**

*

(*)(woorden uit de gloriedagen van Den Cleynen Eyskens)

Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. ‘n Waarheid als een weide vol koeien! Het is een grootvaderlijke uitdrukking van alle tijden. Maar wat erger is, is dat in voorkomend geval van omkoperij, is dat het gaat om ons bloedeigen brood dat ons dievelings ontfutseld wordt.

De kosten voor de aan-huis-bestelling komen dus niet ten laste van de uitgevers, maar van de modale ‘Belastingbetalers’…Wat een ander woord is voor… diefstal. Wie soep kookt, moet zelf de groenten betalen…Dat zou in dit geval de kwaliteit van de soep heel wat verbeteren

FEDERAAL DE SLUIS WAGENWIJD OPEN OM DE MEDIA-CONGLOMERATEN TE VOORZIEN VAN OVERHEIDSGELD

***

*

https://doorbraak.be/geen-geld-meer-voor-onafhankelijke-journalistiek/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

Geen geld meer voor onafhankelijke journalistiek. Wij van DOORBRAAK weten nog 120 miljoen liggen.

*

14 NOVEMBER 2019

**

*

Benjamin Dalle,

(°1982 Brigge)

Vlaams minister van Media

*

Wie discussies over staatssteun en overheidsmiddelen wil voeren, let best op de grootteorde van de bedragen. Want terwijl iedereen zich focust op de schamele Vlaamse subsidies voor journalistiek, staat federaal de sluis wagenwijd open om de media-conglomeraten te voorzien van overheidsgeld.

Dalende budgetten

In Vlaanderen ontplooit zich een felle maatschappelijke discussie rond het cultuur- en mediabudget. De Vlaamse regering oogst bijzonder veel boosheid door besparingen. Minister van Cultuur Jan Jambon (N-VA) doet het totale cultuurbudget van 518 miljoen euro per jaar dalen naar 508 miljoen euro. Tien miljoen minder dan vorig jaar.

 Hetzelfde verhaal voor de journalistiek. Zonder enig overleg besliste de nieuwe minister van Media Benjamin Dalle (CD&V) om het pas in 2018 opgerichte Vlaams Journalistiek Fonds, en ook de Medi-academie af te schaffen. Via het fonds kregen kleine online initiatieven project-steun: een variabele pot van ongeveer een 500.000 euro was beschikbaar. Voortaan bestaat er enkel nog het Fonds Pascal Decroos, dat met heel beperkte middelen steun aan onderzoeksjournalistiek geeft.

Daarmee zet de Vlaamse regering het mes in haar streven naar meer innovatie en meer kwaliteit in de Vlaamse media. Van belachelijk weinig overheidsinvestering valt het terug op zo goed als niets meer.

Federale vetpotten

Het woord ‘belachelijk’ is gepast als je de besparingen vergelijkt met de sommen belastinggeld die ingezet worden om een andere staatssteun richting media wel in stand te houden. Want tegenover die enkele honderdduizenden (nu geschrapte) euro’s van de Vlaamse regering voor o,line prjecten, staat liefst 120 miljoen euro per jaar aan staatssteun waarvan enkele mediaconglomeraten profiteren via Bpost. Het beursgenoteerde bedrijf krijgt van de federale overheid elk jaar deze gigantische som (twaalf keer de totale besparing op cultuur!) om kranten en weekbladen tijdig te bussen.

 Het geheel baadt in een wolk van onfris gebrek aan transparantie.

et contract dat afgesloten werd tussen federale overheid, Bpost en de mediagroepen, wordt als bedrijfsgeheim beschouwd en dus niet vrijgegeven. Hoeveel geld er indirect doorstroomt naar mediagroepen is dus zelfs niet publiek. Slechts een handvol grote, oude industriële spelers profiteert: DPG Media, Mediahuis, Roularta, Rossel en IMP. Kwatongen beweren dat zeker die laatsten wel eens over kop zouden gaan, als de overheid de royale kraan overheidsgeld dichtdraait.

