I) INLEIDING
Na Lepanto dat we
gisteren eventjes in evidentie mochten zetten, gaat het verhaal natuurlijk nog
veel verder. Niet alleen over overspelige keizers en koningen bij de Heilige
Liga die de Turken in de pan hakte, , maar ook over de Turken van toen, die
straks, net als hun collegas moordenaars van de Ideologie van de Wrede, weer
volgende week dinsdag,15/10, voor hun Offerfeest, langs de kant van de
weg, hun keel afsnijders instinct zullen botvieren op onschuldige schapen en
lammetjes.
Dit stukje gaat wel niet
over de hedendaagse Philips de Coburger, wat U misschien verwacht had, maar
over Philips
II van het Huis Habsburg, als echtige, techtige én wettelijke zoon van Keizer
Karel, de o zo Christelijke Vorst, geboren in 1500 in het Prinsenhof te
Gent, en, zo wordt gezegd door zijn gatlikkers, in wiens rijk de zon niet
onderging. Enfin, een échte Gentse strop met volmaakte carrière waarvan elke Internationale
Socialist maar kan van dromen.
Amerika was even daarvoor ontdekt
(1492), Portugal en Spanje waren volop, in naam van de Christenheid, en als
bevlogen Tsjeven, geld en goud daar weg te roven. Ze wilden daar de zieltjes winnen, maar beperkten zich
tot het winnen van hun aardse goederen
. Een ergerlijkz trek, die we zelfs nu nog
terugvinden bij Fabiola di Mora e Aragon, ook een Spaanse
Maar om terug te komen op
de liederlijkheid van onze toenmalige Vorsten, eerst nog even een vluggertje
tot bij onze huidige koninklijke scheve schaatsrijders
Boudewijn wordt bijna
heilig verklaard want hij tapte geen amourettes op naast het echtelijk bed, hij
tapte alleen de telefoons af van gans de familie. Hij deed dat voor hun eigen
welzijn en om op e hoogte te blijven van hun overspel, waardoor hij hoopte dat de
dynastie er beter van zou worden. Coburgers zijn altijd begaan met huyn
dynastie. Boudewijn heeft dat gezien bij zijn vader, Leopold III, die om zijn
dynastie veilig te stellen, regelmatig op de koffie ging bij Hitler. Dat, toen
hij stierf (Boudewijn), zijn broertje, de latere Albert Secondo, er (minstens)
naast een wettige troonopvolger (Philips) één zoon en één dochter had rondlopen,
maakt de vergelijking met Keizer Karel V hem als op het lijf gegoten.
Moet U horen! Toeval bestaat niet, erfelijkheid wel.
Keizer Karel,
de Gentenaar, maar ook die van De Pot van Olen, had één wettige erfgenaam die
bekend werd in de Geschiedenisboekjes als de hardvochtige Filips II, de belager van
de rijkdom en de eenheid der Lage Landen, de toenmalige wereldnatie der 17
Provinciën. Het Noorden hield stand, bleef zelfstandig, en werd Luthers.
Het Zuiden bleef onder Spaanse bezetting en bleef dus ook katholiek
..of week, voor wat
betreft de besten, uit naar het Noorden.
De enige wettige erfgenaam
van Alberto Secundo is
Philips de Taaie die ooit als homo
zal bekend staan, de enige met 4 wettelijke kinderen thuis bij attil, verwekt
door in vitro fertilisatie.
Vervolgens had Keizer
Karel de onwettige zoon met wie we gisteren kennis maakten in het verhaal van
Lepanto. Dat verhaal gaat als volgt : . de vloot van de Heilige Liga stond onder
commando van Juan de Austria, een buitenechtelijke zoon van keizer Karel V.
en Barbara Blomberg uit het Duitse Regensburg.
