.

WOENSDAG 9 NOVEMBER 2016

Kerkwijding St.-Jan van Lateranen,

H. Albero, H. Theodoor

Ook in een huisgezin waar de verstandhouding zoek is, vliegen, zoals in het kl-land Coburgia, de telloren in het rond. Er wordt wel hard gewerkt (door wie?) maar hoe harder gewerkt wordt, hoe meer telloren er kunnen gekocht worden.

Met deze profitariaat-kleurpartijen die in dit land de lakens uitdelen, is het niet anders.

Het gaat gewoon om de Macht van het Getal, namelijk het aantal stemmen dat hen dat oplevert om aan de knoppen te mogen blijven zitten. Maar dat heet niet zo. Dat heet ’Sociaal Rechtvaardige herverdeling der aardse goederen’, de natte droom van elke Marxist.

En al-dan-Niet Van Achter de schermen wordt slok per slok als een medicijn de waarheid ingelepeld. Zij betalen dat weer met het geld van anderen. ’Mooie democratie is dat daar bij jullie’, zei Pim Fortuyn daarover, als hij het had hoe proteststemmen hiertegen in een ‘cordon sanitaire’ werden opgesloten en de mond gesnoerd.

Ook nu weer.

Wij ontvangen hier in Italië nog altijd stipt week na week de digitale ‘Servicebrief’ van een bevriende Fiduciaire waarvan de vlag o.a. de volgende lading dekt

Hoe die het klaarspelen om door het bos van al die vele regels en regeltjes met vooral die vele uitzonderingen op uitzonderingen nog de bomen te zien, is mij een… regeringscrisis waard. Te noteren dat hun job geen lukraak in de wind redeneren is, maar een ‘job’ die zich vertaalt in keiharde Euro’s voor de ondernemers die ze de eer hebben te mogen begeleiden. Het woord ‘fiduciaire’ betekent dan ook wederzijds vertrouwen gestand doen. Vertrouwen weerkaatsen a.h.w.

En dus aan de vruchten herkent men de boom: realistischer vaststelling bestaat niet voor de geïnteresseerde waarnemer.

Maar laten we nu eerst verder gaan met het tellen van onze schapen. Door de nadruk te leggen op slechts één aspect uit de laatste Servicebrief: de verhouding (en vooral wie betaalt) tussen de Patroons en de bedienden die nu ook arbeiders geworden zijn. Mij rijzen de haren ten berge over de nieuwerwetse luiheidswoorden als ‘werkgever’, ‘werknemer’, ‘werkvloer’, enz. De eerste soort ‘geven’ geen werk aan de tweede soort die dat dus ‘nemen’ verenigd op de ‘vloer’ waar ‘het’ zich allemaal afspeelt.

Er zijn namelijk alleen maar grote, kleine of middelgrote Patroons die gezin, geld en gezondheid inzetten in een zaak, met het uitsluitend doel om winst te verwezenlijken. Marxisten hebben daarvan ‘Het Kapitaal’ gemaakt.

Natuurlijk kan niemand die taak alleen aan, en die verhouding is hoe de Maatschappij in elkaar steekt. Elke Patroon heeft medewerkers nodig op elk niveau, hetzij op de zolder of de kelder, of ergens op vele vloeren. Want al die vastgoed investeringen hebben stukken van mensen gekost om ‘de zaak’ mogelijk te maken. Kapitaal, veel kapitaal, dat komt van de kant van de Patroons.

Voor al die medewerkers (U gaat die toch geen tegenwerkers gaan noemen?! Want tegenwerkers die gaan er uit) hebben Marxisten de naam bedacht van ‘Proletariërs’

Sluitstuk van deze gezonde redenering: beide partijen kunnen niet zonder elkaar. En daar moet de politiek met zijn poten afblijven, want ze verzieken alleen maar die verhoudingen. In een gezonde onderneming is de Patroon als een vader voor alles en iedereen die de zaak behartigt. Hij kent hun lief en hun leed en het is zelfs zo, dat hij uit eigenbelang zelfs, daarmee het beste voorheeft. Medewerkers, die in de eerste plaats bedoelden hun boterham te verdienen, liefst met wat beleg daar tussen, trekken bijna als vanzelf aan hetzelfde zeel.

