IEDER VOGEL ZINGT ZOALS HIJ GEBEKT IS

*

Wat ook Uw interesse is voor de uitzichtloze strijd voor de eigen Onafhankelkijkheied der Catalanen, cd nieduwe Minister President heeft ’n heel wat gemakkelijker naam. Al is die even Spaans als de rest van het verhaal.

Enfin, het is niet aan mij om die man aan U allemaal voor te stellen. Daar heeft onder de auspiciën van Doorbraak, Uitgeverij, een zekere Christophe Bostyn voor gezorgd. Ondergetekende is dus niet strafrechtelijk verantwoordelijk voor eventiele vergissingen, weglatingen of overdrijvingen.

Waar ondergetekende integendeel wel voor tekent, is de ongeziene daadkracht van de held en zijn o zo Christelijke wederhelft. Het is een beeld dat al vele tietallen jaren bijna niet meer te herkennen valt.

Eogen Volk Eerst voorvechter die geknield voor het Mariabeeld, in de zijbeuk van de Antwerpse Kathedraal, met opgeheven armen het Zwaard der Vergelding aanbiedt…

*

SPIEKEN MAG WÈL

SEDERT MEI ’68 IS HET VERBODEN TE VERBIEDEN !!!!!

*

Quim Torra, nieuwe Catalaanse regio-resident

15 mei 2018   Christophe Bostyn

*

Quim Torra staat bekend voor zijn rotsvaste overtuiging pro onafhankelijkheid

foto: ©Vilaweb.cat

*

Na 199 dagen direct bewind uit Madrid, krijgt de autonome regio Catalonië opnieuw een president, de partijloze advocaat, uitgever en schrijver Joaquim Torra i Pla. Vandaag, om 16.00 uur zal hij samen met Carles Puigdemont, die hij de legitieme president van Catalonië noemde en trouw zwoer, een verklaring afleggen in Berlijn. Morgen, op woensdag 16 mei, zou hij dan formeel bezit moeten nemen van het Ambt van President van de Spaanse autonome regio Catalonië.

In Madrid zien ze de volgende onweersbui alweer aankomen: Quim Torra staat bekend voor zijn rotsvaste overtuiging pro onafhankelijkheid.

Trouw en partij-onafhankelijk

Het profiel van

Quim Torra

is politiek gezien ideaal voor Puigdemont. Torra werkte 20 jaar als advocaat voor de verzekeraar Winterthur, de laatste twee jaar als directielid in Zwitserland, tot hij in 2007 terugkwam naar Catalonië. Hij was tot zijn terugkomst nooit betrokken in de partijpolitiek, wat hem het voordeel geeft niet zo vatbaar te zijn voor manipulaties vanuit de traditionele partij-hoofdkwartieren. Dat zal bij Puigdemont een van de doorslaggevende factoren geweest zijn voor het aanduiden van zijn opvolger aan de Generalitat. Hij kan zo vermijden dat de aloude autonomistische vleugel van het liberale Convergència (vandaag onderdeel van JuntsxCat) opnieuw aanstuurt op een matiging van de eisen tegen Madrid.

Christen-democratisch profiel

Quim Torra sloot zijn toespraak, waarmee hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap, af verwijzend naar de laatste woorden van

Manuel Carrasco i Formiguera:

‘Visca Catalunya lliure!’ ‘Leve vrij Catalonië!’ was inderdaad de laatste roep die uit de mond kwam van de historische leider van de christendemocratische Unió Democràtica de Catalunya (UDC), vorig jaar ter ziele gegaan na een interne machtsstrijd over de onafhankelijkheidskwestie. Carrasco i Formiguera, minister van de Generalitat tijdens de Tweede Spaanse Republiek (1931-’39), was een van de oorspronkelijke leiders van UDC en bleef, als christendemocraat, trouw aan de republiek, zelfs toen hij er achtervolgd werd door communisten en anarchisten. Het zou echter

Franco

zijn die Formiguera na een schertsproces heeft laten terechtstellen.

*

De interesse van Torra in de Tweede Republiek, de Spaanse Burgeroorlog en de Catalaanse vlucht in ballingschap, leidden hem ertoe om na zijn terugkomst in Catalonië een uitgeverij op te starten die zich wijdt aan het herontdekken er herwaarderen van literaire en journalistieke werken van toen. Zo richt hij in 2008 ‘A contra vent’ op, ‘Tegenwind’. Hij begon zich dan ook te interesseren voor de formele politiek. Zo sluit hij zich eerst aan bij de kritische stroming pro onafhankelijkheid binnen UDC, ‘El Matí’ (De Morgen). In 2009 zou hij zich uiteindelijk aansluiten bij ‘Reagrupament’ (Hergroepering), een radicale pro-onafhankelijkheids-afscheuring van de Catalaanse sociaaldemocratische republikeinen van

Hij zette die stap samen met zijn vrouw, een lerares en net zoals Torra, praktiserend katholiek. In 2011 zou Oriol Junqueras (ERC) hem nog een plaats aanbieden op de lijsten in Girona (waar Puigdemont burgemeester was), maar dat sloeg hij af.

