong’ wordt genoemd? Welke sprong? Ha ja, de sprong van de (uit de kast gesprongen) burgemeester-sjerp naar he grondwettelijk fluweel in Brussel!

**

*

**

Juist. De Sprong. Daar had ik het even willen over hebben. Maar er is niks om over te zeggen. Alles kits in onze ‘Piloot Gemeente’ & omliggende velden. Het Marktplein is nu al in gereedheid gebracht voor Oud en Nieuw. Met alles er op en er aan. Met aan de ene kant de indrukwekkende ijspiste (met buffet), zo hoog en groot als een Middeleeuwse kathedraal. Aan de andere kant de stalletjes van de ‘Wintermarkt’. Neen, ‘Kerstmarkt’, dat kan ook hier niet meer. De massa’s anders-gelovigen horen dat niet graag. Die hadden liever van een Suikerfeestmarkt gesproken. Maar daar is het nog enkele jaren te vroeg voor. Die mensen met ‘buitenlandse roots’ maar vooral hun stemmen zijn héél belangrijk om de zittende politici werkzekerheid te verschaffen. Die zijn, tegen alle hoop in, er nog altijd van overtuigd dat er hier in de Westhoek geen Vlaams Belangers leven. Hier niet en ook nergens in de rest van het land.

De dekenale kerk zelf staat in de weg. Dus heeft men die, net als de zielen der verdoemden, maar netjes in het midden gelaten. Duister en vuil, en geheel geschikt om te lijden.

De jeugd aan de ene kant (met ontelbare donkere hoekjes, gaten en kantjes) en de grote mensen aan de andere kant. Met in het midden daartussen de (verduisterde) lege kerk. De Heilige Amandus, die van tegen de Vallende Ziekten, zal er wel niet goed van zijn.

Een pracht van een provinciestadje. Met al jàààààren ’n soort anders ge-aarde parlementariër als Tsjeefse Burgervader. Er staat wel degelijk ‘Tsjeefse’ en niet ‘loopse’ burgervader.**

*

Alles mee met de tijd. Inclusief kleurenrijkdom en kopvodden. Maar de Politie is waakzaam. De Politie is de vriend van alle jonge meisjes die in hen de kuise Ridders zien die spreekwoordelijke verkrachtingen aan de lopende band zullen verhinderen.

Dat van de herdertjes die ’s nachts in het veld lagen, is oude koek en vergane romantiek. Gejank en gebulder BONKE BONKE met van t’ allenkante veel oogverblindende lichtflitsen. Da’s ‘cool’. Hartverwarmend cool.

Kortom, toegegeven, ook hier is De Sprong geslaagd.

Wijzelf, sedert we nu bijna 3 jaar terug zijn van ons Tweede Vaderland Italië, leven kalm en rustig in een volkswijkje dat (veel te dicht) aanleunt tegen de drukke spoorweg. Daar komt straks de ‘Fiets-O-Strade’. Er zijn op minder dan 1 Km reeds VIER fietsbruggetjes over dat spoor én de Expressweg gebouwd. Zodat de fietsers rustig van de ene kant naar de andere kunnen oversteken. Snappie? O zoveel kansen om zich quasi onder onze ogen te pletter te springen. Spring. Sprong. Gesprongen. ‘De Sprong’. Als die milieu genieters met meestal elektrische fietsen langs komen, aan de overkant van de Collstrop die ons tuintje afsluit, maar eens konden stoppen met hun lege blikjes en ander afval (zelfs gebruikte condooms) aan ons cadeau te doen. Het is, om te beginnen, geen zicht en aan de andere kant zijn ons die afvalzakken véél te duur.

Erg. Zeer erg. Zo riekt het, precies onder onze pruimenboom langs onze klant van diezelfde Collstrop, altijd naar pis en kak. Maar kom: leve het milieu en de goede gezondheid door veel lichaamsbeweging… Maar er is beterschap beloofd. Om de 500meter ’n plasinstallatie met stromend water en een nog nieuw aan te leggen rioolverbinding.

Dat zou alvast een andere soort SPRONG zijn.

Tot zover de eerste reden van deze mijn pisnijdigheid over de plaatselijke Verlichte Grote Verstanden. De charlatans!

De tweede reden is dat de Vlaamse ‘Deelregering’ mijn 15/15 invaliditeitsvergoeding heeft teruggevorderd. Omdat onze gezamenlijke minimum-pensioenen boven een bepaald minimumbedrag gaat.

De vooruitzichten voor volgende jaren zijn dus schitterend… Maar we klagen niet. De Zwartjes, de Bruintjes, en de Gestreepte, moeten ook leven.

