|
**
*
U vraagt het mij niet. Niemand vraagt het mij ooit. En daarom zeg ik het maar zelf.
Niet in een Apenland, maar in elke normale ‘Democratie’ horen Keizers of Koningen niet thuis: ze zijn in onze tijd het allergrootste en vlees geworden anachronisme. In een democratie is alle macht in exclusiviteit voorbehouden aan het Volk, of beter gezegd, aan – in een eerlijke verkiezing - de soeveraine Verkozenen des Volks. En dat zijn per definitie NIET de Voorzitters van om het even welke ‘Kleurpartij’ die achter de schermen, achter de rug en in den donkeren, de lakens uitdelen…
De ‘Ouaarde Ouwielfriede’ (dixit Sire Baldwin onzaliger gedachte) versprak zich daarover in het openbaar, toen hij het had over ‘Geleide Democratie’. Tja, dat was tussen haakjes ongeveer ook de werkwijze van Stalin Mao en Nonkel Dolf.
En geloof mij: deze Verkozenen des Volks zijn helemaal NIET de zogezegd verkozen Leiders van een of andere ‘Kleuren-Partij’. (Herhaling om dit goed te laten doordringen, want de mee-lopende Kiezer is ’n beetje ‘dur de comprenure’….).
Vraag dat maar na, bij manier van spreken, bij uw bloedeigen buurvrouw/buurman. Zowel die van rechts als die van links van Uw eigen voordeur.
Vraag het vooral na bij
**
*
Dat is een Antieke Griek en bovendien daar de uitvinder van dat goddelijk gewaande systeem. Maar, AANDACHT AUB, voorzichting zijn, want de man is er na die jaren zelf nog altijd niet goed van….
*
Moeten wij dan medelijden voelen als ooit die dingen worden rechtgezet?
« Chacun pour soi et dieu pour tous ».
*
Weer ga ik bij ons Ma te rade. Haar favoriete gezegde – heb ik hier al dikwijls gezegd – was altijd ‘da wie niet werkt, ook niet moet eten’. Ons Ma was een lieve gezonde huisvrouw, met handen aan haar lijf, alleen gevallen met 5 kleine kinderen in volle oorlogsstijd. Ze kon het dus weten, van dat werken en zo, en ze heeft het ons alle vijf meer dan genoegzaam aangeleerd. Desnoods met doorslaande argumenten. Wat toen zekerlijk nog geen kindermishandeling was. En ja ja, al is de oudste onlangs overleden, de andere vier hebben ze nog alle vijf….
Ne koning spreken we aan met ‘Sire’. Dat is een tong-draaisel (tongwrong?) ‘à la Française’ van het Engelse ‘Sir’. En ‘Sir’ dat is dus het Engelse woord voor het Vlaamse ‘Mijnheer’.
Aldus is het beter te spreken van Mijnheer de Koning. (****) Maar nee, comme d’habitude : pour les flamands la même chose. ‘t Is altijd van ‘t oud’ en ‘t zelfde !
Ons Ma zei altijd van ‘ ‘t oltend van ’t zeiste. Het lieve mens was namelijk – ook reeds meermaals gezegd en geschreven - van aan ‘’t zèèètje…
Ach, où sont les jours d’Antan….
Maar over die leeglopers van Coburgers van ons, daar in hun poepsjieke gratis paleizen & buitenverblijven, de Heer des Huizes aldaar is de Sire. Zijn nobele gemalin is de Sirène, het oudste dochtertje is het Sirèneke en de 3 knechten zijn echte ‘seuls’ want die vallen buiten het subsidie-manna. Uit besparingsredenen is dat hemelwater namelijk afgeschaft sedert de voorgaande generatie van Alberto, Poalini en hun 3 mee profiterende nazaten.
