|
***
Woensdag 11 mei
Zon 5u59-21u20
H Mamert, ijsheilige
*
*
Aartsbisschop De Kesel wil weg van verplicht celibaat
*
*
Browerij Palm wordt een Nederlands bedrijf. Ik ken er niets van, maar voel instinctmatig aan, dwz ik hoop uit de grond van mijn hart dat de ‘Heel Nederlandse Gedachte’ daar haar voordeel bij doet. Hetzelfde met Aartsbisschop De Kesel, die eindelijk – eeuwen en eeuwen te laat – aangaande gehuwd priesters ‘uit de kast komt’.
Bier brouwen is een zakelijke aangelegenheid. Twijfel over de goede afloop is dus niet toegestaan, want met het spreekwoordelijk buikgevoel van Nederlanders voor de koopmanswereld zullen die wel het hoofd boven water houden. ‘Luctor et emergo’, weet U wel. In Coburgia echter bestaat altijd het gevaar van recuperatie door de Francofone bovenwereld, zoals ze dat van zichzelf denken. Er zal dus heel spoedig een soort recuperatie gebeuren zoals met de Rode Duivels: gepatenteerd Trade Mark voor de eenheid v/h Land. Net zoals Pater Damiaan, De Held van Tremelo en ook ’n beetje de held van Molokaï als Grootste ‘Belg’ aller tijden ‘uit de kast gehaald werd’. Iets dat trouwens van korte duur is geweest omdat het de Francofonen hinderde dat hij een Vlaming was. Gisteren was het zijn Feest, maar heeft U ergens in de Media iets gelezen over de Heilige Damiaan? Nikken nook nie. Wel over Het Heilig Paterke van Hasselt, die andere Rode Duivel, dat zijn geluk was gaan zoeken op de bodem van het Albertkanaal.
Dat voor zover het de actualiteit van 10 Mei betreft, toch helemaal geen datum zoals een andere.
PS
In Italia wordt enorm veel bier in blikjes verbruikt van het merk ‘Bavaria’. Altijd gedacht dat het Duits was en dus hier in huis geweerd als… paardenpis. P.P. in het dagelijks taalgebruik. Uit solidariteit en sympathie voor de overnemers van Palm zal daar voortaan verandering in komen. Paarden moeten ook leven…..
En zo, nu het met Damiaan voornoemd weer duidelijk is gemaakt, dat Vlaanderen doorheen de jaren de besten van zijn zonen heeft uitgezonden, kom ik tot de kern van dit betoog. Ach, het initiatief in de kolonisatie kwam dus weer eens van ‘de verkeerde kant’, en dus werd er altijd minachtend over gedaan. Naast ‘het Geloof’ droegen de Vlaamse Missionarissen ook kennis, cultuur, beschaving, enz, uit over de hele wereld. Ze werden met hun diploma’s geen vetbetaalde Advocaten, Rechters of Dokters. Ze verlieten een comfortabel bestaan tussen hun Geliefden, om in den vreemde ‘te gaan en te onderwijzen’ naar het woord van hun Grote Baas. Ja, en het was ook een beetje avontuurlijk. Dat was geen bevlieging meer, zelfs geen roeping, maar hun verdomde plicht. De leken-kolonisatoren duldden hen, want zij hielden het volk… vooruit. Iets wat de productie en vooral het rendement ten goede kwam. Ja, het avontuur liep niet ook niet altijd goed af en vaak kwamen die mensen, versleten voor hun tijd, vroegtijdig weer naar huis om met hun laatste krachten het eigen volk bij te staan. Denk aan Pater Joris Declercq (Pseudoniem Djoos Uytendaele) wiens pastorie in Haringe (Roesbruggge) nooit afgesloten was. Want in de gang stond er altijd een ’bakske’ pils. Met een offerblok erboven, tegen dat de brouwer kwam. Zie deze link
http://www.erfgoedhaltes.be/erfgoedhalte/haringe
*
Nu zijn die soort zo goed als uitgestorven. Wat meer is: zelfs onze eigen kerken staan te verkommeren, wegens gebrek aan belangstelling. Niet door de Eredienst, maar uit gebrek aan ‘voorgangers’ in de diensten. Zowel de schapen als de herders hebben andere zaken aan het hoofd. Zoals wat te doen met al die ongewenste vreemdelingen, nu blijkt dat 2/3 Vlamingen al dat gedoe meer dan beu zijn.
