1497 - ONS LAND TUSSEN DE LAEKENS VAN TWEE  H- HANSWORSTEN

Sssst! Die van rechts is nog niet zoals men zegt, uit de kast gekomen. Dat hij, net als Ludwig II van Beieren, die halve gare van Schloss Neuwandstein, ’s nacht met zijn adellijk vriendje (Thomas d'Ansembourg) gedrogeerd in de maneklare nacht gaat spelvaren op de vijvers van Laeken, is niet bewezen en mag derhalve alleen maar op een eeuwig zwijgen voortverteld worden. Van die Ludwig weten we het zeker, want hij werd op zekere morgen dood teruggevonden….. De Waalse journalist echter,(Fréderic Debotsu, zie Wikipedia)) die over de niet zo normale prinselijke ‘gevoelns’ en over de vier in vitro verwekte kinderen, ‘n boek heeft geschreven, staat genoteerd in het balboekje van een Calabtrese Camora schone, relatie van de koningin-moeder. Er wordt echter nog getwijfeld over een doorgeknipte remleiding, een verdwaalde kogel of een dodelijke alpinisten-val.

Maar na een intiem en geheim gehouden gesprek ten paleize tussen de twee adellijke betrokkenen en de journalist, werd overeengekomen geen proces wegens laster en eerroof te voeren, maar om integendeel de journalist te adelen voor het brengen van deze lastige boodschap.  Paola staat daar dus mooi te blinken met haar molentjes.

Zijne Nieuwbakken Majesteit echter zal, eenmaal Koning, het contract van zijn Mamaatje moeten breken, wat niet abnormaal is voor een Coburger. Deborsu, let op Uw saeck! De Nieuwe Sire zal op een later nog overeen te komen dag, de voorkeur geven aan een ongelukkige val. Want over Julien Lahaut blijft men mar schrijven, alhoewel de man achteraf nooit nog iets heeft laten van zich horen. De overgrootvader, die de kogel kreeg in het bed van de echtgenote van een legergeneraal die hem, de koning, daar op het nachtelijk uur had aangetroffen, kwam officieel om bij een eenzame nachtelijke klimpartij in Marche-les-Dames. Door, eenmaal dood, dood van de rotsen te vallen. Toen hij gevonden werd, had hij zelfs zijn bril en zijn kepie nog op, wat de identificatie aanzienlijk vergemakkelijkte. Verder onderzoek naar de juiste doodsoorzaak werd niet nodig geacht : de man was toch al dood. Over zo’n perfecte dode, geen slecht woord mer.

Ook in Küssnacht (Zwitserland) schijnt er stront aan de kogel te zijn geweest, die de grootmoeder Astrid had gedood. Allez, toch volgens het hotel-personeel waar het koppel na een flinke echtelijke ruzie die morgen was vertrokken. Ja Jan bij de Coburgers zit een ongelijk altijd in een klein (kogel)gaatje.

*

Hieronder vindt U een kleine opsomming van hoeveel de Goedheilig Man, de Bisschop van Smyrna, op het einde van iedere maand in alle discretie in de schoentjes van elke Coburger komt leggen.

De Dikke van Diksia kwam op een middag (donderdag laatst?) in het Journaal vertellen ‘nadien ’s avonds niet meer herhaald) hoe de ‘dotatie’ voor de 3 dutskes van kinderen van Albert Second was tot stand gekomen. Het was, zei deze Grote Staatsman, een vergissing geweest, veroorzaakt door de zwakte van hem en de overige regeringsleiders, bij de onvoorziene dood van de Gelukzalige Bouduin, Roi des Belges, die nacht in Motril (Spanje). Zijn broer, de flierefluiter Albert wilde zich wel opofferen om de Kroon over te nemen en aldus het Land van zijn Vader te redden, maar kijk kijk, de voorwaarde hem opgelegd door zijn Italiaanse grabbelnicht, was : levenslang een onbezorgd einde van elke maand voor zijn 3 koters. Delfine Boël was toen al wel een tijdje uit de bloemkool, maar nog altijd onbekend en dus onbekend door het Volk en dus ook door de Dikke van Diksia.

Dat arme kind moest dus zelf voor de boterham zorgen; net zoals de andere half-Coburgertjes die elders in het land ook alleen zijn moeten groot groeien.

JaJa, Eendracht maakt Macht!

Naast stelen, kunnen eksters meestal ook goed liegen. Volgens onze onovertroffen Premier Ministre, zal de Sire en zijn Madame altijd verder ‘à la disposition’ blijven van de Nation. De Sire zelf daarentegen in zijn afscheids-speech, vertelt dat hij en zijn Madame zich ‘discreet’ zullen terugtrekken. Voilà, weer een echte Tsjeven-streek : enerzijds, anderzijds…..

Zij, de vertrekkenden, weten immers dat hunne Fiston rijp is van hart en van geest om deze protocollaire functie op zich te nemen.

De Sire beweert dat hij de koning moet zijn van alle Belgen, waarbij hij gemakshalve vergeet dat hij en de zijnen de eersten zijn om een behoorlijk deel der Vlamingen in een schutkring af te zonderen om hen te behandelen als schurftige honden. Wat eigenlijk niet eens zo erg is, want de liefde is wederkerig en zal niet onder stoelen of tafels worden weggestopt. Ergo : wij zouden de Coburgers kunnen knuffelen tot de dood er op volgt!

*

Slot bemerking : in 1945, rond de Koningskwestie van Leopold III, wilden de Franscouillons, net als in Italië, de Republiek uitroepen. De domme Vlamingen echter waren Leopold III dankbaar voor de capitulatie in Mei ’40, die in West Vlaanderen duizenden samengetroepte vluchtelingen het leven had gered. De Tsjeven vonden toen in de jonge Bouduin het Ei van Colombus. Hij grabbelde van zijn 15^de met zijn mooie bevallige stiefmoeder Liliane Baels en bleek dus uit het goede Coburger-hout te zijn gesneden om het land te leiden.

De Coburgers zouden de Vlamingen dus iets meer dankbaarheid kunnen betonen. Want zonder die domme Vlamingen, hadden ze het al meer dan 60 jaar kunnen afbollen, terug naar hun kinderboerderij in Saksen.