Ja, inderdaad, want verder ging die deal niet bij heet bombarderen als troonopvolger van Albert Primo en Zaan Loek Haantjes, de grote dik en welgedane der Tsjeven voorzitter van toen…
**
*
Rond die ‘koninklijke dotaties’ die we gemakshalve en voor alle duidelijkheid beter als ‘leefloon’ of zelfs als ‘onderhoudsgeld’ zouden benoemen, zit er aldus schot in de zaak. ‘Zaaien naar de zak’ heet zoiets. Maar ‘t zit er hiertoe nog altijd niet in. Noblesse oblige.
Wacht maar af tot de Nieuwe Vlaamse Arrogantie en het VB elkaar gevonden zullen hebben. Zelfs als dat niet van een leien dakje zou lopen, is daar Le Nouveau CVP qui est arrivé die in die combinatie haar laatste overlevingskansen zou willen zien…
**
*
Revenons à nos moutons: de Coburgers uit het Utopia-land Coburgia genaamtekend..
**
*
(****) Mijnheer de Koning: AUB trompeert U zich niet. Want er zijn Deconincks en Deceunings met die familienaam van dertien-in-een-dozijn.
Zeggen wij ook niet Meneer Coburger, want dan zou hij zich - de macht der gewoonte - wel eens kunnen vergissen en Hamburger verstaan.
Het gespreide bedje
van Betje
*
https://doorbraak.be/het-gespreide-bedje-van-betje/?utm_medium=push&utm_source=meldingen
**
*
Koninklijke Schenking
**
*
Het koninklijke gezin
foto: ©Reporters / DPA
*
De vraag rees. De vraag rees in de gedachtegangen van uw spelbreker. Waarom is juffrouw Elisabeth van Saksen-Coburg plots een prominent gebruiksvoorwerp van het hof?
**
*
Het gebruik van het oudste kind des konings, Betje voor de vrienden, neemt zulke proporties aan dat het naar moreel misbruik ruikt. Tot het schandaal rond de Koninklijk Stichting losbarstte. Toen wist iedereen het antwoord op de vraag. De hofkringen voelden aan hun onfris water wat er aan stond te komen. En ziedaar, de achttiende verjaardag van de jongedame loerde om de Lakense poort. Waarom dat facet van de menselijke evolutietheorie dan niet als oorzaak gebruikt om de tegenaanval in te zetten.
Een blinkende jongedame haalt altijd artikels als tennisvelden zo groot
Oogst applaus bij de burgers met een verstandelijke handicap tot de handen er rood, zwart en geel van zien. Wat vooral opviel bij haar publieke optredens was, dat de spreektaal van de juffrouw vertaald Frans is. Dat ze zeer goed voorgekauwde teksten uit het hoofd kan leren en zich iets minder houterig beweegt dan haar vader. Maar elegant is ze lang niet. Ze is en blijft een boerendochter. Van nobel bloed, dat wel, maar dat vormt niet iemands attitude.
Ongetwijfeld is de familie Coburg een modelgezin. Met wat je gratis toegeworpen krijgt is het niet moeilijk je kinderen graag te zien en te verwennen. Hulp in hoe en wat een gezinsleven is, kreeg de vader van Betje niet van zijn ouders. Albert en Paola hadden geen oudergevoel. Wat mij is aangedaan wil ik mijn kinderen besparen, moet Filip gedacht hebben. De enige gedachte die hij ooit zelf bedacht heeft. Wat hij denkt kan je raden, want de man heeft geen eigenheid. Met één oogopslag heb je het door, als hij buiten de poort komt: dit is een familievader die denkt dat één plus één drie is.
Haar lichaamstaal is afkomstig uit een sociaal kookboek en geplakt op haar huid
Het familiegevoel dat het koninklijk gezin heeft – voor het eerst in de Belgische geschiedenis – is te danken aan madame Mathilde. Dat verdient applaus, ware het niet dat haar opleiding als logopediste doorslaggevend was om zowel Filip als de bevolking te behagen. Haar lichaamstaal is afkomstig uit een sociaal kookboek en geplakt op haar huid, want diep zit die niet. Na het strelen van een arm kinderhoofdje en de schijn van het aandachtig luisteren naar de lasten van doven en blinden, keert ze terug naar haar kasteel, ploft op een rustbank en laat een zucht die te horen is tot in Tokio. Ik heb hem al een paar maal gehoord, toen hij dankzij een gunstige wind mijn hut passeerde.
