MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. donderdag 9 augustus 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het verhaal hoe het Yougoslavië van Maarschalk Tito in mijn hoofd verweven is met Tjechoslowakije, zodat Albaniê,Montenegro, Servië, Kosovo, Macedonië, enz in onze dagen het nieuws beheerst, gaat mijn petje zeerhoog teboven. De essentie van al die dingen dateert uit de tijd dat mijn dagen tekort waren om al mijn beroepsbezigheden de baas te kunnen. Hoe zou ik dan tijd gevonden hebben om mijn neus in andermans zaken te steken? Toen viel het begrip Moslim in die verhalen zowat altijd tussen de plooien van het nieuws. Er was ook geen Internet! Ach wat : het waren nationalisten van de ene of van de andere kant Meer viel er niet te onthouden. Ik zal nog veel moeten leren om de verloren tijd in te halen!

Kroniekje over : hieronder een sterk staaltje van Vuil-Lynxe verslaggeving die voetje-bij-voetje ontaardt in ruige geschiedenis-vervalsing. Als er veel te verhullen valt, schrijven ze lange artikels. Of : hoe een fles wijn ofwel half leeg kan zijn, ofwel half vol. Hier echter wordt een volle fles wijn (de zelfstandigheid, meer of min, van al die volkeren) zo maar in het gootgat gekieperd en vervangen door gekleurd water.

Waar de gewenste redenering mislukt, wordt bok Lynx altijd een kunstgreep toegepast anderzijds moet worden gezegd.: eens in het verhaal vast staat dat ook hun vriendjes evengoed attrociteiten hebben gepleegd, wordt Milosevic ten tonele gevoerd. Dan moet wel gesproken worden over zijn veroordeling door het Internationaal Hof van Den Haag. waar bleek dat die nog een groter massa-moordenaar is geweest dan de anderen. Maar dat wordt niet gezegd, toch niet met zoveel woorden.

Karl va den Broeck (wat is dat toch met die Lynxe hoernalisten, altijd met namen uit de onderste regionen van de menselijke anatomie) heeft, om onderstaand artikel te schrijven, lang en hard zijn klavier moeten mishandelen. Is altijd zo met een advocaat die de misdadigheid onder veel woorden moet goedpleiten. Een pleidooi over de waarheid is altijd zeer kort. Is U dat nog nooit opgevallen? Mocht U daaraan twijfelen : zie in fondo.

De onafhankelijkheidsstrijd van de Kroaten was een voorbeeld voor het Vlaams Blok

Volgens Filip Dewinter heeft het Vlaams Blok de Kroaten nooit militair gesteund tijdens de oorlog, meldt Karl van den Broeck, chef Boeken van De Morgen. Hij volgde het Vlaams Blok voor deze krant tussen 1991 en 1997. .

De ontwapende Serviërs waren toen geen partij meer voor het Kroatische leger dat onder meer door extreem rechtse huurlingen uit West-Europa werd gesteund Tussen 1991 en 1996 ben ik vijf maal in Kroatië geweest. Met de jongeren van Vlaams Belang stuurden we containers met hulpgoederen en medicijnen. We waren ook de eerste politieke fractie in België die de onafhankelijkheid erkende. Maar militaire steun? Nooit."

Dat liet Filip Dewinter gisteren aan De Standaard weten nadat er heisa was ontstaan over een tweet waarin hij zei "een beetje jaloers" te zijn op de Kroaten die op 5 augustus het einde van hun onafhankelijkheidsoorlog vierden. Hij liet ook een bericht na over generaal Ante Gotovina : "een Kroatische held, oorlogsmisdadiger voor anderen".

Gotovina werd in 2011 door het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag veroordeeld wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid. Hij leidde het offensief in de Krajina, een streek in Kroatië waar vooral Serviërs woonden en verdreef tijdens de zogenaamde Operatie Storm meer dan 90.000 etnische Serviërs. Het was de eerste 'etnische zuivering' in de Joegoslavische oorlog.

Dat Filip Dewinter sympathie betuigt aan dit offensief, en aan Gotovina, ligt volledig in de lijn van de koers die de partij al sinds 1992 vaart. Alleen gebeurde dat vroeger met iets minder scrupules.

