MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Maandag 26 november
Zon 8u16-16u44
H Jan Berchmans, patroon van de Vlaamse jeugd
.

TstadT draait nu, toch naar rode maatstaven, al bijna 70 jaar goed rond, en daar komt de Gilde der Wevers de kaviaar van de tafels afruimen!

Alles zat, lijk de Groenen het wilden, o zo goed overkapt, niemand, buiten de Bazen op t Schoon Verdiep, wist wat er onder die afdek-platen gebeurde, en zo was het goed. TstadT werd van iedereen, en droei als een Singer-naaimachientje, en ochgottekes toch, dat die motor wat olie verbruikte, dat werd nergens luid-op gezegd of geschreven, want dat was niet politiek-correct.

De Rode Dageraad in het verhaal liep van Patrick, over Di Jeanetto naar Hollande in Frankrijk en nu dreigt die te worden doorgeknipt. De zon van het socialisme, zowel nationaal als internationaal, gaat onder.

De wereld zal gered zijn, maar die van TstadT gaat onder. Men hoort de haan het vest, als hij op de mestvaalt staat

De bedrijfsdirecteuren van de stad Antwerpen weten niet of ze kunnen aanblijven © belga. De Wever vindt de directeuren van de autonome gemeentebedrijven 'te links, te projectmatig en te Patrick Janssens'.

Er heerst onrust onder de bedrijfsdirecteuren van de stad Antwerpen. De buitenwereld overlaadt hen met prijzen voor citymarketing en stadsvernieuwing, maar een eerste ontmoeting met hun toekomstige burgemeester gaf niet echt een lekker gevoel.

Vrijdag 16 november. Er is uitgekeken naar dit moment. De Stadslijst is gesplitst, het staat sinds enkele dagen vast dat Bart De Wever de nieuwe Antwerpse burgemeester wordt aan het hoofd van een rechtse coalitie. Op het stadhuis is een reeks ontmoetingen gepland met de top van de stadsadministratie, de bedrijfsdirecteuren van de autonome gemeentebedrijven.

In Antwerpen is bewust voor dit soort benamingen gekozen. Patrick Janssens stootte in 2004 op een vermolmde, over-gepolitiseerde en door het Visa-schandaal zo goed als gezagloos geworden stadsadministratie. Hij hervormde ze en bracht ze onder in een gerenoveerd trendy gebouw op het Zuid, den Bell. Het Antwerps stadsbestuur kreeg bovenaan een soort holding, een (afgeslankt) schepencollege en daaronder een dozijn stedelijke bedrijven.

Een aantal Antwerpse bedrijfsdirecteuren is weggeplukt uit de privésector. De overstap ging gepaard met laatavondlijke discussies met hun partners. "Je veranderde van job en toch ging je minder verdienen", zegt een van hen. "Je deed dat voor 't Stad. Je zag wat er in Antwerpen allemaal aan het bewegen was en je wou daar deel van zijn." Wat al deze mensen vooral kenmerkte, was dat ze zich herkenden in het verhaal van Janssens.

Op die bewuste vrijdag kregen ze om de beurt een halfuur om een goede eerste indruk te maken op Bart De Wever.

De aanpak van Patrick Janssens leverde Antwerpen begin november de European City of the Year 2013 Award op. De stad kreeg lof toegezwaaid voor projecten als het Eilandje, Park Spoor Noord en het Schipperskwartier. De jury van de Academy of Urbanism in Londen was in zijn rapport ook positief over het 'wij-verhaal' in Antwerpen, vertaald in de slogan waarmee alle bedrijfsdirecteuren sinds jaar en dag hun brieven en mails ondertekenen: ''t Stad is van iedereen'. De slogan waarover Bart De Wever zich tijdens de campagne liet ontvallen dat hij er niet achter kon staan. "We wisten dat wel", zegt een directeur. "Maar dat was midden in de verkiezingsstrijd. Hij heeft zijn uitspraken achteraf genuanceerd."

De directeuren werd nu gevraagd om, als was het een examen, een uiteenzetting te geven over wat ze hadden gerealiseerd en wat de uitdagingen zijn voor de komende zes jaar. Bart De Wever, geflankeerd door enkele medewerkers, zei zelf weinig. Hij wou vooral luisteren.

Een van hen: "Dat was een goed initiatief, wij konden vrijuit spreken. Ik had er geen slecht gevoel bij. Achteraf kregen we te horen dat men aan de overkant van de tafel aangenaam verrast was door de aanwezige deskundigheid."