Onze Alberto Secundo heeft een zekere
Lorenzo (Laurent) als on-echte zoon erkend als het liefdeskind van zijn Dolce
Paola met een zekere Italiaanse zakenman, de genaamde Vastepane. Maar van de strapatsen
die deze persoon uitvoert, is alleen die met een zekere Wendy Van t Zèètje van
betekenis voor het nageslacht, en dat vanwege haar zoontje, de genaamde Clément
.
Tot slot is er nog ons papier-maché Delphine-ke,
die om te bewijzen dat ze uit de broek van haar vader komt, met de hulp van de
sterke arm der Wet, de hand van de wetenschap moet inroepen. Men zegt zo
dikwijls dat het bloed kruipt waar het niet kan gaan, maar in het geval van de
Coburgers kruipt het bloed alleen in reageerbuisjes en niet voor elkaar.
Voilà, cest ça, we zijn er. Want het
verhaal van Lepanto kan niet afgerond worden, zonder de onwettige dochter van
keizer Karel, de Gentenaar, Margaretha van Parma, erbij te
betrekken.
Toen jullie nog op de schoolbanken
zaten, leerden jullie over deze Grote Dame, de door haar halfbroer (Philips II
van Spanje) als Landvoogdes der Nederlanden werd aangesteld en later weer
afgesteld. Zij resideerde in Mechelen, en was zeer geliefd, omdat zij meestal open
stond voor verzuchtingen van haar eigen volk, en daarbij dikwijls inging tegen
de wensen van de Koning van Spanje. Dat was ook de reden waarom zij op zeker
ogenblik werd bedankt, en vervangen eerst door ene zekere Hertog van Alva, de
bloedhond, en toen die het te bont maakte, op zijn beurt werd aan de kant
geschoven ten voordele van Alexander Farnèse.
De nieuwe landvoogd, Alessandro Farnèse,
een Italiaan, en neef van de Paus, was op zijn beurt net als zijn mama, goed
bekend met de plaatselijke toestanden en om de Vlamingen in het kamp der
Spanjaarden te houden, wist hij dat de beste methode was om hen te raken in hun
geldbeugel. In concreto wilde dat zeggen, dat de Vrijhaven van Antwerpen moest
losgeweekt worden uit het kamp der Oranjes
. Dat verhaal moet ons bekend in de
oren klinken, want De Val van Antwerpen en Het Sluiten der Schalde, zijn
onderwerpen die regelmatig aan bod komen maar wel los staan van het verhaal van
Margaretha van Parma
.
Net zoals de naam van de Verboden Geliefde
van Keizer Karel en moeder van Jan van Oostenrijk bekend is gebleven, zo is
ook de moeder van zijn onwettige dochter bekend gebleven. Het was de pronte dochter
van een thuiswever uit Nukerke (bij Oudenaarde) die de
jonge Karel in 1523, 23 jaar jong, ontmoet had bij een jachtpartijtje in de
bossen aldaar. Zij zagen elkaar lang, veel en zeer intens, maar toen het meisje
zwanger raakte, werd zij, voor de geboorte, naar oer-oud Christelijk gebruik, in
een klooster ondergebracht. Later werd het kind grootgebracht bij de Nonnetjes
in het klooster van Parma (Italië) en werd Margrietje Van der Ghuinste herdoopt
tot
Margaretha van Parma. Wat hierop neerkomt, dat Keizers en Koningen toen heel
wat meer kl*ten aan hun lijf hadden dan nu, met de Coburgers.
*
So far so good. Nu wil het toeval dat
ook wij, na een drukke loopbaan in het Vaderland, onze laatste jaren zijn komen
slijten in Italië, toevallig in de wondermooie en rustige omgeving van het Meer
van Bolsena, op ongeveer 100 Km ten Noorden van Rome. Sint Franciscus
en Felix Timermans zaten daar voor iets tussen, maar ook dat is een ander
verhaal.
