MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. maandag 6 augustus 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hij blies in Fréjus, de badplaats der Oude Romeinen, zijn laatste adem uit en deze keer heeft de stuwdam, anders dan in 1959, stand gehouden. De vloedgolf van lofbetuigingen zal dus spoedig opgedroogd zijn.

Vraag : gaat de Super Socialist Michel Daerden nu daard in, in een wijnfles of direct in een wijnkist? Of begraaft men hem, lijk de Fararos dat deden met hun rijkdom, in zijn Porche Cabriolet?

Kroniekje over : de ontboezemingen in de media over het heengaan van een der dikste steunpilaren in de Vlinderregering van Di Jeanetto.

Bijna alle kranten hebben in hun commentaarstukken aandacht voor het overlijden van gewezen minister van Pensioenen Michel Daerden gisteren in een ziekenhuis in het Zuid-Franse Fréjus. Daerden wordt in de Vlaamse kranten geroemd als intellectueel en cijferwonder, maar ook herinnerd als notoir alcoholgebruiker.

Socialisme heeft voor Michel Daerden nooit gerijmd op miserabilisme. Als anderen er beter van worden, van dat socialisme, waarom mocht hij er zelf dan ook niet beter van worden?

En dus reed hij per Porsche cabrio. Op benzine, sancerre en pomerol. Papa is dood. Wallonië blijft verweesd achter."

In De Morgen schrijft Hugo Camps in zijn column dat weinig politici in Vlaanderen zo gedemoniseerd zijn als Michel Daerden. "Maar toch, Daerden was echt niet de geclassificeerde schlemiel die de - vooral Vlaamse - beeldvorming ervan gemaakt had. Ik zeg zonder schroom: Michel was een intellectueel. Cijferfetisjist zelfs."

Het enige probleem van Daerden volgens Camps: hij wou geliefd zijn. "Daar deed hij alles voor, tot veren in de kont toe. Populist avant la lettre, maar wel met een rood hart. Tattoo van het charter van Quaregnon. Ofschoon zelf Porscherijder, het historische ouvriërisme als bodem van de ziel. Daerden had een spraakgebrek. En dus dacht iedereen dat hij altijd dronken was. Hij was ook existentieel timide: zonder glaasje niet de straat op. (...) Hij zal in onze grijze-muizendemocratie gemist worden. En niet alleen als clown." .

Zonder zijn onwaarschijnlijke fratsen en mits hij zijn liefde voor de fles in bedwang had kunnen houden, was hij ongetwijfeld tot het exclusieve kransje rond Elio Di Rupo blijven behoren

Maar "zijn esbattementen, al dan niet in beschonken toestand, werden door de jongere generatie steeds minder gesmaakt", aldus Castre (GVA)l. "Als minister van Pensioenen bakte hij er niks van en wat hij zei was onverstaanbaar gebral. Bovendien raakten hij en zijn zoon Frédéric verwikkeld in een gerechtelijk onderzoek naar belangenvermenging. (...) Helemaal uitgerangeerd werd de flamboyante Daerden evenwel niet. Als troostprijs voor zijn afscheid van de federale en regionale politieke scène werd hij topman van 'W Fin', een nieuwe nv gecreëerd door de Luikse intercommunale Tecteo. Of was het vooral om hem tevreden te houden?" .

"Slachtoffer van het beeld dat hij zelf creëerde", zo vat Le Soir het samen. De krant wijst op de ambivalentie van Daerden: een intelligent man die de cijfers beheerste zoals weinig anderen, een populair en joviaal man, die zich weinig zorgen maakte over zijn drankgebruik. "Er moet gezegd dat het de laatste tijd niet zijn politieke handelen was dat hem media-aandacht opleverde", aldus de krant.

Het politieke dier dat hij was moest zich verzoenen met de showman die hij werd. Na zijn dood blijven die twee gezichten van de Luikenaar overeind

Wij, de pers in zijn quasi totaliteit, hebben hier ten volle misbruik van gemaakt. Wij hebben ongetwijfeld gefaald in onze taak als critici en observatoren van de politiek, door uiteindelijk enkel te tonen wat ons aan het lachen bracht

La Dernière Heure meent dat de media verantwoordelijk zijn voor het begin van de "Daerdenmania". "Wij, de pers in zijn quasi totaliteit, hebben hier ten volle misbruik van gemaakt. Hij was de goede klant, diegene die garant stond voor het succes van een artikel of een interview (...). Wij hebben ongetwijfeld gefaald in onze taak als critici en observatoren van de politiek, door uiteindelijk enkel te tonen wat ons aan het lachen bracht."

"De tweede dood van papa", menen de kranten van de groep SudPresse. Volgens hen had Daerden zijn laatste woord in de politiek nog niet gezegd. "Hij wilde een tweede kans. Hij wilde triomferen bij de gemeenteraadsverkiezingen om al zij die hem te snel politiek begraven hadden een lesje te leren." .

Post Scriptum (red) : mochr U Staatsambtenaar zijn , of, god-betere-het, zelfs Minister van Staat, en U valt in coma, al of niet in een mondaine bedplaats aan de Franse Zurenkust, zorg dan dat Uw familieleden weten dat U de Eerste dag van volgende maand moet halen. Dat is namelijk Saint Touche, waar de staatspensioenen worden uitbetaald. Deze wijze raadgeving kan desnoods voor iedere gepensioneerde, enfin, voor zijn nabestaanden, goed van pas komen.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : het beroep van Revisor en Accountant is in feite, op het honorarium en nog een paar kleinigheidjes na, hetzelfde. Ik heb altijd een plaatsvervangende schaamte gevoeld, telkens de naam Daerden, vader of zoon, viel. Die naam stond symbool voor gesjoemel en gesjacher van het zuiverste karaat. Met telkens de vinger op de wonde. Applo voor de ideologie als communicerend vat van profitariaat. Steve Stevaert kon er niet aan tippen! Zo zat was die nu ook weer niet. Maar Allez! Buiten dat, niets dan goed van de doden! De man krijgt nu heel zeker een Staatsbegrafenis, waarbij de hele reutemeteut van de Vlinderregering Di Jeanetto zal aanwezig zijn. Misschien zelfs dat de Sire (of het zeuneke) in persoon een krokodillentraan zullen komen plengen aan de baar.

Nu vraag ik mij toch af, of Leonard, de hoogste in graad, want het zal toch wel Leonard zijn die de Dienst zal leiden : Sansculotten Grote Geesten begraven toch elkaar, of Leonard dus, met wijwater zal kwispelen, of met champagne.

In paradisum, te ducant te angeli : ten paradijze begeleiden U de engelen. Zeulend met kratten champagne tot bij de troon van de Allerhoogste, waar het zuipen en schransen gewoon kan doorgaan?.

Zeg me niet dat Michel Daerden (volgens het gebruik van de Socialisten in Duitsland, op hun gevangenen voor het eerst en masse toegepast tijdens de oorlogsjaren), zo maar de oven zal ingaan zonder een van de duurste kerkelijke diensten ter wereld. Onze Grote Geesten, waarvan Daerden toch een der Geestigsten was, hebben volgens hun eigen doctrine, recht op de duurste zorgen, tijdens maar ook na hun dood. Elke Grote Geest-Socialist staat voor één grote alles omvattende levens-les voor hun volgelingen : de kortste weg naar rijkdom gaat viahet socialisme!

Het populisme van Daerden is/was wel een ander soort populisme dat dat bedoeld door Bertje Bibber! Want populisme is net als cholesterol : er is goede cholesterol en er is slechte cholesterol! Aan U de keuze!