Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.

(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)

*

Op 13 November 2018., precies bijna dag op dag 100 jaar na het Uitbreken van de Vrede in 1918, spreekt de Duitse kanselier-ster – zoals aangekondigd - in haar nep-OKW in de zogezegde Vlaamse ‘Hoofdstad’, over het einde van onze Europese Nachtmerrie. Merkel, al-dan-niet in de boeien wegens de vaandelvlucht uit de door haar aangestuurde chaos. Zij mag gaan, en wij zitten met de gebakken peren.

Stel U even voor, dat tijdens de voorgaande bezetting ’40-’44 haar illustere voorganger, Adolf Hitler, daar was komen spreken over de samenhorigheid der Europese volkeren… Samen uit, samen thuis…

Over Duitse Kanseliers gesproken! Ze hebben allen wel iets gemeen. Hitler heeft vergast, zij zich alleen maar vergist…

Correctie. Die voordracht gaat over alle algemeen gekende maar niet over niet gekende tekortkomingen. Als goede regeringsleider, zal ze dus opnieuw veel beloven. ‘Ze zal’, dat komt van het werkwoord ‘zullen’, en dat is bijlange nog niet voor vandaag. Eerst zien en dan geloven, zei de blinde.

Bij ons in de Westhoek, ver van Broeksèl, zegt men liever dat veel beloven en weinig geven, de zotten in vrede doet leven.

*

Geef mij dan maar de jonge Italiaanse Lega-afgevaardigde in het EO Parlement, die de twee overjaarse ‘zullers’ in het Eu-Halfrond bijna aftroefde met zijn schoen.

*

Opgepast, lieve lezer: hieronder vindt U via DOORBRAAK dan ng, een vossenstreek van een zekere

Lukas de Vos

waarbij men best zeer goed op zijn ganzen past. Er werd door mij in geel aangeduid waarom het eigenlijk gaat.

De ‘Opwarming van de Aarde’ is er in dit verhaal wel niet aan te pas gekomen, noch de luchtkwaliteit aan deze kant der Alpen. Een pijnlijke vergissing van de desbetreffende schrijvelaar… Want er zijn geen betere onderwerpen denkbaar die de aandacht van de essentie af te leiden, dan ‘n babbel op de hoek van de straat door een bende babbelwijven: het weer en hie slecht ‘de anderen’ wel zjn .

*

Italië: een giftige vaudeville in het Europees Parlement

https://doorbraak.be/italie-vaudeville-in-het-europees-parlement/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

Pierre Moscovici (61 jaar, Franse Socialist) en

Dombrovskis (47 jaar, gewezen Lets Premier. Letland was tot 1991 lid van de USSR)

*

Ongezien, en eerder boers dan degelijk. Het Italiaanse parlementslid

Angelo Ciocca(42 jaar)

van regeringspartij Lega stapte na een persconferentie door Europees commissaris Valdis Dombrovskis, bevoegd voor de euro en sociaal overleg, en zijn collega Pierre Moscovici van economische en financiële zaken, af op het panel. Nog voor de sprekers hun papieren bijeen konden harken had Ciocca zijn schoen uitgetrokken en verkreukelde er alle documenten mee.

Egyptische toestanden, niets is beledigender dan de schoen te werpen naar een tegenstander. Het herinnerde ook aan Nikita Chroestjov, de Russische leider die in 1960 een hem onwelgevallige toespraak hardhandig en hardvoetig verstoorde. Roepend en tierend onderbrak hij de spreker tot zijn uurwerk het begaf bij zijn vuistwerk. Daarom hamerde hij met zijn stevige schoenen op zijn tafel.

Een grote klok

Ciocca noemde ze onder meer nepslachtoffers van het nazibewind.

Ciocca, die behoort tot de fractie van het Europa van Naties en Vrijheid (ENV, van Marine Le Pen), had niet diezelfde doortastendheid. Na zijn optreden (dat alle tv-kanalen gemist hadden), trachtte hij nog zoete broodjes te bakken met Moscovici. Die keerde zijn hoofd om en negeerde de uitgestoken hand. Hij kende Ciocca al van eerdere incidenten. In april 2017 schreef de Zweedse socialiste Soraya Post een boze brief naar de parlementsvoorzitter en eiste onmiddellijk ingrijpen tegen Ciocca en twee geestesgenoten vanwege herhaalde racistische en discriminerende uitspraken tegen de zigeuners op de Internationale Dag van de Roma. Ciocca noemde ze onder meer nepslachtoffers van het nazibewind, en beschuldigde Europa ervan ‘deze misdadigers overdreven steun te geven’. In februari dit jaar ridiculiseerde hij het debat over winter- en zomertijd. Hij haalde ostentatief een grote klok boven, en morde dat er al een uur gedebatteerd werd over een onbestaand probleem, ‘terwijl het EP niks deed aan het lot van de vijf miljoen armen en de vier miljoen werklozen in Italië’.

