|
1040
*
37 DOOBRAAK
**
(75/01/2020)
https://doorbraak.be/vlaamse-kerk-laat-het-afweten-op-de-markt-van-welzijn-en-geluk/?utm_medium=push&utm_source=meldingen
*
VLAAMSE KERK LAAT HET AFWETEN OP DE MARKT VAN WELZIJN EN GELUK’
**
*
Theoloog-psycho-therapeut Patrick Lens
INTERVIEW
*
Vereenzaming, zelfmoorden, verslavingen, ‘epidemie’ van stress-ziekten en psychische werk-onbekwaamheid, binge-drinking, meer kinderen in de psychiatrie… De alarm-signalen over de psychosociale gezondheid van Vlaanderen zijn er dit jaar niet op verminderd.
Hoe komt het dat de Christelijke Traditie, die Vlaanderen toch in grote mate heeft gevormd en er de geestelijke gezondheidszorg heeft uitgebouwd, geen antwoord lijkt te hebben op de nood aan zingeving, heling, menselijke verbondenheid en een bemoedigend levensperspectief?
Theoloog en psycho-therapeut Patrick Lens heeft daar een uitgesproken mening over.
Patrick Lens (56) is Priester en Doctor in de Theologie. Hij was 15 jaar professor aan het Seminarie van het Bisdom Antwerpen.
In 2000 stapte hij over naar de Orde van de Dominicanen, ook bekend als ‘de Predikheren’.
Na een jaar noviciaat in Straatsburg en 5 jaar in het Waalse Rixensart, maakt hij sinds 2010 deel uit van een internationale dominicanen-gemeenschap in de buurt van het Jubelpark in Brussel. Van 2006 tot 2023 volgde hij een opleiding gestalt-therapie.
Patrick Lens doceerde theologie in Amsterdam, is verantwoordelijke voor de Nederlandstalige studenten-pastoraal in Brussel en lid van de groep Prisma in Gent, die vorming geeft op het snij-punt van psycho-therapie en geloof. Vorig jaar verscheen van hem een standaardwerk over Christelijke psycho-therapie:
De Leeuw
en het lam.
U bent als Priester ook therapeut, een zeldzaamheid. Hebt u misschien zelf een burn-out of depressie meegemaakt?
Patrick Lens: ‘Niet echt, maar ik heb wel in een diepe crisis gezeten. Als jonge Priester in het Bisdom Antwerpen zat ik op een gegeven moment op een dood spoor. Ik was wel professor aan het Seminarie, actief als rondreizend Predikant en deeltijds parochie-priester in Schoten, maar daarmee kreeg ik mijn dagen niet gevuld. Ik was veel op weg en had geen echte Biotoop waar ik me thuis kon voelen. Ik was eigenlijk ook een buiten-beentje in het Bisdom dat toen bekend stond om zijn kritische progressiviteit, wat ik een beetje eenzijdig vond.
Na enkele jaren van twijfels, zoeken en bidden heb ik uiteindelijk de klik gemaakt en voor de volgelingen van Dominicus gekozen. Onder meer omdat er in mijn familie-stamboom enkele dominicanen zitten – er was een genetische link (lacht).’
Vanwaar Uw keuze voor gestal-therapie?
**
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gestalttherapie
*
‘Vanwege de holistische visie, eenheid van lichaam-geest en van persoon en omgeving. Dat rationeel inzicht een mens niet doet veranderen maar doorvoeld inzicht wel. En dat genezen op emotioneel vlak voor een deel deblokkeren is van energie. Ik heb op een andere manier leren kijken naar situaties en hoe belangrijk onvoorwaardelijk respect voor de kwetsbaarheid van mensen wel is.’
*
Lees verder op het origineel. Het is GRATIS
**
*
NASCHRIFT
*
« La répetion est la mère de l’étude « … hoe dikwijls hebben we dat niet moeten horen van Eew. Heer Synnaeve, Leraar Frans aan het voorvaderlijk College van Ieper.
Ja, dat College van toen. Waar iedereen regelmatig, liefst in koor, liep te bulderen…’En in ’t College, da vuil College… Daar kweekt men pasters met melk en kiendjespap’..
En al die Eerwaarde Heren Zwartrokken die het hoorden, keken kwaad. Maar inwendig moesten ze glunderen.
Den Tjeppe ging naar ’t Seminarie, Oswaldie ook, maar die hield het nog geen jaar uit. Percentage roepingen v/d Laatste Jaars ’55: 1/80. De 79/80 die restten werden ‘Hoofd-student’, of gingen ‘in de Administratie’.
En toen kon het werkelijke leven beginnen… Meestal, indien geen’Vrijstelling’ wegens Hogere Studies: den ABL. Voor maar liefst 24 of 18 maand. Verdomde klootzakken!
**
*
Maar de basis was gelegd. Daar stonden we dan we konden niet anders…
Dan volgde het gezinsleven, de kinderen, de job, de liefhebberijen. Het werk. De verantwoordelijkheden.
Het leven ging zijn gewone gang.
*
Sta in de morgen
De zon op ’t gelaat
Fris voor Uw zorgen,
Fier voor Uw taak.
*
Tot we op een frisse morgen bij het ontwaken, moesten vaststellen dat we… oud waren geworden. En we beseften dat men nooit te oud is om te leren. Vandaar dat herhalen van mij, a.h.w om het erin te hameren. Volgt U mij?
**
*
Hoe komt het dat de Christelijke Traditie, die Vlaanderen toch in grote mate heeft gevormd en er de geestelijke gezondheidszorg heeft uitgebouwd, geen antwoord lijkt te hebben op de nood aan zingeving, heling, menselijke verbondenheid en een bemoedigend levensperspectief?
*-*-*-*
in de buurt van het Jubelpark in Brussel.
*-*-*
‘Vanwege de holistische visie, eenheid van lichaam-geest en van persoon en omgeving.
*-*-*
Tussen “…” even herhalen.
Zodat het zowel bij de geachte Lezer als bij mijzelf goed doordringt…
*
In Roeselare is
**
Birger Dasonneville,
*
een 27 jarige tot Priester gewijd: kloosterlingen van Afrikaanse afkomst dansten in de kerk.
**
Zelf las ik er een paar nagels met grote koppen. Wie niet?
Ach, wie zei daar ooit weer dat er hier vroeger een Volk leefde dat andere Volkeren leerde leven?
’t Is erg, dat wie vroeger ’n leerling in Donker Afrika was van onze Vlaamse Missionarissen die daarvoor hun leven veil hadden, weinige jaren later naar Vlaanderen moesten komen. Om hier, in haast lege kerken, de Dienst te verzekeren.
Ja, het is om er stil van te worden.
Me dunkt dat ik daar in de verte, misschien uit Frans-Vlaanderen? Het lied hoor van ‘La Prière d’un Paysan’ zoals we dat ook op TV hoorden in de opvoering van dat toneelstuk van Ernest Claes ‘Jerôme en Benjamin’, waarvan de ene, op latere leeftijd aan de haal ging met de café-madam van L’Établissement ‘Chez La Veuve de Proske’.
Gewonnen op de pitjes bak… van Paster Munte van De Heren van Zichem…
Ach, wat is ’t leven zoet, waar men stil en ongedwongen, alles voor een ander doet…
Wete nog?
*
|