Banner flieger
In XXL Luxe wordt Betje voorbereid op de taak die haar te wachten staat. Een voordeel wat geen Belg heeft. Die moeten solliciteren voor een baan. Dat blijft Betje bespaard. Dan is het niet moeilijk om te zeggen dat het land op haar kan rekenen. Aan wat de Koninklijke Schenking heeft en haar ter beschikking stelt, is het makkelijk het resultaat van haar rekenkunde te vinden. Je moet er geen algebra voor gestudeerd hebben. Er wacht haar nog veel meer lekkers. Zo moet ze niet kamperen om een plaats op te tribune te krijgen voor de uittocht van ’t Ros Beiaard, in de file staan, of wachten op Godot.
Voor de duidelijkheid, Godot is wat een mens ergert in het leven. En wachten is de meest voorkomende ergernis. Gevolgd door het ontkennen van het godsbestaan. Heel wat mensen, waaronder een pak ongelovigen, vinden dat erger dan de holocaustontkenning. Wat ben ik toch een literaire knutselaar! Geen artikel of ik dwaal af. Maar ik troost me bij een van de vele prachtige gedachten van Benno Barnard. Hij staat in zijn versgebakken boek Zingen en kreperen, en luidt, ‘afdwalen is de enige manier om ter zake te komen.’
De schijn van het zijn heeft Betje al onder de schone knie. Te doen alsof men begaan is met het klimaat en het erfgoed. Wat valt er anders te besluiten door het wanbeleid van de Koninklijke Schenking. Dat de schuld doorgeschoven wordt naar de Koninklijke Schenking, naar de bestuursleden Paul Buysse en zijn bendeleden, is om de vorst uit de wind te zetten. In werkelijkheid weet Filip precies hoe de vork aan de steel zit en de steel in de vork. En met hem dochter Betje. Kunnen ze applaudisseren voor activisten si en la, terwijl ze zonder verpinken de boel laten verkommeren. Gewetenloos de kosten van het onderhoud doorschuiven naar wie er niet mag van genieten.
Betje, om ter zake te komen, heeft dringend een ‘ami’ nodig. Voor bed en bad en bord. Een intimus op straat gevonden. Die haar, desnoods met pruik en zonnebril op – om de Bernadette Soubirous van zich af te houden, niet alleen recepties en paleizen toont, maar ook voedselbanken en banlieues, waarvan geen hoekje schoongemaakt is, zoals gebruikelijk bij hoog bezoek. Oorden waar het leven is wat het werkelijk is: leven als Job, op een mestvaalt.
Of ze na een trektocht met een straatartiest haar visie over haar leven en het welzijn van de burger zal wijzigen, valt te betwijfelen. Het profitariaat is een erfzonde. Van die geur en smaak raakt een mens slechts verlost als hij in een rijtjeshuis gaat wonen en afstand neemt van zijn omgeving. Zoals Ludwig Wittgenstein deed om zijn pacifisme massa en macht te geven. Betje zie ik dat niet meteen doen. Je moet er een eigen mathematica voor hebben; niet een gespreid bedje.
Guido Lauwaert
*
Het tegen alle logica in, in stand houden van een (onbetaalbare) en boven zijn stand levend verarmd buitenlands adellijk geslacht heeft de modale Vlaming uitsluitend aan der Tsjeven- geldzucht te danken. Zij en zij alleen hebben, met vooral het eigen belang als leidraad, in hoofdzaak sedert WO II deze Staat eigenmachtig bestuurd. Dit is notabene meer dan 70 jaar… Dat die luyden zich vooral niet verrast tonen, en daar nu eindelijk voor afgestraft te worden. Door straks misschien onder de kiesdrempel te moeten zakken…
Nieuwe Landelijke Voorzitters verkiezen met hoop en al 3% stemmen op overschot, is een veeg teken aan de wand. Oef, op het nippertje ’n jonge gekleurde vers aangespoelde niet aan de Macht.