De steun van het Vlaams Blok aan de Kroaten, en vooral aan de meest extremistische groepen binnen het Kroatische leger, is goed gedocumenteerd in een aantal standaardwerken over de partij (Wat het Vlaams Blok verzwijgt van Marc Spruyt uit 2000 en vooral Het Vlaams Blok van Hugo Gijsels uit 1992) en werd in die bewuste jaren door een aantal journalisten - onder wie ondergetekende - op de voet gevolgd.

Dat het Vlaams Blok geen militaire steun gaf aan de Kroaten is voer voor discussie. Op 8 april 1992 publiceerde Jörgen Oosterwaal (toen nog Wetstraatjournalist bij De Morgen) een interview met Jan Huybrechts, op dat moment voorzitter van de Vlaams Blok Jongeren. Die verklaarde dat acht Vlamingen aan Kroatische zijde hadden deelgenomen aan de gevechten in ex-Joegoslavië. Volgens hem stuurde het Vlaams Belang jonge Vlamingen door naar Nederland om zich daar als vrijwilliger te kunnen aanbieden voor de Kroatische zaak. Huybrechts verwees naar de Nederlands-Kroatische Werkgemeenschap van Douwe van der Bos, een ex-lijsttrekker van de Centrumdemocraten, die via De Telegraaf openlijk huurlingen ronselde.

Huybrechts zei ook dat hij Van der Bos in Zagreb had ontmoet. Van der Bos vocht in het Kroatische Bevrijdingsleger (HOS), de paramilitaire vleugel van de extreem rechtse HSP (Kroatische Partij voor het Recht) die al in september 1992 door president Tudjman verboden werd.

Twee dagen later, op 10 april 1992, is Douwe van der Bos te gast in het Antwerpse hoofdkwartier van het Vlaams Blok. Op een 'Kroatië-Avond' toont hij - in aanwezigheid van toenmalig Vlaams Blok-senator Wim Verreycken en Filip Dewinter - een video waarin hij en zijn huurlingen in actie te zien zijn. Tijdens die avond, waarop ondergetekende aanwezig was, konden "geïnteresseerden" hun naam opgeven om "meer informatie" te krijgen.

De beruchte Kroatië-avond in Antwerpen was aanvankelijk een organisatie van het Vlaams Blok. Omdat Het Nieuwsblad diezelfde ochtend ruchtbaarheid had gegeven aan het initiatief, werd plots Voorpost naar voren geschoven als organisator. Deze organisatie ontstond uit het puin van de als privémilitie veroordeelde Vlaamse Militanten Orde. Van der Bos was lid van Voorpost-Nederland.

Aan Het Nieuwsblad ontkende Huybrechts toen dat het Vlaams Blok huurlingen ronselde voor Kroatië. Maar De Morgen ontving nooit een recht van antwoord op het artikel dat op 8 april verscheen en waarin de VBJ-voorzitter zich veel genuanceerder had getoond. Huurlingen ronselen voor een vreemde mogendheid is verboden in België. Dat verklaarde ongetwijfeld de voorzichtigheid van het Vlaams Blok.

Het Vlaams Blok had ook een eigen hulporganisatie 'Hulpcomité Kroatië: volk in nood'. Dat zamelde hulpgoederen in via Voorpost-kopstukken Luc Vermeulen en John Spinnewyn.

In die periode organiseert het Vlaams Blok ook vormingsavonden over Kroatië. Daarin prijst Karim Van Overmeire de brochure Kroatië, de schaduwkant van Douwe van der Bos aan.

Begin 1992 wordt het Vlaams Blok uitgenodigd door de Kroatische regering en het is bij die gelegenheid dat Wim Verreycken, Filip Dewinter en Francis Van den Eynde poseren voor een tank. De foto wordt in het partijblad afgedrukt.

De onafhankelijkheidsstrijd van de Kroaten was een voorbeeld voor het Vlaams Blok en, afgaande op de tweet van Dewinter, is dat nog steeds het geval.

Tijdens een zomeruniversiteit, in 1995, schrijven de VB-Jongeren dat die cursussen een goede gelegenheid zijn om de VBJ-kaderleden extra te motiveren "voor de strijd die op het thuisfront wacht: de strijd voor een onafhankelijk en Vlaams Vlaanderen."

