MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. woensdag 9 mei 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Van L naar R : een Lynxe Barones, een fervente Maoïst, een Christen Sociaal Democraat

Zouden de Eurocraten ook kijken naar Dagelijkse Kost van Jeroen Meus? Zou het kunnen dat Eric Van RAMP AAY, in zijn functie van Natte Dweil, hen op het uur van uitzenden bijeenroept in zijn bureau? Barbarosso, arm in arm met Catharina Ashton, als een verliefd stel op de canapé! Waar zouden die slimmekes anders geleerd hebben, dat er dagverse ingrediënten bijeen moeten gescharreld worden om verse Soupe Hollandaise te maken?

Kroniekje over : op een opvallende manier maar zonder de bedoeling op te vallen, wordt in het volgend artikel in De Morgen betoond, dat de EU in snel tempo gebelgiciseerd wordt. De geschetste werkwijze is hallucinant en doet mij, in de plaats van de hoernalist, denken aan de Goden op de Omlymus, die het gewriemel van de stervelingen beneden hen bleven gadeslaan, zonder tussenbeide te willen komen. Er vertrekken dagelijks enorme transfers uit de welvarendste gedeelten richting bodemloze putten elders, en er wordt idem dagelijks gepalaverd en her-gepalaverd in donkere krochten, over bijkomstigheden met maar één constante : hoe kan de wil van de meerderheid op een blijvende manier de nek worden omgewrongen. Het belgicieren is één dominante.

Daar staat tegenover dat het Oude Europa wilens nillens het meesterschap in de feiten van het nieuwe Duitsland moet erkennen. Men zou, met een beetje slechte wil, zelfs kunnen spreken van herkennen van het oude ras der Übermenschen.

Die twee verzoeken te verzoenen, het belgiceren, d.i. het compromissen sluiten tot ver over de grenzen van het fatsoenlijke, en het germaniseren, d.i. het najagen van een zo groot mogelijke samenleving onder Één volk, één Rijk, één Führer, is hetzelfde als vuur willen voeden met water, of het waterwillen doen koken door middel van het vuur..

Water koken door middel van het vuur : dat is precies de werkwijze voorde Soupe Hollandaise die de Grote Drie willen serveren. Laten ze dus goed oppassen, zij die hun moeder hen niet heeft leren blazen.

Het woord is weer aan de Duitsers

Niet alle Europese kaarten zijn al geschud. Veel hangt af van wat in Berlijn gebeurt, vindt Steven Van Hecke. De man is politicoloog en verbonden aan het Antwerp Centre for Institutions and Multi-Level Politics (ACIM) van de Universiteit Antwerpen.

Vandaag is het 9 mei, Europadag. EU-ambtenaren hebben een dagje vrij, maar veel valt er op deze feestdag niet te vieren. Nadat de eurocrisis regeringswissels teweegbracht in onder meer Griekenland, Ierland, Italië, Portugal en Spanje, lijken nu de kiezers Europa zelf de wacht aan te zeggen. Hoe liggen de kaarten nu het eerste stof van het voorbije verkiezingsweekend is gaan liggen en welk patroon tekent zich af?

Massale middelvinger
Frankrijk heeft zondag gekozen voor 'Le changement, c'est maintenant'. Maar of er veel changement zal komen - laat staan maintenant - valt nog te bezien. De verwachte anti-Sarkozy-tsunami is er niet gekomen, toch frappant voor een uittredend president die al bij voorbaat werd afgeschreven. De UMP-kopstukken toonden zich op de verkiezingsavond alvast bijzonder strijdvaardig. Over vijf weken vinden immers parlementsverkiezingen plaats. In de politiek is dat een eeuwigheid. Zal Hollande zijn état de grâce zolang kunnen aanhouden? Een cohabitation, een linkse president die opgezadeld zit met een rechts parlement, is niet bij voorbaat uitgesloten.

In Griekenland heeft zich de verwachte kladderadatsch voltrokken. De kiezers hebben massaal hun middelvinger opgestoken naar hun eigen politieke klasse, Europa en de financiële markten. Veelzeggend toch dat er meteen speculatie ontstond over nieuwe verkiezingen. Europa heeft op dat vlak een kwalijke reputatie: als de uitslag van een referendum Brussel niet bevalt, mag de kiezer een tweede keer opdraven, om dan de 'juiste' keuze te maken. In Griekenland stevent men op zo'n scenario af.

Ook bij de lokale verkiezingen in Groot-Brittannië en Italië kantten de kiezers zich massaal tegen de zittende machthebbers. Cameron komt verzwakt uit de strijd, maar het is vooral zijn pro-Europese coalitiepartner, de LibDems, die pluimen laat. In Italië zijn het de partijen die technocraat Monti steunen die het gelag betalen. En dan zwijgen we nog over wat er mogelijks in Nederland staat te gebeuren. Misschien kan Di Rupo eens naar Athene of Amsterdam afzakken. De socialisten lijken hem daar meer nodig te hebben dan in Parijs.

Knip op de beurs
België lijkt wel een oase van rust, want ook oostwaarts staat er veel op het spel. Zondag trekken de kiezers van Noordrijn-Westfalen (een deelstaat die evenveel inwoners telt als Nederland en Vlaanderen samen) naar de stembus. De uitslag in Düsseldorf kan repercussies hebben tot in Berlijn, en dus in gans Europa. Naar verwachting zal de Piratenpartei aan de haal gaan met de kiezers van de FDP, de coalitiepartner van Merkel, want zelfs in Duitsland worden de regeringspartijen afgestraft en zijn de anti-Europese extremen aan de winnende hand.

