MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

I) INLEIDING

Dat badwater (zie afbeelding : de media) moet, zoals U hieronder zult lezen hoognodig vervangen worden! Want het riekt naar bedrog tegen klippen. Het is verstikt door bergen eigen lof en door het rondzwalpende briefjes van 500 omkoopgeld aan de oppervlakte Niemand ziet nog het bos door de bomen.

Niet veel woorden aan vuil maken. Gewoon op 25 Mei 2014 het hele zootje figuurlijk en letterlijk in de riool kieperen en herbeginnen met écht geld en met échte venten!

Maandsalaris EU-afgevaardigden: 12.255,87,- exclusief dagvergoeding à 304,-, exclusief residentietoelage van 15% basissalaris, exclusief kinderbijslag à 300,- per kind, exclusief secretariaatsvergoeding van 21.209,- per maand, inclusief ruim 10 weken vakantie

De euro en de EU: een strop voor de burgers, maar hèt middel voor Brussel om zichzelf schandalig te blijven verrijken.

Eén van de redenen waarom bijna al 'onze' politici in Den Haag blijven vasthouden aan de euro en krampachtig het EU-lidmaatschap blijven verdedigen, is dat hen dat de mogelijkheid geeft om straks een nieuwe, zeer lucratieve carrière in Brussel op te bouwen. Iedereen die het tot Brussel haalt is meteen financieel 'binnen', want de Europese belastingbetalers financieren een leven vol onvoorstelbare privileges, voordelen en luxe voor alle EU-politici en parlementariërs, en dat zonder dat hier ook maar een spatje democratische controle op is.

Het EU-parlement wordt weliswaar door de Europeanen gekozen, maar daarmee houdt alle democratie in Brussel onmiddellijk op. EU-parlementariërs hebben namelijk niet het recht om zelf wetsvoorstellen in te dienen. Het enige wat ze mogen doen is door de EU-Commissie ingediende verordeningen en richtlijnen goedkeuren of afwijzen.

Wijzen ze een voorstel af, zoals de voordracht van de Luxemburger Yves Mersch eind 2012 voor de directie van de ECB (omdat hij een man is), dan kan de EU-Raad zo'n kandidaat toch aanstellen, wat in dit geval ook gebeurd is. Het EU-parlement speelt dan ook exact dezelfde onbeduidende rol als destijds de Duma in de Sovjet Unie, en dient alleen om tegenover de Europeanen de schijn van democratie op te houden.

De 'hoge afgevaardigden' van de Commissie hebben duidelijk nul komma nul respect voor het parlement. Neem bijvoorbeeld EU-'minister' van Buitenlandse Zaken Catherine Ashton, die slechts zelden ingaat op een uitnodiging van het parlement, ook niet als dit debatteert over belangrijke buitenlandse kwesties. In nationale parlementen zou dat als een grove belediging worden opgevat, maar in Brussel is het normaal.

Gezien hun buitengewoon royale salarissen, voorzieningen en andere privileges boeit dat de parlementariërs sowieso niet. Een enkeling klapt wel eens uit de school, zoals de Duitser Ernst Strasser, die in augustus 2012 tegenover Britse journalisten toegaf dat 'de meeste parlementariërs net zo lui zijn als ik. Al het werk wordt door onze medewerkers verricht.'

Een maand later verklaarde de 24 jarige Zweed Amelia Andersdotter, die nog niet compleet door Brussel was ingepalmd, dat 'het EU-parlement vol goede bedoelingen zit, maar dat het geen zin heeft om deze bedoelingen uit te voeren.' Het is dus niet verwonderlijk dat vrijwel geen enkele Europeaan weet wat het parlement eigenlijk uitvoert.

De onafhankelijke Oostenrijker Hans-Peter Martin was één van de zeer weinigen die openlijk wees op het enorme bedrog door parlementariërs met de aanwezigheidspremies. Zoals bekend werd deze fraude met zijn hulp door Nederlandse journalisten en TV-camera's vastgelegd. Veel parlementariërs incasseerden de dagelijkse vergoeding van 304,-, zonder ook maar een seconde in het parlement aanwezig te zijn. De meesten gingen direct per limousine naar het vliegveld, om van het weekend te genieten.

Maar ook doordeweeks vinden deze schandalige praktijken plaats. Bij het zien van de camera's vluchtten de meeste dames en heren afgevaardigden weg. Sommigen probeerden zich er hakkelend uit te kletsen, enkelen begonnen te dreigen en weer een ander liet het camerateam door bewakers het gebouw uitzetten.