Het resultaat van beider inzet en arbeid is de omzet, dat wat de klanten graag kopen en betalen. Want pas dan is het Kassa, Kassa, Kassa…

En daar, in die verhouding, precies is het systeem totaal verrot. Ik bedoel verpolitiseerd. Beroepsbelangen zijn in de soep gedraaid van de vakbondsbelangen, waar echte volks-menners de trom voeren. De ‘markten’ over de grenzen zijn vervalst, zowel in grondstoffen als in afgewerkte producten. En de loonkosten, meer dan 100%, swingen de pan uit. En weet U waarom dat zo is? Omdat er in ieder land weer dezelfde soort politici, daar gekomen door list en bedrog, de lakens uitdelen en de grote Jan uithangen en dat willen blijven doen, met andermans geld.

En daarom is die Cris-IS Paters van de Tjeven het dubbel en dik waard om aan de hoogste boom van het land te bengelen, 12 jaar geleden was die nog de Voorzitter van de Unizo, het Patroonsverbond der… werkgevers.

Anders gezegd: ook de politiek is ‘een bedrijf’ zoals elk ander en derhalve moet het geleid worden zoals elk ander: als een goede huisvader die ‘Eigen volk of land Eerst’ het belastinggeld daarbij ‘zaaien naar de zak’. Geen 10 Ha tarwe willen zaaien met maar zaaigraan voor ½ Ha. Daarbij ook indachtig zijnde, dat kwaliteits- zaaigraan altijd de opbrengst ten goede komt.

Uitkering zieke werknemers:

*

nu betaalt een werkgever de eerste maand loon van een zieke werknemer, wat de oorzaak van de ziekte ook moge zijn (arbeidsgerelateerd of pech bij ‘t sjotten op zondag). Nu zou ons aller Maggie De Block wensen dat werkgevers zowat 10% van de ziekte-uitkering van de tweede tot de zevende maand betalen. Tja, je bent een populair politicus of niet, zeker? Maar of dat veel zal bijdragen aan het credo jobs, jobs, jobs durven we in vraag te stellen .

Och, van die ‘Servicebrieven’ is na verkoop van jaren het grootste deel Bargoens voor mij. Zelfs een kat vindt er haar jongen niet meer in terug. En aangezien wij hier in huis met 3 kleppers van Duitse Herdershonden zitten, laten wij het aan anderen over om al die katten te geselen.

---***---

Dr. De Block (What’s in a name, ze komt er rond voor uit!) van Volksgezondheid is, weliswaar deel van de verkeerde belgicistische partij, is uit het goede hout gesneden. Ik zeg dit niet om haar populariteit te steunen (dat zou inderdaad populistisch zijn), maar omdat ze zich verzet tegen regels en regeltjes die 1. Niet kunnen gecontroleerd worden en 2. Die, de menselijke natuur kennende, aanleiding geven tot misbruiken. En deze keer gaat het niet over de GSM in de auto, of alcohol en sigaretten verkopen aan minderjarigen, maar het gaat om het slachten van de kip met gouden eieren. Want het zijn niet de politici die het werkverzuim betalen, maar de Patroons. Waardoor zij zelfs op korte termijn alleen maar de eigen ondergang zullen oogsten. Maar zij maken daardoor niet alleen de Marxisten van de Vakbonden rijker, maar zij oogsten er succes mee in de kieshokjes?

En zo is de cirkel rond en kan de primitieve ‘ruilhandel’ weer herbeginnen. Waar de boer met 1 Kgr zelf gewonnen boter, de diensten koopt van de meid.

Ja mensen, gelooft U mij als ik zeg dat er nog zoveel werk wacht waarbij ondergetekende noodgedwongen forfait moet voor geven…