MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

AD. donderdag 4 oktober 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen ik onderstaand artikel van dat lieve Elske Depauw onder ogen kreeg, dat ik niet aan stelen. Maar de gelegenheid maakt de dief. Persoonlijk ken ik dat lieve ding niet, moet ik met spijt in het hart bekennen, maar uit de hele toon van haar betoog kan er afgeleid worden, dat haar roots zich bevinden ergens rond de bovenloop van de Schelde. Stroom-afwaarts daar stroomt ook trouwens altijd het meestel afval naartoe.

Ach die van Antwerpen maken zich zo graag vrolijk over die van Bachten de Kupe. Antwerpen heeft een zee-haven, maar daar is geen kennis voor nodig : het is gewoon een Gods-geschenk

Antwerpen ligt dus aan de Schelde-stroom,, maar als West Vlaming zou ik eerder zeggen het ligt maar aan de Schelde, trouwens veel te ver land-inwaarts dan nodig, en wij, West Vlamingen, wij liggen aan de zee. Zonder zee, zou er zelfs niet eens een Schelde zijn! En van daaruit (zie maar naar de Hollanders) vertrekken de meeste dromen over verre vreemde landen.

Komt er zon Antwerpse tettertrien ofte letter-trees, om wuk te schrijven omdat zij niet weet dat wij West Vlamingen altijd met 2 woorden spreken. Met 3 zelfs, in de gevallen zoals Elsje dat bedoelt : Wuk alleen is not done, en is achterbuurt-gewauwel. Het moet zijn wuk dadde dè. Maar ja, als men entwadde niet verstoat, dan is het altijd de schuld van die ander.

Ter zake : Elske schrijft over een soort rapper-wedstrijd en ook dat is eigen schuld dikke bult. Want dat rappen is een soort verlopen neger-muziek uit de Bronx dat zou moeten verboden worden. Het kan alleen estemd zijn om alle duivels uit de hel weg te jagen. Rappen moet weg-gefilterd worden uit de ether! Niet alleen om onze beschaving daarvan te sparen, om om de artisten zelf van hun ondergang te redden. Want on-gedrogeerd kan niemand rappen, en omgekeerd is ook waar : ieder gedrogeerde voelt de aandrang om te rappen..Maar het is destructief, en dus is het in.

Maar om terug te komen op het verschil in streektaal : daar ligt ons Elske haar grootste bult! Het is namelijk zo, dat het Algemeen Beschaafd stilaan overal in het openbaar vervangen is door Min-of Meer Beschaafd Aantwaarps, zodat de man in de straat gekuist Antwerps verwart met ABN. Dat dan bijvoorbeeld door de herauten van dat tussen-taaltje verder vermassacreerd wordt door overal de uitgangs-N in te slikken. Zodat ze liever slape dan werke. Als, toppunt van arrogantie, de fijne dametjes en de fijne meneertjes tussen 3 en 75 jaar dan nog de Franse roillende r-r-r van uit hun keelputje laten gorgelen omhun spraak-gebrek te verbergen), dan is hetslechte voorbeeld wel zeer duidelijk. Dat een West Vlaming dan eerder terugvalt op zijn dialect, dat al eeuwen onveranderd klinkt, is dan toch niet abnormaal?! Een licht verschil in timbre, of een andere woordenschat (een seule ipv een emmer), verraden alleen of iemand nu van t Zèètje is, van de kanten van de Leie, waar alles skone is ipv schoon.

En dan nog iets over die aangeblazen h : is men het al vergeten, dat het zo zangerig Italiaans (waar in een woord een enkel klinker wijzigen er soms een totaal andere betekenis aan geeft), waar een man stanco (vermoeid) is, en een vrouw stanca, bestaat de letter h elemaal niet! Men kent er geen hospitalen, maar ospedali. Een ospedale en 2 ospedali..In een Italiaans woorenboek telt de letter H gewoon een wit blad.

En dan spreek ik ff niet van Baardmannen-ministers, die na jaren dictie-lessen de uitspraak van de h en de g als leit-motiv van hun carrière gemaakt hebben. Om er toch maar te kunnen bij horen.

Als Antwerpenaren niet eens West-Vlaams verstaan, hoe moet dat dan met het Europees eenheidsgevoel?

Karen Daemen 'Den 'elleft ervan verston'kik nie", zo liet jurylid Karen Daemen, de woeste van K3, zich ontvallen. Ze had net naar de act van een beatboxer gekeken. Voor haar stond een pezige kerel, die een portie rechtstaande humor tussen zijn gegorgel en plof-ritmes had gegooid, kwestie van origineel uit de hoek te komen in de tv-show Belgium's got talent. Toegegeven: het ging snel. Hij was een fakke mitraillette uit Bachten de Kupe. Of daaromtrent. De jongen had niettemin zijn best gedaan om gekuist Vlaams te spreken, maar helaas. Het water tussen hem en prinses Karen bleek veel te diep, en vervuild op de koop toe. Van over de Schelde, dat is vér, man.

In Karens biotoop, het media- en showbizzlandschap, daar spreekt men namelijk helemaal anders. Tot groot ongenoegen van de mensen uit de Vlaanders, en bij uitbreiding ook van Limburg, blijkt het meeste tv-volk nog steeds uit het vruchtbare land tussen Antwerpen en Leuven te komen. Vraag het maar aan de Bruggeling Filip Dewinter (né Philip Dewinter). Wil men zich verstaanbaar wil maken in Antwerpen en in de media, dan moet men stevig aan assimilatie doen. Liever een overgecompenseerde Antwerpse tongval dan een gekuiste Brugse. Tot zover de liefde voor het eigen volk. Soit.

