|
***
Zondag 7 december
Tweede adventzondagZon 8u30-16u38
H Ambrosius, patr. van de politie
Sint-Ambroos, patroon van bijen en spreeuwen, houdt van waaien en sneeuwen
.
Een woordje recente geschiedenis.
7/12/1941 : Pearl Harbour, een mondain havenplaatsje op Hawaï, v eilig gewaande ankerplaats van de onoverwinnelijke Amerikaanse oorlogsvloot. Een naam, tezelfdertijd een begrip en meteen het begin van ‘De Totale Oorlog’ toen het nog nooit verslagen Japanse Keizerrijk, de bondgenoot van Nationaal Socialistisch Hitler-Duitsland, in de strijd stapte. Of liever, zich in de strijd invloog….
In de vroege morgen van 7 December 1941, toen de basis nog half in slaap was, doken de vliegtuigjes van de vele nader geslopen Japanse vliegdekschepen uit de wolken. De wereld schreeuwde moord en brand voor deze laffe daad, die de Jappen, hoe kon het ook anders, duur zouden bekopen als de tijd zou gekomen zijn. De eerste twee atoombom-aanvallen uit de Geschiedenis (6/8/1945) dwongen dat land op 2 September 1945 tot de onvoorwaardelijke overgave. Dat gebeurde wel met één klap die honderdduizenden onschuldige burgers zou doden of verminken. Voor deze misdaad tegen de menselijkheid werd nooit opgetreden. Integendeel : ook wij kropen later onder deze atoombom-veilige paraplu, veilig onder de vleugels van de Overwinnaar. Daarop volgde ‘De Koude Oorlog’, die vanwege het o zo fijne Communisme, het leven op deze planeet bedreigde.
Japan & Duitsland beheersen ondertussen opnieuw de wereldeconomie (tot spijt van wie ’t benijdt), terwijl Moskou, het voormalig centrum van het wereldcommunisme, krampachtig probeert de opgelopen schade te herstellen, en daarbij dapper in de steek wordt gelaten oor het Westen. Groot Brittannië, het grote wereldrijk en de Grote Redder van onze Vrijheid in de oorlogsjaren, zal na het avontuur met de Euro Verenigde Nazi’s, uiteindelijk teruggevallen op wat het eigenlijk altijd al gewest is : een eiland in volle zee. Grote Broer Amerika probeert ondertussen tevergeefs het Wereldrijk van Groot Brittannië over te nemen. Terwijl de échte wereldmacht (China) op de achtergrond alleen nog de laatste stuiptrekkingen van het Communisme dient af te werpen, om op het toneel te verschijnen.
Maar dat is allemaal gerekend zonder de waard, de Islam, die grinzennd achter het hoekje, alleen wacht op de gunstige omstandigheden om toe te slaan…
*
 .
*
INLEIDING
O Ja? Bijna vergeten. Een groot verlies in Coburgland: men is daar een van de 3 koninginnen kwijt, maar niemand is schaakmat. Er waren ook twee hoogst belangrijke begrafenissen en in Antwerpen zijn de vorige een troep zatte Mongolen (!) elkaar met messen te lijf gegaan. Door al deze zeer mediamieke zaken, werd er zelf bijna helemaal voorbij gegaan aan het bezoek van het Franse Slinxe mini-presidentje aan Poetin, helemaal n het verre Kremlin. Foto’s van hem met (veel te lange en tveel e dikke) beige bontjas en dito chapka, naast een glunderende Poetin, maken de man onsterfelijk belachelijk in de ogen van al zijn landgenoten. Eigenlijk een meesterlijke zet van die boskabouter, want als aandacht-afleider kon zoiets niet beter gelukt zijn. Niemand spreekt of schrijft over wat hij daar is gaan doen….
Ja, die Poetin! Bij E.J. Bron vond ik vandaag de perfecte weergave over onze verhouding in het Westen tot het Nieuwe Rusland, en zie, dit is bijna woordelijk hetzelfde als wat U hier al jaren bij ondergetekende kunt lezen. Namelijk, dat men Poetin in de rol van een tweede Hitler wil dwingen…
MIDDENSTUK
Onder voorname dankzegging
overgenomen door Digitalia bij
http://ejbron.wordpress.com/
*
Rusland, vriend of vijand?
Als je niet al te diep in politiek geïnteresseerd bent, is het de meeste Nederlanders wel duidelijk. Rusland is een gevaar dat geregeerd wordt door een dictator. Hij valt andere landen binnen en is dus uit op oorlog.
Volgens onze media heeft Rusland waarschijnlijk vlucht MH17 neergeschoten. Dit terwijl hier nog altijd zeer grote onduidelijkheid over is. De Nederlandse media pompt dit simplistische beeld er dagelijks bij de mensen in, dus dat wordt door de minder kritische massa klakkeloos overgenomen.