Elk zegge het voort. Ja, ’t zijn droeve tijden als het oorlog wordt. Als men mensen slacht lijk dieren. Als het mensenbloed bij beken stroomt.

**

*

**

zwward

*

Een nieuwe golf van protestbewegingen overspoelt de Arabische wereld.

**

https://doorbraak.be/tweede-arabische-lente-draait-op-volle-toeren/

**

*

Ook in Beirut (Libanon) woeden al twee maanden protesten tegen de regering.

foto: ©Reporters / DPA

Tweede Arabische Lente draait op volle toeren

2019 is 2011 niet

Betogingen in Algerije, Irak, Libanon en Soedan, gerommel elders. Analisten zijn het er over eens: er is een tweede Arabische Lente bezig. De afloop van deze tweede ronde is onzeker. Een stand van zaken.

2011: einde van de geschiedenis

Herinner u 2011: in de Arabische wereld, een gebied dat bekend staat om zijn autoritaire en dictatoriale regimes, braken volksopstanden uit. De Tunesische president Ben Ali en zijn Egyptische ambtsgenoot Hosni Moebarak moesten hun biezen pakken. In Syrië brak een burgeroorlog uit. De westerse wereld onthaalde deze zogenaamde Arabische Lente op luid applaus, want ze zou leiden tot meer democratie. De orakels van Francis Fukuyama en zijn end of history-theorie (de hele wereld is bezig liberaal en democratisch te worden) leek binnen handbereik.

Ondertussen weten we beter, want in Syrië brak een bloedige burgeroorlog uit en in Egypte werd Moebarak vervangen door de nog hardere Al Sissi. Enkel in Tunesië bleek de overgang tot democratie min of meer gelukt te zijn, maar er is geen enkel ander Arabisch land dat zich laat inspireren door het Tunesische voorbeeld.

Democratie, corruptie en een WhatsApp-belasting

In Algerije kwamen afgelopen maanden massa’s mensen op straat om te protesteren tegen een nieuwe ambtstermijn voor president Bouteflika. Bouteflika stelt zich geen kandidaat meer, maar de betogers willen meer hervormingen richting democratie.

sjiieten zelf die hun ongenoegen laten blijken

In Irak vinden nu al wekenlang bloedige betogingen plaats om te protesteren tegen de diepgewortelde corruptie en de slechte economische toestand. Deze keer is het niet zozeer de soennitische minderheid die protesteert tegen de sjiietische overheersing, maar zijn het de sjiieten zelf die hun ongenoegen laten blijken, en laten merken genoeg te hebben van de Iraanse betutteling.

Naar aanleiding van een belasting op WhatsApp (jawel) kwamen in Libanon mensen van heel diverse pluimage op straat om te protesteren tegen corruptie en het sectaire systeem waarbij macht en invloed worden verdeeld op basis van de ‘sekte’ waartoe men behoort (maronieten, druzen, soennieten, sjiieten, …). Wat ooit het Zwitserland van het Midden-Oosten heette, is vandaag een land met een torenhoge staatsschuld waar de huisvuilophaling in het honderd loopt en er verschillende uren per dag geen elektriciteit is.

Om tegen de levensduurte te protesteren zijn er al sinds december 2018 massabetogingen in Soedan, een land waar betogen niet echt een traditie is. Protesten tegen het door de militairen beheerste regime zijn niet van de lucht.

Aanslepende problemen

En dan zijn er de landen waar er niet sprake is van een plotse nieuwe lente, maar van het voortduren van problemen die al aanslepen sinds het begin van de Arabische Lente.

In Jemen gaat de bijzonder bloedige burgeroorlog tussen Hoethi’s en het soennitische regime door, zonder dat dit de westerse media en politici overdreven sterk lijkt te interesseren. In Libië slaagt het reactionair-islamitische regime er niet in haar macht te consolideren. De rebellen van commandant Haftar, gesteund door onder meer Egypte, zijn bijzonder actief in het oosten van het land.

Het land ligt na bijna een decennium burgeroorlog in puin

In Syrië lijkt president Assad de burgeroorlog te hebben gewonnen, maar het noorden van Syrië wordt bezet door Turkije (die daar in het Koerdische grensgebied een zogenaamde veiligheidszone heeft gecrëeerd) en in het noordwesten zijn nog steeds islamitische rebellenbewegingen actief. Het land ligt na bijna een decennium burgeroorlog in puin en wordt grotendeels gekoloniseerd door Iran.