 Concurrentievervalsing

de term ‘blanco cheque’ lijkt wel uitgevonden om deze toestand te beschrijven

 Het is wel duidelijk dat papieren media en in het bijzonder de grote mediaconcerns op die manier van een gigantisch marktvoordeel genieten. Jaarlijks pompt de overheid miljoenen in een technologie die niet duurzaam is. En mogelijks nog kwalijker: de voorwaarden om van deze steun te genieten zijn niet van (journalistiek) kwalitatieve aard, maar van kwantitatieve. Hoe meer abonnementen van kranten en tijdschriften een uitgever heeft, hoe meer steun hij krijgt. Er is geen enkele garantie op banen voor journalisten, geen garantie op diepgravend en inhoudelijk werk, geen zekerheid om bestaande titels te houden: de term ‘blanco cheque’ lijkt wel uitgevonden om deze toestand te beschrijven.

Wij pleiten er dan ook voor om op basis van transparante, journalistieke criteria en heldere procedures deze staatssteun te heroriënteren zodat de journalistiek in het algemeen, en de kleinere, onafhankelijke, spelers in het bijzonder, er op een gelijkwaardige manier gebruik van kunnen maken. Gezien de grootteorde van deze bedragen, zou het nuttig zijn de discussie meteen open te breken en de vraag te stellen of de conglomeraten met deze 120 miljoen euro beloond moeten worden, dan wel of het geld niet beter besteed zou worden aan journalistiek, maar ook aan podia, kunst, en cultuur in het algemeen.

**

*

Bij Macaroni in La Douce Franse zijn er de Gele Hasjes. Ongenoegen alom. Bij ons, zijn het, zo te zien aan de stemmen (97%) voor TVG (*) de Zwarte Leeuwtjes op Geluw Veld. Die staan voor de Vooruitgang. Inderdaad, want Rode of Groene Hasjes staan, alhoewel anders bedoeld, gewoon voor de afbraak.

**

*

(*) TVG, Tom Van Grrieken,. Is niet hetzelfde als TGV, al roept het wel de indruk op van dezelfde Hoge Snelheid en dezelfde kortste verbinding tussen twee punten…Dat is namelijk de Rechte Lijn, weg van de ondergang naar de voorspoed.

*

 Schone schijn ontmaskerd: particratie in België

**

*

Bij aankoop van het nieuwe #particratieboek Schone Schijn van Vuye & Wouters (€22,95), ontvangt u het #Brusselboek Vlaanderen Voltooid van dezelfde auteurs, tegen de uitzonderlijke actieprijs van €12,55 -- geldig tot en met 15 januari 2020.

Eind november verschijnt het langverwachte boek over de particratie in België. Wie anders dan Hendrik Vuye en Veerle Wouters zijn beter geplaatst om hierover een analyse te maken?

Ze steunen daarbij vanzelfsprekend op hun persoonlijke ervaringen als Kamerlid, maar ook op een uitgebreid onderzoek.

Hoe beslist de partijtop?

Wie zijn die beslissers?

Is er overleg binnen de partijen?

Waarom stemmen we en wie verkiezen we?

Waarom zijn parlementsleden en ministers zo afhankelijk van de partij?

Hoe versterken de media de particratie?

Wat is het lot van politieke rebellen?

België is geen democratie maar een particratie. De instellingen vervullen de hen staatsrechtelijk toegewezen taken niet: het parlement controleert de regering niet, de regeringen regeren niet maar kibbelen wel, onafhankelijke instellingen zitten volgestouwd met partijcreaturen. Een tiental personen nemen alle beslissingen, zonder dat ze ook maar aan iemand verantwoording afleggen.

En de particratie werkt niet meer. Het begrotingstekort is monumentaal, er worden al decennialang geen grote akkoorden meer gesloten en op uitdagingen als migratie krijgen we geen vat. De particratie is een inefficiënt systeem dat onze welvaart bedreigt.

Dit 'particratieboek' is een ontnuchterende reis door de instellingen van een land waar zoveel slechts ... schone schijn is.

U kan het boek reeds hier in voorverkoop bestellen — tijdelijk met gratis verzending!

Ofwel haalt u uw voordeel door hier de bundel

Schone Schijn + Vlaanderen voltooid (de Brusselvisie) van dezelfde auteurs samen te bestellen tegen de actieprijs van 35,50€!

Deze actie is geldig tot half januari 2020!

Een relevant eindejaarscadeau!

*

Zondag 17 November 2019