Dossier Catalonië

Van het maatschappelijk middenveld naar het parlement, bestuurslid van zowel ANC als Òmnium Cultural.

In 2011 maakt Torra wel de stap naar de middenveld-organisaties. Vanaf 2011 wordt hij voorzitter van het kleine Soevereiniteit en Gerechtigheid en wordt hij al snel bestuurslid van zowel ANC als Òmnium Cultural. Van 2013 tot 2015 was hij ondervoorzitter van Òmnium Cultural. Wanneer toenmalig voorzitster Muriel Casals opkomt voor de plebiscitaire verkiezingen van 27 september 2015, wordt Torra interim-voorzitter tot de ledenvergadering een nieuwe bestuur kiest met aan het hoofd de nu gevangen gehouden Jordi Cuixart. Ondertussen wordt hij door de liberale burgemeester van Barcelona, Xavier Trias, in 2013 opgepikt om het nieuwe culturele centrum El Born vorm te geven.

Bij werken aan de oude marktplaats werden er immers resten ontdekt van het Barcelona van voor 1714, toen bij het einde van de Spaanse Successieoorlog Barcelona in as werd gelegd door de troepen van de Spaanse en Franse koningshuizen van Bourbon. In 2015, wanneer de links-populistische Ada Colau verkozen werd, moest Quim Torra El Born verlaten en werd hij benoemd tot directeur van het Studiecentrum voor Actuele Vraagstukken, een denktank die afhangt van het departement van de president van Catalonië, toen al Puigdemont. Tot eind 2017, wanneer hij daar wordt buiten gegooid door de Spaanse regering bij machte van het beruchte artikel 155, waarmee de Spaanse regering Catalonië onder rechtstreeks bewind van Madrid plaatste. Hij zette op 21 december 2017 dan uiteindelijk toch de stap naar de formele politiek en komt er op voor Puigdemonts lijst Junts per Catalunya, waar hij vanop de elfde plaats verkozen werd voor Barcelona.

Kritiek

Quim Torra houdt er al die jaren een ongezouten, soms weinig diplomatieke mening over Spanje op na. Op Twitter verweet hij ‘de Spanjaarden’ zo een volk van verspillers te zijn, dat Catalonië koloniseert. Hij verwijt zowel Frankrijk en Spanje ‘vernietigers van naties’ te zijn. Een van zijn meest spraakmakende artikels die nu opnieuw boven gerakeld worden, is ‘De taal en de beesten’, waarin hij zich danig ergert over een voorval waarbij een Spanjaard, bij een vlucht van Swiss Air naar Barcelona, zich beklaagt bij de luchtvaartmaatschappij wanneer de aankondiging bij het landen ook in het Catalaans wordt gebracht. In een poëtische maar vlijmscherpe en genadeloze taal, sabelt Torra zo de gemiddelde Spaanse nationalist neer en vergelijkt hen met ‘Aasdieren, adders, hyena’s. Beesten met een menselijke gedaante, en tezelfdertijd, met de mond vol haat. Een verontruste haat, walgend, als met een verroest gebit, tegen alles wat de [Catalaanse] taal vertegenwoordigt.’

Hoewel Quim Torra retorisch nochtans sterk staat, heeft hij eerder het imago van een ouderwets politicus.

De verzamelde Spaanse pers en politiek waren er dan ook als de kippen bij om op hun beurt Torra neer te sabelen en hem af te schilderen als een ‘etnicist, racist, xenofoob, supremacist’ en meer van dergelijk fraais. Torra probeerde olie op te golven te gieten door zich te verontschuldigen voor de – ondertussen gewiste – tweets en uitspraken en vroeg rekening te houden met de context en journalistieke schrijfstijlen. De toon lijkt echter gezet vanuit het unionistische kamp en de kans is groot dat Torra nog vaak aan zijn uitspraken zal herinnerd worden, zelfs al worden sommige onterecht op zijn conto geschreven. Hoewel Quim Torra retorisch nochtans sterk staat, heeft hij eerder het imago van een ouderwets politicus. Een stemmen-trekker op de hoogte van Puigdemont zal hij dus niet worden, al zeker niet tussen de Spaanstalige Catalanen.

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

*

Kijk, sotty beste mensen, alls ik, om af te sluiten, even de filosofische toer opga. Etnische zaken over bevolkingsgroepen, beschavingen en evoluties daarvan, doen mij ineens denken aan de natuur zelf. Hoe stromen en rivieren in de loop de eeuwen hun weg hebben gezocht, en gevonden. Daarbij bedenkend, dat niets definitiefs is.

Zo werd bij de aanleg van de E3, thans 14 categoriën verhoogd tot E17 tussen Gent en de Kust, verteld door geologen allerhande, dat deze snelweg, om zo weinig mogelijk schade aan het milieu aan te brengen, werd aangelegd in de pré-historische bedding van de Leie. Om een vlak parcours te bekomen, en zo min mogelijk graafwerken en zo te moeten doen.

