|
 IEDER VOGEL IN VRIJHEID
ZINGT ZOALS HIJ GEBEKT IS
*
Piieter DeCrem ws ooit onder Olio di Poepo Minister van Oorlog in Coburgia. Ben er nog altijd niet van uit0 was dat “Mini Ster” of ‘Mini Service Ster’.
Dat was voorheen.
Nu ss Crembo een ongeleid projectiel, ordinaire nestbevuiler, en eerder een wenkende Heils-Boodschapper die betere tijden in het vooruitzicht stelt? Teveel vragen voor één mn!
Als hijzelf (hieronder) geen antwoord geeft op deze vragen, moet ondergetekende dat ook niet doen. Wie dàn leeft, dàn zal zien. De Tesla snelt wel door het Heelal met oogverblindende snelheid, maar de richting-impulsen komen wel nog altijd van de instructeurs in de commandotoren op Aarde.
Voorlopig slechts één vraag. Waarom verzwijgt Crembo dat in 2014 geen 5 CVP-voorwaarden waren bij de Regeringsvorming Carlo Primo, maar zes, nl de schuldaflossing door het ACW van de ARCO-gedupeerden met belastinggeld. Omdat dit onderwerp te doorzichtig is als het kopen van meer tijd?? ARCO als de Ark van Noach om de Tsjeven over de Zondvloed te helpen? Te gevaarlijk glad ijs om er poten en oren op te breken? Redenen zou geven om naar de 1813, de hulplijn voor Zelfmoordenaars te bellen?
*
Crembo wil toch nooit als Allerdapperste der Dapperen, ja, als helderziende,
Kapitein Haddock
beginnen spelen? Om het Tsjeven-schip vroegtijdig te doen aanmeren, weg uit de gevaren-zone? Is dat de reden waarom hij waarlijk is komen optreden dicht bij de Oorlogshaven van BDW aan de monding van de Schelde?
*
INGEHUURDE HOOFDSCHOTEL
*
Pieter De Crem: ‘Deze valkuil-coalitie sleept zich voort’
9 maart 2018Karl Drabbe
‘Zonder hoop en zonder vrees’ kwam staatssecretaris spreken voor een select publiek van de denktank Libera in Antwerpen. ‘Nec spe, nec metu,’ zoals het op het belfort van Aalst prijkt, naar de
Vader des Vaderlands
Willem van Oranje.
*
Zoals altijd was De Crem ook nu niet mals voor zijn partij noch voor de regering waar hij als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel deel van uitmaakt.
Valkuilcoalitie
De kamikazecoalitie, werd ze in het begin genoemd. Er werd geld op verwed dat de huidige federale coalitie nooit het einde van de legislatuur zou halen. Erik Meynen speculeert er haast dagelijks op in zijn gevatte strip in Het Laatste Nieuws: altijd is er wel een toppoliticus die aftelt naar de verkiezingen. Pieter De Crem had het over ‘metaalmoeheid’ bij de Zweedse coalitie, die hij van een nieuwe titel voorzag: de ‘valkuilcoalitie’.
er zit sleet op
‘We leven in een nieuw tijdsgewricht,’ zo stak de staatssecretaris van wal. In ‘the old days zouden we nu volop in verkiezingscampagne zitten’. Voorheen duurde een federale regeerperiode vier jaar, voortaan — sinds de zesde staatshervorming en de beslissing om regionale en federale verkiezingen te laten samenvallen — is dat vijf jaar. ‘Ik voel dat,’ ging De Crem verder, ‘er zit sleet op‘. Vijf jaar vindt hij duidelijk een jaar te veel, de ‘metaalmoeheid’ laat zich voelen. En wel bij alle coalitiepartners. Zeker nu iedereen in verkiezingsmodus zit voor de gemeenteraadsverkiezingen die voor de deur staan.