Broek geveegd aan begroting

De maatregelen van financieminister Giuseppe Tria zullen het deficit opdrijven tot 2,4 procent, drie keer zoveel als eerst gepland.

Nu ging het om een aangekondigd provocerend besluit van de rechtse regering in Italië om een onaanvaardbare begrotingsopmaak in te dienen bij de Europese Commissie. In het raamwerk van het Stabilisatie- en Groeipact van de EU, had de Raad van regeringsleiders unaniem beslist op 28 juni en op de Top van 13 juli in zijn aanbevelingen Italië tot een strak beleid aan te manen. Daar heeft de regering van Giuseppe Conte en aanstoker Matteo Salvini, vicepremier en partijleider van de Lega die absoluut “de nationale en monetaire soevereiniteit” wil herstellen, haar broek aangeveegd. Integendeel, vooraf had ze uitdrukkelijk gesteld dat ze de uitgaven zou opdrijven, en zich niet gelegen zou laten aan de afspraken die ze zelf ondertekend had. Ze diende nu een budget in voor 2019 dat met 0,8 procent van het BBP uit de haak haalt. De Europese Commissie had een verbetering opgelegd van 0,6 procent. De maatregelen van financieminister Giuseppe Tria zullen het deficit opdrijven tot 2,4 procent, drie keer zoveel als eerst gepland. Eigenlijk had de Commissie de uitgaven een marge gegeven van een tiende procent. Ze kon dus niet anders dan de voorgestelde nationale begroting afwijzen, want in strijd met elk herstelbeleid en elke afgesproken én toegezegde begrotingsdicipline. ‘Onze afwijzing kan niemand verbazen’, aldus Moscovici. ‘Maar we laten de deur openstaan. Italië krijgt drie weken de tijd om zijn plannen aan te passen’.

Giftig

Dombrovskis is vooral bedroefd omdat Italië doelbewust het vertrouwen ondermijnt waarop de eurozone stoelt. ‘Regels gelden voor elke lidstaat op dezelfde manier. De Commissie moet toezicht houden op de onverkorte toepassing van de regels.’ En toen werd hij giftig: ‘De openbare schuld van Italië is de hoogste van Europa, de belastingbetalers betalen evenveel af voor die schuld als de bedragen die aan het onderwijs besteed worden.’ De cijfers liegen niet. De schuld bedroeg in 2017 liefst 131,2 procent van het BBP, dat betekent dat elke Italiaan opgezadeld zit met een schuld van 37 000 euro. De afbetalingen belopen bijna 4 procent van het BBP (65,5 miljard euro per jaar). Als België al zoveel moeite heeft om onder de 100 procent te geraken, terwijl de spaarquota bijzonder hoog zijn, dan is het zeer de vraag of Italië met zijn kaduke economie ooit wel de drempel van maximum 60 procent schuld zal halen.

Huiswerk overmaken

Italië laat bewust zijn zolen zien.

Het is de eerste keer dat de Commissie een nationale begroting terugstuurt naar de afzender. Kleine tekortkomingen werden al vaak door de vingers gezien (ook voor België), maar deze begrotingsopmaak is een regelrechte aanfluiting van de criteria van Maastricht (niet meer dan 3 procent tekort, niet meer dan 60 procent openbare schuld, inflatiegraad toen hooguit anderhalf procent). Italië laat bewust zijn zolen zien.

*

Het liefst zou deze regering uit de euro stappen, en opnieuw de lire invoeren, die devaluaties mogelijk maakt om de concurrentiekracht te verhogen, en de levensduurte meer te koppelen aan de eigen productie dan aan de Europese handelsstromen. Italië moet nu zijn huiswerk wel overmaken en een nieuw voorstel indienen op 13 november. Uitgerekend de dag dat Angela Merkel haar toespraak zal houden in het Europees Parlement over de toekomst van de Unie. Ze zal op de tippen van haar schoenen moeten lopen.

