7/1597 * - Van kinderliedjes, via sprookjesverhalen naar de Democratische Conventie -.

*

DEEL 1

*

Vrijdag 29 juli 2016

Zon 6u05-21u32

H Martha, patrones huispersoneel

*

*

St Joris en de Draak.

*

*

Ze moest, volgens de Bijbel, in de nevelen der tijden, omwille van wat ze de Mensheid had aangedaan (door zelf voor God te willen spelen), voor eeuwig op haar buik kruipen. De serpenta non-domesticata….

Niemand is voldoende bijbel-vast (of is het zelfs helemaal niet) om te geloven dat reptielen, en slangen in het bijzonder, pas sedertdien deze laag-bij-de-grondse gewoonte hebben aangenomen. Bewijzen, noch voor het een of het andere, zijn er niet. Tenzij het woord van God, maar Die heeft in onze Moderne Tijden alle legitimiteit verloren. Voorlopig en zeer tijdelijk toch. De vertegenwoordigers van zijn Woord hebben immers voortijdig de wijngaard des Heren verlaten…. Laten we dus aannemen, dat de Bijbel-verhaler erin gelukt is, een bijna perfecte beeldspraak op papier te zetten. Want daar gaat het hele Bijbelverhaal over: het voor iedereen begrijpbare manier op papier zetten van vele duizenden jaren oude Joodse Geschiedenis

Christenen daarentegen, gebruiken deze verhalen slechts als achtergrond, om het verhaal der gehele Mensheid te situeren on de context van de timmermanszoon uit Nazareth, die stierf op het kruis omdat Hij alleen maar de goedheid jegens God en de Mensen had gepredikt. Iets dat tot op de huidige dag het lot is van alles en iedereen die gelooft in de Goddelijke Boodschap van de Mensenzoon die juist daardoor de dood niet als eindbestemming heeft, maar het begin van nieuw vergeestelijkt leven. De Geest is Eeuwig, dat zien we gewoon rondom ons, gewoon omdat ons menselijk verstand ons verheft boven de dieren.

Zelfs nu kijkt mijn trouwste Duitse Herder mij begripvol aan. Al betwijfel ik, of hij me kan volgen….

Zeker, dat valt, zeker voor Ongelovige Thomassen, voorlopig nergens wetenschappelijk te bewijzen: er is nog nooit iemand van daar teruggekomen. Neen, natuurlijk niet, zo lang U tenminste het Paasverhaal, samen met de Paasklokken, niet hebt weggegooid.

*

*

WEGENS ATMOSFERISCHE STORINGEN, WEER ENKELE BEDENKINGEN VAN OP ZIJN WITTE STEEN, HEEL ALLEEN

*

Ja, inderdaad, ik was in voorgaande stukje vergeten te verwijzen naar een kinderliedje over ‘enen witten steen’ uit mijn kindertijd. Dat is ongeveer even lang geleden als de verhalen van Sneeuwwitjen, Roodkapje en de Zeven Geitjes samen. Somtijds was he Rosa-zoet die op z’n witte steen zat, somtijds Anna-lief (dat verschilde van streek tot streek), feit waardoor in mijn onderbewustzijn (veronderstel ik) altijd deze steen is bijgebleven als ‘eenzame bank in het park’, om te kunnen nadenken. Inderdaad, plattelandsjongens dienen zich te behelpen van ergens ’n stuk steen, stadspietjes daarentegen mogen zich niet vuiil maken, en moeten dus naar een bank in het park. Netjes aan de hand van hun Moeke. Jongens van op den buioten klimmen in de populierenn om eksters te roven, of vangen kikvorsen in de poelen om die te temmen. Persoonliijk bleef dat bij mij beperkt tot het proberen mussenjongen (blusepoepers) vers uit het nest groot te brengen.

Heemkundige Kringen, of universitaire folkloristen zullen U nader kunnen toelichten over dit kinderliedje, ikzelf heb genoeg aan mijn eigen werkelijkheid.