En wie ontmoeten we hier via Lord Byron,
Goeth en hun reisverhalen, in de Toeristische Dienst? Zeg dat t niet waar
is : dit is hier niet alleen het voorhistorisch en geheimzinnig Etrusken-land,
vervolgens het Land der Legionairs van Julius César, de al-oude
pelgrims bedevaartweg van Canterbury naar Rome, de latere Pauselijke Staten tot
1860, maar tussen-in het Hertogdom van de adellijke Familie Farnèse
. De naam
Farnèse bestaat niet meer op de huidige dag, maar de nazaten bekleden, onder
een andere naam, nog altijd belangrijke posten in de Europese Unie.
Al de heuvelruggen van al a de dorpjes uren
in de omgeving dragen tot op de dag van vandaag een Borgo (Burcht) Farnèse. Ze
zijn ofwel omgevormd tot museum voor van alles (kledij, pruiken landbouwgerief,
schiettuig) of, de kleinste dan toch, tot meergezins appartementen. Caprarola
bijvoorbeeld is Unesco wereld erfgoed
. Een daarvan is nog bewoond zoals oorspronkelijk
bedoeld en dat situeert zich op het hoogste punt van het oude Bolsena (Volsini
onder de Etrusken), pal onder de Noorse versterkte burcht met ophaalbrug uit de
jaren 4 -500 na Chr. Tegen de rotsen geplakt, met rondom een mooie Renaissance lusttuin
naar model van De Tuinen van Tivoli, dicht bij het Meer van Albano
en Castelgadolfo, de zomerresidentie van Pausen, Keizers e Koningen, de mooiste
tuinen ter wereld, staat deze borgo daar en dient als vaste verblijfplaats voor
de Romeinse adellijke Prinsen del Drago.
Die Del Drago zouden afstammen van een
oud adellijk geslacht van Moren-bevechters, de Bestrijders van Draken
.
Mits een kleine vergoeding ( 8 p.p.)
heeft de dorpsonderwijzeres toelating om er groepjes van 5/6 personen telkens
één uur in rond te leiden.
En daar stonden wij dan ineens voor haar,
In schilderijen en borstbeelden : een verrukkelijk mooie vrouw waar de adel van
af stroomde, behangen met rijke sieraden met op de achtergrond de torens van
Gent
. Rubensiaanse rondingen en prachtige kledij, openhartig zalig glimlachend
zoals ze dat al eeuwen placht te doen. Een blozende gezonde Vlaamse burgervrouw,
met grote donkere ogen, die blonken van deugnieterij en van levenslust.
De koperen naamplaatjes zegden dat deze
vrouw Margaretha van Oostenrijk was, maar dat werd weersproken door de datums :
hier geraken de historici er niet meer
aan uit, aan al die Margarethas die toen
zowel als nu tot het kamp der bezetters hoorden. Margaretha van Oostenrijk was
de tante van Margrietje Vander Ghuinste, gezegd van Parma, en ze is ooit ook
Landvoogdes der Nederlanden geweest, in de jaren toen ons Margrietje nog in de
bloemkool zat.
Verder hangt die ridderzaal tot tegen de
zoldering nog vol met zwarte manspersonen in harnassen en lange steekzwaarden, net alsof ze moeten
poseren voor een prentje in onze Geschiedenisboeken. De Dames des Huizes, want dat is ze, prijkt,
bijna onder handbereik, in alle afmetingen en in alle houdingen op ontelbare
plaatse, in heel het kasteel, en achtervolgt U met haar ogen, om het even war U
de blik wedt. Een museum, door mensen bewoond in hun dagelijkse doen : dat is
de Borgo van Bolsena.
*
IK hoor jullie denken; De Dames des
Huizes : hezo?
Wel, het zit zo. Toen ons Margrioetje, jong
en bevallig als ze was, van de troon vervallen in Mechelen, naar Italië
gestuurd werd door haar broertje, de Keizer in wiens Rijk de zon ook nooit
onderging, was die wel machtig, maar hij zat altijd en overal krap bij kas. De
Hollandse Piet Hein overviel hun huiswaarts kerende roofschepen, en vluchtte
naar de Lage Landen et al die Appeltjes van oranje
. Ze waren daar in het
verre Estramadura nieet wel van
. Vooral de Nederlanden, de Parel aan zijn
Kroon, waren lastig in wat we nu de Godsdienstoorlogen noemen. Hij koppelde zijn lieve zuster aan een van de
twee rijkste mannen ter wereld : de Gebroeders de Medici uit Firenze.