Wie denkt dat er hierna iets veranderd is, heeft het mis. De 'onafhankelijke' Martin Ehrenhauser diende weliswaar een motie in om een einde te maken aan deze 'immorele praktijken', maar de meerderheid wees zijn voorstel ogenblikkelijk af. De fraude met de royale aanwezigheidspremie gaat dus gewoon door.

Al in 1996 berichtte een Britse TV-zender over de 'schandalige handelwijze van de graaiers en bedriegers' in Brussel, zoals het werd genoemd. De toenmalige president van het EP, José Gil Robles, eiste vervolgens disciplinaire maatregelen - niet tegen de daders, maar tegen de indiscrete ambtenaren van het Europese Rekenhof die alles aan de grote klok hadden gehangen.

Hans Peter Martin werd vanwege het onthullen van dit soort schandalen door burgers als een soort held gezien, totdat er geruchten opdoken over het onrechtmatige gebruik van zijn maandelijkse secretariaatstoelage van 21.209,- en het aanwenden van minstens 1 miljoen euro partijgelden voor privégebruik. Het EP hief vervolgens zijn immuniteit op, maar hij zit nog altijd in het parlement.

Een andere Oostenrijker, de voormalige minister van Binnenlandse Zaken Ernst Strasser, nam als EU-parlementariër letterlijk het woord 'gehersenspoeld' in de mond toen hij het over de EU-afgevaardigden had. Vervolgens werd hij door Britse journalisten in de val gelokt, die hem met verborgen camera's filmden toen hij zich zonder aarzelen liet omkopen, en bovendien zei dat hij als EU-parlementariër per geval jaarlijks minstens 100.000,- incasseerde van lobbyisten.

Naast Strasser, die hiervoor tot vier jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, gingen nog eens twee andere EU-afgevaardigden op het omkoopaanbod van de Britse journalisten in. Eén van hen, de voormalige Roemeense minister van Buitenlandse Zaken Zoran Thaler, heeft nog steeds gewoon zitting in het parlement.

Het behoeft geen uitleg dat deze gevallen bepaald geen uitzondering zijn. Dat bewijst het enorme aantal van circa 15.000 lobbyisten die in Brussel rondlopen (bron: Lobby Control). 70% van hen werkt voor ondernemingen en hun organisaties. Zij hebben zoveel invloed, dat vier van de vijf wetten die in Brussel worden besloten, direct uit hun kokers afkomstig zijn. Lobby Control waarschuwt dan ook voor de 'uitholling van de democratie' in Europa, ten gunste van de grote banken en multinationals.

In november 2011 besloot het EP weliswaar tot een nieuwe regeling, die het afgevaardigden verplicht om alle 'aanvullende inkomsten' van boven de 500,- op te geven, maar het is volstrekt onduidelijk of deze anti-corruptiewet wel werkt. Zo valt het nooit te controleren wat de redenen zijn waarom een parlementariër voor of tegen een bepaalde wet stemt. Gezien de ongelimiteerde hoeveelheden euro's die de lobbyisten te verdelen hebben, zullen de neveninkomsten van de parlementariërs hoogstwaarschijnlijk nooit in echt gevaar zijn geweest.

Ethisch gedrag, zelfrespect en integriteit zijn in Brussel onbekende eigenschappen. De Duitse staatsman Konrad Adenauer zei ooit dat 'politicus zijn betekent dat je je land moet dienen.' EU-politici hebben hier iets anders van gemaakt: 'Politicus zijn betekent dat je aan je land moet verdienen.' Voorbeeld: nadat de EU in 2009 besloot om de salarissen van EU-afgevaardigden los te koppelen van hun thuislanden, schoten de salarissen voor parlementariërs uit Oost Europa met meer dan 75.000,- omhoog. Het is dus niet verwonderlijk dat de meesten van hen zelden of nooit bij de zittingen komen opdagen.

Naast een maandelijks basissalaris van 7956,87 krijgen de afgevaardigden een maandelijkse -belastingvrije!- 'onkostenvergoeding' van 4299,-, totaal dus 12.255,87. Iedere afgevaardigde kan tevens elke maand over 21.209,- beschikken om zijn medewerkers in Brussel, Straatsburg of zijn thuisland te betalen. De eerder genoemde dagvergoeding van 304,- komt daar nog eens bovenop.