Maar ik ben niet slimmer dan mijn eigen Overheden. Ook die blijven voor hun internationale contacten maar reizen, kosten maken en het milieu verpesten door al die vervuilende vliegtuigreizen, daar waar de digitale werkelijkheid zo goed als kostenvrij is, en, veel belangrijker, veel sneller gaat. Als ze maar, zoals Hitler of Merkel, afluiters-vrije gesprekjes met elkaar kunnen hebben over de ‘achterkamertjes’ ergens in een verlaten parkje.

Maar deju, als het Internet er plotsklaps niet meer is, of zeer zeldzaam op onregelmatige tijdstippen nog eens de kop opsteekt, dan is de Mens aangewezen op zichzelf en zijn eigen gedachtenwereld. Het Witte Scherm kan daar iets aan doen, maar werkt uiteindelijk slechts in één richting. Namelijk die van de indoctrinatie in het opengeklapte schedeldak. Waarbij de TV ahw de P.R is van het spreekwoordelijke … Monster met Zeven Koppen.

Het Sprookje van Roodkapje heeft als onverzwegen boodschap de waarschuwing voor het gevaar van … eenzame wolven met grote tanden. Dat van Sneeuwwitje waarschuwt voor een jaloerse omgeving, en dat van De Zeven Geitjes, dat van Hansje en Grietje of van Assepoester, voor allerlei wolfijzers en schietgeweren die overal in het gras bedolven liggen. Allemaal zaken, die nu vervangen werden door die Pokémon of door waarschuwingen voor de gevaren van het Internet. Geweldspelletjes daarentegen, zijn de Zoetekoek van de tijd. Ze zetten weliswaar aan tot navolging in de reële wereld, maar dat past perfect in het kraam van De Slang. De ontwerpers van dat soort ‘spelletjes’ werden schatrijk (misdaad loont dus toch!) en aan de misdadigers of ‘godsdienstfanaten’ verschaft het een alibi….

Het verhaal van de Belgica lijkt trouwens in dezelfde zin op een waar gebeurd sprookje. Met Grote Bloedzuigers in de hoofddrollen (!) en Kleine Blodzuigers in alle partij-geledingen. Dievelings weglopen met een deel van de parkeermeter-gelden is daar een klein voorbeeld van.

Het ergste voorbeeld en terzelfdertijd een alledaagse werkelijkheid, is dat van de mijarden-transfers (16-18 per jaar) van Vlaanderen naar Francofonia. Noem dat sprookje gerust de Perpetuum Mobile van Coburgia. Niets in de handen, niets in de mouwen, maar iedere minuut klaar om te herbeginnen.Op den boerenbuiten noemen wij dat federaal water pompen in een mande zonder gat…. In de Stad zou dat eerder een… doodlopend straate’ zijn…

Was het maar waar: een einde zoals alle :sprookjes zelden eindigen zoals ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ en daarom is dat Belgica-verhaal geen sprookje, maar een verfoeielijke werkelijkheid waaruit we zo snel mogelijk moeten ontwaken….

*

*

We hadden het al over kinderliedjes, over kindersprookjes en over Sprookjes voor Grote Mensen, zoals de Coburger Perpetuum Mobile, die in beweging gehouden wordt door de Vlaamse bandhond die de draaimolen in gang houdt. We hadden het zelfs over Het Oudste Sprookje ter wereld dat zich zou hebben afgespeeld toen alles op onze Planeet nog één Groot Aards Paradijs was.

En zelfs dàt is geweldig bij het haar getrokken. Omdat Het Goede alleen in de lucht hangt, voor later is, en we ondertussen dik tot over onze oren in de shit zitten.

We zitten inderdaad niet zoals we bij ons zeggen, ‘dik in de stront’ maar in de Amerikaanse shit. Iedere dag opnieuw wordt er trouwens een laagje van die shit bijgelegd. Door Amerikaanse Douane bijvoorbeeld op onze luchthavens te installeren. Voorlopig alleen zogezegd inzake de vluchten naar daar. Over de vluchten van daar naar hier, wordt zedig gezwegen…. Verschiet dus niet, als onder een of ander voorwendsel, morgen de Amerikaanse Douane alle vluchten controleert…. We vinden immers allemaal, net als de Europa-Vaders, al die Englishe Spoken zo vertederend….