So far so good. Tot de dag dat men tot de vaststelling kwam, dat er danig veel ketting-botsingen voorkwamen door de vele dichte mist op altijd dezelfde plaatsen.

Ha, ja, die vroegere rivier-bedding had zo nog altijd haar vaste gewoonten behouden… Omringede hoogten op die plaatsen? Lap! Prompt grepen de natuur-elementen daar hun kansen met de gewijzigde luchtdruk en de afgewende winden… Resultaat: ogenblikkelijk neergelaten mistgordijn…

Volgt U nog? Met in Uw achterhoofd de etnisch-geografische spelingen van het Lot?

In de Lagere Jongensschool leerden we vroeger ‘de bronnen van de IJzer’ kennen, en later gingen we inderdaad daarnaar opzoek, waar deze stroom onstond. Ergens in Noord Frankrijk zagen we op particulier terrein, een omzoomde met verroeste prikkeldraad goed afgesloten poel. Met daar midden in de heldere wolkjes opgestoten water van een onderaardse bron. En dat was alles, buiten een nietige opening aan de kant, waar water wegliep die op het zicht honderden meter ver door het landschap te volgen bleek. Enkele kolometer verder, wat dat stroompje al een heuse beek geworden, en tegen dat die breder geworden beek West-Vlanderen binnen kwam, was die beek al een rivier en zelfs een heuse stroom geworden, waarop scheepjes konden dobberen en allerlei riviervissen konden overleven.

Nog later voerden we zonder daarbij stil te staan, met de Royal Yachting Club in Nieuwpoort de havengeil uit en de Noordzee op. Waar we zelfs konden met eigen ogen aan de horizon vaststellen, dat de aarde inderdaad rond was… Geen gevaar dus dat we over de rand gingen sukkelen…

Tijdens ons 15-jarig ‘Betaald Verlof’ aan de Overkant der Alpen, maakten wse grondig kennis met een collectie andere ‘volkeren’ die allemaal in dezelfde houding sprongen als het Italiaans volkslied weerklonk. Raar hoor! De dichtstbij zijnde stad, Aquapendente, had zelfs de Zwarte Leeuw op Geluwveld als Stadswapen, maar dan een Leeuw de grootte van een kat, die op de vier poten stond met een soort kruisbanier onder de arm….

Maar de stromen en rivieren daar die uit de omringende bergen kwamen, kenden hetzelfde verhaal als die van ons in de Lage Landen. Alleen hun namen waren klassieker.

Ha ja, hé, want de wereld is rond. Al had ‘Rome’ dat daar ter plaatse ‘Urbi et Orbi’, jarenlang bestreden…

Toen al, was de immigratie het enige thema dat nog beroering wekte. Precies alsof de wereld niet meer wist, dat aan de basis van elke stroom, er ergens ’n soort van niet op te drogen bron moest zijn.

Zo hadden we ooit rond de San Bernardino–tunnel (omdat we wegens panne in de heenreis de Gothard-druke wilden vermijden) toch wel weer dezelfde panne, namelijk een niet-pakkende embrayage wegens teveel files in de bergen. We waren verplicuht daar ergens te overnachcten in ’n berghotelletje, aan de voet van weer een andere bergtop. Het was er reuze-gezellig. De gelagzaal hing vol met publiciteit over de nabije ‘bronnen van de Rijn’ die daar te bezoeken waren. Milharde, dachten we toen beiden: zelfs die machtige Rhein is ooit ergens als ’n nietig waterstraaltje beginnen… “Fest steht und treu, die Wacht, die Wacht am Rhein’… Ze moesten het eens geweten hebben! ’n Klein omwegje via Zwitserland en Eisenhower stond in Berlijn voor het het zelf wist!

*

*

Kijk, en dat is wat ik denk over de aan de gang zijnde nooit geziene volksverhuizingen. Die zijn, net als de overige natuur-elementen, van alle tijden. Zij her dart mensen altijd de natuur willen forceren, door bvb stuwdammen en op andere plaatsen kanalen te willen bouwen…

Het probleem daarbij is dus alleen, de Mens . Die wil overal ingrijpen. Dammen opwerpen. Dijken aanleggen. Beddingen verleggen. In plaats van zich aan te passen. En daar te gaan wonen of steden te bouwen waar de Natuur het hem toelaat. Denk er aan: wat zou Donker Afrika zijn, zonder Afrikanen daar?!

Ander voorbeeld.

*

De oorspronkelijke bevolking van Noord Amerika is zo goed als verdwenen. Iedereen kent de schuldigen maar geen mens die daar nog van wakker ligt.

Anders gezegd: de tijd heelt alle wonden. De ‘die hard’-Vlamingen malen er zelfs marsliedjes van. De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan.

Bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar onze Liefde, die blijft eeuwig bestaan…

*

Digitaliaanse Hemelrijker