Bij veel rechtse politiek geïnteresseerden is Rusland en in het bijzonder Poetin, echter behoorlijk populair. Hij zou volgens velen de nieuwe Karel Martel zijn die de oprukkende radicale islam moet stoppen. Ook zou hij de beschermer van het christendom zijn. En als belangrijkste argument wordt vaak aangedragen dat hij de EU en de VS wat weet in te dammen met zijn tegenwicht.
Maar in hoeverre zijn deze twee uiterste visies waar? Is Rusland onze vriend of vijand?
De Ruslandkwestie is te veel complex om in een simpel zwart-wit, goed of slecht beeld neer te zetten.
Rusland zorgt voor Rusland en dat is haar kernpolitiek. Dat zorgt ervoor dat ze soms onze bondgenoot is en soms ook niet. De Russen vechten met jihadisten in Tsjetsjenië en Dagestan maar deden niets tegen de jihadisten die zich gingen mengen in het conflict van Oost-Oekraïne. Ook hebben de Russen in het verleden Hamas bewapend en werken ze samen met Iran om Iraanse kernreactors te verbeteren. Is Rusland dan een bondgenoot of vijand in de Westerse strijd tegen de radicale islam? Het antwoord is: soms.
Het Israëlische conflict is een andere kwestie die zeer tegenstrijdige informatie oplevert. Enerzijds werkt Rusland vaak samen met Iran en haar satellieten (Assad-regime en Hamas) maar anderzijds steunt zij ook vaak Israël en leeft er een grote Russische gemeenschap in Israël waardoor er ook een culturele band is.
De positie van Rusland aangaande de (radicale) islam is dus vaak dubbel. Niet alleen geopolitiek gezien maar ook in eigen land. Zo probeert Rusland haar eigen identiteit te behouden en steunt de regering daar volop de nationale Russisch-orthodoxe Kerk. Maar de regering dient ook rekening te houden met de vele miljoenen moslims die er in het zuiden van Rusland wonen. In demografisch opzicht islamiseert Rusland erg snel. De autochtone Russische bevolking vergrijst en krijgt minder kinderen dan de islamitische Russische staatsburgers. Ook daarin balanceert de Russische regering dus op een dun koord.
Dan de positie van Rusland versus de Europese Unie en Amerika.
De Russen hielden zich opmerkelijk stil na de Koude Oorlog toen de westerse landen hun afspraken braken met Rusland en de westerse mogendheden toch naar het oosten uitbreiden met zowel de NAVO als de EU. Dat Rusland uiteindelijk toch getriggerd werd om hierop te reageren lag voor de hand. De VS/EU hielpen mee om een democratisch gekozen staatshoofd omver te werpen in de Oekraïne en Rusland zag haar belangen bedreigd. Is dit genoeg reden om een land binnen te vallen? Dat is uiteraard zeer de vraag, maar het is logisch dat een dergelijke reactie niet eeuwig uit kon blijven als reactie op het imperialisme van de Europese Unie.
Dat gegeven wil echter totaal niet zeggen dat de Europeanen die fel tegen de EU zijn nu ineens Rusland als bondgenoot moeten gaan beschouwen, puur omdat de EU ons knecht met haar ondemocratische structuur en niet werkende economische model. Het verzet van Rusland tegen de EU heeft namelijk niets te maken met het interne verzet tegen de EU van de Europese bevolkingen. Het is Rusland puur om Rusland te doen. Hoe wij hier leven zal de meeste Russen weinig kunnen schelen. Ook heeft Rusland geen enkele intentie om West-Europa te veroveren of iets dergelijks. Dat is slechts anti-Rusland propaganda. De Russen verkopen ons het liefst hun gas maar dan wel zonder dat de EU en de NAVO zich steeds verder uitbreiden tot hun voordeur en zonder dat het Westen hen de les probeert te lezen.
De Russen zijn niet onze ‘vijanden’ of ‘bondgenoten’ maar ze zijn veelal een trots land waar mee te onderhandelen valt als je ze respecteert en inziet dat zij als grootmacht slechts zichzelf willen dienen. Soms is dat in ons voordeel en soms niet, dat verschilt per situatie.
*
UITLEIDING
We moeten dus vaststellen, dat onze glazen bol werkelijk van een trefzekere kwaliteit is. Dat ook wij in Vlaanderen (en de rest van het land) onze soevereiniteit hebben verkwanseld aan de EU neo nazi’s, is echter wel een punt dat hier te weinig werd belicht.
Kijk, dat is dan weerom een tegen-waarheid, die een grotere waarheid in twijfel trekt. De Navo spreekt als uit één mond, en toch gaan de bijzonderste lidstaten, zoalas Duitsland en Frankrijk, afzonderlijk onderhandelen met die baarlijke Russische duivel… Moet zoiets nu ons aller petje te boven gaan? Ik denk het niet. Want het past precies in het plaatje dat hier op wereldschaal, iedereen iedereen bedriegt. Daar voelen onze eigen Overheden zich ook het best mee: ze vallen niet uit de toon, en het brengt goed op! Zie Haiku Herman.
*
Op een eeuwig zwijgen en nergens en door niemand verder te vertellen.
(Get) Digitalia
.
*
EINDE
*
|
