MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. zaterdag 21 april 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit die blou van onse hemel, uit die diepte van ons see,
Oor ons ewige gebergtes waar die kranse antwoord gee.
Deur ons ver-verlate vlaktes met die kreun van ossewa
Ruis die stem van ons geliefde, van ons land Suid-Afrika.

Ons sal antwoord op jou roepstem, ons sal offer wat jy vra:
Ons sal lewe, ons sal sterwe - ons vir jou, Suid-Afrika.

Ik zou het werkelijk niet weten. Is wat volgt, over Zuid Afrika, puur puberaal journalistiek amusement, is het geschiedenisvervalsing of alleen maar indoctrinatie? Of is er toch nog een greintje schaamtegevoel overgebleven? Voelen de Heren Hoernalisten aan bij het volk dat datzelfde volk veel te ver te ver is gegaan? Wie zal het zeggen? Hoe kan het ANC nu plotseling slecht geworden zijn? Het zou toch de blanke hemel voor alle zwarten gebracht hebben? Dat was toch beloofd! Is dat nu de hemel, of eerder de hel?!

Is het dàt wat de mensen willen lezen, als ze de krant kopen, of is het de zoveelste aanleiding om te denken Nee, bedankt, fret het zelf

Kroniekje over : een bedenking zo oud als de straat. Ja! In wat tijd leven we! Het Licht van De Schandaard komt deze keer uit Zuid Afrika en projecteert op het Witte Doek van de toekomst wat ons in het Oude Europa binnenkort ook te wachten staat. Groepsverkrachting op het Internet van kinderen door kinderen : daar wekt het nog ergernis. Maar als onze Grote Geesten iet of wat bij de pinken zijn, kunnen ze nog in hun jargon tijdig op zoiets het etiket ethische verworvenheid plakken en het daarna uit het Strafwetboek lichten

Groepsverkrachting schokt Zuid-Afrika

7 jongens verkrachten gehandicapt meisje en posten het online

BRUSSEL - Zeven jongens hielden drie weken lang een meisje gegijzeld, om haar beurtelings te verkrachten. Ze filmden hun misbruik, postten de video online en 'scoorden' een internethit. Zuid-Afrika vraagt zich af hoezeer zijn samenleving is ontspoord.

'Faces of shame', gezichten die schaamte oproepen: dat blokletterde The Star, de grootste krant van Johannesburg, gisteren boven de foto van de zeven verdachten van de groepsverkrachting in Soweto, het bekende zwarte township in die Zuid-Afrikaanse stad. 'Wij zijn een natie van helden. Nelson Mandela, Desmond Tutu, Steve Biko, F.W. De Klerk: deze Zuid-Afrikanen hebben wereldwijd lof geoogst met hun moed en met hun menselijkheid. Vandaag hebben wij die erfenis besmeurd', schreef de krant in een aangrijpend hoofdartikel.

Zeven jongens, tussen veertien en twintig jaar oud, zijn gearresteerd op verdenking van de ontvoering en groepsverkrachting van een meisje uit hetzelfde township. Het meisje is zeventien, maar heeft de mentale leeftijd van een kind van vijf. Haar handicap maakt haar extra kwetsbaar: op haar veertiende werd ze al eens verkracht.

Het nieuws heeft heel Zuid-Afrika diep geraakt, een land dat op het gebied van moorden, homejackings en verkrachtingen toch al wat gewend is. Elke dag worden in Zuid-Afrika 181 meisjes of vrouwen aangerand of verkracht.

Ook een bericht over een groepsverkrachting is er - helaas - geen primeur. 'Maar dit incident wordt als zoveel schokkender ervaren omdat de bovendien erg jonge daders hun misbruik filmden en dat filmpje zelf via de sociale media verspreidden', reageert Lucy Holeborn, onderzoekster bij het South African Institute of Race Relations, een gereputeerd onderzoeksbureau in Johannesburg. 'De daders hadden blijkbaar zelf niet het gevoel iets verkeerds te doen. Ook is het schokkend dat het bewuste filmpje twee weken lang op het internet kon worden bekeken zonder dat iemand zich er vragen bij stelde.'

Drie weken lang was het meisje vermist. De politie ging haar, en de daders, pas zoeken nadat een lokale journalist dinsdag de politie over het filmpje ingelicht had. Luttele uren later arresteerde de politie de zeven jonge verdachten. Woensdag is het meisje teruggevonden, toen een man van 37 met haar probeerde weg te vluchten.