De ‘stille’ landen

In Egypte, Jordanië, Marokko en Tunesië is het vrij rustig gebleven. En ‘uiteraard’ ook in Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten (met sterkhouders Dubai en Aboe Dhabi).

verdere stabiliteit is niet gegarandeerd

Deze zes laatste landen hebben het voordeel heel rijk te zijn. Sociale onrust kan de kop ingedrukt worden met sociale maatregelen. Toch is het uitkijken naar eventuele agitatie van sjiietische militanten in het door de soennitische minderheid overheerste Bahrein. Hetzelfde geldt voor eventuele agitatie van de sjiietische minderheid in Saoedi-Arabië, die vooral aanwezig is in de olierijkste gebieden van het land. Egypte is kalm gebleven omdat het regime bijzonder repressief is, maar nieuwe aanslagen door radicale moslims kunnen nog verwacht worden. Jordanië heeft uitstel van executie gekregen door een zoveelste regeringswissel uit te voeren na gemor van de bevolking, maar verdere stabiliteit is niet gegarandeerd.

In Marokko heeft de koning nog steeds veel legitimiteit en doet de economie het lang zo slecht nog niet. Zware protesten zijn er uitgebleven, ook al zijn de sociale wantoestanden in onder meer de achterbuurten van Casablanca schrijnend. Tunesië zit in een eeuwige overgang van dictatuur naar democratie (dat is de mantra die we al acht jaar lang horen), maar is eigenlijk bijzonder fragiel. Het regime weet bovendien niet wat te doen met het bijzonder hoog aantal Syriëstrijders dat zal terugkeren naar het landje.

Gemeenschappelijke kenmerken

missen een echte woordvoerder of charismatische leider

De Arabische Lente in de landen hierboven vermeld heeft een aantal gemeenschappelijke kenmerken. De meeste protestbewegingen hebben geen duidelijk programma, en missen een echte woordvoerder of charismatische leider. Er worden veel vage slogans gebruikt zoals thawra (revolutie) en hoeriya (vrijheid). Iedereen is het er wel over eens dat de machthebbers corrupt zijn en dat de economische prestaties ondermaats zijn. Hoe naar een samenleving te evolueren met minder corruptie en meer welvaart, weet echter vrijwel niemand te zeggen.

Externe inmenging

Een aantal niet-Arabische landen uit de regio heeft een vinger in de Arabische pap. Iran consolideert haar zogenaamde ‘sjiietische banaan’: een aaneensluitend gebied bestaande uit Iran, Irak, Syrië en Libanon. Verder steunt dit land de sjiietische rebellen in Jemen (de Hoethi’s) en radicale anti-Amerikaanse milities zoals de Islamitische Jihad in de Gazastrook.

Verder steunt Israël de Koerden

Israël heeft zich neergelegd bij de ‘overwinning’ van Assad in Syrië, maar zorgt er voor dat door Iran gesteunde milities in Syrië en Libanon niet te dicht bij zijn staatsgrens komen. Verder steunt Israël de Koerden in Syrië en Irak, want een versnipperd Midden Oosten is in het belang van het zionistisch project.

Turkije is goede maatjes met moslimbroedervriendelijke regimes zoals Qatar en het door de internationale gemeenschap gesteunde regime in Libië. Het land onthaalt op zijn grondgebied met veel enthousiasme gevluchte moslimbroederstrijders uit onder meer Egypte.

De Verenigde Staten moeizn zich steeds minder in het Midden-Oosten en de Arabische wereld, ten voordele van Rusland, dat een versterkte aanwezigheid in de regio op prijs stelt. Wel handhaaft de VS zijn solidariteit met Israël.

2019 is 2011 niet

westerse interventies in de Arabische wereld zijn desastreus geweest

In welke mate verschilt de tweede van de eerste Arabische Lente ? De eerste Arabische Lente vond plaats in een relatief beperkt aantal landen. Anno 2019 is er gerommel en agitatie in heel wat meer landen. Een tweede verschil is dat de westerse landen dit keer minder geneigd zijn op de kar te springen. Dat is normaal: de meeste westerse interventies in de Arabische wereld zijn desastreus geweest. Het idee dat Arabische bewegingen die strijden tegen corrupte regimes niet noodzakelijk zelf een garantie zijn voor meer democratie en vrijheid begint stilaan door te dringen.

Hoe de tweede Arabische Lente gaat aflopen weet niemand. We kunnen alleen maar hopen dat ze inderdaad leidt tot meer democratie, vrijheid en tolerantie. Maar garanties zijn er niet.

*

Lieven Van Mele

Neen. Er zijn geen garanties. Integendeel zelfs.

De sluizen zullen integendeel nog wijder open gaan, want de islammerij is volop in de aanval.

Moeten wij, arme Avondlanders, dan inderdaad nog wachten tot 3020 voor we op onze beide oren kunnen slapen?

*

Woensdag 27 November 2019