Anders gezegd, om een goed Europeër te zijn, hoeft men in de eerste plaats goed Engelstalig te zijn. Of liever, Engels te spreken met een zwaar nasaal Amerikaans accent en daarbij te doen alsof men altijd en overal een hete patat in de mond heeft. ’t Vraagt wat oefening, maar voor geen enkele Vlaming mag dit een beletsel zijn, gezien de voorgaande ervaring om Fransoos te wauwelen.

Net als bij de Verschijning van O.L. Vrouw in Lourdes, verscheen the Clinton Ramp op het podium onder een regen van geurige (papieren) rozenblaadjes. Ze werd daar ingeleid door haar enige dochter, zeker niet Moeders Mooiste want sprekend haar evenbeeld, die de Verschijning aankondigde als haar persoonlijke held. Tja, goesting is koop, zullen we maar zeggen. Had ze minstens moeten zegge, ‘my she-hero’ want op deze manier worden we zijdelings verwezen waarom Daddy naar de hoeren ging….

Erger werd het, als na de Moeder, ook de waarschijnlijke Vader in beeld kwam: een gelukkig getrouwd gezinnetje, waarbij de Pater Familias ooit voor het Grondwettelijk Hof diende te zweren, dat ‘he never had sex with that woman’. Een kleine nuance op de paringsdaad, hem ingegeven door zijn biologen: zonder penetratie kan er geen sprake zijn van seks hebben. En dus was er geen ‘overspel’, want er was niet een ‘spel’ geweest. Vrijspraak op ere-woord….DNA onderzoek op het sperma aan de kledij van de hoer, was niet genoeg om een Democeratisch gekozen President van de USA te ne(u)kken.

En dat is, Mijne Dierbaren waar Amerika en dus ook wij, met de Clinton Clan naartoe gaan. Altijd en overal voor alles een andere uitleg als reden in petto hebben. De waanwereld is de enige wereld waar waanzinnige mensen kunnen in leven. En zo’n Onberedeneerd Vals Schepsel zou dan het beheer willen grijpen van een nucleaire wereldmacht.

Voor mijn part is het dezelfde wereld als weldmacht waarvan Linkx al eeuwen (al vooral sinds 1789) droomt, en waar de islam al 1400 jaar in leeft.

Zij zoeken vruchteloos naar de … Steen der Wijzen, de Witte Steen waar Rosa op zat om de kinderlijke Waarheid te ontdekken. De waarheid uit de mond van de Timmermanszoon uit Nazareth: niet de Groten der Aarde (want die moeten als kameel door het oog van de naald kunnen) zullen Het Rijk Gods bezitten, maar de Kleinen en Eenvoudigen van Geest. Zij die o.a. nemands goed begeren, zoals hen geboden is, iets wat voor geen enkele socialist mogelijk is.

Vrij vertaald wil dat zeggen: de onzichtbare God en de zichtbare Evennaaste naast U beminnen gelijk Uzelf.

Een stelregel dat bij voorbaat ver te zoeken is bij al de Clintons van de hele wereld, die maar één God kennen, en dat is de Eigen IK.

Aldus wordt de Kamp tussen Slinkx en Rechts in Amerika, niet in de eerste plaats om het Recht van de Sterkste, maar de aanzet tot een regelrechte... Godsdienstoorlog.

Waarbij ondergetekende weet dat Satan, die zogezegd ook niet eens bestaat, altijd aan het kortste eind trekt. Gewoon omdat hij altijd wegens hun sterfelijkheid, beroep moet doen op altijd nieuwe medewerkers die telkens opnieuw dezelfde fouten maken.

Daarom wordt Satan altijd uitgebeeld als een kruipend ongedierte, dat aan de grond gepost wordt door de Engel der Wrake die de Goede Boodschap brengt.

Bij Donald Trum hebben we de Goede Boodschap reeds gehoord, het wachten is nu op de definitieve doorstoot.

*

*