Ik vroeg mij af, terwijl ik een handvol chips in mijn mond propte, of Karen ooit een West-Vlaams lief zou hebben gehad. Zou zij dan al die jaren over de snelweg naar haar optredens in Plopsaland in Adinkerke-De Panne zijn gegleden, zonder het mansvolk van dichtbij te monsteren? Ik vermoed het. Anders had ze tussen de lakens en in de armen van een fakke gast de h naar omhoog wel leren onderscheiden van de g naar omlaag. En kip van keppe. En ontcijferd wat entwadde en wuk willen zeggen.

Nu zat Karen daar in haar jurystoel, met de mond vol blinkende prinsessentanden. Of ze de jongen met zijn taal die botste en galmde in haar Antwerpse oren als een prikkelend en exotisch gegeven moest beschouwen, of toch maar als een uitheemse curiositeit. Misschien komt er ooit nog wel iets moois van, van Kakelende Karen en de Bluffende Beatboxer. Niets doeltreffenders dan groeiende nieuwsgierigheid en ontluikende liefde om volkeren dichter bij elkaar te brengen.

Of toch. Aan de vooravond van Verhofstadts nieuwe Europa is het nog maar de vraag of de Europeanen over genoeg liefde beschikken om malkander innig te omarmen in een allesoverbruggende unie. Ik zie het allemaal nog niet zo rimpelloos verlopen. Iedereen lijkt op dit oude krakende continent te schipperen tussen de heimat en de wereldwijde illusie. En als Antwerpenaren nog niet eens West-Vlaams verstaan, hoe moet dat dan met het eenheidsgevoel tussen een Antwerpenaar en een Athener, een Belg en een Kroaat?O

Anderzijds: het is niet omdat een mens zich van al die mondiale dreiging al eens makkelijker aan zijn roots vastklampt, dat men daar ook moet in overdrijven. Wat ik op een mooie landweg ergens in het prachtige West-Vlaanderen deze zomer ontwaarde, tart alle verbeelding. Een flink uit de kluiten gewassen cyclotoeriste probeerde zich terug op haar fiets te hijsen. Op haar derrière stond, in grote witte letters dwars over haar zwarte wielrennersbroek: de vorte prume. Ik wil maar zeggen: sommige mensen zijn echt wel veel te hard op zoek naar een eigen identiteit.

Diagonaal doorlezen : als een druppel water lang genoeg op dezelfde plaats valt, gaat die op de lange duur zelfs door een stuk marmer van 5 cm dik. Daarvoor bewijs ik hieronder nogmaals zeer kort dat het West Vlaams niet alleen een wereld-taal is (zeer nauw verwant met het Engels), maar anderzijds zeer rijk is in expressie en dus wel moeilijk in het aanleren, en juist daardoor zo gebruiksvriendelijk is voor wie heur geen geweld en doet. Probeer het eerst in het Engels te zeggen : ga je naar huis, gevolgd door de ontkenning. Zet die zinnen dan in alle personen, ik, gij wij enkelvoud en ik, gij wij, meervoud.

Met Kerstmis ben je er nog niet aan uit. In t West Vlaams, kort en goed, klinkt het bevestigend als jaak, jaag, jajie, jaam, enz, in het ontkennend nink, neeg, neenie, neem, enz.

Er zijn vele goeie voordracht-kunsrtenaars. Er zijn er zelfs bij, die goed West Vlaams imiteren. Maar als U ooit de kans hebt om Owald Maes (°Geluveld) De Vliege van G. Gezelle te horen voordragen, pas dan heb je gevoeld hoe de dichter die vlieg zag.

De Vliege staat op YouTube. Stel dus niet uit tot morgen wat ge vandaag kunt doen.

En nu we het toch over Antwerpen hebben, kan ik me maar helemaal langs mn sympathiekste kant tonen. Ze ligt me trouwens al lang op de maag, die fameuze zoölozie die meebrengt dat de Antwerpenaren zo ver naast hun schoenen lopen.

Mens toch! Al jaren bestaan er wild-programmas en dieren-programmas van over de hele wereld, waar men op de grond, in de lucht, in het water, de hele dierenwereld kan in huis halen, alsof men er in levendenlijve bij is. Alleen de geur ontbreekt, maar dat is een kleine moeite..Wedden dat er binnen de 14 dagen in de grootwarenhuizen spuitbussen zouden staan met Leeuw Giraffe krokodil aap, enz.

Dierenwelzijn, zegt men, en men stopt ze in veel te kleine kooien, of geeft men ze een beloop juist groot genoeg om er op te sterven.

Dat men toch dat schandeel sluit, de poorten toe doet, en de dieren hun vrijheid, en hun natuurlijke habitat terug geeft! Als divertimento voor de Sinjoren, kan men dan een veel kleiner oppervlakte inrichten, om er de gebuisde politiekers in onder te brengen. De bezoekers zouden die dan, eenmaal die onschadelijk gemaakt zijn, Sgezeten op een terrasje onder de bomen, kunnen bewonderen.

Het zou heel wat minder kosten, en veel onderhoudender zijn!

Zo zou men de kostgangers kunnen laten werken voor hun opvang. Ze zouden zelf hun kooien kunnen kuisen. En de overtollige bewakers? Wel, die zouden dan met borstel en vuilbkik de omringende straten en het Astridplein kunnen proper houden.

Naast de rage van ecologisch tuinieren voor stadsmensen, zou dat een nieuwe discipline van ecologisch politiseren kunnen zijn.

De Smalle dAnvers zou zelfs een top-attractie kunnen worden!