MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

In onderstaand artikel wordt ons een blik gegund in de achterkamertjes van het zogezegd sociaal democratisch bestuur van een artificiële staat à la Belge..

Niet het hoofd binnensteken (teveel verstand zou opvallen) maar het achterwerk.

Ik ook, ik zou geneigd zijn te denken dat de schrijver ervan het ACW niet goed gezind is (wat waarschijnlijk nog juist is ook), maar zijn betoog is tamelijk neutreel, en al zeker niet pro.

Ja, er moet eerst donder in de lucht hangen, vooraleer de mensen zich er rekenschap van geven, dat het mooie weer voorbij is. Maar als dat onweer ineens een tornado blijkt te zullen worden, dan gaat men mar beter schuilen. Arconauten kruipen liefst niet IN de grond, maar er onder. Uit schaamte.

"De betrokkenen bij het Arco-avontuur: er zijn er veel, met boter op het hoofd", schrijft Jos Leys. Hij onderzoekt financieel gedrag aan het Center for Ethics & Value Inquiry (CEVI) aan de UGent. .

Nu redelijkheid en rechtvaardigheid de overhand lijken te halen op nachtelijk financieel gekonkel in verband met de Arco-aandelen, komt de vraag naar verantwoordelijkheid voor de fraude opnieuw naar boven. ACW-top en gedupeerden waren daarover gisteren al op de radio. Wie zijn de betrokkenen bij het Arco-avontuur en hebben boter op het hoofd? Met andere woorden: wie zijn de ware arconauten in deze stinkende affaire?

Opperhoofd Develtere komt vertellen dat niet het ACW maar wel de financiële instellingen verantwoordelijk zijn voor de misleiding van de klanten-aandeelhouders. Een pertinente leugen: de ACW'ers van de Arco-directie orkestreerden persoonlijk de reclamecampagnes, het verkoopgeweld en de bonussen die gepaard gingen met de aandelenverkoop. Binnen de financiële instellingen waren en zijn ook vandaag nog ACW-kaders hooggeplaatst. Bovendien hebben ACW-toplui in interviews een leugenachtig-rooskleurige stand van Arco/Dexia-zaken komen geven, waaronder Develtere zelf.

En last but not least: in een ordentelijke rechtsstaat is het zo dat een onderneming, ook een ACW-onderneming, verantwoordelijk is voor de investeerder-communicatie die zij uitbrengt. De ACW-toplui zijn de echte arconauten; zij bewijzen dit vandaag opnieuw door en plein public een evidente verantwoordelijkheid te komen ontkennen.

Maar hun gedrag had natuurlijk geen kans zonder een leger van verkopers die tot op het laatst een lans braken voor de Russische-poppenconstructie van Arco. Het schip van de arconauten had geen vaart gemaakt zonder gespierde roeiers. Ofwel is er onbekwaamheid ofwel kwade trouw - in geen van beide gevallen zijn ze fit en proper voor de job. Ook zij zijn dus echte arconauten: ze weten van geen wijken en ze hebben met de eersten gemeen dat ze teren op de financiële ongeletterdheid van hun medeburgers.

Zonder slachtoffers natuurlijk geen financiële fraude. Maar ook de houders van Arco-aandelen zijn echte arconauten. Het boven-de-marktdividend dat jarenlang op hun sterke schouders werd geladen, was immers vrij van enige belasting, dankzij de wettelijke regeling vanwege bevriende politici. Dat zij dit dividend nooit in cash ontvingen (het werd niet uitgekeerd maar bijgeschreven op aandeelhoudersrekening), had bij hen een lampje moeten doen branden want het is een kenmerk van alle ponzi-oplichtingen. Liever hielden zij de ogen gesloten, betrouwden zij blind op de politicus-bankier en rekenen ze er nu op dat die de schade, inclusief de jarenlange 'winsten', afwentelt op anderen.

Deze drie groepen arconauten kosten de samenleving onbehoorlijk veel geld op een ogenblik dat het al moeilijk gaat. Hiermee verwijs ik naar de Dexia/Belfiusspin-off waarvan we het einde der betalingsverplichtingen nog niet hebben gezien. Voor harmonieus samenleven zou het daarom beter zijn dat ze voor de Arco-aandelen onder elkaar afrekenen (het vermogen van het ACW en van de verantwoordelijke kaders is nog niet uitgeput). Ze kunnen daarbij een beroep doen op de apparatuur van de rechtsstaat.