Het ongeluk bleef de arme man echter achtervolgen, want ook in Firenze zaten er
geuzen en bij de zondagsmis vielen ze aan met stokken en messen om de broers,
die vooraan op een bidstoel binst de consecratie zedig de ogen neergeslagen
hielden, te vermoorden. Lorenzo, de jongste kon in de
sacristie vluchten, maar de oudste, de echtgenoot van Margrietje; bekocht het
met de dood. De daders werden gevat en omgebracht, maar voor de jonge
kinderloze weduwe dreigde weer het klooster
.
Toen kwam de Paus op het idee om
Margretje, de jonge weduwe, te koppelen aan een neef van hem, ook een Farnèse.
Die was, als kasteelheer in Bolsena, gelukkig maar, eveneens onmetelijk rijk,
zodat het familiefortuin kon aangesproken worden om de Kerk te helpen
verdedigen
.
Margrietje leefde dus lang en gelukkig
als kasteelvrouwe in Bolsena, kreeg kinderen waarvan de oudste, Alessandro,
later haar plaats innam in Mechelen en daar, om zijn bekwaamheid te bewijzen, zoals
gezegd, eerst en vooral Antwerpen ging afsnijden van haar levensadem en haar
rijkdom, de Schelde. Van het Oosterweel was in die dagen zekerlijk nog geen
sprake, maar dat geweest zijn, hij zou er, net als de socialisten nu, wreed
tegen geweest zijn. Caput Antveria, was immers toen ook al de leuze.
Margaretha van Parma, echtgenote
Farnèse, heeft lange reizen met de koets of, in de zomer te paard, gemaakt in
gans de streek, waarover zij lange verhalen opschreef, die bewaard zijn
gebleven
. Ringsom het Lago liggen heerlijke dorpjes, droomverloren en als wij
er zijn, en de protserige esplanades om toeristen te lokken wegdenken, dan kan
de amazone in de verte misschien wel Margretje Vander Ghinste zijn
.
We varen, met vrienden en met kalm weer
(want het Lago is vals en verraderlijk) naar Het Pauseneiland (Busentena) en
zien in verbeelding de geuzen naderen die de Paus die hier verkoeling ziocht,,
een Farnèse, in allerijl doen vluchten naar zijn oninneembare burcht in Capoimonte,
hoog op de top der rotsen. De Nobelen worden afgezet op de oever, en vluchten
de nu nog bestaande wenteltrap op, naar de veilige burcht, de roeiers, die de
toegang moeten vertragen, worden opgeofferd
.
Als kasteelvrouwe heeft ze hier gegaloppeerd,
gewandeld en gedroomd aan de oevers van het Meer van Bolsena, op vandaag nog
altijd het grootste vulkanisch meer ter wereld, met het 3de properst
natuurwater ter wereld. Dat dit jaar het Wereldkampioenschap Carper Fishing er plaats vinden onder haar
hoge bescherming, doet even niet ter zake. Bolsena is het Dorp van de Bloedende
Hostie, en moet voor de toeristen volstaan. Zelfs de catacomben en de
ondergrondse Etruskenstad interesseren geen kat
Wat wel ter zak doet, is Lepanto, in de
Golf van Kori,the (Griekenland). Net zoals we de boordjes Halve Maan de croissant
doen denken aan de overwinning op de Turken in 1683 voor de poorten van
Wenen, zo danken we het bestaan van ons krentenbrood en de krenten in het
algemeen, aan de nederlaag van de Tuken bij Lepanto, in de Golf van Korinthe.
Zelfs voor mensen die weten wat een Rozenkrans
is, moeten krenten aan Lepanto doen denken
..