Die mening wordt niet door alle bedrijfsdirecteuren gedeeld. "Ik vond hem minachtend", zegt een andere. "In wat hij zei, in zijn lichaamstaal. Iedereen had verwacht dat De Wever de bedrijfsdirecteuren zou omarmen. Dit zijn normaal de mensen met wie hij het de komende zes jaar zal moeten doen. Hij zei dat hij wat hij hoorde 'te projectmatig' vond, 'te links' en 'te Patrick Janssens'. Hij leek het ons kwalijk te nemen dat we hebben meegewerkt aan de projecten van Janssens. Hij bekeek ons alsof we besmet waren. Het was een clash tussen ideologie en praktijk. De enige van wie we hoorden dat hij goede punten had gescoord was Eric Dubois, het hoofd van het Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf. Die had zich laten ontvallen dat het inderdaad moeilijk is geworden om te parkeren in het centrum. 'Eindelijk iemand die mij verstaat', zei Bart De Wever."

"De wereld kijkt naar Antwerpen zoals wij vroeger naar Barcelona. Op het gebied van citymarketing is Antwerpen een van de meest inspirerende voorbeelden van de laatste jaren. Nu kregen de verantwoordelijken te horen dat het helemaal anders moet. In de ogen van Bart De Wever zijn wij allemaal verdacht."

Zaterdag kleurden de Antwerpse straten eindelijk nog eens echt rood. Niet voor zijne van de sokkel gevallen doorluchtigheid Sint-Patrick, maar wel voor Sint-Nikolaas en zijn zwarte Pieten. De blijde intocht op en rond de kaaien baadde in de rode Ketnet-ballonnetjes, rode jasjes, mutsen en te veel rode sjaals om toeval te zijn. Alles was mooi georkestreerd voor de laatste diplomatieke ontvangst van de scheidende burgemeester op het Schoon Verdiep.

Volgend jaar zal, bij gebrek aan een rode grimlachende burgemeester in Antwerpen, en bij gebrek aan diepgang in de Gentse binnenwateren, de Sint zijn schuit allicht in Oostende aanmeren. De rode helpertjes van Rednet een hemeltergend zootje randdebielen, als u me even toestaat zullen daarbij maar al te graag hand-en-spandiensten verlenen.

Zaterdag kwam in Antwerpen aan een rasechte rode traditie een eind. Jarenlang was Sint-Nikolaas een graag geziene gast bij de socialisten. Zijn gullegeschenkenfilosofie, zijn onmiskenbare Turkse wortels en zijn op diversiteit stoelend aanwervingsbeleid pasten immers goed bij het sociaal model van de sp.a. Neem daarbij de rode mantel, de kruisloze mijter en natuurlijk de gouden staf, en u begrijpt waarom kaviaarsocialisten de Sint op handen dragen. Toen de Sint op het balkon van het stadhuis aankondigde dat er geen stoute kinderen bij waren, haalden we opgelucht adem, omdat noch BDW, noch FDW zich hadden laten foppen met een uitnodiging voor de receptie. Hoed u, wanneer de socialisten geschenken geven!

De goedheiligman geniet als bisschop van Myra van kerkelijke erkenning. Voor Sint-Patrick is een kerkelijke zaligspreking evenwel uitgesloten, hoewel er in de linkse media al weken een santo subito weergalmt.

Ondertussen kon bijna elke door Sint-Patrick ooit met werk of geld bedachte kunstenaar, stadsontwikkelaar, zoetebroodjesbakker, vrouwentoeker, elektrische fietsenverhuurder, buurthuisuitbater, socioloog, stedelijke onderwijzeres, sociopaat en sekswerker (m/v) in De Standaard en/of De Morgen kond doen over zijn of haar brandende zorg over de nieuwe steentijd die t stad onder Il Bartuce tegemoet gaat. Dat een meerderheid van het rode ambtenarenkorps niet op enige verandering

zit te wachten, moeten we niet uitleggen. Overdrijven we? Nee hoor. De dag waarop de Sint en zijn zwarte Pieten in Antwerpen aankwamen, stonden in De Standaard meerdere paginabrede publireportages voor de sp.a. Nu is het bekend dat zelfs de Osservatore Romano doorgaans kritischer is voor de paus dan De Standaard voor Janssens en co, maar het doet toch lelijk, de laatste weken. Naast de onlangs van de loskade gevallen schepen Voorhamme, mocht een zekere Kristiaan Borret, van wie we thans weten dat hij stadsbouwmeester is, waarschuwingsschoten lossen richting Bartolini. Met ongenuanceerde platitudes als Met de auto tot aan de kathedraal rijden, is geen goed idee en We gaan toch niet onderuithalen wat we hebben opgebouwd, deed hij zijn duit in het anti-Bartbakje. Met zon kwaadwilligheid bij het subsidariaat van t stad, zou men bijna wensen dat het nieuwe bestuur de grove borstel bovenhaalt.