Nu eerst even aandacht voor onderstaand wereldschokkend nieuws.
*
*
GEPLUKT BIJ
*
http://www.krantenkoppen.be/?ulang=NL&
*
Aartsbisschop breekt lans: "Laat gehuwde man priester worden"
*
In een interview met 'De Zondag' liet Jozef De Kesel ook verstaan dat "een celibatair leven geen betekenisloos leven is".
Hij koos er bewust voor, maar meent ook dat het celibaat niet langer van elke man kan worden gevraagd. Juist daarom pleit hij ervoor om gehuwde mannen toe te laten tot het priesterambt. "Ik ben voorstander van het model van de Oosterse Katholieke Kerk."
Jozef De Kesel schuwt doorgaans (enigszins) ophefmakende uitspraken. Maar sinds hij in december vorig jaar aartsbisschop werd, duikt hij vaker op met een betekenisvol pleidooi. Zo ijvert hij er nu opnieuw voor om het priesterambt uit te breiden en ook gehuwde mannen toe te laten.
"Ik ben geen voorstander van het afschaffen van het celibaat", zegt hij. "Een celibatair leven is geen betekenisloos leven. Ik heb er bewust voor gekozen; dat was ook de levensstaat van Jezus. Anderzijds vind ik niet dat dat van elke priester kan gevraagd worden, zeker in een tijd waarin seksualiteit een grote rol speelt. Ik ben voorstander van het model van de Oosterse Katholieke Kerk. Daar mogen mannen die gehuwd zijn wel tot priester gewijd worden."
'Geen dogma'
'Vandaag gaan steeds meer leken voor in de vieringen, simpelweg omdat er nauwelijks nog priesters zijn'
De Kesel geeft ook aan dat hij op jonge leeftijd weinig moeite had met volledige onthouding en dat het celibaat hem daarom niet afschrok. "Ik had wel goede vriendschappen. Maar ik heb nooit voor die existentiële keuze gestaan. Anderen wel, en ik kan begrijpen dat het moeilijk moet zijn om iemand te laten vallen."
Het is overigens niet de eerste keer dat De Kesel luidop vragen stelt bij de verplichting van het celibaat. Als bisschop van Brugge liet hij in september 2010 verstaan dat seksuele onthouding geen absolute vereiste moet zijn. "Naast priesters die celibatair zijn, zouden ook mensen voor wie het celibaat menselijkerwijs onmogelijk is de kans moeten krijgen om priester te worden."
Vanuit het Vaticaan is op dit vlak geen radicaal andere wind gaan waaien. Paus Franciscus stelde in 2014 wel dat het celibaat "geen dogma is en dat de deur altijd openstaat", maar gaf ook al aan dat Hij niet alles persoonlijk kan veranderen en stelde dat lokale bisschoppen moedig moeten zijn door concrete suggesties te doen. Theoloog Thomas Knieps (KU Leuven) waardeert daarom de uitspraken van De Kesel. "Het werd tijd, want er moet op den duur ook verandering in komen."
Volgens Knieps ligt het voor de hand dat in de toekomst lokale kerken zelf een oplossing kunnen zoeken. En daarbij kan ook worden gedacht aan een uitbreiding van de bevoegdheden van de mannelijke diakens. "Vandaag gaan steeds meer leken voor in de vieringen, simpelweg omdat er nauwelijks nog priesters zijn. Maar die leken mogen de eucharistie niet toedienen. Je kunt consequent zijn en hen toelaten tot het priesterambt, maar je kunt het ook omdraaien en mogelijk maken dat een leek de eucharistie mag toedienen."