’t Stad
En pers en publieke opinie focussen nu al voornamelijk op Antwerpen. De Crem vreest dat de berichtgeving over de verkiezingen ondergesneeuwd zal geraken door de machtsstrijd om ’t Stad. Dat zal het ‘goede werk van vele lokale bestuurders doen wegdeemsteren’, vreest hij. ‘Het goede bestuur van Bart Somers in Mechelen komt in de schaduw te staan van de gepolariseerde verkiezingen in Antwerpen.’
Volkspartij
In zijn analyse van de huidige regering, spaart hij zijn eigen CD&V niet. Na de verkiezingen van 2014 zat de partij ‘in zak en as’. En trok ze met vijf punten naar de regeringsonderhandelingen. (1) De leiding nemen op één van beide niveaus, Vlaams of federaal, (2) geen prijs betalen voor een Europese Commissaris, (3) Open Vld ‘laten sudderen’ en niet opnemen in de Vlaamse regering, (4) op federaal niveau departementen nemen die dicht bij de mensen staan en waar je behoudsgezinde klemtonen kunt leggen, zoals Sociale Zaken, Economie of Binnenlandse Zaken en (5) géén Justitie nemen, want dan ben je vooraf verloren.
Terugblikkend op 2014 heeft de CD&V op géén van die vijf punten gescoord. (1) Géén regeringsleider, (2) de prijs was het premierschap, (3) Open Vld zit in de Vlaamse regering, (4) ‘de kabinetten van de socialisten’ geërfd en (5) dat van Justitie. En dat wreekt zich.
Een volkspartij zet de lijnen uit; in plaats van de meerderheidsagenda te volgen, wekken we nu de indruk de minderheidsagenda te volgen
Bovendien heeft de CD&V zich de eerste negen à twaalf maanden opgesteld als een oppositiepartij binnen de coalitie die haar bovendien ‘de patine heeft doen krijgen van een linkse partij’. De Crem zou toen intern hard gemaakt hebben dat dit moest stoppen. Wetende dat het centrumrechtse deel van de oude volkspartij haar de rug zou toekeren. Wat vandaag ook blijkt: ‘het heeft ons kiezerspubliek compleet verward,’ stelt de staatssecretaris en burgemeester van Aalter. ‘Een volkspartij zet de lijnen uit; in plaats van de meerderheidsagenda te volgen, wekken we nu de indruk de minderheidsagenda te volgen,’ en dan zeker op terreinen als migratie, vluchtelingen en islam, waar vandaag de strijd rond wordt gevoerd. ‘Het discours van de CD&V staat haaks op dat van een volkspartij en het linkse imago komt hard aan bij onze brede basis van ondernemers, zelfstandigen en gezinnen.’
Toekomst
Het stemt De Crem niet positief. Al troost hij zich met de gedachte dat geen enkele Vlaamse coalitiepartner op federaal niveau met veel goesting verder regeert. De N-VA heeft artikel 1 van haar programma in de koelkast moeten steken en van deze regering géén constituante gemaakt. ‘Het resultaat? van 2019 tot 2024 hebben we opnieuw een communautaire standstill.’ En de Open Vld verliet het oude pad van minder staat, minder belastingen en minder administratie en verruilde dat voor een ‘individualistische links-liberale agenda waar niemand op zit te wachten’.
wij geven niet de antwoorden waar mensen op zitten te wachten
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober voorspelt De Crem voor zijn partij, sp.a en Open Vld dat de dalende lijn verder wordt gezet, want ‘wij geven niet de antwoorden waar mensen op zitten te wachten.’ Realistischer — of pessimistischer — hoorden we een lid van de federale regering nog niet, tot op vandaag. Want op de vraag of er een alternatief is voor zijn partij, luidde het antwoord, kort en krachtig: NEEN.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
*
De N-VA heeft artikel 1 van haar programma in de koelkast moeten steken.
in de koelkast moeten steken???