Nu de knuffelvriend van het Vlaamse socialisme definitief gedefenestreerd is, zijn rancuneuze gevoelens eigenlijk niet op hun plaats. Net nu hij het misschien het minst verwacht, willen we Patrick bij wijze van afscheid een hart onder de riem steken. Graag willen we hem persoonlijk aanbevelen bij zijn nieuwe werkgever wie dat ook mag wezen. Over de roden niets dan lof en als wij het al zeggen, zal het zeker waar zijn.

Al van bij het begin van zijn legislatuur was Patrick een echte teamspeler, ie zich ervoor hoedde met de eer van zijn medewerkers te gaan lopen en zich steeds wegcijferde. Bescheiden als hij was, haalde hij meer plezier uit resultaten en stille zeges, dan paginagrote afbeeldingen in kranten en magazines. Meer dan wie ook stond hij bekend voor zijn standvastigheid bij mobiliteitsdossiers. Hij zorgde er persoonlijk voor dat koning auto in Antwerpen ondergronds moest gaan. De handelaars van de vele heraangelegde straten en lanen zijn nog steeds dankbaar voor de buitengewone nauwgezetheid en de snelheid waarmee de wegenwerken werden doorgevoerd. In tegenstelling tot minder betrouwbare politici bleef Sint-Patrick foute beslissingen steeds loyaal trouw. Hij toonde altijd een meer dan gemiddeld begrip voor de grootste oppositiepartij van t stad. Hij zette zich dubbel en dik in als bruggenbouwer tussen de linker- en de rechteroever. Door zijn aangenaam karakter, zijn ongekunstelde omgang en zijn bijwijlen hilarische proporties aannemende humor, droeg hij ongetwijfeld bij tot de gezellige sfeer op de gemeenteraden. Zijn inlevingsvermogen in de problemen van de kleine, bange, blanke man liet hem toe feilloos te anticiperen op de maatschappelijke problemen die almaar aan diversiteit wonnen. De hoog van de toren blazende politiemacht werd onder zijn deskundige leiding omgevormd tot een slagkrachtige organisatie die al gauw buiten de landsgrenzen, en zeker in de Maghreb en in Centraal-Europa, gevreesd werd. Dankzij het doortastende politiebeleid lieten zelfs de meest uitgebluste boefjes en ettertjes hun zinloos geweld varen en gingen ze in hun doen en laten er terug bij horen t stad is immers van iedereen. Zijn volledig onverwacht en onverdiend verlies, tegen uitdager Don Bartone, weet Sint-Patrick met sympathieke christelijke gelatenheid en zonder enige vorm van wraak of rancune te dragen.

We wensen Sint-Patrick in zijn nieuwe carrière het allerbeste. Nooit heeft hij er in het verleden ook maar aan gedacht voor het eigen belang op te komen, maar nu durven we hem te suggereren toch eens in eigen zak te kijken voor hij s avonds slapen gaat. Er zijn immers mondjes te voeden onder het eigen en andermans dak.. PAN

Diagonaal doorlezen : t Pallieterke is altijd een beetjereizen om te leren. Over daar waar men nog niet geweest is, kan en altijd terecht bij Wiki. Maar deze keer heb ik bot gevangen. Bartone zegt niet veel. Daar om hou ik het op De Smalle dAnvers, er aan toevoegende, dat hij maar rap een regering moet vormen, anders zou hij wel eens helemaal kunnenweggesmolten zijn, en zitten wij met een leeg vel.

De formateur is nog wel geen echte formateur, toh kent hij al het klappen van de zweep. Net zoals bij de Grote Jongens in Brussel, verkondigt hij op ATV dat er geen akkoord is, zolang er geen akkoord is over alles.

Moet er misschien nog iemand gedefenestreerd worden? Vanpeel de dok ingekipt, en Janssens opgevist? Wie herinnert zich de doortocht van JMDD bij de piepjonge DeWever niet? Van ezelsstampen weet die man alles. Vroeg, zeer vroeg geleerd bij de Tjeven, weet U nog? Leterme naast Vergotje dansend op de tafels, een maand later met ratten-vergift bijna van kant gemaakt.

Als de Leeuwen dansen, komt er gegarandeerd onweer!

De Leiders die we jarenlang gekozen hebben, zitten nu met 6,5 mio Calimeros : de Vlamingen. In afwachting dat De Smalle dAnvers (BDW) er nu, met de gulp van de Muzelmannen, een CON T FERATIE van maakt, mogen wij de namen van diegenen die ons DOMINEREN niet vergeten