MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Ik vraag mij af wat we van Luc Van der Kelen onder onze ogen zullen krijgen, eenmaal op pensioen, de banden met HLN zullen doorgesneden zijn. Gesteld natuurlijk dat zijn schaapjes op droge zijn. Het moet voor de man een hemels visioen zijn, ooit te kunnen schrijven met het hart op de tong, zonder dat de portemonnee daarbij wijd open moet staan.

Hij zou waarschijnlijk hetzelfde schrijven als Bert Murrath. En zoals ondergetekende, moesten die Heren weten dat er zon klein garnaaltje bestaat. Maar niet getreurd : al bereiken we maar een zeer miniem percent van de lezers van de broodschrijvers van HLN, wij hebben iets dat zij nooit kunnen bereiken in hun vak : wij hebben plezier in wat we doen.

Nu iets anders. Ooit kregen mijn stukjes voor mijn eigen gemak een volgnummer. Dit hier is Nr 1310, buiten het geschrijf voor privé-doeleinden. U denkt toch niet dat ik bijvoorbeeld mijn liefdeleven aan jullie neus zal hangen!?

Het is een merkwaardig jubileum, want niemand had er eigenlijk een cent op willen verwedden dat deze fax- en mailkrant levensvatbaar zou zijn. Een blad, gemaakt door een stel amateurs in de journalistiek die de gevestigde media te lijf gingen alsof hun leven ervan afhing.

Het blijft overigens een origineel concept - dat de Hollanders daar al niet eerder op gekomen zijn - om een blad uit te geven, waarvan de drukkosten door de abonnee worden betaald.

Maar bon, t Scheldt heeft het dus volgehouden. Dat kan alleen door de gedrevenheid van de stichter-uitgever Bert Murrath. Je zou iets dergelijks verwachten van een jonge snaak van 22, maar Bert Murrath heeft het op iets rijpere leeftijd.

t Scheldt bestaat dankzij de woede, de frustraties van een Vlaming en de brutale humor die in hem zitten, op het randje van het toelaatbare en soms erover. Het enige wat vreemd is, is het militante katholicisme dat regelmatig uit het blad blijkt. Dat staat haaks op t Scheldt, want katholicisme veronderstelt vergevingsgezindheid en dat is geen kwaliteit die Bert Murrath ten toon spreidt als hij het over zijn tegenstanders heeft. Ze worden ongenadig aangepakt.

Maar t Scheldt heeft zijn plaats veroverd. Het is net zo goed een vorm van journalistiek als een eerbiedwaardige krant met een traditie van honderd jaar achter zich. Nochtans pogen de gevestigde journalistieke instellingen om van journalistiek een closed shop te maken met een aantal voorwaarden, die anderen uitsluiten. We hebben nog net geen boek nodig van vader op zoon zoals in de haven om te mogen schrijven.

Iedereen kan journalist zijn, iedereen kan uitgever zijn. t Scheldt doet aan opiniërende journalistiek, op een manier die de goegemeente van de overwegend links denkende journalisten - da is - niet zint. Maar niemand kan eronder uit dat dit een vorm van zeer polemisch, zeer scherp en regelmatig zelfs zeer beledigend - voor de slachtoffers - journalistiek werk is.

Behalve dan het feit dat het niet het hoofdberoep is van de betrokken auteurs. Dat is een volkomen arbitraire voorwaarde die de gevestigde journalistiek heeft uitgevonden als een vorm van zelfbescherming en geslotenheid van het beroep, waarvan ik me afvraag of ze een toetsing aan de Europese wetgeving kan doorstaan. Het uitsluiten van journalisten, zij het dan geen beroepsjournalisten, die overduidelijk aan een georganiseerde vorm van journalistiek doen, van alle manifestaties voor de pers, louter op basis van een financieel criterium, correspondeert op geen enkele manier met de regels van de persvrijheid die in ons land zijn gegarandeerd.

De manier waarop t Scheldt bericht, is vaak shockerend, altijd confronterend, rechts tot vaak extreemrechts. Dat is mijn stijl niet en nog minder mijn overtuiging. Maar het staat ieder vrij om te schrijven op de manier zoals hij/zij meent dat te moeten doen.

Om nader kennis te maken met Bert Murrath, volstaat het te surfen naar de www van t SCHEKLDT. Wat meer is, voor 5 , minder dan een pint bier per maand, valt die heerlijke on lin-krant bij U in de bus.

Voor mij hoeft niemand dat te doen. Maar kom dan bij mij niet klagen dat U tegengift mankeert in Uw leven.

De Leiders die we jarenlang zelf gekozen hebben, zitten nu met 6,5 mio Calimeros : ons, wij, de Vlamingen. In afwachting dat De Slimme dAnvers (BDW) er nu, met de gulp (!) van de Jan-mn-klotens een con T feratie van maakt, mogen wij de namen van diegenen die ons domineren niet vergeten

hoofdzetel Parijs, in coalitie met de IF, zijnde de Inheemse Frasncouillons en hun Vlaamse collaborateurs van de kleur-partijen.

Domineerders die thans massaal oorlogs-ervaring zijn gaan opdoen in Syrie. Het zijn al lang geen gastarbeiders meer; zelfs geen allochtonen. Dus zijn het Jam-mn-Klotens..