Gerelateerde artikelen
De Kesel: "Ik betaalde leergeld in omgang met seksueel misbruik"
*
*
‘Waarom ik Vlaming ben’…
Ja Ja, we zingen er in massa over in onze Zangfeesten, maar de volgende uren gaan we weer over tot orde van de dag. We hangen aan onze muren mooie kadertjes met spreuken zoals ’Eigen haard is goud waard’, en ‘Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is ’t leven goed, waar men stil en ongedwongen, alles voor elkander doet.
Mooi, hé. Toch nog tot zolang het dak boven die muren niet afgebroken wordt om er tentenklampen voor bootvluchtelingen wan te maken. Een beklijvende gedachte die 76 jaar geleden ook al in onze geesten speelde, toen de Nationaal Socialistische Stuka’s op vrijdag 10 Mei 1940, nog voor het licht werd, reeds de daken van vele huizen had weggebombardeerd. Net zoals al eerder die dag al ons vliegend materieel, samen met de vliegvelden waarop ze stonden te wachten op de strijd, tot wrakken werden herleid. De oorlog was al verloren nog voor hij was begonnen. Een paar etmalen later zaten onze Verlichte Grote Verstanden samen met de hoogste officieren van onze ‘Strijdkrachten’ al veilig en wel in het buitenland. Alleen Leopold II bleef bij zijn soldaten-krijgsgevangenen. En bij zijn lief, de mooie Liliane Baels, met wie hij kort daarna eerst kerkelijk maar in ’t geheim, zou trouwen toen die zwanger bleek. Eerst voor de Kardinaal en God en zijn Heilige Kerk, daarna pas op ’t Stadhuis. De omgekeerde wereld, maar ’t was oorlog, hé….
Als uitsmijtertje hieronder een van de vele redenen waarom Digitalia Vlaming is en dat altijd en lang daarna zal blijven. In Roesbrugge-Haringe (bij Watou en Poperinge) brouwt men wel geen Rodenbach, maar is men er ooit rijk geworden door te ‘blauwen’ over De Schreve met uit- en invoer van smokkelwaar richting Duinkerke. Zie daarover ‘Karel de Blauwer’ in brons vereeuwigd naast de kerk in Haringe.
En dan ruim ik even de baan voor de tweede historische figuur van de dag, Djoos Uytendaele…
*
(Get) Digitalia
*
Een man zonder losse eindjes,
en man uit één stuk….
*
Djoos Utendoale
Vlakbij de kerk mag een alerte bezoeker zeker het graf van dorpspastoor Joris Declercq, beter gekend als Djoos Utendoale, niet zomaar voorbij gaan. Bijzonder aan dit graf is dat Joris Declercq de grafsteen zelf ontwierp. De steen stond zelfs enkele jaren in zijn pastorie. “Om eraan te wennen,” argumenteerde hij toen. Joris Declercq werd geboren op 27 maart 1921. Na zijn schooltijd trok hij met zijn vader mee als huisschilder. Hij volgde ’s avonds les bij kunstschilder Jules Boudry in Poperinge. Joris Declercq kon niet alleen uitzonderlijk goed tekenen en schilderen (zie schets rechts), hij speelde ook uitstekend viool. In 1943 verliet hij Westouter om voor priester te studeren in Bitsingen (Limburg). Zijn non-conformistisch gedrag bezorgde hem daar al af en toe last. Zijn priesterwijding werd zelfs 3 maanden uitgesteld. Enkele maanden na zijn wijding in 1950 trok hij als pater van het Heilig Sacrament naar Burundi. Hij bleef er 21 jaar. In november ‘74 keerde hij naar Vlaanderen terug. Hij wilde in de Westhoek dorpspastoor worden. Op 17 januari werd hij plechtig ingewijd. In het begin wekte de pastoor met fluwelen broek, dikke anorak, baard en lang haar opzien in Haringe. Maar al snel werd de charismatische pater het gezicht van Haringe (zie foto midden met pastoor Declercq en koster Jozef Geysens na een misviering en foto links tijdens de heropening van de kerk in 1981). Hij bracht Haringe weer tot leven. Joris Declercq overleed op 4 december 1981 in het ziekenhuis van Roeselare.
*
Bron: Efgoedhaltes uit de Westhoek Zuid.
*
*
|