Ook Jurgen Ceder laat zich niet onbetuigd. In 1996, hij is dan al senator, wordt hij als waarnemer naar de verkiezingen in Bosnië-Herzegovina gestuurd. In het partijblad van het Vlaams Blok pleit hij voor de opsplitsing van het land in drie mono-etnische staten: "Het is de taak van Europa er mee op te houden de Bosnische volkeren te dwingen tot een ongewild samenleven in één staat. Het is de taak van Europa om de vreedzame opsplitsing van Bosnië te organiseren, zo veel mogelijk door onderhandelingen, waar nodig met eenzijdige dwang. Als Europese volksnationalisten kunnen wij niet enthousiast zijn over het bestaan van een islamitische staat in Europa, maar te vrezen valt dat het onvermijdbaar is. Het is duidelijk dat de Bosnische Kroaten en Serviërs af willen van de 'eenheidsstaat' Bosnië- Herzegovina en zich willen verenigen met respectievelijk de republiek Kroatië van Tudjman en het Groot-Servië van Milosevic. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren geeft hen ook dat recht."

De oplossing is dus een etnische zuivering zoals die in 1995 door de Kroaten "met eenzijdige dwang" werd doorgevoerd in de Krajina. "De bevolking van de enclaves moet worden gerelokaliseerd. Deze laatste oplossing lijkt drastisch maar is toch te verkiezen boven de mogelijke alternatieven", schreef Ceder.

Een pikant detail. Het Belgische leger was tussen 1992 en 1995 actief in de Krajina, het gebied dat door generaal Gotovina werd 'gezuiverd'. Vier jaar lang hielpen Belgische blauwhelmen met de ontwapening van Servische milities en probeerden ze wederzijds begrip tussen Kroaten en Serviërs te bevorderen. Ze kregen daarvoor veel lof van de Verenigde Naties. Volgens de toenmalige stafchef Herteleer was de Krajina het enige gebied in ex-Joegoslavië waar uiteindelijk een multiculturele samenleving tot stand zou kunnen worden gebracht. "En daar wil België bij betrokken zijn", zei hij in augustus 1995, vlak voor het Kroatische offensief.

De VN-vredesmacht heeft echter ongewild bijgedragen tot de etnische zuivering, door de Serviërs in het gebied te ontwapenen. Die waren dan geen partij meer voor het Kroatische leger... dat onder meer door extreem rechtse huurlingen uit West-Europa werd gesteund.

Filip Dewinter verdedigde zich gisteren tegenover De Standaard: "Mensen zoeken te veel achter mijn tweets. Ik hou helemaal geen apologie voor geweld. Ik praat de vele doden en gewonden ook niet goed. Maar anderzijds: wie ben ik? De context was toen compleet anders."

Dat laatste klopt: het Vlaams Blok was toen nog een openlijk racistische partij. Ze werd daar nadien niet voor niets voor veroordeeld. Het minste wat men kan concluderen uit deze Twitter-rel is dat Filip Dewinter stiekem toch nog een beetje heimwee heeft naar die tijd. .

Alles samengeteld en gedeeld door twee : ik zal kort zijn : waar er gehakt wordt, vallen er spaanders. De vrijheid wordt nooit verkregen, ze wordt bevochten.

Toegepast op Vlaanderen : 181 jaar parlasanten zonder naar de wapens te grijpen : dat is het eerste en enige record voor het Guiness Book of Records, Gouden Editie, lederen band, verguld op snee.

Politiek (in een normale democratie) is de kunst van het geven en nemen. Laten we dan strijden om eerst een normale democratie te worden, waar 6,5 miljoen burgers niet ondergeschikt moeten blijven aan 3,5 miljoen Sansculotten. Zoals Elio di Jeanetto het ooit eens perfect onder woorden bracht : Si cela un jour se produiserait, ce sera la fin du pays.

Om daarbij geen doden te maken, moeten wij gewoon de grendels van de Schatkist aan de kant der Uitgaven in handen krijgen. Als de Sansculotten zien dat ze daar niet meer binnen geraken, veranderen ze op slag van hoogmoedige Seigneurs in kruiperige bedelaars. En dan zien we wel. Moet dat nu echt nog duren tot 2014!?

De strijd van het Vlaams Belang doet mij denken aan een boksmatch tussen twee beroepsboksers, van ongelijke klasse. De Belgische titelverdediger mag vechten van op een tabouretje terwijl de omstanders buiten de ring mogen kloppen of voetje zetten bij de challenger. De meesten onder hen (de Sansculotten) zouden die liever zien vechten, de armen op de rug gebonden, ipv te laten optreden vastgebonden in een cordon santaire.