Maar dan nog is de koek niet op, want zo ontvangen ze ook nog eens een 'residentie-toelage' van 15% van het basissalaris, een maandelijkse onkostenvergoeding van 607,- (vicepresident: 911,-; president: 1418,-) en kinderbijslag ter hoogte van 300,- per kind. En dan natuurlijk nog eens ruim 10 weken vakantie per jaar. Een voorstel in juni 2013 om dit te verkorten, werd met 508 stemmen verworpen.

Het paradijs op aarde bestaat dus al, en wel in Brussel, in een door de EU gecreëerde belastingoase waarin niemand zich ook maar ergens voor hoeft te verantwoorden. Met de 21.209.- per maand voor medewerkers worden dan ook regelmatig -veelal ongekwalificeerde- familieleden betaald, zo bleek uit een intern onderzoek. Andere parlementariërs betalen salaris aan niet bestaande werknemers. Sommigen verplichten hun medewerkers een deel van hun salaris terug te storten.

Er zijn weliswaar regels tegen deze praktijken opgesteld, maar die zijn op de zo kenmerkende vage en gecompliceerde Brusselse wijze voor velerlei uitleg vatbaar. Zo wisten alle 167 betrapte parlementariërs die hun familieleden hadden betaald, een 'uitzonderingssituatie' te bedenken om gewoon met dit misbruik te kunnen blijven doorgaan.

Tot voor kort konden EU-afgevaardigden met de goedkoopste prijsvechters naar hun thuislanden terugvliegen, en ondertussen wel het volle pond van een normale ticket declareren. Dit gelegaliseerde, belastingvrije bedrog, waar de afgevaardigden maandelijks nog eens duizenden euro's extra mee konden opstrijken, werd na felle protesten gestopt. Hoewel... nog steeds mogen ze ook, voor korte vluchten, kiezen voor de duurste businessklasse.

De vicepresident van de EU-Commissie, de Sloveen Marcos Sefcovic, rechtvaardigde in februari van dit jaar de enorme salarissen en vergoedingen met het argument dat 'we de besten moeten halen, die er te krijgen zijn'. Deze zogenaamde 'besten' hebben echter niet in de gaten gehad wat er jarenlang in Griekenland, Spanje en Cyprus gebeurde, hoe enorm de corruptie daar was (en is), hoeveel honderden miljarden Europees geld er in deze landen zijn verdwenen.

Ook ging maar liefst 1 miljard euro ontwikkelingshulp voor de Democratische Republiek Congo in rook op. EU-president Herman van Rompuy probeerde dit zoveelste schandaal natuurlijk onder het tapijt te vegen, en sprak enkel van 'slechte PR'.

Europa's 'besten' in Brussel zijn verantwoordelijk voor het totaal mislukte europroject, voor miljoenen werklozen, voor schrikbarend snel stijgende armoede en massale sociale onrust in de crisislanden, die over niet al te lange tijd in ware volksopstanden dreigen te ontaarden. Terwijl bijna alle Europeanen hun salarissen en voorzieningen zagen gekort, kregen de EU-ambtenaren een salarisverhoging van 1,85%.

In de ogen van de EU-Commissie en het Europese parlement was dat te weinig. Zij eisten een verhoging van 3,7%. De ambtenaren dreigden zelfs met een staking. Uiteindelijk kende het Europese Gerechtshof de geëiste hogere vergoeding toe, en wel met terugwerkende kracht. Voor EU-Commissiepresident José Manuel Barroso betekende dat een verhoging van zijn maandsalaris van 27.900,- met 900,-. Zijn onkostenvergoeding steeg met 300,- naar bijna 8000,-. Natuurlijk gingen ook alle andere toelagen omhoog.

'De EU rust op het concept van solidariteit', staat in de EU-bijbels. Er staat echter niet bij dat deze zin alleen geldt voor de gewone burgers, niet voor de autoritaire veelverdieners in Brussel. Schrijnend bewijs: in 2004 debatteerde het parlement over een ruimhartige bijdrage van 1,5 miljard -van uw belastinggeld- voor de slachtoffers van de tsunami in Indonesië. Toen één van hen echter voorstelde dat ook de parlementariërs zelf eenmalig hun dagvergoeding van toen 290,- ter beschikking zouden stellen, begonnen zijn collega's te morren en moest hij zijn voorstel intrekken.

