MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. donderdag 9 augustus 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Verslaggevers in ondergoed, een oogst aan kartonnen en blikken medailles, neen hier volgt geen Olympisch Verslag naar Nederlandse maatstaven. Lieven Van Gils in Londen staat al dagen lang voor de cameras in zijn (zwart) onderlijfje, een uitgeteld drankorgel wordt naar huis gestuurd. Niet vanwege dat zat-zijn, maar omwille dat er fotos van in de krant waren gekomen. Ach waarom heeft men die jongen geen troostprijs gegeven, in de vorm van een kartonnen medaille, dat ware tenminste ludiek geweest. Nu oogst men wat in dat Belgian House gezaaid werd en heeft men niet anders gekund dan met een kanon op een mug te schieten.

Arme baanwielrenner die nu de onsterfelijkheid is binnengetreden, heel zeker anders dan verwacht. Moest ik U zijn, beste Gijs, ik hing de velo aan de wilgen, en zocht ander werk. In Timboektoe bijvoorbeeld.

Het is niet omdat we er voorlopig niet te veel van gebakken hebben op de Spelen, dat we onze frustraties nu moeten uitwerken op een 20-jarige

Baanwielrenner Gijs Van Hoecke is niet meteen voor het geluk geboren. Hij reed om te beginnen geen platte prijs tijdens het omnium-baanwielrennen. Bovendien had hij niet in de gaten dat een paparazzi-fotograaf van de Britse schandaalkrant The Mirror hem in het vizier had toen hij in -zoals dat heet - kennelijke toestand uit een Londense discotheek kwam gestrompeld. Uit de foto's blijkt overigens duidelijk dat Van Hoecke op dat ogenblik helemaal niets meer in de gaten had.

Het leedvermaak van The Mirror is trouwens een beetje ongepast. De Britten mogen dan al een fabelachtige medaille-oogst hebben binnengehaald, dat neemt niet weg dat het nog altijd de Europese natie bij uitstek blijft waar comazuipen het meest voorkomt.

De reacties waren voorspelbaar, en in een mum van tijd stroomden de fora van de sociale media vol met kritiek, zeker omdat het "allemaal met ons belastinggeld" gebeurde.

Natuurlijk konden de heren van het BOIC niet achterblijven: de jonge wielrenner werd prompt op de eerste Eurostar richting België gezet, en ook zijn ploegmaten lieten onmiddellijk weten dat zij op het bewuste moment in geen mijlen van de bewuste discotheek waren geweest. Hoe moedig toch.

En hoe hypocriet. Mochten de heren van het BOIC met evenveel daadkracht en beslistheid de voorbereidingscampagne voor deze Olympische Spelen hebben begeleid, misschien hadden we dan nu een paar medailles meer. Misschien zit daar wel de onderliggende psychologie: Van Hoecke wordt het waarschijnlijk nog niet eens zozeer kwalijk genomen dat hij de bloemetjes heeft buitengezet, wel dat hij dat durfde zonder iets noemenswaardig gepresteerd te hebben.

Vergelijk het met Tom Boonen: die mag zich wel af en toe van witte lijn vergissen, zolang hij het daaropvolgende jaar maar opnieuw een paar klassiekers wint, wordt hem dat prompt vergeven. Maar een jonge kerel, die in voorbereiding voor de Spelen maandenlang als een monnik geleefd heeft, en die dan, als decompressie en om zijn slechte prestatie even te vergeten, een nachtje op de lappen gaat, wordt meteen aan de schandpaal genageld.

Het is niet omdat we er voorlopig niet al te veel van gebakken hebben op de Spelen, dat we nu al onze frustraties daarover moeten uitwerken op een twintigjarige die na maandenlange onthouding van een paar pinten of cocktails onderuit ging.

Beter dan verontwaardiging is relativering. Een collega twitterde gisteren: "Als straks ook nog uitlekt dat hij wakker werd tussen twee Oezbeekse kogelstootsters, zal Gijs Van Hoecke mijn grootste idool ooit zijn." That's the spirit.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : Smetje van t Gazetje! Zou die dat van zich vergissen van witte lijn alleen gevonden hebben? Of zou hij die inspiratie proefondervindelijk opgedaan hebben?

Over de tweeling Borlé geen woord. Die hebben nochtans ook niets gepresteerd. Maar die kunnen het, net als alle Sansculotten, goed uitleggen. Gijs zweeg en stak zijn kop onder te tapkraan en liet zijn hart gewoon vollopen : weg sponsoring, weg subsidies, en waarschijnlijk: weg lief. Voortaan weer den boer op als voorheen, met eetzak en drinkpul. Londen, dat zal voor altijd een nare herinnering blijven.