Wie zei daar ooit weer dat de Tsjeven de Immigranten Partij geworden was. De I.P. Een ‘Partij’ die dan al snel als R.I.P. zal kunnen betreurd worden.
Ook, die koningskwestie is nog maar het begin van de aanklacht die hopelijk binnenkort voor het Hooggerechtshof komt.
Daar is ook de waarlijk criminele volksverlakkerij van het misdadig duo Kris Peeters (nu lid geworden van de Opperste Sovjet in Bruxcèlles en de Pakbonden altegaar één pot nat, in verband met de opkomst van de zogenaamde wereld omvattende E-Commerce. De Dames en Heren waren tégen overuren, tégen ‘nachtwerk’ en dus tégen de onstuitbare vooruitgang. Snapten ze het dan niet? Waren ze er te dom voor? Zagen zij ‘de Tekenen des
Tijds’ niet?
Of wilden ze integendeel, net als zoveel jaren terug, na de elektrificatie van de NMBS en het verdwijnen van de stoom- locomotieven, op alle lijnen nog ‘stokers’ blijven op de loonlijsten zien staan. ‘Verworven Rechten’, ziet U…
**
*
Nu roepen ‘de Media’ moord en brand over 8 Miljard
(€ 8.000.000.000)
Verloren omzet door buitenlandse concurrentie die ons te rap af was, over 1030 gesloten handelszaken, over 45.000 verloren gegaan werkplaatsen ‘op de arbeidsvloer’…. Om nog maar te zwijgen over omvolkte steden en ‘ontvolkte‘ winkelstraten. Gevolgd door ‘ghetto’s vol ’Nieuwkomers’…. Meestal gevolgd door dringende investeringen die de Tand des Tijds moeten trotseren en dus uitermate kostelijk zijn, zoals verkeersvrije steden en wegen met daarop ‘Fietsers mogen Alles’.
**
*
En dan, aansluitend bij het désastreuze beleid inzake de allernieuwste E-Commerce, de ‘verplichte nachtrust’ die moet voorbehouden blijven voor het uitgangsleven, de vele winkelsluitingen, het verlies aan omzet en aan tewerkstelling, is er in onze streek het geval. ‘CARREFOUR’, met in hoofdzaak Franse producten. Nogal wiedes, want al die supermarchés zijn al-dan-niet op zelfstandige basis, gewoon succursales van de Franse moederfirma.
De huidige aanslepende stakingsgolf in La douce France heeft als logisch gevolg, de vele bevoorradings-problemen en dus de leeg lopende rekken.
Hallo, geacht clientèle van dat soort vreemde ‘Warenhuizen’: is het de moment niet om eieren voor Uw geld te kiezen. Koop dus alleen dààr waar de aangeboren manie van de Francofone stakingsdrift U niet langer parten kan spelen. Koop bij voorkeur de eigen producten. Die zijn trouwens veel lekkerder en minstens gegarandeerd volgens ‘de normen’ gekweekt of geproduceerd.
En zie: welke antigeur komt daar opnieuw om het hoekje kijken? Wie geeft er op zondag toelating om trouwens met veel succes, open te zijn aan tal van Carrefours-markets? Toch weer niet dat stuk onbenul van een Kris Peeters…
*
Si Si, mon cher ami. Het zijn meestal de eigen geliefden die iemand aan de galg helpen. Denk daaraan als U binnenkort brandt in de hel van de Vlaamse Verdoemenis.
**
*
Zaterdag 7 December 2019
|