De 37 hoogste ambtenaren van de EU verdienen inmiddels 24.000,- per maand. 214 'hooggeplaatste' EU-vertegenwoordigers verdienen met jaarlijks 220.000,- veel meer dan premier Mark Rutte. Volgens Wall Street Journal correspondent Vanessa Mock gaat het zelfs om circa 3000 EU-ambtenaren met zo'n vorstelijk salaris. Sowieso krijgen 5461 ambtenaren maandelijks meer dan 10.000 op hun rekening gestort.

Bovendien betalen EU-ambtenaren slechts 12% belasting en premies, slechts een kwart van wat veel gewone Europese burgers moeten betalen. Ook de ziektekostenpremies zijn met 2% van het basissalaris veel lager dan het bedrag dat het gewone volk kwijt is.

En wat te denken van het wachtgeld? EU-Commissarissen hebben drie jaar lang recht op maandelijks 10.000,-. Veel commissarissen keren na hun termijn in Brussel terug in de nationale politiek, of worden met open armen ontvangen bij de banken en bedrijven waar ze zich jarenlang zo ijverig voor hebben ingezet.

Dan blijven nog de pensioenen over, voor de meeste topambtenaren dik 10.000,- per maand. Een gemiddelde ambtenaar wordt met 4300,- per maand naar huis gestuurd.

Kortom, in Brussel wordt op een ongekende, nog nooit in de historie geziene wijze met geld gesmeten - geld dat door de gewone burgers wordt opgehoest. Terwijl heel Europa in een diepe crisis verkeert, heeft Brussel zichzelf daarvan uitgezonderd. Volgens oud-parlementariër Parin kan iedere EU-afgevaardigde eenvoudig netto meer verdienen dan elke willekeurige Europese regeringsleider.

Boos zijn mogen we niet, want de EU-technocraten hebben er goed voor gezorgd dat alles legaal is. Bovendien stemt u zelf ook massaal keer op keer opnieuw op pro-EU partijen zoals de VVD, de PvdA, D66 en het CDA, die met ons belastinggeld vrolijk meewerken aan het instandhouden van dit almaar kostbaarder wordende Brusselse circus.

'De burgers van Europa hebben het gevoel dat de kaste in Brussel schaamteloos en zonder controle zichzelf bedient,' constateerde de Europese Bond van Belastingbetalers in augustus. In Brussel predikt men water voor de burgers, maar drinkt men zelf champagne. Van de burgers wordt solidariteit geëist, waar de autocraten, die met afstand het meeste verdienen van iedereen, zichzelf van uitzonderen.

Ondertussen eist de EU van landen zoals Duitsland en Nederland een permanente welvaartsoverdracht van miljarden naar Zuid Europa, waarvan het meeste geld direct in de kassen van de failliete banken stroomt. En dan nog vindt men het in Brussel, Den Haag en andere hoofdsteden vreemd dat anti-EU partijen, zoals in Nederland de PVV, in de peilingen op forse winst staan.

Het wordt wellicht de hoogste tijd dat de gewone Europeaan massaal in opstand komt tegen dit totalitaire, zichzelf op schandalige wijze verrijkende systeem, en een einde maakt aan de euro en de EU, voordat deze onze toekomst en die van onze (klein)kinderen definitief ruïneren.

Na een volkstribunaal, waarin de huidige Brusselse dictatuur -en met hen alle nationale politici die hen aan de macht hebben geholpen- wordt berecht voor hun verraad, machtswellust en bedrog, kunnen de vele EU-gebouwen worden omgebouwd tot appartementen. Alleen de 'Toren van Babel' in Straatsburg zou moeten mogen blijven staan, om dienst te gaan doen als museum, en een blijvende herinnering aan de zoveelste mislukte poging van een tirannieke eliteclub om Europa te verenigen en de verarmde bevolking tot slaven te maken. 'Dit moeten we nooit meer toelaten!'

III SLOT

Toegegeven : we kunnen ook iets leren van wijlen de Duitse Nationaal Socialisten (de Nazis) : de Schutzhaft.

Het is voor hun eigen veiligheid in bescherming nemen van individuen, tegen het straatgeweld. Gewoon een week voor de Verkiezingen, het hele zootje zonder veel ophef inrekenen en overbrengen naar een geheime locatie. Dat hoeft daarvoor geen kamp te zijn, als het er maar veilig is en wij hen nooit meer terugzien.

We hebben voor deze gang van zaken alleen nog geen woord beschikbaar. Al vind ik dat het toerwoordje Neckermann-weekje een goede lokvogel zou zijn om bij de aanvang van de reis een maximum aanwezigen te hebben..