Lukas de Vos

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

Deze strijjdlustige Italiaan (die best ’n collega van Filip DeWinter zou kunnen zijn) verdient vandaag al, van op zeer jonge leeftijd, een ereplaats in de Geschiedenis van de Heropstanding van de Europese Unie Rebuilt. Deze keer een Unie met menselijk gelaat en geen Nazi/USSR namaak zoals wat er nu na een halve eeuw van geworden is.

Eerst creëert men om energie te sparen, in 1973, na veel kostelijk tijdverlies, voor het winter- en het zomeruur. Zoveel jaren later blijkt dat geen zin te hebben gehad, en schaft men jhet terg af. Weer na maandenlange en vooral kostelijke discussies. Even nutteloos als de discussie over het geslacht der engelen in de Donkere Middeleeuwen..

Een mens zou van minder ranzig worden!

Ieder redelijk Schepsel Gods, zowel op twee als op vier poten, zal dus die Angelo Ciocca bijtreden. Wie zou er nu niet uit zijn vel springen bij al dat

geleuter?

*

terwijl het EP niks deed aan het lot van de vijf miljoen armen en de vier miljoen werklozen in Italië’.

Neen, bij de Europese ‘Elite’ was er geen tijd en vooral geen moeite voorzien om zich te buifzn over het lot der arme naar werk en leefte hunkerede Italianen. Hitler, Merkels voorganger, zou daarover gezegd hebben, dat het ‘nutteloze eters’ waren die best van de aardbol verdwenen. Die liefst in rook door de schouw verdwenen. Om plaats te maken voor het ‘Herrenvolk zekf. Hoe immers kan de Europese ‘Elite’ naar de zonnige Italiaanse stranden trekken, als het daar als levende verwijten vol loopt met blanke bedelaars. Die maar geen plaats willen ruimen voor de horden nieuw in de maak zijnde zwarte wereldburgers?

Porte Ercolo, de zonovergoten baai waar de God Herculus ooit voet aan wal zette…

*

En ja, de gewone Italiaanse man en vrouw in de straat is al dat Euro-gedoe stinkend beu. Een gespreksonderwerp dat wij ter plaatse van 2002 tot 2018 stilaan in levenden lijve hebben zien groeien. Vooral naarmate er op de stranden daar die vele tienduizenden ‘bootvluchtelingen’ aanspoelden. Die, zodra die aan wal waren gekleed, gevoed en met Europees belastinggeld gepamperd werden. Daar waar de Italiaanse gepensioneerden bijna van honger en dorst mochten creperen. Die werden immers binnen de 12 uur in de grond gestopt en niemand in Broekzèl die er nog om maalde.

Buiten in dat land zelf, de vele ontroostbare familieleden, die dagelijks – werkloos als ze toch waren - elkaar troostend in groepjes rondzeulden op de begraafplaatsen. We konden dagelijks met eigen ogen vaststellen, dat in ieder dorpje voor hen iedere dag als een Allerzielendag was zoals bij ons op 1 November. Met kaarsen en bloemen die voortdurend, bijna dag en nacht, verkrijgbaar waren aan de ingang en. De parkings daar stonden bijna 24/24 barstenvol kleine verouderde en gammele voertuigjes.

In mijn jeugd heb ik in het (nu dappere) Ieperse veel armoede gezien, na de oorlog, nu jaren geleden. Maar wat wij in landelijk Italië meemaakten in die jaren was/is veel erger. Vooral in het besef, dat het volgens Broeksèl absoluut nodig was de broeksriem nog wat steviger aan te trekken. Een vet varken, nalelijk, ziet niet dat een mager varken honger heeft.

En ja, de verantwoordleijken hiervoor zijn ondertussen, net als Merkel, ongestraft uit de politiek gestapt. Na hen de zondvloed!

En de ‘Rechtse’ Jeugd moet het nu maar oplossen… Wat zij dan ook doen. Als ‘Oud Links’ ondertussen, om terug aan de knoppen te geraken, maar geen geweld ontbindt. Zoals die Hilaruy, met Clown Obama & kompanen in Amerika, tegenover de daadkrachtige Trump.

*