Als de liberalen de kiesdrempel niet halen en ook uit het parlement van de grootste deelstaat verdwijnen is een verdere destabilisering van de FDP en dus van de regering-Merkel niet uitgesloten. Straks zit Merkel al voor de Bondsdagverkiezingen van 2013 opgescheept met een Grosse Koalition - een samengaan van christen- en sociaaldemocraten. Dat zou pas een opsteker zijn voor Hollande.

Maar zover zijn we nog niet. Integendeel, Merkel liet al duidelijk verstaan dat er niet geraakt kan worden aan het begrotingspact. Met in haar nek de hete adem van de coalitiepartners - de Beierse CSU en de liberale FDP, kampioenen van de bezuinigingen - moeten we minstens tot zondag geen ander geluid uit Berlijn verwachten. Trouwens, het begrotingspact is nog maar door drie lidstaten geratificeerd. Harde realiteit is het dus nog lang niet. Een bijsturing met meer aandacht voor groei en werkgelegenheid ligt in het verschiet. Het is zelfs niet uitgesloten dat die er ook zou zijn gekomen zonder een linkse zege in Frankrijk. Draghi, Barroso en Van Rompuy hebben er al voor gepleit en eind deze maand komt er een extra top. Dat is dan mooi meegenomen voor Hollande, enkele dagen voor de parlementsverkiezingen.

Desnoods worden alle staatshoofden en regeringsleiders naar Parijs overgevlogen om een plechtige verklaring te ondertekenen. Want veel meer dan dat zal er niet uit de bus komen. Met de Growth and Jobs van Barroso en de Europa 2020-strategie heeft de EU immers al geruime tijd een groeipad. Het komt er nu alleen op aan die plannen uit te voeren en de EU van de nodige middelen - ook financieel - te voorzien. Maar de meeste landen houden de knip op de beurs. Nationaal besparen en Europees stimuleren, daar hoor je maar weinig politici voor pleiten.

Eigenlijk is er slechts één land dat over de middelen beschikt om een relancebeleid te financieren. Pech voor Hollande en co. dat uitgerekend Duitsland nog niet warm loopt voor zo'n scenario.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : ook niet aan gedacht, aan die Europa-dag? Of geeft U misschien geen dag verlof gekregen? Ligt Europa misschien ook ver van Uw bed? Staat U mij dan toe ff de puntjes op de I te zetten.

Ons werelddeel is best te vergelijken met een krabbenmand, alleen de grootste bijters kunnen hun eigen kop behouden. Komt daar nu bij, om de zaken wat eenvoudiger te maken, dat er altijd maar voort nieuwe krabben in de mand bijkomen. En deze keer zijn het krabben die niet uit dezelfde zee komen. Integendeel, ze vallen bij manier van spreken, gewoon uit de lucht.

Punt twee is, dat er in een krabbenmand maar één fatsoenlijk Leider kan zijn, die liefst als goed huisvader de hele mand organiseert. Die Grote Leider voor het ogenblik is lijk God-de-Vader : hij bestaat uit drie goddelijke personen. U ziet hen bovenaan dit stukje. U moogt zelf oordelen over de bekwaamheid die in hun ogen straalt. En dan zwijg ik nog over het Jos Gheysen-gehalte van twee van de drie

Punt 3 is de taal : de krabben uit mijn krabbenmand spreken allemaal dezelfde krabbentaal. In Europa bestaat het Esperanto als vele jaren, maar is te simpel om te worden toegepast. Waarom gemakkelijk maken als het moeilijk ook kan?

Dat om een degellijke aaneengesloten eenheid te vormen, er eerst spelregels moesten zijn geweest, waar ieder die wil aansluiten, die moet respecteren. Eerst spelregels maken, en dan het spel organiseren,. En niet omgekeerd! Een paar voorbeelden als illustratie. Op korte en welbepaalde termijn : eenzelfde belastingssysteem, eenzelfde sociaal beleid, eenzelfde verkeersreglement, eenzelfde taal, eenzelfde wetgeving en rechtspleging, enz. Zo zou bvb de welstand niet gedelocaliseerd meer kunnen worden naar de lageloon-landen. Zo zou het bestuur kunnen vereenvoudigd worden, de efficiëntie ten bate.

Denk aan de eenvoud in het gebruik van het systeem Earth Vieuw : zelfs een wiegekind in om het even welk werelddeel, kan er meer werken! De Google-mensen zijn dan ook knappe bollen, en geen Eu-fossielen.

Ho! Schreeuwt men nu in koor : overheidswerken zullen de economie aanwakkeren. Typisch een Lynxe verkeerde denkpiste, die alleen maar leidt tot nutteloze staatsuitgaven. Economie moet niet aangewakkerd worden van buiten uit. Economie wordt aangewakkerd door het meest eenvoudige principe ter wereld : winst maken, beloond worden voor de inzet. Overheidwerken zijn zelden nuttig voor het principe van return on investment, want er zijn altijd Grands Travaux Inutiles die voorrang krijgen wegens dit Lynxe principe, daar waar de ontsluiting van de haven van Antwerpen juist zeer winstgevend had kunnen zijn.

Anders gezegd : die Grands Travaux Inutites, dat is het gevolg van het belgicieren, en de formidabele wederopstandig van het kapot gebombardeerde Duitsland, dat is het gevolg van degermanisering.

Maar laten we eerst afwachten, hoe warm la Soupe Hollandaise zal worden opgediend. Misschien wel door tafeldienaars in nationale klederdracht, die de Sirtaki dansen..