Het incident heeft een schokgolf doorheen Zuid-Afrika gejaagd, zegt ook Jillian Green, nieuwsmanager bij The Star, vanuit Johannesburg: 'Deze groteske gebeurtenis raakt een zeer gevoelige snaar in dit land. Dit gaat om veel meer dan één slachtoffer, maar om een reeks onderliggende problemen in deze maatschappij die moeten worden aangepakt.'

Tijdens het apartheidssysteem in Zuid-Afrika waren terreur en geweld al dagelijkse kost. Anti-apartheidsicoon Nelson Mandela leidde zijn land doorheen de geweldloze transitie naar democratie. Hij vermeed een burgeroorlog in Zuid-Afrika. Maar sommigen zien in het gewelddadige karakter van de samenleving het bewijs dat zoveel geweld, terreur en agressie toch sporen heeft gelaten in de Zuid-Afrikaanse ziel.

'Geweld kenmerkte het apartheidssysteem, maar ook zijn oppositie', reageert onderzoekster Lucy Holeborn, die het geweld in Zuid-Afrika aan verschillende factoren wijt.

'Soweto zelf was in de jaren 80 en begin jaren 90 zeer gewelddadig. Typerend voor townships zijn ook vaderloze gezinnen - een erfenis van de apartheid, toen enkel mannen toegang kregen om in de stad te gaan werken, en hun gezin in het township moesten achterlaten. Vandaag dwingt niet langer apartheid, maar wel de hoge werkloosheid veel mannen om in een andere staat werk te zoeken. Kinderen groeien zonder vader op, in krap behuisde, gewelddadige townships. Het is er vrij normaal, dat volwassenen en kinderen in dezelfde kamer slapen. Dat stelt kinderen al op erg jonge leeftijd bloot aan seks en geweld.'

Alles samengeteld en gedeeld door twee : Zuid Afrika was ooit de voedselbank en de graanschuur van heel Zwart Afrika. Toegegeven : het was NIET communistisch, in tegendeel. Het ANC was een samenraapsel van terroristen en brandkastkrakers, en bovenal, er was, naast de algemene welvaart, als een doorn in het oog, de blanke suprematie. Er was weelde en welstand, ja, vooral voor al wat hard werkte en Witmens was, terwijl de van nature luie Zwartmens gestaag, traag maar zeker door vlijt en werklust omhoog kon geraken. Dat heette toen Apartheid in al zijn slechtheid : living apart together L.A.T. : een soort kamerbred en wereldwijde Lat-relatie. Verre van ideaal, dat wel, maar toch altijd beter dan niets. Toen kwam Nelson Mandela, werd er onder zijn leiding, aan de hand van machinegeweren en plofstof, de communistische revolutie gepredikt om de Zwartmens boven de Witmens te plaatsen. Dat ook was democratie, de macht, of liever de domme kracht van het getal, zoals François Hollande het zegt in zijn verkiezingstoespraken. Dat begon met het ANC LIGHT en gaat tot op de dag van vandaag door met o.a. de plaatsmoorde, waarbij het blanke boerengezin wordt uitgemoord, en de veroveraars ervan uitgaan dat het land vanzelf het graan zal opbrengen en dat de stallen, eenmaal leeg gevreten, vanzelf in conservendozen zullen geraken. Zuid Afrika, onder moordbenden, de Witmensen meestal uitgeweken, de Zwartmensen nog dieper in de hel, hun leiders in de pluche, werkloosheid en hongersnood : dat is Zuid Afrika na de Apartheid. Maar akkoord hoor : alle begin is moeilijk, en iedere natie loopt waar ze wil, zelfs in haar ongeluk. Maar dat die Stellenbosche kerels ooit terugkomen? Ik durf het betwijfelen!

Och, zeggen de Media, van op veilige afstand, dat zijn de kinderziektes! In Zuid Afrika heerst nu de sociale rechtvaardigheid. Ja zeker : de ongeschoolde Zwartmens is nu CEO van het bedrijf waar hij vroeger de koer veegde, en de Witmens van vroeger, die staat nu aan de lopende band. Want life goes on en niemand spreekt nog van Stalinistische toestanden. Hoe zou men : het Internationaal Socialisme heef er vaste voet en het bedje wordt er gespreid voor de Muzelmannerij. Dàt is pas vooruitgang!

Dat is NU, waar de gehele Apartheid maar een verre hersenschim meer is. Maar waar er tezelfdertijd de Mens bezig is zichzelf te vernietigen.