Willen steken, zeker. En graag willen steken. Met als enig doel eindelijk aan de Macht te geraken. Om als ‘Schaduwregering de krabbenmand Coburgia te leiden.
Aan de macht geraken? Om zodoende sneller tot de Onafhankelijkheid te komen, eerste en enige doelstelling van die Partij? Om om ervaring op te doen? Om tijd te winnen? Of tenslotte, bang om de tong te verbranden aan de veel te hete soep?
Regelmatige lezers van mijn schrijfsels zullen zich ongetwijfeld herinneren met hoeveel enthousiasme ondergetekende altijd heeft gesproken over Willem van Oranje. Dat begon al van in mijn kinderjaren, met de jongensverhalen van een zekere A. HANS, die toen belend stonden als ‘de Hansjes’. Zij stilden toen al nauwelijks, kort na de na de oorlog als plots de verboden Maldegemse ‘Duimpes’ van Uitgerij De Lille wegvielen, mijn leeshonger.
*
Sint Maria Horebeke. Dat was het dorp in Oost Vlaanderen waar ik later als adolescent de echte Abraham Hans (1882-1940) leerde kennen en waarderen. Stel U even voor. Dat dorp was een soort Nederlandse enclave, protestants, maar waem vol van Willem van Orange. Die zorgde voor zin onderdanen, zelfs na hun dood, stond er op de oude kerkhofmuur. Van Sint Maria Horebeke en Sint-Kornelis-Horebeke naar Hollands Glorie was slechts ’n klein stap.
Waarom, was de basisgedachte, er in ons land onder één paraplu diende te worden samengeleefd met ‘vreemden’, als er binnen het eigen volk dergelijke Leiders bestonden.
Zonder hoop maar ook zonder vrees. Ik zag liever ‘zonder vaar noch vrees’, maar zoiets bestond alleen in boeken.
Ziedaar wat onze beide volkeren in het verleden bijna persoonlijk met elkaar gemeen hadden. Het Noorden trok er toen alleen op uit, en het veroverde de halve wereld. Wij, in het Zuiden, aanleunend tegen La Mère Patrie’, werden onder allerlei voorwendselen, tot op de huidige dag, gewoon schatplichtig gemaakt en gehouden aan Parijs. Met woord en daad en vooral met veel geld.
Is het niet Parijs, dan is het opnieuw… Berlijn.. Maar dan deze keer via het Brabants Hellegat.
Het waren de laatste woorden, tussen Willem I en zijn twee Brabantse collega’s, Egmont en Hoorne. Vaarwel, Graff zonder Land, en Vaarwel, Graven zonder hoofd.
*
Rechtzetting
In voorgaand ‘kommetje’ zag ik in ’n droom Jacob Van Artevelde plaats maken in Gent voor BDW. Heb me van plaats vergist. Het is BRABO geweest die moest wijken voor BDW. Die was ook, net als BDW, in het ‘werpen’ van jandjes ’n hele crack. Brabo wierp handjes, BDW hengelt naar handgeklap.
Of vergis ik mij opnieuw, en bedoelde mijn droom niet BDW, maar Crembo?
Ze rijmen trouwens perfect op elkaar, Brabo & Cremo. Toeval?
Beide steden, Antwerpen en Gent, voeren trouwens onder druk van Groen-Rood een politiek om zoveel mogelijk toeristen weg te houden. De Gentse stadskas hield er verleden jaar maar liefst 4.3 miljoen aan ‘gasboetes’ aan over. Ja Ja, Rood-Groen weet van aanpakken. Of is het… van afpakken, dat ze zo straf in zijn?
Aandacht
De Gentse parkwachter Kawouter Beke is, onderweg naar zijn job, bij Crembo in Aalter aan huis de plooien van de man gaan wegwerken. De vouwen gestreken, alles netjes in de plooi, proper uitgedost en afgeborsteld als naar gewoonte, kan die nu ter stembus tiegen…
Zonder hoop, en met veel vrees...
**
Hemelrijker
|