Voor de democratie is het ongezond dat zij in de plaats daarvan handlangers-ministers inschakelen om het sociale contract onderuit te halen door te verhalen op vaak minder bemiddelde en alleszins onschuldige medeburgers. Want er is nog een vierde groepje echte arconauten: de dienstdoende politici en machtspersonen die moeten antwoorden aan de top van het ACW. Zonder hen hadden redelijkheid en rechtvaardigheid een ongehinderd en vanzelfsprekend verloop gekend. Ook zij kosten de samenleving onbehoorlijk veel geld en cynisme bovendien; ook zij drijven op de financiële onverschilligheid van het gros van de burgers.

Het zou Develtere sieren dat hij, in plaats van een calimerodansje op te voeren, zijn ministers zou terugroepen. Dat hij aan zijn achterban-arconauten duidelijk zou stellen dat het in een ordentelijke rechtsstaat absurd is om houders van aandelen garanties te geven. Want aandeelhouders zijn in onze samenleving nu net dragers van risico: de sterkste schouders om dat te dragen. Hij zou daar nog aan kunnen toevoegen dat managers verantwoording zijn verschuldigd aan aandeelhouders, maar dat is tegen zijn belang in de Arco-kwestie en het strookt niet met de ACW-ideologie.

Een en ander zou een radicale breuk zijn met de decennialange praktijk om financiële ongeletterdheid te verspreiden en aan te moedigen: een aandeel is een aandeel; een bankdeposito is een bankdeposito. Want het ware mysterie van de arconauten is in de hardnekkigheid waarmee wordt vastgehouden aan financiële ongerijmdheden.

Wil onze samenleving voortaan bevrijd zijn van arconauten en de gevolgen van hun optreden, dan moet zij de gezinnen financieel ontvoogden en geletterd maken. Van het ACW moeten we in deze niets verwachten: zij maakt in Visie haar eigen achterban warm voor daggeld-leningen om behangpapier de kopen (aan 11 procent), terwijl de Develtere trots paradeert als de bezetter van een academische Leerstoel in Ethiek en Financiën. .

Diagonaal doorlezen : hier werd U uitgelegd, waarom een kat geen koe is, en dat de kat dus daarom niet moet in huis gehaald worden om melk te geven.

Dat de Hoog Begaafden van vader-op-zoon in het ACW op dergelijke manier hun trouwste aanhang jaren en jaren bij de bok hebben gezet, is niet alleen misdadig, maar het is een misdaad tegen de menselijkheid. CVP, SP/PS, de Pest voor Vlaanderen (PVV) zijn even schuldig, want ze hebben elkaar gedekt en beschermd.

De top van de Duitse Nationaal Socialisten werd na de oorlog in Neurenberg ter verantwoording geroepen, en opgehangen. Waarop wacht het Vlaams Belang om te eisen dat dergelijk Hof wordt samengeroepen? De tijd is er rijp voor en we moeten de aardbeving voor zijn!

Een oplichter verkoopt appelen voor citroenen. Het ACW smeerde de mensen rotte appelen aan, schreef jaarlijks de gefingeerde dividenden bij de hoofdsom, en bleef de zaak voorstellen als een risico-loos spaarboekje. Dat is geen materiële vergissing tussen aandelen bezitten en een spaarrekening beheren, maar opzettelijke bedriegerij met het opzet te schaden en er zelf beter van te worden.

In hun o zo Christelijke moraal is dat een der 7 hoofdzonden : het achterhouden van het loon der werklieden. Daar bestaat in principe geen vergiffenis voor en de schuldigen zouden liever per direct in de krater van de Vesuvius springen.

Een laatste glaasje champieter en een zetje in de rug. Bye Beye ACW.

De Leiders die we jarenlang gekozen hebben, zitten nu met 6,5 mio Calimeros : de Vlamingen. In afwachting dat De Smalle dAnvers (BDW) er nu, met de gulp van de Muzelmannen, een CON T FERATIE van maakt, mogen wij de namen van diegenen die ons DOMINEREN niet vergeten